What do you think?
Rate this book
Год крысы #2B
Rok Szczura. Świeca
Rok Szczura. Świeca to ostatni tom trylogii Rok Szczura – bestsellerowej sagi, która opowiada losy Ryski – wiejskiej dziewczyny wykazującej pewne zdolności jasnowidzenia, której w pełnej przygód wędrówce towarzyszą: jej przyjaciel z dzieciństwa Żar – złodziejaszek oraz znaleziony na drodze szczur Alk – którego największym życzeniem jest zmienić się z powrotem w człowieka.
Niestety, spokojne życie w miłej miejscowości nie było naszym bohaterom pisane. Ktoś poluje na całą trójkę, a najwyraźniej sprawa dotyczy tajemniczego listu, który wpadł im przypadkowo w ręce. Alka, Ryskę i Żara znów czeka ucieczka, pełne napięcia przygody i zuchwałe przedsięwzięcia. Nie mają pojęcia, że ten niepozorny kawałek papieru jest języczkiem u wagi, na której leżą losy dwóch krajów, a na horyzoncie zbierają się czarne chmury wojny...
Niestety, spokojne życie w miłej miejscowości nie było naszym bohaterom pisane. Ktoś poluje na całą trójkę, a najwyraźniej sprawa dotyczy tajemniczego listu, który wpadł im przypadkowo w ręce. Alka, Ryskę i Żara znów czeka ucieczka, pełne napięcia przygody i zuchwałe przedsięwzięcia. Nie mają pojęcia, że ten niepozorny kawałek papieru jest języczkiem u wagi, na której leżą losy dwóch krajów, a na horyzoncie zbierają się czarne chmury wojny...
- GenresFantasy
392 pages, Paperback
First published January 1, 2010
1 person is currently reading
35 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
December 8, 2018
Jak tu ugryźć temat, co się odgryźć może? A ugryźć potrafi. Jak opisać trylogię, która pierwotnie była dylogią (niby nowy polski wydawca autorki jest, ale praktyki ma jak poprzednik).
Może od początku. A na początku w łapki czytelnik dostaje bardzo swojskie klimaty (lekko wschodnie) z przyjemną nutą magii. Ot, jak w historii o takim mało znanym białowłosym. I na tym początku jest wręcz cudownie. Klimat wycieka z każdej stronicy, a przygody młodej bohaterki w rodzinnej wiesce czyta się bardzo przyjemnie. Z czasem na pierwszym planie pojawiają się dwie kolejne postacie: wioskowy nicpoń i ten trzeci o ostrym języku. Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa zabawa bogata w nieprzewidywalne zwroty akcji okraszone ostro ciętymi i genialnymi rozmowami głównych bohaterów.
Niestety od tomiszcza drugiego wszystko się psuje. Wręcz eksploduje nijakością. Znika pazur w relacjach między postaciami, a sami bohaterowie zaczynają się zmieniać w sposób podręcznikowo przewidywalny i nieciekawy. Całość podlano kiepskim sosem bezhistorii, czyli totalnego braku pomysłu na konkretną fabułę i poza kilkoma fragmentami, całość wygląda jak kryzys podczas sesji RPG, gdy dotarła pizza i nikt nie chce wysilać szarych komórek na grę.
Na nieszczęście (nie)wielki finał historii choć przywraca nieco dynamiki z tomu pierwszego, to robi to w sposób schematyczny, nieciekawy, niesatysfakcjonujący.... O bohaterach nie wspomnę również nic dobrego, ponieważ kolejne strony przygody wyprały z nich co ciekawsze zachowania i cechy charakteru.
Przeczytać można, pośmiać się przy tym trochę. Ale wystarczy ograniczyć się do tomu pierwszego. Reszta tylko dla tych, co lubią kończyć zaczęte historie.
Może od początku. A na początku w łapki czytelnik dostaje bardzo swojskie klimaty (lekko wschodnie) z przyjemną nutą magii. Ot, jak w historii o takim mało znanym białowłosym. I na tym początku jest wręcz cudownie. Klimat wycieka z każdej stronicy, a przygody młodej bohaterki w rodzinnej wiesce czyta się bardzo przyjemnie. Z czasem na pierwszym planie pojawiają się dwie kolejne postacie: wioskowy nicpoń i ten trzeci o ostrym języku. Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa zabawa bogata w nieprzewidywalne zwroty akcji okraszone ostro ciętymi i genialnymi rozmowami głównych bohaterów.
Niestety od tomiszcza drugiego wszystko się psuje. Wręcz eksploduje nijakością. Znika pazur w relacjach między postaciami, a sami bohaterowie zaczynają się zmieniać w sposób podręcznikowo przewidywalny i nieciekawy. Całość podlano kiepskim sosem bezhistorii, czyli totalnego braku pomysłu na konkretną fabułę i poza kilkoma fragmentami, całość wygląda jak kryzys podczas sesji RPG, gdy dotarła pizza i nikt nie chce wysilać szarych komórek na grę.
Na nieszczęście (nie)wielki finał historii choć przywraca nieco dynamiki z tomu pierwszego, to robi to w sposób schematyczny, nieciekawy, niesatysfakcjonujący.... O bohaterach nie wspomnę również nic dobrego, ponieważ kolejne strony przygody wyprały z nich co ciekawsze zachowania i cechy charakteru.
Przeczytać można, pośmiać się przy tym trochę. Ale wystarczy ograniczyć się do tomu pierwszego. Reszta tylko dla tych, co lubią kończyć zaczęte historie.
November 19, 2025
Recenzja podsumowująca cały cykl.
Pierwszy raz zetknęłam się z Gromyko jakieś cztery lata temu. Chyba szukałam wtedy lekkiej, niezobowiązującej pozycji i przy takim założeniu twórczość Ukrainki doskonale się sprawdza.
Cykl "Rok Szczura" ujął mnie kilkoma elementami. Pierwsze co się rzuca w oczy, to swojski świat. Relacje społeczne panujące w wiosce, zwyczaje, dyskusje jakie toczą się między poszczególnymi postaciami, a nawet potrawy są tak.... znajome. O ironio, czegoś takiego nigdy nie doświadczyłam czytając polskie fantasy.
Tym co mnie zaskoczyło, pozytywnie oczywiście, to wybór głównej bohaterki. Bardzo nietypowy i nieoczywisty - Ryska jest zwykłą, prostą dziewczyną ze wsi, która marzy jedynie o zamążpójściu, gromadce dzieci i własnym kącie. Żadna tam buntowniczka o wyszczekanym języku, walcząca z zastanym ładem społecznym lub wywijająca mieczykiem jak cepem i pogardzająca kobiecymi zajęciami. I faktycznie, Ryska najpewniej się czuje w "Wędrowniczce", gdzie na jakiś czas przypada jej . Na początku jej charakter może irytować (bardzo nieśmiała i naiwna), ale z tomu na tom się wyrabia.
Sama trylogia Ukrainki jest zwykłą powieścią drogi, okraszonej znakomitym, niepoprawnym politycznie rosyjskim humorem. Zwłaszcza świetne są docinki Alka (szczególnie w szczurzej postaci) i Żara, potem również Ryska nie pozostaje im dłużna.
Jeżeli chodzi o "Świecę" to w zasadzie mogę się uczepić jedynie trochę zakończenia oraz wątku z carewiczem. Wydawał się służyć jedynie za przerywnik . Natomiast w pierwszej części nieco przydługi jest początek z dzieciństwem Ryski i Żara.
Pierwszy raz zetknęłam się z Gromyko jakieś cztery lata temu. Chyba szukałam wtedy lekkiej, niezobowiązującej pozycji i przy takim założeniu twórczość Ukrainki doskonale się sprawdza.
Cykl "Rok Szczura" ujął mnie kilkoma elementami. Pierwsze co się rzuca w oczy, to swojski świat. Relacje społeczne panujące w wiosce, zwyczaje, dyskusje jakie toczą się między poszczególnymi postaciami, a nawet potrawy są tak.... znajome. O ironio, czegoś takiego nigdy nie doświadczyłam czytając polskie fantasy.
Tym co mnie zaskoczyło, pozytywnie oczywiście, to wybór głównej bohaterki. Bardzo nietypowy i nieoczywisty - Ryska jest zwykłą, prostą dziewczyną ze wsi, która marzy jedynie o zamążpójściu, gromadce dzieci i własnym kącie. Żadna tam buntowniczka o wyszczekanym języku, walcząca z zastanym ładem społecznym lub wywijająca mieczykiem jak cepem i pogardzająca kobiecymi zajęciami. I faktycznie, Ryska najpewniej się czuje w "Wędrowniczce", gdzie na jakiś czas przypada jej . Na początku jej charakter może irytować (bardzo nieśmiała i naiwna), ale z tomu na tom się wyrabia.
Sama trylogia Ukrainki jest zwykłą powieścią drogi, okraszonej znakomitym, niepoprawnym politycznie rosyjskim humorem. Zwłaszcza świetne są docinki Alka (szczególnie w szczurzej postaci) i Żara, potem również Ryska nie pozostaje im dłużna.
Jeżeli chodzi o "Świecę" to w zasadzie mogę się uczepić jedynie trochę zakończenia oraz wątku z carewiczem. Wydawał się służyć jedynie za przerywnik . Natomiast w pierwszej części nieco przydługi jest początek z dzieciństwem Ryski i Żara.
September 18, 2021
TAK się kończy serie! Fakt, zakończenie jest otwarte, ale to tylko wychodzi całości na dobre: możemy mówić o szczęśliwym zakończeniu, a równocześnie szersze konsekwencje nadal istnieją gdzieś tam, poza sceną. Historia skończyła się w najlepszym możliwym momencie też dlatego, że dzięki temu żadne z bohaterów nie zostało sztucznie wepchnięte w miejsce, gdzie realistycznie nie może jeszcze być. Prawie wszyscy, których spotykamy od pierwszej części, wyraźnie się rozwinęli i cały czas ewoluują, i każde z nich ma czas żeby rozwijać się dalej we własnym tempie. Co najmniej część przeszłości jest za nimi, za to w przyszłości wciąż coś czeka, nawet jeśli nie są to dobre wiadomości. Nawet wątek kradzionej gitary zyskał rozwiązanie!
Jedyne drobne zastrzeżenie: do końca nie bardzo wiem, jak Wędrowcy dosiadają nietoperzy. Jak to działa? Jakie są do tego siodła? A może oni nazywają nietoperzem jakieś zupełnie inne stworzenie? Czytałam uważnie każdą część, a dalej nie jestem pewna.
Jedyne drobne zastrzeżenie: do końca nie bardzo wiem, jak Wędrowcy dosiadają nietoperzy. Jak to działa? Jakie są do tego siodła? A może oni nazywają nietoperzem jakieś zupełnie inne stworzenie? Czytałam uważnie każdą część, a dalej nie jestem pewna.
June 4, 2018
This is one of my absolute favourite series. And this part is the best out of the three. Highly recommend!!!
August 8, 2018
Jestem usatysfakcjonowana zakończeniem tej trylogii
September 21, 2021
Najlepszy tom! 🧡
June 30, 2021
Dobre zakończenie serii, ale osobiście wolę Wolhę i Szelenę od Ryski. Ryska jest dla mnie od początku tej serii taką głupiutką kózką, która niestety niewiele się zmienia podczas wyprawy z Alkiem i Żarem. Jaka była taka pozostaje.
Najciekawszy z tego wszystkiego jest dla mnie zdecydowanie Alk, ma on jakieś wyraziste cechy, które odróżniają go od pozostałych bohaterów.
Żar to od początku do końca cwaniaczek, który jest dobry w tym co robi. Jest też niezłym przyjacielem, chociaż momnetami też wychodzi z niego niezła ofiara losu.
Fabuła jest interesująca i ta część daje nam wszystkie odpowiedzi, ale nadal wiejskie, swojskie klimaty nie są dla mnie, trochę mnie to zabijał, jak musiałam czytać o życiu ludzi z wioski, z której pochodziła Ryska.
Najciekawszy z tego wszystkiego jest dla mnie zdecydowanie Alk, ma on jakieś wyraziste cechy, które odróżniają go od pozostałych bohaterów.
Żar to od początku do końca cwaniaczek, który jest dobry w tym co robi. Jest też niezłym przyjacielem, chociaż momnetami też wychodzi z niego niezła ofiara losu.
Fabuła jest interesująca i ta część daje nam wszystkie odpowiedzi, ale nadal wiejskie, swojskie klimaty nie są dla mnie, trochę mnie to zabijał, jak musiałam czytać o życiu ludzi z wioski, z której pochodziła Ryska.
February 1, 2017
Ostatni tom Roku szczura w pełni spełnia pokładane w nim nadzieje i oczekiwania. W bardzo zgrabny sposób kończy całą trylogię i zapewnia lekką, dowcipną lekturę, przy której można nie tylko dobrze wypocząć, ale i znacząco poprawić sobie humor. Jak zresztą przy każdej powieści Olgi Gromyko.
Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2017/01/r...
Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2017/01/r...
April 23, 2017
Kolejne przygody bohaterów w wykonaniu Olgi Gromyko. Tym razem ostatni tom trylogii Rok Szczura. Świetnie zakończenie historii!
Displaying 1 - 9 of 9 reviews