De twintigjarige studente Olga voelt zich aangetrokken tot kunsthandelaar en verzamelaar Frank Winter. Hij wordt haar eerste grote liefde, maar hun verhouding wordt gecompliceerd door het leeftijdsverschil: Frank had haar vader kunnen zijn. Ondanks de verlokking van het studentenleven in Amsterdam en de stilzwijgende afkeuring van haar ouders blijft Olga geloven in haar relatie met Frank. Totdat er een jonge man in haar leven komt. Haar liefde wordt op de proef gesteld en zij moet kiezen. Heen en weer geslingerd tussen de liefde voor twee minnaars kiest Olga uiteindelijk voor de jeugd en de toekomst. Die beslissing geeft haar leven een volkomen andere wending: jaren later, als zij als diplomatenvrouw in Wenen woont, gaat Olga twijfelen aan de juistheid van haar keuze...
Rascha Peper (pseudoniem van Jenneke Strijland) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Amsterdam. Na haar studie werkte ze enige tijd als lerares. Ze verhuisde in 1983 vanwege het werk van haar partner naar Wenen. Daar begon ze met schrijven. In 1990 debuteerde ze met de verhalenbundel De waterdame. Haar eerste roman, Oesters, verscheen in 1991. De roman Rico's vleugels werd in 1994 genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. In 1996 won ze de Multatuliprijs voor Russisch blauw. In het najaar van 1999 verhuisde ze naar New York. Haar roman Vingers van marsepein (2008) gaat over Frederik Ruysch (1638-1731). Ze schreef regelmatig columns in het NRC Handelsblad.
In 2010 stapte ze over van uitgeverij Nieuw Amsterdam naar Querido. Enkele van haar boeken zijn in het Duits vertaald. De vertaling van Russisch blauw verscheen in 1997 onder de titel Russisch Blau. Van Oesters verscheen in 2002 een vertaling onder de titel Das Mädchen, das vom Himmel fiel; van Wie scheep gaat verscheen in 2006 een vertaling onder de titel Visions of Hanna.
In oktober 2012 gaf ze in een interview in het NRC aan een ongeneeslijke vorm van alvleesklierkanker te lijden. Ze overwoog een collega schrijver te vragen de tweedelige roman, waar al jaren werk in zat, te voltooien. Uiteindelijk heeft ze het eerste deel nog zelf kunnen omwerken tot zelfstandig te lezen roman en van het tweede deel maakte ze een synopsis gereed.
Opnieuw herlezen (geen pleonasme). Weer met meegevoelde liefdespijn. maar meer dan bij eerdere lezing vraag ik me af wat er mis is met deze vrouw dat ze zo in haar verlies blijft hangen.
Biografie: Rascha Peper (pseudoniem van Jenneke Strijland) werd op 1 januari 1949 in Driebergen geboren. Ze studeerde Nederlands, met als hoofdvak Middelnederlandse literatuur, en werkte enige tijd als lerares. In 1983 verhuisde ze naar Wenen vanwege het werk van haar partner die in dienst was van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Daar begon ze, omdat ze zich nogal ‘op zichzelf teruggeworpen’ voelde, ernst te maken met het schrijven. In die tijd ontstond de eerste versie van Oesters.
Mening boek: Ik vond het een spannend boek om te lezen. Vlot, niet te moeilijk en een vloeiend verhaal. Wat ik leuk vond is dat de titel "oesters" een mooie weergave geeft van het hoofd personage Olga. Ik lees meestal avontuurlijke verhalen of boeken met een thema dat taboe is, maar volgens mij gaat dit boek een beetje over verloren liefde, een onderwerp dat niet dagelijks aanbod komt en waar ik niet vaak over na denk. Daarom vind ik het ook wel eens leuk om zo een boek te lezen. Het enige wat ik iets minder leuk vind aan dit boek is dat de hoofdstukken altijd vrij open beginnen. Je kan je moeilijk meteen situeren in het verhaal en daardoor is het voor mij minder makkelijk om terug in het verhaal mee te gaan.
"Knap hoe de eenzaamheid van Olga voelbaar wordt. En mooi hoe die Duitse zinnen en woorden in het boek verweven zijn. Wat hebben we toch een boel schrijvers in Nederland, die de moeite van het lezen waard zijn!" Het verhaal heeft een triestige en voelbare opbouw, wat ik helemaal niet erg vond. Je leeft mee met de personages. Ik vind, dat als een boek je raakt, het een goed boek is. Deze recencie bewijst dat ik niet alleen ben!
Ik wou eigenlijk een slechte recensie vinden over dit boek puur om te weten waarom iemand het slecht zou vinden. Jammer genoeg heb ik dat niet gevonden aangezien er heel weinig recensies over het boek bestaan en dus zeker geen slechte! Peper schrijft dit boek op zo een vlotte en veelzeggende manier dat jong en oud het kan lezen!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Dit was een van de boeken die ik rond het eind van mijn middelbare schooltijd heb gelezen. Dik 15 jaar later ontroert het me nog steeds, maar kijk ik er wel anders naar.
Olga is ergens achterin de 30, getrouwd met een diplomaat, woonachtig in Wenen en blikt terug op een relatie die ze in haar studententijd had met een veel oudere partner. Die relatie wordt omschreven als rustig, liefdevol, kalm. Vakantie in Frankrijk met de auto, praten over boeken en kunst. Rond en na het beeindigen van die relatie voor haar nieuwe, zeer ambitieuze partner lijkt ze een deel van zichzelf verloren te hebben - alle linkse studentenvrienden, haar interesse in Nederlandse en Europese literatuur. Met haar familie was ze nooit erg hecht.
Een heel melancholiek boek, met een hoofdpersoon die in de stukken over haar huidige leven vooral de leegheid ervan beschrijft. Een hoofdpersoon die ondanks relatieve financiele zelfstandigheid en een universitaire studie haar eigen leven met een soort passiviteit voorbij lijkt te laten gaan (mijn grootste irritatiepunt). Een boek waarin ik ook het gevoel had dat er heel veel niet gezegd is (op een goeie manier), maar ook heel veel wel over melancholie, verdriet, depressie, een gevoel van afstand tot de wereld om je heen.
cijfer: 7,5 Normaal lees ik het liefst non-fictie verhalen, maar dit keer wilde ik, na het lezen van Russisch blauw van Rascha Peper, meer van deze auteur lezen. En ik moet zeggen dat dit verhaal ook zomaar non-fictie had kunnen zijn. Ook al gebeurt het niet zo vaak dat een meisje van 20 een relatie krijgt met een man van 60, het gebeurt wél en dan gaat zo'n relatie vaak kapot vanwege het (te) grote leeftijdsverschil, maar de wending die Rascha de relatie in dit boek heeft gegeven is weliswaar mogelijk, maar zéér onrealistisch. En toch heeft me dit aan het denken gezet, wat als.... echt een verhaal om over na te denken
Herlezen. Dat doe ik eigenlijk nooit, uit angst dat ik een boek niet zo mooi meer vind als toen. Ik was even bang dat dat voor mijn favoriet ook zou gelden. En toegegeven: iets minder enthousiast dan ooit, maar geraakt zeker. Verdrietig, zo’n eindige liefde….
Voor mij niet helemaal duidelijk wat de schrijfster met dit boek wilde zeggen. Wat is er toch aan de hand met de hoofdpersonen? En we kunnen het haar niet meer vragen. God hebbe haar ziel.
Na een verblijf in Zuid-Frankrijk om aan haar studie te werken, keert Olga terug naar Nederland. Een vriend van de vader van haar vriendin, waar ze heeft gelogeerd, biedt haar een lift aan tot Zeeuws-Vlaanderen. Olga besluit twee dagen bij de vitale, 59-jarige Frank Winter te blijven. Daarna keert ze terug naar Amsterdam. Hoewel Frank veertig jaar ouder is dan Olga, beginnen ze een relatie die uiteindelijk vijf jaar duurt.
Olga’s moeder is het niet eens met de keuze van haar dochter en is blij dat ze later Harold Kingsley ontmoet, een student van haar eigen leeftijd. Olga weet niet wat ze met haar gevoelens voor Harold aan moet. Terwijl Harold op zomervakantie is, blijft ze Frank opzoeken, maar kiest uiteindelijk voor Harold als hij terugkomt. Samen vertrekken ze naar Amerika. Tijdens haar verblijf in Amerika overlijdt Frank aan een hartaanval.
Bij terugkomst bezoekt ze het graf van Frank in Zeeuws-Vlaanderen en vervolgens de notaris. Daar blijkt dat Frank haar een vanitas (een schilderij waarop een doodshoofd afgebeeld is, een waarschuwing voor de toeschouwer niet zo ijdel te zijn om de dood te vergeten) heeft nagelaten. Olga kan Frank niet uit haar gedachten zetten, wordt depressief en raakt geobsedeerd door de dood. Inmiddels wonen Olga en Harold in Wenen en komt ze bij de psychiater, Herr Doktor Kroch, terecht. Uiteindelijk wordt Olga ziek en overlijdt ze.
Alweer een poosje ligt op mijn bureau uitgelezen te wachten op een leesverslagje: Rascha Peper - Oesters.
Het verhaal De jonge studente Olga rijdt vanaf het vakantieadres waar ze met haar ouders is mee terug naar Nederland met een vriend van hen, de Zeeuwse kunsthandelaar Frank. Ze worden verliefd op elkaar. Het leeftijdsverschil (40 jaar!) blijkt echter te groot om deze liefde blijvend te laten zijn: als Olga na een paar jaar ook verliefd wordt op een medestudent, moet ze kiezen.
Een jaar of wat (ongeveer 20) later herstelt Olga van kanker in Wenen, waar ze met haar man woont. Deze ziekte laat haar nadenken over vroeger, en ze vraagt zich steeds af of ze twintig jaar eerder niet de verkeerde beslissing nam. Ze raakt hierdoor erg van de kaart.
Mooi boekje! Wat een eenzaamheid, tastbaar beschreven. Ik werd er benauwd van...
Een 'klassiek' liefdesverhaal in de zin van een verboden liefde of een liefde die eigenlijk niet hoort te bestaan. Mooi omschreven hoe een student valt voor een oudere heer en hoe de verhouding door anderen be- en veroordeeld wordt. Er komt een nieuwe man in haar leven en Olga beschrijft hoe ze zich laat meevoeren door deze twee liefdes. Het is heel fijn beschreven en de liefde is voelbaar in het verhaal. De twijfels over haar keuze minder sterk, wel de twijfels over haar uiteindelijke leven, maar niet over de liefdes.
Jammer dat we Rasha Peper zo vroeg kwijt zijn gespeeld. Een wat onderschatte schrijfster die met dit miniatuurtje bewijst dat ze precies en genuanceerd over emoties kan schrijven, over liefde zonder klef te worden.
Mijn mama’s favoriete boek !!!! En ze heeft ‘m al zo vaak gelezen en moet elke keer huilen en ik snap dat wel - ik ben daar nu nog niet maar ik voel aan alles dat ik dit over 15 jaar ook ga doen en ook altijd zal moeten huilen.
Mooi, ingetogen. Olga kan niet en weigert dan ook lang te kiezen tussen twee liefdes die haar iets anders geven. Beiden horen bij haar en hebben haar hart maar het kan elkaar ook niet verdragen. Net zo min dat zij de uiteindelijke consequenties van een onontkoombare keuze verdragen kan.