ระบำเมถุน

by อุทิศ เหมะมูล

"ความฝันและความ ทะเยอทะยานเป็นชีวิตในแนวตั้ง" อุทิศเคยเปรียบเทียบสิ่งนี้กับความเป็นเพศชาย ซึ่งท่วงท่าและลีลานี้เองที่ทำให้เรารู้สึกว่า ระบำเมถุน เป็นการเริงระบำขึ้นสู่ยอด มันกำลังอยู่ในช่วงจังหวะของการก้าวขึ้น แต่ขณะเดียวกัน การรอคอย หรือการเพ่งพินิจถึงเศษเสี้ยวของชีวิต ระหว่างน้น ก็ยิ่งทำให้มองเห็นเส้นแนวของฐานซึ่งรองรับปลายยอดค่อยๆ คลี่คลายขยายออก กล่าวคือ การเริงระบำไปสู่อุดมคติของระบำเมถุน จึงมีทั้งส่วนทีเป็นการคิดไปข้างหน้าและระลึกย้อนไปพร้อมๆ กัน

255 pages, Paperback

First published March 1, 2004

About the author

อุทิศ เหมะมูล เกิดเมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2518 ที่อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรี เรียนชั้นประถมที่โรงเรียนแสงวิทยา ชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียนแก่งคอย มีใจรักชอบการวาดรูป แต่ด้วยบิดาวาดหวังให้เป็นวิศวกร จึงแอบไปสมัครสอบเรียนศิลปะที่แผนกศิลปกรรม สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ นครราชสีมา และสอบเข้าคณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร (วังท่าพระ) กรุงเทพฯ ยังความปลาบปลื้มให้บิดาเป็นอย่างมาก

ปี 2542 ได้ร่วมงานกับฟิล์มไวรัส ดวงกมลฟิล์มเฮาส์ จัดฉายหนังตามสถานศึกษาต่างๆ และได้มีหนังสั้นเป็นของตัวเองชื่อ พิภพบรรฑูรย์ อีกทั้งจับพลัดจับพลูได้เป็นผู้กำกับศิลป์ ภาพยนตร์ไทยเรื่อง ดอกไม้ในทางปืน กำกับภาพยนตร์โดยมานพ อุดมเดช

ปี 2543 เริ่มเขียนบทความทางภายนตร์ให้กับนิตยสาร Movie Time ระหว่างนั้นเขียนเรื่องสั้นไปด้วย เรื่องสั้นเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์ชื่อ เลือน: จุดจบของนามอันเป็นอื่น ที่สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ต่อมาใน ปี 2547 พิมพ์นวนิยายเรื่องแรก ระบำเมถุน ปี 2548 ตีพิมพ์รวมเรื่องสั้น ปริมาตรรำพึง (ผ่านเข้ารอบ 20 เล่มสุดท้ายรางวัลซีไรต์

ปี 2549 ตีพิมพ์นวนิยาย กระจกเงา / เงากระจก (ผ่านเข้ารอบ 15 เล่มสุดท้ายรางวัลซีไรต์) ปี 2551 ตีพิมพ์รวมเรื่องสั้น ไม่ย้อนคืน และบทวิจารณ์ภาพยนตร์ OUTSIDER IN CINEMA

ปี 2552 นวนิยาย “ลับแล, แก่งคอย” ได้รับรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี พ.ศ. 2552

Reviews

[Jessada_K · Rating 4 out of 5]

เนื้อเรื่องที่ไม่ได้เรียงร้อยเป็นโซ่เส้นเดียว มันคือห่วงโซ่แต่ละช่วงเวลาและความนึกคิดของตัวละคร ซึ่งต้องใช้ความปะติดปะต่อเรื่องราวให้สมบูรณ์ด้วยความเข้าใจของผู้อ่านเอง ประทีปผู้มีความรักที่ไม่ได้จำกัดอยู่ในแง่กฎเกณฑ์ที่ถูกสร้างขึ้นมา และความไม่ชัดเจนของตัวปฏิมาก็ยังคงพล่าเลือนไปอยู่บ้าง แต่เรากลับหลงรัก ปทุม หญิงสาวที่เข้าใจโลกเข้าใจคนรักของเขา แต่ลึกๆ เธอกลับไม่เข้าใจตัวเองสักเท่าไหร่ เธอโหยหาบางสิ่งบางอย่างที่ไม่มีวันจบสิ้น แม้อ้อมกอดของประทีปในบางครั้ง มันก็ดูเหมือนจะไม่อบอุ่นเกินพอ

ชื่่นชอบฉากเซ็กส์ของชาญและอนงค์มาก คุณอทิศ เขียนบรรยายให้เรารู้สึกหวาบหวาม เคลิ้มคล้อยกระสันอยาก แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ผิดเพี้ยนบิดเบี้ยวไปด้วยความรู้สึกและอารมณ์ที่สวนทางกันอย่างบ้าคลั่งของตัวละครอย่างชาญและอนงค์

[Mary Zhang · Rating 5 out of 5]

[รีวิวหนังสือ: ระบำเมถุน, อุทิศ เหมะมูล]

ด้วยความที่เราชอบงานเขียนของคุณอุทิศในเรื่องไตรภาค (ลับแล,แก่งคอย, ลักษณ์อาลัย, จุติ) ก็เลยอยากลองอ่านผลงานเล่มแรกดูว่าจะเป็นยังไงบ้าง

ระบำเมถุนเป็นเรื่องราวของชายหนุ่ม (ประทีป) ที่มีความสับสนวุ่นวายในเพศของตัวเอง มีความสงสัยคลางแคลงใจในตัวของคนรัก (ปทุม) เอาจริงๆประทีปบางครั้งก็ดูเหมือนเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจ แต่ในบางทีก็ดูเหมือนว่าอีโก้เยอะเหลือเกิน เนื้อเรื่องไม่มีได้เรียงตามลำดับเหตุการณ์ แต่จะตัดสลับไปมาให้เห็นถึงความเชื่อมโยงของตัวละครต่างๆ

สำนวนการเขียนและวิธีการลำดับเรื่องราวนั้นเมื่อเปรียบเทียบกับลับแล,แก่งคอยถือว่าต่างกันค่อนข้างมาก มีพัฒนาการสูง การลำดับเรื่องและการปะติดปะไม่ลื่นไหลเท่าลับแล,แก่งคอย แต่ในฐานะที่เป็นนิยายเรื่องแรกก็รู้สึกว่าะป็นการลำดับเรื่องที่สร้างสรรค์และชวนติดตาม สำนวนการเขียนดีมาก ชอบการอุปมาอุปไมยและบุคลาธิษฐาน เราชอบประโยค "กรุงเทพเป็นเมืองหลวงที่ฤดูหนาวจงใจลืม" เป็นการบอกว่ากรุงเทพไม่มีฤดูหนาวและสาเหตุที่ไม่อากาศไม่หนาวก็เพราะว่าถูกลืม เราชอบประโยคนี้เพราะรู้สึกว่าโรแมนติกจังเลย อ้อ อีกอย่างเราอ่านไปแล้วรู้สึกว่ามันมีบรรยากาศนิยายเฮียมูอยู่หน่อยๆ ร้านเหล้า แผ่นเสียง เพลงแจ้ส (หรือคุณอุทิศก็เขียนสไตล์เค้าน่ะแหละ แต่เราแค่อาจจะอ่านนิยายของมูราคามิเยอะไปหน่อยเลยรู้สึกว่าบรรยากาศมันคุ้นๆ)

Name drop เยอะมากกกก ทั้งชื่อนักดนตรี ชื่อเพลง ชื่อหนังสือ ชื่อนักเขียน ก็เลยรู้สึกว่ามันเกร่อไปนิส เหมือนปล่อยของเบาๆ แต่ก็โอเคนะ เราก็ยังแอบลิสต์ชื่อหนังสือที่อยู่ในนิยายเรื่องนี้เลย เผื่อจะลองไปตามอ่านบ้าง5555 ก็เลยทำให้คิดเอาเองว่าคุณอุทิศน่าจะอ่านหนังสือมาเยอะมาก และฟังเพลงเยอะมาก เลยอาจจะแอบวิจารณ์หนังสือหรือเพลงที่ตัวเองชอบหรือไม่ชอบลงไปบ้างในนิยายเรื่องนี้

โดยรวมถือว่าก็สนุกดีนะ แต่ถ้าให้เปรียบเทียบกับผลงานชิ้นต่อๆไปแล้ว เราว่าคุณอุทิศเป็นนักเขียนที่เก่ง มีพัฒนาการที่ดีมากๆ การลำดับเรื่อง การจัดความสัมพันธ์ของตัวละครในนิยายเรื่องต่อๆมาเรียกได้ว่า smooth ขึ้นมากๆ เพราะฉะนั้นเราก็จะติดตามผลงานของคุณอุทิศ เหมะมูลต่อไปเพราะเป็นที่แน่ใจได้ว่าเราจะได้อ่านงานเขียนดีๆของเค้าในอนาคตต่อไปอีกแน่นอน

[Nuttawat Kalapat · Rating 4 out of 5]

ไม่รู้ คิดไปเองรึเปล่า แต่ฉาก sex ของพี่แก คล้ากับ ฉาก sex ของมูราคามิ มาก 55555 หรือเพราะว่าอ่านพร้อมๆกันหว่า ความถี่ของฉากก็ถี่พอๆกัน

[Nhischarnun Nunthadsirisorn · Rating 4 out of 5]

อย่าถามว่าสารสำคัญของเรื่องคืออะไร ... มนุษย์เราไม่ได้ต้องการเหตุผลตลอดเวลาขนาดนั้น
นวนิยายเรื่องแรกของอุทิศ เหมะมูล เข้าท่าเข้าทางดี
ตัวละครติสต์แต่เขียนบรรยายเพลงหรือศิลปะต่างๆที่ตัวละครเสพให้ผู้อ่านร่วมเข้าใจไปด้วยได้
สำนวนไม่ต้องแพรวพราวทุกขณะ ที่วางอัญมณีแห่งถ้อยคำไว้ในประโยคสามัญ และในบทตอนที่เหมาะควร
เรื่องราวไม่ปะติดปะต่อ ผู้อ่านต้องร้อยเรียงเอง เพื่อเกิดชุดความเข้าใจ
กระนั้น ฉันก็คิดว่า ไม่ต้องร้อยเรียง หรือพยายามครุ่นคิดอะไรให้มากนักหรอก
เพราะตั้งแต่ต้นจนจบเล่ม เพียงได้รู้จักชีวิตและความคิดของประทีปและปทุม
เพียงเท่านั้นก็โดนใจอยู่มากแล้ว
.
อ่อ...ในคำนำเสนอที่แดนอรัญ แสงทองเขียนไว้
ก็ขอเห็นจริงด้วยว่า ปฏิมายังเป็นตัวละครที่น่าจะชัดกว่านี้ได้อีก
.
แต่ก็นั่นแหละ..ฉันเองก็ยังอ่านนิยายจำนวนน้อยกว่าน้อย.

[Supertanut · Rating 4 out of 5]

อีกหนึ่งเรื่องที่ชอบมาก เอามาอ่านหลังจากอ่านลับแลแก่งคอยของเขาแล้ว แม้จะเป็นงานเก่ากว่าแต่ให้ความรู้สึกของการเป็นคนเมืองดีและเรื่องก็น่าติดตาม ได้เห็นศํกยภาพของการที่จะได้ซีไรต์ในอนาคตของเขาว่าฉายประกายตั้งแต่รอบนี้แล้ว