ریش آبی

by Amélie Nothomb, ویدا سامعی (Translator)

رمان ریش آبی به قلم سحرانگیز املی نوتوم روایتی مدرن از افسانه‌ای کهن است که از یک آگهی عجیب اجارهٔ اتاق و زنان متعددی که در صف انتظار بخت خویش نشسته‌اند آغاز می‌شود و ما را تا پایانی پیش‌بینی‌ناپذیر به دنبال خود می‌کشاند.

Genres: Fiction, France, Roman, Contemporary, Mystery, Belgian, French Literature

136 pages, Paperback

First published August 23, 2012

About the author

Amélie Nothomb, born Fabienne Claire Nothomb, was born in Etterbeek, Belgium on 9 July 1966, to Belgian diplomats. Although Nothomb claims to have been born in Japan, she actually began living in Japan at the age of two until she was five years old. Subsequently, she lived in China, New York, Bangladesh, Burma, the United Kingdom (Coventry) and Laos.
She is from a distinguished Belgian political family; she is notably the grand-niece of Charles-Ferdinand Nothomb, a Belgian foreign minister (1980-1981). Her first novel, Hygiène de l'assassin, was published in 1992. Since then, she has published approximately one novel per year with a.o. Les Catilinaires (1995), Stupeur Et Tremblements (1999) and Métaphysique des tubes (2000).

She has been awarded numerous prizes, including the 1999 Grand Prix du roman de l'Académie française; the Prix René-Fallet; and twice the Prix Alain-Fournier.
While in Japan, she attended a local school and learned Japanese. When she was five the family moved to China. "Quitter le Japon fut pour moi un arrachement" ("Leaving Japan was a wrenching separation for me") she writes in Fear and Trembling. Nothomb moved often, and did not live in Europe until she was 17, when she moved to Brussels. There, she reportedly felt as much a stranger as everywhere else. She studied philology at the Université Libre de Bruxelles. After some family tensions, she returned to Japan to work in a big Japanese company in Tokyo. Her experience of this time is told in Fear and Trembling. She has written a romanticized biography (Robert des noms propres) for the French female singer RoBERT in 2002 and during the period 2000-2002 she wrote the lyrics for nine tracks of the same artist. Many ideas inserted in her books come from the conversations she had with an Italian man, from late eighties and during the nineties. She used the French Minitel, while he used the Italian Videotel system, connected with the French one. They never met personally.

Source: Wikipedia

Reviews

[KamRun · Rating 1 out of 5]

کتاب، روایت مدرن افسانه‌ای اروپایی با همین نام است. من مدت‌ها قبل از خوانش کتاب، افسانه و تحلیل یونگی آن را خوانده بودم. به همین دلیل فارغ از هیجان و تعلیق با داستان مواجه شدم و نقطه ضعف‌هایش حسابی به چشمم آمد. داستان نوتوم، تنها نسخه بزک شده‌ی افسانه است، با اندکی شاخ و برگ‌ها و بدون آنکه نویسنده در داستان‌پردازی وارد عمق شود. نیت نویسنده رسیدن به یک داستان جنایی بوده، به همین جهت بنا بر سنت ژانر جنایی کلاسیک، شخصیت‌پردازی بخصوصی هم در داستان صورت نگرفته. پس با داستانی روبرو هستیم بدون تعلیق، هیجان، عمق و شخصیت‌پردازی که در هیچ بخشی از قصه‌ی قدیمی فراتر نمی‌رود. حالا چرا باید بجای افسانه، هزینه کرد و اقتباس بی رنگ و روح مدرن آن را خواند؟

من بخش افسانه‌ی ریش آبی و تحلیل یونگی آن را از کتاب زنانی که با گرگ‌ها می‌دوند اسکن کردم که می‌توانید از این لینک دانلود کنید. ریش آبی و تحلیل روان‌شناختی آن(48 صفحه)

[Rosa · Rating 3 out of 5]

از اولین شخصیتی که از ریش آبی شناختم و قصه ی اتاق مرموزش که قانون نپرس و نبین و سرک نکش تا تو هم فنا نشوی رو یدک میکشید، تاااا ریش آبی منزوی ای که در به روی دنیای امروز بسته، و در مسلخ مشابه ای همون قانون رو به شکل دیگه ای اجرا میکنه و زن مدرن و محکمی که در مقابل اغواگری ش دم به تله نمیده، قرن ها فاصله ست.
داستان ریش آبی املی نوتوم، ی تقلید سطحی از این افسانه ی قدیمی نیست، بازی هوشمندانه با رنگ ها و شیوه ی بیان امروزی ش، رنگ تازه ای به این قصه زده که باعث شده خوندنش خالی از لطف نباشه😍
اما با وجود تفاوت های کم و بیشی که بین این شخصیت ها و روند داستان ها وجود داره، به هردوی این روایت ها میشه با ریزبینی و دیدگاهی روانشناسانه نگاه کرد و نشونه های محیطی و رفتاری شون رو تحلیل کرد و البته این نکته ی جذاب و مشترک ریش آبی هاست

[آبتین گلکار · Rating 5 out of 5]

از املی نوتوم، نویسندة بلژیکی، سالها پیش کتاب «بهت و لرزه» را با ترجمة موگه رازانی خوانده بودم که فوق العاده بود. در کتاب «ریش آبی» هم خواننده از قدرت نویسندگی نوتوم به شگفت می آید که چطور با وجود استفاده از یک قالب واحد و تکراری (تقریباً کل ماجرای کتاب در گفتگوهای سر میز شام در شبهای مختلف میان دو شخصیت رخ میدهد) داستانی پرکشش و جذاب می آفریند. ریش آبی از شخصیتهای افسانه ای کهن فرانسویهاست: مردی توانگر که همسران خود را یکی پس از دیگری به قتل میرساند، ولی سرانجام خودش به دست آخرین همسرش از بین میرود. نوتومب در داستان خود روایتی امروزی از این افسانه را نقل میکند: ماجرا در قلب پاریس، در برخورد یک اشرافزادة اسپانیایی گریزان از تمدن، و یک دختر جوان جسور و مدرن رخ میدهد. کشمکشهای این دو شخصیت فرصت زمین گذاشتن کتاب را به من نداد و البته شکمپرستان هم از خواندن این کتاب و وصف دقیق و پرجزئیات غذاهای سر میزهای شام لذت مضاعفی خواهند برد

[Repellent Boy · Rating 4 out of 5]

Esta mujer es increíble. En serio. Creo que es de las autoras más originales que jamás he leído. Y siendo una mujer con una larga obra, estando aún a día de hoy publicando libros de forma anual, tiene más mérito aún. Y en el caso de Barba Azul, lo tiene incluso más, al ser un retelling. La historia de Barba azul es archiconocida, no hace falta que diga mucho más. Pero Amélie le da un giro de tuerca interesantísimo. Hasta tal punto que me parece más interesante el personaje de Saturnine, que el personaje que hace referencia a Barba Azul.
No diré nada más porque es muy cortito, como todo lo de Amélie y se lee de un tirón. Lo recomiendo muchísimo cuando queráis lecturas ágiles. Es increíble todo lo que trasmite esta mujer cuando sus libros son prácticamente diálogos. Podrían ser todos obras de teatro.

[Tiffany · Rating 5 out of 5]

This author is so strange ... whenever I start into one of her books I think: oh, I know what she was thinking when she began it (which is a not very helpful way to start into her books. If you blink you will miss what she is really writing about) but then after a while you will find yourself thinking: "how on earth did she get here from there?" The peregrinations and purlicues this woman takes merits a monograph in itself.

Ms. Nothomb writes two types of books. The first type--fiction, always--has a basis in a horrid, unthinkable question like: "what makes a man crash a plane?" or "how does someone accidentally assume another person's identity?" and then she runs with it, usually to incredible, unbelievable ends and outcomes. Her second type of book is autobiographical and because she is a person who thinks and feels deeply--to an embarrassing degree--about herself, her self disclosure and self mockery is really quite entertaining. Imagine if you will starting a promising internship in a company and getting demoted so many times you become the lavatory cleaner. This is how Ms. Nothomb's life unfolds when she tries to do what "normal" people do.

Barbe Bleue belongs to the first category; it's a novel about the unthinkable. From the first pages we follow a woman who willingly embarks upon a relationship with a man who may or may not be a serial killer. He is an eccentric with a lot of nifty skills and a commensurate number of fatal flaws. From the offset there is a lot of totally inside nattering about in which capacity the French view nobility, which was nuanced, but to my thinking fell a bit short of a good deep root canal into the vicissitudes of French snobbery. (When I lived in France I was constantly amazed at how the French Revolution had fallen short of success--and for this I will get reamed, but, the truth is the French--god love 'em--are deeply class conscious and will never get over it no matter how many Socialist presidents they elect.)

There was practically no summary in this book--it was all scene. 90% of that was dialogue between the two major characters. There's a lot of value-judgment conversation, a very typical French way of looking at things: This is how things are; there is no other way of seeing the world ... well I believe otherwise, and my values by far outstrip yours, plus I've got Greek philosophers I can quote to back up my statements ... well your references and arguments are faulty and/or immature therefore I am right ... no, in fact you have fallen into logical fallacy therefore proving I am right and you are wrong... The incidental joy in this is that our interlocutors are discussing murder, the Inquisition, the paintings of Khnopff, the vagaries of Holy love (here it is amusing to realize that Ms. Nothomb knows absolutely nothing about religion and her remarks are mere lobs, every single one of which flies out of bounds), discretion and privacy vs. secrecy and decency, and the consequences of personal will. Much champagne drinking ensues. It's like "My Dinner with André" but instead of two voluble New York Jews we get a champagne-swilling Belgian chav and an inbred psychopathic agoraphobe. (I like to imagine he has the Hapsburg chin.)

Ms. Nothomb laid on her usual suspects--characters who are alienated from practically birth due to the incomprehensible names their parents foisted upon them. Alienation is perhaps her most recurring theme, and because I have been chomping through Ennegram material this year I recognize in Ms Nothomb an integrated FOUR. Oh those FOURS, such alienation fantasies. Other Nothombian tropes include exploration of obscure concepts gleaned from geometry, mathematics or Greek philosophy, obscure Classical references, the occasional Latin expression and regular application of comfort food, in this case papillotes and gateau Saint Honoré. Bless her.

How I love this woman! Thank goodness I live in a time where I can purchase little novels like hers in an airport book store and run with it throughout the flight. When I read Ms. Nothomb's books I, like many readers, care deeply about the resolution to the answer--will he or won't he?--but the bottom line is you don't read her for answers. You read her for the ride.

To be frank, her character develoment is a bit Pixar. She peoples her worlds with unsympathetic characters who strive to justify their agonies and untenable positions with convoluted, unconvincing arguments. I haven't decided if it is because Ms. Nothomb so deeply cares about humanity that she wants to delineate the extent of our continuum or if in fact she despises them so much she sees no interest in having them come alive, live, prosper and multiply.

Then there are the endings: head scratchers.

[Pooya Kiani · Rating 3 out of 5]

کتاب رو در عرض چند ساعت پیدا کردم، خریدم و خوندم.
به یک بار خوانش می‌ارزه و ذائقه‌ی ارضانشده‌ی ما رو در ژانر جنایی/رمزآلود تا حدی پاسخ می‌ده.

«ریش‌آبی» در «قصه‌»ای که املی نوتوم نوشته، اشراف‌زاده‌ای اسپانیولیه که در تقابل با «آخرین زن»ای قرار می‌گیره، که قاعدتا قراره از کشته‌شدن فرار کنه، و نقشش به گردن یه دختر بذله‌گو و نچسب بلژیکی گذاشته شده.

ضعف اصلی داستان انتخاب نادرست راوی بود، که منجر به گزارش‌نویسی از یک فضای مخوف‌شد. از فضا، تاریخچه‌ و کشف قصر اشراف‌زاده و از آگاهی مخاطب به قصه‌ی باربه‌بلو می‌شد کار گرفته بشه تا رمزآلودیِ گوتیک داستان قوام بگیره و اثر از قصه به سمت رمان حرکت کنه.

قوت اصلی داستان طنازی‌های مثلا پنهان و وارونگی اخلاق توسط نویسنده‌ست. در دیالوگ‌های مابین زن و باربه‌بلو، دختر بلژیکی و ریش‌آبی اسپانیایی، می‌شه جاهایی به التذاذی رسید که از یه نویسنده‌ی تازه‌کار برنمی‌آد.

کیفیت چاپ و ترجمه واقعا بالاست. یک‌سوم ابتدایی کتاب خوندن داره.

[Aida Lopez · Rating 5 out of 5]

Se “consume” de un tirón,es tan breve como adictiva.

🥂 🍾 Este libro necesita una botella de champán !Los que ya lo hayáis leído lo entendéis .

De la mano de Saturnine...nos adentramos en un castillo con una habitación...donde han desaparecido misteriosamente 8 mujeres...¿Habrá una explicación sencilla para estas desapariciones?.

Os garantizo que el final...no os lo vais a ver venir¿Abriríais la 🚪 prohibida?.

[Roberto · Rating 3 out of 5]

Ricco, nobile, raffinato, cuoco, sarto e... pericoloso

Amélie Nothomb può piacere o non piacere, ma non si può negare che sia scrittrice intelligente, colta e raffinata.

Cosa hanno in comune, solitamente, i suoi romanzi?
Sono brevi, concisi ed essenziali, descrivono personaggi incisivi, sono basati essenzialmente su (coltissimi e serratissimi) dialoghi, sono ricchi di (pertinenti) citazioni letterarie (impietoso il confronto con Missiroli, che invece le elargisce a caso).

Descrivono quasi sempre situazioni surreali utili a scandagliare e caratterizzare i personaggi, quasi sempre in conflitto con sé stessi, sono pieni di suspense, di ironia, di ossessioni, di disquisizioni filosofiche e, normalmente, includono elementi legati alla morte o macabri.

Barbablù, romanzo che riprende la fiaba di Perrault, non fa eccezione. Colori, sapori, parole, si sovrappongono nella scrittura ironica, tagliente e irriverente della scrittrice, stimolando interessanti riflessioni.

Curioso, sembra dirci la Nothomb, come la ricchezza riesca a rendere affascinanti personaggi intrinsecamente viziosi e spregevoli che non esiteremmo a escludere se fossero poveri "comuni".

[fคrຊคຖ.tຖ · Rating 2 out of 5]

از داستان‌های دیالوگ محور هست و بعضی از مکالماتشون جالب بود. داستان به نظرم تکراری اومد ولی یادم نمیاد مشابهشو کجا دیدم! دلیل اصلی کم ستاره دادنم پایان داستان بود که به نظرم خیلی مسخره بود!

اسپویل:




یک آدم عادی چطور می‌تونه به یک بهونه‌ی الکی قتل انجام بده؟ حالا اگه دختره به خاطر انتقام خون اون هشت زن، آقای صاحبخونه رو می‌کشت یه چیزی ولی اینکه چون حاضر نشد عکس اینو از کنار اون زن‌ها برداره کشتش نهایت مسخرگی بود!

[iva° · Rating 4 out of 5]

slično strukturirana kao i "higijena ubojice" (nothombin prvijenac), cijela ova priča satkana je od dijaloga s tu i tamo pokojom unutarnjom refleksijom. dva su lika ovdje, u čudnovatoj lelujavosti od intrige, pokušaja razumijevanja, zaljubljenosti i divljenja i sve se događa unutar nekoliko dana koji su mala rapsodija ukusne hrane, šampanjca, teoloških nadmudrivanja i doživljavanja fotografije kao dokumenta i umjetnosti.

kao svaki put kad pročitam neko nothombino djelo, i sad kažem: i ova je dio njenog ciklusa, neporemećenog ritma čudnovatosti kojem je ona beskompromisno vjerna. za prvi susret s amélie, ovo može djelovati kao uvrnuto, nerealno ili besmisleno, ali unutar njenog opusa - ima svoje mjesto, svoju logiku i dosljednost.

ne-obična ljubavna priča.

[Niyousha · Rating 4 out of 5]

خوندنش واقعا لذت بخشه و اصلا نمیشه زمینش. این دومین کتابی بود که از این نویسنده میخوندم و بنظرم از اولی خیلی بهتر بود با اینحال نمیتونم بگم اولی هم بد بود. ایده هردو متفاوت و خلاقانه بود. چیزی که عمرا به ذهن هیچکسی نمیرسه.
یه قسمتی از کتاب که دوست داشتم:
شمل نهمین همخانه من هستید. جای هیچکدام از هشت زنی که قبل از شما اینجا زندگی کرده اند، پر نمیشود و شما نمیتوانید جای آنهارا بگیرید. همچنان آنهارا دوست دارم. عشق هربار نو و تازه است.

[نیلوفر رحمانیان · Rating 5 out of 5]

What a cute book!
I’ve always loved this kinda novels, the ones that are literary rich but also easy to read. The ones that are written for both professional and unprofessional readers.
This book makes us think about our relation to religion, technology, money, aristocracy and love, and also challenges our definitions of good and bad, right and wrong, and the limits of ones rights towsrds another. And art. What is art, and what defines its precious. I loved the ending. When nor good or bad could affect what was seen as art. And art went its own way.

[bookaholic · Rating 3 out of 5]

کتاب از یک افسانه ی خیلی قدیمی ( ریش آبی ، قرن ۱۷ ) اقتباس گرفته شده و پایان غیر منتظره ای داشت

[Saeed · Rating 4 out of 5]

این دومین کتابی بود که از نوتوم (یا نوتومب) خوندم. از "جنایت کنت نوویل" بهتر بود. ولی مثل همون یک پایان غافلگیرکننده ولی نه چندان دلچسب داشت. در کل کتابی مختصر و خوشخوان و نسبتا جذاب بود و از بهترین انتخابها برا مواردی که تمرکز یا حوصله کمی داریم.

[Mb · Rating 3 out of 5]

اميلي نوتوم در حدود ٢٥ رمان نوشته،اثارش به ٤٠ زبان ترجمه و در حدود ١٠ ميليون نسخه از انها به فروش رفته است.٥ اثر او تابحال به فارسي ترجمه شده.
ريش ابي يك داستان پريان و افسانه اي در مورد يك اشراف زاده يا جادوگر بي رحم است كه همسران خود را به روش خاصي به قتل ميرساند.
اين اثر دستمايه نويسنده هاي زيادي قرار گرفته و كتابهاي زيادي با الهام از ان نوشته شده.
سرگئي كوزنتسوف نويسنده اثر مشهور "پوست پروانه اي" كه داستاني خشن در مورد يك قاتل زنجيره اي ست ريش ابي را يكي از داستانهايي مينامد كه بر او تاثير گذاشته است.
حال املي نوتوم با محوريت قرار دادن اين داستان كتابي نوشته با همان ماجراها منتها در عصر جديد..
ريش ابيِ املي نوتوم اثري ست كه نيمه ابتدايي اش برايم جذاب،رازالود و پر كشش بود.ولي از يك جايي به بعد،البته نه اينكه ازارم دهد ولي لذت ابتداي كتاب را هم نبردم.
داستان ماجراي دختري به نام ساتورنين است كه براي مصاحبه اجاره اتاقي شيك و مجلل در خانه اي اشرافي كه بصورت شك برانگيزي ارزان است روانه انجا ميشود.در انجا ١٥ زن زيباروي ميبيند كه همه در صف انتظار مصاحبه نشسته اند.كمي بعد يكي از زنها رو به او ميگويد كه در نهايت اوست"ساتورنين" كه موفق ميشود اتاق را اجاره كند.دليلش هم اين است كه بقيه زنها در واقع احتياجي به ان اتاق ندارند و دليل حضورشان،تنها ديدن مالك ثروتمند و بدنام اين خانه است.زن به ساتورنين ميگويد كه قبل از انها ٨ زن ديگر در دوره هاي متفاوتي ان اتاق را اجاره كرده اند ولي همگي پس از مدتي ناپديد شده اند.مصاحبه انجام ميشود و ساتورنين برنده ميشود و همان روز به انجا اسباب كشي ميكند.همان شب مالك خانه اقاي "دُن اليميريو نيبال اي ميلكار" او را به صرف شام دعوت ميكند.ساتورنين در گفت و گوهايش با اشراف زاده متوجه ميشود كه او ٢٠ سال است پايش را از خانه بيرون نگذاشته و واقعا پاي ٨ زن مذكور در ميان بوده است..
اين خلاصه اي بود از نيمه ابتدايي كتاب..تا اينجا كشش و جذابيت راز الودي دارد.از اين به بعد قدرت روايت به استواري قبل نيست.
نوتوم به بهانه اين داستان بستري فراهم اورده تا از مسائل مهمي مانند مذهب،باورها،اعتماد و خيانت و عشق صحبت كند.
مهمتر از همه كتاب از ادميزاد و سرشت هميشه ناراضي اش حرف ميزند.از واقعيت و انكار ان در وجدان ادمي حرف ميزند.از قبول واقعيت هر چند اگر زشت و زننده باشد.از تضادهاي درون هر انسان،زمانيكه از انتخابهايش راضي نيست.از ناخوداگاه درونمان كه رفتارش با ما متفاوت است و اعمال ما را ناچيز ميشمارد.
ريش ابي مشكلاتي مثل عدم رفتار منطقي قهرمان داستان را دارد.هر چند كه نوتوم بارها اذعان كرده منطق كوچكترين اهميتي برايش ندارد و هميشه عاشق كمي ديوانگي ست،با اينحال دانستن اين موضوع نتوانست اين مشكل را براي من حل كند.ديگر اينكه قسمتهايي از كتاب گنگ و نا مفهوم بود(كاملا مشخص است كه تكه هايي از كتاب حذف شده)
مشكل بزرگ ديگر انتخاب بد و نادرست راوي ست.انتخاب راوي اول شخص ميتوانست بسيار بهتر ترسها،شك ها و حتي انگيزه هاي قهرمانان داستان را عيان كند و باعث ايجاد سمپاتي بيشتر شود به خصوص براي يك داستان ترسناك حتي اگر مثل اين تم فلسفي داشته باشد.
از نقاط قوت داستان ديالوگهاي زياد و جذاب ٢ شخصيت اصلي داستان درباره تناقضاتشان است.و اينكه ميشود با اين همه اختلاف نيز عاشق شد.
در هيچ كجاي كتاب(به غير از نام اثر) اشاره اي به كلمه ريش ابي نميشود و اگر كسي از قبل در جريان افسانه ي ريش ابي نباشد هيچگاه متوجه نميشود دليل انتخاب اين نام چيست!!؟

[Patrizia · Rating 4 out of 5]

Gli elementi della favola ci sono tutti: un uomo cerca una coinquilina; le dà accesso a tutta la casa, ad eccezione di una camera oscura non chiusa a chiave; otto donne scompaiono; Saturnine è la nona.
Col suo stile incisivo, costellato di citazioni letterarie, con l’apparente leggerezza di situazioni al limite del surreale e l’abilità di creare personaggi ben definiti attraverso dialoghi brillanti, questa volta la Nothomb ha scritto una storia d’amore insolita, nata a un tavolo di cucina, tra cene perfette e champagne, complice una passione comune per l’oro, passando per tutte le sfumature del giallo.
Poche pagine e un finale per nulla scontato, hanno segnato il mio secondo passo nel mondo di Amélie.

[Brenda · Rating 1 out of 5]

Nothomb empieza a padecer la maldición Allen. La cantidad de chorradas que hay en esta novela supera el límite de lo defendible. Tanto la historia como los protagonistas son todo un insulto a la inteligencia del lector.

Publicar por publicar no es bueno.

[Arash · Rating 4 out of 5]

_
عشق واقعی شامل جمع کردن عکس از کسی که دوست دارید نمی‌شود. بلکه فقط باید او را در یک عکس به تصویر بکشید. آن هم به عالی‌ترین شکل.
.
هر زنی چهره‌های زیادی دارد. فکر می‌کنم وقتی که یک زن را دوست دارید این چهره‌ها بیشتر هم می‌شود. چطور می‌توان از میان این همه چهره فقط یکی را برگزید؟
.
کسی که بلد باشد منتظر بماند می‌تواند بهترین را انتخاب کند.
_
بعد از خواندن کتاب سفر زمستانی بسیار ترغیب شدم دیگر آثار ترجمه شده این بانوی نویسنده را بخوانم، این بار بیشتر متحیر شدم، مگر می شود این ایده ها و کلمات از فردی زمینی باشد؟ چه می شود که ذهن نویسنده به سمت خلق چنین داست��نی سوق پیدا می کند؟
.
ساتورنین،دختری امروزی به دنبال خانه ای می گردد و با یک آگهی وسوسه انگیز در روزنامه مواجه می شود و همین باعث اقدام برای به دست آوردن آن خانه می شود. سپس در می یابد هشت زنِ قبلی که در این خانه سکنی گزیده بودند به طرز مرموزی ناپدید می شوند. دن المیریو، صاحبخانه ایست که بیست سال از تکنولوژی بی بهره است و در این بیست سال از خانه ی خود خارج نشده ولی برای راننده اش پیشرفته ترین ماشین را تهیه کرده است!!!
.
کتاب کاملا دیالوگ محور است و خط به خط بازگو کننده صحبت های ساتورنین و این صاحبخانه مرموز است، همین باعث جذاب بودن برای خواننده است، دن المیریو یک فرد بسیار مذهبی و دارای افکاری بسیار ناسیونالیستی است که به کرات ملت ها و فرهنگ های دیگر را به سخره می گیرد. او هرگز دروغ نمی گوید ولی از دادب جواب هم شانه خالی می کند همین کنجکاوی ساتورنین را بر می انگیزد تا از سرنوشت هشت زن ناپدید شده خبردار شود.
دن المیریو اتاقی را به نام تاریکخانه عکاسی معرفی میکند و عنوان می کند گرود به آن مجازات دارد. همین حس کنجکاوی که درون وجود هر انسانی است و هر چیزی را از آن منع می کنند به آن حریص تر می شود باعث می شود زن ها نتوانند در مقابل این کنجکاوی دوام بیاورند و....
.
دن المیریو در اوایل برای ساتورنین نقش خدایی بازی می کند، به مرور این نقش کم رنگ شده و ساتورنین نقش را می پذیرد، این عشق است که عاشق را تبدیل به خدا می کند.
کتاب می توانست پایان سنجیده تر و پخته تری داشته باشد، به هر حال من به شخصه نوتوم را می ستایم، بخاطر ایده های ناب و خلاقانه اش.

[Leila · Rating 3 out of 5]

ریش آبی به ارتباط و گفتگوهای بین صاحبخانه‌ای به نام دن المیریو با مستاجرش ساتورنین می‌پردازد.

بخش هایی از کتاب:
▪️آدم‌هایی که ادّعای ضعیف بودن می‌کنند انسان‌های خطرناکی هستند.

▪️جرم عالی و بی‌عیب و نقص وجود ندارد.

▪️نقشی که طبیعت دارد تکمیل هنر است و نقشی که هنر ایفا می‌کند تقلید از طبیعت.

▪️رنگ، سمبل لذت نیست بلکه لذت نهایی است. آنقدر واقعی است که در ژاپن رنگ معادل عشق است.

۱۴۰۰/۱۰/۱۷

[Parastoo · Rating 2 out of 5]

داستان غیرواقعی و معماگونه پیرامون دختری که می‌خواهد اتاقی را با قیمت و شرایط استثنایی از مردِ مرموز قصه اجاره کند.
هرچیز دیگری گفتنِ اضافه است. من دوست داشتم و «بگیر بشین» بود.

[Julian Lyubomirov · Rating 3 out of 5]

Навярно едва ли има читател, който да не е запознат със зловещата приказка за Синята брада.
Не съм чел нищо на Амели Нотомб, но още щом видях книгата ѝ със същото заглавие, си казах, че непременно трябва да я прочета. Авторката ни поднася съвременна вариация на тази история, като действието се развива в Париж. Голяма част от текста е наситена с интензивен диалог, доста философски, но и примесен с големи дози ирония. Харесаха ми персонажите, особено главната героиня. Чете се много бързо, нужни са само два часа, но аз реших да си дам няколко дни.
Краят се очакваше, но като цяло ми хареса, а и изказът определено ми напомни на Борис Виан.

"– В обявата уточнява ли се от кой пол трябва да са наемателите? – попита Сатюрнин.
– Тук има само жени.
– Нищо не се уточнява. Всички, освен вас, са наясно. Чужденка ли сте?
Младата жена не искаше да каже истината. Беше й омръзнало от редовната реакция
(„О, имам един приятел белгиец, който...“) – тя не беше „една приятелка белгийка“, беше белгийка и не искаше да бъде приятелка на тази особа. Отговори:
– Казахка съм.
– Моля?
– От Казахстан. Не сте ли чували за казахите, най-свирепите воини на света. Щом ни прихване, започваме да убиваме.
Жената не каза нищо повече."

[Parvin Meigoli · Rating 3 out of 5]

رفت در زمره «این چه کوفتی بود من خوندم ها»، افسانه ریش آبی که به غایت دهشتناک هست حالا اقتباسی جنایی معمایی داره در دنیای مدرن که البته اصلا نتونسته به شخصیت ریش آبی عمق ببخشه یا حتی بطور کامل تطابق بده با عصر جدید. ولی در کل بنظرم اگر یک قاتل سریالی از شخصیت های اصلی داستان هست داستان هم باید پیچیدگی خوبی داشته باشه. البته نمیدونم ترجمه چنین متنی چقدر تونسته متعهد باشه و اجازه چاپ هم بگیره، بهرحال اگر ریش آبی همیشه یکی از افسانه های مورد علاقم بوده.

[Sandra Nedopričljivica · Rating 2 out of 5]

Nema mi goreg osjećaja nego kad knjiga prođe kroz mene kao hrana kroz probavni trakt... da sam se barem naljutila ili poželjela baciti knjigu kroz prozor... šipak, ništa. Moj prvi susret s autoricom a (najvjerojatnije) i zadnji ali idemo dalje...

[Julie · Rating 3 out of 5]

A surreal, contemporary retelling of the Blue Beard folktale-- no one does creepy older men like Amélie Nothomb. This is not my style, but I knew that going in-Nothomb is a specialist of the surreal. I just love her writing. Her female protagonists are fierce and fearless, her dialogue is incomparable. And she's so good for my French!

[María Amparo · Rating 5 out of 5]

"Ahora la gente nunca es tan feliz como cuando les aseguran que el mal no existe. Pero no, los malos no son auténticos malos, el bien los seduce a ellos también ¿En qué clase de cretinos degenerados nos hemos convertido, para tragarnos y adorar semejante teoría de tres al cuarto?"

[Ellie · Rating 3 out of 5]

خیلی روون بود و قلم گیرایی داشت اما در نهایت ابهاماتم رو رفع نکرد. از افسانه خبر نداشتم و وجوه خیلی زیاد داستان و سرنخ‌های عجیب و غریب، فهمش رو سخت‌تر می‌کرد. نمی‌دونستم نویسنده دقیقا دنبال پرداختن به چه چیزیه.

[Sandra Mateos · Rating 3 out of 5]

3*. Una historia absurda y muy divertida. Bastante bien.

[Lavinia B. · Rating 4 out of 5]

Romanul lui Amélie Nothomb este o reinterpretare modernă (şi foarte reuşită!) a poveștii omonime scrise de Charles Perrault.
În cazul de față, Barbă Albastră este don Elemirio Nibal y Milcar, un aristocrat spaniol extrem de bogat, care locuieşte într-o casă luxoasă din capitala Franței. Din dorința de a socializa mai mult, acesta scoate la închiriere o cameră din vila sa. Mai multe femei se arată interesate de anunț, însă proprietarul o alege drept colocatară pe Saturnine, o tânără belgiancă în vârstă de 25 de ani.
Tânăra află motivul pentru care chiria este atât de mică pentru o locuință atât de frumoasă - Don Elemirio a mai avut 8 chiriașe și toate au dispărut fără urmă!
Pe de altă parte, excentricul milionar are o cultură vastă şi este o gazdă excelentă, aşa că Saturnine se mută în noua locuință şi decide să descopere misterul din spatele dispariției celor 8 femei.
Proprietarul îi oferă acces la dependințe, cu o singură excepție: nu are voie să intre în camera cu uşă neagră.
Nu este atât de important să aflăm dacă don Elemirio le-a ucis pe cele 8 colocatare sau dacă Saturnine va reuşi să reziste tentației de a intra în camera interzisă, deoarece esența romanului stă în dialogurile profunde pe care cele două personaje le poartă.
Discuțiile lor tratează teme precum marile doctrinele filosofice, dogmele religioase, societatea contemporană, arta sub toate formele ei, şi nu în ultimul rând, dragostea. Fiecare lecturare a acestor paragrafe vă va oferi o nouă perspectivă asupra vieții.
Rămâne să descoperiți voi deznodământul acestui roman...oare ce se va întâmpla cu bizarul don Elemirio şi cu mult prea iscusita Saturnine?
Vă recomand cu căldură "Barbă albastră", este un roman scurt şi intens.

[Payam Ebrahimi · Rating 1 out of 5]

نه
ضعیف‌ترین کاری بود که از املی نوتوم خوندم. انگار همه‌چیز به طرز عجیبی قرار بود باورپذیر نباشه. هیچ جوره نمی‌تونستم با جهان داستانی ارتباط برقرار کنم. بسیار پر دیالوگ بود و دیالوگ‌ها هم در بسیاری مواقع حوصله‌ سر بر بودند. چند فصل آخر واقعاً عذاب‌آور بود.
ترجمه هم که کاملاً بوی ترجمه می‌داد.

[Guzzo · Rating 3 out of 5]

Amélie Nothomb vuelve al cuento favorito de su infancia y le da tres vueltas, lo llena de sarcasmo y de glamour. Una pequeña delicia.

De esta mujer me espero cualquier cosa. Y me encanta.