Η Κενή Διαθήκη

by Ηφαιστίων Χριστόπουλος

Όταν γεννήθηκα, με νόμιζαν για νεκρό. Όταν έβγαλα την
πρώτη μου φωνή, δεν ήταν κανείς εκεί για να την ακούσει.
Κι όταν αποφάσισα επιτέλους να κάψω τον κόσμο, ο κόσμος
είχε χαθεί προ πολλού.
Θάνατος, ερήμωση, εγκατάλειψη. Λάθη παλιά που σε στοι-
χειώνουν. Λάθη καινούργια που λαχταράς να κάνεις. Και,
κάπου ανάμεσα, η χαμένη ευτυχία της άγνοιας. Θα καταφέ-
ρεις άραγε να βγεις ζωντανός;
Μπορείς άραγε να ακούσεις τις φωνές των τόπων; Γιατί
οι τόποι θυμούνται. Το θέμα είναι αν εσύ μπορείς να τους
καταλάβεις.
Η Κενή Διαθήκη, με την οποία ο Ηφαιστίων Χριστόπουλος
εμφανίζεται στο λογοτεχνικό πεδίο, αφηγείται ιστορίες γι’
αυτά τα ρημαγμένα, σκοτεινά τοπία και για τα ανθρώπινα
φαντάσματα που τα στοιχειώνουν.
«Ηρόστρατοι», «Θαλιδομίδη», «Αγαθοδαίμων», «Οι Σταυ-
ροί της Παδαλίνια», «Βίοι Σφαγίων».
Τέσσερα διηγήματα και μία νουβέλα που συνθέτουν μια
λυρική δυστοπία φαντασίας.

274 pages, Paperback

First published January 1, 2016

Reviews

[Κιάρα Καλουντζή · Rating 5 out of 5]

Για όσους ξέρουμε ήδη τη γραφή του, αυτή αποτελεί trademark: δεν μοιάζει με τίποτα άλλο, δεν ξέρω κανέναν άλλο που να μπορεί να δημιουργήσει τόσο ζοφερή ατμόσφαιρα, να σε βυθίσει τόσο ανελέητα μέσα της και όμως να σε βγάλει (εσένα, τον αναγνώστη και μόνο) αλώβητο και ίσως λίγο καλύτερο άνθρωπο. Γιατί παρόλο που αυτό είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα, οι περισσότεροι από μας το ξεχνάμε κατά καιρούς. Κι ενώ η μαγεία βρίσκεται στη γραφή του, μέσα στο βιβλίο υπάρχουν παραπάνω από δυο-τρεις φοβερές ιδέες (μπόλικες για ένα μόνο βιβλίο), άλλοι τρεις τουλάχιστον αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες και κάποιοι που ίσως να προτιμώ να τους ξεχνάω για τη φρίκη που μου θυμίζουν κι ένας δεντρόκηπος, ένα μπαρ κι ένα πιάνο που κρύβουν μέσα τους όλη την ουσία του ανθρώπου, του έρωτα που είναι η ίδια η ζωή και του θανάτου που τη συντροφεύει.
Θα ήθελα να δουλεύει καλύτερα η μνήμη μου, για να μπορώ να σας παραθέσω εδώ την κατακλείδα της Πελαγίας Μαρκέτου από την παρουσίαση του βιβλίου, ώστε να σας δώσω να καταλάβετε πόσο όμορφο ήταν για μένα το ταξίδι. Θα αρκεστώ μονάχα στο να το πω: η Κενή Διαθήκη είναι ένα τρομερό ταξίδι.

[Nasia · Rating 3 out of 5]

Αχ όσο ήθελα να το αγαπήσω, τόσο με δυσκόλευε. Νοιώθω ότι δεν μπήκα ποτέ στο κλίμα του βιβλίου, με τις πρώτες ιστορίες να είναι τόσο μικρές που έχανα πότε τέλειωνε η μία και ξεκινούσε η επόμενη... η γραφή μου άρεσε πολύ, αλλά δομικά βρήκα τόσες δυσκολίες, ώστε να μου πάρει 20 μέρες να το διαβάσω ολόκληρο. Προφανώς δεν φταίει το βιβλίο για αυτό, αλλά συνδυαστικά δεν με βοήθησε να το διαβάσω με την συγκέντρωση που του πρέπει. Οι ιδέες του όμως είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσες και θα ήθελα να διαβάσω και άλλα έργα του συγγραφέα.

[Μιχάλης Μανωλιός · Rating 4 out of 5]

Εξαιρετικό και πολύ ιδιαίτερο βιβλίο.
Όποιος απολαμβάνει άψογη επιμέλεια, εύστοχο και πλούσιο λεξιλόγιο, φαινομενικά απλό αλλά μαεστρικό χειρισμό γλώσσας και παντελή έλλειψη επίδειξης ύφους, αυτό είναι το βιβλίο του.
Όποιος φτιάχνεται αναγνωστικά όταν βυθίζεται σε μια επιτυχημένη και ταιριαστή με την κοσμοπλασία λογοτεχνική ατμόσφαιρα, ναι, αυτό είναι σίγουρα το βιβλίο του.
Τέσσερα διηγήματα και μια νουβέλα («Βίοι Σφαγίων», φοβερός τίτλος, στην ουσία είναι μικρό μυθιστόρημα) στα οποία πρωταγωνιστούν τρισδιάστατοι και γκρίζοι, με τη λογοτεχνική αλλά και την πραγματική έννοια, χαρακτήρες που παλεύουν να σταθούν όρθιοι σε έναν κόσμο χτυπημένο από κάποια απροσδιόριστη περιβαλλοντική καταστροφή.
Ο Ηφαιστίωνας Χριστόπουλος, παίζοντας αέναα και συνειδητά με την πληροφορία και την ασάφεια, παραδίδει ένα σπάνιο (για να μην πω μοναδικό στο είδος του) ψυχογράφημα της θλίψης, της απώλειας και της φθοράς, και το κάνει αυτό όσο πιο ήσυχα και ύπουλα γίνεται, έτσι που, όταν φτάνει κανείς στο τέλος των σελίδων, νιώθει στο στόμα του μια γλυκόπικρη γεύση –πικρή γι’ αυτά που έγιναν και γι’ αυτά που δεν έγιναν, γλυκιά για τον τρόπο που βγήκαν από το χαρτί και έφτασαν στον αναγνώστη.
Μπόνους το υπέροχο και ταιριαστό εξώφυλλο. Όσο για το πέμπτο αστεράκι, αυτό το αφαίρεσα για το διήγημα «Αγαθοδαίμων» που, αν και επίσης πολύ καλογραμμένο, ξεπέρασε τα προσωπικά μου γούστα ασάφειας.

Και κάτι τελευταίο, αλλά ίσως και πιο σημαντικό από τα παραπάνω: Σε μια εποχή που τόσοι πολλοί είμαστε «ταλαντούχοι» «συγγραφείς» και πολλοί από μας είμαστε «βραβευμένοι» ή «διακριθέντες», έχω δει αρκετές φορές ψήγματα έπαρσης με τη μορφή προλόγων του ίδιου του «συγγραφέα»(!) ή υπερφίαλων ευχαριστιών στα όρια της ύβρεως. Πιάστε, λοιπόν, αυτό το βιβλίο στα χέρια σας και θαυμάστε τη συστολή, την ειλικρινή μετριοφροσύνη και το γνώθι σαυτόν στις ευχαριστίες στο τέλος του. Διαβάστε το μόνο και μόνο γι’ αυτά, και θα το θυμάστε για όλα τα υπόλοιπα.

[Νατάσα Παυλίτσεβιτς · Rating 4 out of 5]

Ο Ηφαιστίων Χριστόπουλος χαράζει αποφασιστικά το όνομα του στο ελληνικό Φ κι ΕΦ. Δυστοπικές ιστορίες, καταραμένοι χαρακτηρες, ζοφερή ατμόσφαιρα. Το να σας αρεσει η συλλογή δεν ειναι δύσκολο: η γραφή ειναι επαγγελματική, πετυχημένη. Για να την αγαπήσετε ομως πρεπει να βρεθείτε στην κατάλληλη διάθεση, μια σκοτεινή μοναξιά που επιτρέπει στα διηγήματα να λάμψουν. Επίσης πρεπει να δεχτείτε την περιστασιακή ασάφεια ως κομμάτι της γοητείας του βιβλίου. Τελος, το βιβλίο διαβάζεται καλυτερα με διαλείμματα γιατί κάθε ιστορία φέρει μεγάλο βάρος στην αναγνωστική μνήμη.

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 4 out of 5]

Μια βίβλος σκέψεων και γλαφυρότητας. Ήρωες σημαδεμένοι από τον εαυτό τους, ιστορίες που κυκλώνουν το κάτι και το κάνουν τίποτα, προς απελπισία εκείνων που τις βιώνουν. Σκέτη απόλαυση.

Το κακό είναι πως δεν καταφέρνει να ισορροπήσει την δική μου ανάγκη για ροή και ρυθμό της ιστορίας αυτής καθ’ αυτής. Και μοιραία, ενώ θέλω να συνεχίσω να γοητεύομαι από τη γραφή, σκοντάφτω και δυσκολεύομαι.

[Ηλίας Τσιάρας · Rating 4 out of 5]

Το βιβλίο αυτό με δίχασε. Η γραφή είναι εκπληκτική, ο συγγραφέας δημιουργεί τρομερές εικόνες αλλά μετά από λίγο ένιωσα να με κουράζει, σαν να με 'μπούκωνε'. Η φαντασία του Χριστόπουλου οργιάζει, σκοτεινή, απειλητική, μυρίζει σαπίλα, σκουριά και θάνατο. Αλλά... Νιώθω πως κατάλαβα πολύ λιγότερα από όσα ήθελα να πει ο δημιουργός. Σαν να μην μπορούσε (ή να μην το ένοιαζε) αν θα μου μετέφερε τις σκέψεις του. Μου θύμισε λίγο το Σάρκινο Φρούτο του Μανωλιου. Για καλό το λέω. Απόλαυσα περισσότερο τη νουβέλα στο τέλος του βιβλίου, θεωρώ πως η μεγαλύτερη έκταση βοήθησε στο να εξηγηθεί καλύτερα η κοσμοπλασια και η όλη πλοκή

[Αλέξανδρος · Rating 4 out of 5]

Η Κενή Διαθήκη είναι μια δυστοπική συλλογή 4 διηγημάτων και μίας νουβέλας. Ένα βιβλίο για απαιτητικούς αναγνώστες που έχουν ήδη μυηθεί στη λογοτεχνία και στην Επιστημονική Φαντασία.
Περισσότερα στο review: http://spoileralert.gr/h-kenh-dia3hkh...

[Mamis Marokos · Rating 5 out of 5]

Μάλιστα. Λοιπόν, ομολογώ πως δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό που με βρήκε. Δυστοπική Ε.Φ./Φ με έμφαση στο Δ. Και με κιλά προσωπικότητας. Είναι από τα βιβλία που δεν τα αναλύεις εύκολα σε χαρακτήρες πλοκή, κοσμοπλασία, οπτικές γωνίες κ.λ.π. κι αυτό γιατί έχει τόση έντονο στίγμα κι είναι τόσο στιβαρό που δεν στο επιτρέπει. Όχι πως έχει κενά, κάθε άλλο. Έχει χαρακτήρες (μαύρους), έχει φοβερή πρόζα (μαύρη), ατμόσφαιρα (μαύρη κι άραχνη), σχεδόν μια χούφτα διηγήματα νάρκες και μια ιστορία βόμβα.
Το κατάπια σαν ένα, γιατί η ατμόσφαιρα (πίσσα) που κυριαρχεί είναι μία. Θα προτιμούσα να είχε εκδοθεί σαν νουβέλα, χαίρομαι όμως που τελικά μπήκαν και τα διηγήματα γιατί πολύ απλά τα ευχαριστήθηκα. Επίσης χαίρομαι που το βιβλίο έτυχε τέτοιου εξωφύλλου, τίτλου και προσοχής, βρήκα ελάχιστα λάθη.
Αν θα άλλαζα κάτι; Όχι. Δεν θα άλλαζα. Είναι από εκείνα τα κείμενα που ακόμα κι αν γράφεις σε κάνουν να βυθιστείς χωρίς περισπασμούς από λάθη, αστοχίες κι επιδείξεις. Προσωπικά έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να ξαναδιαβάζει την ίδια πρόταση, όχι επειδή δεν την κατανοούσα, αλλά για την απόλαυση (πώς κάνεις replay σε τσοντοσκηνή ένα πράγμα).
Τώρα, νομίζω πως έχει δημιουργηθεί η λανθασμένη άποψη πως το βιβλίο είναι για λίγους.
Δεν είναι.
Ναι, είναι δυστοπία. Αλλά είναι κι από τα πιο ιδιαίτερα έργα του Ελληνικού Φανταστικού και για μένα από τα καλύτερα. Αν τον συγγραφέα τον έλεγαν Καφκάκη, θα παραμιλούσαν όλοι τι αριστούργημα είναι. Τώρα που έχει τόσο συνηθισμένο όνομα, ε, ας το φωνάξουμε τουλάχιστον εμείς του χώρου μπας και μας ακούσει κανένας.
Προσωπικά δηλώνω φαν και περιμένω το επόμενο.