What do you think?
Rate this book


259 pages, Paperback
First published January 1, 2011
The soul is a slippery thing. A door slammed too loudly can send it running. A beautiful, shining object can catch its attention and lure it away. But in darkness, unpursued, the soul, the pralung, can climb back in through an open window, it can be returned to you.
My father's stories came back to me, all the heroes that persisted in Khmer poems and myths, so many stories that promised us we were braver than we were.Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για τα τέσσερα χρόνια κατά τα οποία η Καμπότζη βρισκόταν υπό το ζυγό των Khmer Rouge, από το 1975, όταν βγήκαν νικηφόροι από τον εμφύλιο πόλεμο, ως το 1979 και την απομάκρυνσή τους από την εξουσία μετά την εισβολή του Βιετνάμ στη Δημοκρατική Kampuchea. Παρόλα αυτά, πριν διαβάσω το βιβλίο της Madeleine Thien δε μπορούσα να φανταστώ πως ένα έργο μυθοπλασίας θα μπορούσε να αναπαραστήσει μια ιστορική εποχή τέτοιας σημασίας χωρίς να υποπέσει σε κοινότυπα συναισθηματικής φόρτισης μοτίβα, χωρίς να είναι προβλέψιμο αφηγηματικά και θεματικά.
I would like to know which part of the mind remains untouched, barricaded, if there is any part of me that lasts, that is incoruptible, the absolute centre of who I am.Πρόκειται για μια αφήγηση που στηρίζεται περισσότερο στην εμπειρία και την παρατήρηση παρά στη φαντασία, καθώς η συγγραφέας φιλοδοξεί να παραστήσει τη ζωή όπως ήταν, με τις περιπλοκές και την ωμότητά της, δίχως προκαταλήψεις κι επιθυμία συγκίνησης με την επίδειξη του πάθους. Με τα λόγια του Proust:
Αυτό που αποκαλούμε πραγματικότητα είναι μια ορισμένη σχέση ανάμεσα στα συναισθήματα και τις αναμνήσεις που ταυτόχρονα μας περικυκλώνουν[…]Η ουσία του έργου της Thien βρίσκεται λοιπόν στο μηχανισμό της μνήμης, καθώς το μυθιστόρημα δεν είναι οργανωμένο γραμμικά, μάλλον μοιάζει με πραγματικές μνήμες, με την ιστορία να λέγεται σε θραύσματα, να παρασύρεται πίσω-μπρος μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, προκειμένου να ανασυρθεί η πονεμένη μνήμη.
You can follow the trail but you can't know in which direction you are headed, down to the end, or reversing, forever, to the beginning.Η κατασκευή της Thien είναι ποιητική, αρέσκεται στη λεπτομέρεια και στη γνήσια πολυπλοκότητα, με τον πόνο του παρελθόντος να είναι εξαιρετικός, να ρίχνει τη σκιά του στο παρόν και παρόλα αυτά να μην εμποδίζει το χαρακτήρα να ζήσει μια πλήρη ζωή, ενώ η πρόζα της παρακάμπτει τα συναισθηματικά «δίχτυα» τα οποία θα της περιόριζαν τη διευκρίνιση και την αποτύπωση μιας πραγματικότητας προσωπικής και συνάμα που δεν ατομικοποιείται, προτείνοντας την αλήθεια της αναγνωρισμένης πραγματικότητας.