نویسنده این کتاب، «سر اوستن هنری لایارد»، در پنجم مارس 1817 میلادی، در پاریس متولد و در پنجم ژانویه 1894 در سن هفتاد و هفت سالگی در لندن درگذشت. لایارد در خلال عمر طولانیش، با وقایع و حوادث گوناگونی روبهرو بود و پیش از سن بیست و سه سالگی با اندک پولی که داشت، سرتاسر فرانسه، سوئیس، شمال ایتالیا، دانمارک، سوئد، پترزبورگ را سیاحت کرد. و آنگاه مسافرت مخاطرهآمیز خود را به آسیای صغیر از جمله ایران آغاز نمود و به تعبیر بروس نویسنده زندگینامهاش چندی میهمان ایلخانی بختیاری بود، و در کنار او و ایلش، که بر علیه حکومت خودکامه ایران میجنگیدند شرکت جست و کمی بعد به خاطر حفاریهایش، در خرابههای آشور و نینوا شهرت جهانی یافت. لایارد در خلال سالهای 1840 تا 1842 میلادی در خوزستان اقامت داشت. با اینکه بیش از یک قرن و نیم از سفر لایارد به خوزستان میگذرد معهذا تاکنون هیچ پژوهشگر ایرانی یا خارجی موفق به تهیه چنین گزارش جامع و روشنی راجع به این استان نشده است. او تمام مناطق خوزستان را قدم به قدم سیاحت، و از کلیه آثار باستانی آن حدود بازدید به عمل آورد. با روسا و خوانین و شیوخ محلی ملاقات کرد و اوضاع سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و نظامی منطقه را بررسی نمود و تعداد خانوار هر طایفه و عشیره و منبع مالیات و مال دیوانی و اقامتگاه تابستانه و زمستانه و ییلاق وقشلاق و محل تعلیف احشام طوایف کوچرو را با دقتی خاص مشخص کرد...
Sir Austen Henry Layard was an English Assyriologist, traveller, cuneiformist, art historian, draughtsman, collector, politician and diplomat. He was born to a mostly English family in Paris and largely raised in Italy. He is best known as the excavator of Nimrud and of Nineveh, where he uncovered a large proportion of the Assyrian palace reliefs known, and in 1851 the library of Ashurbanipal. Most of his finds are now in the British Museum. He made a large amount of money from his best-selling accounts of his excavations. He had a political career between 1852, when he was elected as a Member of Parliament, and 1869, holding various junior ministerial positions. He was then made ambassador to Madrid, then Constantinople, living much of the time in a palazzo he bought in Venice. During this period he built up a significant collection of paintings, which due to a legal loophole he had as a diplomat, he was able to extricate from Venice and bequeath to the National Gallery (as the Layard Bequest) and other British museums.