Στο "Παράθυρο με θέα γυναίκες", ένα νουάρ αφήγημα, γραμμένο πάνω στα πρότυπα που δημιούργησαν οι αμερικανοί μαιτρ του είδους, πρωταγωνιστεί η πόλη της Νίκαιας. Η καλοκαιρινή Νίκαια με τον γαλάζιο ουρανό, τον λαμπρό ήλιο, το πλήθος των τουριστών και τους γεμάτους υγεία και σφρίγος λουόμενους, οι οποίοι αποτελούν θέαμα για τους αργόσχολους, τους καθισμένους στις πλαστικές καρέκλες της παραλιακής λεωφόρου, απουσιάζει. Βρισκόμαστε στη χειμωνιάτικη πόλη, τη μουσκεμένη από τη βροχή, την κρύα και συννεφιασμένη - και πώς να αφηγηθείς νουάρ ιστορίες διαδραματιζόμενες υπό το φως του ήλιου και τον ξάστερο ουρανό; Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο Φίλιπ Κλερ -το όνομα παραπέμπει στον Φίλιπ Μάρλοου-, άτομο μοναχικό, που κινείται συχνά εκτός των ορίων του νόμου, κυνικός ιππότης της Νίκαιας, μπλαζέ τύπος που οδηγεί μια σαραβαλιασμένη Τζάγκουαρ, κάνει άνω κάτω μιαν ολόκληρη πόλη μόνο και μόνο επειδή ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα μια κοπέλα που λίγο μετά τη γνωριμία τους βρέθηκε δολοφονημένη. Το παράφορο πάθος του για τη νεκρή Ελίζ, η σαγηνευτική εικόνα της οποίας διαποτίζει ολόκληρο το μυθιστόρημα μολονότι εμφανίζεται μόνο για λίγο στην αρχή, και η απόφασή του για απονομή δικαιοσύνης καθοδηγούν τα βήματά του. (Από το Επίμετρο του Φίλιππου Φιλίππου)
Εξαιρετικό νουάρ με άρωμα χειμωνιάτικης Νίκαιας, ο συγγραφέας καταφέρνει άρτια να συνδυάσει το αμερικανικό hard boiled με την γαλλική φινέτσα, στόχος ομολογουμένως αρκετά challenging, ωστόσο το κάνει με εξαιρετική επιτυχία. Εάν ο Chandler & ο Crumley είχαν εάν παιδί θα το ονόμαζαν Patrick Raynal.
Νίκαια.. Μονίμως βροχερή.Coltrane και παράταιροι πότες ψηφίδες του μουντού τοπίου, η μονοτονία του οποίου σπάει το νεκρό κορίτσι και η αχλή που το συνοδεύει. Ο Φιλ πρέπει για να παραμείνει ζωντανός να διατηρήσει στην επιφάνεια κάποιες αλήθειες. Με βοήθεια από το scotch κ ηρωίδες του Montalbán
Ένα πολύ καλό νουάρ μυθιστόρημα στα ίχνη του Τσάντλερ και του Μονταλμπάν, με ωραίο μυστήριο και έναν συμπαθή πρωταγωνιστή. Μόνες παραφωνίες για μένα αφενός κάποιες επιλογές στην μετάφραση και αφετέρου κάποια σημεία που ο Ρενάλ έχανε τον ειρμό του και τα μπερδευε, όμως συνολικά πρόκειται για ένα ανάγνωσμα για όσους λείπει το παραδοσιακό σκληροτράχηλο νουάρ.
Όταν η γαλλική noir αισθητική συναντά την αμερικάνικη, σίγουρα κάτι ενδιαφέρον υπάρχει στα πέριξ.
Ο Patrick Raynal, μία από τις σημαντικότερες μορφές του γαλλικού noir, σε αυτό το βιβλίο θέτει ως κύριο πρωταγωνιστή την πόλη της Νίκαιας (όχι του Πειραιά ντε), σε χειμωνιάτικο φόνο όμως. Χωρίς τουρίστες αλλά με το αστικό μουντό τοπίο στο προσκήνιο.
Το βιβλίο είναι σύντομο και η γραφή απλή (όχι απλοϊκή). Πρωταγωνιστής είναι ο συμπαθής -αν και υπερβολικός ανά σημεία- Φιλίπ Κλερ, ένας κομπογιαννίτης ασφαλιστής. Έχει ενδιαφέρον ως ιστορία και λόγω και του μεγέθους που δεν είναι μεγάλο, δεν προλαβαίνει να κάνει κοιλιά.
Σίγουρα θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί παραπάνω και ο χαρακτήρας της Νίκαιας αλλά και του Φιλίπ ώστε να αποκτήσουν λίγο περισσότερο βάθος, κάτι που λείπει είναι η αλήθεια.
Δεδομένα δεν πρόκειται για αριστούργημα της γαλλικής noir σχολής, αλλά σίγουρα αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα που δεν κουράζει.
Un libro che è praticamente un manuale della costruzione del genere noir, che comprende tutti i topoi del genere. La narrazione, con gli impliciti e i non detti, rende perfettamente l’atmosfera scura e pesante della trama, in cui nessun personaggio è privo di ombre. Come nella vita.
Cosa manca? Che dato che c’è tutto quello che ci si aspetta, non c’è alcuna sorpresa. E questo un po’ dispiace.
1 υπέροχο αμερικάνικο hard boil ed γραμμένο όμως με την σκοτεινή ματιά ενός υπέροχου γάλλου συγγραφέα. αξίζει να το διαβάσετε μόνο και μόνο για τις ατάκες