Claudinen koti

by Colette

Colette — legendaarinen ranskalainen kirjailijatar — kertoo teoksessaan eloisasti, henkevästi lapsuutensa muistoista: puutarhan varjossa uinuu idyllinen maalaiskoti, josta hän nuorena tyttönä lähtee unelmiensa Pariisiin, siellä ovat viisas, tarmokas äiti, toivottoman epäkäytännöllinen isä ja hilpeä sisarusparvi, naapurit, ystävät ja tutut. Vähin keinoin Colette rakentaa viehättävät novellinsa. Hänen kerrontansa on persoonallista, lyyristä, herttaisen humoristista.

Genres: Fiction, France, Classics, French Literature, Roman, 20th Century, Literature

211 pages, Hardcover

First published January 1, 1922

About the author

Colette was the pen name of the French novelist and actress Sidonie-Gabrielle Colette. She is best known, at least in the English-speaking world, for her novella Gigi, which provided the plot for a famous Lerner & Loewe musical film and stage musical. She started her writing career penning the influential Claudine novels of books. The novel Chéri is often cited as her masterpiece.

Reviews

[Lisa · Rating 5 out of 5]

Life is not a plot leading to a logical and dramatic climax and a satisfying conclusion. Life is what happens while "they lived (un)happily ever after".

Life is the excentricity of your neighbours or your cat.
It is realising the scandal that your 8-year-old daughter still can't sew.
It is deliberately yawn-taunting a boring preacher each Sunday and reading the theatre of Corneille hidden in a prayer book.
It is staring at your old, functionless hands and being surprised that the ones you knew and trusted to serve you, the fast-moving competent ones from your early twenties, have disappeared.
It is arguing and bickering and staying together anyway.
It is different moral positions on accidental pregnancies.
It is sunshine in the afternoon.
It is being allowed to read some Zolas, but not others.

Life is reading Colette on a hot summer day, cherishing every moment while feeling sad that one misses so much of one's own life, being busy "doing things".

Life is seeing and being able to describe what one sees.

Why not spend some hours of your life reading Colette? I think you will remember it as time well lived.

[Inderjit Sanghera · Rating 5 out of 5]

A pallid, opalescent atmosphere lingers in the atmosphere of 'Claudine's House'; a series if vignettes exploring the childhood of Claudine in rural France; the ephemeral, Van Gogh-esque bluish shimmer of  the wheat-fields under the rays of a arid April sun, the mendacious gossip of villagers, the slow, sonorous passing passing of the days; Colette captures all of this wonderfully in her poignant evocations of Claudine's past, from the magic of childhood and frailty of human relationships, of the irrecoverable past, which can only be captured via fickle human memory;

"House and garden are still alive, I know; but of what avail is that if their magic has deserted them and their secret has been lost-the secret that once opened up a whole world to me; light, different scents, the harmony of trees and birds, the murmur of human voices that death has already stilled...a world of which I am no longer worthy?"

Interspersed between this are descriptions of Claudine's relationship with the various animals who make an appear thoughout the novel, from the untameable wild cat Ba-To, to the magisterial owl in 'Cats', the animals are rendered with a child-like wonder and curiosity; Claudine in many ways understands animals better than humans, especially adults, whose emotional conflicts and passions she is unable to fully grasp,  and whose lives play second fiddle to the wondrous beauty of the world around them, a world of mellifluous moonlight, pink sunsets and bucolic beauty;

"I only had to move slightly away from the gardener's dress with its fresh fragrance and my head immediately plunges into a haze of perfume that washes over us like a great smooth wave; the white tobacco plant opens to the night its narrow tubes of fragrance and its star-shaped corollas. A ray of light touches the walnut tree and awakens it; it makes a sound like lapping water, stirred down its lowest branches by a slender oar of moonlight"

Beautifully written and dense with poetic images as well as insights into human behaviours, although the latter is via the lens of adolescence, 'Claudine's House' is a masterpiece of French literature. 

[Ali · Rating 5 out of 5]

A beautifully written, nostalgic portrayal of a rural French childhood, in Claudine's House Colette introduces us to her world, her family, their pets and the countryside which was her playground.
Full review here: http://heavenali.wordpress.com/2014/0...

[Simona · Rating 4 out of 5]

Nostalgic, tender and almost idyllic reminiscence on the childhood, heavily autobiographical and presented in short chapters - vignettes about nature, mother, father, old house ... Recommended, if you are craving for simple, but beautiful, heartwarming prose and story.

[Laura · Rating 4 out of 5]

Another little gem is written by Colette.

Free download available at Project Gutenberg.

3* The Innocent Libertine
4* Gigi
4* Chéri
3* Le blé en herbe
5* Reverie de Novel An
4* La Maison de Claudine
TR The Pure and the Impure
TR La retraite sentimentale
TR Break of Day
TR Barks and Purrs
TR La Chatte
TR Cheri and The Last of Cheri
TR The Vagabond
TR Les Heures longues
TR Gigi and The Cat

About Colette:
4* Colette by Richard Glatzer
TR Secrets of the Flesh: A Life of Colette by Judith Thurman

[Mariana · Rating 3 out of 5]

Δεν είναι η πρώτη φορά που έπιασα στα χέρια μου έργο της Κολέτ. Χρόνια πριν όταν ετοιμαζόμουν για πτυχιακές εξετάσεις στα Γαλλικά στο φροντιστήριο μελετούσα αποσπάσματα ή και ολόκληρα κεφάλαια από το συγγραφικό έργο της σημαντικής αυτής γυναίκας για τα Γαλλικά γράμματα και τις τέχνες. Στο σπίτι μου λοιπόν έφτασαν δύο της βιβλία από τα 50 που έγραψε. Το σπίτι της Κλωντίν και Ο Αγαπητικός. Δυστυχώς όμως τότε τα αντιμετώπιζα ως φροντιστηριακά βιβλία που θα με προετοίμαζαν σωστά για τις εξετάσεις και όχι ως λογοτεχνικά έργα. Έτσι με το που ολοκληρώθηκε η διαδικασία των εξετάσεων τα έβαλα στο ράφι και τα ξέχασα. Λίγες μέρες πριν την έλευση του 2019 σε ένα ξεκαθάρισμα που έκανα στη βιβλιοθήκη βρήκα τα δύο αυτά βιβλία και μαζί με τις αναμνήσεις από την εφηβική μου ηλικία μου έφεραν και την επιθυμία να τα διαβάσω ξανά αυτή τη φορά όμως αντιμετωπίζοντας τα ως έργα μιας ιδιαίτερης και σημαντικής για τη Γαλλία συγγραφέα με πολυτάραχη και αντισυμβατική ζωή. Επέλεξα ως πρώτο ανάγνωσμα το Σπίτι της Κλωντίν έχοντας ως μόνη ξεκάθαρη ανάμνηση τη δύσκολη περιγραφική γλώσσα και το ποιητικό ύφος ενώ ελάχιστα πράγματα θυμόμουν για την υπόθεση.

Έχοντας 214 σελίδες και 25 κεφάλαια Το σπίτι της Κλωντίν δεν είναι τίποτε άλλο από την παρουσίαση των παιδικών χρόνων της Κολέτ. Είναι ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, ένας φόρος τιμής στα αγνά, ξένοιαστα και απλά παιδικά της χρόνια σε αυτή την αθωότητα που πλέον στα 49 της που δημοσιεύεται το βιβλίο δεν υπάρχει πια. Είναι ακόμα η επιθυμία της να παρουσιάσει στο κοινό τη μορφή εκείνη που τη σημάδεψε και η οποία ευθύνεται για τον τωρινό της χαρακτήρα καθώς επίσης και η προσπάθεια της να κρατήσει ζωντανή μέσα της την ανάμνηση αυτής της γυναίκας που τόσο πολύ της λείπει. Και αυτή η γυναίκα δεν είναι άλλη από τη Σιντό, τη μητέρα της. Στα κεφάλαια του βιβλίου γίνονται αναφορές σε όλα εκείνα τα άτομα που περιτριγύριζαν την Κολέτ στη παιδική και εφηβική της ηλικία. Ο πατέρας που έχει χάσει το πόδι του στον πόλεμο αλλά πιστεύει στην πολιτική και στην αλλαγή του κόσμου, τα αδέρφια-επαναστάτες που έκαναν σιωπηλές σκανταλιές, η αδερφή που παντρεύτηκε και άλλαξε πληγώνοντας την οικογένεια, οι γειτόνισσες και οι φίλοι των αδερφών της ακόμα και τα ζώα που ζούσαν στο όμορφο γαλλικό σπίτι όλοι έχουν χώρο στις σελίδες του βιβλίου γιατί όλοι επηρέασαν με τον τρόπο τους την Κολέτ και όλοι αποτελούν καταφύγιο για εκείνη όταν τους χρειάζεται τώρα που μεγάλωσε. Αλλά η παρουσία της μητέρας είναι αυτή που κυριαρχεί στην πλειοψηφία των κεφαλαίων και καλύπτει τους υπόλοιπους. Ακόμα και στα κεφάλαια εκείνα που δεν την αφορούν και υποτίθεται ότι είναι άλλοι οι πρωταγωνιστές ακόμα και εκεί όταν εμφανίζεται ρίχνει τη σκιά της και γίνεται εκείνη η πρωταγωνίστρια. Γιατί στα μάτια της Κολέτ εκείνη ήταν η μεγάλη πρωταγωνίστρια της παιδικής της ηλικίας, το πρότυπο της, η μορφή που της λείπει περισσότερο και την αναζητά. Αν κάποιος γνωρίζει λίγα πράγματα για την ταραχώδη ζωή της Κολέτ διαβάζοντας Το σπίτι της Κλωντίν καταλαβαίνει την πηγή έμπνευσης της. Η Σιντό ζει σε μια ιδιαίτερα κλειστή κοινωνία που ψιθυρίζει και κουτσομπολεύει όποιον δεν ακολουθεί τα πρέπει και αυτά που εκείνη έχει επιβάλλει ως σωστά. Πνεύμα επαναστατικό από τη φύση της δεν κοιτά να ζει κάνοντας ευτυχισμένους τους γύρω της αλλά τον εαυτό της. Είναι δυναμική, είναι μαχήτρια, δεν το βάζει κάτω και δεν τη νοιάζει ο σχολιασμός των γύρω της. Για αυτό κιόλας δε φόρεσε μαύρα στην κηδεία του άντρα της ή μετά από αυτή. Η επαναστατικότητα της αυτή δεν την κάνει όμως κακή μάνα ή σύζυγο. Όποτε τα παιδιά της τη χρειάζονται είναι εκεί ανοίγοντας πάντα τις φτερούγες της να τα αγκαλιάσει, να τα συμβουλέψει και να τα φροντίσει. Όταν η Κολέτ γράφει το βιβλίο αυτό η μητέρα της δε ζει και νομίζω μέσα από τα τελευταία κεφάλαια όπου αναφέρεται στη δική της οικογένεια και στην ανατροφή της δική της κόρης φαίνεται ξεκάθαρα η έλλειψη της γιαγιάς Σιντό και η ανάγκη της Κολέτ να την κρατήσει έστω και ως ανάμνηση ζωντανή. Νομίζω δεν έγραψε το βιβλίο μόνο για τον κόσμο αλλά και για εκείνη. Μέσα από τις λέξεις προσπαθούσε να ζωντανέψει τη μητέρα της και να μπορεί όποτε το έχει ανάγκη να το ανοίγει, να τη βρίσκει και να τη συμβουλεύεται.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η μεγάλη λεπτομέρεια με την οποία η Κολέτ παρουσίασε στιγμές από τη ζωή της, άτομα, ζώα και καταστάσεις. Το ότι θυμόταν τόσο έντονα περιστατικά που συνέβησαν όταν εκείνη ήταν 8 ή 9 χρονών δείχνει πόσο σημαντικά ήταν εκείνα τα χρόνια, πόσο τη σημάδεψαν και πόσο της λείπουν. Τα κεφάλαια είναι αυτοτελή και δεν υπάρχει χρονολογική σειρά. Στο ένα κεφάλαιο μπορεί η Κολέτ να είναι 8 χρονών και στο επόμενο 13 για παράδειγμα. Επίσης στο ένα κεφάλαιο μπορεί να αναφέρεται στον φίλο του αδερφού της που ήταν και ο πρώτος αγνός της έρωτας και στο άλλο να μιλά για τις γάτες του σπιτιού. Το ότι πηδά από το ένα θέμα στο άλλο και δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη χρονολογική σειρά ενώ στα τελευταία κεφάλαια φεύγει από την παιδική- εφηβική ηλικία της και μας μιλά για εκείνη τώρα ως ενήλικα με δυσκόλεψε αρκετά και βασικά δεν κατάφερα μέχρι και το τέλος να προσαρμοστώ. Το γράψιμο της είναι γεμάτο περιγραφές και λεπτομέρειες έχει όμως ο λόγος της μια ποιητικότητα και ένα λυρισμό που δε σας κρύβω ότι μου άρεσε ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ζωντάνευαν μπροστά μου τα όσα διάβαζα. Η Κολέτ με το βιβλίο της αυτό επιχειρεί να φέρει τον αναγνώστη της πιο κοντά στην παιδική της ηλικία αλλά και την ίδια πίσω στα ξένοιαστα αυτά χρόνια χωρίς όμως να επιζητά την ωραιοποίηση τους. Δε θέλει να εξιδανικεύσει τίποτα, δε θέλει να δείξει μια τέλεια και φανταστική ζωή μέσα στην απόλυτη ευτυχία. Για αυτό και αρκετά κεφάλαια κλείνουν με απότομο ή σκληρό τρόπο γιατί το μόνο που θέλει είναι να γράψει την αλήθεια της ζωή της.

Τρία αστεράκια από εμένα σημαίνουν πως Το σπίτι της Κλωντίν μου άρεσε, με κράτησε ως κείμενο και αν και δεν το διάβαζα κάθε μέρα ούτε και αγωνιούσα για τη συνέχεια του ή το φινάλε του ήθελα να το ολοκληρώσω για αυτό και πάντα επέστρεφα σε αυτό. Δεν είμαι αναγνώστρια που λατρεύει την ανάγνωση βιογραφιών ή λογοτεχνικών βιβλίων που στηρίζονται στη βιογραφία κάποιου και το ότι μπόρεσα να ολοκληρώσω ένα τέτοιο βιβλίο είναι σημαντικό για μένα και δείγμα ότι το θεωρώ ένα καλό βιβλίο. Για όσους δεν έχουν καμία γνώση για την Κολέτ αλλά έχουν περιέργεια για το έργο της θα σας έλεγα να ξεκινήσετε με Το σπίτι της Κλωντίν, να συνεχίσετε με την υπόλοιπη σειρά που αφορά την Κλωντίν και μετά να προχωρήσετε σε άλλα της κείμενα. Γιατί έτσι θα καταλάβετε καλύτερα τις πηγές έμπνευσης της, τη γλώσσα και το ύφος των κειμένων της και θα σας είναι πιο εύκολο να προσεγγίσετε τα υπόλοιπα κείμενα της.

[Iza Brekilien · Rating 5 out of 5]

A beautiful, poetic childhood story of the little girl that was to become Colette. I read it years ago (and I mean, years !), yet it's one book that always comes to my mind when I think of my favorites of all time : first Jane Eyre, then Claudine's house. No third - too many books.
I love the small town story, but most of all, I could feel the countryside, the house, nature all jumping up from the page, I felt immersed in it. Such a beautiful, beautiful novel, beautiful storytelling, beautiful everything...
(PS : the cover of the Hesperus press book is awfully ugly, don't get intimidated by it !!)

[Laurelas · Rating 4 out of 5]

Pas tout à fait un roman, mais pas tout à fait des nouvelles non plus… dans ce recueil de vignettes de la vie de Colette à la campagne, de son âge tendre à l’âge où elle même est mère, on y fait connaissance (pour celleux qui comme moi ne connaissent pas sa plume) avec la prose pleine de poésie, d’humour et d’esprit de l’autrice.

Certains « chapitres » sont plus intéressants ou plaisants que d’autres, mais tous m’ont ravi de leurs descriptions vivantes, de leur humour, de leur esprit bucolique. C’est particulièrement plaisant à lire quand on a visité la maison de Colette à Sainte Sauveur en Puisaye et que notre lecture s’accompagne du souvenir du véritable décor de ces saynètes !

À découvrir, de préférence à la campagne sous un arbre..

[Marc Lamot · Rating 3 out of 5]

Kaleidoscopic memories of her childhood: her home village, mother, father, brothers and sisters and especially the parental home and the animals. Very engrossingly described, detailed, in difficult French. Intimistic.
(rating 2.5 stars)

[Anneli Renfors · Rating 4 out of 5]

Herkkiä, kauniita, rehellisiä ja suorastaan impressionistisia omaelämäkerrallisia tarinoita Coletten (1873-1954) lapsuudesta. Kirjalija on tullut tunnetuksi vain sukunimellään ja alunperin hänen 1. aviomiehensä julkaisi vaimonsa kirjoitukset omalla nimellään, jotta ne myisivät paremmin, miehen kirjoittamina. Myöhemmin Colette sai kirjoituksensa omiin nimiinsä oikeuden kautta. Colettea on aikanaan ehdotettu Nobelin kirjallisuuspalkinnon saajaksi. Sitä ovat sitten herrat naureskelleet, "että tällaista voidaan edes ehdottaa". Innostuin Colettesta katsottuani Areenasta viime keväänä (?) elokuvan Coletten elämästä. Tätä kirjaa olen hyllyssä säilynyt omistuskirjoituksen perusteella vuodesta 1991. Kirjallisuuden opintojen kautta olin päätynyt sellaiseen käsitykseen, että tekstissä olisi jotain pikku tuhmaa. Hah! Mitä vähättelyä! Mitä törkeää upean naiskirjailijan väheksyntää! Tarinoissa mukana rakkaus omaan äitiin, kissoihin ja koiriin. Voin kuvitella itseni lapsuudenkotinsa puutarhaan sen vehmauteen, tuoksujen ja väriloiston ilotulitukseen. Samalla hienoa pohdintaa tyttöjen kasvatuksesta.

[Peggy · Rating 5 out of 5]

This is one of my all time favorite books. As Collette describes her simple rural life surrounded by fammily and pets, I feel like I'm a secret observer of a life of exquisite beauty and charm, and what seems so nautural to her seems so fascinating and exotic to me. This book embodies so many things I love: a simple day to day life, details of a loving family, animals & nature, humor, and beauty everywhere. I just discovered Claudine's House a year ago but will read it again and again. It's out of print now, and I had to order it online so that I could share this beauty with my daughter.

[Lisa James · Rating 4 out of 5]

Charming little book based on recollections of Collette's life in the French countryside. Seen in short vignettes, we see her as a child, as a teenager, & as an adult with her own children through these memories of family, neighbors, pets, etc. Easy to read, wryly funny in places, & written with love, I'm glad it was on my challenge list, or I would never have thought to read it :)

[Niki · Rating 4 out of 5]

je dirais 4.5/5 étoiles - En 35 nouvelles, courtes, qui sont autant de tableaux vivants, je vous propose de lire ce livre pour entrer, vous aussi, dans la poésie et l’humour de cette fantastique chroniqueuse.
J’ai pris le parti de ne donner que quelques mots de certaines des nouvelles qui m’ont le plus plu, mais c’est non exhaustif, car elles sont toutes bien plaisantes à lire.

[Karen · Rating 4 out of 5]

3.5 stars really. This was the first book by Colette I have read, and I definitely want to read more. I loved the writing, but I am not overly fond of vignettes, so maybe that's why I didn't rate it higher.

[Rouchswalwe · Rating 4 out of 5]

Really as amazing as everyone reports. The senses are awakened reading this ... I only wish I were able to read it in the original French.

[Rosemary · Rating 3 out of 5]

Despite the title, I'm glad to say this is not about the bully Claudine at all. It's mostly a memoir of Colette's own childhood in a French village, with a living mother and a blended family. Then there's a later part, perhaps added for padding, focusing on the pets she had when she was living in Paris with her second husband (and another blended family). We jump right over the Willy and Missy periods of her life.

[Matilda · Rating 3 out of 5]

Un très beau livre mais j’ai trouvé difficile a suivre. Plein de beaux souvenirs d’enfance malgré tout.

[Salomé]

Ça faisait quelques temps que j’avais envie de découvrir Colette et voir qu’une de ses œuvres allait être au programme du bac m’a poussée à sauter le pas.

C’est très doux, simple, charmant, bucolique. On y lit les souvenirs de Colette de son enfance, de sa mère, de la relation entre ses parents, de sa fille, de la petite nature qui l’environnait et des animaux qu’elle a adoptés.

J’ai beaucoup aimé que le recueil soit composé de fragments mais je me suis un peu ennuyée à certains moments moins prenants (elle écrit très bien les animaux mais lire 4/5 fois de suite des fragments à ce sujet, bon…).

J’ai tout de même corné pas mal de passages à étudier au collège !

Je lirai avec plaisir et curiosité d’autres œuvres de Colette !

[MJ Nicholls · Rating 4 out of 5]

A wistful memoir of a bucolic childhood idyll—or part of Colette’s Claudine cycle, who knows—this slim volume contains vignettes of French provincial life (Colette’s French provincial life), with emphasis on the lush countryside, sneaky cats and dogs, passing aunts and uncles, and formidable French mothers. Each remembrance is crafted like a flawless short story: precious, warm, intelligent and softly heartbreaking. Far from being magical, often these stories take dark and melancholy turns, especially as time passes and Colette takes over as maman of the estate. A delightful volume from Hesperus Press.

[Danyellemastro · Rating 5 out of 5]

Sometimes books can you make you angry or frustrated, can make you stressed or induce loathing. This book reminds you how grateful you are to be alive, gives life and all it's small pleasures a new meaning. What a joy and a triumph for the author. Looking forward to bumping into her again.

[Jane · Rating 3 out of 5]

As others have said, this book is comprised of a series of vignettes, most of them reminiscences about Colette’s childhood. The descriptions of everything – food to clothing to plants and people and animals – are vivid and wonderfully evocative. I never been to France but I feel like I know her home, village, and especially her mother. That said, the stories got a bit repetitive and overly nostalgic (as, I think, all writers are wont to be when trying to evoke their own childhood). Still, I’m glad I read it.

⭐ ⭐ ⭐ ½

---

“You’ll come to realize later that we continually forget old age until we’ve got one foot in the grave.”

[Emilie · Rating 4 out of 5]

Colette manquait à ma culture générale. J'ai saisi l'opportunité de récupérer "la maison de Claudine" édition 1993 dans une boite à livre. Petit livre, seulement 158 pages, parfait pour m'initier à l'oeuvre de l'autrice.
Je découvre une vraie plume, bucolique, pastorale, aux descriptions merveilleuses. Pour écrire la campagne, il y avait Giono (mon coup de foudre 2019) ; désormais, il y aura aussi Colette, qui raconte une France rurale de début 1900... peut-être entre deux guerres, peut-être avant. (Il est question d'une "balle prussienne" qui a laissé un impact dans une armoire). Difficile de décrire la finesse de sa plume. J'ai été émerveillée.

extrait :
Elle quitta donc la chaude maison belge, la cuisine-de-cave qui sentait le gaz, le pain chaud et le café ; elle quitta le piano, le violon, le grand Salvator Rosa légué par son père, le pot à tabac et les fines pipes de terre à long tuyau, les grilles à coke, les livres ouverts et les journaux froissés, pour entrer, jeune mariée, dans la maison à perron que le dur hiver des pays forestiers entourait.
Elle y trouva un inattendu salon blanc et or au rez-de-chaussée, mais un premier étage à peine crépi, abandonné comme un grenier. Deux bons chevaux, deux vaches, à l'écurie, se gorgeaient de fourrage et d'avoine ; on barattait le beurre et pressait les fromages dans les communs, mais les chambres à coucher, glacées, ne parlaient ni d'amour ni de doux sommeil.

Pourquoi pas la note maximale ? J'ai trouvé certains chapitres moins intéressants que d'autres et certains m'ont lassée.

Bechdel : eh bien oui !
Diversité : eh bien non.

[George P. · Rating 4 out of 5]

Close enough to four stars to round it up. The edition I read was in the volume "My Mother's House and Sido"; I just read My Mother's House aka Claudine's House plus the intro. Colette was a very good writer. She had a tendency to show off her fluency at times but when she wasn't doing so she was very good. This is really a collection of little essays- presented as fiction but apparently autobiographical- about Colette's youth (except for the last couple when she was an adult) and her mother who was nicknamed "Sido".

[Agathe · Rating 4 out of 5]

D’une très grande beauté, Colette raconte son enfance, son village, sa campagne, mais surtout sa mère et ses animaux avec beaucoup de poésie

Une jolie mosaïque de saynètes toutes plus mims les unes que les autres, avec la belle dose de nostalgie qui transpire des pages

Ça se booooiit les amies

[Manuel Bromundt · Rating 1 out of 5]

1,5

[Debra · Rating 2 out of 5]

Disappointing

[Iamthesword · Rating 4 out of 5]

Basically, it's a collection of (very) short episodes, mainly from the childhood of Claudine, the main character. Most of them are everyday events, describing life in the family and the village in provincal France where she grows up. What I particularly liked was how Colette manages to describe the process of growing up in a very subtle way. Even though the stories are in no particular order and jump back and forth in time, you really get a sense of Claudine growing up, mainly because the way she thinks and talks changes, often indicated by sutle changes of tone. You follow her from being a young girl marveling at the world (which consist mainly of her parents' house and the garden) through her childhood and early adolescene with some glances at her adulthood, seeing her gradually discover and understand the world she lives in.

Colette is often seen as one of the main authors giving insight in the female perspective of that period of time and that certainly is an important theme throughout the book. But it is also full of interesting thoughts about growing up, how we develop our own identity and how the relationships with the people around us - particularly our parents - influence that process. So if you are willing to read (too) many episodes about pets, I would warmly recommend it.

[Diane Zwang · Rating 3 out of 5]

I had not heard of this author or book before. When I read the book jacket I was pleasantly surprised to know that this is the author that wrote Gigi. I have seen the play and movie many times. In the introduction, I was sad to find out that her first husband published books she wrote under his own name. From the book jacket. "In an idyllic countryside woodland setting, Colette spent her childhood surrounded by a warm and loving family. Years later, her memories and experiences inspired her to create a series of snapshots of the innocence of provincial life. At once a poignant and vividly alive, her recollections portray a magical world, filled with the beauty of nature and the warmth of human relationships - and above all the lasting impressions made by her loving and outstanding mother." The chapters are small vignettes and do paint a vivid picture of life in the French countryside. The book reads like short stories and does not have a plot but the stories do string together to show her childhood. I am inspired to read Gigi.

[Trish · Rating 4 out of 5]

It’s not like any of Colette’s books I’ve read before. It is the first of the Claudine series that was not written under the close supervision of Willy, her first husband and it’s remarkably not licentious.
On the contrary, it’s poetic and lyrical, plotless, more a series of sketches than a novel per se.
One wonders whether chapters appeared (or were intended to appear) as short pieces for the press before being joined in this book. I don’t know.

The style is admirable, but the chronology is confusing, the characters only slightly less so. The protagonist can be 15 years old in one chapter, 9 in the next, 13 in the following one. Family relationships are blurred; who’s this? The attribution of nicknames doesn’t help, especially as “Claudine” and her daughter share “Bel-Gazou” , and there is not just one “Maison de Claudine” but two, separated in time by a generation.

I only finally decrypted it all by reading a biography of Colette!

Nevertheless I don’t regret having read it, even though left to myself I wouldn’t have chosen it above the millions of books I have yet to read.

[Pat · Rating 2 out of 5]

J'ai trouvé ce livre léger, poétique et assez agréable à lire, mais en même temps, plutôt oubliable.
Il est très possible que mon humeur au cours du mois passé ne m'a pas laissé ouverte aux doux souvenirs d'enfance. Il est évident que Colette prenait grand plaisir à utiliser des mots très précis et lyriques pour tout décrire dans les moindres détails. La plupart du temps, je suis attiré dans un livre par une belle écriture. Et quelques-unes des histoires ont essayé de faire passer une petite idée.
Mais pour la plupart, pas d'intrigue, et vraiment pas de point de vue sur les histoires autres que d'être de jolis petits moments de sa vie. Des pages et des pages de très belles descriptions qui flottent sur la page comme une peinture impressionniste, et absolument rien ne se passe. J'ai lu ceci pour un club de lecture, et comme la date de notre réunion approchait, j'ai du me forcer à le lire. Franchement, ça m'ennuyait.