What do you think?
Rate this book
Hubert
Signé par un auteur belge flamand, Ben Gijsemans, ce roman graphique nous plonge dans l'univers calme et solitaire d'Hubert. Un Bruxellois introverti qui aime peindre les tableaux des personnages féminins des musées royaux des Beaux Arts de sa ville. Le dessin magnifique et le trait précis de Ben proposent un rythme lent afin d'apprécier ce récit des plus intimistes.
88 pages, Kindle Edition
First published October 1, 2014
2 people are currently reading
305 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 100 reviews
December 10, 2025
A beautiful graphic novel by Belgian Gijsemans about a man, Hubert, possibly autistic, living alone, who loves art and spends time going to art museums in Belgium and Paris. He takes photographs of some of his favorites, some of which feature women, and he paints some of these images for himself. He is more interested in women as art than as human beings. I think it was the poet Robert Creeley really who said (though I can't quite locate it) that he would rather be with a naked woman than read a poem about a naked woman, but Hubert can't relate well to people. When a neighbor attempts to seduce him, he doesn't quite get it, which makes the story sad. Much of the story is wordless, as Hubert rarely speaks, and is alone. But this becomes a melancholy reflection on the often solitary connection between art and life. I thought it was lovely.
October 30, 2016
3 stars because the artwork is stunning. The story itself went nowhere.
July 3, 2021
88 pagina's vertraagde tijd. Een heel klein verhaal van een bijna onzichtbaar leven. Hoe fragiel ziet Hubert eruit in zijn oude jas als hij helemaal opgaat in elk detail van een bemind schilderij. Teer en liefdevol getekend, zó mooi...
Deze is niet voor iedereen, erg minimalistisch en ingetogen, als je ervan houdt erg mooi. Subtiel en verfijnd.
Voor een inkijkje: https://www.instagram.com/p/CQ33xKOLiln/
Deze is niet voor iedereen, erg minimalistisch en ingetogen, als je ervan houdt erg mooi. Subtiel en verfijnd.
Voor een inkijkje: https://www.instagram.com/p/CQ33xKOLiln/
July 18, 2021
Introverti pochopí...
May 8, 2018
Stunning first half, but I felt very let down by the second half.
It became somewhat sensationalist and overdramatizing, while before we were so beautifully led to appreciate details and gave the characters such respectful amounts of space.
It became somewhat sensationalist and overdramatizing, while before we were so beautifully led to appreciate details and gave the characters such respectful amounts of space.
January 30, 2022
Хочу быть как он! Ходить в музей и пялиться на картины ❤️ ну а если уж и выбирать музей то хочу в Гуггенхайм… или в Париж, я совсем там не была в музеях…
June 17, 2018
A Graphic novel about a guy who is a lonely painter. He is awkward and has trouble talking to other people. He loves going to Museums. There he takes pictures and then paints them when he is back home. He has a secret fascination for a neighbor who he can see from his window. His landlady tries to seduce him but he does not take the hint.
The artwork is like a painting. On the pages where the panles are lined up in a grid, many of the pages look like stills from slow motion movie. This and silence in most of the panels (there is very little dialogue in the book) is used to great effect by the author. An unique perspective and way of telling a story.
The artwork is like a painting. On the pages where the panles are lined up in a grid, many of the pages look like stills from slow motion movie. This and silence in most of the panels (there is very little dialogue in the book) is used to great effect by the author. An unique perspective and way of telling a story.
January 23, 2022
Юбер, одинокий мужчина лет пятидесяти, больше всего на свете любит классические картины. Он ходит по музеям и часами стоит перед произведением, которым он в данный момент увлечён, а потом идёт домой и рисует его копию. Таких копий у него скопилось уже порядочно, но он их даже не вывешивает на стены, а просто складывает в стопочку. Такое ощущение, что нужны они ему только как своего рода развитие отношений с героиней картины.
По описанию комикс прям для меня, люблю таких странных ребят. Однако, автор писал не драму (она здесь есть, но совсем небольшая), а скорее эдакую визуальную поэзию (по типу "Королевства" Джона Макнота) — зарисовку из жизни, практически без сюжета, но с определённым пространством для символизма. Нарисовано, впрочем, довольно хорошо, хоть я и не понял смысла в строгом найнгриде — панели зачастую не складываются в единую сцену, а многие так и вовсе почти повторяются.
В общем, комикс во всех отношениях странный, но не без доли очарования. Автор, кстати, сам довольно молодой, 1989 года рождения, а "Юбер" — его дебютная работа 2014 года (т.е. автору было тогда 25). В книге почти нет диалогов; даже в размеренном, внимательном темпе она прочитывается где-то за час, и при стоимости в 790 рублей (на предзаказе) выходит, считай, как артбук (и неожиданно большой формат получается в тему). Прикладываю ознакомительную фотогалерею.
P.S. Забавно. Всегда думал, что Брехт Эвенс — голландец ("Бумкнига" в его книгах пишет, что перевод с нидерландского), и только благодаря "Юберу" и Бену Хейсемансу узнал, наконец, что на нидерландском (точнее, на его фламандском диалекте) разговаривают ещё и в Бельгии, причём 60% населения. Есть определённые дискуссии насчёт того, считать ли их отдельными языками (на мой взгляд, стоило бы считать, тем более что книги издаются при поддержке Фонда фламандской литературы).
По описанию комикс прям для меня, люблю таких странных ребят. Однако, автор писал не драму (она здесь есть, но совсем небольшая), а скорее эдакую визуальную поэзию (по типу "Королевства" Джона Макнота) — зарисовку из жизни, практически без сюжета, но с определённым пространством для символизма. Нарисовано, впрочем, довольно хорошо, хоть я и не понял смысла в строгом найнгриде — панели зачастую не складываются в единую сцену, а многие так и вовсе почти повторяются.
В общем, комикс во всех отношениях странный, но не без доли очарования. Автор, кстати, сам довольно молодой, 1989 года рождения, а "Юбер" — его дебютная работа 2014 года (т.е. автору было тогда 25). В книге почти нет диалогов; даже в размеренном, внимательном темпе она прочитывается где-то за час, и при стоимости в 790 рублей (на предзаказе) выходит, считай, как артбук (и неожиданно большой формат получается в тему). Прикладываю ознакомительную фотогалерею.
P.S. Забавно. Всегда думал, что Брехт Эвенс — голландец ("Бумкнига" в его книгах пишет, что перевод с нидерландского), и только благодаря "Юберу" и Бену Хейсемансу узнал, наконец, что на нидерландском (точнее, на его фламандском диалекте) разговаривают ещё и в Бельгии, причём 60% населения. Есть определённые дискуссии насчёт того, считать ли их отдельными языками (на мой взгляд, стоило бы считать, тем более что книги издаются при поддержке Фонда фламандской литературы).
January 9, 2020
"His drawings, washed out but somehow lush, too, are so tender and telling, from the doleful curve of Hubert’s back to the workaday treads of the stairs – up and up they go – in his apartment building. The interiors make you think of Larkin’s poem Home Is So Sad (“It stays as it was left,/Shaped to the comfort of the last to go/As if to win them back”). Hubert’s tiny flat is his shell, protecting him from the world. But it’s also a mark of a certain kind of failure, what the poet called “a joyous shot at how things ought to be/ Long fallen wide”. These walls can’t talk, but they seem to judge him, all the same."Rachel Cooke's review for the Guardian says more than I can say. A delicate and heartbroken book, absolutely lovely. Beautiful art work, simple and intimate story.
December 24, 2014
Ben Gijsemans bewijst met zijn debuut (dat tevens zijn eindwerk was voor 't Sint-Lukas in Brussel) dat hij oogstrelend mooi kan tekenen, dat hij als geen ander een sfeer op papier tot leven kan brengen. Ik denk niet dat ik veel stripalbums bezit waarin er zo weinig gebeurt, die zo'n traag tempo aanhouden,... maar het werkt wonderwel. De auteur leidt de lezer naar een perfect eindpunt. Heb me gewillig ondergedompeld in dit bad van weemoed met als geluidsbehang Miles Davis' soundtrack voor 'Ascenseur pour l'échafaud'.
Gijsemans heeft in mij een bewonderaar gewonnen. Hopelijk slaagt hij erin het niveau van zijn eersteling aan te houden. De lat is hoog gelegd.
Gijsemans heeft in mij een bewonderaar gewonnen. Hopelijk slaagt hij erin het niveau van zijn eersteling aan te houden. De lat is hoog gelegd.
September 15, 2021
Wiem, że "Hubert" może kogoś wynudzić (a to zaledwie 85 stron i śladowe ilości tekstu), wiem, że ludzie często oczekują fabuły i przygody, a tu smutny gość, którego określają słowa: milczenie, wstyd, samotność, łazi po galeriach i myśli. Wiem, że nie każdego rusza sekwencja prawie identycznych kadrów, przy których trzeba się chwilę skupić, by wyłapać szczegóły. To być może nie jest rzecz dla każdego, ale akurat ja bardzo cenię i lubię takie komiksy. To jak Jimmy Corrigan pozbawiony historii w tle. Między kadrami jest cisza, a z kadrów pozornie wypełnionych treścią bije pustka. Ten komiks nie opowiada ciągu wydarzeń, a raczej pewien stan. Rzecz wielokrotnego użytku.
April 1, 2016
A few weeks ago I acquired a graphic novel being published by Jonathan Cape, by a young Belgian artist named Ben Gijsemans. It’s unintentional, but apt, that this novel is set in Brussels, which was so violently attacked a few days ago. It’s also unintentional but apt that I should have read it after reviewing Olivia Laing’s new book, The Lonely City. Hubert functions as a case study for the phenomenon that Laing describes: isolation in an urban environment, a lonely human finding solace in art but unable to connect to another human, even one as lonely as he is.
Read the rest here: http://www.litro.co.uk/2016/03/on-cul...
Read the rest here: http://www.litro.co.uk/2016/03/on-cul...
September 17, 2016
Een prachtige graphic novel over een treurig mannetje dat van schilderen en musea houdt. Heel mooi getekend door Ben Gijsemans die met dit boek een grote onderscheiding in zijn masterjaar wist te bemachtigen. Het feit dat het verhaal zich traag opbouwt maakt dat je meer op de details in de prenten gaat letten. Kijken is een must bij het lezen van 'Hubert'. Zoals The Herald terecht stelt: 'It is a graphic novel that rewards those who take their time. It is a book that asks you to look closely'.
Gekregen van mama en papa op mijn proclamatie. Dankjewel!
Gekregen van mama en papa op mijn proclamatie. Dankjewel!
October 2, 2021
sad but cute ✨ best to be read on one of the autumn days, when you don’t feel like doing anything, maybe just binge-watching a tv series, maybe scrolling down your newsfeed, maybe drinking a cup of tea, maybe snuggling under a blanket, this graphic novel can be “read” in one go.
- 3 stars out of five, as it certainly isn’t groundbreaking and its not supposed to be. glad to have in my bookshelf and will surely re-read repeatadly.
- 3 stars out of five, as it certainly isn’t groundbreaking and its not supposed to be. glad to have in my bookshelf and will surely re-read repeatadly.
January 28, 2023
More of an experience than a book to be read. The reader joins Mr Hubert’s life almost in real time. Even though much is going on: the grandest of art and seduction, he appreciates beauty yet keeps his world small and inconspicuous as he possibly can, as being noticed is hard to bear. Beautifully rendered and paced.
July 16, 2025
Our own Chris Ware ;)
Have a look at my Gijsemans collection :
https://youtu.be/HfxOsWpZIyw
April 9, 2025
4,5 *
Czy sztuka może być remedium na samotność?
Hubert to mężczyzna, w którego życiu nie ma fajerwerków. Żyje sam, porusza się utartymi ścieżkami, od ludzi z krwi i kości woli tych na płótnach wielkich mistrzów. Stały bywalec świątyń sztuki - muzeów i galerii - żeby popatrzeć na ulubione dzieło jest w stanie poświęcić własny komfort i wyjść ze świata porządku i ciszy, który zbudował. Żyje sztuką, ale nie chce się nią tylko zachwycać, chce tworzyć dla samej przyjemności obcowania z płótnem i pędzlem.
Szczególnie interesują Huberta kobiety, studiuje je bardzo wnikliwie na obrazach, ale to podglądactwo przenosi się też do realnego świata. Obserwowanie przez okno sąsiadki z naprzeciwka jest creepy, ale czy bohater interesuję się nią jak żywym człowiekiem, czy to tylko kolejna scena, którą studiuje? Odpowiedzią może być rozwój wypadków w momencie, kiedy pojawia się możliwość nawiązania prawdziwej relacji damsko-męskiej.
Czy Hubert jest samotny i nieszczęśliwy? Czy może jest introwertykiem zamkniętym we własnym świecie, który w zupełności mu wystarcza? Czy podgląda ludzi na obrazach, bo tęskni za kontaktem z żywym człowiekiem? Czy to sztuka jest dla niego życiem? To pytania, które zadawałam sobie zagłębiając się w jego historię.
Chociaż fabularnie nic nie sugeruje, że bohater cierpi, warstwa graficzna wydaje się prawdziwym studium samotności. W niemal poklatkowych kadrach czas ciągnie się jak guma. Rozłożenie każdej sceny na czynniki pierwsze sprawia wrażenie jakbyśmy oglądali życie bohatera w slowmotion. Potęgowało to wrażenie jakiejś pustki, braku - może nudy? Chociaż znów, czy to jest o Hubercie, czy o mnie i tempie, w którym toczę swoją kulkę?
Wizualnie dzieło Bena Gijsemansa jest zjawiskowe. Pozornie ascetyczny, z przygaszoną paletą kolorów, powtarzającymi się kadrami, „Hubert” porywa detalami, które można odkrywać na nowo. To one tworzą prawdziwą opowieść. Detal to też sposób patrzenia na dzieła sztuki i ich przełożenia na język komiksu. Aż chce się odwiedzić jakąś wystawę!
Ten spokojnie płynący, prawie niemy, belgijski komiks oczarował mnie estetyką, wyciszył i przyniósł chwilę mądrej zadumy.
Zupełnie niespodziewany zachwyt 🖤
Czy sztuka może być remedium na samotność?
Hubert to mężczyzna, w którego życiu nie ma fajerwerków. Żyje sam, porusza się utartymi ścieżkami, od ludzi z krwi i kości woli tych na płótnach wielkich mistrzów. Stały bywalec świątyń sztuki - muzeów i galerii - żeby popatrzeć na ulubione dzieło jest w stanie poświęcić własny komfort i wyjść ze świata porządku i ciszy, który zbudował. Żyje sztuką, ale nie chce się nią tylko zachwycać, chce tworzyć dla samej przyjemności obcowania z płótnem i pędzlem.
Szczególnie interesują Huberta kobiety, studiuje je bardzo wnikliwie na obrazach, ale to podglądactwo przenosi się też do realnego świata. Obserwowanie przez okno sąsiadki z naprzeciwka jest creepy, ale czy bohater interesuję się nią jak żywym człowiekiem, czy to tylko kolejna scena, którą studiuje? Odpowiedzią może być rozwój wypadków w momencie, kiedy pojawia się możliwość nawiązania prawdziwej relacji damsko-męskiej.
Czy Hubert jest samotny i nieszczęśliwy? Czy może jest introwertykiem zamkniętym we własnym świecie, który w zupełności mu wystarcza? Czy podgląda ludzi na obrazach, bo tęskni za kontaktem z żywym człowiekiem? Czy to sztuka jest dla niego życiem? To pytania, które zadawałam sobie zagłębiając się w jego historię.
Chociaż fabularnie nic nie sugeruje, że bohater cierpi, warstwa graficzna wydaje się prawdziwym studium samotności. W niemal poklatkowych kadrach czas ciągnie się jak guma. Rozłożenie każdej sceny na czynniki pierwsze sprawia wrażenie jakbyśmy oglądali życie bohatera w slowmotion. Potęgowało to wrażenie jakiejś pustki, braku - może nudy? Chociaż znów, czy to jest o Hubercie, czy o mnie i tempie, w którym toczę swoją kulkę?
Wizualnie dzieło Bena Gijsemansa jest zjawiskowe. Pozornie ascetyczny, z przygaszoną paletą kolorów, powtarzającymi się kadrami, „Hubert” porywa detalami, które można odkrywać na nowo. To one tworzą prawdziwą opowieść. Detal to też sposób patrzenia na dzieła sztuki i ich przełożenia na język komiksu. Aż chce się odwiedzić jakąś wystawę!
Ten spokojnie płynący, prawie niemy, belgijski komiks oczarował mnie estetyką, wyciszył i przyniósł chwilę mądrej zadumy.
Zupełnie niespodziewany zachwyt 🖤
December 10, 2025
Hubert é um homem de rotinas, vive longe dos outros, e o seu contacto com o mundo e, especificamente, com as mulheres é em segundo grau.
Aos fins de semana vai ao museu, olhar para quadros, e foca-se particularmente na figura feminina. Figura que tenta repetir quando pinta em casa.
O seu confronto com o feminino concreto é pleno de estranheza e dificuldade de conexão. Quando finalmente acede ao convite de uma vizinha para partilharem um copo de vinho, Hubert percebe que os paralelos da arte e do real afinal são mesmo duas linhas que não se tocam.
O que tiro do final do livro é que aceitando a sua natureza e sendo capaz de criar por si, sem a inspiração da visão de outros artistas do feminino, ele é capaz de felicidade.
O livro explora a monotonia do quotidiano de um introvertido de forma eficaz, usa uma grelha maioritariamente fixa e a repetição de gestos e de momentos muito bem, o desenho e cores de Gijsemans fazem lembrar a bd do início do século XX, com um traço da "linha clara" e uma paleta de cores emudecidas. Tudo contribui de forma intencional para o ambiente da bd.
Tenho de pensar mais um pouco sobre este livro, já que acho que há mais a tirar dele.
Aos fins de semana vai ao museu, olhar para quadros, e foca-se particularmente na figura feminina. Figura que tenta repetir quando pinta em casa.
O seu confronto com o feminino concreto é pleno de estranheza e dificuldade de conexão. Quando finalmente acede ao convite de uma vizinha para partilharem um copo de vinho, Hubert percebe que os paralelos da arte e do real afinal são mesmo duas linhas que não se tocam.
O que tiro do final do livro é que aceitando a sua natureza e sendo capaz de criar por si, sem a inspiração da visão de outros artistas do feminino, ele é capaz de felicidade.
O livro explora a monotonia do quotidiano de um introvertido de forma eficaz, usa uma grelha maioritariamente fixa e a repetição de gestos e de momentos muito bem, o desenho e cores de Gijsemans fazem lembrar a bd do início do século XX, com um traço da "linha clara" e uma paleta de cores emudecidas. Tudo contribui de forma intencional para o ambiente da bd.
Tenho de pensar mais um pouco sobre este livro, já que acho que há mais a tirar dele.
August 28, 2024
3.5
gorgeous art. another review calls this not a graphic novel, but an experience, and i have to agree. it was an interesting execution and a look into one solitary man’s life and his relationship to art
art was gorgeous, story is super slow-paced and very standard. definitely not an exciting novel by any means but a nice little reflection
gorgeous art. another review calls this not a graphic novel, but an experience, and i have to agree. it was an interesting execution and a look into one solitary man’s life and his relationship to art
art was gorgeous, story is super slow-paced and very standard. definitely not an exciting novel by any means but a nice little reflection
June 28, 2023
Piękna opowieść graficzna - głównie zachwyca obrazem, bo dialogów czy tekstu, jest w niej bardzo malutko. Niesamowita jest ta kreska.
December 23, 2024
Voor lezers die houden van verstilde verhalen, eenzame personages en tekeningen om naar te blijven turen. Prachtig debuut!
February 21, 2017
De poëzie van het kijken vertelt in beelden van proza. Verstilling en contemplatie ontmoeten afzondering en twijfel in Hubert. Voor de kunstliefhebber, tekenaar, schilder, fotograaf of dichter die in ons verscholen zit.
October 15, 2017
Simple and sad. About a man who prefers to connect with paintings rather than people.
February 5, 2017
Reading "Hubert" is like observing a man observing things. In that, the experience feels more like being in front of a painting rather than reading a book/story. Which is pretty cool, because the main theme in the book is also arts. Hubert stays, for the most part, in front of a painting. And we kinda do the same thing, simultaneously.
June 12, 2018
Beautifully composed little story. Sepia tones and infinitesimal differences between many of the panels draw the eye forward in a way that gives an overall impression of a Zoetrope bound into a book.
August 3, 2020
um quadrinho íntimo e lento que examina a personalidade de um homem solitário enquanto nos mantém à distância. o ritmo faz com que as pequenas rupturas no cotidiano de Hubert ganhem a magnitude de uma explosão. muito bom.
February 6, 2017
Beautifully Tragic
As much art as the pictures in the panels. Sad. Not in sad events. But, some unseen tragic sadness is below the surface. Very well crafted.
As much art as the pictures in the panels. Sad. Not in sad events. But, some unseen tragic sadness is below the surface. Very well crafted.
February 20, 2017
İlk bakışta Louvre Müzesi için hazırlanan serinin bir parçası sandım. Fakat, değilmiş. Bence biraz fazla soğuk. Sadece, bir -ilk kitap- için iyi sayılır diyebilirim.
August 8, 2019
Its a short and quiet graphic novel with very few words. However, the artwork and illustrations are the driving force in the story. A beautiful and quick reading that I enjoyed.
Displaying 1 - 30 of 100 reviews