What do you think?
Rate this book
Details of a Sunset and Other Stories
First edition hard cover, with unclipped dust jacket, both in very good condition. General shelf and handling wear, including light tanning and creasing to DJ cover and edges, light wear to board edges, and tanning to pageblock. Within, pages are tightly bound, and content is unmarked. CN
182 pages, Hardcover
First published January 1, 1976
13 people are currently reading
435 people want to read
About the author
Vladimir Nabokov
891 books14.9k followersVladimir Nabokov (Russian: Владимир Набоков) was a writer defined by a life of forced movement and extraordinary linguistic transformation. Born into a wealthy, liberal aristocratic family in St. Petersburg, Russia, he grew up trilingual, speaking Russian, English, and French in a household that nurtured his intellectual curiosities, including a lifelong passion for butterflies. This seemingly idyllic, privileged existence was abruptly shattered by the Bolshevik Revolution, which forced the family into permanent exile in 1919. This early, profound experience of displacement and the loss of a homeland became a central, enduring theme in his subsequent work, fueling his exploration of memory, nostalgia, and the irretrievable past.
The first phase of his literary life began in Europe, primarily in Berlin, where he established himself as a leading voice among the Russian émigré community under the pseudonym "Vladimir Sirin". During this prolific period, he penned nine novels in his native tongue, showcasing a precocious talent for intricate plotting and character study. Works like The Defense explored obsession through the extended metaphor of chess, while Invitation to a Beheading served as a potent, surreal critique of totalitarian absurdity. In 1925, he married Véra Slonim, an intellectual force in her own right, who would become his indispensable partner, editor, translator, and lifelong anchor.
The escalating shadow of Nazism necessitated another, urgent relocation in 1940, this time to the United States. It was here that Nabokov undertook an extraordinary linguistic metamorphosis, making the challenging yet resolute shift from Russian to English as his primary language of expression. He became a U.S. citizen in 1945, solidifying his new life in North America. To support his family, he took on academic positions, first founding the Russian department at Wellesley College, and later serving as a highly regarded professor of Russian and European literature at Cornell University from 1948 to 1959.
During this academic tenure, he also dedicated significant time to his other great passion: lepidoptery. He worked as an unpaid curator of butterflies at Harvard University's Museum of Comparative Zoology. His scientific work was far from amateurish; he developed novel taxonomic methods and a groundbreaking, highly debated theory on the migration patterns and phylogeny of the Polyommatus blue butterflies, a hypothesis that modern DNA analysis confirmed decades later.
Nabokov achieved widespread international fame and financial independence with the publication of Lolita in 1955, a novel that was initially met with controversy and censorship battles due to its provocative subject matter concerning a middle-aged literature professor and his obsession with a twelve-year-old girl. The novel's critical and commercial success finally allowed him to leave teaching and academia behind. In 1959, he and Véra moved permanently to the quiet luxury of the Montreux Palace Hotel in Switzerland, where he focused solely on writing, translating his earlier Russian works into meticulous English, and studying local butterflies.
His later English novels, such as Pale Fire (1962), a complex, postmodern narrative structured around a 999-line poem and its delusional commentator, cemented his reputation as a master stylist and a technical genius. His literary style is characterized by intricate wordplay, a profound use of allusion, structural complexity, and an insistence on the artist's total, almost tyrannical, control over their created world. Nabokov often expressed disdain for what he termed "topical trash" and the simplistic interpretations of Freudian psychoanalysis, preferring instead to focus on the power of individual consciousness, the mechanics of memory, and the intricate, often deceptive, interplay between art and perceived "reality". His unique body of work, straddling multiple cultures and languages, continues to
The first phase of his literary life began in Europe, primarily in Berlin, where he established himself as a leading voice among the Russian émigré community under the pseudonym "Vladimir Sirin". During this prolific period, he penned nine novels in his native tongue, showcasing a precocious talent for intricate plotting and character study. Works like The Defense explored obsession through the extended metaphor of chess, while Invitation to a Beheading served as a potent, surreal critique of totalitarian absurdity. In 1925, he married Véra Slonim, an intellectual force in her own right, who would become his indispensable partner, editor, translator, and lifelong anchor.
The escalating shadow of Nazism necessitated another, urgent relocation in 1940, this time to the United States. It was here that Nabokov undertook an extraordinary linguistic metamorphosis, making the challenging yet resolute shift from Russian to English as his primary language of expression. He became a U.S. citizen in 1945, solidifying his new life in North America. To support his family, he took on academic positions, first founding the Russian department at Wellesley College, and later serving as a highly regarded professor of Russian and European literature at Cornell University from 1948 to 1959.
During this academic tenure, he also dedicated significant time to his other great passion: lepidoptery. He worked as an unpaid curator of butterflies at Harvard University's Museum of Comparative Zoology. His scientific work was far from amateurish; he developed novel taxonomic methods and a groundbreaking, highly debated theory on the migration patterns and phylogeny of the Polyommatus blue butterflies, a hypothesis that modern DNA analysis confirmed decades later.
Nabokov achieved widespread international fame and financial independence with the publication of Lolita in 1955, a novel that was initially met with controversy and censorship battles due to its provocative subject matter concerning a middle-aged literature professor and his obsession with a twelve-year-old girl. The novel's critical and commercial success finally allowed him to leave teaching and academia behind. In 1959, he and Véra moved permanently to the quiet luxury of the Montreux Palace Hotel in Switzerland, where he focused solely on writing, translating his earlier Russian works into meticulous English, and studying local butterflies.
His later English novels, such as Pale Fire (1962), a complex, postmodern narrative structured around a 999-line poem and its delusional commentator, cemented his reputation as a master stylist and a technical genius. His literary style is characterized by intricate wordplay, a profound use of allusion, structural complexity, and an insistence on the artist's total, almost tyrannical, control over their created world. Nabokov often expressed disdain for what he termed "topical trash" and the simplistic interpretations of Freudian psychoanalysis, preferring instead to focus on the power of individual consciousness, the mechanics of memory, and the intricate, often deceptive, interplay between art and perceived "reality". His unique body of work, straddling multiple cultures and languages, continues to
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 37 reviews
April 21, 2023
I read Details of A sunset in my Found in Translation anthology and because I liked it I decided to read the rest of the stories in the volume. I've wanted to read the author for a while and, as I would not touch Lolita even if someone paid me, I thought the stories will help me get a glimpse into the author's style. The conclusion is the following: The prose it too poetic that I get distracted from the point of the story, forgetting what the I was reading about 2 minutes previously. Yes, the man can write but too much so that the prose is overflowing.
September 12, 2023
4.5
I wear mourning, for everybody, for everything, for my own self, for Russia.
This is a collection of 13 short stories, all of which were in one way or another, powerful, tragic and soul-stirring.
The folly of chance is the logic of fate. How not to believe in fate, in the infallibility of its promptings, in the obstinacy of its purpose, when its black lines persistently show through the handwriting of life?
My rating for the stories and how they made me feel:
-Details of a Sunset ***** heartrending
-A Bad Day ***** thought-provoking
-Orache **** foreboding
-The Return of Chorb ***** tear jerking
-The Passenger **** clever
-A Letter that Never Reached Russia ***** bittersweet
-A Guide to Berlin **** thought-provoking
-The Doorbell ***** tear jerking
-The Thunderstorm **** interesting
-The Reunion ***** nostalgic
-A Slice of Life **** beautifully grotesque
-Christmas ***** excellent…bittersweet
-A Busy Man ***** disquieting
It seemed to him that happiness itself had that smell, the smell of dead leaves.
I wear mourning, for everybody, for everything, for my own self, for Russia.
This is a collection of 13 short stories, all of which were in one way or another, powerful, tragic and soul-stirring.
The folly of chance is the logic of fate. How not to believe in fate, in the infallibility of its promptings, in the obstinacy of its purpose, when its black lines persistently show through the handwriting of life?
My rating for the stories and how they made me feel:
-Details of a Sunset ***** heartrending
-A Bad Day ***** thought-provoking
-Orache **** foreboding
-The Return of Chorb ***** tear jerking
-The Passenger **** clever
-A Letter that Never Reached Russia ***** bittersweet
-A Guide to Berlin **** thought-provoking
-The Doorbell ***** tear jerking
-The Thunderstorm **** interesting
-The Reunion ***** nostalgic
-A Slice of Life **** beautifully grotesque
-Christmas ***** excellent…bittersweet
-A Busy Man ***** disquieting
It seemed to him that happiness itself had that smell, the smell of dead leaves.
July 20, 2018
A wonderful collection of his earlier stories, with "A letter that never reached Russia" and "Christmas" being my favourites. I don't know any other author who describes the ordinary with such beauty that you can't help but find joy even in the tiniest speck of dust. Great for those already allured by Nabokov but works just as well for a first encounter.
September 27, 2016
sesler /
> nelere ihtiyaç duyduğunu biliyordum: basit duygulara, basit sözcüklere. suskunluğun kendiliğinden ve durgundu, bulutların ve bitkilerin suskunluğu gibi. her suskunluk bir gizemin kabulüdür. sende gizemli görünen pek çok şey vardı. / 30
tanrılar /
> dünyadaki her şey güzeldir, ama insanoğlu güzelliği ancak çok ender ya da çok uzaktan görürse ayırt edebiliyor... / 61
> dinle - yaşamım boyunca ciğerlerimi paralarcasına haykırarak koşmak istiyorum. keşke tüm yaşam, zincirlerinden boşanmış bir uluma olsa. kalabalığın gladyatörü selamlaması gibi. / 62
> ağlayamadığım için beni affet, sıradan bir insan gibi oturup ağlayacağıma uzun boyumla, saç baş dağınık, alnımda bir parça bir güneş yanığı, durmadan şarkı söylediğim, bir yerlere koşturduğum, gelip geçen her kanada tutunmaya çabaladığım için beni affet. affet. ben böyleyim. / 67
> ayaklarımın gibinde, kumdaki bir çukurun içinde ezilmiş bir teneke kutu paslı paslı parlıyor. çevremde sessizlik ve bir tür bahar boşluğu var. ölüm yoktur. rüzgar gevşek bir bez bebek gibi yuvarlanarak arkadan üstüme geliyor ve tüy gibi patisiyle ensemi gıdıklıyor. ölüm varolamaz.
benim de yüreğim göklere yükselip günbatımının içinden geçti. seninle benim yeniden altın bir oğlumuz olacak; senin gözyaşlarınla benim masallarımdan yaratılmış bir oğlan. bugün gökte kesişen tellerin, fabrika bacalarının titreşen mozaiğinin, içi dışına çıkmış, kenarları testere dişli, yarı kopuk kapaklı şu paslı tenekenin güzelliklerinin bilincine vardım. solmuş otlar boş arsanın tozlu tümsekleri boyunca pürtelaş bir yerlere gidiyorlar. kollarımı kaldırıyorum. güneş ışığı tenimden aşağı kayıyor. tenim rengarenk kıvılcımlarla kaplanıyor.
kalkmak, kollarımı koskocaman açmak, görünmez kalabalıklara gösterişli, parlak bir söylev çekmek istiyorum. söze şöyle başlardım.
'ey ebemkuşağı renkli tanrılar...! / 67
la veneziana /
> sürüp giden her şeyin en belirgin özelliği monotonluktur. hep belirli saatlerde yemek yeriz çünkü gezegenler, hiç gecikmeyen trenler gibi, önceden belirlenmiş zamanlarda gelir ve giderler. ortalama insan böyle kesinlikle yerleşmiş bir zaman düzenlemesi olmayan bir yaşam düşleyemez. oysa oyunsever cin fikirli bir kafa, günün bugün on saat, yarın seksen beş, öbürgün ise birkaç dakika sürmesi halinde insanların nasıl yaşayacaklarını düşleyerek iyi vakit geçirebilir. ertesi günün tam olarak ne kadar süreceğinin bilinmemesi söz konusu olduğunda şunu baştan kesinlikle söyleyebiliriz: hiç değilse İngiltere'de bahis oynamak ve benzeri kumar düzenlemeleri olağanüstü derecede artacak ve yaygınlaşacaktır. akşam yaptığı tahmin ertesi gün tutmazsa bir servet kaybedebilir insan. gezegenler yarış atları gibi olacak ve diyelim doru bir mars’ın son semavi maniayı erken atlaması kimbilir ne büyük heyecanlar yaratacaktır! astronomlar bahis oynatıcı mevkiine düştükleri gibi tanrı apollo’nun resim ve heykellerinden de bir jokey kepi eksik olmayacaktır.
ne yazık ki böyle bir durum söz konusu değil henüz. dakiklik her zaman kasvetli bir şeydir, dünyanın varoluş süresini önceden saptayan takvimler ise hiçbir şekilde engellenemeyecek bir sınavı andırır. tabii, kozmik bir mucit tarafından gerçekleştirilmiş olan bu katı düzenlemenin de yatıştırıcı ve keyifli bir yanı var. dünyanın tekdüzeliği arada bir dahinin kitabı, bir komet, bir suç ve hatta yalnızca uykusuzca geçen bir gece yüzünden bozulduğunda nasıl da muhteşemleşir yaşam. öte yandan, gövdesel yasalarımız -nabzımız, sindirim sistemimiz- yıldızların uyumlu hareketlerine öylesine sıkı sıkıya bağlılar ki bunu bozmaya yeltenen biri en kötüsünden kafasının kesilmesiyle, en azından kötü baş ağrılarıyla cezalandırılır. ancak şu da kesin bir gerçek ki, dünya iyi niyetlerle yaratılmıştır ve kimi kez çok sıkıcı olması, semavi müziğin kimi kez bize hiç durmadan yinelenen bir laternanın zırıltısını hatırlatması kimsenin suçu değildir. / 134
noel /
> … herhangi bir odanın, en samimi ve saçma denecek kadar ufak bir odanın bile yaşanmamış bir köşesi vardır. / 164
berlin rehberi /
> ‘anlamıyorum, nedir orada gördüğün,’ diye soruyor arkadaşım bana dönerek. gerçekten, nedir gördüğüm! birisinin gelecekti anısına baktığımı nasıl anlatırım ona? / 201
dehşet /
> onunlayken kendimi hep rahat ve huzurlu hissettim - bu noktada gene insan dilinin nasıl kullanışsız bir araç olduğunu hissediyorum. gene de açıklamak istiyorum. o kadar saçma ki çünkü, o kadar uçucu bir şey ki; ikimiz onun odasındayız, … birden, hiçbir sebep yokken, onun varlığı beni dehşete düşürüyor. … odada benimle birlikte başka birisinin olması beni dehşete düşürüyor; başka birisi fikrinin ta kendisi beni dehşete düşürüyor. / 219
> nelere ihtiyaç duyduğunu biliyordum: basit duygulara, basit sözcüklere. suskunluğun kendiliğinden ve durgundu, bulutların ve bitkilerin suskunluğu gibi. her suskunluk bir gizemin kabulüdür. sende gizemli görünen pek çok şey vardı. / 30
tanrılar /
> dünyadaki her şey güzeldir, ama insanoğlu güzelliği ancak çok ender ya da çok uzaktan görürse ayırt edebiliyor... / 61
> dinle - yaşamım boyunca ciğerlerimi paralarcasına haykırarak koşmak istiyorum. keşke tüm yaşam, zincirlerinden boşanmış bir uluma olsa. kalabalığın gladyatörü selamlaması gibi. / 62
> ağlayamadığım için beni affet, sıradan bir insan gibi oturup ağlayacağıma uzun boyumla, saç baş dağınık, alnımda bir parça bir güneş yanığı, durmadan şarkı söylediğim, bir yerlere koşturduğum, gelip geçen her kanada tutunmaya çabaladığım için beni affet. affet. ben böyleyim. / 67
> ayaklarımın gibinde, kumdaki bir çukurun içinde ezilmiş bir teneke kutu paslı paslı parlıyor. çevremde sessizlik ve bir tür bahar boşluğu var. ölüm yoktur. rüzgar gevşek bir bez bebek gibi yuvarlanarak arkadan üstüme geliyor ve tüy gibi patisiyle ensemi gıdıklıyor. ölüm varolamaz.
benim de yüreğim göklere yükselip günbatımının içinden geçti. seninle benim yeniden altın bir oğlumuz olacak; senin gözyaşlarınla benim masallarımdan yaratılmış bir oğlan. bugün gökte kesişen tellerin, fabrika bacalarının titreşen mozaiğinin, içi dışına çıkmış, kenarları testere dişli, yarı kopuk kapaklı şu paslı tenekenin güzelliklerinin bilincine vardım. solmuş otlar boş arsanın tozlu tümsekleri boyunca pürtelaş bir yerlere gidiyorlar. kollarımı kaldırıyorum. güneş ışığı tenimden aşağı kayıyor. tenim rengarenk kıvılcımlarla kaplanıyor.
kalkmak, kollarımı koskocaman açmak, görünmez kalabalıklara gösterişli, parlak bir söylev çekmek istiyorum. söze şöyle başlardım.
'ey ebemkuşağı renkli tanrılar...! / 67
la veneziana /
> sürüp giden her şeyin en belirgin özelliği monotonluktur. hep belirli saatlerde yemek yeriz çünkü gezegenler, hiç gecikmeyen trenler gibi, önceden belirlenmiş zamanlarda gelir ve giderler. ortalama insan böyle kesinlikle yerleşmiş bir zaman düzenlemesi olmayan bir yaşam düşleyemez. oysa oyunsever cin fikirli bir kafa, günün bugün on saat, yarın seksen beş, öbürgün ise birkaç dakika sürmesi halinde insanların nasıl yaşayacaklarını düşleyerek iyi vakit geçirebilir. ertesi günün tam olarak ne kadar süreceğinin bilinmemesi söz konusu olduğunda şunu baştan kesinlikle söyleyebiliriz: hiç değilse İngiltere'de bahis oynamak ve benzeri kumar düzenlemeleri olağanüstü derecede artacak ve yaygınlaşacaktır. akşam yaptığı tahmin ertesi gün tutmazsa bir servet kaybedebilir insan. gezegenler yarış atları gibi olacak ve diyelim doru bir mars’ın son semavi maniayı erken atlaması kimbilir ne büyük heyecanlar yaratacaktır! astronomlar bahis oynatıcı mevkiine düştükleri gibi tanrı apollo’nun resim ve heykellerinden de bir jokey kepi eksik olmayacaktır.
ne yazık ki böyle bir durum söz konusu değil henüz. dakiklik her zaman kasvetli bir şeydir, dünyanın varoluş süresini önceden saptayan takvimler ise hiçbir şekilde engellenemeyecek bir sınavı andırır. tabii, kozmik bir mucit tarafından gerçekleştirilmiş olan bu katı düzenlemenin de yatıştırıcı ve keyifli bir yanı var. dünyanın tekdüzeliği arada bir dahinin kitabı, bir komet, bir suç ve hatta yalnızca uykusuzca geçen bir gece yüzünden bozulduğunda nasıl da muhteşemleşir yaşam. öte yandan, gövdesel yasalarımız -nabzımız, sindirim sistemimiz- yıldızların uyumlu hareketlerine öylesine sıkı sıkıya bağlılar ki bunu bozmaya yeltenen biri en kötüsünden kafasının kesilmesiyle, en azından kötü baş ağrılarıyla cezalandırılır. ancak şu da kesin bir gerçek ki, dünya iyi niyetlerle yaratılmıştır ve kimi kez çok sıkıcı olması, semavi müziğin kimi kez bize hiç durmadan yinelenen bir laternanın zırıltısını hatırlatması kimsenin suçu değildir. / 134
noel /
> … herhangi bir odanın, en samimi ve saçma denecek kadar ufak bir odanın bile yaşanmamış bir köşesi vardır. / 164
berlin rehberi /
> ‘anlamıyorum, nedir orada gördüğün,’ diye soruyor arkadaşım bana dönerek. gerçekten, nedir gördüğüm! birisinin gelecekti anısına baktığımı nasıl anlatırım ona? / 201
dehşet /
> onunlayken kendimi hep rahat ve huzurlu hissettim - bu noktada gene insan dilinin nasıl kullanışsız bir araç olduğunu hissediyorum. gene de açıklamak istiyorum. o kadar saçma ki çünkü, o kadar uçucu bir şey ki; ikimiz onun odasındayız, … birden, hiçbir sebep yokken, onun varlığı beni dehşete düşürüyor. … odada benimle birlikte başka birisinin olması beni dehşete düşürüyor; başka birisi fikrinin ta kendisi beni dehşete düşürüyor. / 219
April 23, 2008
Nabokov is the bees knees as far as I am concerned, there is nobody quite like him. This fantastic story collection is perfectly written. He can do achingly sad, wildly funny, ridiculous, sordid and philosophical. He is witty, clever and the master of his distinctive, baroque and elaborate yet earthy style. I've only read his novels before, and I found the stories a real treat. Hooray for you, Vladimir!
September 20, 2015
I read this because of the Gail Jones novel which references one of the stories, "A Guide to Berlin." And because I love Nabokov's work. These short stories were written in Russian when he was living in Berlin in the late 20s and early 30s and they're pretty wonderful. I particularly liked the ones with lightly metafictional elements that reflect on the nature of storytelling.
October 4, 2018
I read the Details of the Sunset in 2009 and after so many years it's still haunting me. It's intricately layered, suspenseful, deep, with a twist. You feel for the character. Towards the end, it feels like a big wave smashed you. A complete wipe-out. A masterpiece.
January 31, 2020
A Nabokov book always always offers the finest literature and this one is not an exception. Wonderful chilling stories!
March 15, 2024
Bazı kitapların beklentim üstünde çıkması beni o kadar mutlu ediyor ki. O kadar güzel öyküler içeriyor ki bazılarına bayıldım. Üstüne üstlük tek tip öyküler de değil. Epey çeşitli türde harika bir üslupla yazılmış hepsi. Nabokov'un dili de çok hoşuma gitti. Öykü severler kaçırmasın diyorum.
January 15, 2023
Bu türden öykü derlemelerine puan vermek uğraşlı bir iş çünkü muhakkak çok sevdikleriniz, az sevdikleriniz, hiç sevemedikleriniz ve düpedüz saçma bulduklarınızdan oluşan bir kitap okumuşsunuzdur.
Nabokov da - kusura bakmasın ama - pek de kolay bir yazar olması ile tanınan bir kimse değil. Yer yer zor, yer yer kuş tüyü gibi hafif gelen bir anlatımı olması hasebi ile hepten kafa karıştıran birisi üstüne üstlük.
Hal böyleyken notum 4 değil ama 3 de kesinlikle olmadığından mecburen 4 yıldız veriyorum.
Not: Yalnızlığı ve bilfiil içinde bulunduğu ilişkilerinin dahi içerdiği eser miktarda platonik aşk durumunu anlattığı hikayeler özellikle çarpıcı (ki bu platonik durum geçmiş - şimdi - gelecek düzleminde yine kendisinin takıntılı olduğu hatırlamak eylemini didik didik edişleri ile daha çetrefilli bir hal alıyor ve Gömülü Dev'den sonra okunan işbu toplama eserin etkisi daha da garip bir şeye dönüşüyor). Dediğim gibi, çok değişik bir rus.
Nabokov da - kusura bakmasın ama - pek de kolay bir yazar olması ile tanınan bir kimse değil. Yer yer zor, yer yer kuş tüyü gibi hafif gelen bir anlatımı olması hasebi ile hepten kafa karıştıran birisi üstüne üstlük.
Hal böyleyken notum 4 değil ama 3 de kesinlikle olmadığından mecburen 4 yıldız veriyorum.
Not: Yalnızlığı ve bilfiil içinde bulunduğu ilişkilerinin dahi içerdiği eser miktarda platonik aşk durumunu anlattığı hikayeler özellikle çarpıcı (ki bu platonik durum geçmiş - şimdi - gelecek düzleminde yine kendisinin takıntılı olduğu hatırlamak eylemini didik didik edişleri ile daha çetrefilli bir hal alıyor ve Gömülü Dev'den sonra okunan işbu toplama eserin etkisi daha da garip bir şeye dönüşüyor). Dediğim gibi, çok değişik bir rus.
August 2, 2022
Beautiful writing as ever. What else can one expect? It is fun to read the little comments Nabokov inserts before each story. The stories are quite short, but always pack a punch of emotion, namely nostalgia, grief, and wonderment. Vladimir Nabokov has an incredible way of describing our world and putting words to the most elusive of thoughts and internal experiences. I certainly recommend this collection as light reading (literally too, the paperback is very light weight) with heaviness available if you let yourself think hard enough.
September 19, 2019
For me, Nabokov's writing shines where he provides high-quality visual descriptions. Every now and then, I'd really be stunned by the image put in my head. Having said that, many of these stories fell a bit flat for me overall. Sometimes I felt like I was being fed a story whose premise or philosophical point was supposed to blow my mind, but it didn't do much for me. I also felt a little surprised by the quality of his writing overall, which I felt fell well short of someone like Chekhov, for example. His reputation led me to expect something more.
May 9, 2020
Some of these were ok. All we dated, as they seem to have come from early in his career. The ones I liked best seemed to show how similar we are still as humans, in the way we behave and react to things. I know he was considered a great writer, but that doesn't mean everything he put pen to was great.
June 23, 2018
Nabokov re-translated with his son these short stories he wrote 4o years earlier as an émigré in Berlin (and were published in Russian papers) to English.
Anything written by Nabokov is always very stylistic and subtle and poetic, and these stories are no exception.
Anything written by Nabokov is always very stylistic and subtle and poetic, and these stories are no exception.
April 14, 2020
A little more than a year ago I met the love of my life, which is why this terrific book took me almost a year to finish.
What a terrific collection!
My children have been challenging to deal with, and the penultimate story, Christmas, really struck me for that reason. It is quite beautiful.
What a terrific collection!
My children have been challenging to deal with, and the penultimate story, Christmas, really struck me for that reason. It is quite beautiful.
June 20, 2017
For day people seldom look up...
February 18, 2020
early stories written for russians living in berlin. “a guide to berlin” - 100 years old and still accurate.
September 13, 2021
Una extraordinaria colección de cuentos.
December 5, 2023
details of a sunset story was weird, not because of the writing but because i got the eerie feeling that i’d read it before, i was familiar with it. i have no idea why
February 28, 2024
Pleasing. He has quite the talent for getting you lightly sucked into each new character with just a couple lines.
May 19, 2024
Nabokov'un en az sevdiğim kitabı oldu sanırım.
Yazar sanki göçmen bir kahraman seçmiş ve o kahramanın etrafında hikayeler yazmış.
Yazar sanki göçmen bir kahraman seçmiş ve o kahramanın etrafında hikayeler yazmış.
March 16, 2013
Así que después de salir de una antología que no me dejó casi nada (léase Odour of Chrysanthemums and Other Stories ), paso a una que me pareció genial y que pude soltar a duras penas en el tiempo que duró mi lectura.
No había leído nada de Nabokov hasta que una amiga me regaló este libro (tengo la edición en español pero no la encuentro) y me agarró más curiosidad de la que ya sentía. Y puede pasar que algunos cuentos sean mejores que otros, pero no siempre que la gran mayoría sean buenos o, al menos, de mi gusto.
Los cuentos están atravesados por la temática del exilio (situación que Nabokov vivió en carne propia, por lo que anduve leyendo sobre él) pero no es lo único que mueve las historias de los relatos. A medida que uno va avanzando, se encuentra con que siempre están presente la pérdida de alguien o de algo, los encuentros buscados, inesperados y frustrados, la vida y la muerte. Lo raro es que, en ciertos relatos, uno no puede reprimir una sonrisa culposa (¡la contratapa tenía razón!). También hay un recorrido por los espacios de las ciudades, algo que uno casi siempre relega por estar demasiado comprometido con los hechos que se cuentan, sin importar dónde. En este caso son importantes porque tienen mucha relación con las vivencias de los personajes.
La narración es preciosa, a veces una mezcla entre primera y tercera persona que la lleva a los límites del famoso "fluir de la conciencia" de los modernistas (si lo era o no, no estoy segura pero ya lo voy a averiguar, aunque no me gusten mucho las etiquetas). Y, justo cuando estaba pidiendo un punto de vista femenino, apareció en Un pedazo de vida . Los personajes, si bien no son de esos que no se olvidan, son dignos y causan empatía, en algunos casos más que otros.
Mis cuentos preferidos del libro son El pasajero , Navidad y Tormenta de truenos , pero estoy segura de que la lista se va a agrandar cuando vuelva a leerlo.
No había leído nada de Nabokov hasta que una amiga me regaló este libro (tengo la edición en español pero no la encuentro) y me agarró más curiosidad de la que ya sentía. Y puede pasar que algunos cuentos sean mejores que otros, pero no siempre que la gran mayoría sean buenos o, al menos, de mi gusto.
Los cuentos están atravesados por la temática del exilio (situación que Nabokov vivió en carne propia, por lo que anduve leyendo sobre él) pero no es lo único que mueve las historias de los relatos. A medida que uno va avanzando, se encuentra con que siempre están presente la pérdida de alguien o de algo, los encuentros buscados, inesperados y frustrados, la vida y la muerte. Lo raro es que, en ciertos relatos, uno no puede reprimir una sonrisa culposa (¡la contratapa tenía razón!). También hay un recorrido por los espacios de las ciudades, algo que uno casi siempre relega por estar demasiado comprometido con los hechos que se cuentan, sin importar dónde. En este caso son importantes porque tienen mucha relación con las vivencias de los personajes.
La narración es preciosa, a veces una mezcla entre primera y tercera persona que la lleva a los límites del famoso "fluir de la conciencia" de los modernistas (si lo era o no, no estoy segura pero ya lo voy a averiguar, aunque no me gusten mucho las etiquetas). Y, justo cuando estaba pidiendo un punto de vista femenino, apareció en Un pedazo de vida . Los personajes, si bien no son de esos que no se olvidan, son dignos y causan empatía, en algunos casos más que otros.
Mis cuentos preferidos del libro son El pasajero , Navidad y Tormenta de truenos , pero estoy segura de que la lista se va a agrandar cuando vuelva a leerlo.
June 8, 2012
This was my first taste of Nabokov. I wanted to start with something shorter rather than dive into a novel right away. It made me very excited to read his novels. I hope to read Pale Fire and Lolita this summer, and most likely some of his nonfiction, too. My favorite stories were "Details of a Sunset" and "The Return of Chorb". All of these stories tend to start with a level of expectation that is usually shattered by the end. Nabokov's influence on Pynchon is overwhelmingly obvious. I regret that I did not read him first!
August 29, 2008
These short stories smack of the sort of odds & ends collection of early works that publishers throw together after an author has a popular book. Nothing terribly memorable and an obsession with the sort of fruitless ambiguity that I associate with creative writing students trying to impress their professors with overly wordy ramblings.
December 25, 2013
My favorite of these stories was the one were the boy lives in a big house with servants, his physical needs met, but emotionally he is alone. A boy in his class reveals a newspaper story about his father. The boy doesn't know what to do with his emotions.
November 22, 2015
Vladimir Nabokov is an author far beyond Lolita, his best known romance. In this 13 short narratives, he wrote as an young author and emigrant in Europe, Nabokov talks about loss and forces of chance in a poetic way. Very poetic reading.
June 8, 2011
Christmas is a beautiful story. I wanted to give it a 5 star rating, but there were a few stories that felt flat to me. Overall though- outstanding.
August 27, 2011
More of Nabokov, who never disappoints!
June 12, 2012
Not his finest work, but some unusual story constructions, particularly the endings.
October 6, 2013
I love his writing, not fond of every story included here but overall really enjoyed it. My favorite -- The Thunderstorm.
Displaying 1 - 30 of 37 reviews