What do you think?
Rate this book
Pod śniegiem
Trzy siostry wspólnie wybierają się do domu rodzinnego na urodziny taty. Blanka wsiada do samochodu z dwiema dorastającymi córkami, niemowlakiem i psem; Olga z synkiem, iPadem i laptopem; Kristýna z kacem. Podróż wyzwala wspomnienia z dzieciństwa, mnóstwo emocji, żalów i frustracji, które niczym spod topniejącego śniegu wynurzają się we wzajemnych relacjach.
Atmosfera robi się coraz gęstsza. A siostry nie wiedzą jeszcze, że w domu rodziców czeka kolejna, niezbyt przyjemna niespodzianka.
Specjalistka od krojenia rodziny, Petra Soukupová, w swojej bestsellerowej powieści Pod śniegiem opisuje skomplikowane relacje rodzinne, najintymniejsze i najbardziej bolesne, bo przecież najważniejsze. Wyjątkowa umiejętność Soukupovej zaglądania w głowy bohaterów, autentyczność zachowań, dialogów i sytuacji sprawiają, że jeden zwyczajny dzień z życia zwyczajnej współczesnej rodziny wciąga odbiorcę bez reszty. Czytelnik nie ma wyjścia i już po kilku zdaniach po prostu siedzi w samochodzie wraz z bohaterkami powieści, jadąc w bardzo dobrze sobie znanym, i właśnie dlatego kluczowym, kierunku.
Atmosfera robi się coraz gęstsza. A siostry nie wiedzą jeszcze, że w domu rodziców czeka kolejna, niezbyt przyjemna niespodzianka.
Specjalistka od krojenia rodziny, Petra Soukupová, w swojej bestsellerowej powieści Pod śniegiem opisuje skomplikowane relacje rodzinne, najintymniejsze i najbardziej bolesne, bo przecież najważniejsze. Wyjątkowa umiejętność Soukupovej zaglądania w głowy bohaterów, autentyczność zachowań, dialogów i sytuacji sprawiają, że jeden zwyczajny dzień z życia zwyczajnej współczesnej rodziny wciąga odbiorcę bez reszty. Czytelnik nie ma wyjścia i już po kilku zdaniach po prostu siedzi w samochodzie wraz z bohaterkami powieści, jadąc w bardzo dobrze sobie znanym, i właśnie dlatego kluczowym, kierunku.
416 pages, Paperback
First published January 1, 2015
31 people are currently reading
656 people want to read
About the author
Petra Soukupová
54 books231 followersPetra Soukupová je česká spisovatelka a scenáristka, laureátka literárních cen Magnesia Litera 2010 v kategorii Kniha roku za prózu Zmizet a Ceny Jiřího Ortena 2008 pro mladé literáty za knihu K moři.
Absolvovala obory scenáristika a dramaturgie na Filmové a televizní fakultě Akademie múzických umění v Praze.
K povídce Na krátko vytvořila scénář, za nějž v roce 2009 obdržela 3. místo v soutěži Cena Sazky za nerealizovaný scénář. Kniha K moři se stala předlohou pro napsání scénáře, za který obdržela nejvyšší ocenění ve 2. ročníku soutěže scenáristů Nadace Barrandov & RWE. Za triptych Zmizet byla vedle zisku Magnesie Litery také nominována na Cenu Josefa Škvoreckého.
V letech 2008–2010 působila v televizi jako scenáristka seriálu Comeback, s Tomášem Baldýnským psala i seriál Kosmo. Od roku 2011 pracuje jako dramaturgyně seriálu Ulice.
Absolvovala obory scenáristika a dramaturgie na Filmové a televizní fakultě Akademie múzických umění v Praze.
K povídce Na krátko vytvořila scénář, za nějž v roce 2009 obdržela 3. místo v soutěži Cena Sazky za nerealizovaný scénář. Kniha K moři se stala předlohou pro napsání scénáře, za který obdržela nejvyšší ocenění ve 2. ročníku soutěže scenáristů Nadace Barrandov & RWE. Za triptych Zmizet byla vedle zisku Magnesie Litery také nominována na Cenu Josefa Škvoreckého.
V letech 2008–2010 působila v televizi jako scenáristka seriálu Comeback, s Tomášem Baldýnským psala i seriál Kosmo. Od roku 2011 pracuje jako dramaturgyně seriálu Ulice.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 136 reviews
March 18, 2017
pro mě je vždycky těžké její knihy zhodnotit, protože v tom vlastně není žádná věda a přitom je v tom ta největší věda. ono je to zdánlivě tak obyčejné. tak reálně reálné.
každý to zná. každý v myšlenkách hlavních postav denně žije. každý se v tom najde.
koutky vám cukají směrem nahoru. ale přesto, když to čtete, tak se se cítíte mizerně. mizerně z toho, kolik vám toho protéká skrz prsty. jak se hroutí vztahy mezi námi ostatními a my nejsme schopni s tím cokoliv dělat. vnímáme to. oba. možná my tři. nooo vlastně třeba všichni. to, jak si lezeme na nervy a ve výsledku nás to štve. ale vlastně s tím nic neuděláme. neřekneme si, jak to doopravdy cítíme. a že bychom to rádi zlepšili. takhle to nefunguje.
Soukupová do popředí opět dává rodinu a její vztahy, což mi u Marty v roce vetřelce, kde hlavní postava byla středem vesmíru, chybělo.
a zkrátka, nebudu mám lhát. miluju to. všechno.
všednost situace dodává knize hloubku.
obdivuju tu procítěnost a všímavost.
děkuji za opět skvělý zážitek ❤️.
každý to zná. každý v myšlenkách hlavních postav denně žije. každý se v tom najde.
koutky vám cukají směrem nahoru. ale přesto, když to čtete, tak se se cítíte mizerně. mizerně z toho, kolik vám toho protéká skrz prsty. jak se hroutí vztahy mezi námi ostatními a my nejsme schopni s tím cokoliv dělat. vnímáme to. oba. možná my tři. nooo vlastně třeba všichni. to, jak si lezeme na nervy a ve výsledku nás to štve. ale vlastně s tím nic neuděláme. neřekneme si, jak to doopravdy cítíme. a že bychom to rádi zlepšili. takhle to nefunguje.
Soukupová do popředí opět dává rodinu a její vztahy, což mi u Marty v roce vetřelce, kde hlavní postava byla středem vesmíru, chybělo.
a zkrátka, nebudu mám lhát. miluju to. všechno.
všednost situace dodává knize hloubku.
obdivuju tu procítěnost a všímavost.
děkuji za opět skvělý zážitek ❤️.
March 20, 2016
Až znervózňujúco presný popis každodenných myšlienkových pochodov a krívd človeka obyčajného, jeho komplexov a traumičiek. Príbeh troch sestier, z ktorých každá je ukrivdená iným spôsobom, ich rodičov a bežných životov, ktoré sú vždy iné, než sa na prvý pohľad môže zdať - a predsa v konečnom dôsledku presne také. Výborne napísané.
May 7, 2020
"Mnogo volim porodične pričice. A posebno volim pričice o porodicama koje baš i ne funkcionišu, te pričice su mi, ono, baš gotivne." - Tolstoj
Da se ne lažemo, da sve savršeno funkcioniše u fiktivnim porodicama, takve knjige bi bile *zev, zev*.
"Pod snegom" nam donosi priču o tri sestre, Olgi, Blanki i Kristini. Njih tri, zajedno sa svojom decom, putuju kolima do roditelja kako bi proslavili očev rođendan. Naravno, svaka od njih ima neku svoju ličnu dramu koja izlazi na videlo tokom ovog puta. Dosta svojih bojazni ne dele među sobom jer se plaše osuda i ne žele sažaljenje.
Sve tri sestre sam mogla vrlo dobro da zamislim i to mi je definitivno najbolji deo ove knjige. Iskreno, nadala sam se da će cela knjiga da se odvija u kolima (mnogo volim ovakve tenzije u jednoj prostoriji poput Polanskovog filma Carnage ili Kohove knjige Het diner). Ali imamo i samu proslavu, koja nije prošla najsjajnije a nije bilo ni neke kulminacije, tako da sam osetila da mi je tu knjiga donekle manjkava.
Sasvim slučajno sam otkrila ovu knjigu jer sam njuškala po internetu o Ammonite izdavačkoj kući. Izdali su Devet roman u ilustrovanim pričama Slavimira Futra koja mi se neizmerno dopala, tako da sam želela da vidim šta još imaju na lageru. I ova knjiga mi se dopala, ali moram da budem naporna i da kažem da joj još malo lekture i korekture ne bi bilo na odmet. Ne znam da li to samo moj kopirajterski mozak ne može da odmori, ali puno grešaka i permutacija slova mi je zapalo za oko i pomalo pokvarilo ugođaj.
Što se tiče stila pisanja, moram da vas obavestim da Petra naginje onom taboru zvanom "ne znam šta je to interpunkcija". Tako da ako volite npr. Saramaga ili Ali Smit, neće vam teško pasti njeno nekorišćenje znaka navodnika i nesposobnost da stavi tačku. Ponekad sam se i sama zbunila i nisam znala šta je upravni, a šta neupravni govor, pa sam nekoliko puta morala da čitam iste rečenice dok nisam shvatila šta je neki lik rekao, a šta pomislio.
Ne mogu uporediti sa originalom (eh, šta bih dala da znam češki i poljski), ali pojedini termini su bili korišćeni do besvesti. Ne znam da l' je do cenjenog prevoda ili čega, ali jedno sto puta sam videla reč "jezivo" i "mačak". Hajde da su to bile poštapalice samo nekih od likova, ali neee, svi su to govorili ili pomislili. Naročito sam prevrtala očima na upotrebu tog "mačak" kad se odnosilo na mušku decu. *ovde sad zamislite onaj emodži što prevrće očima*
I eto, to bi bilo to, sasvim solidna knjiga, koja bi bila sjajna da je još malo bila ispolirana, ali ispunila je većinu mojih očekivanja.
Da se ne lažemo, da sve savršeno funkcioniše u fiktivnim porodicama, takve knjige bi bile *zev, zev*.
"Pod snegom" nam donosi priču o tri sestre, Olgi, Blanki i Kristini. Njih tri, zajedno sa svojom decom, putuju kolima do roditelja kako bi proslavili očev rođendan. Naravno, svaka od njih ima neku svoju ličnu dramu koja izlazi na videlo tokom ovog puta. Dosta svojih bojazni ne dele među sobom jer se plaše osuda i ne žele sažaljenje.
Sve tri sestre sam mogla vrlo dobro da zamislim i to mi je definitivno najbolji deo ove knjige. Iskreno, nadala sam se da će cela knjiga da se odvija u kolima (mnogo volim ovakve tenzije u jednoj prostoriji poput Polanskovog filma Carnage ili Kohove knjige Het diner). Ali imamo i samu proslavu, koja nije prošla najsjajnije a nije bilo ni neke kulminacije, tako da sam osetila da mi je tu knjiga donekle manjkava.
Sasvim slučajno sam otkrila ovu knjigu jer sam njuškala po internetu o Ammonite izdavačkoj kući. Izdali su Devet roman u ilustrovanim pričama Slavimira Futra koja mi se neizmerno dopala, tako da sam želela da vidim šta još imaju na lageru. I ova knjiga mi se dopala, ali moram da budem naporna i da kažem da joj još malo lekture i korekture ne bi bilo na odmet. Ne znam da li to samo moj kopirajterski mozak ne može da odmori, ali puno grešaka i permutacija slova mi je zapalo za oko i pomalo pokvarilo ugođaj.
Što se tiče stila pisanja, moram da vas obavestim da Petra naginje onom taboru zvanom "ne znam šta je to interpunkcija". Tako da ako volite npr. Saramaga ili Ali Smit, neće vam teško pasti njeno nekorišćenje znaka navodnika i nesposobnost da stavi tačku. Ponekad sam se i sama zbunila i nisam znala šta je upravni, a šta neupravni govor, pa sam nekoliko puta morala da čitam iste rečenice dok nisam shvatila šta je neki lik rekao, a šta pomislio.
Ne mogu uporediti sa originalom (eh, šta bih dala da znam češki i poljski), ali pojedini termini su bili korišćeni do besvesti. Ne znam da l' je do cenjenog prevoda ili čega, ali jedno sto puta sam videla reč "jezivo" i "mačak". Hajde da su to bile poštapalice samo nekih od likova, ali neee, svi su to govorili ili pomislili. Naročito sam prevrtala očima na upotrebu tog "mačak" kad se odnosilo na mušku decu. *ovde sad zamislite onaj emodži što prevrće očima*
I eto, to bi bilo to, sasvim solidna knjiga, koja bi bila sjajna da je još malo bila ispolirana, ali ispunila je većinu mojih očekivanja.
October 21, 2015
Přelouskáno za jeden den strávený v dopravních prostředcích. Po sněhem je psáno klasickým stylem Soukupové, který jsem si zamilovala. Hovorový jazyk a neformální vyprávění člověka vtáhne do situace. V této knížce se mísí problémy 3 generací - dětí - dospělých rodiču a dospělých prarodičů. Skrz popis zdánlivě běžné životní situace (jízda odrostlých sourozenců a jejich dětí za rodiči/prarodiči) dokáže skvěle popsat charakter postav a dynamiku v dané rodině. Těžko se mi vysvětluje, proč se mi knihy Soukupové tak líbí. Nemají žádný "plot twist", nečekané zvraty a převraty či ojedinělý příběh. Naopak, příběh je naprosto obyčejný, často ani žádný příběh není a pointa tam není žádná, přesto to hltám... pointa je možná právě v té obyčejnosti a všednosti příběhu:-) V knížce se mi líbil pohled na určitou situaci ze tří stran - ať už od tří povahově naprosto rozdílných sester, tak od kombinae děti, rodiče, prarodiče. Každý to vidí jinak a přitom má každý pravdu. Donutí to člověka přemýšlet a být tolerantnější, když se sám do podobné situace dostane.
Co mě naštvalo, ale s kvalitou knížky to nemá nic společného, že mě fakt zajímá, jak to dopadlo s Lumírem a jestli má Libor fakt milenku!:D
Co mě naštvalo, ale s kvalitou knížky to nemá nic společného, že mě fakt zajímá, jak to dopadlo s Lumírem a jestli má Libor fakt milenku!:D
September 27, 2025
Maria. Samotna, wycofana, podporządkowana mężowi, który przewyższa ją wykształceniem. Jej mąż, który całymi dniami przesiaduje w gabinecie, nie pomagając Marii w niczym.
Olga. To jej poczęcie spowodowało, że rodzice się pobrali. Niezależna, harda, samowystarczalna. Sama wychowuje syna. Udaje, że ma fajne życie i nikogo nie potrzebuje, choć w głębi serca nie może wybaczyć swojemu partnerowi, że ją zostawił.
Blanka. Zorganizowana i odpowiedzialna. Ogarnia wszystko perfekcyjnie. Od spraw najważniejszych do tych całkiem nieważnych. Jej relacje z mężem są podobne do relacji matki z ojcem. Jest zdana sama na siebie. Mają trójkę dzieci i psa.
Krystina. Najmłodsza, najbardziej wyluzowana i nieodpowiedzialna. Ma romans z żonatym mężczyzną i problem z alkoholem. Ulubienica ojca. Jako jedyna autentycznie go kocha.
Trzy siostry ze wszystkimi dziećmi, psem i prezentami jadą wspólnie na urodziny ojca. Kilkugodzinna podróż wypchanym po brzegi autem wymęczy nie tylko pasażerów, ale również każdego czytelnika.
Przyznam, że wiele razy miałam ochotę odłożyć lekturę. A potem mi "błysnęło", że przecież o to właśnie chodzi. O pokazanie, jak wzajemne niechęci, pretensje, żale i oskarżenia sióstr są bardzo wyczerpujące. Każda z nich jest inna, ma inne podejście, inne poglądy, inny styl życia. Do tego dzieciaki i pies, które potęgują zamieszanie i zmęczenie. Blanka dba o to, żeby wszystko było dopięte na ostatni guzik. Olga niańczy syna, który dokucza swoim kuzynkom. Mały Filipek domaga się karmienia, a pies korzysta z okazji, żeby uciec. Krystina nie przejmuje się niczym. Każdy każdego doprowadza do szewskiej furii. A potem wszyscy dojeżdżają do celu. I nie, to nie koniec, to ciąg dalszy. Bo na miejscu okazuje się, że w ich rodzinnym domu zaszło coś, czego się żadna z nich nie spodziewała. I teraz do gry wciągnięci są również rodzice.
Treścią powieści są banalne rozmowy, utarczki, uszczypliwości, frazesy. Trzeba czytać między wierszami, żeby odkryć jak wyglądają prawdziwe relacje w tej niby normalnej rodzinie. Rodzinie, gdzie wszyscy mówią, ale nikt z nikim nie rozmawia.
Długo się zastanawiałam, jak ocenić powieść. Ale po emocjach, jakie we mnie wywołała, daję piątkę z czystym sumieniem. Nie zmęczyła mnie lektura, ale atmosfera, którą autorka stworzyła. Zaduch, smród, brak szans na ostateczne wypranie rodzinnych brudów. Więc będą tak sobie cuchnąć w nieskończoność.
To druga powieść Soukupovej i druga, która mi się naprawdę podobała, więc jest szansa, że sięgnę po więcej.
Olga. To jej poczęcie spowodowało, że rodzice się pobrali. Niezależna, harda, samowystarczalna. Sama wychowuje syna. Udaje, że ma fajne życie i nikogo nie potrzebuje, choć w głębi serca nie może wybaczyć swojemu partnerowi, że ją zostawił.
Blanka. Zorganizowana i odpowiedzialna. Ogarnia wszystko perfekcyjnie. Od spraw najważniejszych do tych całkiem nieważnych. Jej relacje z mężem są podobne do relacji matki z ojcem. Jest zdana sama na siebie. Mają trójkę dzieci i psa.
Krystina. Najmłodsza, najbardziej wyluzowana i nieodpowiedzialna. Ma romans z żonatym mężczyzną i problem z alkoholem. Ulubienica ojca. Jako jedyna autentycznie go kocha.
Trzy siostry ze wszystkimi dziećmi, psem i prezentami jadą wspólnie na urodziny ojca. Kilkugodzinna podróż wypchanym po brzegi autem wymęczy nie tylko pasażerów, ale również każdego czytelnika.
Przyznam, że wiele razy miałam ochotę odłożyć lekturę. A potem mi "błysnęło", że przecież o to właśnie chodzi. O pokazanie, jak wzajemne niechęci, pretensje, żale i oskarżenia sióstr są bardzo wyczerpujące. Każda z nich jest inna, ma inne podejście, inne poglądy, inny styl życia. Do tego dzieciaki i pies, które potęgują zamieszanie i zmęczenie. Blanka dba o to, żeby wszystko było dopięte na ostatni guzik. Olga niańczy syna, który dokucza swoim kuzynkom. Mały Filipek domaga się karmienia, a pies korzysta z okazji, żeby uciec. Krystina nie przejmuje się niczym. Każdy każdego doprowadza do szewskiej furii. A potem wszyscy dojeżdżają do celu. I nie, to nie koniec, to ciąg dalszy. Bo na miejscu okazuje się, że w ich rodzinnym domu zaszło coś, czego się żadna z nich nie spodziewała. I teraz do gry wciągnięci są również rodzice.
Treścią powieści są banalne rozmowy, utarczki, uszczypliwości, frazesy. Trzeba czytać między wierszami, żeby odkryć jak wyglądają prawdziwe relacje w tej niby normalnej rodzinie. Rodzinie, gdzie wszyscy mówią, ale nikt z nikim nie rozmawia.
Długo się zastanawiałam, jak ocenić powieść. Ale po emocjach, jakie we mnie wywołała, daję piątkę z czystym sumieniem. Nie zmęczyła mnie lektura, ale atmosfera, którą autorka stworzyła. Zaduch, smród, brak szans na ostateczne wypranie rodzinnych brudów. Więc będą tak sobie cuchnąć w nieskończoność.
To druga powieść Soukupovej i druga, która mi się naprawdę podobała, więc jest szansa, że sięgnę po więcej.
January 6, 2024
Ne zgodi se mi več velikokrat, da bi pri branju uživala tako kot nekoč. Na primer pri 10ih, 11h, 12h, ko požiraš knjigo eno za drugo, tako hitro, da vsak dan v knjižnico in iz nje tovoriš toliko knjig kot jih lahko vzameš, ker je vsaka zgodba povsem neinstrumentalna dogodivščina, vsaka poved vredna požrešnega goltanja, ki ti samo poveča apetit po naslednji.
No to.
Aja, pa po mojem skromnem amaterskem mnenju je tudi mojstrsko spisana.
No to.
Aja, pa po mojem skromnem amaterskem mnenju je tudi mojstrsko spisana.
September 27, 2020
Ależ ja się przednio bawiłam pod tym śniegiem! Przeróżne emocje towarzyszyły mi w trakcie czytania mojej pierwszej książki Soukupovej. Od początkowego znudzenia wiecznym bajdurzeniem bohaterek, przez rosnące zainteresowanie i głębsze ich zrozumienie aż po finalny zachwyt. Chyba pierwszy raz tak bardzo zgadzam się z opisem na tylnej okładce. Właściwie mogłabym go tu przekleić. Soukupová specjalistką od krojenia rodziny? Absolutnie! Od zaglądania w głowy bohaterów? Totalnie! Autentyczność zachowań, dialogów i sytuacji? Ooo tak!
To, co bez przerwy pojawiało mi się w głowie to myśl "Boże, jakie to prawdziwe!". Soukupová jest mistrzynią relacjonowania związków międzyludzkich. Takich sytuacji, tu i teraz, nieprzemyślanych zachowań, pierwszych myśli i reakcji, które są tak rzeczywiste, że nieraz sama się do siebie (i z siebie!) śmiałam. Pełno jest tu frustracji, agresji słownej, przytyków, krytyki, złośliwości. I można sobie mówić, że jest to zapis jednodniowej niekończącej się kłótni trzech sfrustrowanych sióstr, ale ileż na tych 400 stronach jest innych ukrytych za tą frustracją emocji i tematów, tak prawdziwych i z życia wziętych. Bo tak, z każdej strony wylewają się zmęczenie, pretensje, poirytowanie. I tak, bohaterki raczej nie dają się łatwo polubić, bo charakteryzują się masą negatywnych cech, ale pod tymi powierzchownymi wybuchami kryją się inne emocje, znane wielu kobietom, często skrywane czy to w sobie, czy w domach.
Soukupová nie oszczędza ani swoich bohaterek ani czytelnika/czytelniczki. Najpierw byłam zła, że w tej książce jest tyle negatywnych emocji, ale wciągała mnie bez reszty i gdy coraz więcej obserwowałam te kobiety, tym bardziej zaczęłam próbować je zrozumieć, widzieć w nich jakieś cząstki siebie i innych kobiet mnie otaczających. Chciałabym napisać Wam jednym zdaniem, jakie są to kobiety ("samotna matka, matka trójki dzieci, młoda dziewczyna romansująca z żonatym facetem"), ale każda próba scharakteryzowania ich kończy się wrażeniem ogromnego spłycania ich rzeczywistości i charakterów. Taki efekt daje Soukupová!
To, co również zasługuje na wielkie uznanie w prozie Soukupovej to to, w jaki sposób prowadzi ona narrację. To proza prowadzona ciągłością, nie dająca wytchnienia, w której dialogi nie są zaznaczone, a myśli bohaterek nie wyodrębnione. Można to zauważyć poprzez zmianę sposobu, w jaki pisze ona o bohaterkach, w zależności od tego, w głowie której obecnie jest. I tak, Olga raz jest Olgą, raz Oliną, a Krystyna bywa też Tyną. Obserwujemy te zachowania z co chwila zmieniającej się perspektywy każdej z nich. Rewelacyjny zabieg!
Trudno nie porównywać też tej książki do "Współczesnej rodziny" Flatland, która również mi się podobała, ale jednak "Pod śniegiem" wygrywa swoją złożonością, prawdziwością, nowatorską narracją, naturalnością. No, kocham, no. Kupiłam już "Najlepiej ze wszystkich" Soukupovej i będę czytać!
To, co bez przerwy pojawiało mi się w głowie to myśl "Boże, jakie to prawdziwe!". Soukupová jest mistrzynią relacjonowania związków międzyludzkich. Takich sytuacji, tu i teraz, nieprzemyślanych zachowań, pierwszych myśli i reakcji, które są tak rzeczywiste, że nieraz sama się do siebie (i z siebie!) śmiałam. Pełno jest tu frustracji, agresji słownej, przytyków, krytyki, złośliwości. I można sobie mówić, że jest to zapis jednodniowej niekończącej się kłótni trzech sfrustrowanych sióstr, ale ileż na tych 400 stronach jest innych ukrytych za tą frustracją emocji i tematów, tak prawdziwych i z życia wziętych. Bo tak, z każdej strony wylewają się zmęczenie, pretensje, poirytowanie. I tak, bohaterki raczej nie dają się łatwo polubić, bo charakteryzują się masą negatywnych cech, ale pod tymi powierzchownymi wybuchami kryją się inne emocje, znane wielu kobietom, często skrywane czy to w sobie, czy w domach.
Soukupová nie oszczędza ani swoich bohaterek ani czytelnika/czytelniczki. Najpierw byłam zła, że w tej książce jest tyle negatywnych emocji, ale wciągała mnie bez reszty i gdy coraz więcej obserwowałam te kobiety, tym bardziej zaczęłam próbować je zrozumieć, widzieć w nich jakieś cząstki siebie i innych kobiet mnie otaczających. Chciałabym napisać Wam jednym zdaniem, jakie są to kobiety ("samotna matka, matka trójki dzieci, młoda dziewczyna romansująca z żonatym facetem"), ale każda próba scharakteryzowania ich kończy się wrażeniem ogromnego spłycania ich rzeczywistości i charakterów. Taki efekt daje Soukupová!
To, co również zasługuje na wielkie uznanie w prozie Soukupovej to to, w jaki sposób prowadzi ona narrację. To proza prowadzona ciągłością, nie dająca wytchnienia, w której dialogi nie są zaznaczone, a myśli bohaterek nie wyodrębnione. Można to zauważyć poprzez zmianę sposobu, w jaki pisze ona o bohaterkach, w zależności od tego, w głowie której obecnie jest. I tak, Olga raz jest Olgą, raz Oliną, a Krystyna bywa też Tyną. Obserwujemy te zachowania z co chwila zmieniającej się perspektywy każdej z nich. Rewelacyjny zabieg!
Trudno nie porównywać też tej książki do "Współczesnej rodziny" Flatland, która również mi się podobała, ale jednak "Pod śniegiem" wygrywa swoją złożonością, prawdziwością, nowatorską narracją, naturalnością. No, kocham, no. Kupiłam już "Najlepiej ze wszystkich" Soukupovej i będę czytać!
June 23, 2015
Od Petry Soukupové jsem četla knihu Zmizet, která se skládá ze tří povídek a která mě vyloženě nadchla. Proto jsem se na její novinku Pod sněhem těšila, k tomu jsem na ni slyšela pozitivní ohlasy, proto jsem čekala, že to bude dobré. Dobré to bylo, ale bohužel nic moc víc.
Autorčin osobitý styl psaní se mi hrozně líbí a sedí mi, takže s ním jsem problém neměla. Hlavní postavy jsou popsány a po psychologické stránce zpracovány skvěle - spousta lidí (no dobře, tak možná jen čtenářek) se v některé z nich musí aspoň trochu vidět. Příběh z počátku působí zajímavě, jenže brzo je jasné, kam se to bude ubírat a... snad k žádnému momentu překvapení nebo nějakého zvratu nedojde. Říkám si dobrý, možná to nějak vyvrcholí na konci. Ale ono ne - pro mě osobně byl ten konec naprosto neuspokojivý. První polovina knihy mě bavila číst, to jsem totiž ještě byla zvědavá, s čím se autorka vytasí. Pak mi začalo docházet, že se nevytasí asi s ničím a já poněkud ztratila motivaci číst, přestože se mi to díky stylu psaní četlo dobře.
Když to shrnu, jsem taková zklamaná. A knihu hodnotím 3 a půl hvězdičky.
Autorčin osobitý styl psaní se mi hrozně líbí a sedí mi, takže s ním jsem problém neměla. Hlavní postavy jsou popsány a po psychologické stránce zpracovány skvěle - spousta lidí (no dobře, tak možná jen čtenářek) se v některé z nich musí aspoň trochu vidět. Příběh z počátku působí zajímavě, jenže brzo je jasné, kam se to bude ubírat a... snad k žádnému momentu překvapení nebo nějakého zvratu nedojde. Říkám si dobrý, možná to nějak vyvrcholí na konci. Ale ono ne - pro mě osobně byl ten konec naprosto neuspokojivý. První polovina knihy mě bavila číst, to jsem totiž ještě byla zvědavá, s čím se autorka vytasí. Pak mi začalo docházet, že se nevytasí asi s ničím a já poněkud ztratila motivaci číst, přestože se mi to díky stylu psaní četlo dobře.
Když to shrnu, jsem taková zklamaná. A knihu hodnotím 3 a půl hvězdičky.
January 3, 2021
Veľmi čítavý, realistický rodinný príbeh troch sestier, ktoré idú spoločne so svojimi deťmi a frustráciami či bolesťami na víkendovú návštevu k rodičom. Príbeh mi veľmi pripomenul mnohé veci z môjho života ( uzavretosť rodičov, neschopnosť zdieľať a podeliť sa so dvojimi deťmi o trápenia a starosti) a podľa odozvy na knihu sa k týchto mikropríbehoch našlo množstvo ľudí.
Príbeh troch sestier je tak trocha aj príbehom našej rodiny, v ktorej máme presne rovnaké rozloženie potomkov, ako Blanka, Olina a Kristýna z Pod sněhem.
" Mamí, zakřičí Kristýna .... až o hodňe později mě napadá, že třeba Kristýnu slyšela, ale prostě šla, protože člověk sa nemuže otočit pokaždý, když dítě zakřičí mami". str. 13.
Príbeh troch sestier je tak trocha aj príbehom našej rodiny, v ktorej máme presne rovnaké rozloženie potomkov, ako Blanka, Olina a Kristýna z Pod sněhem.
" Mamí, zakřičí Kristýna .... až o hodňe později mě napadá, že třeba Kristýnu slyšela, ale prostě šla, protože člověk sa nemuže otočit pokaždý, když dítě zakřičí mami". str. 13.
March 27, 2023
Wspaniała opowieść o rodzinie w kryzysie. Każdy tu nosi maskę, która tak bardzo przyrosła do twarzy, że bohaterowie tracą orientację - co jest prawdą, a co grą. Soukupová pisze skalpelem.
October 11, 2023
Three sisters (and their families) went to their parents to celebrate their father's birthday. Mother with three children, a single mother of one kid, and a woman who had an affair with a married man. All in one car, on a winter, snowy day.
Mateusz Woliński summaraizd it perfectly, that is was cutting family emotions piece by piece. Petra Soukupová has a way of describing interestingly, without melodrama, where does lead the suppression of emotions, the inability to communicate one's feelings, and the inability to talk among loved ones at all. It leads to the atmosphere, that is thick with jealousy, bitter memories, regret, and unforgettable events. Where everyone is just waiting to get their point in. It leads to normal, dysfunctional family.
The novel had no ending. No changing event in the lives of the characters. I only got a few hours with them. I know a bit more about them, but honestly, I have no idea what happened next to them, or what they decided (if anything). But most importantly, I was forced to ask myself a few important questions - is it not one of the best things a book can give?
Mateusz Woliński summaraizd it perfectly, that is was cutting family emotions piece by piece. Petra Soukupová has a way of describing interestingly, without melodrama, where does lead the suppression of emotions, the inability to communicate one's feelings, and the inability to talk among loved ones at all. It leads to the atmosphere, that is thick with jealousy, bitter memories, regret, and unforgettable events. Where everyone is just waiting to get their point in. It leads to normal, dysfunctional family.
The novel had no ending. No changing event in the lives of the characters. I only got a few hours with them. I know a bit more about them, but honestly, I have no idea what happened next to them, or what they decided (if anything). But most importantly, I was forced to ask myself a few important questions - is it not one of the best things a book can give?
December 30, 2022
...mať odvahu nebyť s tým nesprávnym chlapom.
June 17, 2018
Naprosto geniální. Ve své nenáročnosti, nekomplikovanosti, ale paradoxní zmatečnosti a zamotanosti Soukupová vystihuje do puntíku vypjatou atmosféru rodinných trablů, zasazuje ji do každodenních situací a v tom nejlepším světle ukazuje svůj pozorovací talent a schopnost všechen maglajz z každé jakkoli příčetné hlavy přetavit do srozumitelných slov. Jestli je nějaká kniha dokonalou antikoncepcí, je to tahle. Děti vykresluje autorka jako totální spratky se svými vlastními vrtochy a náladami, postavy se navzájem šmahem odsuzují pro způsob výchovy, života i za odlišný světonázor. Každý je jiný, každý je svůj. Ženy jsou silné, i když by radši kolikrát byly opečovávané, ale nedostaly k tomu v životě příležitost. Muži jsou tu jen do počtu, jaksi stále nepřítomní, nevyhovující, zklamávající.
Ano, i Soukupová píše o nespokojenosti, přežívání a věčné únavě a utrápenosti. Ale tak nějak v mezích. Opravdově, uvěřitelně, nejen pro efekt. Situace jako byste viděli přímo před sebou a nebo je dokonce někdy skutečně zažili a to nejen na stránkách šokujících knih.
Že by se tu rýsoval kandidát na nejlepší a nejvýstižnější knihu tohoto roku?
100 %
http://books-postcards-geocaches.blog...
Ano, i Soukupová píše o nespokojenosti, přežívání a věčné únavě a utrápenosti. Ale tak nějak v mezích. Opravdově, uvěřitelně, nejen pro efekt. Situace jako byste viděli přímo před sebou a nebo je dokonce někdy skutečně zažili a to nejen na stránkách šokujících knih.
Že by se tu rýsoval kandidát na nejlepší a nejvýstižnější knihu tohoto roku?
100 %
http://books-postcards-geocaches.blog...
July 27, 2016
U poslední Soukupové (Marty v roce vetřelce) jsem se zařekla, že už si další Soukupovou opravdu nekoupím a číst ji už nebudu. Nakonec jsem podlehla hypu a stejně si tu její novou knížku koupila aspoň v paperbacku na dovolenou.
Asi jsem se měla držet svého předsevzetí. Sice tady autorka vykreslila několik opravdu odlišných a opravdu přesných charakterů a jejich myšlenkových pochodů (vždycky myslím na to, jakým lidem bych nutila takové knihy číst, aby neviděli všechno jen ze své strany), a trochu si u mě díky tomu zvedla reputaci... Ale zároveň mě to celou dobu opět strašně, ale strašně krkalo. Ten její "svébytný" styl. Ta její "originalita", která mi prostě nikdy nepřestane připadat jako pouhá a obyčejná lenost psát celá souvětí s podmětem a přísudkem nebo uvozovky.
Ty dvě hvězdičky jsou za schopnost popsat myšlení postav. Ale hvězdičku za styl fakt dávat nebudu (a to Čechům obvykle trochu nadržuju).
Vydalo nakladatelství Host v roce 2015.
Asi jsem se měla držet svého předsevzetí. Sice tady autorka vykreslila několik opravdu odlišných a opravdu přesných charakterů a jejich myšlenkových pochodů (vždycky myslím na to, jakým lidem bych nutila takové knihy číst, aby neviděli všechno jen ze své strany), a trochu si u mě díky tomu zvedla reputaci... Ale zároveň mě to celou dobu opět strašně, ale strašně krkalo. Ten její "svébytný" styl. Ta její "originalita", která mi prostě nikdy nepřestane připadat jako pouhá a obyčejná lenost psát celá souvětí s podmětem a přísudkem nebo uvozovky.
Ty dvě hvězdičky jsou za schopnost popsat myšlení postav. Ale hvězdičku za styl fakt dávat nebudu (a to Čechům obvykle trochu nadržuju).
Vydalo nakladatelství Host v roce 2015.
August 27, 2025
Chyba takiej powieści potrzebowałem. Szkoda, że to koniec.
December 16, 2025
Byłoby 4 gdyby nie to zakończenie urwane z tyłka
August 31, 2017
Nie wiem czemu, ale spodziewałem się kryminału?! A tu krojenie rodzinnych emocji po kawałku. W sumie bardziej trzyma w napięciu.
Trzy siostry, czworo dzieci, jeden pies i samochód. To nie można się dobrze skończyć. A jeszcze zamiast przyjęcia urodzinowego ojca, czeka je dodatkowa niespodzianka.
Do czego prowadzi tłumienie emocji, nieumiejętność komunikowania swoich uczuć, w ogóle nieumiejętność rozmowy wśród najbliższych. Atmosfera gęsta od zazdrości, gorzkich wspomnień, żalu, niezapomnianych spraw. Każdy tylko czeka żeby wbić swoją szpilę. Normalna, dysfunkcyjna rodzina.
Trzy siostry, czworo dzieci, jeden pies i samochód. To nie można się dobrze skończyć. A jeszcze zamiast przyjęcia urodzinowego ojca, czeka je dodatkowa niespodzianka.
Do czego prowadzi tłumienie emocji, nieumiejętność komunikowania swoich uczuć, w ogóle nieumiejętność rozmowy wśród najbliższych. Atmosfera gęsta od zazdrości, gorzkich wspomnień, żalu, niezapomnianych spraw. Każdy tylko czeka żeby wbić swoją szpilę. Normalna, dysfunkcyjna rodzina.
May 16, 2021
Soukupova je majstrom epickej dramy. Tristne monology hlavnych hrdinov, su miestami tak nicive, akoby sa chceli protagonisti utryznit do uplneho vycerpania vlastnym jedovatym hlasom.
Situacia so zavyjajucim psom v aute, ktora vygradovala beznadej do takeho maxima, u mna vyvolala zachvat smiechu nad absolutnym zufalstvom.
Aj v tomto diele, ako je to u Soukupovej zvykom, bezna situacia vytrhnuta z kazdodennosti, blizka pre kohokolvek. Tri sestry, tri osudy, tri komplexy, zarastene krivdy, zbytocne porovnavania, obhajoby bytia bez slobody rozhodnuti, naslednych konzekvencii v podobe vycitiek svedomia z vlastnej nedokonalosti.
January 24, 2021
Ačkoliv mám českou literaturu nejradši, nikdy jsem si neudělala zvláštní vztah ke knihám Petry Soukupové. U této knížky se to ale změnilo. Autorka má dokonalý dat vytvářet na první pohled zcela nesympatické postavy, vyloženě na facku, ale uvnitř s velkým vnitřním problémem.
Pod sněhem byla zajímavá sonda do psychologie postav (respektive žen).
Pod sněhem byla zajímavá sonda do psychologie postav (respektive žen).
June 1, 2023
Serio bardzo ciekawa, angażująca. Naprawdę mi się podobała 😊
May 26, 2025
jako vlastně to nebylo špatný, ale v poslední kapitole jsem čekala nějakej mega zvrat a nic 😭
December 14, 2025
niby przez 400 stron się tylko kłócili, a ja bym w sumie chętnie przeczytała tak jeszcze kolejne 400
October 9, 2018
Toto bola temnota.
November 4, 2019
Współczesna czeska powieść, zupełnie nieśmieszna, wręcz boleśnie gorzka.
Mamy w powieści trzy siostry, dorosłe kobiety, z grubsza trzydziestoletnie, a każda z nich znajduje się w innym momencie życia i w innej konfiguracji rodzinnej. Jest singielka łudząca się, że jej żonaty z inną kobietą kochanek, za jakiś czas z nią zbuduje szczęśliwą rodzinę. Z kolei zorganizowana, schludna i przedsiębiorcza siostra-prawniczka już nie łudzi się, że z kimkolwiek zbuduje taką rodzinę. Trzecia siostra, umęczona matka Czeszka, ma w życiu pod górkę od świtu do nocy, a może dłużej. Wszystkie trzy jadą jednym samochodem w odwiedziny do rodziców i rozpętuje się małe piekło. Dzień jak co dzień.
Opis brzmi jak punkt wyjściowy do typowej powieści obyczajowej (skądinąd znanej jako babska literatura). Ile razy to już było? Może i wiele, ale Petra Skoupkova zwyczajną historię opowiedziała tak, że ja nie mogłam się oderwać. Widziałam siebie we wszystkich czterech kobietach, one myślały moimi myślami, czuły moje emocje i podobnie miotały się pomiędzy "do diabła z tym wszystkim" a "ja to mam fajne życie". Jest to proza oszczędna, objętościowo ludzkich rozmiarów i pozbawiona lukru, polewy czekoladowej i innych mdlących dodatków.
Ciężarem gatunkowym treść plasuje się poniżej powieści Axelsson (może powinnam napisać, że powyżej, bo jest lżejsza w odbiorze) ale nadal zaliczam ją do wartościowych współczesnych powieści.
Szczególnie polecam mężczyznom w celach edukacyjnych, a kobietom ku pokrzepieniu serc.
Mamy w powieści trzy siostry, dorosłe kobiety, z grubsza trzydziestoletnie, a każda z nich znajduje się w innym momencie życia i w innej konfiguracji rodzinnej. Jest singielka łudząca się, że jej żonaty z inną kobietą kochanek, za jakiś czas z nią zbuduje szczęśliwą rodzinę. Z kolei zorganizowana, schludna i przedsiębiorcza siostra-prawniczka już nie łudzi się, że z kimkolwiek zbuduje taką rodzinę. Trzecia siostra, umęczona matka Czeszka, ma w życiu pod górkę od świtu do nocy, a może dłużej. Wszystkie trzy jadą jednym samochodem w odwiedziny do rodziców i rozpętuje się małe piekło. Dzień jak co dzień.
Opis brzmi jak punkt wyjściowy do typowej powieści obyczajowej (skądinąd znanej jako babska literatura). Ile razy to już było? Może i wiele, ale Petra Skoupkova zwyczajną historię opowiedziała tak, że ja nie mogłam się oderwać. Widziałam siebie we wszystkich czterech kobietach, one myślały moimi myślami, czuły moje emocje i podobnie miotały się pomiędzy "do diabła z tym wszystkim" a "ja to mam fajne życie". Jest to proza oszczędna, objętościowo ludzkich rozmiarów i pozbawiona lukru, polewy czekoladowej i innych mdlących dodatków.
Ciężarem gatunkowym treść plasuje się poniżej powieści Axelsson (może powinnam napisać, że powyżej, bo jest lżejsza w odbiorze) ale nadal zaliczam ją do wartościowych współczesnych powieści.
Szczególnie polecam mężczyznom w celach edukacyjnych, a kobietom ku pokrzepieniu serc.
March 31, 2015
Trosku zklamani. I kdyz perfektne napsane, tak vlastne dost o nicem, celou knizku mate pocit, ze se opravdu neco stane nebo vas neco prekvapi, ale na posledni strance zjistite, ze to byl jen dojem. Tehle knize chybi moment prekvapi a jestli to mely byt pasaze, kdy si sestry rikaji do oci pravdu, pak je to hodne malo.
October 20, 2016
Doporučuji:-) těm, co sourozence mají, i těm , co nemají....
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 13, 2019
Cztery kobiety, jedna rodzina i ich historie z mężczyznami i dziećmi w tle. Skrajnie odmienne, choć podobnie dalekie od mainstreamowego ideału, czy raczej jakiegokolwiek ideału. Tak najkrócej streścić można „Pod śniegiem” Petry Soukupovej.
Dzięki wielonarracyjnej konstrukcji powieści, życie każdej z trzech sióstr oraz matki widzimy z kilku perspektyw, każda z nich dostaje głos, ale i mamy szanse zobaczyć je oczyma pozostałych. Smutny to obrazek, oj smutny. Wzajemne pretensje, krytyka, brak głębszych relacji i prób zrozumienia, a jednocześnie ogromna samotność bohaterek, oto to jak wyglądają relacje rodzinne, gdy odsłoni się spod tytułowego śniegu. Świetna powieść obyczajowa, prawdziwa, pełna gwaru, humoru przemieszanego ze smutkiem, dokładnie jak życie.
Dzięki wielonarracyjnej konstrukcji powieści, życie każdej z trzech sióstr oraz matki widzimy z kilku perspektyw, każda z nich dostaje głos, ale i mamy szanse zobaczyć je oczyma pozostałych. Smutny to obrazek, oj smutny. Wzajemne pretensje, krytyka, brak głębszych relacji i prób zrozumienia, a jednocześnie ogromna samotność bohaterek, oto to jak wyglądają relacje rodzinne, gdy odsłoni się spod tytułowego śniegu. Świetna powieść obyczajowa, prawdziwa, pełna gwaru, humoru przemieszanego ze smutkiem, dokładnie jak życie.
December 28, 2022
Milujem knihy Petry Soukupovej, nikto nedokáže tak presvedčivo napísať rôzne medziľudské vzťahy, že v nich čitateľ často nájde niečo zo seba a svojich vzťahov.
Pod sněhem som si vybrala kvôli zimnej atmosfére a zase raz zaujímavému námetu - tri sestry s deťmi idú jedným autom na oslavu k rodičom. Opäť sa tu často striedajú perspektívy, dej je opisovaný z pohľadu všetkých sestier ako aj mamy, ktorá vnáša svetlo na vzťah rodičov.
Zase raz ma veľmi bavili rôzne pohľady na rovnaké situácie - Blanky, matky troch detí žijúcej v “harmonickom” manželstve, Olgy, single matky jedného syna a slobodnej Kristýny, ktorá má pomer so ženatým mužom. Čítalo sa to samé :-)
Trochu mi vadilo, že tu príliš veľa vecí bolo nedovysvetlených, zostalo úplne nedokončených, otvorených. Ale inak ďalšia skvelá kniha.
Pod sněhem som si vybrala kvôli zimnej atmosfére a zase raz zaujímavému námetu - tri sestry s deťmi idú jedným autom na oslavu k rodičom. Opäť sa tu často striedajú perspektívy, dej je opisovaný z pohľadu všetkých sestier ako aj mamy, ktorá vnáša svetlo na vzťah rodičov.
Zase raz ma veľmi bavili rôzne pohľady na rovnaké situácie - Blanky, matky troch detí žijúcej v “harmonickom” manželstve, Olgy, single matky jedného syna a slobodnej Kristýny, ktorá má pomer so ženatým mužom. Čítalo sa to samé :-)
Trochu mi vadilo, že tu príliš veľa vecí bolo nedovysvetlených, zostalo úplne nedokončených, otvorených. Ale inak ďalšia skvelá kniha.
August 25, 2021
Pátá přečtená kniha od autorky a zároveň první, ze které nejsem úplně nadšená. Ani přesně nevím proč, ale asi to bude tím obrovským množstvím postav, dospělých, dětí, psů a koček. Moje pozornost se rozmělnila a nedokázala jsem se žádnou z postav 'seznámit' dostatečně.
January 23, 2018
Wciągające, bo bardzo przyzwoicie napisane czytadło, ale ani gwiazdki więcej.
Displaying 1 - 30 of 136 reviews