Monsun przychodzi dwa razy. Podróż szlakiem pieprzu przez Keralę, Oman i Zanzibar

Reportaż

by Anna Janowska

Ziarenko pieprzu. Czy coś tak małego i – zdawałoby się – nieistotnego może kryć w sobie fascynującą historię? Anna Janowska przekonuje, że niejedną! Wykorzystując pieprz jako pretekst do podroży, rusza do Omanu, na Zanzibar i do Kerali w Indiach, skąd przyprawa ta pochodzi. Odkrywa przed nami, jak bardzo te odległe miejsca się przenikają i pokazuje, że za pieprzem stoi nie tylko ocean opowieści, ale również... Ocean Indyjski. Jego brzegi dzięki monsunom od zawsze były dużo bliżej siebie, niż mogłoby się wydawać, gdy patrzymy na mapę – to właśnie pieprz i inne drogocenne przyprawy zbliżyły jego przeciwległe krańce.

Autorka książki odwiedza plantacje, rozmawia z farmerami i trafia na trop pieprzowego kryzysu. Przedstawia miejsca i spotkanych ludzi tak obrazowo, jakbyśmy sami tam byli. W Kerali wybiera się na plażę, do której po odkryciu drogi morskiej z Europy do Indiidopłynął Vasco da Gama. W Omanie zabiera nas na wybrzeże, skąd pochodzili najlepsi żeglarze i najszybsze łodzie dau o skośnych żaglach. Natrafia na szlak kadzidła – żywicy przez wieki równie pożądanej co pieprz. Monsuny nie pozwalają jej ruszyć przez pustynię i pchają na południe, ku wybrzeżom Afryki, na pachnącą goździkami wyspę Zanzibar... Reporterska ciekawość sprawia nawet, że podróżniczka daje się zamknąć za murami szpitala ajurwedycznego! Jej opowieść toczy się gładko niczym przesypujące się pomiędzy palcami ziarenka pieprzu, roztaczając przed nami kolejne smaki, zapachy i zdziwienia.

ebook

First published November 9, 2016

Reviews

[Adam · Rating 3 out of 5]

To była moja pierwsza książka - reportaż i już wiem, że nie będę fanem tego typu narracji. Autorka udaje się w podróż w trójkąt, który kiedyś rządził handlem światowym - Indie/Oman/Zanzibar, czyli szlak przypraw. I rozmawia z ludzmi, opisuje swoje wrażenia, wplata wątki historyczne - czyta się to bardzo przyjemnie, ale mi brakowało jakiegoś kręgosłupa tej książki. Nie czułem dlaczego w takiej a nie innej kolejności pojawiamy się w danym miejscu. Jak w Kerali był pieprz, to potem chciałoby się poczytać, co robili z nim w Omanie, a może w Zanzibarze. Ale nie, w Omanie idziemy zwiedzać pustynię, a na Zanzibarze jest info o algach. Z tego powodu daję niższą ocenę, niż się spodziewałem. Niewątpliwie książka zyskuje znakomicie na jakości jeśli się w danym miejscu było (autorka fantastycznie potrafi opisać np Koczin, gdzie byłem zbyt krótko aby zobaczyć to co ona, czytając zżerała mnie zazdrość :)), albo jeśli planuje się wyjazd - dzięki tej książce Oman trafia na listę moich pragnień. Niemniej - szkoda, bo potencjał był na coś więcej, a wyszło tak lekkopółśrednio.
Ps. przydałyby się zdjęcia w trakcie tekstu, a nie na koniec książki.