What do you think?
Rate this book
Άννα, σορόρ...
Η Anna, soror... («Άννα, αδερφή μου…») πρωτογράφτηκε σε διάστημα μερικών εβδομάδων την άνοιξη του 1925, στη διάρκεια μιας παραμονής στη Νάπολη κι αμέσως μετά την επιστροφή μου από εκεί · αυτό εξηγεί ίσως το γεγονός ότι η περιπέτεια του αδερφού και της αδερφής λαμβάνει χώρα και λύση κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Ξαναδουλεύτηκε το 1935.
Όσο για το Anna, Soror..., ο τίτλος κατά το πρότυπο του Γκρέκο, του ταιριάζει αρκετά καλά, ως έμμεση αναφορά στον σπασμωδικό και τρεμάμενο τρόπο του μεγάλου ζωγράφου από το Τολέδο, σαν μια λαμπάδα που αναλίσκεται πολύ γρήγορα.
Με την Άννα, σορόρ... γεύτηκα για πρώτη φορά το υπέρτατο προνόμιο του μυθιστοριογράφου, το να χάνεσαι ολόκληρος μέσα στους χαρακτήρες σου ή να αφήνεις να σε στοιχειώνουν. Στη διάρκεια αυτών των λίγων εβδομάδων, κι ενώ συνέχιζα να επαναλαμβάνω τις ίδιες χειρονομίες και να αποδέχομαι τις συνήθεις συναναστροφές της ύπαρξης, ζούσα διαρκώς μέσα στα δύο αυτά σώματα και στις δυο αυτές ψυχές, γλιστρώντας από την Άννα στον Μιγκέλ και από τον Μιγκέλ στην Άννα, με την αδιαφορία εκείνη για το φύλο, η οποία πιστεύω πως αποτελεί το ίδιον όλων των δημιουργών, παρουσία των δημιουργημάτων τους.
Ο τίτλος της νουβέλας είναι δάνειο των δύο πρώτων λέξεων από την επιτύμβια επιγραφή που χαράχθηκε επάνω στον τάφο του Μιγκέλ και αποδίδουν το ουσιώδες.
Πρόκειται για έναν έρωτα ανάμεσα σε έναν αδερφό και μια αδερφή, δηλαδή για ένα είδος υπέρβασης το οποίο είθισται να εμπνέει τους ποιητές που καταπιάνονται με μια οικειοθελή πράξη αιμομιξίας.
Από την Αναγέννηση ώς τα χρόνια μας με το θέμα έχουν ασχοληθεί μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Τζων Φορντ, ο Μοντεσκιέ, ο Μπάυρον, ο Σατωβριάνδος, ο Γκαίτε, ο Τόμας Μανν και πολλοί άλλοι.
Ίσως να μπορούμε να πούμε πως για τους ποιητές εξελίχθηκε γρήγορα σε σύμβολο όλων των ερωτικών παθών, τα οποία ξεσπούν με ακόμη μεγαλύτερη βιαιότητα, καθώς πλέον ούτε συγκρατούνται ούτε τιμωρούνται, αλλά ούτε και κρύβονται.
Η αιμομιξία παραμένει γεγονός ανομολόγητο, και σχεδόν αδύνατο να αποδειχθεί εκεί ακριβώς όπου τρέφουμε υποψίες για την ύπαρξή του. Πάνω στα πιο απότομα βράχια πέφτει με μεγαλύτερη σφοδρότητα το κύμα.
[Από το Επίμετρο της συγγραφέως που περιλαμβάνεται στην έκδοση]
Όσο για το Anna, Soror..., ο τίτλος κατά το πρότυπο του Γκρέκο, του ταιριάζει αρκετά καλά, ως έμμεση αναφορά στον σπασμωδικό και τρεμάμενο τρόπο του μεγάλου ζωγράφου από το Τολέδο, σαν μια λαμπάδα που αναλίσκεται πολύ γρήγορα.
Με την Άννα, σορόρ... γεύτηκα για πρώτη φορά το υπέρτατο προνόμιο του μυθιστοριογράφου, το να χάνεσαι ολόκληρος μέσα στους χαρακτήρες σου ή να αφήνεις να σε στοιχειώνουν. Στη διάρκεια αυτών των λίγων εβδομάδων, κι ενώ συνέχιζα να επαναλαμβάνω τις ίδιες χειρονομίες και να αποδέχομαι τις συνήθεις συναναστροφές της ύπαρξης, ζούσα διαρκώς μέσα στα δύο αυτά σώματα και στις δυο αυτές ψυχές, γλιστρώντας από την Άννα στον Μιγκέλ και από τον Μιγκέλ στην Άννα, με την αδιαφορία εκείνη για το φύλο, η οποία πιστεύω πως αποτελεί το ίδιον όλων των δημιουργών, παρουσία των δημιουργημάτων τους.
Ο τίτλος της νουβέλας είναι δάνειο των δύο πρώτων λέξεων από την επιτύμβια επιγραφή που χαράχθηκε επάνω στον τάφο του Μιγκέλ και αποδίδουν το ουσιώδες.
Πρόκειται για έναν έρωτα ανάμεσα σε έναν αδερφό και μια αδερφή, δηλαδή για ένα είδος υπέρβασης το οποίο είθισται να εμπνέει τους ποιητές που καταπιάνονται με μια οικειοθελή πράξη αιμομιξίας.
Από την Αναγέννηση ώς τα χρόνια μας με το θέμα έχουν ασχοληθεί μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Τζων Φορντ, ο Μοντεσκιέ, ο Μπάυρον, ο Σατωβριάνδος, ο Γκαίτε, ο Τόμας Μανν και πολλοί άλλοι.
Ίσως να μπορούμε να πούμε πως για τους ποιητές εξελίχθηκε γρήγορα σε σύμβολο όλων των ερωτικών παθών, τα οποία ξεσπούν με ακόμη μεγαλύτερη βιαιότητα, καθώς πλέον ούτε συγκρατούνται ούτε τιμωρούνται, αλλά ούτε και κρύβονται.
Η αιμομιξία παραμένει γεγονός ανομολόγητο, και σχεδόν αδύνατο να αποδειχθεί εκεί ακριβώς όπου τρέφουμε υποψίες για την ύπαρξή του. Πάνω στα πιο απότομα βράχια πέφτει με μεγαλύτερη σφοδρότητα το κύμα.
[Από το Επίμετρο της συγγραφέως που περιλαμβάνεται στην έκδοση]
144 pages, Paperback
First published January 1, 1981
14 people are currently reading
405 people want to read
About the author
Marguerite Yourcenar
207 books1,656 followersMarguerite Yourcenar, original name Marguerite de Crayencour, was a french novelist, essayist, poet and short-story writer who became the first woman to be elected to the Académie Française (French Academy), an exclusive literary institution with a membership limited to 40.
She became a naturalized U.S. citizen in 1947. The name “Yourcenar” is an imperfect anagram of her original name, “Crayencour.”
Yourcenar’s literary works are notable for their rigorously classical style, their erudition, and their psychological subtlety. In her most important books she re-creates past eras and personages, meditating thereby on human destiny, morality, and power. Her masterpiece is Mémoires d'Hadrien, a historical novel constituting the fictionalized memoirs of that 2nd-century Roman emperor. Her works were translated by the American Grace Frick, Yourcenar’s secretary and life companion.
Yourcenar was also a literary critic and translator.
She became a naturalized U.S. citizen in 1947. The name “Yourcenar” is an imperfect anagram of her original name, “Crayencour.”
Yourcenar’s literary works are notable for their rigorously classical style, their erudition, and their psychological subtlety. In her most important books she re-creates past eras and personages, meditating thereby on human destiny, morality, and power. Her masterpiece is Mémoires d'Hadrien, a historical novel constituting the fictionalized memoirs of that 2nd-century Roman emperor. Her works were translated by the American Grace Frick, Yourcenar’s secretary and life companion.
Yourcenar was also a literary critic and translator.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 70 reviews
June 6, 2020
Θέλοντας να δοκιμάσω τη γεύση απ’το μυαλό
της Marguerite Yourcenar, την πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε στην Académie Française, επέλεξα αυτήν
την ιστορική μυθιστοριογραφία, που γράφτηκε για πρώτη φορά από το 1925 όταν ήταν μόλις 22 ετών,
αν και αργότερα έγινε επεξεργασία σε ένα κείμενο
που αφηγείται ένα γεγονός ανομολόγητο και αδιανόητο για την κοινωνιολογική επιτομή της ανθρώπινης μικρότητας, της μικρόνοιας και της θηριωδίας που λειτουργούν αντιθετικά αναφορικά με τον έρωτα ανάμεσα σε έναν αδελφό και μία αδελφή.
Ένα είδος υπέρβασης που πάντα θα εμπνέει την τέχνη να καταπιάνεται με μια οικειοθελή πράξη αιμομιξίας, πάντα κόντρα σε ένα θρησκευτικό ανεπαρκές και αδύναμο περιβάλλον, ώστε να πείθει με τα δόγματα και τις χριστιανικές απαγορεύσεις του.
Προφανώς και είναι μια κατάσταση ηθικού κακουργήματος και ζοφερής συμφοράς, ωστόσο η ιστορία έχει αποδείξει πως εκεί που υπάρχει σαρκαστικό ύφος και αντιδογματισμός οι απόψεις διίστανται σε σχέση με τις εδώ αποδεκτές και εκεί απορριπτέες αξιακές υπαγορεύσεις ήθους όπου κάθε απαγορευμένη καταστρατήγηση του εθιμικού δικαίου θα είχε αποδεχθεί ή θα αποδέχονταν καθένας με τον τρόπο του.
Πρόκειται για την απόλυτη αρμονία δυο υπάρξεων ενωμένων απο ένα είδος δικαίου του αίματος,
μια έλξη που αντλεί την εωσφορική της αλαζονεία
απο το γεγονός της ασυγχώρητης παράβασης.
Μήπως είναι το αέναο βίωμα που κουβαλάμε στο μεδούλι μας, ως ανθρώπινα όντα με αδηφάγες ανάγκες απόλαυσης, κάτι το οποίο η ανθρώπινη ράτσα έχει ζήσει χιλιάδες φορές μεμονωμένα, ανάμεσα σε πλάσματα
που κυλάει στο αίμα τους το απαγορευμένο ως φαινόμενο, όπως ακριβώς κρύβονται μέσα μας οι υπαρξιακές ταυτότητες που θα υποδυθούν κάποια στιγμή στην αιωνιότητα την δική μας ατιμωτική ανέγερση.
Πάνω στην επιφάνεια των καθολικά καταδικασμένων σωματιδίων της ύλης και της ενέργειας που ρέουν
μέσα μας και ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή για να αποδώσουν σε έναν ηθικά φρικιαστικό έρωτα την σωματική ένωση και την έκρηξη προς έναν ουρανό γεμάτο αστραφτερές πληγές προαιώνιων αμαρτημάτων.
Η αιμομιξία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει
«εν είδη πανταχού παρόντος ενδεχομένου εντός της ανθρώπινης ευαισθησίας, εξοργιστικό για τους μεν, ελκυστικό για τους δε, ο μύθος, ο θρύλος, η σκοτεινή πορεία των ονείρων, οι στατιστικές των κοινωνιολόγων και το αστυνομικό δελτίο, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές».
Γεννημένη το 1575, η Άννα του τίτλου είναι η κόρη
του Don Alvaro, Marquis de la Cerna, του Ισπανού κυβερνήτη της Νάπολης. Η δράση ξεκινά το 1595,
όταν αυτή και ο μικρότερος αδελφός της Miguel ταξιδεύουν με τη μητέρα τους Donna Valentine για να επιβλέψουν τη συγκομιδή σταφυλιών στα οικογενειακά κτήματα πιο νότια.
Η Yourcenar δίνει μια εξαιρετική απεικόνιση των κακουχιών μιας ευγενικής οικογένειας στην εποχή της Αντισταθμιστικής Μεταμόρφωσης. σε τέτοιο επίπεδο που εύκολα χαρακτηρίζεται πως αυτό είναι ένα βιβλίο για την ψυχή.
Τόσο η Άννα όσο και η μητέρα της περνούν πολλές
ζωές στην προσευχή. Αλλά η ευσέβεια είναι μόνο η
μία πλευρά του νομίσματος στην πίστη.
Η δύναμη της μαγείας σε αυτή τη ζωή αναμένει στωικά τον φόβο της αιώνιας φωτιάς στην επόμενη.
Τόσο ο Μιγκέλ όσο και ο πατέρας του αποδεικνύονται επίσης πολύ ευαίσθητοι και αρκετά επιρρεπείς σε εκφυλιστικές καταστάσεις διασκέδασης ή λησμονιάς.
Όταν η Donna Valentine πεθαίνει από πυρετό, οι δύο νέοι μένουν μόνοι, ο καθένας βασανίστηκε με τον δικό του τρόπο, πενθώντας μία μητέρα που γνώριζε και αγκάλιαζε αυτή τη θαλερή αγάπη ανάμεσα στα αδέλφια. Μέσα απο τον καημό της απώλειας η προηγούμενη συντροφικότητά τους μετατρέπεται σχεδόν σε μίσος.Ένα μίσος που κρύβει απόλυτη αγάπη και αρρωστημένο έρωτα επιβολής και αυταπάρνησης.
Δεν θα το χαρακτήριζα ως ένα εντελώς εύκολο βιβλίο για ανάγνωση, λόγω της πλούσιας γλώσσας του Yourcenar και του τρόπου που συνεχίζει να κάνει ερωτικές ταχυδακτυλουργικές φάρσες μεταξύ αδελφού και αδελφής, όχι πάντα γραμμικά, αυξάνοντας την ένταση σε κάθε σελίδα χωρίς να δίνει στον αναγνώστη μια σαφή ιδέα για το τι θα γίνει.
Σε κάποια απότομη συναισθηματική στροφή αυτό το μέρος του μυθιστορήματος τελειώνει ξαφνικά. Ακολουθούν τέσσερα σύντομα κεφάλαια που αφηγούνται τη ζωή ορισμένων από τους χαρακτήρες τα επόμενα 40 χρόνια περίπου. Αν και πολύ πιο εύκολα κατανοητά, αυτά τα κεφάλαια φαίνονται σχεδόν άσχετα - έως ότου το τελευταίο από αυτά ξεκαθαρίσει ξαφνικά ποιο ήταν το κύριο μέρος της ιστορίας.
Η «ψυχή» στέφεται βασίλισσα όπως αποδεικνύεται.
Η Yourcenar τελειώνει με ένα μακρύ δοκίμιο γραμμένο για την έκδοση του 1981, στο οποίο συζητά το «κρυμμένο» θέμα του βιβλίου: αιμομιξία αδελφού και αδελφής. Διακειμενικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Το έργο του Τζον Φορντ το 1627 «TIS PITY SHE'S A WHORE,
το Byron's MANFRED,
η ιστορία του Thomas Mann WÄLSUNGENBLUT
και το AFFICAINE CONFIDENCE από τον
Roger Martin du Gard. Μας χαρίζει μια πολιτιστικά πειστική υπόθεση αναλύοντας τη λογοτεχνική γοητεία του απαγορευμένου.
Για κάποιους καλλιτέχνες το απαγορευμένο εξελίχθηκε γρήγορα σε σύμβολο όλων των σεξουαλικών παθών. Τα οποία όσο πιο κατακριτέα είναι,
απο τη στιγμή που δεν τιμωρούνται, δεν συγκρατούνται και δεν κρύβονται, ξεσπούν με ακόμη μεγαλύτερη βιαιότητα.
Στους δικούς μας πολιτισμούς δεν είναι πλέον εμπόδιο η κοινωνική τάξη και οι φατρίες που εμπόδισαν τον έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η μοιχεία, η απάτη, η προδοσία ανάμεσα στα ζευγάρια γίνεται ρουτίνα πλέον με την αίγλη ενός πολιτισμένου διαζυγίου.
Δεν υπάρχει πλέον παρανομία και μπορούν να λέγονται θεσμικά και κοινωνικά σύζυγοι, ερωτευμένα άτομα του ίδιου φύλου.
Η αιμομιξία όμως παραμένει ανελέητα ανομολόγητο και απαγορευμένο γεγονός, όπως και αδύνατο να αποδειχθεί η ύπαρξη του εκεί όπου υπάρχουν υποψίες.
«Πάνω στα πιο απότομα βράχια πέφτει με μεγαλύτερη σφοδρότητα το κύμα».
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
της Marguerite Yourcenar, την πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε στην Académie Française, επέλεξα αυτήν
την ιστορική μυθιστοριογραφία, που γράφτηκε για πρώτη φορά από το 1925 όταν ήταν μόλις 22 ετών,
αν και αργότερα έγινε επεξεργασία σε ένα κείμενο
που αφηγείται ένα γεγονός ανομολόγητο και αδιανόητο για την κοινωνιολογική επιτομή της ανθρώπινης μικρότητας, της μικρόνοιας και της θηριωδίας που λειτουργούν αντιθετικά αναφορικά με τον έρωτα ανάμεσα σε έναν αδελφό και μία αδελφή.
Ένα είδος υπέρβασης που πάντα θα εμπνέει την τέχνη να καταπιάνεται με μια οικειοθελή πράξη αιμομιξίας, πάντα κόντρα σε ένα θρησκευτικό ανεπαρκές και αδύναμο περιβάλλον, ώστε να πείθει με τα δόγματα και τις χριστιανικές απαγορεύσεις του.
Προφανώς και είναι μια κατάσταση ηθικού κακουργήματος και ζοφερής συμφοράς, ωστόσο η ιστορία έχει αποδείξει πως εκεί που υπάρχει σαρκαστικό ύφος και αντιδογματισμός οι απόψεις διίστανται σε σχέση με τις εδώ αποδεκτές και εκεί απορριπτέες αξιακές υπαγορεύσεις ήθους όπου κάθε απαγορευμένη καταστρατήγηση του εθιμικού δικαίου θα είχε αποδεχθεί ή θα αποδέχονταν καθένας με τον τρόπο του.
Πρόκειται για την απόλυτη αρμονία δυο υπάρξεων ενωμένων απο ένα είδος δικαίου του αίματος,
μια έλξη που αντλεί την εωσφορική της αλαζονεία
απο το γεγονός της ασυγχώρητης παράβασης.
Μήπως είναι το αέναο βίωμα που κουβαλάμε στο μεδούλι μας, ως ανθρώπινα όντα με αδηφάγες ανάγκες απόλαυσης, κάτι το οποίο η ανθρώπινη ράτσα έχει ζήσει χιλιάδες φορές μεμονωμένα, ανάμεσα σε πλάσματα
που κυλάει στο αίμα τους το απαγορευμένο ως φαινόμενο, όπως ακριβώς κρύβονται μέσα μας οι υπαρξιακές ταυτότητες που θα υποδυθούν κάποια στιγμή στην αιωνιότητα την δική μας ατιμωτική ανέγερση.
Πάνω στην επιφάνεια των καθολικά καταδικασμένων σωματιδίων της ύλης και της ενέργειας που ρέουν
μέσα μας και ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή για να αποδώσουν σε έναν ηθικά φρικιαστικό έρωτα την σωματική ένωση και την έκρηξη προς έναν ουρανό γεμάτο αστραφτερές πληγές προαιώνιων αμαρτημάτων.
Η αιμομιξία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει
«εν είδη πανταχού παρόντος ενδεχομένου εντός της ανθρώπινης ευαισθησίας, εξοργιστικό για τους μεν, ελκυστικό για τους δε, ο μύθος, ο θρύλος, η σκοτεινή πορεία των ονείρων, οι στατιστικές των κοινωνιολόγων και το αστυνομικό δελτίο, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές».
Γεννημένη το 1575, η Άννα του τίτλου είναι η κόρη
του Don Alvaro, Marquis de la Cerna, του Ισπανού κυβερνήτη της Νάπολης. Η δράση ξεκινά το 1595,
όταν αυτή και ο μικρότερος αδελφός της Miguel ταξιδεύουν με τη μητέρα τους Donna Valentine για να επιβλέψουν τη συγκομιδή σταφυλιών στα οικογενειακά κτήματα πιο νότια.
Η Yourcenar δίνει μια εξαιρετική απεικόνιση των κακουχιών μιας ευγενικής οικογένειας στην εποχή της Αντισταθμιστικής Μεταμόρφωσης. σε τέτοιο επίπεδο που εύκολα χαρακτηρίζεται πως αυτό είναι ένα βιβλίο για την ψυχή.
Τόσο η Άννα όσο και η μητέρα της περνούν πολλές
ζωές στην προσευχή. Αλλά η ευσέβεια είναι μόνο η
μία πλευρά του νομίσματος στην πίστη.
Η δύναμη της μαγείας σε αυτή τη ζωή αναμένει στωικά τον φόβο της αιώνιας φωτιάς στην επόμενη.
Τόσο ο Μιγκέλ όσο και ο πατέρας του αποδεικνύονται επίσης πολύ ευαίσθητοι και αρκετά επιρρεπείς σε εκφυλιστικές καταστάσεις διασκέδασης ή λησμονιάς.
Όταν η Donna Valentine πεθαίνει από πυρετό, οι δύο νέοι μένουν μόνοι, ο καθένας βασανίστηκε με τον δικό του τρόπο, πενθώντας μία μητέρα που γνώριζε και αγκάλιαζε αυτή τη θαλερή αγάπη ανάμεσα στα αδέλφια. Μέσα απο τον καημό της απώλειας η προηγούμενη συντροφικότητά τους μετατρέπεται σχεδόν σε μίσος.Ένα μίσος που κρύβει απόλυτη αγάπη και αρρωστημένο έρωτα επιβολής και αυταπάρνησης.
Δεν θα το χαρακτήριζα ως ένα εντελώς εύκολο βιβλίο για ανάγνωση, λόγω της πλούσιας γλώσσας του Yourcenar και του τρόπου που συνεχίζει να κάνει ερωτικές ταχυδακτυλουργικές φάρσες μεταξύ αδελφού και αδελφής, όχι πάντα γραμμικά, αυξάνοντας την ένταση σε κάθε σελίδα χωρίς να δίνει στον αναγνώστη μια σαφή ιδέα για το τι θα γίνει.
Σε κάποια απότομη συναισθηματική στροφή αυτό το μέρος του μυθιστορήματος τελειώνει ξαφνικά. Ακολουθούν τέσσερα σύντομα κεφάλαια που αφηγούνται τη ζωή ορισμένων από τους χαρακτήρες τα επόμενα 40 χρόνια περίπου. Αν και πολύ πιο εύκολα κατανοητά, αυτά τα κεφάλαια φαίνονται σχεδόν άσχετα - έως ότου το τελευταίο από αυτά ξεκαθαρίσει ξαφνικά ποιο ήταν το κύριο μέρος της ιστορίας.
Η «ψυχή» στέφεται βασίλισσα όπως αποδεικνύεται.
Η Yourcenar τελειώνει με ένα μακρύ δοκίμιο γραμμένο για την έκδοση του 1981, στο οποίο συζητά το «κρυμμένο» θέμα του βιβλίου: αιμομιξία αδελφού και αδελφής. Διακειμενικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Το έργο του Τζον Φορντ το 1627 «TIS PITY SHE'S A WHORE,
το Byron's MANFRED,
η ιστορία του Thomas Mann WÄLSUNGENBLUT
και το AFFICAINE CONFIDENCE από τον
Roger Martin du Gard. Μας χαρίζει μια πολιτιστικά πειστική υπόθεση αναλύοντας τη λογοτεχνική γοητεία του απαγορευμένου.
Για κάποιους καλλιτέχνες το απαγορευμένο εξελίχθηκε γρήγορα σε σύμβολο όλων των σεξουαλικών παθών. Τα οποία όσο πιο κατακριτέα είναι,
απο τη στιγμή που δεν τιμωρούνται, δεν συγκρατούνται και δεν κρύβονται, ξεσπούν με ακόμη μεγαλύτερη βιαιότητα.
Στους δικούς μας πολιτισμούς δεν είναι πλέον εμπόδιο η κοινωνική τάξη και οι φατρίες που εμπόδισαν τον έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η μοιχεία, η απάτη, η προδοσία ανάμεσα στα ζευγάρια γίνεται ρουτίνα πλέον με την αίγλη ενός πολιτισμένου διαζυγίου.
Δεν υπάρχει πλέον παρανομία και μπορούν να λέγονται θεσμικά και κοινωνικά σύζυγοι, ερωτευμένα άτομα του ίδιου φύλου.
Η αιμομιξία όμως παραμένει ανελέητα ανομολόγητο και απαγορευμένο γεγονός, όπως και αδύνατο να αποδειχθεί η ύπαρξη του εκεί όπου υπάρχουν υποψίες.
«Πάνω στα πιο απότομα βράχια πέφτει με μεγαλύτερη σφοδρότητα το κύμα».
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
March 22, 2021
Ένα μικρό βιβλίο της Γιουρσενάρ, από τα νεανικά της γραπτά. Δε συγκρίνεται με τα μεγάλα της έργα, αλλά η γραφή της είναι πανέμορφη. Εξαιρετική και η μετάφραση, σε μια πολύ ωραία έκδοση από Άγρα, σε αντίθεση με ότι έχουμε συνηθίσει από Χατζηνικολή
May 28, 2020
Δεν είναι καθόλου κακό, απλώς η Γιουρσενάρ έχει γράψει καλύτερα (Άβυσσος, πχ).
Read
May 27, 2022I think I'II read " Quoi ? L'éternité ", then I'II get a full picture of Yourcenar, as a teen,when she wrote this, and as an adult, describing her youth , there are certain connections to made, between the two.
February 23, 2021
Παράξενο, παράξενο βιβλίο. Το #48ωροβιβλίων με βρήκε να τελειώνω πρώτο αυτό το βιβλίο, που μες στην βδομάδα ξαναπροσπάθησα να διαβάσω αλλά δεν τα κατάφερα. Τελικά το #48ωροβιβλίων ήταν η αιτία για να το διαβάσω από την αρχή, μονοκοπανιά. Πρόκειται για τον οικειοθελή έρωτα 2 αδερφών, ναι ναι καλά διαβάσατε, το βιβλίο έχει θέμα την οικειοθελή αιμομιξία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά γράφηκε από γυναίκα συγγραφέα το 1925 όσο αυτή ήταν ακόμα 22 ετών (!) Και γιατί να καταπιαστεί με αυτό το θέμα καν έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται και η συγγραφέας προσπαθεί να μας δώσει μια απάντηση στο επίμετρο...επειδή ακριβώς είναι ταμπού και πολλοί υπήρξαν οι μεγάλοι συγγραφείς που εμπνεύστηκαν από την υπέρτατη αυτή πράξη ανομίας. Δεν μπορώ να πω ότι το βιβλίο με κέρδισε, ήταν το ίδιο το θέμα, ήταν η δύσκολη γραφή που με έκαναν να το κλείσω έχοντας μια αίσθηση "εγώ γιατί το διάβασα αυτό;" για να το θέσω ωμά.
May 23, 2017
Body and Soul
Wanting to sample something by Marguerite Yourcenar, the first woman elected to the Académie Française, I chose this historical novella, first written by her in 1925 when she was only 22, though subsequently edited. I read it in French, with no idea of her subject; one of the pleasures in reading was to gradually guess what she was getting at, then to see her taking it in a quite different direction, and then at the very end discover that I had been right all along. I rather imagine that most reviews will let the cat out of the bag, since you cannot really talk about the book otherwise. All the same, I will attempt to start mine (up to the section break) without doing so, and go into details only later.
Born in 1575, the Anna of the title is the daughter of Don Alvaro, Marquis de la Cerna, the Spanish governor of Naples. The action begins in 1595, when she and her younger brother Miguel travel with their mother Donna Valentine to supervise the grape harvest on the family estates further south. Yourcenar gives an excellent portrayal of the pieties of a noble family in the Counter-Reformation era; on one level, this is a book about the soul. Both Anna and her mother spend much of their days in prayer. But piety is only the other side of the coin to belief in sorcery in this life and fear of hellfire in the life to come; both Miguel and his father turn out to be deeply susceptible. When Donna Valentine dies of a fever, the two young people are left alone, each tormented in their own way, and their previous camaraderie turns almost to hatred.
It is not an entirely easy book to read, because of Yourcenar's rich language and the way she keeps juggling between brother and sister, not always in linear fashion, raising the tension page by page without giving the reader a clear idea of what she is building towards. But then on page 73, this part of the novel suddenly ends, to be followed by four short chapters tracing the lives of some of the other characters over the next 40 years or so. Though much easier to understand, these chapters seem almost irrelevant—until the very last of them suddenly clarifies what the main part of the story had been about. Much more than the soul, as it turns out….
+ + + + +
Wanting to sample something by Marguerite Yourcenar, the first woman elected to the Académie Française, I chose this historical novella, first written by her in 1925 when she was only 22, though subsequently edited. I read it in French, with no idea of her subject; one of the pleasures in reading was to gradually guess what she was getting at, then to see her taking it in a quite different direction, and then at the very end discover that I had been right all along. I rather imagine that most reviews will let the cat out of the bag, since you cannot really talk about the book otherwise. All the same, I will attempt to start mine (up to the section break) without doing so, and go into details only later.
Born in 1575, the Anna of the title is the daughter of Don Alvaro, Marquis de la Cerna, the Spanish governor of Naples. The action begins in 1595, when she and her younger brother Miguel travel with their mother Donna Valentine to supervise the grape harvest on the family estates further south. Yourcenar gives an excellent portrayal of the pieties of a noble family in the Counter-Reformation era; on one level, this is a book about the soul. Both Anna and her mother spend much of their days in prayer. But piety is only the other side of the coin to belief in sorcery in this life and fear of hellfire in the life to come; both Miguel and his father turn out to be deeply susceptible. When Donna Valentine dies of a fever, the two young people are left alone, each tormented in their own way, and their previous camaraderie turns almost to hatred.
It is not an entirely easy book to read, because of Yourcenar's rich language and the way she keeps juggling between brother and sister, not always in linear fashion, raising the tension page by page without giving the reader a clear idea of what she is building towards. But then on page 73, this part of the novel suddenly ends, to be followed by four short chapters tracing the lives of some of the other characters over the next 40 years or so. Though much easier to understand, these chapters seem almost irrelevant—until the very last of them suddenly clarifies what the main part of the story had been about. Much more than the soul, as it turns out….
+ + + + +
September 15, 2025
Om eerlijk te zijn: ik heb het boek niet uitgelezen. Ik geraakte er echt niet door want er werd te veel achtergrond geschetst en er gebeurde zowel vanalles als niets. Misschien heb ik niet lang genoeg vol gehouden, maar op een duur voelde het lezen meer als een verplichting dan ontspanning en dat is niet het doel waarmee ik dit boek ben begonnen. Had oprecht meer verwacht van deze schrijfster, maar ja, misschien is het gewoon m'n stijl niet. Volgens mij ben ik ook met te hoge verwachtingen aan dit boek begonnen, en omdat het niet aan deze verwachtingen deed, ik daarom wat teleurgesteld was. Toch nog twee sterren omdat sommige scènes heel subtiel en op een delicate manier hebben gehint naar de incest tussen broer en zus.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 26, 2022
Μια εκούσια αμαρτία ανάμεσα σε δυο θρησκόληπτα αδέλφια και η τιμωρία που διάλεξε ο καθένας για τον εαυτό του.
Όχι συνταρακτικό κείμενο, αλλά ωραία γραφή.
Όχι συνταρακτικό κείμενο, αλλά ωραία γραφή.
October 31, 2019
un bijou
August 19, 2018
Fiquei em dúvida sobre o que realmente aconteceu. Mas, o que se pressentia realmente se consumou, segundo as palavras da própria autora no posfácio. Um gema de livro. Faz nos realmente refletir sobre o fenômeno do fervor religioso e seu efeito sob o espírito humano.
June 26, 2022
Πρώτη μου επαφή με την Yourcenar. Ωραία γραφή και καλή μεταφραση.
Πρόκειται για έναν έρωτα ανάμεσα σε δυο αδέλφια· ένα θέμα με το οποίο έχουν καταπιαστεί αρκετοί ποιητές και συγγραφείς.
3,5/5
Πρόκειται για έναν έρωτα ανάμεσα σε δυο αδέλφια· ένα θέμα με το οποίο έχουν καταπιαστεί αρκετοί ποιητές και συγγραφείς.
3,5/5
December 12, 2021
Ενα βιβλίο διαμαντάκι, η γραφή της Yourcenar πανεμορφη!! 🥀🖤
August 2, 2015
En realidad, 3.5
Una de las cosas que más me gusta de esta escritora es que no importa lo que te está contando, siempre encuentra la forma de que te guste. Tiene un estilo bello, logra seducirte y considero que es algo poco corriente. Es como una mezcla de estilos que jamás se agota. Diré que me tiene un poco enamorada.
Ahora, si nos vamos a la historia... fue como un juego para mi. El intercambio entre Miguel y Ana es fascinante, el coqueteo ingenuo y a la vez perverso te da la sensación de que lees más de lo que está escrito. Y eso me encantó. Me recordaron un poco a Lucrecia y César Borgia y, como estuve un tiempo enganchada del misterio de los hermanos, creo que eso hizo que les agarrara cierto cariño a los personajes. No es precisamente una historia de amor feliz y, voy a decirlo otra vez, eso me encantó.
Abordar este tipo de temas es complejo por lo cual me limitaré a felicitar otra vez a Yourcenar: ¡Bravo!
Una de las cosas que más me gusta de esta escritora es que no importa lo que te está contando, siempre encuentra la forma de que te guste. Tiene un estilo bello, logra seducirte y considero que es algo poco corriente. Es como una mezcla de estilos que jamás se agota. Diré que me tiene un poco enamorada.
Ahora, si nos vamos a la historia... fue como un juego para mi. El intercambio entre Miguel y Ana es fascinante, el coqueteo ingenuo y a la vez perverso te da la sensación de que lees más de lo que está escrito. Y eso me encantó. Me recordaron un poco a Lucrecia y César Borgia y, como estuve un tiempo enganchada del misterio de los hermanos, creo que eso hizo que les agarrara cierto cariño a los personajes. No es precisamente una historia de amor feliz y, voy a decirlo otra vez, eso me encantó.
Abordar este tipo de temas es complejo por lo cual me limitaré a felicitar otra vez a Yourcenar: ¡Bravo!
August 22, 2011
D'un thème courant dasn le néo romantisme, Margurite Yourcenar sait nous faire découvrir d'un brouillon (Anna, Soror était la nouvelle-préface à une œuvre plus complète) une oeuvre déjà complète !
May 24, 2021
« (...) il s'abîmait à l'idée de ces châtiments éternels infligés à des créatures de chair, pour quelques brefs frémissements d'une joie qui n'est pas du bonheur. À ce fils, qu'il avait peu aimé, il se sentait maintenant rattaché par une parenté plus intime et plus mystérieuse : celle qu'établissent entre les hommes, à travers la lugubre diversité des fautes, les mêmes angoisses, les mêmes luttes, les mêmes remords, la même poussière. » ♡
August 24, 2015
Marguerite es volver a casa, a lo bello, a la buena literatura. Son pocas páginas pero es maravilloso leer cómo dejando de lado la cursilería y el hiperbolismo barato, logra una historia que va más allá de la trama principal, que es el amor incestuoso entre dos hermanos. Porque el libro trata de eso, pero es para recorrer las páginas y encontrarse con ellos, con todo y con una misma. El final, impactante y real. Qué lindo es reencontrarse con ella.
July 29, 2007
Splendid, dark, melancholic. A small jewel from the Yourcenar, one of my most cherished books (éditions Gallimard 1981)
December 30, 2008
My favorite book. I reread it every few years and every time is as mesmerazing as the first time.
February 3, 2017
Čistost sloga, klasičnost.
Read
February 18, 2024je suis perplexe parce qu’à la base j’étais pas tellement contre le livre puis j’ai lu la post face et je suis un peu désemparée 😀😀 c’est dur de juger le livre parce qu’il y a des trucs graves intéressants mais bon quand même l’inceste poussé à ce point là c’est chaud un peu
August 25, 2023
c’est un bouquin sur l’inceste (avec un sens derrière ok marguerite) mais quand même sur l’inceste
December 5, 2025
Калі б мне далі талер за кожную прачытаную ў гэтым годзе кнігу пра інцэст з назвай на А, у мяне было б два талеры...
Але Набокаў мне больш зайшоў, гэтая на аматара :)
Але Набокаў мне больш зайшоў, гэтая на аматара :)
April 8, 2019
Un petit chef-d'oeuvre.
June 30, 2021
Πολύ ωραία γραφή, αλλά η ιστορία με άφησε αδιάφορη. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να θεωρείται κλασικό βιβλίο, αλλά απαρχαιωμένο.
January 9, 2016
Sorprendeume moito a precisión coa que escribe Yourcenar. Non lle lera nada antes. "Ana, soror..." é un libro sobre o incesto co que entendes como vai medrando o desexo nos irmáns. O contexto é da Contrarreforma no século XVI, nunha familia española e poderosa en Napoles. A relixiosidade dos protagonistas contrasta co ambiente cálido que parecen rexeitar. Como se a tentación non fose o incesto, senón a felicidade (a mesma á que renuncia a nai: "Valentina adquiriu desde moi nova unha singular dignidade e a calma de quen non aspira á felicidade"). A súa morte parece romper o equilibrio e desencadear as paixóns. Yourcenar describe todo o proceso con moita elegancia, nun estilo parco en diálogos e sen descricións profusas, nunha historia na que as accións son mínimas. E con todo, ves como a historia se move, como os personaxes se debaten consigo mesmos ou se deixan levar, segundo o caso. Unha novela breve, de xuventude (escribiuna aos 22 anos e corrixiuna xa nos 77), chea de pasaxes poderosas e, en conxunto, brillante.
O prólogo de María Xosé Queixán (encargada da tradución) e o epílogo da autora tamén valen a pena.
"Don Miguel mirou fixamente ao baleiro. Unha especie de desesperación pintouse na súa ollada e, sen mover nin un só músculo, o seu rostro cubriuse de bágoas. Daquela, don Álvaro comprendeu que un cruel combate se libraba na alma do seu fillo, tal vez desde había moito tempo. Don Miguel ía falar, a confiarse sen dúbida. O pai detívoo cun xesto.
- Non, dixo. Supoño que unha proba vos foi enviada. Non quero coñecela. Ninguén debe inmiscirse entre unha conciencia e Deus. Facede o que vos pareza mellor. Teño dabondo cos meus pecados para cargar coas vosas miserias."
O prólogo de María Xosé Queixán (encargada da tradución) e o epílogo da autora tamén valen a pena.
"Don Miguel mirou fixamente ao baleiro. Unha especie de desesperación pintouse na súa ollada e, sen mover nin un só músculo, o seu rostro cubriuse de bágoas. Daquela, don Álvaro comprendeu que un cruel combate se libraba na alma do seu fillo, tal vez desde había moito tempo. Don Miguel ía falar, a confiarse sen dúbida. O pai detívoo cun xesto.
- Non, dixo. Supoño que unha proba vos foi enviada. Non quero coñecela. Ninguén debe inmiscirse entre unha conciencia e Deus. Facede o que vos pareza mellor. Teño dabondo cos meus pecados para cargar coas vosas miserias."
January 17, 2019
I chose to read Marguerite Yourcenar’s Anna, soror… in the original language. A slip of a book - only a hundred pages or so. It should have been an easy read. It was not. The language is luxurious and ancient. Peppered with tantalizing smells, visions, and vibrations of an old world. Several deviations in the plot take you down unexpected roads. At moments, I asked myself where is this tale going. I ultimately enjoyed the journey. The subject matter was taboo in the 1500s when the story opens, in the 1900s when it was written and is still taboo today in the 21st century. But love knows no boundaries.
February 15, 2015
Ha sido un placer leer Ana, soror... porque, como lectora, me ha aportado bastante: no sólo la historia me ha parecido buena, atractiva y alejada del morbo que quizás pueda generar un tema tabú como es el incesto, sino que a nivel literario creo que está realmente bien tramada, demostrando, como sólo los buenos autores son capaces de hacer, que bastan unas pocas páginas para desarrollar un texto de primer nivel en todos sus aspectos.
- ¡Si quieres saber más, sigue el enlace para leer la reseña completa en mi blog!
http://www.elladofriodemialmohada.com...
- ¡Si quieres saber más, sigue el enlace para leer la reseña completa en mi blog!
http://www.elladofriodemialmohada.com...
September 3, 2015
Es increíble como en menos de 100 paginas la autora lograra abarcar perfectamente el tema del incesto. Tiene las palabras adecuadas para describir cada situación, y no sobran y no faltan. Todo está en el punto exacto.
En cuanto a la historia, creo que es un tema difícil de abordar, y la manera en como ella lo expresa hace que sigas metido en la historia esperando más y más. Es lo primero que leo de la autora, pero estoy segura no será lo último.
En cuanto a la historia, creo que es un tema difícil de abordar, y la manera en como ella lo expresa hace que sigas metido en la historia esperando más y más. Es lo primero que leo de la autora, pero estoy segura no será lo último.
May 24, 2007
After falling in love with Yourcenar's An Obscure Man, I picked this up in a used bookstore dollar bin. Like Obscure Man, the characters are deep and wounded. Longing, desperation and tragedy cut them to ribbons. Reminded me vaguely of Garcia Marquez, though Yourcenar isn't using magical realism. Deeply literate and melancholy.
Displaying 1 - 30 of 70 reviews