En el momento de su fallecimiento, Borges había completado los prólogos a los primeros sesenta y cuatro títulos de una selección de cien que habrían de constituir una colección cerrada escogida por él mismo. De estos textos, testimonio de sus preferencias literarias, escribió: «Deseo que esta biblioteca sea tan diversa como la no saciada curiosidad que me ha inducido, y sigue induciéndome, a la exploración de tantos lenguajes y de tantas literaturas».
Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo was an Argentine short-story writer, essayist, poet and translator regarded as a key figure in Spanish-language and international literature. His best-known works, Ficciones (transl. Fictions) and El Aleph (transl. The Aleph), published in the 1940s, are collections of short stories exploring motifs such as dreams, labyrinths, chance, infinity, archives, mirrors, fictional writers and mythology. Borges's works have contributed to philosophical literature and the fantasy genre, and have had a major influence on the magic realist movement in 20th century Latin American literature. Born in Buenos Aires, Borges later moved with his family to Switzerland in 1914, where he studied at the Collège de Genève. The family travelled widely in Europe, including Spain. On his return to Argentina in 1921, Borges began publishing his poems and essays in surrealist literary journals. He also worked as a librarian and public lecturer. In 1955, he was appointed director of the National Public Library and professor of English Literature at the University of Buenos Aires. He became completely blind by the age of 55. Scholars have suggested that his progressive blindness helped him to create innovative literary symbols through imagination. By the 1960s, his work was translated and published widely in the United States and Europe. Borges himself was fluent in several languages. In 1961, he came to international attention when he received the first Formentor Prize, which he shared with Samuel Beckett. In 1971, he won the Jerusalem Prize. His international reputation was consolidated in the 1960s, aided by the growing number of English translations, the Latin American Boom, and by the success of Gabriel García Márquez's One Hundred Years of Solitude. He dedicated his final work, The Conspirators, to the city of Geneva, Switzerland. Writer and essayist J.M. Coetzee said of him: "He, more than anyone, renovated the language of fiction and thus opened the way to a remarkable generation of Spanish-American novelists."
"Que otros se jacten de los libros que les ha sido dado escribir; yo me jacto de aquellos que me fue dado leer. No sé si soy un buen escritor; creo ser un excelente lector, un sensible y agradecido lector."
Este es el tercer libro de prólogos que leo de Borges, luego de "Prólogos con un prólogo de prólogos" y "Prólogos de la biblioteca de Babel" y podría releerlos en forma automática durante días. Siempre voy a afirmar lo mismo: el Borges lector es para mí el que más admiro y ese Borges lector que no es menos mágico que el escritor ya que lo elijo porque me enseña. Porque aprendo y me intereso por seguir descubriendo todos esos libros de los escritores que prologa y fue de esta manera que me encontré con tantas novelas y cuentos maravillosos, con tantos autores increíbles y mágicos. Este Borges se considera a sí mismo un excelente, sensible y agradecido lector y dejando de lado todas aquellas discordias y diferencias que lo hayan distanciado de otros escritores, rescato la enorme humildad de alguien a quien considero un lector total, completo. A lo largo de los distintos prólogos de este libro, sesenta y cuatro para ser exactos y que iban a ser cien para formar parte de su particular, selecta y única biblioteca personal antes de que la muerte lo alcanzara en 1986, nos encontramos con un rendido y sincero homenaje a todos aquellos libros que formaron parte de esa admiración a las letras de todas las épocas y todos los idiomas. Y como es un libro de prólogos pero a la vez de sentidos homenajes transcribo aquí algunas palabras acerca de algunos de aquellos escritores a quienes veneraba humildemente y que aparecen en este volumen además de Edgar Allan Poe, Jonathan Swift, William Defoe, Heródoto, Thomas De Quincey, Henrik Ibsen, Leopoldo Lugones, Soren Kierkegaard, Arthur Machen, Giovani Papini, Joseph Conrad, Herman Hesse, George Bernard Shaw, Henry James, Rudyard Kipling, Leon Bloy, Hugh Walpole y muchos más:
Dijo sobre Franz Kafka: "El destino de Kafka fue el de transmutar las circunstancias y las agonías en fábulas. Redactó sórdidas pesadillas en estado límpido. Kafka es el gran escritor clásico de nuestro atormentado y extraño siglo."
Sobre Fiódor Dostoievski: "Como el descubrimiento del amor, como el descubrimiento del mar, el descubrimiento de Dostoievski marca una fecha memorable en nuestras vidas."
Sobre Herman Melville: "Hay escritores cuya obra no se parece a lo que sabemos de su destino; tal no es el caso de Herman Melville, que padeció rigores y soledades que serían la arcilla de los símbolos de sus alegorías."
Sobre H.G. Wells: "Las ficciones de Wells fueron los primeros libros que yo leí; tal vez serán los últimos."
Sobre Julio Cortázar: "Nadie puede contar el argumento de un cuento de Cortázar; cada texto consta de determinadas palabras en un determinado orden. Si tratamos de resumirlo verificamos que algo precioso se ha perdido."
Sobre Virgilio: "De los poetas de la tierra no hay uno solo que haya sido escuchado con tanto amor."
Sobre Robert Louis Stevenson: "Como el de Montaigne o el de Sir Thomas Browne, el descubrimiento de Stevenson es una de las perdurables felicidades que puede deparar la literatura."
Sobre Gustave Flaubert: "Gustave Flaubert puso toda su fe en el ejercicio de la literatura... creyó que para cada cosa de este intrincado mundo preexiste una palabra justa y que el deber del escritor es acertar con ella."
Sobre Oscar Wilde: "No sabemos qué epigrama le hubiera inspirado el Ulises de Joyce."
Sobre Voltaire: "No pasa un día sin que usamos la palabra optimismo, que fue acuñada por Voltaire contra Leibniz que había demostrado que vivimos en el mejor de los mundos posibles."
Sobre Juan Rulfo: "Pedro Páramo es una de las mejores novelas de la literatura de lengua hispánica, y aún de la literatura."
Sobre G.K. Chesterton: "Es lícito afirmar que Gilbert Keith Chesterton hubiera podido ser Kafka. el hombre que escribió que la noche es una nube mayor que el mundo y un monstruo hecho de ojos hubiera podido soñar pesadillas no menos admirables y abrumadoras que las de El proceso o la de El castillo."
Sobre Marcel Schwob: "Hacia 1935 escribí un libro candoroso que se llamaba Historia universal de la infamia. Una de sus muchas fuentes, aún no señalada por la crítica, fue este libro de Schwob."
Sobre William Blake: "Willam Blake es uno de los hombres más extraños de la literatura."
ну як же легко, цікаво, пізнавально читати цю збірку. таке враження, наче ви з другом на кухні обговорюєте останнє прочитане. і от вам пощастило бути слухачем великої розповіді, яка починається словами:
«Нехай інші вихваляються книжками, які їм випало написати; я вихваляюся тими, які мені випало прочитати», — сказав я колись. Не знаю, чи добрий я письменник; гадаю, я чудовий читач, у кожному разі - сприйнятливий і вдячний. Мені хочеться, аби ця бібліотека була такою ж багатогранною, якою є невтоленна цікавість, яка спонукала мене, і далі спонукає, мандрувати стількома мовами і стількома літературами».
"Não sei se sou um bom escritor; penso ser um excelente leitor ou, em todo o caso, um sensível e agradecido leitor. Desejo que esta biblioteca seja tão diversa como a não saciada curiosidade que me induziu, e continua a induzir-me, à exploração de tantas linguagens e de tantas literaturas." — Jorge Luis Borges escreveu sessenta e quatro prólogos das obras da sua preferência. Deveriam ter sido cem, mas a vida não lhe deu tempo...
Em cada texto, entre uma página e meia e duas, Borges fala um pouco das obras que escolheu e do seu autor. Sempre com generosidade e gratidão. Também com humildade e honestidade ao assumir Vidas Imaginárias, de Marcel Schwob, como uma das fontes de História Universal da Infâmia e ao reconhecer que um dos seus contos repete o argumento de um outro de Giovanni Papini.
I love reaing about writers' reading preferences that's why I enjoyed 'Biblioteca Personal'. It is a collection of short essays on the books and writers that 'made' the JLB 'happy' at different points of his life. He says in the foreword he wants to share this joy with others. There are 66 books by different authors on the list (the diversity of which suprises) from Julio Cortázar to Snorri Sturluson. The list comprises both fiction and non-fiction. I must admit I have read only 9 out of 66 books (e.g. 'The Glass Bead Game' by Hermann Hesse or 'The Intelligence of Flowers' by M. Maeterlinck). I have been thinking of reading some others (e.g. 'Demons' by F. Dostoevsky or 'The Histories' by Herodotus), however, I have never heard some of the names that JLB admired (e.g. Francisco de Quevedo or Attilio Momigliano or Snorri Sturluson). Each of these little essays is like a couple of first brushstrokes on a canvas which inspire your imagination, tease and intrigue you. I will definitely use 'Biblioteca Personal' to make one or two exciting discoveries in the endless universe of books.
"Нехай інші вихваляються книжками, які їм випало написати; я вихваляюся тими, які мені випало прочитати"
"Ця добірка різнорідних книжок є бібліотекою уподобань"
І цим все сказано.
Добірка справді складається з дуже різних авторів. Тут можна зустріти як давніх японських класиків, так і сучасніших письменників.
Я не надто досвідчена читачка, тому віднайшла для себе нові імена. Гадаю, якщо ви вже прочитали тонну літератури, в цій збірці все ще буде для вас щось нове, оскільки автор як правило відбирає не найвідоміші твори письменників. На жаль багато творів, про які згадується у збірці ще не перекладені українською.
Окремим цікавим моментом для мене була інформація про самих письменників. Як правило я не читаю інформацію про авторів, оскільки деякі факти з біографії можуть впливати на мої враження від книжки. Можливо варто переглянути це рішення.
"Коли Данте Ґабріель Россетті прочитав роман «Буремний перевал», то написав одному другові: «Дія відбувається у пеклі, але місця, не знаю чому, мають англійські назви». Щось аналогічне відбувається з творами Кортасара."
"У 1849 році, через півтора року наполегливої праці, Флобер покликав своїх близьких друзів Буйє і Дю Кампа й із запалом прочитав їм величезний рукопис, який складався із понад п'ятисот сторінок. Читання вголос тривало чотири дні. Присуд був безапеляційний: кинути книжку в полум'я і спробувати її забути."
Якщо ви боїтесь поповнювати свій wishlist новими авторами та творами, тоді не беріть читати цю книжку.
Всім іншим раджу ознайомитись. Книжка не велика, читається дуже легко. Але не виключено, що вам захочеться й надалі знайомитись з всіма численними збірками оповідань Хорхе Луїса Борхеса.
P. 7 - "Que outros se gabem dos livros que lhes foi dados escrever; eu gabo-me daqueles que me foi dado ler." JLB
Imaginem um colar, um colar composto por 64 pérolas... muito valiosas.
Este livro contém 64 prólogos de títulos (obras e/ou autores), cujo objectivo seria formar uma colecção de 100, um compêndio das preferências de Jorge Luis Borges: a sua Biblioteca Pessoal.
Мої смаки з Борхесом не співпадають майже повністю. Він підносить книги про химерше, кошмарне, темно-фантастичне або ж релігійне.
По-друге до своїх рекомендацій він не додав жодного твору з країн східніше Персії і нічого з Африки. Його географія більш-менш сучасних творів не заходить далі західної Європи. Звісно він концентрується на іспано-, португало- та англомовних творах. Багато чого він рекомендує з південної Америки, тільки я не впевнена чи є ці твори українською.
Найбільша моя претензія повне ігнорування жіночих творів. Їх тут нуль! Нуль! Не знаю чи це особиста мізогінія автора чи що. Але це точно репрезентація тотального розповсюдження патріархату, що не давав друкувати і навіть пригнічував можливість писати д��я себе в стіл жінкам.
Я зла після цієї добірки, хоч і мала зовсім інші очікування.
P.S. без "загадочной русской душі" не обійшлося. Перекреслила ту сторінку.
One night not long ago I was walking along the banks of the river Seine when I happened to bump into Jorge Luis Borges.
My dear Borges, I said reaching for his hand, there's something I'd really like to thank you for.
He asked me what that was, and I replied:
Without you, maestro, I don't think I'd ever have had the opportunity of meeting such interesting people as Robert Louis Stevenson or Gilbert Keith Chesterton or Julio Cortázar or Maurice Maeterlinck or Dino Buzzati or José Maria Eça de Queiroz or Franz Kafka or André Gide or Feodor Dostoyevsky or Herman Melville or Henrik Ibsen or Leopoldo Lugones or Robert Graves or Herbert George Wells or Eugene O'Neill or Ariwara no Narihira or Giovanni Papini or Arthur Machen or Fray Luis de León or Job or Henri Michaux or Thorstein Veblen or Marco Polo or Marcel Schwob or George Bernard Shaw or Francisco de Quevedo or Eden Phillpotts or Gustav Meyrink or Henry James or Herodotus or Juan Rulfo or Rudyard Kipling or William Beckford or Daniel Defoe or Jean Cocteau or Thomas de Quincey or Ramón Gomes de la Serna or Antoine Galland or Léon Bloy or Juan José Arreola or David Garnett or Paul Groussac or Manuel Mujica Lainez or Juan Ruiz or William Blake or Jonathan Swift or Ezequiel Martínez Estrada or Edgar Allan Poe or Publio Virgilio Marón or François Marie Arouet de Voltaire or J.W. Dunne or Attilio Momigliano or William James or Snorri Sturluson.
By the time I had finished, I was still pumping away at the hand of Borges, but the rest of Borges was nowhere to be seen. Where had it gone to? This, I cannot tell. But since I won't be needing this hand of his any longer, I will give it to you. It's a very good hand. Use it wisely.
Borges é o amigo perfeito que gostaríamos de ter no Goodreads. Este livro é como uma conversa, de single malt na mão, com o nosso amigo erudito que nos fala dos livros que mais ama e de quem os escreveu. A lista de livros a ler aumenta de forma significativa.
Borges é o amigo literato que todos queríamos ter. Introduz-nos aqui a alguns dos seus livros e autores favoritos e a exposição breve sobre cada um deles deixa-nos a querer ler tudo, como Borges, a querer enriquecer a nossa biblioteca pessoal. E a gostar mais de livros, como sempre acontece quando se lê este áureo génio argentino.
Genial. Un libro sobre libros. Lo leí casi como si leyera una novela. He demorado, he vuelto muchas páginas y subrayado buena parte de sus páginas. El metalenguaje, hipertexto y sobre todo la pasión por la lectura que tenía Georgie, demostrados en este libro, me fascinaron. Borges, probablemente sin quererlo, es un héroe.
Хорхе Луїс Борхес приваблює мене власним скромним ставленням до себе, як письменника, і як натхненний, захоплений, надзвичайно вдячний читач.
До книги "Приватна книгозбірня. Передмови" мали потрапити передмови, написані Борхесом до ста книжок, які він вважав обов'язковими для прочитання. На жаль, автор встиг написати лише шістдесят чотири з них. І це справжній скарб для спраглого читача.
Попри те, що книг існує значно більше, ніж будь-хто з нас здатний прочитати за всеньке життя, бувають моменти, коли ти не можеш визначитися з тим, що читати далі.
Особисто мені в таких ситуаціях дуже допомагають поради письменників, я не раз і не двічі починав читати книги, випадково надибані в інших книгах, дописах, спеціальних нижкових добірках від авторів.
Читаючи ці передмови, я не лише звернув увагу на деякі книги, котрі створюють масовку на моїх поличках, але й отримав величезне задоволення від простого, лаконічного та, водночас, інтелектуального стилю автора.
Ніколи не знаєш, де тобі пощастить, котра з історій увійде тобі в серце, і виверне душу – в хорошому, звісно в хорошому сенсі, навіть якщо тобі при цьому буде боляче.
Коли один з улюблених авторів більше нічого не напише, залишається просто дослухатися його слів:
"Книжка — це річ серед речей, том, загублений поміж томів, яких є сила-силенна в байдужому всесвіті, доки не натрапить на свого читача, на людину, призначену для її символів. ... Дай Боже, щоб ти був читачем, якого ця книжка дожидала."
Пошук літературних скарбів залишається моїм найдавнішим, найбільш постійним і тривалим захопленням, добре, що воно ніколи не минало назовсім, а зараз – й поготів – буяє та квітне, позаяк хочеться ще так багато встигнути прочитати перед остаточним Кінцем Часів.
Amamos o que não conhecemos, o já perdido. O bairro que já foi arredores Os antigos que não nos decepcionaram mais porque são mito e esplendor. Os seis volumes de Schopenhauer que jamais terminamos de ler. A saudade, não a leitura, da segunda parte do Quixote. O oriente que, na verdade, não existe para o afegão, o persa ou o tártaro. Os mais velhos com quem não conseguiríamos conversar durante um quarto de hora. As mutantes formas da memória, que está feita do esquecido. Os idiomas que mal deciframos. Um ou outro verso latino ou saxão que não é mais do que um hábito. Os amigos que não podem faltar porque já morreram. O ilimitado nome de Shakespeare. A mulher que está a nosso lado e que é tão diversa. O xadrez e a álgebra, que não sei.
Із плином часу наша пам’ять формує різнорідну бібліотеку, складену з книжок, чи сторінок, читання яких давало нам насолоду, якою б ми хотіли поділитися (с).
7 / 10 Коротко про книги, як для передмови досить коротко, всього сторінку-дві на кожну книгу, ще й більше власне не про книгу, а про життя того, чи іншого автора, але доволі непогано
Uno de los libros más peculiares y entrañables de Borges, esta antología de prólogos para una ambiciosa colección que nos presenta en todo su esplendor al Borges lector que lo mismo incluyó a clásicos grecolatinos (Virgilio, Hérodoto), como ciencia ficción (H.G. Wells), pasando por escritores argentinos (Lugones, Mujica Lainez) y literatura medieval (Juan Ruiz). Las reseñas en sí son algo más cercano a una plática íntima con Borges que con las reseñas "profesionales" de las revistas literarias: Borges va compartiendo información sobre el libro en cuestión u otra parte de la obra del autor, como quien sostiene una conversación en una cafetería. El resultado es ameno y caótico, pero profundamente memorable. La selección misma daría para un verdadero reto de lectura que ampliaría el panorama literario de cualquier lector.
La colección de libros presentados en esta obra constituye parte de la "biblioteca personal" de Jorge Luis Borges. Parte, porque al momento de su muerte sólo había completado sesenta y cuatro títulos de los 100 que había planificado.En el prólogo de la obra, Borges declara: "Que otros se jacten de los libros que les ha sido dado escribir; yo me jacto de aquellos que me fue dado leer". Y deja dicho: "No sé si soy un buen escritor; creo ser un excelente lector". Indudablemente fue un excelente escritor. Yo diría: un delicioso escritor.
¿Quién mejor para recomendar libros que Borges? Y muchos que ni los más ávidos lectores, estoy segura, han siquiera oído mencionar. De pasada aprendemos un poco de la vida de cada autor, escrita de manera concisa pero jugosa. En resumen, este es el libro ideal para leer otros libros. Me decepcionó, sin embargo, que no mencionara a una sola mujer.
“A lo largo del tiempo, nuestra memoria va formando una biblioteca dispar, hecha de libros, o de páginas, cuya lectura fue una dicha para nosotros y que nos gustaría compartir. (…) No se si soy buen escritor; creo ser un excelente lector, o en todo caso, un sensible y agradecido lector. Deseo que esta biblioteca sea tan diversa como la no saciada curiosidad que me ha inducido, y sigue induciéndome, a la exploración de tantos lenguajes y de tantas literaturas. (…) Un libro es una cosa entre las cosas, un volumen perdido entre los volúmenes que pueblan el indiferente universo, hasta que da con su lector, con el hombre destinado a sus símbolos. Ocurre entonces la emoción singular llamada belleza, ese misterio hermoso que no descifran ni la psicología ni la retórica. Ojalá seas el lector que este libro aguardaba.”
“Por lo demás toda ficción es una impostura; lo que importa es sentir que ha sido soñada sinceramente.”
Un libro bello por su prosa y frustrante en sus posibilidades infinitas. Cada entrada de los prólogos de la Biblioteca Personal es un pequeño altar al arte del intertexto. Todos los prólogos están tejidos a una serie de referencias y casualidades biográficas deliciosas e intrigantes. Nadie como Borges supo condensar todo su universo literario en una lista de lecturas tan variadas e (como resultado del entusiasmo que causa leerlas) imperativas.
Важко бути байдужим до того, із яким почуттям і розумом Борхес пише про важливі для нього книжки і їх авторів. Не впевнений, що зможу відчути те саме до перерахованих тут книг, але точно віднайду щось своє і залишусь вдячним читачем.
A Biblioteca Pessoal de Jorge Luís Borges. Um livro espantoso sobre as preferências deste grande autor argentino. Em poucas palavras, temos aqui uma efusão que nos revela as suas preferências, entre elas está 'O Mandarim', de um dos maiores romancistas de toda a literatura portuguesa, Eça de Queiroz. Detalhes importantes para quem gosta de perquirir idiossincrasias, para lá da construção fantástica e metafísica que cruza todos os saberes e os grandes temas universais.
Excelente manera de ampliar el espectro de autores; en este caso, conociendolos de la mano de Borges ya que hace una introduccion a la vida y obra de aquellos a quien admira y considera marcaron su vida.
La unica duda es: ¿Cuales serian los restantes prologos que no logro escribir a causa de su muerte?