What do you think?
Rate this book
Mektuplar
İnsanların kendilerini bu kadar aynı, bu kadar kaba ve cahilce ifade ettikleri dünyada, gerçek bir dilde, gerçek bir kişi tarafından yazılmış gerçek bir mektup almak, zor bulunur ve çok kıymetli bir şey.
Mektuplar, XX. yüzyılın Nobel Edebiyat Ödülü sahibi iki yazarının, mahvolan dünya için taşıdıkları kederin karşılığı… 1930’lu ve 1940’lı yıllarda savaşın saçmalığına, diplomatların basiretsizliğine, Nazilerin vahşetine, milliyetçilikten beslenen tecrit ve ötekileştirmeye karşı durdular, Almanya ve Avrupa’nın kaderi için düşündüler ve ürettiler. Akıl almaz bir korkunun hâkim olduğu karanlık zamanlarda hayatta kalmaya çalıştılar, ama asla karamsarlığa teslim olmadılar.
Hermann Hesse ve Thomas Mann’ın mektupları, bu iki edebiyat devi arasındaki büyük dostluk ve etkileşimin yanında dönemin edebiyat, sanat, yayıncılık dünyasına ve politik gelişmelerine de ışık tutuyor.
Volker Michels’in kapsamlı önsözü ve aydınlatıcı notlarıyla Mektuplar, okurken sizi özel bir odada bu iki yazarın sohbetine tanık olan ayrıcalıklı bir misafir gibi hissettirecek.
“Mann da Hesse de asla ümitlerini yitirmediler. Sanat galip gelecek, medeniyet galip gelecek; -bunda ısrarcılar. Müziğin gücü, silahların gürültüsünü bastıracak. Hayat, ölümü yenecek. Onlara kulak verin: Gerçeği dillendiriyorlar. Başka hiçbir şeyin önemi yok.”
Pete Hamill
“Kuzeyle güney, şehirle kırsal, epik anlatımla şiirsel üslup, sofistike kozmopolitlikle inzivaya çekilme; -aralarındaki büyük farklara rağmen Hesse ile Mann, koldaşlıklarından yola çıkarak ortak bir paydada buluştular.”
Theodore Ziolkowski
Mektuplar, XX. yüzyılın Nobel Edebiyat Ödülü sahibi iki yazarının, mahvolan dünya için taşıdıkları kederin karşılığı… 1930’lu ve 1940’lı yıllarda savaşın saçmalığına, diplomatların basiretsizliğine, Nazilerin vahşetine, milliyetçilikten beslenen tecrit ve ötekileştirmeye karşı durdular, Almanya ve Avrupa’nın kaderi için düşündüler ve ürettiler. Akıl almaz bir korkunun hâkim olduğu karanlık zamanlarda hayatta kalmaya çalıştılar, ama asla karamsarlığa teslim olmadılar.
Hermann Hesse ve Thomas Mann’ın mektupları, bu iki edebiyat devi arasındaki büyük dostluk ve etkileşimin yanında dönemin edebiyat, sanat, yayıncılık dünyasına ve politik gelişmelerine de ışık tutuyor.
Volker Michels’in kapsamlı önsözü ve aydınlatıcı notlarıyla Mektuplar, okurken sizi özel bir odada bu iki yazarın sohbetine tanık olan ayrıcalıklı bir misafir gibi hissettirecek.
“Mann da Hesse de asla ümitlerini yitirmediler. Sanat galip gelecek, medeniyet galip gelecek; -bunda ısrarcılar. Müziğin gücü, silahların gürültüsünü bastıracak. Hayat, ölümü yenecek. Onlara kulak verin: Gerçeği dillendiriyorlar. Başka hiçbir şeyin önemi yok.”
Pete Hamill
“Kuzeyle güney, şehirle kırsal, epik anlatımla şiirsel üslup, sofistike kozmopolitlikle inzivaya çekilme; -aralarındaki büyük farklara rağmen Hesse ile Mann, koldaşlıklarından yola çıkarak ortak bir paydada buluştular.”
Theodore Ziolkowski
416 pages, Paperback
First published January 1, 1968
29 people are currently reading
860 people want to read
About the author
Hermann Hesse
1,794 books19.5k followersMany works, including
Siddhartha
(1922) and
Steppenwolf
(1927), of German-born Swiss writer Hermann Hesse concern the struggle of the individual to find wholeness and meaning in life; he won the Nobel Prize for literature in 1946.
Other best-known works of this poet, novelist, and painter include The Glass Bead Game , which, also known as Magister Ludi, explore a search of an individual for spirituality outside society.
In his time, Hesse was a popular and influential author in the German-speaking world; worldwide fame only came later. Young Germans desiring a different and more "natural" way of life at the time of great economic and technological progress in the country, received enthusiastically Peter Camenzind , first great novel of Hesse.
Throughout Germany, people named many schools. In 1964, people founded the Calwer Hermann-Hesse-Preis, awarded biennially, alternately to a German-language literary journal or to the translator of work of Hesse to a foreign language. The city of Karlsruhe, Germany, also associates a Hermann Hesse prize.
Other best-known works of this poet, novelist, and painter include The Glass Bead Game , which, also known as Magister Ludi, explore a search of an individual for spirituality outside society.
In his time, Hesse was a popular and influential author in the German-speaking world; worldwide fame only came later. Young Germans desiring a different and more "natural" way of life at the time of great economic and technological progress in the country, received enthusiastically Peter Camenzind , first great novel of Hesse.
Throughout Germany, people named many schools. In 1964, people founded the Calwer Hermann-Hesse-Preis, awarded biennially, alternately to a German-language literary journal or to the translator of work of Hesse to a foreign language. The city of Karlsruhe, Germany, also associates a Hermann Hesse prize.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
January 25, 2015
http://www.mytwostotinki.com/?p=845
Thomas Mann received the Nobel Prize for Literature in 1929, Hermann Hesse in 1946. It goes without saying that I was reading the correspondence of these two eminent writers with great curiosity.
It starts in 1910. Hesse has published in his journal Der März a moderately critical review of Mann’s new novel Royal Highness that seemed to him a bit too harsh afterwards. Therefore Hesse is in a way apologizing to Mann in his very first letter. But Thomas Mann is not offended and answers in his typical conciliatory tone that he appreciates Hesse’s “constructive” remarks. He even writes that he considers to submitting something for publication in Der März but mentions also the fact that he is so busy right now.
After this quite hopeful beginning, the communication lingers rather sluggishly between the two for many years, until 1927 or 1928. The reason for this may be partly because they were too immersed in their own writing business but I suppose it had also something to do with principal differences between the two at least during that period.
While Hesse was a pacifist from an early stage of his life who emigrated to neutral Switzerland, distancing himself from Germany also by adopting Swiss citizenship – he was by the way born as a Russian citizen and was technically never a German national - Thomas Mann was during WWI not free from nationalistic feelings, which he expressed most famously in his Reflections of an Unpolitical Man. But while he fell out completely with his brother Heinrich for several years (they later reconciled) for political reasons – Heinrich was for him the principal partisan of superficial French civilisation as opposed to the much deeper German Kultur of which he saw himself as the main representative – the relations with Hesse remained cordial even during this time.
The lost war and the fierce struggle of the young Weimar Republic for survival from the very beginning against radical elements from the left and even more violently from the right caused Thomas Mann to reassess his previous position. He turned into one of the most outspoken defenders of the new democracy against the radical elements in Germany and in the 1920s he became a kind of unofficial intellectual president of the Republic. In this period he not only became close again with brother Heinrich, also the correspondence with Hesse becomes more regular and much more interesting.
They discuss literature – Hesse’s Steppenwolf has just appeared and praised highly by Thomas Mann -, they discuss Literaturpolitik, especially the role of the Prussian Academy. Mann wants to turn this body into a bulwark against the radicals and seeks for Hesse’s support. But Hesse has already disengaged himself completely from Germany. It’s not that he doesn’t care for it. But he simply doesn’t see the point to get involved in the meetings and proceedings of an organization with which he feels no longer any bond.
The probably most interesting part of the correspondence covers the time from 1933 to 1945. While Mann travels abroad to avoid probable arrest, he still has hope that his works will be available to readers in Germany even after the Nazis took power there. Only after the University of Bonn strips him of his doctoral degree honoris causa and after an intervention of his daughter Erika, he breaks “officially” with Germany and makes it clear that he is siding with the emigrants.
It is revealing that some newspapers in Switzerland, where Hesse is residing, attack Mann and the other exiled German writers in a rather rude and disgusting way. The attack was orchestrated by Eduard Korrodi, a mediocre literary critic with whom also Hesse had a previous falling-out.
Family news (especially touching Mann’s reaction on the suicide of his son Klaus), health issues, exchange of evaluations of the actual political situation, difficulties with publishers or the life of an émigré who has to settle in a surrounding that is completely new to him, support to other émigrés who cannot support themselves or need an affidavit for immigration – there are hardly any issues which the two are not discussing in this interesting correspondence. We as readers see also how the mature masterpieces of the two writers, Hesse’s Glass Bead Game and Mann’s Lotte in Weimar, Doctor Faustus and Felix Krull take shape. Mann, although two years older than Hesse and despite the fact that for several years he was “on the road”, seems to be the more vital one. Hesse’s productivity as a writer was seriously reduced by bad health and he mentions frequently how worn out he feels.
This correspondence contains nothing sensational but it gives interesting insights in the lives and workshops of two of the greatest German-language writers of the 20th century. For me it was touching to see how both men, so different they were in many respects, started to develop a friendship. There is not one occasion when you have the feeling that there is a tension between them or a strong disagreement. I don’t want to psychologize but I guess that the two who read each other’s work carefully understood that also the other one had his own share of demons deep inside and that might be one reason why they felt connected. There is also a deep sense of civility in both writers which they both appreciate very much, especially in a time of barbarity. They both saw themselves also as representatives of the “true” Germany – the one that holds culture and humanism high. When Thomas Mann said that
“Where I am, there is Germany. I carry my German culture in me. I have contact with the world and I do not consider myself fallen,”
we can be sure that Hermann Hesse completely agreed with that notion.
It made me also feel a bit nostalgic to read this correspondence. Hesse – who added frequently a small watercolor painting as a header – and Mann were blessed letter writers. Most of the longer letters seem to be carefully composed although the communication flows so freely. The form of address is changing over the years from the very formal Sehr geehrter Herr to Lieber Freund (dear friend) – especially for the son of a Senator from Lübeck this was an extraordinary sign of connectedness; Mann was usually very polite and friendly, but also distanced in most of his correspondence with other partners.
I am wondering if there will be any comparable correspondence of writers in the time of email and other forms of instant messaging – or is this something we have lost for good?
Thomas Mann received the Nobel Prize for Literature in 1929, Hermann Hesse in 1946. It goes without saying that I was reading the correspondence of these two eminent writers with great curiosity.
It starts in 1910. Hesse has published in his journal Der März a moderately critical review of Mann’s new novel Royal Highness that seemed to him a bit too harsh afterwards. Therefore Hesse is in a way apologizing to Mann in his very first letter. But Thomas Mann is not offended and answers in his typical conciliatory tone that he appreciates Hesse’s “constructive” remarks. He even writes that he considers to submitting something for publication in Der März but mentions also the fact that he is so busy right now.
After this quite hopeful beginning, the communication lingers rather sluggishly between the two for many years, until 1927 or 1928. The reason for this may be partly because they were too immersed in their own writing business but I suppose it had also something to do with principal differences between the two at least during that period.
While Hesse was a pacifist from an early stage of his life who emigrated to neutral Switzerland, distancing himself from Germany also by adopting Swiss citizenship – he was by the way born as a Russian citizen and was technically never a German national - Thomas Mann was during WWI not free from nationalistic feelings, which he expressed most famously in his Reflections of an Unpolitical Man. But while he fell out completely with his brother Heinrich for several years (they later reconciled) for political reasons – Heinrich was for him the principal partisan of superficial French civilisation as opposed to the much deeper German Kultur of which he saw himself as the main representative – the relations with Hesse remained cordial even during this time.
The lost war and the fierce struggle of the young Weimar Republic for survival from the very beginning against radical elements from the left and even more violently from the right caused Thomas Mann to reassess his previous position. He turned into one of the most outspoken defenders of the new democracy against the radical elements in Germany and in the 1920s he became a kind of unofficial intellectual president of the Republic. In this period he not only became close again with brother Heinrich, also the correspondence with Hesse becomes more regular and much more interesting.
They discuss literature – Hesse’s Steppenwolf has just appeared and praised highly by Thomas Mann -, they discuss Literaturpolitik, especially the role of the Prussian Academy. Mann wants to turn this body into a bulwark against the radicals and seeks for Hesse’s support. But Hesse has already disengaged himself completely from Germany. It’s not that he doesn’t care for it. But he simply doesn’t see the point to get involved in the meetings and proceedings of an organization with which he feels no longer any bond.
The probably most interesting part of the correspondence covers the time from 1933 to 1945. While Mann travels abroad to avoid probable arrest, he still has hope that his works will be available to readers in Germany even after the Nazis took power there. Only after the University of Bonn strips him of his doctoral degree honoris causa and after an intervention of his daughter Erika, he breaks “officially” with Germany and makes it clear that he is siding with the emigrants.
It is revealing that some newspapers in Switzerland, where Hesse is residing, attack Mann and the other exiled German writers in a rather rude and disgusting way. The attack was orchestrated by Eduard Korrodi, a mediocre literary critic with whom also Hesse had a previous falling-out.
Family news (especially touching Mann’s reaction on the suicide of his son Klaus), health issues, exchange of evaluations of the actual political situation, difficulties with publishers or the life of an émigré who has to settle in a surrounding that is completely new to him, support to other émigrés who cannot support themselves or need an affidavit for immigration – there are hardly any issues which the two are not discussing in this interesting correspondence. We as readers see also how the mature masterpieces of the two writers, Hesse’s Glass Bead Game and Mann’s Lotte in Weimar, Doctor Faustus and Felix Krull take shape. Mann, although two years older than Hesse and despite the fact that for several years he was “on the road”, seems to be the more vital one. Hesse’s productivity as a writer was seriously reduced by bad health and he mentions frequently how worn out he feels.
This correspondence contains nothing sensational but it gives interesting insights in the lives and workshops of two of the greatest German-language writers of the 20th century. For me it was touching to see how both men, so different they were in many respects, started to develop a friendship. There is not one occasion when you have the feeling that there is a tension between them or a strong disagreement. I don’t want to psychologize but I guess that the two who read each other’s work carefully understood that also the other one had his own share of demons deep inside and that might be one reason why they felt connected. There is also a deep sense of civility in both writers which they both appreciate very much, especially in a time of barbarity. They both saw themselves also as representatives of the “true” Germany – the one that holds culture and humanism high. When Thomas Mann said that
“Where I am, there is Germany. I carry my German culture in me. I have contact with the world and I do not consider myself fallen,”
we can be sure that Hermann Hesse completely agreed with that notion.
It made me also feel a bit nostalgic to read this correspondence. Hesse – who added frequently a small watercolor painting as a header – and Mann were blessed letter writers. Most of the longer letters seem to be carefully composed although the communication flows so freely. The form of address is changing over the years from the very formal Sehr geehrter Herr to Lieber Freund (dear friend) – especially for the son of a Senator from Lübeck this was an extraordinary sign of connectedness; Mann was usually very polite and friendly, but also distanced in most of his correspondence with other partners.
I am wondering if there will be any comparable correspondence of writers in the time of email and other forms of instant messaging – or is this something we have lost for good?
October 17, 2025
Voorstel: Hesse-Mann conversatie als schoolvak. Hoe ga je beleefd, welwillend en welbespraakt met elkaar om? Ook als je het niet eens bent. Of heb je pijn, ervaar je ongemak, en/of word je afgewezen. Blijvend vriendschappelijk communiceren terwijl de wereld zijn oren laat hangen naar fascistische krachten.
We hebben dit vak nodig.
We hebben dit vak nodig.
Read
October 21, 2017Bu mektupları okumadan önce Hermann Hesse'nin birkaç kitabını okumuş ancak Thomas Mann'ın hiçbir kitabını okumamıştım. Şunu söyleyebilirim ki kitaplarını okuduğum Herman Hesse'nin mektupları daha tanıdık daha sıcak geldi. Kitapta yer alan mektuplar 1910 yılından Thomas Mann'ın öldüğü 1955 yılına kadar devam etmekte. Bu 45 yıl boyunca iki yazar bazen biraraya gelmiş bazen de çok uzun aralıklarla birbirlerini görmemişler ancak birbirlerine mektup yazmaya hep devam etmişler.
Mektuplarında Dünya Savaşları, Nazi Almanyası, ülkelerinden ayrılmak zorunda kalışları gibi meseleler; çalışmaları ile ilgili görüşler; günlük sıradan işleri, sağlık durumları ve aileleri hakkında yazmışlar. 45 yıl boyunca yazdıkları her mektupta birbirlerine saygı dolu hitapları, nezaketleri gönülden bağlılıkları ve dostlukları inanılmayacak derecede güzeldi; gıpta ile okudum. Dipnotların fazlalığı ise okumanın etkisinin ve akıcılığının zaman zaman kesintiye uğramasına sebep oldu. Kitapta mektuplar dışında ön söz, son söz ve çeşitli ekler de yer almakta. Kitabın çevirmeni için ayrıca birkaç şey söylemek isterim. Umarım ömrü uzun olur ve daha nice çevirilerini okuma şansımız olur.
Mektuplarında Dünya Savaşları, Nazi Almanyası, ülkelerinden ayrılmak zorunda kalışları gibi meseleler; çalışmaları ile ilgili görüşler; günlük sıradan işleri, sağlık durumları ve aileleri hakkında yazmışlar. 45 yıl boyunca yazdıkları her mektupta birbirlerine saygı dolu hitapları, nezaketleri gönülden bağlılıkları ve dostlukları inanılmayacak derecede güzeldi; gıpta ile okudum. Dipnotların fazlalığı ise okumanın etkisinin ve akıcılığının zaman zaman kesintiye uğramasına sebep oldu. Kitapta mektuplar dışında ön söz, son söz ve çeşitli ekler de yer almakta. Kitabın çevirmeni için ayrıca birkaç şey söylemek isterim. Umarım ömrü uzun olur ve daha nice çevirilerini okuma şansımız olur.
December 5, 2018
cute bromance!; but man Manns death rly hits u in the end after u watched their relationship grow for like 50 years :<
July 31, 2019
ადრე, ერთ-ერთმა ლექტორმა გვითხრა, ჭეშმარიტი მწერალი სწორედ ის არის, ვისაც კარგად შეუძლია თავისი პირადი განცდების შენიღბვა და ნაწარმოების ყოველგვარი სუბიექტური განცდებისაგან დაცლაო. მაშინ პროტესტის გრძნობა გამიჩნდა. ბევრი ვიმტვრიე თავი, თუ როგორ შეიძლება შექმნა ისეთი მხატვრული ნაწამოები, რომელიც სხვა ადამიანს არსებობას დაავიწყებს და პერსონაჟს ტყავში გადააცხოვრებს, თუკი თავად არ იცი და განგიცდია ეს ყოველივე ?
გავიდა დრო და უკეთ მივხვდი რაც იმ ლექტორმა იგულისხმა, კერძოდ ის სირთულე რომელიც პირად დღიურებსა და მხატვრულ ლიტერატურას შორის ზღვარის პოვნაა. მკითხველს შეიძლებაა დააინტერესოს ჰარი ჰალერმა , მაგრამ ამავდროულად ფეხებზე ეკიდოს ჰერმან ჰესე...რომ სულ ერთია ედგარ ალან პოს "ყორანის" წერის დროს კბილი სტკიოდა თუ გული...
მოკლედ ,ამდენი იმიტომ ვიბოდიალე, რომ დოკუმენტურ და მხატვრულ პროზას შორის განსხვავებისთვის ხაზი გამესვა, თუმცა ეს წიგნი, რომელიც ჰერმან ჰესესა და თომას მანის პირად მიმოწერას ასახავს, კიდევ ერთი ნათელი დადასტურებაა იმისა, რომ არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად პროფესიონალი და ვირტუოზი მწერალი იქნები... მთავარი სწორედ ისაა თუ როგორი ადამინი ხარ !
ამ მიმოწერაში, რომელიც თითქმის მთელ მათ ცხოვრებას გასდევს, კარგად იგრძნობა ორივე ავტორის პრონციპულობა, ხასიათის სიმტკიცე და დაუმორჩილებლობა, რომელსაც არსებული რეჟიმის მიმართ გამოხატავდნენ. უსამშობლოდ დარჩენილი ნამდვილი გერმანელები, რომელთაც ეს უკანასკნელი " არასასურველად" მიიიჩნევდა, საბოლოოდ ყველაფერს მაინც საკუთარი ქვეყნისთვის ქმნიდნენ. დღევანდელ დღეს კი გერმანული ლიტერატურის ხსენებისას, შეუძლებელია ეს ორი გენიოსი არ გაგვახსენდეს. ამ წერილების წაკითხვის შემდეგ კიდევ უფრო გასაგები ხდება თუ რაზე დგას მათი შემოქმედება და რამხელა შრომა და ტკივილი იმალება თითოეული ნაწერის მიღმა.
" მუდამ ადამიანურია იმ რაღაცეების სამყარო, რომელთა გამოხატვაც საერთოდ არ ხდება, ადამიანური არ არის , თუ მათ კარგად გამოხატავ."
გავიდა დრო და უკეთ მივხვდი რაც იმ ლექტორმა იგულისხმა, კერძოდ ის სირთულე რომელიც პირად დღიურებსა და მხატვრულ ლიტერატურას შორის ზღვარის პოვნაა. მკითხველს შეიძლებაა დააინტერესოს ჰარი ჰალერმა , მაგრამ ამავდროულად ფეხებზე ეკიდოს ჰერმან ჰესე...რომ სულ ერთია ედგარ ალან პოს "ყორანის" წერის დროს კბილი სტკიოდა თუ გული...
მოკლედ ,ამდენი იმიტომ ვიბოდიალე, რომ დოკუმენტურ და მხატვრულ პროზას შორის განსხვავებისთვის ხაზი გამესვა, თუმცა ეს წიგნი, რომელიც ჰერმან ჰესესა და თომას მანის პირად მიმოწერას ასახავს, კიდევ ერთი ნათელი დადასტურებაა იმისა, რომ არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად პროფესიონალი და ვირტუოზი მწერალი იქნები... მთავარი სწორედ ისაა თუ როგორი ადამინი ხარ !
ამ მიმოწერაში, რომელიც თითქმის მთელ მათ ცხოვრებას გასდევს, კარგად იგრძნობა ორივე ავტორის პრონციპულობა, ხასიათის სიმტკიცე და დაუმორჩილებლობა, რომელსაც არსებული რეჟიმის მიმართ გამოხატავდნენ. უსამშობლოდ დარჩენილი ნამდვილი გერმანელები, რომელთაც ეს უკანასკნელი " არასასურველად" მიიიჩნევდა, საბოლოოდ ყველაფერს მაინც საკუთარი ქვეყნისთვის ქმნიდნენ. დღევანდელ დღეს კი გერმანული ლიტერატურის ხსენებისას, შეუძლებელია ეს ორი გენიოსი არ გაგვახსენდეს. ამ წერილების წაკითხვის შემდეგ კიდევ უფრო გასაგები ხდება თუ რაზე დგას მათი შემოქმედება და რამხელა შრომა და ტკივილი იმალება თითოეული ნაწერის მიღმა.
" მუდამ ადამიანურია იმ რაღაცეების სამყარო, რომელთა გამოხატვაც საერთოდ არ ხდება, ადამიანური არ არის , თუ მათ კარგად გამოხატავ."
January 25, 2022
Interesantísimo para imaginarse cómo fue la vida de un intelectual alemán en el periodo de entre guerras, hablando todo el día única y exclusivamente de Goethe y de Wagner y de Nietzsche y viendo cómo a tu alrededor se desmorona la Alemania que querías y el debate general se estanca en algo tan etéreo como "el espíritu del pueblo alemán". Ánimo con eso.
La edición está perfectamente comentada, 10/10 en comentación.
La edición está perfectamente comentada, 10/10 en comentación.
May 3, 2010
Just imagine the joy of reading this book !!! I was in heaven.
March 14, 2021
A collection of letters, spanning 45 years (!) of friendship, during the reading of which you feel like you get to know the two writers really well.
August 20, 2024
correspondance d'Hermann Hesse avec Thomas Mann, qui était son meilleur ami.
On voit l'évolution du contexte de l'Allemagne avant/pendant/après guerre et plus précisément sur les maisons d'édition, le traitement des écrivains et leur exil
On voit surtout le respect qu'ils ont l'un envers l'autre et leurs hommages pour leurs anniversaires, c'est trop mimi
Quelques réflexions sur des sujets de l'époque et beaucoup de critiques de leurs livres, avec des approfondissements de certaines idées ce qui m'a beaucoup intéressé
On voit l'évolution du contexte de l'Allemagne avant/pendant/après guerre et plus précisément sur les maisons d'édition, le traitement des écrivains et leur exil
On voit surtout le respect qu'ils ont l'un envers l'autre et leurs hommages pour leurs anniversaires, c'est trop mimi
Quelques réflexions sur des sujets de l'époque et beaucoup de critiques de leurs livres, avec des approfondissements de certaines idées ce qui m'a beaucoup intéressé
February 18, 2022
ორივე ის მიყვარს მაგრამ წერილებში ვერა :/// ალბათ იმიტომ რომ ოსტერი და კუტზე მენატრება წერილებში
August 11, 2022
رسائل مابين هرمان هيسه و توماس مان تُبين علاقة الصداقه والاخوة التي تجمع بينهما، صدمت كون اخر رساله مؤلمه وهي موت توماس مان.
الترجمة كانت لا بأس بها، رغم إني واجهت بعض الصعوبات في ربط الجمل مع بعض في بعض الرسائل، لا اريد ان انسى مجهود المترجم في ذكر اسماء وحوادث كثيرة في الهوامش والملحقات.
الترجمة كانت لا بأس بها، رغم إني واجهت بعض الصعوبات في ربط الجمل مع بعض في بعض الرسائل، لا اريد ان انسى مجهود المترجم في ذكر اسماء وحوادث كثيرة في الهوامش والملحقات.
March 7, 2020
Una amistad que iba más allá de lo literario. En este volumen no solo se reúne la correspondencia entre Thomas Mann y Hermann Hesse; también se incluyen numerosos artículos que escribieron uno u otro para analizar, honrar o admirar la prosa de su amigo. Son también muy interesantes las cartas de los años treinta y cuarenta: la inevitabilidad de la guerra, la censura por parte de la Alemania nazi, el exilio de Mann en Suiza y en USA...
December 15, 2023
La correspondència entre dos amics, dues persones amb personalitats gairebé antagòniques, però que compartien la mateixa passió per la cultura i la literatura; dos monstres de les lletres, dos Premis Nobel amb una intel·ligència i sensibilitat fora de norma.
Les cartes que van intercanviar al llarg de gairebé mig segle són testimoni i reflex de l'Europa de la primera meitat del segle XX: l'Europa d'entreguerres, l'ascens d'un nazisme al qual tots dos van fer front a la seva manera, la Segona Guerra Mundial i la incipient Guerra Freda.
El llibre humanitza i ens apropa, a través de les seves dèries, patiments, triomfs i cabòries, els autors d'obres tan imprescindibles com Demian i El llop estepari La muntanya màgica o La mort a Venècia.
Les cartes que van intercanviar al llarg de gairebé mig segle són testimoni i reflex de l'Europa de la primera meitat del segle XX: l'Europa d'entreguerres, l'ascens d'un nazisme al qual tots dos van fer front a la seva manera, la Segona Guerra Mundial i la incipient Guerra Freda.
El llibre humanitza i ens apropa, a través de les seves dèries, patiments, triomfs i cabòries, els autors d'obres tan imprescindibles com Demian i El llop estepari La muntanya màgica o La mort a Venècia.
January 7, 2023
نبذة:-
من جوف ركام حربين عالميتين، ينهض إرث أيقونتين من الأدب الألماني، رصدتا تصدع كيان الوطن وانهيار المنظومة الثقافية، فانتخبتا الكلمة، سلاحا مضادا للرصاص، دواء مخدر لندب المهجر، وملاذا لأرواح هائمة.
---
مراجعة:-
تخبو الأنا ويعلو صوت الضمير الإنساني؛ تضامن قلبي، سلام نفسي، ومضات تربوية، ودروس ملهمة في الصداقة وفن القيادة ومهارات إدارة المواقف. وللأسرة بصمة حضور، ضيقة الأبعاد نسبيا.
محتوى يعكس نضجا أدبيا، ثقافيا، فكريا، أخلاقيا، وسياسيا، غير أن بنية الجُمَل متحررة من التعقيد وانتقاء المفردات مترفع عن التكلف. أما الجزئيات النقدية للإصدارات، فقد يكتنف جانب منها، قدر من الضبابية، إذا كُنت لم تقرأها. والتكييف نفسه، قد ينسحب على الوقائع التاريخية المستدعاة، إن تخلَّف اطلاعك عليها.
يخترق النص عناوين جوهرية لا تنفك حتى عن واقعنا المعاصر، منها: (ضريبة معارضة النُخب الثقافية لسياسيات السلطة الديكتاتورية) و(الموهبة، بين الاحتضان والتهميش)؛ المظاهر والنتائج ومؤشر المخاطرة.
على أن المحتوى لا يندرج ضمن تصنيف السيرة، إلا أن الجهد الضخم في الإعداد والترجمة، كفيلا بتمكين القارىء من رسم تصور جيد عن الشخصيتين إلى حد استنفار عاطفته في الرسالتين الأخيرتين.
---
إحصائيات:-
عن دار "الرافدين"، صدرت باللغة العربية، الطبعة الأولى، سنة 2019. تقع في 411 صفحة. تتضمن 141 رسالة، معززة بمقدمة المترجم، ومقدمة الكتاب وخاتمة وملحق، ما أسهم على نحو بالغ الأثر في توضيح معطيات ذات صلة بمواضيع ضُمِنت متن الرسائل؛ فضلا عن فهرس ونبذة تعريفية بالمترجم.
---
اقتباسات:-
"ماذا يعني وطن، هذا ما لا أعلمه حقا منذ زمن طويل، وفي الحقيقة لم أعلمه بتاتا". (276).
"الشيء الذي يبدو صعبا ومخيفا في البداية قد يكون مكسبا لي في النهاية". (90).
"صحيح أنه بإمكان المرء الحصول على الأصدقاء، وأنا لم أجد صعوبة في ذلك إلا نادرا، ولكن أن يجد المرء أصدقاء يعرفهم جيدا ويجدهم حوله دائما، منسجما ومتفاهما معهم، فهذا هو ما يصعب العثور عليه". (191).
"إنه لفن أدبي جميل وعظيم أن نرى العصر بعيون الأنماط المختلفة للعالم والحياة، وندخل بلطف في كل شيء فكري، وخاصة في عيون الأطفال. (202)
May 19, 2021
Mmh, einige Rezensionen in Englisch, vielleicht von Deutschen geschrieben.
Keine deutschsprachige Rezension, poor Germany.
Also ich habe den Briefwechsel so im Jahre 2000 gelesen und jetzt lese ich ab und zu ein paar Briefe.
Zum Beispiel wusste ich nicht, dass in Hesses Glasperlenspiel ein Glasperlenspieler Thomas von der Trave vorkommt und damit Thomas Mann gemeint war. Was ja eigentlich klar sein müsste, da Thomas Mann gerne in Travemünde Urlaub machte.
Ich kann das Buch sehr empfehlen.
Keine deutschsprachige Rezension, poor Germany.
Also ich habe den Briefwechsel so im Jahre 2000 gelesen und jetzt lese ich ab und zu ein paar Briefe.
Zum Beispiel wusste ich nicht, dass in Hesses Glasperlenspiel ein Glasperlenspieler Thomas von der Trave vorkommt und damit Thomas Mann gemeint war. Was ja eigentlich klar sein müsste, da Thomas Mann gerne in Travemünde Urlaub machte.
Ich kann das Buch sehr empfehlen.
June 24, 2014
Once again, lovely and fascinating to hear the voices of well-known authors without the formality of a piece of work. Thankfully, they talk a lot about their individual works, and works of others- so I have a whole bunch more added to my reading line-up!
September 4, 2018
at times funny and cute. most of their interaction is very formal and not very in depth, but their discourse over the rise/fall of hitler is revealing enough as to the social landscape they saw themselves as writing in.
November 6, 2022
Que belleza he leído
November 1, 2025
Birbirini besleyen iki yazarın 40 yılı aşkın içten ve sadık dostluklarını keyifle okudum. Bu dostluk beni oldukça şaşırttı, mesleki hırs ve kıskançlıktan uzak, birbirinin başarısına sevinen ve destekleyen yazarları takdir ettim. Yazması kolay olsa bile bir başkası (hele de aynı işi yapan ve bir nevi rakip sayılabilecek bir başkası) için sevinebilmek her yiğidin harcı değil.
Mektuplar çok nahif, çok zarif, çok samimiydi.
Bu 40 yıl içinde Avrupa panaroması, ikinci dünya savaşının ayak sesleri ve ardından gerçekleşmesi, dünyanın entelektüel değişimi, yazarların özel hayatlarındaki kayıplar, ödüller bu okumaya bonus oldu.
Çok fazla dipnot vardı, aslında çok da faydalı dipnotlardı kesinlikle buna itiraz edemem ama dipnotları takip etmek okumayı sürekli böldüğü için mektupların samimiyetini azaltıyor gibi geldiğinden bir noktadan sonra takip etmedim. Tam yazarla derin bir sohbete dalmışken istenmeyen üçüncü bir şahsın didaktik ve sevimsiz bir ses tonuyla araya girip durması gibi bir his bıraktı ve asıl meseleyi kaçırma noktasına gelince bi sus allasen dercesine takibi bıraktım. Birçok bilgiyi kaçırdığım için üzgün olmakla beraber kitabın tadını çıkardığım için içim rahat.
Mektuplar çok nahif, çok zarif, çok samimiydi.
Bu 40 yıl içinde Avrupa panaroması, ikinci dünya savaşının ayak sesleri ve ardından gerçekleşmesi, dünyanın entelektüel değişimi, yazarların özel hayatlarındaki kayıplar, ödüller bu okumaya bonus oldu.
Çok fazla dipnot vardı, aslında çok da faydalı dipnotlardı kesinlikle buna itiraz edemem ama dipnotları takip etmek okumayı sürekli böldüğü için mektupların samimiyetini azaltıyor gibi geldiğinden bir noktadan sonra takip etmedim. Tam yazarla derin bir sohbete dalmışken istenmeyen üçüncü bir şahsın didaktik ve sevimsiz bir ses tonuyla araya girip durması gibi bir his bıraktı ve asıl meseleyi kaçırma noktasına gelince bi sus allasen dercesine takibi bıraktım. Birçok bilgiyi kaçırdığım için üzgün olmakla beraber kitabın tadını çıkardığım için içim rahat.
December 26, 2025
::انطباع عام وكفى::
============
يا للمتعة المتكونة من متابعة هذا اللقاء الرهيب بين قطبي الأدب الألماني الحديث: هيرمان هيسه وتوماس مان.
هيرمان الرقيق الشاعر البوهيمي المنسلخ الهائم على وجهه ذلك الجوال المنفرد مقابل توماس القوي المتين صاحب اللغة الصاخبة والمتمرس من كتابته والذي يتحكم في ناصية الكتابة! كيف يمكن أن يكونا هذان القطبان المتضادان صداقة استمرت فترة طويلة جدًا حتى وفاة أحدهما! كيف تبادلا 141 رسالة!
إنها وثيقة تثبت أن الصداقة الحقيقية لا تعترف بالتشابه أو التماثل - بل هو الحب الصافي المتوازن والاستماع الجيد للآخر - الحب هو التوازن.
*.*.*.*
============
يا للمتعة المتكونة من متابعة هذا اللقاء الرهيب بين قطبي الأدب الألماني الحديث: هيرمان هيسه وتوماس مان.
هيرمان الرقيق الشاعر البوهيمي المنسلخ الهائم على وجهه ذلك الجوال المنفرد مقابل توماس القوي المتين صاحب اللغة الصاخبة والمتمرس من كتابته والذي يتحكم في ناصية الكتابة! كيف يمكن أن يكونا هذان القطبان المتضادان صداقة استمرت فترة طويلة جدًا حتى وفاة أحدهما! كيف تبادلا 141 رسالة!
إنها وثيقة تثبت أن الصداقة الحقيقية لا تعترف بالتشابه أو التماثل - بل هو الحب الصافي المتوازن والاستماع الجيد للآخر - الحب هو التوازن.
*.*.*.*
July 21, 2018
Yazdıklarıyla Yaşayanlar 2 adlı kitabımda Thomas Mann da yer alacak. Nobelli yazar hakkında araştırma yaparken bu kitapdan da yararlanma fırsatım oldu. Bu tür eserlere meraklı olanlar için İkinci Dünya Savaşı dönemini iki Nobel Ödüllü yazarın sözleri ve görüşleri ile değerlendirmek isteyenlere tavsiye edebilirim.
March 19, 2023
ჩემი reading slump-ის დამმამარცხებელი
Read
January 3, 2025Hermann Hesse - R.J. Humm Briefwechsel
Read
October 22, 2025空虚寂寞冷，乍暖还寒的表达风格，不甚在自己考虑范围内。
Displaying 1 - 24 of 24 reviews