Con los ojos cerrados

Guido Guerrieri #2

by Gianrico Carofiglio, María Antonia Menini Pagés (Translator)

Guido Guerrieri es un abogado muy especial. Despues de anos de defender a personajes impresentables y de tocar fondo en todos los aspectos de su vida, Guerrieri, quiza en busca de alguna modesta redencion, empieza a trabajar en casos de esos que no aportan dinero ni gloria sino tan solo nuevos enemigos. En Testigo involuntario era un inmigrante senegales acusado del brutal asesinato de un nino. En Con los ojos cerrados, Guerrieri se topa con el caso de una mujer golpeada que ha tenido el valor de denunciar el acoso de su ex pareja. Hasta ahora, ningun abogado quiere representarla por temor a los poderosos personajes implicados. Pero cuando un inspector de policia se presenta en su despacho para pedirle ayuda, y lo hace acompanado de Sor Claudia, una monja que, mas que religiosa, parece una mujer policia, Guido Guerrieri se da cuenta de que este puede ser el caso mas interesante, y mas dificil, de toda su carrera. / Guerrieri faces a case of a woman who denounced the harassment of her ex-partner. No lawyer wants to represent her for fear of powerful people involved. When a police inspector comes accompanied by Sister Claudia, a nun who, rather than religious, seems a policewoman, Guerrieri realizes it may be the most interesting case and most difficult of his career.

Genres: Crime, Fiction, Mystery, Italy, Italian Literature, Thriller, Mystery Thriller

255 pages, Paperback

First published January 1, 2003

About the author

Gianrico Carofiglio (born 1961) is a novelist and former anti-Mafia judge in the Italian city of Bari. His debut novel, Involuntary Witness, was published in 2002 and translated into English in 2005 by Patrick Creagh and published by the Bitter Lemon Press, and has been adapted as the basis for a popular television series in Italy. The subsequent novels were translated by Howard Curtis.

Carofiglio won the 2005 Premio Bancarella award for his novel "Il passato è una terra straniera". He is also Honorary President of The Edinburgh Gadda Prize which celebrates the work of Carlo Emilio Gadda.
The Past is a Foreign Country is the English language title of the 2004 novel Il passato è una terra straniera. It won the 2005 Premio Bancarella literary award. It has been translated into English.

Reviews

[Heba · Rating 4 out of 5]

رواية إيطالية عن قضية يتولاها المحامي " جويريري " لامراة شابة تدين حبيبها السابق بإساءة المعاملة والعنف الشخصي المُجرّم ، يطاردها كما لو كانت فريسة، وذلك في خفاء واصرار شديد ، يقيد حريتها ويثير ذعرها وغدت حياتها سجناً ضيقاً يحبس انفاسها....
لكن يتبين بأن حبيبها السابق طبيب أكاديمي ، شخص مرموق وينتمي لعائلة عريقة ذات سلطة ونفوذ...
هل يمكن للمحامي بأن يخاطر بمهنته ويضع نفسه في قلب الويلات ؟؟...
الكانب " جانريكو كاروفيليو " ينتقل بك إلى قاعات المحاكم ، والإنصات لجلسات الاستماع إلى الشهود ، والمداولات ، والاعتراضات ببراعة دون الإحساس بالثقل بل تشعر بالاستمتاع وأنت تجلس بأحد المقاعد الخلغية تتنقل نظراتك ما بين شاهد..ومتهم..ومُدعي ..وقاضٍ ومحامٍ...
تسمع الأصوات المرتجفة ، وتلك التي لا لون لها ، وتشم رائحة الخوف ، ويثير حنقك الغطرسة والإذدراء....
وترد على الدهاء بابتسامة ساخرة وتترقب إصدار الحكم...
على أرصفة الذاكرة بمدينة " باري " الايطالية يصطحبك المحامي إلى أيام الطفولة والشباب ، الخوف الذي يقوض الشجاعة ، الأصدقاء الذين يختفون واحد تلو الآخر بمضي الزمن ليبق المرء وحيداً ينام ويصحو ليعيش أيام رتيبة تكرر نفسها...الأرق الذي يفتك بالنوم فيلوذ صاحبه بالاستماع إلى الموسيقى أو يلقي بنفسه في كتاب ...
والحب الذي يسقط من بين تلك الأيام وكلما قبض عليه يتفلت ويعاود الرجوع إليه....وهو لم يتعرف عليه...
بعيون مُغمضة قد ترى حُلماً يهدهدك..ولربما كابوساً يطاردك...أو قد تختلس النظر إلى واقع تتوق إلى الهروب منه.....

[Alex · Rating 5 out of 5]

Αν το να μην σε αφήνει ένα βιβλίο να το αφήσεις μέχρι να τελειώσει δεν είναι δείγμα εγγύησης για την ποιότητα του βιβλίου, ανάθεμα και αν στα αναγνωστικά μου χρόνια ξέρω τι είναι. Ο Καροφίλιο έχει πιάσει το συγγραφικό νόημα: γράφει χωρίς στόμφο και μελόδραμα για ιστορίες βγαλμένες μέσα από την ζωή και προορισμένες να επιστρέφουν κατά καιρούς, με την μία ή την άλλη μορφή σε αυτήν.

Ήμουν προετοιμασμένος για ένα Ιταλικό νουάρ (και πολύ ψημένος μιας και θα ήταν η πρώτη φορά που θα διάβαζα τέτοιου είδους βιβλίο από την γείτονα χώρα) αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα πως έχω να κάνω με δικαστικό δράμα. Ναι, από αυτά που σε πρώτη όψη φαντάζουν απείρως κουραστικά και βαρετά, πέρα από αυτούς τους λίγους που τα απολαμβάνουν. Και όμως, αψηφά κάθε στερεότυπο των court room dramas - είναι μια ιστορία που πλέκει περίτεχνα τους εσωτερικούς μονολόγους, υπαρξιακούς και μη, του πρωταγωνιστή δικηγόρου (ενός πρωταγωνιστή με τον οποίο έχουμε πολύ παρόμοιο τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των πραγμάτων, παρόμοια χόμπι και ιδιοσυγκρασία σε επίπεδο ταύτισης) με την υπόθεση μιας κακοποιημένης γυναίκας από τον εραστή της. Λέει τα πράγματα όπως είναι, ωμό χωρίς περιτούς εντυπωσιασμούς, με θλιβερό και άκρως ρεαλιστικό φινάλε αποφεύγοντας τις εύθυμες και πάντα ουτοπικές νότες του καλού τέλους.

Και η πρώτη σελίδα, με τις σκέψεις του δικηγόρου Γκουίντο πάνω στο πως πότε κανείς καπνιστής δεν κόβει πραγματικά το τσιγάρο, είναι από τις καλύτερες εισαγωγές που έχω διαβάσει. Ήξερα, από την πρώτη σελίδα, εκτός τραγικού απροόπτου, πως αυτός ο συγγραφέας θα μου αρέσει. Ο λόγος του, η συγγραφή του, το λεξιλόγιο, οι διακριτικές κινηματογραφικές και μουσικές αναφορές. Και είχα δίκιο.

*Τώρα είδα πως ο συγγραφέας είναι πρώην δικαστής, που έχει ασχοληθεί αρκετά με υποθέσεις της Μαφίας. Γι'αυτό δεν χρειάζεται θεατρινισμούς, ξέρει τι γράφει και πως να το παρουσιάσει.

[Νατάσσα · Rating 4 out of 5]

Ένα θαυμάσιο, "μεσογειακό", δικαστικό νουάρ. Γραμμένο για να διαβάζεται με τη μία, ενδιαφέρον, αστείο, με διαρκείς βιβλιοφιλικές, μουσικές και "σινέ" αναφορές, δεν το αφήνεις αν δεν τελειώσει.
3,5/5 αστεράκια, χαλάλι του τα 4 για την θαυμάσια μετάφραση της Άννας Παπασπύρου.

[Antigone · Rating 4 out of 5]

I came across a guy the other day who'd decided it was probably a good idea for people to have an existential crisis every once in awhile. And I thought, as you do, well, here's a person who's never had one. Here's someone who thinks it's like Brussels sprouts or a prostate exam; some discomfort you gear yourself up to endure, knowing you'll profit by it in a sort of incremental way by the time the sun sets and the day is done. Curse God, cry foul, and pour yourself a stiff one. That's all there is to it. Sure. And I succumbed to a superstitious shiver for the man - again, as you do - because here's the wave of that bright red cloth before the steaming snout of the Karmic Bull. Pride goeth, etc., etc....(and a certain amount of certainty, too.)

There's no need to give Gianrico Carofiglio the high-sign on El Diablo. He's met the beast and delivered the injury over to his protagonist. Italian attorney Guido Guerrieri is in a world of hurt, primarily due to the perversions of this sick thing called life. He'd like to smash someone's face. Or smoke. Or sleep through the night. There's plenty he has to say to the people who surround him, though he keeps the more biting commentary restricted to his head. And he functions, as you do, day in and day out and day in again, contending with his inability to stop Time in its tracks, Death from its inevitable smirk, and the pouches beneath his eyes from terrifyingly distending.

One of the grace notes of an existential crisis (and there aren't many, so listen up) is that you just don't care what's smart anymore, or what other people say, or what choices may cost - and so taking the case of an emotionally fragile middle-aged woman who purports to have been brutally abused by the respected son of a powerful judge, while it may prove to be a career-killer, is something Avvocato Guerrieri won't be thinking twice about. In fact, he's less concerned with the professional blowback than he is with the oddly-attractive nun who runs the women's shelter his client is currently residing in. And his paramour Margherita's obvious desirability to the local lesbians. And his co-counsel, public prosecutor Alessandra Mantovani's broken heart. And his startling lack of friends.

It's ridiculously rare to find this affliction so accurately rendered in popular fiction. Carofiglio has managed to do it in a precociously dark and bittersweet way within the genre of Italian crime. And that's downright impressive.

[Anna [Floanne] · Rating 4 out of 5]

Secondo libro di Carofiglio che leggo in pochi giorni. Qui si parla di abuso su minori e stalking, un pugno allo stomaco, insomma. Guerrieri viene interpellato per difendere Martina, vittima di stalking, ma poiché lo stalker è un personaggio della Bari "bene", nessuno la vuole aiutare. In queste circostanze Guerrieri conosce Suor Claudia che gestisce una casa-famiglia per ragazze in difficoltà. Sarà la sua storia il pezzo forte del romanzo. Anche in questo capitolo della serie assistiamo all'ennesimo fallimento della giustizia italiana, col suo carrozzone: giudici burocrati, liti durante le udienze, misure cautelari che dovrebbero proteggere chi è in pericolo e invece fanno acqua da tutte le parti, finendo quasi sempre con l'agevolare i carnefici e infierire sulle vittime. In mezzo a tutto questo caos, ci sono a volte avvocati coraggiosi, di cui Guerrieri rappresenta la categoria, che credono nella Giustizia ma si trovano troppo spesso a lottare contro i mulini a vento.
Lo stile di Carofiglio mi piace veramente: spiccio, senza fronzoli, descrive i fatti ma non esita a farci capire anche i pensieri del suo avvocato, spesso cinici e disillusi, ma al contempo profondamente indagatori dell'anima. Molto toccanti le pagine in cui Guido ritrova casualmente l'amico Emilio e da quell' incontro ne emerge una profonda riflessione sull'amicizia, quella vera, sulla vita e sulla sua fugacità.
Mi piacciono molto anche i gusti culinari, musicali e letterari molto sofisticati del protagonista. È già la seconda volta che trovo citati brani e libri a me molto cari, Kavafis, Lou Reed, i Rem, i quadri di Hopper e la cosa mi fa sentire in sintonia con l'autore.
Un altra bella lettura e un altro autore di cui ho intenzione di leggere di più, scoperto grazie alla gara a squadre. (L'anno scorso era stato il turno di Camilleri con il suo meraviglioso Montalbano).
Ps. Fantastico Guerrieri con il suo oroscopo druidico e la lettura del gomito!
Voto: ★★★★

[Makmild · Rating 4 out of 5]

4.5/5

กลับมาอีกครั้งกับ #ทนายกุยโด ในคดีที่พี่จะเอาอะไรมาชนะและชีวิตส่วนตัวที่บัดซบเหมียนหมา สืบคดีของกุยโดเราจะเรียกว่ากุยโด บอนด์ เพราะทำคดีไหนก็ต้องมีเอี่ยวกับสาวทุกรายไป ในรอบนี้ #ปิดตาสู้ ก็ลุ้นเอาว่าจะไปเอี่ยวกะใคร เล่มหน้าก็ลุ้นแทนมึงจะยังคบกับคนปัจจุบันมั้ย (สาวจากเล่มที่แล้ว) ไหน รีวิว เคๆ

เราว่าความสนุกของกุยโดมีอยู่สองส่วน หนึ่งปากว่าแต่คิดอย่าง แล้วไอ้ส่วนความคิดนี่ตลกชิบหาย พี่ก็แซะเขาไปเรื่อย ส่วนที่สองคือ รูปแบบคดีที่เป็นมวยรองบ่อนแต่แรกแล้วทำให้เราอยากเอาใจช่วยให้พี่แกชนะ ส่วนที่สาม อ้าวสองส่วน สามนั่นแหละ คือชีวิตส่วนตัวของทนายคนนึงที่เมื่อเอาใจไปลงเล่นกับคดีแล้วจะส่งผลยังไงต่อชีวิต ถ้าดูจากในเล่มหนึ่ง กุยโดมักจะรับคดีที่คนผิดแต่ต้องว่าความไม่ผิดเพราะเงินหรือใดๆ ในตอนต้น ก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนไปหลังจบกรับคดีที่แทบจะไม่ได้เงินแต่ได้จิตวิญญาณกลับมาแทน

จริงในเล่มนี้คำถามที่เรามีหลังอ่านจบเลยคือ กุยโดนี่มันเป็นทนายที่เรียกว่าเก่งมั้ย เราว่าดีมากเลยที่หนังสือเล่มนี้ได้เปิดโอกาสให้เรา explore วิชาชีพอื่นๆ คือเราไม่ได้เหมารวมว่าทนายทุกคนจะเหมือนกุยโดแต่มันได้สร้างความสนใจให้กับอาชีพที่เราไม่ได้อยากไปเกี่ยวข้อง (ใครมันจะไปอยากขึ้นโรงขึ้นศาล)

ในส่วนคดีเล่มนี้สร้างความอึดอัดให้กับเรามากกว่าเล่มแรก เพราะเป็นคดีทำร้ายร่างกาย คุกคาม หญิงสาวนางหนึ่ง แล้วยังมีเรื่องราวของการล่วงละเมิดทางเพศอีก กูจะบ้าตาย แต่เขาเขียนได้ดีมากเลยนะ คือคดีพวกนี้พอเอาขึ้นศาลแล้วมันมีจุดบอดที่จะเล่นอะไรยังไงได้บ้าง คืออ่านแล้วนึกถึงความอึดอัดตอนขึ้นศาลในหนังเรื่อง Anatomy of A fall (แต่นิยายไม่ได้อึดอัดเท่าในหนังนะ) และนึกถึงหนังสือเรื่อง Know my name ของชาแนล ทำไมการเป็นผู้หญิงที่โดนล่วงละเมิดทางเพศแล้วสู้คดีมันยากเย็นแสนเข็ญและเจ็บปวดขนาดนี้วะ

ถึงแม้ในส่วนคดีจะอึดอัดและหนักมากก็ตาม แต่หนังสืออ่านไม่ยากแต่อย่างใดเพราะพี่กุยโดเป็นคนตลก อ่านๆไปแล้วก็ขำ คุณนันธวรรณ์แปลซีรีย์ทนายกุยโดตลกชิบหาย แปลถึงมากๆ อารมณ์มาเต็ม คือไม่หลุดขำให้มาทุบไหล่หนึ่งทีเลย (555555)
ส่วนตัวมาเล่มนี้ค่อนข้างหนักและจริงจังกว่าเล่มก่อน ทั้งในส่วนของตัวคดีและชีวิตส่วนตัวของกุยโดที่พบเจอเรื่องไม่คาดคิด (ไม่คาดคิดกว่าเมียทิ้งเล่มแรกอีกหรอ5555) อย่างไรก็ตาม อยากอ่านเล่มสามแล้วค่ะ ฮ่า ขอให้มาไวๆ เพราะตอนอ่านเล่มสองก็ลืมเล่มหนึ่งไปแล้ว / มาร์การิต้านี่ใครนะ ตลอดเวลา

[Cynnamon · Rating 4 out of 5]

English version below

*****************

Ein italienischer Krimi, dem ich mich vorsichtig näherte, da ich mit italienischen Krimis oftmals meine Schwierigkeiten habe.
Diesmal war es jedoch anders und ich erkannte bereits auf der ersten Seite, dass der Stil für mich sehr angenehm zu lesen war.

Schwerpunktmäßig ist das Buch eher ein Gerichtsdrama, wobei es, besonders am Ende durchaus auch Thrillerelemente enthält.
Der Anwalt Guerrieri vertritt eine Frau, die sich dazu durchgerungen hat ihren Ex-Partner, einen gewalttätigen Stalker, anzuzeigen und im Prozess als Nebenklägerin auftritt. Der Prozess ist etwas speziell, da der Angeklagte wohlhabend und extrem gut vernetzt ist. Dennoch will Guerreri der jungen Frau helfen.

Besonders am Ende wird die Geschichte, wenn auch halbwegs erwartbar, nochmal so richtig spannend.
Außerdem vermittelt der Roman süditalienisches Lebensgefühl, was mir ebenfalls sehr gefallen hat.

Insgesamt fühlte ich mich richtig gut unterhalten und vergebe 3,5 Sterne, dcie ich auf 4 aufrunde.

-------------------

An Italian crime novel that I approached cautiously, as I often have my difficulties with Italian crime novels.
However, this time it was different and I realized from the first page that the writing style was very easy for me to read.

The focus of the book is more of a court drama, although it also contains thriller elements, especially at the end.
Lawyer Guerrieri is representing a woman who has brought herself to report her ex-partner, a violent stalker, and is appearing as a joint plaintiff in the trial. The trial is somewhat special as the defendant is wealthy and extremely well connected. Nevertheless, Guerreri wants to help the young woman.

Especially at the end, the story gets really exciting, even if halfway expected.
The novel also conveys a strong southern Italian vibe, which I also really liked.

Overall, I felt really entertained and assign 3.5 stars, which I round up to 4.

[Aleksandra Fatic · Rating 5 out of 5]

Ovaj čovjek piše tako da imate utisak da sve vrijeme idete uz Gvida kroz njegov život kao u filmovima- kao nevidljivi pratilac, nekako rame uz rame i u dobru i u zlu i na sudu i u knjižari i kod kuće i u kancelariji, bliski tako da osjećate kao da ga poznajete čitav život, da je on nekim dijelom zapravo vi i da ste vi zapravo on, toliko ga razumijete! I zato (iako mi je ovo bila najteža priča do sada), morate da mu odate priznanje i naravno date svih 5⭐️, a i to je malo za ljudskost kojom naš glavni lik isijava!

[Stratos · Rating 2 out of 5]

Καλή ιστορία αλλά δεν σου μένει και τίποτα...

[Pawarut Jongsirirag · Rating 4 out of 5]

กลับมาอีกครั้งกับ กุยโด ทนายชีวิตบัดซบที่รับทำคดีบัดซบพอๆกับชีวิตทนายของเขาเอง

ในครั้งนี้ คดีที่เขาต้องดูแล เป็นเคสความรุนแรงในครอบครัว ทำร้ายร่างกาย ล่วงละเมิดทางเพศ รวมถึงสตอคกิ้ง ที่เนื้อหาคดีค่อนข้างรุนแรงและเหี้ยกว่าคดีในเล่มแรกมาก ซึ่งฝ่ายตรงข้ามในคดีนี้ก็ไม่ธรรมดา ทั้งตัวทนายและคู่ความที่หินไม่แพ้กัน

พออ่านมาจนถึงเล่มสอง ผมคิดว่าได้คำตอบเกี่ยวกับซีรีย์ทนายกุยโดแล้วว่า คาโรฟิลโย ต้องการจำนำเสนออะไรในนิยายของเขา

ตั้งแต่ "พยานไม่รู้เห็น" จนถึง "ปิดตาสู้" เนื้อหาของหนังสือไม่ได้เน้นการต่อสู้ฟาดฟันในห้องพิจารณาคดีอะไรมากมายนัก รวมๆแล้วน่าจะประมาณ 20 เปอร์เซนของเรื่องเองมั้ง ไม่ได้มากมายอะไร (ซึ่งการใช้เวลาในห้องพิจารณาคดีที่มันไม่มากมาย สำหรับคนทำงานด้านทนายความจะเข้าใจเลยว่า ในห้องพิจารณาคดี มันไม่ได้ใช้เวลาเยอะแยะอะไร เวลาที่ถูกใช้ไปนอกห้องพิจารณาคดีต่างหากที่กินเวลาไปมากมายเหลือเกิน)

สาระสำคัญของนิยายจึงเป็นการเปิดเปลือยชีวิตของกุยโกมากกว่า หรือพูดอีกอย่างคือการเล่าถึงชีวิตของทนายซักคนนอกห้องพิจารณาคดี ว่าพวกเขามีชีวิตของตัวเองอย่างไรบ้าง

โอเคว่าจะเอาชีวิตกุยโดมาเป็นต้นแบบไม่ได้แน่นอน คือมันก็มีแหละที่เป็นแบบนี้จริงๆ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะเละเทะ มึนๆเบลอๆแบบที่พี่กุยโดใช้ชีวิตของตนเอง

ฉะนั้นหากถอดเปลือกชีวิตของกุยโดไป แก่นแท้ที่เหลืออยู่ คือการฉายภาพของทนายความที่ต้องแบกชีวิต ปมปัญหา และอะไรต่างๆมากมายของลูกความ ไปพร้อมกับการแบกชีวิตของตนเองไปด้วยกัน จนเป็นการสอนกันมาเลยว่า จะยืนยาวในอาชีพนี้ คุณต้องแยกชีวิตของลูกความออกมาจากชีวิตของตนเองให้ได้ ไม่ใช่การโยนทิ้งออกไป แต่คือการสร้างระยะห่างของตัวเอง และ คดีที่รับทำ ให้เหมาะสม ไม่เช่นนั้นมันจะเริ่มกัดกินคุณเองอย่างช้าๆ

จงวางตัวเองให้ห่างให้ไกลพอ แต่ก็ต้องใกล้จนเห็นทุกอย่างชัดเจนเช่นเดียวกัน

เลยไม่แปลกใจ ที่นิยายที่เล่าถึงชีวิตทนาย จะเป็นชีวิตทนายที่ดูเละเทะแทบทุกเรื่อง (รวมไปถึงเรื่องนี้) เพราะกุยโด หรือทนายในนิยายเรื่องอื่นๆ มักซ้อนทับภาพของตนเองและคดีเข้าด้วยกันมากบ้างน้อยบ้างแตกต่างกันไป พวกเขาถอยห่างไม่ได้ แถมเผลอๆเอนตัวเองให้ใกล้มากว่าเดิมอีกด้วย

การทำอะไรแบบนี้ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรเลย จริงๆแล้วเป็นเรื่องที่ดูแล้วสมควรทำด้วย แล้วทำไมถึงไม่ทำกันหละ คำตอบอย่างง่ายๆเลย คือ เพราะทนายก็เป็นมนุษย์ เมื่อเป็นมนุษย์ก็พังได้ ล่มสลายได้ไม่แตกต่างจากมนุษย์คนอื่นๆ การส้รางขอบเขตที่ไม่ควรจะก้าวข้ามไป จึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อไม่ให้ทนายต้องพังไปก่อนที่จะทำคดีให้เสร็จสิ้น

ผมว่านี่คือเนื้อหาสาร ที่คาโรฟิลโย ต้องการจะสื่อออกมาผ่านชีวิตและคดีที่กุยโดต้องเผชิญ คาโรฟิลโยอยากให้คนอ่านเห็นว่า ภายใต้ระบบกฎหมาย การบังคับใช้กฎหมายที่สารัตถะคือความตรงไปตรง ไม่อ้อมค้อมและบิดพริ้วต่ออำนาจใดๆ มันมีมนุษย์อันหลากหลายอยู่ภายใต้ระบบนี้ ทุกคนต่างทำหน้าที่ของตนเอง อาจมองว่ามันคือละครบทหนึ่งที่ทุกต่างเล่นไปตามบทที่ถูกวางเอาไว้แล้วก็ได้ บางคนแสดงเก่งเป็นเลิศ บางคนพอใช้ได้ บางคนควรไปทำอย่างอื่น เหล่านี้มีปะปนกันไป แต่การแสดงให้เห็นถึงชีวิตที่เกาะเกี่ยวกันในโลกของกฎหมาย ในทางอ้อมก็ทำให้กฎหมายไม่ดูโหดร้ายแข็งทื่อจนเกินไป เพราะมนุษย์เป็นคนมอบชีวิตเลือดเนื้อให้กับกฎหมาย แลกฎหมายก็มอบความศักดิ์สิทธิ์ของความเป็นมนุษย์และหยิบยื่นบทลงโทษต่อผู้ที่ฝ่าฝืนละเมิดความเป็นมนุษย์ของผู้อื่นเป็นการตอบแทน

นี่แหละครับ คือสิ่งที่คาโรฟิลโย ต้องการสื่ออกมาผ่าน ทนายชีวิตบัดซบ นาม กุยโด เกวร์เรียรี

[Evi * · Rating 4 out of 5]

Lo scrittore strappato alla magistratura passando per il Parlamento

"Prima facevo il magistrato e scrivevo libri nel tempo libero" aveva spiegato Gianrico Carofiglio, "ora quel ruolo è divenuto predominante e dovrei fare il magistrato nel tempo libero, tra la scrittura, un convegno, la presentazione di un libro. Non sarebbe dignitoso".

Legal thriller giudiziario su un caso di stalkeraggio da parte di un noto esponente della Bari bene, figlio di un barone della Procura barese, nei confronti di una donna con lievi trascorsi di depressione e anoressia in fase di risoluzione.
Ma perché una professoressa di storia e filosofia dovrebbe assegnare ad una liceale diciassettenne, come lettura estiva, un libro di Carofiglio, proprio questo libro di Carofiglio? Il motivo tuttora mi resta ancora oscuro.
A mia figlia stranamente è piaciuto, lei che non legge 😡, c'erano anche le sue sottolineature con evidenziatore giallo sciocching che mi hanno fatto molta tenerezza, la verifica poi è andata bene. Ma la domanda, che ancora mi arrovella, è la seguente: l'avrà letto interamente o sarà ricorsa a Wikipedia? Domanda che non avrà mai una risposta, quella vera.
In ogni caso non avrei mai pensato che un libro di Gianrico Carofiglio potesse piacermi, e invece sì, chiaro nulla di trascendentale ehh...e con un finale un po' precipitato, ma mi è piaciuto e me lo sono divorato in pochissimo tempo, come quando d'estate vedi in tv la pubblicità della birra, non sai ancora di avere una gran sete, e corri al frigo ne stappi una te la scoli tutta al gelo e con la sua schiumetta che disegna baffi bianchi sulle labbra. O forse avevo bisogno di una lettura così, oppure di una birra, scacciapensieri.

[Dolceluna ♡ · Rating 4 out of 5]

Bello, bello. Anzi, no, bellissimo. Ancora migliore di “Testimone inconsapevole” che mi aveva fatto conoscere Gianrico Carofiglio e il suo avvocato Guerrieri. Perché quello di Carofiglio è un giallo legale che va oltre il giallo legale (tra l'altro senza nulla della pesantezza che il termine potrebbe evocare) e ci racconta una storia di soprusi e dolore, di egoismo e indifferenza, tristemente simile a tante che si sentono ai giorni nostri. Perché la sua scrittura è come il velluto, le pagine scivolano fluide fra le dita, riga dopo riga. Perché i personaggi, primo fra tutti l’Avvocato Guerrieri, un finto gradasso, ironico e malinconico, li sento tanto veri, tanto simili a quelli che conosco nella mia vita reale. Insomma, il libro si è fatto mangiare in due sole serate.
Carofiglio qui mi ricordato un po’ altri due autori che amo tanto: da un lato Giorgio Scerbanenco, per il cinico sguardo sulla società del suo tempo, e dall’altro Eraldo Baldini, per quel filo di malinconia, di tempo che passa, di nostalgia, che si infila insinuoso, dolce e fastidioso, sotto la pelle del lettore e del protagonista, mentre vaga solitario in una città tutta nostrana.
Sono davvero grata all’amica anobiana che mi ha fatto scoprire questo autore. Voglio andare avanti a leggere tutto di lui.

[Benz Niti · Rating 5 out of 5]

ซีรีย์ของทนายกุยโดยังคงสร้างความประทับใจให้ผมได้เสมอตั้งแต่ตอนที่ได้อ่านพยานไม่รู้เห็น จนมาถึงปิดตาสู้ในเล่มนี้ เสน่ห์ของนิยายในซีรีย์นี้สำหรับผมอาจจะไม่ได้อยู่ในส่วนของการฟาดฟันกันในชั้นศาลมากนัก แต่มันคือเรื่องราวในชีวิตของกุยโดนี่แหละ บางทีก็ทุกข์บ้าง สุขบ้าง สุขอยู่ดีๆก็กลับมาบัดซบบ้าง5555 หรือจะเป็นความนึกคิดของคนธรรมดาคนหนึ่งที่ก็ไม่ได้ขาวสะอาด 100% คิดดีคิดชั่วผสมกันไป แต่ท้ายที่สุดเราก็ควรจะต้องเลือกที่จะปฏิบัติในสิ่งที่ดี สิ่งที่ถูกต้องออกมา

ปล.เป็นหนังสือที่แปลไทยได้สะใจมากๆ เข้าถึงใจ เข้าถึงอารมณ์ได้แบบสุด5555

[Daniele · Rating 3 out of 5]

Non il mio genere, ma si legge molto bene.
Mi è pesata un po' la parte processuale (ma se leggi un romanzo dove per protagonista c'è un avvocato che cacchio t'aspetti?!?!?), per poi riprendersi nel finale.
Onesto.

[Richard Derus · Rating 4 out of 5]

This review has been revised and can now be found at Shelf Inflicted!

[Chontiwat Udomsiripat · Rating 4 out of 5]

ปิดตาสู้ - กลับมาอีกครั้งกับเจมส์ บอนด์ในคราบทนายความอย่างทนายกุยโด ทนายคนเก่งเจ้าเสน่ห์คนดีคนเดิมจาก 'พยานไม่รู้เห็น' กลับมาที่เล่มนี้ 'ปิดตาสู้' ได้เพิ่มเนื้อหาที่เข้มข้นกว่าเดิม ทั้งมูลคดี บุคลิกของตัวละครฝ่ายโจทก์และจำเลย กระบวนการยุติธรรมอิตาลี ทุกอย่างที่กล่าวมานี้ดูสบสน วุ่นวาย ไร้ทิศทาง ตรงกันข้ามกับฉากหลังอย่างเมืองบารี ประเทศอิตาลี ที่ดูเหงาและเงียบสงบเหลือเกิน

ปิดตาสู้นี้ พาเราไปดูคดีความรุนแรงในครอบครัวและคดีทำร้ายร่างกาย ซึ่งคาโรฟิลโยต้องการจะสื่อว่า คดีพวกนี้ยากมากในการพิสูจน์ว่าโจทก์ถูกจำเลยทำร้ายร่างกายจริง ๆ ไม่ได้มีปัญหาทางจิตใจแต่อย่างใด ภาระการพิสูจน์จึงตกไปยังฝ่ายโจทก์เป็นหลักในการพิสูจน์ว่า "ฉันถูกเขาทำร้ายร่างกายและจิตใจจริง ๆ ฉันไม่ได้ประสาทหลอนหรือมีปัญหาทางด้านจิตใจแต่อย่างใด" ให้นึกถึงภาพคนทำร้ายร่างกายกันในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ไม่มีทั้งกล้องวงจรปิดที่จะจับภาพตอนที่จำเลยกระทำความผิดเลย ภาระการพิสูจน์จึงตกอยู่กับฝ่ายโจทก์เกือบทั้งหมด

นอกจากเรื่องคดีความแล้ว 'ปิดตาสู้' ยังสะท้อนสังคมความหม่นหมองของผู้คนในกระบวนการยุติธรรมได้อย่างดี เราจะเห็นภาพความเหนื่อยล้ามาก ๆ ในทุกขั้นตอนกระบวนการ ตั้งแต่ตำรวจ ทนายความ อัยการ จนถึงศาล แต่ดีที่ทนายกุยโดทำมันให้เป็นอารมณ์ขันได้ จึงช่วยลดความเครียดได้บ้าง แน่ล่ะ ไม่มีใครอยากขึ้นโรงขึ้นศาลโดยไม่จำเป็น มันเหมือนโรงพยาบาล มีฝ่ายที่หายดี และมีฝ่ายที่เจ็บปวด

ประเด็นฉากหลังของตัวละครก็น่าสนใจ ทั้งทนายกุยโดและคนอื่น ๆ ในเรื่อง ต่างก็มีเรื่องราวของตัวเอง ความเจ็บปวด ความโดดเดี่ยว การเติบโต การก้าวข้ามปัญหาแบบวันต่อวัน เรื่องพวกนี้มันเยียวยาใจนักกฎหมายได้ดีจริง ๆ เสมือนทนายกุยโดคอยตบบ่าเราว่า เวลาโดนใครด่า ใครตำหนิ ในเรื่องที่เรากำลังฝึกฝนหรือกำลังทำอยู่ ก็แค่คิดในใจเสียงดัง หรือตะโกนในที่ที่ไม่มีคนว่า

"เออ กูมันโง่ ไม่มีกฎหมายข้อไหนห้ามกูโง่นี่หว่า เพราะงั้นเรื่องนี้กูจะโง่แบบนี้แหละ ไอ้ควาย"

ในบางเรื่อง จะปิดตาสู้แค่ไหน ก็อย่าลืมเปิดใจสู้

[Jessica · Rating 4 out of 5]

Primo approccio con l'avvocato Guerrieri e mi ha decisamente Conquistata. Non so dirvi questo libro a che genere appartiene, per me non può essere etichettato in nessun modo. So solo che è una piacevole lettura,mai scontata o noiosa. Il caso affrontato dal punto di vista dell'avvocato rende la cosa assai interessante e particolare. Ma anche tutto ciò che sta intorno al caso, ovvero i personaggi, le loro storie, i loro interventi non sono per niente ovvi. È strano, ho letto diversi libri di diverso genere ma questo mi ha stupita particolarmente, non sapeva di "già letto,già visto".

[Maria Altiki · Rating 3 out of 5]

2,5* για την ακρίβεια!
Ευκολοδιάβαστο με ρέουσα γραφή αλλά πολύ απαισιόδοξο και ψυχοφθόρο. Όσο για την εμβόλιμη ιστορία της σεξουαλικής κακοποίησης του κοριτσιού ήταν ηλίου φαεινότερο ποιαν αφορούσε, οπότε δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Γενικότερα στο τέλος μου χάλασε πραγματικά την διάθεση αν και πρόκειται για ρεαλιστικότατη εξέλιξη σε υποθέσεις που συναντάμε καθημερινά. Έτσι περίμενα μια νότα αισιοδοξίας και όχι μια ρίψη στο κενό με τα μάτια κλειστά!

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

กุยโด มึงมันบ้า เออ แต่โลกนี้จำเป็นต้องมีคนบ้า ๆ แบบมึง

ไม่ต้องบู๊ แอคชั่น แต่มันส์มาก ชอบการเชือดเฉือน ฟาดฟันฝีปากในห้องพิจารณาคดี อ่านไป ใจสั่นไป ลุ้นชิบหาย ก็แอบคิดแหละ ต่อให้ยากเย็นแค่ไหนพระเอกก็ต้องชนะปะ แต่ผู้เขียนสามารถเขียนให้ทุกคนพ่ายแพ้ได้ว่ะ แพ้แบบทำเต็มที่แล้ว แต่พระเจ้าไม่อยู่ข้างใคร โคตรดีไปอีก

อีกอย่างที่ชอบคือทุกคนมีความเป็นมนุษย์สูงมาก เออก็ถูกแล้ว นี่มันเรื่องของมนุษย์
มันเต็มไปด้วยสีสัน มีทั้งความห่าเหวและดีงาม
มีความทุกข์ทนที่แทบจะทนไม่ไหว แต่รุ่งเช้าก็ต้องไปทำงานอยู่ดี โคตรจะชีวิตเลย

ความเพี้ยนคือชั้นอ่านเล่มสองก่อนเล่มหนึ่ง ใครแคร์ 😂😂

[Nancy Oakes · Rating 4 out of 5]

Continuing on with book two in Carofiglio's most excellent series, time and Guido Guerrieri have both moved along some two years since the events of the previous novel, Involuntary Witness. Now Guerrieri is in a comfortable relationship, he's started cooking, and has recently been mulling over the fact that he's approaching middle age. In his professional life, he is serving as attorney to a woman who has pressed charges against her former boyfriend. Martina Fumai now lives at a secret refuge for battered women, protected by a gorgeous, kickass nun, and has had enough of the regular abuse and stalking she's suffering at the hands of Dr. Gianluca Scianatico. She's been to other lawyers, who've all turned down the job -- Scianatico is the son of a very powerful judge, and is also "a one-time Fascist thug, a poker player. And a cokehead." No other attorney will take Martina as a client because of their fear of the consequences to their careers. But after hearing from Sister Claudia just how desperate Martina's situation has been, Guido can't help himself and agrees to help. Berating himself at first for getting finding "a jam to get into," Guerrieri's anxiety quickly turns into annoyance because of Scianatico's bragged-about protected status, and he's off. Information uncovered at the trial leads him to try and discover what he can about Martina's past, inevitably leading him into closer proximity with Sister Claudia.

One thing I've picked up about Carofiglio's writing over these two books is that he does an excellent job of striking a balance between the Guerrieri of the courtroom and Guerrieri the person. This balance is also reflected within the plot -- there's a more action-based storyline set off against Guido's inner issues. For example, as Guerrieri is wrestling with his feelings about the death of an old friend's wife and his uncertainties about middle age, flashback sequences reveal another character's horrible childhood experience. Throughout the story, the message is clear: sitting around and waiting for something to happen never gets you anywhere -- sometimes you just have to jump in, with both eyes closed if necessary, and take control.

While this story may not appeal to those who want a bit more of an adrenaline rush while they read, it's perfect for readers who like realistic characters and intelligent writing. A Walk in the Dark has a bit more action than its predecessor, an ending that will satisfy, and yet it is never over the top in its execution. Carofiglio is such an efficient writer that the reader gets into Guerrieri's mind quickly and easily, while simultaneously being sucked into the courtroom drama. Even better, the story is totally complete by the end of the book -- there are no loose ends left hanging anywhere.

I LOVE this series and highly recommend it. Happily I have two more to read right away.

[Ermocolle · Rating 5 out of 5]

Secondo episodio nelle vicende giudiziarie dell'avvocato Guido Guerrieri.

Come nel primo libro ho apprezzato molto il modo di tratteggiare il protagonista e le coinvolgenti microstorie che gli ruotano attorno; un universo di cerchi concentrici che traggono origine dal sasso (la storia) lanciato nell'acqua e che dà vita a questo secondo romanzo.

Si parla di violenza domestica e stalking. Di famiglie bene, altolocate e con pregiata posizione sociale e lavorativa in contrapposizione a ceti più modesti.

Si parla della macchina del fango che i potenti possono attivare e i miseri subire. Di magistratura al servizio delle lobbies e del "nostro" avvocato, sempre in condizione di stallo nella sua vita personale, ma integerrimo persecutore della giustizia. L'avvocato che tutti vorremmo avere al fianco nei momenti che contano.

[Lydia · Rating 4 out of 5]

I don’t know why his second book does not get as much praise as his first? Such a fun and creative book that I never wanted to put down. He creates the most interesting characters while also being incredibly funny!! I don’t know if the humor would be recognizable in another language but big recommendation if you are looking for a detective/crime summer book

[Marko K.]

Prilično sam ubeđen da ne postoji osoba kome se romani Đanrika Karofilja ne bi dopali. Posebno ako volite priče iz sudnice ili ako zamišljate sebe kao člana porote kada gledate neko suđenje u filmu. Karofiljovi romani su toliko pitki i toliko zanimljivi da bes problema mogu da ih preporučim apsolutno svima - i onima koji ne vole da čitaju nešto preterano često a voleli bi da pročitaju barem nešto, čitaocima koji vole trilere, a strava je ako ste u čitalačkoj krizi pa vam treba nešto super što drži pažnju.

Zašto?

Đanriko Karofiljo je pravnik, i radio je kao javni tužilac, tako da su njegovi trileri (mada ne bih baš rekao da su klasični triler) napisani iz perpektive advokata, i tome pristupa vrlo profesionalno. Karofilno zna ono o čemu piše. Svaki njegov roman je zapravo court drama, pratimo određeni slučaj koje junak iz njegovih romana, Gvido Gverijeri zastupa, dok je druga polovina romana uglavnom smeštena u sudnici i pratimo kako obe strane iznose svoje dokaze. Za razliku od drugih trilera, gde su junaci u 99% detektivi, ovde je to advokat, te je sam fokus romana malo drugačiji od onoga što inače čitamo kada nam se čita nešto “detektivsko”. Pritom, Karofiljno piše toliko prirodno i jednostavno da iskreno teško možete ostaviti knjigu tek tako na pola, i uvek ćete poželeti da joj se vratite dok se slučaj ne reši. Ovo je moj treći Karofiljo, i svaki put sam imao isti osećaj.

“Zatvorenih očiju” je još jedan njegov roman iz serijala o advokatu Gvidu Gverijeriju, i bavi se slučajem fizičkog i seksualnog nasilja. Gvido će početi da radi na slučaju jedne mlade devojke koja je svog partnera optužila za nasilje, i sve bi bilo vrlo jednostavno da on nije sin jednog bitnog biznismena. Srbijo, ti li si?

Nema potrebe dalje pričati o ovom romanu i o samoj radnji, već ga slobodno uzmite i pročitajte bukvalno za dva popodneva. Rekao bih da su mi se možda “Privremena savršenstva” i “Mjera vremena” možda za nijansu više dopali, ali ovaj je specifičan zbog samog slučaja, tako da ako vas zanima - samo napred, ohrabrujem.

[علي الصباخ · Rating 4 out of 5]

تنويه: اسم الرواية باللغة الإنجليزية: A Walk in the Dark التي من الممكن ترجمتها إلى السير في الظلام. ولا أعلم لماذا قررت المترجمة وضع عنوان "بعيون مغمضة" للكتاب حيث العنوان بالعريي والإنجليزي يحملان معاني مختلفة. ثم أن غلاف الكتاب المترجم يختلف عن الأصلي، ولا أجد أي رابط بينه و العنوان وبين محتوى الكتاب!
هذا غير أن عنوان الكتاب "بعيون مغمضة" الذي لم أجد له أي دلالة لمحتوى الكتاب، على عكس العنوان الأصلي.

يستلم محامي بارع أصعب قضية مرت عليه، وفيها خطورة على حياته المهنية، حيث إن المدعي عليه رجل معروف وله مكانة مرموقة وهو ابن لأحد كبار الشخصيات في المجتمع.
هذا أول قراءة لي في الأدب الإيطالي، وقد أحببتُ أسلوب الكاتب منذ البداية التي يخلط بين الجِدّ والهزل، ثم أن شخصياته واقعية، فقد تقابل إحدى هذه الشخصيات في الواقع حتى لو لم تنخرط مع المجتمع الإيطالي.
أهم ما ميز الكتاب: الحوارات، وحديث النفس، الحوارات كانت طبيعية وتدخلك جو المكان، وحديث النفس الذي كان متقنًا خلق جو متوترًا، وهو إلى ذلك أطلعني على أفكار الشخصية الرئيسية الداخلية التي لا تريد الإفصاح عنها.
تقع الشخصية الرئيسية في ضغط كبير من بعد استلام القضية، وتؤثر على قرارتها، وعلى البيئة المحيطة بها.
كانت هناك تناقلات مكانية وزمانية، التناقلات المكانية كانت جيدة للتغيير عن جو القضية المتوتر، وللتعرف أكثر على حياة الشخصيات الشخصية، لكن بعض الجزئيات كانت مملة، أما الزمانية فلم تكن سلسلة في بعض الأحيان. احتوى الكتاب على عدد جيد من الشخصيات المثيرة للانتباه مثل: الشخصية الرئيسية المحامي جويريري، وصديقته مرجريتا، ووكيل النيابة ألساندرا.
من الواضح إن الكتاب يصور تجارِب الكاتب في مجال القضاء، وجانب من حياته الشخصية.

للآسف أن التَّرْجَمَةً أخرجتني من جو القراءة في كثير من الأحيان.
والنهاية كانت صادمة.

لطالما أحببتُ القصص البوليسية، وقصص المحاماة (التي استمتعتُ بمشاهداتها في الأفلام)، وهذا ما حفزني لقراءة الرواية.
الرواية واقعية من حيث تركيب الشخصيات، والصراعات التي تواجه الإنسان، لكنه يصمد ويجاهد في هذه الحياة حتى آخر رمق.

[Georgiana 1792 · Rating 5 out of 5]

Mi piace, mi piace tanto Carofiglio e il suo avvocato Guido Guerrieri, il suo sguardo disincantato sulla vita, i commenti sarcastici che tiene per sé, i casi realistici di cui si occupa, che lasciano sempre l'amaro in bocca, come la vita.
In questo caso si parla di violenza sulle donne e di incesto e pedofilia, argomenti durissimi, in cui la figura femminile è sempre una presunta vittima, perché quando è lei a puntare il dito e ad accusare viene processata quanto e più del presunto colpevole (presunto un corno!). E come sempre, poiché la legge non coincide con la giustizia, deve sempre accadere qualcosa di più grave perché queste presunzioni cadano drasticamente e dolorosamente.

[Anna Catharina · Rating 4 out of 5]

Carofiglio ist für mich einer der besten italienischen Krimiautoren. Ich habe zwar dieses Buch schon einmal vor ein paar Jahren für ein Seminar gelesen, doch auch das Reread war sehr gut. Guido Guerrieri ist ein sympathischer Protagonist, die Handlung ruhig und durch ihr menschliches Drama trotzdem fesselnd. Besonders hat mich das Ende überzeugt, weil es eben kein gutes Ende ist, dafür aber wesentlich realistischer.
Mir persönlich erscheint das italienische Gerichtswesen aber wie ein Buch mit sieben Siegeln...

[Vassiliki Fragkopoulou · Rating 5 out of 5]

Στο είδος του, αριστούργημα.

[Camilla tra le righe · Rating 5 out of 5]

Che pugno allo stomaco questo libro.
Bellissimo, necessario, doloroso.

Bravo Carofiglio.

[Girvi · Rating 4 out of 5]

Troppo bravo questo avvocato ❤️

[Yigal Zur · Rating 4 out of 5]

lovely book. so enjoyable. smart, sensitive, very human and a very good read.