நட்ராஜ் மகராஜ்

by Devibharathi

தேவிபாரதி என்ற எழுத்தாளரின் ஆக மேலான படைப்பு ‘நட்ராஜ் மகராஜ்’ என்று எண்ணுகிறேன். கதையாடலில் நிகழ்த்தியிருக்கும் புதுமையிலும் கதைமாந்தர்களை உருவாக்கியிருக்கும் நேர்த்தியிலும் மொழியைப் பயன்படுத்தியிருக்கும் துல்லியத்திலும் செழுமையிலும் இந்த நாவல் அவரது படைப்பாற்றலின் உச்சத்தைக் காட்டுகிறது. இழை விலகாமல் நெய்ததுபோல நாவலின் எதார்த்தமும் கற்பனையின் மாயமும் பின்னியிருக்கின்றன. — முன்னுரையிலிருந்து

Devibharathi is one of the leading writers of Tamil today, and Natraj Maharaj is indubitably his best till day. Reality and Magic of Imagination are woven inseparably through the narrative. The novel delves into the depths of human psychology and explores the social reality outwards, a journey at the same time in both these directions is achieved by Devibharathi with an ease, similar to the way language flows through in a poetic manner through his prose. Natraj Maharaj establishes itself as a milestone for contemporary tamil literature already.

Paperback

First published January 1, 2016

Reviews

[S Ashok · Rating 3 out of 5]

Natraj Maharaj is a satirical account of a government school employee who is also the only descendant of a former king who had mutinied against the British Colonial government. The novel is written in an experimental form where the characters and places are referred to as monosylables, like the central character is just Na, and his wife is just Wa etc. The novel itself reads as a government legal document with sentences repeating many times. The effect on the reader is sometimes tedium and sometimes pure exasperation.
The central idea of the novel is about how when ever history is revisited and an effort is made to correct the wrongs of the past, those affected in the past remain the same. Its only in letter the wrongs of the past are corrected; but in reality the wrongs remain the same. In fact, the very act of correcting the past is done to establish a new power structure, never to rightfully correct the wrongs of the past.
The central plot of the novel is that Na is living in a dilapidated palace. The building itself is completely in ruins; he lives in the former security tower at the entrance. The remaining of the palace is taken over by bushes; trees, and dangerous snakes that reside in it. People have not entered the palace for many generations. Even Na is unaware of his past; he is making his ends meet by working in a government school as an employee taking care of the mid-day meal scheme. He is incharge of procuring rice, vegetables, and distributing it to poor children. Curiously, the very act of providing food to the poor previously considered a royal act in the past, the present job of Na is considered menial. He is rarely respected by his peers. He comes to know of his royal origins by his encounter with a professor from Delhi. He learns that he is no ordinary man, infact; he is the only sole survivor of the king Kalinga Maharaj, who had ruled these surrounding villages in the past and who had successfully defeated the British colonial rulers in the past. Over the course of the novel, Na oscillates between living a life either as a royal or a poor government employee. He and his wife hope that their lives will be radically altered after the news becomes known around the village. Their photographs appear in newspapers; videos are shown documenting the historic injustice done to them, yet there seems to be no tangible difference in their lives.

The novel ends in a bizzare moment, completely fooled by everyone around him. Na finds himself completely forgotten, not even invited to the very function at which the statue of his ancestor is opened by the chief minister. The novel is a brilliant parody on how governments and political movements completely forget the real cause and every intiative reduces itself to mere tokenism.

My only concern is that the novel could have been more broad in its handling of the theme.

[Mahesh · Rating 5 out of 5]

The writing style is quite impressive. Either your like it or absolutely hate it.
One of the best I have ever read. Started to read it without any idea. Impressed with
the style of script. Subtle socio-political satire.

[சலூன் கடைக்காரன் · Rating 4 out of 5]

கதையில் வரும் கதாப் பாத்திரங்களின் பெயர்கள் "ந" "வ" "பெ" என புதுமையாக இருக்கின்றன. ஆரம்பத்தில் பெயரில் சிறிது குழப்பம் இருந்தாலும் படிக்க படிக்க எளிமையாகி விடுகிறது. "ந" கூச்ச சுபாவம், தாழ்வு மனப்பான்மை உள்ள எளிய முக்கியத்துவம் இல்லாத மனிதராக இருக்கிறார். அவர் ஒரு பாழடைந்த அரண்மனையின் காவல் கூண்டில் தனது மனைவி மற்றும் இரண்டு குழந்தைகளுடன் வசிக்கிறார். ஒரு அரசாங்க வேலையில் சேர்வதும் அரசாங்க உதவியுடன் ஒரு தொகுப்பு வீட்டைக் கட்டி கொள்வதையும் தனது வாழ்நாள் லட்சியமாகக் கொண்டிருக்கிறார். அவருக்கு ஒரு பள்ளியில் சத்துணவு அமைப்பாளராக வேலை கிடைக்கிறது. பள்ளியில் பணிபுரியும் சக ஊழியர்களிடம் மிகுந்த தயக்கத்துடனும் பயத்துடனும் இருக்கிறார். அவருக்கு அரசாங்க உதவியுடன் ஒரு தொகுப்பு வீட்டைக் கட்டும் வாய்ப்பும் கிடைக்கிறது. இந்நிலையில் "பூ" என்னும் பேராசிரியர் "ந" என்பவன் ஒரு காலத்தில்  அந்த அரண்மனையில் வாழ்ந்த வெள்ளையர்களை மூன்று முறை போரில் தோற்கடித்த பின்பு சமையல் காரனின் சூழ்ச்சியால் வீழ்த்தப் பட்டு ஒரு புளிய மரத்தில் தூக்கிலிடப்பட்ட  மன்னர் காளிங்க நடராஜனின் நேரடி வாரிசு என்பதைக கண்டுபிடிக்கிறார். இந்தச் செய்தி நாடு முழுவதும் பரவுகிறது.தான் ஒரு வெறும் "ந" அல்ல மன்னர் காளிங்க நடராஜசரின் நேரடி வாரிசான நட்ராஜ் மகராஜ் என்பதைக் தெரிந்து கொண்ட உடன் "ந"வின் நடவடிக்கையில் மாற்றங்கள் ஏற்படுகின்றன. இதற்கு முன் அவன் வாழ்ந்த வாழ்வை அர்ப்பமாக நினைக்கிறான். ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் வரலாற்றின் கணக்கு சீக்கிரமே சரி செய்யப்படும் என்று "ந" விடம் உறுதியளிக்கிறார்கள். வரலாற்றின் கணக்கைச் சரி செய்யும் முயற்சிகள் எப்பொழுதும் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களுக்கே பலனைத் தருகிறது.