De blik van de kleine Isaac staat altijd op oneindig. Hij heeft een zacht gezicht maar binnenin lijkt het leeg. Hij praat niet, behalve als hij schreeuwt. Zijn ouders ziet hij sinds hun scheiding afwisselend. Zijn vader, Eric Dubon, ooit een succesvol striptekenaar, slaagt er maar niet in tot hem door te dringen.
Tot hij de groene eend van zijn oom erft. Als Isaac de auto ziet, lijkt hij voor het eerst te reageren. Eric ziet het als een teken en besluit ondanks zijn ex Isaac mee te nemen. Achternagezeten door de politie ondernemen vader en zoon een tocht die hun leven voorgoed verandert.
Manu Causse (1972) geboren in Parijs en woont in Toulouse. Hij is vertaler. De groene eend is zijn veelbelovende debuut, dat in vijf talen verschijnt. Uit het Frans vertaald door Manik Sarkar. Uitgeverij: Signatuur
Inhoud boek: Wat er in het leven werkelijk toe doet, is Eric allang vergeten. Elke woensdag bezoekt hij zijn autistische zoontje Isaac in de kinderkliniek om met hem karpers te observeren. Hij slaagt er maar niet in om tot hem door te dringen. Tot Eric de groene eend van zijn oom erft. Als Isaac de auto ziet, lijkt hij voor het eerst te reageren. Eric ziet het als een teken en besluit tegen de wil van zijn ex Isaac mee te nemen. Achternagezeten door de politie ondernemen vader en zoon een fabelachtige tocht door Frankrijk die hun leven voorgoed verandert. De groene eend is een verrassend, aandoenlijk en hartverwarmend verhaal over de kunst om het leven een nieuwe draai te geven.
De kaft is echt super mooi en valt goed op. Het past perfect bij het verhaal. Als het in de winkel ligt zou ik het boek kopen, omdat de kaft opvalt en de tekst op de achterkant mij ook aanspreekt.
Mijn verwachtingen waren dat het een ontroerende roadtrip zou zijn waar ik aan het einde de zakdoekjes erbij moest pakken. Over de zakdoekjes werd mij verteld door iemand die het boek ook aan het lezen was. Zijn mijn verwachtingen uitgekomen? Helaas niet. Ik moest echt wennen aan de schrijfstijl. Je leest het verhaal eigenlijk van een afstand door de vertelperspectieven. Als je vanuit de persoon zelf zou lezen zou ik meer hebben meegeleefd. Het is in ieder geval een boek waar je je hoofd bij moet houden. Je leest het niet even snel weg. Dat vind ik normaal wel fijn, maar door de schrijfstijl vond ik het moeilijk om doorheen te komen. Ben ik alleen maar negatief? Nee helemaal niet, want het verhaal op zich is wel heel mooi. Het einde was goed gedaan. Één ding begrijp ik niet helemaal, maar ik houd het een beetje vaag, want ik wil geen spoilers weggeven. Dat van de achterbank. Heb je dit boek ook gelezen en je hebt het wel begrepen hoor ik het graag!
Het boek is €19,99 en als e-book 12,99. Het boek heeft 237 bladzijdes. Het boek is vandaag verschenen (11 april 2017).
Ik mocht dit boek eerder lezen dankzij de leesclub in de boekenkast. Nogmaals bedankt daarvoor!
Τρυφερό, ανάλαφρο καλοκαιρινό ανάγνωσμα που ακροβατεί ανάμεσα στο feelgood και το γλυκόπικρο, χωρίς όμως να βρίσκει σταθερό έδαφος. Η αφήγηση είναι ζεστή και ανθρώπινη (σε κάποια ενδιαφέροντα σημεία μεταφυσική), αλλά η πλοκή κυλά προβλέψιμα και οι χαρακτήρες μένουν κάπως επιφανειακοί. Παρά τις καλές προθέσεις, μοιάζει περισσότερο με προσχέδιο μιας συγκινητικής ιδέας παρά με ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Κρίμα γιατί το θέμα ενδείκνυται για κάτι βαθύτερο.
De groene eend van Manu Causse gaat over een vader en zijn autistische zoon. Maar het boek gaat over meer. Het gaat over liefde, over schuldgevoelens, over het verlangen naar iets anders in het leven. Het duurde bij mij even voor ik echt lekker in het verhaal zat, de vertelstijl is soms vrij ingewikkeld omdat er voortdurend gewisseld wordt van personage. Hierdoor was het mij niet altijd even duidelijk wie wie was. Het is geen boek dat je aan de rand van het zwembad kunt lezen zeg maar. Neem er de tijd voor, leer de personages kennen. Een boek dat zich leent om meerdere malen te herlezen en waarbij je dan ook iedere keer iets nieuws zult ontdekken. En waar je, eenmaal gewend aan de schrijfstijl, ook zeker van zult kunnen genieten!
Een heel vermakelijk boek... klein beetje absurdistisch - een lichte hersenkronkel is gewenst - maar als je 1x bent gewend aan de stijl... vlieg je er doorheen
Een beetje somber, maar wel mooi geschreven, spannend, grappig. Heel beeldend en fantasievol. Hoopvol en onheilspellend tegelijk. Goed en kwaad, is dat een kwestie van perspectief? Net als dood zijn? Ze komen op plekken waar de meeste mensen weinig vanaf weten. Het kijkje in het hoofd van diverse karakters doet je vooroordelen wankelen. Dit boek was mee op vakantie en in een paar dagen uit. Het speelt zich af in Frankrijk, dus ik verwachtte daar telkens een groene eend te zien rijden, hoe onwaarschijnlijk ook. Het boek had me te pakken... ;)
Vreemd perspectief, de vader, de jongen, hij, etc. Bijna geen namen in het narratief tenzij er gesproken word. De schrijfstijl is dus even wennen, maar wel erg interessant. Een karakter is ergens mee bezig, maar je weet niet precies wat omdat het meer als een gedachtegang dan een handeling omschreven wordt. Dit zorgde voor een paar (voor mij) schokkende momenten (ik kijk naar u, "93- bijna 94-jarige, wat bijna 95, wat bijna 100 is" meneer).
Door de schrijfstijl duurde het even voordat ik in het boek kwam, maar mijn nieuwsgierigheid naar het volgende hoofdstuk zorgde ervoor dat ik verder bleef lezen, waardoor ik er uiteindelijk lekker in zat.
Bijna halverwege het boek waren het kind en de groene eend nog niet geïntroduceerd, wat me wel deed afvragen hoeveel van het verhaal waar ik nieuwsgierig naar was (de beschrijving op de achterkant) nog verteld kon worden. En zo opeens waren ze op pad en begon het plot. En het plot hield me in zijn grip ook! Wanneer ik van plan was één hoofdstuk te lezen, las ik er drie, en voor ik het wist, was ik op het einde. Het einde voelde iets meer regenbogen en zonneschijn als dat ik had verwacht en wat realistisch lijkt, maar ik heb er wel van genoten.
Het is een leuk en ontzettend interessant boek om te lezen, maar omdat die hier en daar erg abstract is, moet je je aandacht er wel bij houden. Zo nu en dan was ik flink in de war, maar af en toe vlogen de puzzelstukje op hun plek. Nog niet al mijn vragen zijn beantwoord, maar voor mij voelt dat als iets dat een beetje bij het boek, de wereld, het narratief hoort, en dat is prima.
Lang verhaal kort: interessant, zal zeker anderen aanraden het boek te lezen.
Al weet ik niet of ik hem nog een keer zal lezen. Misschien wanneer ik nog niet alles van het verhaal vergeten ben, zodat ik dingen die ik in eerste instantie niet begreep, wel kan begrijpen. Tijd zal het zeggen.
Das Buch hat mir unheimlich gut gefallen. So gut, dass es in meinem Regal bleiben darf und ich es sicher in ein paar Jahren noch einmal lesen werde. Auf mich hat es wie ein modernes Märchen gewirkt. Es ist sehr bildhaft beschrieben. Auch wenn die Story an sich eigentlich gar nicht mein Fall ist konnte ich das Buch nicht mehr auf Seite legen.
Nog zo'n thriller die zich vermomd heeft als feelgoodroman... Mijn zenuwstelsel was zwaar overbelast toen ik 't sloot. Ook omdat het moeilijk te volgen was - wat is waarheid, fantasie, toekomst, verleden? In elk geval had de auteur zozeer mijn volle aandacht dat ik nekpijn overhield aan deze uitdaging. En dan te bedenken dat het een debuutroman was? Heel knap werk.
Och wat een mooi boek. Riad novel. Feel good boek. Vooral ook een liefdesgeschiedenis tussen een vader en zijn autistische zoon. Een liefde die zich langzaam ontwikkelt. Het eerste deel las vlot. Hoofdstukken vanuit het perspectief van een persoon. Later loopt dat door elkaar heen en wordt het wat trager. Dat is jammer want anders hadden het vijf sterren geworden😀
"Vielleicht, vielleicht auch nicht. Man kann es nicht wissen. Aber wie dem auch sei, irgendwann kommt der Moment, und dann geht die Sonne unter, wenn die Wolken sie nicht schon vorher verdeckt haben." Bei diesem Satz hab ich beschlossen das Buch nicht weiter zu lesen.