Het spannende en romantische vervolg op 'Schijnbewegingen'. Het voert de lezer opnieuw mee naar het opwindende en rebelse Londen van het fin de siècle.
Net als boek 1 meeslepend geschreven en verder meegenomen in het dagelijkse leven van Adrian. Grotendeels is het proces tegen Oscar Wilde onderwerp van gesprek, interessant en goed verwerkt. Direct maar door met het laatste deel.
Het zinderende vervolg op schijnbewegingen. De grens tussen fictie en non-fictie wordt in dit boek nog verder opgezocht. Het proces van Oscar Wilde en de Londense homosubcultuur in 1895 komen dan ook nog sterker op je af. Meer en meer leef je mee met Adrian - wiens jonge leeftijd je snel vergeet - en duim je tegen beter weten in voor een goede afloop. Meeslepend, leerzaam maar toch ook hartverscheurend en tragisch. Tegelijkertijd verbreedt het verhaal je perspectief op de homogeschiedenis. Denk aan de groene anjer en het belang van literatuur, kunst en 'schoonheid'. Zo voel je je verbonden met de levens van zij die je voorgingen. Vol herkenning, begrip en toch ook ontzag lees je dit boek.
Meer dan een aanrader. Een must read.
Ik kan niet wachten om deel 3 te ervaren.
"Ja, zei hij met het allerdroevigste lachje, 'op een mooie morgen; ver hiervandaan, dan komt het goed."
Review #2: This book remains difficult to read: Adrian and Vincent attempt to be lovers in a world and time that considers homosexuality a sin. They are not only confronted with societal pressures in general, next to the Wilde trials, but also internalised homophobia, Vincent's principles, and Adrian's past that clash with those principles. It was an emotional ride, even though I had read the book before. I was happy for Adrian and Vincent when things went well, I worried about Adrian when he made another mistake, I was angry about Adrian in the scene of Valentine's Eve, I felt with him when Vincent found out about his past. It is not an easy story. The boy prostitutes have a forced cheerfulness about them, which they naturally have to portray to earn money. There are several scenes in this book when Adrian thinks back to that time, what could have happened, how miserable things were, how miserable things could become again. Adrian makes many mistakes, but he is 17 and lives in a world where he will never have a good option. We may scream at him when he makes his deal with Bob, but the truth is that he was forced into these situations. By previous mistakes, yes, but also by a society that thinks a 16-year-old should be able to look after himself without the aid of his parents and a society that believes gay people belong in jail. I feel for him, and I, being well above his age now, find him much more likable than when I was younger. Again, he makes many mistakes, and the night of February 14th may be one of the worst for our modern sentiment. Yes, it is bad . We spent next to no time in Vincent's head, and it is difficult to say for certain why Vincent is so appalled at what happened: no consent, violation, internalised homophobia. Some people also interpret Vincent as asexual. What gets forgotten (certainly by me when I was younger) is that Adrian is a poor 17-year-old and Vincent is a wealthy 28-year-old of high societal standing. Rereading this book, I also realized that many "prostitutes" Wilde slept with were, from today's perspective, but also back then, legally children. Ultimately, Vincent had most of the power in the relationship, even when Adrian was more experienced (to his detriment, as Vincent would see it) and tried to manipulate Vincent a couple of times to get affection. Adrian acknowledges this: He does what Vincent wants him to do, including going to a doctor to cure his homosexuality. I am looking forward to having a second look at the following book. Last thoughts: It was incredibly refreshing to see Adrian be happy with his sexuality.
Content warnings: homophobia, sexual assault, blackmailing, kidnapping, conversion therapy, classism, sexism, antisemitism, etc. ... What you would expect from Victorian England.
Review #1: Sehr schwer zu lesen, weil man weiß, wie es mehr oder weniger ausgehen muss und sich Adrian immer weiter ins Unheil steuert. Sehr interessant an den Buch: beide Parteien der Liebesgeschichte verhalten sich zum Teil sehr schlecht dem anderen gegenüber. Die Beziehung ist nichts, was ich als gesund bezeichnen würde. Adrian als Hauptcharakter ist mitunter anmaßend und sieht sich gerne im Recht. Alles in allem halte ich in ihn keineswegs für einen sympathischen Charakter, aber einen interessanten für den ich dennoch auch Sympathie habe in Zeiten, die so gegen ihn sind.
Wat ik hier vooral mooi aan vind; Floortje Zwigtman heeft haar huiswerk gedaan. Hierdoor wordt er ook queer geschiedenis naar voren gebracht. De rechtzaak tegen Oscar Wilde is een die in de geschiedenis boeken hoort te staan. Gelukkig vinden we deze in een goed geschreven roman.
Het boek is wat mij betreft zo goed geschreven dat de karakters echt overkomen. Hierdoor krijg ik dus zin om Adrian een klap op zijn muil te geven. Maar goed hij is 17 een puberbrein dus... nog steeds... een klap op zijn muil.
Dit is zo'n vreselijk boek. De eerste tweehonderd pagina's zijn zo zoetsappig en de driehonderd die erop volgen zo uitzichtloos triest. Ik wist in grote lijnen wat er ging komen, maar dat verandert er niets aan. Het meest weerzinwekkende wat ik ooit heb gelezen is Een circusjongen: Levensroman, maar hoofdstuk xxvii (en xxviii) van Tegenspel staan mogelijk op de tweede plek. In Schijnbewegingen is Adie misschien af en toe een beetje dom, en in dit boek is hij dat nog veel vaker en meer, maar Hxxvii kan ik hem, net als Vincent, nooit helemaal vergeven. Vooral niet omdat hij alleen berouw toont vanwege de consequenties die het heeft en niet om wat hij gedaan heeft. Hij lijkt daadwerkelijk niet te begrijpen dat hij iets onvergeeflijks heeft gedaan.
Schijnbewegingen blijft mijn favoriet. Daar is het heerlijk onduidelijk waar het plot heen wil. Hier is dat juist heel duidelijk: we worden eerst opgeheerlijkt met hoe heerlijk Adie het heeft met Vince, om daarna te zien hoe alles langzaam steeds verder in elkaar stort. Ik kan me niet voorstellen wat er nog aan 600+ pagina's ellende in Spiegeljongen gaat komen, ondanks dat ik het al gelezen heb.
Van dit boek herinnerde ik me overigens ook maar weinig. Hoofdstuk xxvii, ja. Oscars hoorzittingen (hoewel die in mijn herinnering een veel groter deel van dit boek uitmaken). . Van Spiegeljongen herinner ik me al helemaal niets... Ik vrees het ergste.
Tweede deel uit de serie 'Groene Bloem' van Floortje Zwigtman.
Na in het eerste deel van straat-jongen opgeklommen te zijn naar geliefde van Vincent, verspeelt Adrian dat weer in dit deel. Verder speelt vooral het proces tegen Oscar Wilde en Queensberry een rol. Sommige delen van dit boek komen nogal 'geforceerd' over, en dat maakt het lezen er niet altijd makkelijk op.
Ik denk dat mijn mening over deze serie nooit zal veranderen, alleen dat ik anders naar personages kijk dan (en dat is in Schijnbewegingen niet anders). Het laat me lachen en huilen en maakt me boos op de personages, maar man, wat blijf ik hier dol op. snel door naar Spiegeljongen :)
Een mooi vervolg op boek 1. Heb er opnieuw van genoten. Echt zo'n boek waar je wordt ingezogen en het gevoel hebt zelf in het Victoriaanse London te zijn. Mooie thematiek ook. Een aanrader.
Obwohl sich die Bedrohung bereits recht früh zeigt und Adrians Vergangenheit ihn einfach nicht loslassen will, beginnt der zweite Band von Floortje Zwigtmans historischer Jugend-Trilogie eher behäbig. Tempo nimmt die Geschichte auf, als der Prozess Oscar Wilde gegen Queensberry beginnt - und dem Leser immer klarer wird, dass der "Versuch einer Liebe" zwischen Adrian und dem elf Jahre älteren, schüchternen Kunstmaler Vincent zu einer sehr unausgewogenen, ungesunden Beziehung führt.
Adrian ist ein schwärmerischer Romantiker, doch Zwigtman romantisiert nicht, sie schönt nichts, weder die hässlichen Seiten einer ungleichen Liebe noch die unangenehmen historischen Details über Oscar Wilde und seine Vorliebe für junge Stricher. Das macht das Buch zu einer emotional anstrengenden, aber eben auch zu einer guten Lektüre. Am Ende hätte ich vor Wut und Frustration heulen können. So sieht Jugendliteratur aus, die ihre Leser ernst nimmt und die auch über das Jugendalter hinaus gelesen werden kann.
5 stars for Book 2 of this series! Just like the first book, I couldn’t put it down. What a page-turner! The worldbuilding is amazing, the characters are fascinating and the amount of research the author put into this story really shows. Now, onto the third, and unfortunately, final part of the trilogy!
Gestopt op p. 22. Na deel 1 (2/5) wilde ik deel 2 nog een kans geven, maar helaas. Het thema prostitutie in het Victoriaanse London sprak me aan, maar de vertelstijl vind ik te luchtig en te oppervlakkig. Dus ook geen deel 3 voor mij.
Ik vind de hele groene bloem serie een vertegenwoordiging van de homosexuele cultuur op een manier die ik nog nooit eerder heb gezien in literatuur. Geweldig!
Tweede deel van de trilogie "De groene bloem". Nou het blijkt dat ik echt een groentje ben op het gebied van de mannenliefde. Voor mij is het wat dat betreft een leerzaam boek, naast het feit dat dit deel ook een boeiend vervolg is op de eerste roman. Je gaat alleen wel denken waarom de hoofdpersoon persé zo dom moet doen en zich alleen laat leiden door zijn hartstocht, maar allé daar is het een roman voor. Het is ontroerend en spannend en voor mij is een boek altijd een goed boek als ik het in een keer uit wil lezen. En dan is er ook nog deel 3. Dat betekent dus 3 dagen aan een stuk lezen. Oef.
Tweede deel van de cyclus 'Een groene bloem'. Persoonlijk vond ik het minder sterk dan het eerste boek, "Schijnbewegingen". Het eerste gedeelte van dit boek las meer als een liefdesroman, maar ach, laten we mild zijn, voor de doelgroep waarvoor dit boek geschreven is (adolescenten), kan dit wel prettig zijn :) In het tweede gedeelte nam vooral de rechtzaak Oscar Wilde versus Queensberry een belangrijke plaats in en dat kon ik meer appreciëren. Je voelde dat hier best wel wat research aan vooraf moet gegaan zijn. Lezen we het ooit het derde deel? Ach ja, waarom niet...
I don't have time to review - I'm far too psyched about this and need to read the third book right away!
Kidding aside, though - that was as magnificent as the first part of the trilogy. Zwigtman walks a fine line between fact and fiction, romance and tragedy, and does so admirably. Im not usually one for Dutch books anymore, but the phrasing is just so poetic and English at times that I've come to rediscover my native tongue just a little. Those of you who can't read Dutch should weep and hope there'll be a translation before long.
Veel te veel pagina's voor wat er eigenlijk gebeurt. De spanning zakt daardoor regelmatig in. Ik kan de personages ook maar niet leuk vinden, eigenlijk. Er zitten een paar momenten in die geforceerd aanvoelen en het plot vooruit helpen, da's zonde en stom.
Ik lees deze trilogie vooral omdat het onderwerp me wel aanspreekt.
LOVED this second book, which i read to improve my dutch. A real page turner!!! Which you dont come across often.Perfectly paced and intriguing. Fascinating the way a female author can understand and portray the trials and tribulations of being a “gay man.” Had that same fascination with Tom Robbin’s - Half asleep in Frog pajamas”as he beautifully portrayed the complex mind of a woman ❤️
Vervolg, met daarin het begin van het eind. Zijn hele opgebouwde 'klim' van straatjongen naar onderdeel van de Londonse bourgeoisie wordt teniet gedaan. Het geheime verleden achtervolgt en komt uit door een onterecht wraakactie van een persoon uit dat verleden. Benieuwd naar het derde deel...