Retour Calypso

by Matthijs Eijgelshoven

Na tien jaar keert Suzy met tegenzin terug naar Gozo, het eiland waar ze opgroeide, om haar ernstig zieke vader te helpen. Hiermee komen ook de herinneringen boven die ze al die jaren zorgvuldig heeft gemeden. Aan een jeugd op een zonovergoten eiland - overschaduwd door een afwezige moeder - en aan een minnaar die meer vroeg dan zij kon geven.

Gaandeweg moet de lezer, net als Suzy, de vraag onder ogen zien of wat wij ons herinneren wel echt zo gebeurd is. In welke mate kun je jezelf verdedigen tegen je eigen bestaan, en welke prijs betaal je voor het sturen van je geest?

167 pages, Kindle Edition

Published May 3, 2016

Reviews

[Pierrej · Rating 5 out of 5]

Ik heb ‘Retour Calypso’ van Matthijs Eijgelshoven verschillende keren gelezen. Om steeds weer te kunnen genieten van het heldere taalgebruik waarmee de gedachten van de hoofdpersoon Suzy worden beschreven. ‘Retour Calypso’ doet me denken aan een goed abstract schilderij waarin elke toets en veeg op zijn plaats zit en het steeds boeiend is om naar te kijken omdat het niet verveeld.

[Ingrid · Rating 3 out of 5]

Mijn recensie van Retour Calypso kan je nalezen via mijn blog op https://boeklovers.wordpress.com/2016...

[Naomi · Rating 4 out of 5]

Verdrietig.. tot 30% vond ik suzy vervelend en dacht ik dat het niet veel zou worden met het verhaal. Maar toen zat ik er ineens echt in. Wel wat open eindes wat mij betreft met onbeantwoorde vragen, maar dat soort niet echt.

[JudithAnn · Rating 3 out of 5]

Ik had moeite om erin te komen. Suzy gaat terug naar Gozo, een van de Maltese eilanden, om haar vader te bezoeken die ziek is. Er zijn heel veel terugblikken naar het verleden, waardoor het verhaal eerst niet zo op gang kwam. Ik las er nog een paar andere boeken tussendoor - dat geeft wel aan hoe interessant ik het op dat moment vond - en besloot toen verder te lezen. Zo rond de helft van het boek kun je al wat eindjes aan elkaar knopen en wordt het interessanter.

Het is heel mooi geschreven en er wordt geen woord te veel gebruikt. Er wordt ook geen personage te veel opgevoerd, maar daardoor lijkt het verhaal soms wat insulair. Zijn er verder dan geen mensen? Waar haar vader woonde leek het een dunbevolkte omgeving te zijn, maar ik weet niet zeker of dat echt zo was. Waar zitten al die Gozitanen?

Het verhaal werkte toe naar een 'ontknoping', een punt waarop duidelijk zou moeten worden waarom Suzy niet van haar vader kon houden en waarom teruggaan naar Gozo voor haar zo moeilijk was. Helaas miste ik hier een stukje: de aanleiding van Suzy's verdriet was duidelijk, maar voor mij niet de rol die haar vader daarbij speelde. En zelf leek ze zich schuldig te voelen, maar waarom precies?

Ik vermoed dat het verhaal iets te subtiel voor mij was. Al dat heen en weer bewegen tussen nu en de verleden tijd! Vaak was het ook niet duidelijk in welke verleden tijd we nu weer zaten. Soms bleek wat volgens mij de tegenwoordige tijd was, de verleden tijd te zijn en andersom. Daar zit misschien wat in van: alles blijft altijd hetzelfde, in essentie. En dat vind ik dan wel weer mooi.

[Isabelle · Rating 3 out of 5]

veel flashbacks wat soms wel verwarrend kon zijn, maar waardoor je ook op het einde van het boek pas echt het hoofdpersoon beter begrijpt, een open einde, sommige gebeurtenissen en karakters werden niet echt uitgewerkt het bleef een concept, denk dat dit de bedoeling was omdat het past bij het hoofdpersoon die is kunstenaar

[Eline schrijft hier · Rating 4 out of 5]

Suzy Koster is in de dertig en keert terug naar haar geboorte-eiland Gozo om voor haar ongeneeslijk zieke vader, Alfred, te zorgen. Tijdens haar verblijf op Gozo pakt ze haar werk als serveerster en keukenhulp in het familierestaurant weer op en komt ze in aanraking met de eilandbewoners die ze jarenlang niet heeft gezien. Wanneer ze van een afstand het weemoedige leven van haar vader gadeslaat, beseft ze dat voor hem de tijd op dit eiland al die jaren stil heeft gestaan. Tegen wil en dank doet het eiland ook bij Suzy oude herinneringen oplaaien – pijnlijke herinneringen aan haar verdwenen moeder en een noodlottig verlies dat ze in de tien jaar dat ze Gozo heeft verlaten onwillekeurig had verdrongen.

Terwijl Suzy’s dagelijkse werkzaamheden zich steeds meer mengen met haar verwaterde herinneringen, bezoekt ze haar oude schoolvriendinnen en diverse locaties op het eiland (waaronder de grot van Calypso). Hoewel ze ziet dat het leven van de andere bewoners op het eiland sinds haar vertrek wel degelijk is veranderd, vormen haar herinneringen aan het verleden de rode draad in de roman. Vanuit Suzy’s oogpunt maakt de lezer kennis met het eiland Gozo en haar inwoners, waarbij verschillende gebeurtenissen in het verleden en het heden elkaar afwisselen. Waarom heeft Suzy Gozo verlaten en haar vader alleen achtergelaten? Maar vooral: wat heeft er zich precies afgespeeld in haar verleden?

Lees mijn hele recensie op elineschrijfthier.nl. 🙋🏻‍♀️🌿

[Leesdame · Rating 3 out of 5]

Het is bovenal geen gemakkelijk boek. Het is flink meedenken geblazen en je moet over een aardige portie lijm beschikken om de herinneringen/verhaallijnen aan elkaar te lijmen. Er wordt veel overgelaten aan de suggestie en dat kan veel interessant denkwerk geven. Suzy is niet helemaal 100% in haar hoofd was mijn indruk. Het is daarom ook moeilijk om haar te volgen en haar redeneringen te begrijpen.

Mijn volledige leeservaring lezen? Dat kan op mijn blog