And the Dawn Came Up Like Thunder

by Leo Rawlings

สงครามโลกครั้งที่สอง ณ บริเวณที่อาจจะเรียกว่า 'สมรภูมิ' จังหวัดกาญจนบุรี ที่ซึ่งทหารฝ่ายสัมพันธมิตรล้มหายตายไปจำนวนมาก อันเนื่องแต่การสร้างทางรถไฟสายสยาม - พม่า เหตุการณ์ครั้งนั้นได้เกิดวีรบุรุษขึ้นมากหลาย คนหนึ่งก็คือ ลีโอ รอว์ลิ่งส์ ผู้หาญกล้าวาดรูปใส่กระดาษเท่าที่พอหาได้ด้วยสีธรรมชาตินับร้อยภาพ แอบซ่อนไว้จนสิ้นสงคราม

Genres: History, World War II

160 pages, Paperback

Published August 26, 1975

Reviews

[Arthit Thamachart · Rating 4 out of 5]

ว่ากันว่าการจะเรียนรู้มนุษย์ ให้ดูว่าเมื่ออยู่ในสถานการณ์ไม่ปกติ มนุษย์ทำกับมนุษย์ด้วยกันอย่างไร

อ่านจบสักพักแล้วแต่ไม่มีเวลาเขียนถึงเลย #อาทิตย์อุทัยดั่งสายฟ้า เป็นงานแปลจากชื่อเดิม And the Dawn Came UP Like Thunder ผลงานของ ลีโอ รอว์ลิ่งส์ อดีตเชลยศึกชาวอังกฤษสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ผู้ถูกจับมาใช้แรงงานที่ทางรถไฟสายมรณะ จังหวัดกาญจนบุรี ประเทศไทยของเรา

หนังสือเล่มนี้เล่าเหตุการณ์ของตัวเขาเอง เชลยร่วมค่าย และสถานการณ์สงครามในแถบภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งแต่ปี ค.ศ.1941 จนถึงตอนถูกส่งกลับบ้านเกิดในสภาพสะบักสะบอมราวกับซากชีวิตในปี ค.ศ. 1946 รวมถึงการกินอยู่ทำงานในค่ายกักกันค่ายแล้วค่ายเล่าตลอดเส้นทางเชื่อมต่อประเทศไทยกับประเทศพม่า บนความต้องการของกองทัพญี่ปุ่นที่อยากย่นเส้นทางคมนาคมส่งเสบียงและอาวุธยุทโธปกรณ์ผ่านไทยไปออกพม่า เพื่อจะเข้าตีอินเดียในท้ายที่สุด โดยไม่สนว่าเชลย นักโทษ ชาวบ้านจะต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใด พวกเขาล้มตายเหมือนแมลงวันจากโรคภัยไข้เจ็บ การขาดแคลนอาหาร และแน่นอน การทรมานโบยตี ยิงทิ้ง อีกสารพัดที่ผู้คุมชาวญี่ปุ่นกับเกาหลีจะกระทำอย่างไร้มนุษยธรรมโดยไม่ต้องการความเข้าใจใดๆ ทั้งสิ้น ว่ากันว่าทางรถไฟที่ถูกสร้างขึ้นหนึ่งไมล์ ต้องแลกมาด้วยชีวิตเชลย 64 คน และกุลีอีก 240 คน บวกรวมกันไปเรื่อยๆ จนจบเส้นทาง

นอกเหนือจากงานประจำอย่างการสร้างทางรถไฟและสารพัดนานาตามแต่ผู้คุมจะนึกออกแล้ว ตัวลีโอเองยังเสี่ยงตายแอบบันทึกเหตุการณ์ต่างๆ ไว้เป็นรูปวาดด้วยวัสดุตามมีตามเกิดตามแต่จะหาได้ เช่นหมึกจีน สี หินทรายป่น โคลน และน้ำผักคั้น เสร็จแล้วแอบซ่อนไว้อย่างดี เพราะหากผู้คุมหาเจอ นั่นหมายถึงชีวิตของเขาเอง ทั้งหมดกลายเป็นรูปประกอบอันแสนสะเทือนใจบรรจุไว้ในเล่มนี้ด้วย

อ่านจบแล้วหดหู่ชะมัด ราวกับว่าภาพเหตุการณ์ทั้งหมดที่เขาเล่ามันมาผุดในหัวเหมือนเราอยู่ในเหตุการณ์ด้วยตัวเอง บางครั้งจะอ้วก ข้อดีสำคัญคือตัวลีโอเลือกเขียนทุกอย่างด้วยตัวเองโดยไม่ยอมใช้คนเขียนแทนตามสำนักพิมพ์เสนอ เพราะมันทำให้คำทุกคำที่ออกมาทื่อ ตรง ไม่มีโวหารประดิษฐ์ เลยทำให้คนอ่านรู้สึกเหมือนเจ้าตัวมานั่งเล่าให้ฟังต่อหน้า ขณะเดียวกันก็ลดทอนความเชื่อมโยงและภาพที่ควรไหลลื่นลงไปบ้าง กระนั้นรับรองว่าไม่เสียรส ยิ่งหากเคยอ่านวรรณกรรมกลางสงครามอย่าง 4 ปีนรกในเขมร, บันทึกของแอนน์ แฟรงค์, Schindler's List หรือ Man's Search for Meaning มาบ้างแล้ว เรื่องราวแบบนี้สะเทือนคุณแน่นอน ร่วมด้วยบริบทในประเทศเราเองทำให้เห็นภาพชัดเจนมากขึ้นกว่าทุกเรื่องที่กล่าวไป แทรกขั้นด้วยรูปเกินร้อยรูปที่บันทึกเหตุการณ์จริงไว้อย่างครบถ้วน ทำให้ตัวเล่มสมบูรณ์อย่างยิ่ง

แนะนำว่าอ่านแล้วโปรดไปดูสถานที่จริงด้วยจะอินมาก ผมไปมาประทับใจเกินคาด ที่นั่นได้ทุนจากรัฐบาลออสเตรเลียมาร่วมสร้าง เลยทำให้ศูนย์การเรียนรู้ช่องเขาขาดทันสมัย เหมาะแก่การเดินศึกษาประวัติศาสตร์เป็นที่สุด มีห้องฉายวิดีทัศน์เป็นโรงภาพยนตร์ย่อมๆ พร้อมนิทรรศการบรรยายเหตุการณ์ละเอียดยิบ ที่เด็ดสุดคือระหว่างทางเดินจากตัวศูนย์ลงไปยังช่องเขาขาดรวมถึงตลอดเส้นทางที่เชลยศึกสร้างไป ยังมีบริการเครื่องฟังพร้อมหูฟังติดตามตัวเป็นเสียงของผู้อยู่ในเหตุการณ์จริงๆ บรรยายประกอบไปตลอดทางอีกด้วย ฟรีทั้งหมด ทุกอย่างดี แต่คุณอาจต้องเตรียมตัวให้พร้อมสักหน่อย ระยะทางไม่สั้นเลย ร่างกายควรแข็งแรงสักนิด กระนั้นรับรองว่าไม่เหนื่อยเปล่าแน่นอน

อ่านเถอะ อ่านแล้วโปรดไปเห็นด้วยตาตัวเองสักครั้ง บางทีภาพจำเกี่ยวกับนิยามมนุษย์ที่คุณมีอาจถูกตั้งคำถามเมื่อทำทั้งสองอย่างที่ว่าจบลง ลองดูครับ

#อาทิตย์ละเล่ม

[Sorrapong Ongsangkoon · Rating 5 out of 5]

บนเรือ โดมิเนี่ยน โมนาร์ค พลทหารลีโอ รอว์ลิ่งส์ เป็นหนึ่งในกองทหารนับหมื่นที่ถูกส่งไปช่วยกองทัพสัมพันธมิตรรบกับญี่ปุ่น ในสงครามโลก ครั้งที่ 2 ทหารหนุ่มผู้มีดินสอและกระดาษวาดเขียนติดมือตลอดเวลา เขามีความสุขใจที่ได้เดินทางและวาดรูปผู้คนมากมายที่ร้องขอให้วาด นักวาดภาพสงคราม คือเป้าหมายอันปรารถนาในชีวิตของรอว์ลิ่งส์

จิตใจของเขาไม่มีอะไรมารบกวน นอกจากการทำหน้าที่ทหารให้สมศักดิ์ศรีที่สุด

เท้าของรอว์ลิ่งส์ แตะพื้นดินที่ดินแดนมลายู การสู้รบอันดุเดือดกับญี่ปุ่นดำเนินไปอย่างยาวนาน การศึกสงครามไม่เคยสนุกสนาน การเอาชีวิตให้รอดและการกำจัดใครที่เข้ามาเอาชีวิตไปคือเป้าหมายสำคัญ แต่ความเพลี้ยงพลำที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้สุดท้ายรอว์ลิ่งส์และพรรคพวกต้องยอมแพ้ต่อกองทัพญี่ปุ่น และเข้าสู่สถานภาพของการเป็นเชลยศึก

เขาพบตัวเองอีกครั้งอยู่ที่ค่ายเชลยศึกแห่งหนึ่งในประเทศไทย พื้นที่ดังกล่าวเรียกว่าอะไรคงไม่ใช่ความจำเป็นของเขา มากไปกว่าการต้องต่อสู้กับความทุกข์ยาก ในการถูกบังคับเกณฑ์ให้ใช้แรงงานเพื่อสร้างทางรถไฟสายสคำญ ซึ่งต่อมา ถูกขนานนามว่า 'ทางรถไฟสายมรณะ'

ความโหดร้าย ความป่วยไข้ ความหวังที่เหลืออยู่ริบหรี่ ทำให้เชลยศึกหลายคนเลือกที่จะจบชีวิตลงอย่างอ่อนล้า หากแต่รอว์ลิ่งส์ ยังเชื่อว่า เขาควรมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อให้โลกได้รับรู้ความจริงที่เชลยศึกแห่งทางรถไฟสายมรณะต้องเผชิญ

อาทิตย์อุทัยดั่งสายฟ้า เป็นงานเขียนที่มาจากความคิดอ่านของเชลยศึกสงครามโลกโดยแท้จริง โดยไม่ผ่านการขัดเกลาหรือปรับลดอรรถรสเนื้อหาจากสำนักพิมพ์

"หนังสือเล่มนี้เคยมีบรรณาธิการเสนอตัวจะดูแลต้นฉบับ แต่ลีโอปฏิเสธเพราะว่านี่คือวิญญาณ ตัวอักษรมันออกมาจากใจ ออกมาจากจิตวิญญาณ เพราะฉะนั้นเขาไม่ต้องการให้แก้ไขอะไรทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นก็จะเห็นคำที่อยู่ในใจของเขา ณ ขณะนั้น ไม่ว่าเขาจะกล่าวชมหรือกล่าวตำหนิ หรือกล่าวอะไรก็ตาม แต่นั้นก็กล่าวออกมาจากใจ ดังนั้นเราก็พยายามทำทุกอย่างให้สมบูรณ์ตามที่เขาต้องการ" มกุฏ อรฤดี เจ้าของสำนักพิมพ์ผีเสื้อ เคยกล่าวไว้

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

http://www.sosotopia.com/%E0%B8%AD%E0...

[Phuwong · Rating 5 out of 5]

เป็นหนังสือความเรียงบันทึกชีวิตของเชลยศึกสัมพันธมิตรที่สมบูรณ์ที่สุดเล่มหนึ่ง ผู้เขียนเล่าถึงชีวิตของตัวเองตั้งแต่เข้าเป็นทหารกองหนุนในประเทศอังกฤษเมื่อยุโรปเริ่มเข้าสู่ภาวะสงคราม ก่อนจะถูกส่งมาเสริมกำลังของฝ่ายสัมพันธมิตรที่ประเทศสิงคโปร์ และต้องปรา���ัยต่อญี่ปุ่นในท้ายที่สุด เราได้เห็นการต่อสู้ของทหารในสมรภูมิรบ การเอาตัวรอด และที่สำคัญคือชะตากรรมอันแสนรันทดเมื่อถูกเกณฑ์แรงงานเข้ามาสร้างทางรถไฟสายมรณะที่จังหวัดกาญจนบุรี ตลอดจนความโหดร้ายทารุณที่มนุษย์กระทำต่อกันโดยไร้ซึ่งมนุษยธรรม สิ่งเหล่านี้ทำให้หลายครั้งในขณะที่อ่านต้องปิดหนังสือลงชั่วคราวด้วยความสะเทือนใจและสงสาร นอกจากนี้ความโดดเด่นของหนังสือคือภาพประกอบกว่า 100 รูปซึ่งถูกวาดโดยผู้เขียนในขณะที่ตกเป็นเชลยศึก ภาพเหล่านี้ได้บอกเล่าเหตุการณ์จริงจากค่ายเชลยศึกสู่การรับรู้ของโลกภายนอก ถือเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ชิ้นสำคัญสำหรับผู้สนใจเรื่องราวของสงครามโลกครั้งที่ 2

[Ooan Pongsriwat · Rating 5 out of 5]

เรื่องจริงที่มีรายละเอียดสะท้อนจากภาพวาดในเหตุการณ์ช่วงสงครามโลกครั้งที่2 ซึ่งLeo Rawlingsได้สะท้อนออกมาทุกๆจุดได้อย่างเห็นภาพและเข้าใจถึงการถูกกระทำจากเพื่อนมนุษย์ชาวญี่ปุ่นกดขี่ข่มเหงสร้างทางรถไฟและสะพานเส้นทางจากกรุงเทพ-ย่างกุ้ง
การอยู่ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในเหตุการณ์ว่าแย่แล้ว การรอดจากเหตุการณ์และผ่านวันเวลากลับมายังบ้านเกิด เจอกับคนที่ไม่เคยผ่านประสบการณ์มาตัดสินเรื่องราวว่าเรื่องเชลยสงครามไม่ต้องได้ชดเชยอะไรใช้ชีวิตไปตามยถากรรมยิ่งแย่กว่า ทั้งๆที่เชลยก็เคยเป็นทหารช่วยรบปกป้องประเทศ

[Sniffer · Rating 5 out of 5]

ได้รับรู้เรื่องราวสมัยมหาสงครามโลกครั้งที่สอง ที่แทบจะไม่มีคนพูดถึง แต่เป็นเรื่องราวที่สุดแสนจะขมขื่น บรรยายผ่านภาพวาดและบันทึกลับที่ผู้เขียนและเชลยนานาชาติช่วยปกป้องเก็บไว้จนสามารถมาถ่ายทอดให้ผู้คนได้รับรู้ เป็นอีกหน้าประวัติศาสตร์ที่ควรรับรู้ไว้ ข้อติเดียวคงเป็นเรื่องที่ผู้เขียนอาจจะ stereotyping ไปหน่อย แต่ถ้าได้อ่านหนังสือเล่มนี้ดีๆ จะเข้าใจในส่วนนี้ได้เอง

[Parkpimol Utthasin · Rating 4 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆ แต่ต้องพักเป็นระยะๆ เพราะเนื้อหาขวนหดหู่ไปนิด เหมือนเป็นเกร็ดเล็กๆในหน้าประวัติศาสตร์​ เกี่ยวข้องกับประเทศไทยด้วย

[Kitibow · Rating 5 out of 5]

ถ้าพูดถึงสงครามเราคนรุ่นหลังคงจินตนาการไม่ออกถึงความลำบาก ยากแค้นในตอนนั้น คนที่อยู่ในสถานะการณ์เหล่านั้นเท่านั้นถึงจะเข้าใจ

อ่านเถอะแล้วจะเข้าใจขึ้น

[Natt · Rating 4 out of 5]

สะเทือนใจกับสิ่งที่มนุษย์กระทำต่อมนุษย์ด้วยกัน
มันยากจะเชื่อ แต่ภาพวาดที่ปรากฎในหนังสือ
ก็เป็นเช่นหลักฐานอย่างหนึ่ง ที่บอกเราว่า "มนุษย์ในยามสงคราม โหดร้ายอย่างยิ่ง"

อ่านความเห็น >> http://www.bloggang.com/mainblog.php?...