What do you think?
Rate this book
Tara Linders en Diego Martinez #2
Casa Familia
De zinderende zon aan de Costa legt meer bloot dan je lief is
Razend spannende vakantiethriller die niet mag ontbreken in je koffer!
Speelt zich af aan de zonnige Spaanse kust
Een survivalweekend in de Belgische Ardennen lijkt voor journaliste Tara Linders de uitgelezen kans om haar nieuwe collega’s beter te leren kennen. Alleen heeft ze een bloedhekel aan survival en in groepen is ze ook niet op haar best. Liever gaat ze in haar eentje op pad om de omgeving te verkennen. Voor haar vaste partner Diego Martinez is het weekend de perfecte afleiding van zijn problemen thuis; hij stort zich vol overgave op de activiteiten.
Als Tara zich bemoeit met een knokpartij in de plaatselijke kroeg, ontmoet ze een paar ongure types die overduidelijk geen pottenkijkers kunnen gebruiken. Wat hebben ze te verbergen? En wat speelt er in het leegstaande ziekenhuis in het bos? Tara en Diego gaan op onderzoek uit. De lugubere vondst van een kinderhand leidt al snel naar het Spaanse Andalusië, waar het brein achter de operatie zich schuilhoudt. Lukt het Tara en Diego hem te vinden voordat er nog meer slachtoffers vallen?
Razend spannende vakantiethriller die niet mag ontbreken in je koffer!
Speelt zich af aan de zonnige Spaanse kust
Een survivalweekend in de Belgische Ardennen lijkt voor journaliste Tara Linders de uitgelezen kans om haar nieuwe collega’s beter te leren kennen. Alleen heeft ze een bloedhekel aan survival en in groepen is ze ook niet op haar best. Liever gaat ze in haar eentje op pad om de omgeving te verkennen. Voor haar vaste partner Diego Martinez is het weekend de perfecte afleiding van zijn problemen thuis; hij stort zich vol overgave op de activiteiten.
Als Tara zich bemoeit met een knokpartij in de plaatselijke kroeg, ontmoet ze een paar ongure types die overduidelijk geen pottenkijkers kunnen gebruiken. Wat hebben ze te verbergen? En wat speelt er in het leegstaande ziekenhuis in het bos? Tara en Diego gaan op onderzoek uit. De lugubere vondst van een kinderhand leidt al snel naar het Spaanse Andalusië, waar het brein achter de operatie zich schuilhoudt. Lukt het Tara en Diego hem te vinden voordat er nog meer slachtoffers vallen?
272 pages, Paperback
Published April 18, 2017
5 people are currently reading
133 people want to read
About the author
Nathalie Pagie
26 books61 followersNathalie Pagie is thrillerauteur en communicatieadviseur. Ze woont met haar man en twee kinderen in Breda. In 2013 debuteerde zij met De Toneelclub en een jaar later verscheen De Campus, waarvan inmiddels al meer dan 15.000 exemplaren zijn verkocht. Paradijsvogels is de eerste in een serie over journalistenduo Tara Linders en Diego Martinez.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 33 reviews
July 23, 2017
Spannend boek met korte hoofdstukken. Door die korte hoofdstukken lees het heel vlot. Door vele wendingen wordt de lezer vaak op verkeerde been gezet. Een super boek van een top schrijfster
Cover 8/10
Verhaal *****
Cover 8/10
Verhaal *****
August 9, 2021
Een thriller die leest als een sneltrein. Heel vlot geschreven en een verhaal dat in spanning alleen maar toeneemt. Ook een einde dat je niet echt zou verwachten. Het duo Tara en Diego spreken ook aan als personages, dus is het 2e boek dat ik lees met dit duo in de hoofdrol en ze zijn zeker de moeite waard. met plezier gelezen.
October 20, 2017
Nathalie Pagie is een schorpioen. Volgens de eigenschappen die dit sterrenbeeld heeft is Nathalie een gepassioneerd mens. Passie heeft ze zeker! Voor schrijven, K's Choice, koken met vrienden, rugby en boswandelingen in de herfst. In 2013 kwam haar debuut - De Toneelclub - uit. Casa Familia is haar vierde boek. En het tweede met Tara en Diego in de hoofdrol.
b'IJ Barbara, het full-service ontwerpbureau aan het IJ in Amsterdam, maakte de mooie omslag, die je gelijk een zomers gevoel geeft. Zij maakten ook de omslag voor Kwijt van Anja Feliers en Het laatste jaar van Marvellous Ways van Sarah Winman.
Casa Familia neemt ons weer mee in het leven van journalisten Tara Linders en Diego Martinez. In Paradijsvogels maakten we voor het eerst kennis met beiden. Ze werken bij De Dageraad en bijten zich beiden vast in een verhaal. Ze beschikken over een zesde zintuig voor 'goede verhalen'. In dit boek verplaatsen we ons naar de Ardennen voor een survival weekend met de nieuwe collega's van de andere krant - de Belgische de Gazet - met wie ze zijn gefuseerd. Zoals we van Tara inmiddels gewend zijn, is gezellig samen dingen doen, niet haar ding. Ze besluit de omgeving te verkennen en komt gelijk al in moeilijkheden als ze een van hun instructeurs volgt, die zich verdacht gedraagt. Zo komt ze op het spoor van een verhaal dat haar oprecht wel eens het leven zou kunnen kosten. Natuurlijk is Diego haar vangnet, ook al kost het hem misschien zijn gezin en zijn gezondheid.
Zo snel als ze boeken schrijft, zo snel lezen ze ook. Casa Familia heeft fijne korte hoofdstukken waardoor je snel het verhaal in wordt gezogen. We leren nog meer over Tara en Diego. Hun gedrag, hun verlangens, hun ideeën en hun relatie tot elkaar. Ze zijn geen platte figuren, hebben hun goede en slechte kanten. En ook de andere personages in het verhaal zijn compleet. Zo speelt iedereen zijn rol in dit spannende avontuur.
Tara en Diego doen vaag denken aan Lisbeth Salander en Mikael Blomkwist uit de serie van Stieg Larsson. Het duo dat Nathalie heeft bedacht is zeker net zo dynamisch als hun Zweedse tegenhanger.
Wil je een spannend boek lezen met twee aansprekende karakters? Dan moet je zeker met Paradijsvogels beginnen.
b'IJ Barbara, het full-service ontwerpbureau aan het IJ in Amsterdam, maakte de mooie omslag, die je gelijk een zomers gevoel geeft. Zij maakten ook de omslag voor Kwijt van Anja Feliers en Het laatste jaar van Marvellous Ways van Sarah Winman.
Casa Familia neemt ons weer mee in het leven van journalisten Tara Linders en Diego Martinez. In Paradijsvogels maakten we voor het eerst kennis met beiden. Ze werken bij De Dageraad en bijten zich beiden vast in een verhaal. Ze beschikken over een zesde zintuig voor 'goede verhalen'. In dit boek verplaatsen we ons naar de Ardennen voor een survival weekend met de nieuwe collega's van de andere krant - de Belgische de Gazet - met wie ze zijn gefuseerd. Zoals we van Tara inmiddels gewend zijn, is gezellig samen dingen doen, niet haar ding. Ze besluit de omgeving te verkennen en komt gelijk al in moeilijkheden als ze een van hun instructeurs volgt, die zich verdacht gedraagt. Zo komt ze op het spoor van een verhaal dat haar oprecht wel eens het leven zou kunnen kosten. Natuurlijk is Diego haar vangnet, ook al kost het hem misschien zijn gezin en zijn gezondheid.
Zo snel als ze boeken schrijft, zo snel lezen ze ook. Casa Familia heeft fijne korte hoofdstukken waardoor je snel het verhaal in wordt gezogen. We leren nog meer over Tara en Diego. Hun gedrag, hun verlangens, hun ideeën en hun relatie tot elkaar. Ze zijn geen platte figuren, hebben hun goede en slechte kanten. En ook de andere personages in het verhaal zijn compleet. Zo speelt iedereen zijn rol in dit spannende avontuur.
Tara en Diego doen vaag denken aan Lisbeth Salander en Mikael Blomkwist uit de serie van Stieg Larsson. Het duo dat Nathalie heeft bedacht is zeker net zo dynamisch als hun Zweedse tegenhanger.
Wil je een spannend boek lezen met twee aansprekende karakters? Dan moet je zeker met Paradijsvogels beginnen.
June 23, 2017
Spannend boek! Eerste helft vrij rustig, tweede helft echter pas spannend.....
April 23, 2018
Niet weg te leggen dit boek!
May 8, 2018
Leest lekker vlot! Spannend
May 12, 2017
Het is zó niks voor Tara dit. Een survivalweekend, verplicht, met haar collega’s. Tara wordt liever met rust gelaten en steekt haar energie bij voorkeur in het schrijven van een goed verhaal. Samen met Diego, die het wél naar zijn zin heeft, is ze een sterk journalisten duo en hebben ze al verschillende keren samen het een en ander meegemaakt. Hun laatste avontuur was zelfs behoorlijk heftig. Op een moment dat Tara de kans ziet aan het teamgeweld te ontsnappen stuit ze op een opstootje in het dorpje iets verderop en de manier waarop dit plaatsvindt triggert haar nieuwsgierige aard. Boris, een van de survivalinstructeurs is erbij betrokken. De reactie van Pols, de uitbater van de kroeg, is zo niet nóg vreemder en Tara’s voelsprieten staan op scherp. Ze besluit te luisteren naar haar intuïtie en dat zorgt voor een afschuwelijke vondst in het dichtbijgelegen donkere bos. Tara alarmeert Diego en de twee spitten verder. Ze zijn iets op het spoor maar hun bemoeienissen vallen niet in goede aarde. Maar het is al te laat, Tara en Diego laten niet meer los en besluiten tot het uiterste te gaan. Het antwoord op hun vragen lijken ze in het zonnige Andalusië te vinden. Daar blijkt dat alles nóg erger en wanstaltiger is dan ze ooit hadden kunnen vermoeden.
Een proloog die kippenvel bezorgt, cursieve flashbacks die continu vragen oproepen en een gebeurtenis van tien jaar geleden die als een rode draad door het verhaal loopt. Pagie heeft ´Casa Familia´ vlot geschreven met korte hoofdstukken en met een fascinerend verloop van het verhaal. Het kent veel personages en gebeurtenissen, je vraagt je af wat ze uiteindelijk met elkaar gemeen hebben. Behalve dat Tara en Diego een centrale rol vervullen blijft die vraag voor lange tijd onbeantwoord. De flashbacks laten wel wat los maar toch……het is ook even zoeken, waar gaat het verhaal heen? Geen nood, het boek is allesbehalve een straf om te lezen.
‘Casa Familia’ is prima als standalone te lezen. Pagie verwijst wel naar het eerste deel met Tara en Diego, ‘Paradijsvogels’, maar niet op een dusdanige manier dat je het gelezen moet hebben om dit verhaal en zijn personages te begrijpen. De band tussen Kat, Tom en Boris is heel mooi en intens. Iedereen heeft veel bagage en dat smeedt een onherroepelijke band natuurlijk. We krijgen in dit verhaal ook een gevoelige en zorgzame kant van Tara te zien en dat maakt haar sympathieker dan in het begin. Ze is helemaal niet zo’n koude kikker, maar zo gedraagt ze zich het liefste wel. Die balans is mooi en doet het verhaal goed. Tara’s gevoel voor onheil is ook nu weer leidend, ze is een impulsieve dame en laat niet gemakkelijk los. Diego is wat volgzaam maar niet minder avontuurlijk aangelegd, dat laatste komt uiteindelijk sterker naar voren en hij ontwikkelt zich ook zelfstandiger in dit verhaal, daar zit nog groei qua personage.
De lekkere schrijfstijl van Pagie is echt een pré en leent zich goed voor een aantal uren leesplezier. Er is sprake van een goede verhaallijn, aansprekende personages en een luguber plot. Ondanks de vele gebeurtenissen in het begin, dat was even de weg zoeken, pakt het je wel vast. Wanneer het verhaal zich richting de plot in Andalusië begeeft zijn er een klein aantal zaken die nét wat te toevallig zijn, vooral betreffende Quinten. Pagie kiest in ´Casa Familia´ overwegend voor de suggestie en niet continu voor de expliciete details, dat siert haar. De fantasie van de lezer doet de rest wel. Wat de plot betreft, die kun je enigszins wel aan zien komen maar is zeker goed gevonden. De omgeving, het verloop van het verhaal en de acties van de betrokkenen zorgen vanwege de aanloop dat er geen sprake is van een verbluffende verrassing maar daarmee is het niet minder heftig.
‘Casa Familia’ is een degelijk opgebouwd verhaal met aansprekende hoofdpersonages. Een vervolg kan haast niet uitblijven want Tara en Diego zijn nog lang niet uitgeblust. Kom maar op!
4 stevige sterren
Een proloog die kippenvel bezorgt, cursieve flashbacks die continu vragen oproepen en een gebeurtenis van tien jaar geleden die als een rode draad door het verhaal loopt. Pagie heeft ´Casa Familia´ vlot geschreven met korte hoofdstukken en met een fascinerend verloop van het verhaal. Het kent veel personages en gebeurtenissen, je vraagt je af wat ze uiteindelijk met elkaar gemeen hebben. Behalve dat Tara en Diego een centrale rol vervullen blijft die vraag voor lange tijd onbeantwoord. De flashbacks laten wel wat los maar toch……het is ook even zoeken, waar gaat het verhaal heen? Geen nood, het boek is allesbehalve een straf om te lezen.
‘Casa Familia’ is prima als standalone te lezen. Pagie verwijst wel naar het eerste deel met Tara en Diego, ‘Paradijsvogels’, maar niet op een dusdanige manier dat je het gelezen moet hebben om dit verhaal en zijn personages te begrijpen. De band tussen Kat, Tom en Boris is heel mooi en intens. Iedereen heeft veel bagage en dat smeedt een onherroepelijke band natuurlijk. We krijgen in dit verhaal ook een gevoelige en zorgzame kant van Tara te zien en dat maakt haar sympathieker dan in het begin. Ze is helemaal niet zo’n koude kikker, maar zo gedraagt ze zich het liefste wel. Die balans is mooi en doet het verhaal goed. Tara’s gevoel voor onheil is ook nu weer leidend, ze is een impulsieve dame en laat niet gemakkelijk los. Diego is wat volgzaam maar niet minder avontuurlijk aangelegd, dat laatste komt uiteindelijk sterker naar voren en hij ontwikkelt zich ook zelfstandiger in dit verhaal, daar zit nog groei qua personage.
De lekkere schrijfstijl van Pagie is echt een pré en leent zich goed voor een aantal uren leesplezier. Er is sprake van een goede verhaallijn, aansprekende personages en een luguber plot. Ondanks de vele gebeurtenissen in het begin, dat was even de weg zoeken, pakt het je wel vast. Wanneer het verhaal zich richting de plot in Andalusië begeeft zijn er een klein aantal zaken die nét wat te toevallig zijn, vooral betreffende Quinten. Pagie kiest in ´Casa Familia´ overwegend voor de suggestie en niet continu voor de expliciete details, dat siert haar. De fantasie van de lezer doet de rest wel. Wat de plot betreft, die kun je enigszins wel aan zien komen maar is zeker goed gevonden. De omgeving, het verloop van het verhaal en de acties van de betrokkenen zorgen vanwege de aanloop dat er geen sprake is van een verbluffende verrassing maar daarmee is het niet minder heftig.
‘Casa Familia’ is een degelijk opgebouwd verhaal met aansprekende hoofdpersonages. Een vervolg kan haast niet uitblijven want Tara en Diego zijn nog lang niet uitgeblust. Kom maar op!
4 stevige sterren
May 14, 2017
Mijn mening:
Het boek begint met een tweetal Quotes, die van Stephen King: “Sometimes dead is better” was voor mij wel een intrigerende. Waarom staat deze quote er tussen? Wanneer is de dood beter dan het leven, wat moet er dan wel niet voorgevallen zijn in je leven. Als je het boek dicht slaat, besef je dat Stephen King gelijk heeft, soms is de dood beter!
Lara Linders is journalist en gaat voor een teambuildingsweekend mee naar de Ardenne. De uitgeverij waar Tara voor werkt is gefuseerd en wil met dit weekend ervoor zorgen dat de collega,s elkaar beter leren kennen. Tara is niet van de groepsactiviteiten en gaat er dan ook liever alleen op uit. Haar directe collega Diego gebruikt dit weekend om aan zijn problemen thuis te ontsnappen, maar aan problemen ontkomt hij niet. Als Tara zich met een ruzie bemoeit haalt ze meer op haar hals dan de bedoeling was.
De proloog is heftig, het geeft je de rillingen en speelt zich zo'n 10 jaar geleden af. De flashbacks blijven terug komen gedurende het verhaal. Wat er 10 jaar geleden gebeurt is heeft te maken met de huidige gebeurtenissen, maar als lezer blijf je lang in het ongewisse.
Na het geruzie komt Tara in een café terecht, van uitbater Pols, waar een reactie Tara's voelsprieten op scherp zetten. Ze besluit verder op onderzoek uit te gaan samen met haar collega Diego. Zo stuiten ze in de bossen op lugubere zaken die het daglicht niet kunnen verdragen.
Het onderzoek naar het oude ziekenhuis in de bossen leidt uiteindelijk naar Spanje, Andalusië. Eenmaal daar aangekomen komt alles in een stroomversnelling en blijkt de waarheid nog wanstaltiger te zijn dan gedacht.
De hoofdstukken zijn erg kort, ik ben wel fan van korte hoofdstukken, maar deze zijn soms te kort naar mijn zin waardoor het verhaal vaker van de hak op de tak springt dan mij lief is. De schrijfstijl van Nathalie maakt dat dan wel weer goed. Ze weet je toch in het verhaal te trekken en de aandacht vast te houden.
Het is een heerlijk boek voor tussendoor, op een strand, in je luie stoel of als het tegen zit met druiliger weer op de bank met een kat op schoot,
Het heeft mijn interesse naar de andere verhalen van Nathalie Pagie zeker gewekt. Dit boek krijgt dan ook 3,5 sterren
Spanning: 3,5
Schrijfstijl: 4
Plot: 3,5
Psychologie: 3,5
Originaliteit: 4
Leesplezier: 3,5
Het boek begint met een tweetal Quotes, die van Stephen King: “Sometimes dead is better” was voor mij wel een intrigerende. Waarom staat deze quote er tussen? Wanneer is de dood beter dan het leven, wat moet er dan wel niet voorgevallen zijn in je leven. Als je het boek dicht slaat, besef je dat Stephen King gelijk heeft, soms is de dood beter!
Lara Linders is journalist en gaat voor een teambuildingsweekend mee naar de Ardenne. De uitgeverij waar Tara voor werkt is gefuseerd en wil met dit weekend ervoor zorgen dat de collega,s elkaar beter leren kennen. Tara is niet van de groepsactiviteiten en gaat er dan ook liever alleen op uit. Haar directe collega Diego gebruikt dit weekend om aan zijn problemen thuis te ontsnappen, maar aan problemen ontkomt hij niet. Als Tara zich met een ruzie bemoeit haalt ze meer op haar hals dan de bedoeling was.
De proloog is heftig, het geeft je de rillingen en speelt zich zo'n 10 jaar geleden af. De flashbacks blijven terug komen gedurende het verhaal. Wat er 10 jaar geleden gebeurt is heeft te maken met de huidige gebeurtenissen, maar als lezer blijf je lang in het ongewisse.
Na het geruzie komt Tara in een café terecht, van uitbater Pols, waar een reactie Tara's voelsprieten op scherp zetten. Ze besluit verder op onderzoek uit te gaan samen met haar collega Diego. Zo stuiten ze in de bossen op lugubere zaken die het daglicht niet kunnen verdragen.
Het onderzoek naar het oude ziekenhuis in de bossen leidt uiteindelijk naar Spanje, Andalusië. Eenmaal daar aangekomen komt alles in een stroomversnelling en blijkt de waarheid nog wanstaltiger te zijn dan gedacht.
De hoofdstukken zijn erg kort, ik ben wel fan van korte hoofdstukken, maar deze zijn soms te kort naar mijn zin waardoor het verhaal vaker van de hak op de tak springt dan mij lief is. De schrijfstijl van Nathalie maakt dat dan wel weer goed. Ze weet je toch in het verhaal te trekken en de aandacht vast te houden.
Het is een heerlijk boek voor tussendoor, op een strand, in je luie stoel of als het tegen zit met druiliger weer op de bank met een kat op schoot,
Het heeft mijn interesse naar de andere verhalen van Nathalie Pagie zeker gewekt. Dit boek krijgt dan ook 3,5 sterren
Spanning: 3,5
Schrijfstijl: 4
Plot: 3,5
Psychologie: 3,5
Originaliteit: 4
Leesplezier: 3,5
April 23, 2017
Dit boek is wat mij betreft stukken beter dan Paradijsvogels. Van begin tot einde is het spannend. Tara en Diego stuiten op een verhaal tijdens een werkuitje in de Ardennen en besluiten verder op onderzoek te gaan. Dit brengt ze zelfs tot in Spanje. Wat mij betreft een echte pageturner. 4,5 ster wat mij betreft.
May 7, 2017
Na een rustig begin, las ik het tweede deel van het verhaal in een ruk uit.
Lees de gehele review op mijn site
Lees de gehele review op mijn site
July 20, 2017
Redelijk boek. Wel wat kritiek.
Hier en daarvond ik dingen/situaties erg vergezocht; daardoor verflauwde mijn aandacht. Net 3 sterren.
Hier en daarvond ik dingen/situaties erg vergezocht; daardoor verflauwde mijn aandacht. Net 3 sterren.
August 10, 2017
Vanaf 12/8 Uitgebreider review op Ellen Blogt Facebook of ellenblogt.nl
February 3, 2021
Leest lekker makkelijk door de korte hoofdstukken. Je wilt door blijven lezen. Soms wel wat ongeloofwaardig.
June 2, 2017
Het verhaal.
Na de fusie van De Dageraad en de Belgische krant De Gazet, gaan Tara en Diego samen met hun oude en nieuwe collega’s voor een bindingsweekend naar de Ardennen op Survival. Als Tara tijdens een baalmoment liever in haar eentje de boel in de buurt gaat verkennen volgt ze uit nieuwsgierigheid hun instructeur Boris naar een lokaal café.
Boris krijgt het aan de stok met de uitbater en Tara ziet nog net dat deze een flinke klap van Boris krijgt. Als Tara de uitbater wil helpen, krijgt ze nul op het rekest. Haar nieuwsgierigheid is geprikkeld. Ze probeert er achter te komen waar het allemaal om ging maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk brengt haar zoektocht haar naar de kelder van een oud pand waar ze een bizarre vondst doet. Wat heeft Boris met dit alles te maken?
Boris blijkt een neefje (Tom) te hebben die in het dorp woont. Zij herkent het neefje als een van de jongens die betrokken was bij een ruzie met twee andere jongens, eerder op de dag. Na een incident in het dorp komt Tara bij Tom thuis terecht, waar zij kennis maakt met zijn verdere familie en hun dramatische geschiedenis.
Langzaam maar zeker beginnen zich in Tara’s hoofd verbanden te vormen tussen Tom, Kat en Boris, de geschiedenis van de familie, de uitbater van het café en de bizarre vondst in het verlaten pand in het bos. Zij haalt Diego over om achter het verhaal te gaan. Dit verhaal leidt hen uiteindelijk naar Spanje, alwaar uiteindelijk een spannende ontknoping volgt, die de diverse verhaallijntjes bij elkaar brengen. Tegen het einde wordt ook duidelijk waarnaar de titel Casa Familia verwijst.
Het boek.
Prachtige cover, die weer een avontuur in een warm oord doet vermoeden en waarvan je ondanks de vermelding ‘literaire thriller’ zin in vakantie van krijgt.
Door de korte hoofdstukjes en het middelgrote lettertype is het een prettig leesbaar boek. Vanaf het begin was ik geprikkeld om door te lezen, door de opeenvolging van incidenten werd ik heel nieuwsgierig waar dit verhaal heen ging. De verhaallijnen zijn niet ingewikkeld er zit genoeg spanning in het verhaal. Er zijn wel een paar momenten waarop ik dacht: dit is wel erg snel en gemakkelijk opgelost en een beetje ongeloofwaardig, maar echt afbreuk aan het verhaal op zich doet dat niet.
Er komt een oude bekende uit het eerste deel, Paradijsvogels, om de hoek kijken. Deze lijn in het verhaal begint met dreigbrieven van een onbekende en een heuse ontvoering, maar eindigt uiteindelijk heel positief doordat diezelfde persoon van grote waarde blijkt te zijn tegen het einde van het Spaanse avontuur. Het boek is los te lezen van Paradijsvogels maar zelf vind ik het leuker om de volgorde aan te houden, dan kun je met de ontwikkeling van de hoofdpersonen meegroeien.
Leuk om te lezen dat in dit tweede deel over het journalistenduo Tara en Diego, de karakters, geschiedenis en onderlinge relaties tussen zowel Diego en Tara als Diego en zijn gezin meer verdieping krijgen. Het einde van het boek heeft een cliffhanger, die doet vermoeden dat we nog meer van met name één van de hoofdpersonen te weten zullen komen. Ik geef het boek een dikke drie sterren.
Na de fusie van De Dageraad en de Belgische krant De Gazet, gaan Tara en Diego samen met hun oude en nieuwe collega’s voor een bindingsweekend naar de Ardennen op Survival. Als Tara tijdens een baalmoment liever in haar eentje de boel in de buurt gaat verkennen volgt ze uit nieuwsgierigheid hun instructeur Boris naar een lokaal café.
Boris krijgt het aan de stok met de uitbater en Tara ziet nog net dat deze een flinke klap van Boris krijgt. Als Tara de uitbater wil helpen, krijgt ze nul op het rekest. Haar nieuwsgierigheid is geprikkeld. Ze probeert er achter te komen waar het allemaal om ging maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk brengt haar zoektocht haar naar de kelder van een oud pand waar ze een bizarre vondst doet. Wat heeft Boris met dit alles te maken?
Boris blijkt een neefje (Tom) te hebben die in het dorp woont. Zij herkent het neefje als een van de jongens die betrokken was bij een ruzie met twee andere jongens, eerder op de dag. Na een incident in het dorp komt Tara bij Tom thuis terecht, waar zij kennis maakt met zijn verdere familie en hun dramatische geschiedenis.
Langzaam maar zeker beginnen zich in Tara’s hoofd verbanden te vormen tussen Tom, Kat en Boris, de geschiedenis van de familie, de uitbater van het café en de bizarre vondst in het verlaten pand in het bos. Zij haalt Diego over om achter het verhaal te gaan. Dit verhaal leidt hen uiteindelijk naar Spanje, alwaar uiteindelijk een spannende ontknoping volgt, die de diverse verhaallijntjes bij elkaar brengen. Tegen het einde wordt ook duidelijk waarnaar de titel Casa Familia verwijst.
Het boek.
Prachtige cover, die weer een avontuur in een warm oord doet vermoeden en waarvan je ondanks de vermelding ‘literaire thriller’ zin in vakantie van krijgt.
Door de korte hoofdstukjes en het middelgrote lettertype is het een prettig leesbaar boek. Vanaf het begin was ik geprikkeld om door te lezen, door de opeenvolging van incidenten werd ik heel nieuwsgierig waar dit verhaal heen ging. De verhaallijnen zijn niet ingewikkeld er zit genoeg spanning in het verhaal. Er zijn wel een paar momenten waarop ik dacht: dit is wel erg snel en gemakkelijk opgelost en een beetje ongeloofwaardig, maar echt afbreuk aan het verhaal op zich doet dat niet.
Er komt een oude bekende uit het eerste deel, Paradijsvogels, om de hoek kijken. Deze lijn in het verhaal begint met dreigbrieven van een onbekende en een heuse ontvoering, maar eindigt uiteindelijk heel positief doordat diezelfde persoon van grote waarde blijkt te zijn tegen het einde van het Spaanse avontuur. Het boek is los te lezen van Paradijsvogels maar zelf vind ik het leuker om de volgorde aan te houden, dan kun je met de ontwikkeling van de hoofdpersonen meegroeien.
Leuk om te lezen dat in dit tweede deel over het journalistenduo Tara en Diego, de karakters, geschiedenis en onderlinge relaties tussen zowel Diego en Tara als Diego en zijn gezin meer verdieping krijgen. Het einde van het boek heeft een cliffhanger, die doet vermoeden dat we nog meer van met name één van de hoofdpersonen te weten zullen komen. Ik geef het boek een dikke drie sterren.
June 3, 2017
Casa Familia (****)
Met dank aan Uitgeverij Meulenhoff Boekerij mocht ik de nieuwe thriller van Nathalie Pagie lezen. Het is de 2e thriller die Nathalie schreef met de journalisten Tara en Diego in de hoofdrol. Nu ik dit tweede deel gelezen heb wil ik dolgraag hun eerste avontuur, Paradijsvogels, beleven. Overigens heb je het eerste boek niet nodig om het tweede te kunnen volgen.
Een weekend van ontdekkingen
Tara en Diego zijn samen met hun collega's op Survival weekend in de Belgische Ardennen. Tara loopt haar journalistenneus achterna en ontdekt dat Boris, een van de activiteiten begeleiders, zich vreemd gedraagt. Wat heeft Boris te verbergen? Ook ontmoet ze een 15-jarige jongen, Tom, die voor zijn zieke moeder zorgt.
Als ook Diego op onderzoek uit gaat en een lugubere ontdekking doet in de buurt van een verlaten ziekenhuis, besluiten ze samen de waarheid boven water te halen. Hun speurtocht voert Tara en Diego naar Spanje waar ze in de moerassen van Guadalquivir een wel heel vreemde familie ontdekken.
Mooie spanningsopbouw en interessante personages
Nathalie Pagie weet de spanning mooi op te bouwen. Vanuit de rustgevende omgeving van de Belgische Ardennen krijgt de nieuwsgierigheid van de twee journalisten de overhand. Via hun onderzoek komen ze in de zinderende Spaanse zon terecht waar een sterke ontknoping volgt.
De gebeurtenissen volgen elkaar snel op waardoor je gedachten geprikkeld blijven en je wilt blijven lezen. Je wilt tenslotte weten hoe het de journalisten zal vergaan.
De auteur zet interessante personages in het verhaal neer met goed beschreven karakters. Hierdoor krijg je meer grip op hun manier van denken en doen. Je gaat met ze mee denken om de puzzel op te lossen. Ook de omgeving is duidelijk omschreven en zo kun je je een goed beeld vormen van de locaties waar de personages zich bevinden. Sommige situaties zijn wat minder realistisch en dat vergt wat extra verbeeldingskracht van de lezer maar daar is mee te leven.
Een echte pageturner
Al met al is Casa Familia een macabere thriller met een mooie, opbouwende spanning en een zeer sterk einde.
****
Met dank aan Uitgeverij Meulenhoff Boekerij mocht ik de nieuwe thriller van Nathalie Pagie lezen. Het is de 2e thriller die Nathalie schreef met de journalisten Tara en Diego in de hoofdrol. Nu ik dit tweede deel gelezen heb wil ik dolgraag hun eerste avontuur, Paradijsvogels, beleven. Overigens heb je het eerste boek niet nodig om het tweede te kunnen volgen.
Een weekend van ontdekkingen
Tara en Diego zijn samen met hun collega's op Survival weekend in de Belgische Ardennen. Tara loopt haar journalistenneus achterna en ontdekt dat Boris, een van de activiteiten begeleiders, zich vreemd gedraagt. Wat heeft Boris te verbergen? Ook ontmoet ze een 15-jarige jongen, Tom, die voor zijn zieke moeder zorgt.
Als ook Diego op onderzoek uit gaat en een lugubere ontdekking doet in de buurt van een verlaten ziekenhuis, besluiten ze samen de waarheid boven water te halen. Hun speurtocht voert Tara en Diego naar Spanje waar ze in de moerassen van Guadalquivir een wel heel vreemde familie ontdekken.
Mooie spanningsopbouw en interessante personages
Nathalie Pagie weet de spanning mooi op te bouwen. Vanuit de rustgevende omgeving van de Belgische Ardennen krijgt de nieuwsgierigheid van de twee journalisten de overhand. Via hun onderzoek komen ze in de zinderende Spaanse zon terecht waar een sterke ontknoping volgt.
De gebeurtenissen volgen elkaar snel op waardoor je gedachten geprikkeld blijven en je wilt blijven lezen. Je wilt tenslotte weten hoe het de journalisten zal vergaan.
De auteur zet interessante personages in het verhaal neer met goed beschreven karakters. Hierdoor krijg je meer grip op hun manier van denken en doen. Je gaat met ze mee denken om de puzzel op te lossen. Ook de omgeving is duidelijk omschreven en zo kun je je een goed beeld vormen van de locaties waar de personages zich bevinden. Sommige situaties zijn wat minder realistisch en dat vergt wat extra verbeeldingskracht van de lezer maar daar is mee te leven.
Een echte pageturner
Al met al is Casa Familia een macabere thriller met een mooie, opbouwende spanning en een zeer sterk einde.
****
July 31, 2021
Journalist Tara Linders goes to a company outing to the Belgian Ardennes for a survival weekend. It’s meant to get to know her co-workers better, but Tara is a real loner and is not at all keen on spending a weekend with her colleagues. She only gets along with Diego Martinez, her regular partner in journalism. When Tara witnesses a brawl, she discovers that there is much more behind the argument. When she chases one of the men, she ends up in an underground warehouse where all kinds of animals have been stuffed. Not only does she find taxidermy animals there, but she also comes across a human hand. Tara decides to further investigate with Diego.
“Casa Familia” revolves around the journalist duo of Tara and Diego, who first appeared in “Birds of Paradise”. I had never read a book in this series, but it’s not a big deal if you didn’t. It’s easy to get in to this story without having the knowledge of the previous book.
The book has a steady pace and very short chapters. And the story is well put together. We start 10 years before the rest of the events in the book. What happened 10 years earlier continues to haunt your mind throughout the book and as a reader you try to discover if you can finds hints somewhere that will lead to the answers. With that fast pace and those short chapters, it’s sometimes hard to put the book away.
This sometimes has a downside though. Some problems the characters run into are solved a little too easily without a good explanation.
Overall, “Casa Familia” has become an excellent thriller that certainly has a very good and original story. Especially the two main characters give the book just that little extra that a standard thriller sometimes misses.
“Casa Familia” revolves around the journalist duo of Tara and Diego, who first appeared in “Birds of Paradise”. I had never read a book in this series, but it’s not a big deal if you didn’t. It’s easy to get in to this story without having the knowledge of the previous book.
The book has a steady pace and very short chapters. And the story is well put together. We start 10 years before the rest of the events in the book. What happened 10 years earlier continues to haunt your mind throughout the book and as a reader you try to discover if you can finds hints somewhere that will lead to the answers. With that fast pace and those short chapters, it’s sometimes hard to put the book away.
This sometimes has a downside though. Some problems the characters run into are solved a little too easily without a good explanation.
Overall, “Casa Familia” has become an excellent thriller that certainly has a very good and original story. Especially the two main characters give the book just that little extra that a standard thriller sometimes misses.
June 17, 2022
Casa familia door Nathalie Pagie
Een verhaal dat begint in de Belgische Ardennen, waar Tara en haar collega Diego aan een survival weekend met de uitgeverij waar zij beiden werkzaam voor zijn.
Daar doet Tara ontdekkingen die naar nieuwsgierigheid wekken: Een vechtpartij in een kroeg, een leegstaand ziekenhuis midden in het bos.
Tara en Diego zijn iets op het spoor. Iets, dat hen uiteindelijk naar Andalusië leidt.
Een spannend, goed geschreven verhaal hoewel ik het allemaal wel een beetje ver gezocht vond.
Een verhaal dat begint in de Belgische Ardennen, waar Tara en haar collega Diego aan een survival weekend met de uitgeverij waar zij beiden werkzaam voor zijn.
Daar doet Tara ontdekkingen die naar nieuwsgierigheid wekken: Een vechtpartij in een kroeg, een leegstaand ziekenhuis midden in het bos.
Tara en Diego zijn iets op het spoor. Iets, dat hen uiteindelijk naar Andalusië leidt.
Een spannend, goed geschreven verhaal hoewel ik het allemaal wel een beetje ver gezocht vond.
June 9, 2018
Literair gaat mij wat ver mbt dit soort boeken
Leest vlot weg , komt ook omdat hoofdstukken vaak uit niet meer dan twee bladzijden bestaat
Maar zal niet zeggen dit moet je echt lezen , nee was leuk en soms beetje spannend maar dat was het dan ook wel
Leest vlot weg , komt ook omdat hoofdstukken vaak uit niet meer dan twee bladzijden bestaat
Maar zal niet zeggen dit moet je echt lezen , nee was leuk en soms beetje spannend maar dat was het dan ook wel
March 27, 2025
Ik had 25% van het boek gelezen maar ik kwam maar niet in het verhaal en het boek kon me dus niet bekoren.
Vroeger zou ik verder gelezen hebben maar er zijn nog zoveel andere boeken op de wereld dat ik besloten heb ermee te stoppen.
Jammer maar dus niet mijn ding.
Vroeger zou ik verder gelezen hebben maar er zijn nog zoveel andere boeken op de wereld dat ik besloten heb ermee te stoppen.
Jammer maar dus niet mijn ding.
September 16, 2018
I loved this book!
November 21, 2019
Onwaarschijnlijker dan James Bond en ontzettend verslavend, Nathalie Pagie heeft een heel eigen stem en ik snap haar succes volkomen :)
August 4, 2021
Halverwege gestopt met lezen. Ongeloofwaardig, warrig en raar verhaal. Ik ga hier geen tijd meer aan verspillen.
August 8, 2021
Nog nooit zo snel een boek uitgelezen! Super spannende thriller die lekker vlug weg leest. Nathalie Pagie wat een goede schrijfster ben benieuwd naar de andere delen in de Tara-Diego serie!
October 26, 2021
Spannend, origineel, makkelijk leesbaar
March 16, 2022
Beetje langdradig begin
June 1, 2022
Prima te lezen tijdens call werk
June 27, 2022
Zo’n boek die je over een week weer vergeten bent. Prima boek om te lezen op vakantie maar zal hem niet snel aanraden
August 6, 2022
Lekker makkelijk lezend boek. Spannend! Echt een boek voor op vakantie of een lang weekend weg. Korte hoofdstukken. Prima vermaak.
March 2, 2024
Leest lekker snel door de korte hoofdstukken. Spannend! Prettig geschreven.
July 14, 2024
Goed boek, vol spanning en swists
Displaying 1 - 30 of 33 reviews