明天，我要和昨天的妳約會

by Takafumi Nanatsuki, 七月隆文, 王蘊潔 (Translator)

就讀美術大學的南山高壽，某日在電車上遇到福壽愛美，高壽對愛美一見鍾情，

忍不住鼓起勇氣向愛美搭訕，在高壽提出希望再與愛美見面的請求時，愛美竟不自覺流下眼淚……之後高壽順利與愛美成為戀人。愛美很貼心，也怕孤單，在一起的每一天，約會的每個場景，點點滴滴堆滿了兩人甜蜜的回憶，直到有天，

高壽發現了愛美一直以來不可告人的祕密——

「如果我說我知道你的未來，你會怎麼樣？」

Genres: Romance, Japanese Literature, Novels, Fiction, Drama, Light Novel, Asian Literature

288 pages, Paperback

First published August 1, 2014

About the author

Associated Names:
* Takafumi Nanatsuki
* 七月隆文 （ななつき たかふみ） (Japanese Profile)
* ทะคะฟุมิ นะนะสุกิ (Thai)

Reviews

[Jerawan Meesangnilverakul · Rating 3 out of 5]

เป็นครั้งที่สองที่อ่านนิยายญี่ปุ่น ด้วยความยังเป็นน้องใหม่ก็จะงงหน่อย

ด้วยความที่ภาษาที่่แปลมา ค่อนข้างที่จะทำให้ขัดๆเวลาอ่านบ้าง
ภาษาไม่ได้อ่านยากอะไรค่ะ แต่ด้วยความที่แปลมาตามฉบับญี่ปุ่น บางคำก็ไม่ค่อยจะมีในภาษาไทยเท่าไหร่

ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของหนังมาเยอะมาก พอเราเห็นเล่มนี้วางขายก็เลยซื้อมาชิมลาง
อ่านเพลินๆค่ะ สองวันจบ ตอนแรกก็อ่าน ก็ไม่ค่อยเซอร์ไพร์สอะไร เพราะพอรู้เรื่องราวคร่าวๆมาบางแล้ว

แค่ชื่อเรื่องก็บอกทุกอย่างแล้วค่ะ

ตอนแรกเราแอบขัดใจกับพระเอก ทำไมแกหลงรักคนง่ายจังว่ะ 5555
เห็นสวยหน่อยไม่ได้เลยนะคุณ
แต่ก็เข้าใจ ถ้าพระเอกไม่ตกหลุมรักนางเอกตั้งแต่แรกพบ เรื่องราวระหว่างทั้งสองคนก็จะไม่เกิด

ตั้งแต่อ่านรีวิวมา มีแต่คนบอกว่างงไทม์ไลน์
ไอ้เราก็งง แต่ก็ไม่ได้งงอะไรมากมายนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นคนเข้าใจอะไรยากๆเก่งหรือเปล่่า (แต่พอเรื่องง่ายๆไม่เข้าใจ เพราะอะไร 555)
แต่ก็มีหยุดเพื่อที่จะมาทบทวนอีกครั้งนึง

พลอตนี้ทำเราแบบ เฮ้ย หนังญี่ปุ่นแนวนี้ก็มีบ่อยนะ แต่คนเขียนนี้เข้าใจคิดนะ เล่นกับ "โลกอีกใบ" ที่มีเวลาสวนทางกัน
จนทำให้เกิดเรื่องราวโรแมนติคนี้

ตอนหลังๆแทบวางไม่ลง เพราะปริศนาคลี่คลายว่าทำไมนางเอกถึงทำแบบนี้ เพราะอะไร

แต่ทำไมถึงให้สามดาวล่ะ
ไม่รู้สิค่ะ เพราะเรื่องราวยังไม่ค่อยเติมเต็มเรา เรายังไม่ค่อยซึมซับเรื่องราว รู้สึกว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเร็ว เพราะอ่านเพลินด้วยมั้ง
พูดง่ายๆยังไม่ค่อยอินกับเนื้อเรื่อง กับตัวละครเท่าที่ควร รู้สึกเนื้อเรื่องสามารถขยายไปได้อีกเยอะ

นิยายเล่มนี้แนะนำสำหรับคนที่ชอบเรื่องโรแมนติค เบาๆ ไม่ดราม่าเยอะ
ถ้ากำลังหาอ่านแนวนี้ เล่มนี้คือเล่มที่คุณควรอ่านค่ะ

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

ชื่อเรื่อง – พรุ่งนี้ผมจะเดตกับเธอคนเมื่อวาน (ぼくは明日、昨日のきみとデートする Boku wa Asu, Kinou no Kimi to Date Suru --- Tomorrow I Will Date With Yesterday’s You)
ผู้แต่ง – Takafumi Nanatsuki (七月 隆文) เขียน กนกวรรณ เกตุชัยมาศ แปล


ตัวละคร
ฟุคุจุ เอะมิ อายุ 20 ปี
มินะมิยะมะ ทะคะโทะชิ อายุ 20 ปี


รีวิวหลังอ่าน

เคยดูหนังมาก่อนค่ะ นำแสดงโดยโซตะและนานะจัง เพิ่งดูรอบพิเศษเมื่อต้นปีที่ผ่านมา โดยก่อนจะดูมีการแจกทิชชู่ให้ด้วย ฮ่าๆ ก็ทำใจว่าจะต้องร้องไห้แน่ๆ เลย แต่ไม่เลยจ้าาาาา เก็บทิชชู่ไว้ร้องกับเรื่องอื่นแทน

จริงๆ เหตุผลที่ไม่ได้ร้องไห้ อาจจะเพราะกำลังนั่งงงเรื่องไทม์ไลน์ระหว่างพระนางมากกว่า 555+ กว่าจะเข้าใจว่ามันวิ่งยังไงเป็นยังไง ต้องไปตามอ่านรีวิวคนอื่น และต้องเป็นคนที่อธิบายโดยมีกราฟอธิบายประกอบด้วย ไม่งั้นเราก็จะงงในงงต่อไป ฮ่าๆๆๆ

แต่ดูแล้วก็ชอบนะคะ เพราะนานะน่ารักมากๆๆ ไม่เคยดูผลงานเธอมาก่อน แค่เรื่องนี้ก็ทำให้อมยิ้มล่ะ ส่วนโซตะก็เคยดูเรื่อง “วันนี้ไม่ไปทำงาน” ที่แสดงกับฮารุกะมาก่อน ในเรื่องนี้เราเลยชอบโมเม้นท์ตอนใส่แว่น เป็นหนุ่มแว่นที่น่ารักมาก 555+

การอ่านนิยายเล่มนี้อีกครั้ง หลังจากที่ดูหนังไปแล้ว พบว่าดีงามค่ะ เพราะทำให้เข้าใจในหลายๆ อย่างที่ชวนงงและสงสัย รวมถึงลืมไปแล้วได้ทั้งหมดเลย แต่ตอนอ่านเราก็มีพักเบรกเป็นระยะๆ เพราะต้องมานั่งคิดตามอีก 555+ ขนาดหายงงหน่อยๆ แล้ว ก็ยังต้องหยุดคิดอยู่เลย

อาจจะเพราะเรื่องนี้เป็นนิยาย แล้วค่อยเอาไปทำหนัง เลยทำให้การอ่านนิยายนั้นสนุกและช่วยเติมเต็มในส่วนที่ดูหนังแล้วไม่เข้าใจ แม้ว่าฉากต่างๆ ในหนังนั้นจะเหมือนในนิยายเกือบทั้งหมดก็ตาม บางทีตอนเราดูหนังมันก็ไม่เข้าใจการกระทำของตัวละครสักเท่าไร บางทีก็ไม่รู้ว่าตัวละครนั้นคิดอะไรอยู่ในใจกันแน่ การได้อ่านเลยเป็นเหมือนส่วนเติมเต็มให้กับการดูหนัง ส่วนการดูหนังก็คือการได้เห็นตัวละครที่เราอ่านมีการเคลื่อนไหวและแสดงสีหน้าความรู้สึกให้เราสนุกตามได้ ในหนังมีมุกฮาๆ แทรกมาเพียบ ดูไปก็นั่งขำกันไป เรื่องนี้เราเลยชอบทั้งหนังและนิยายค่ะ ต้องทั้งดูและอ่านจะดีงามมากๆ และทำให้เราอยากกลับไปดูอีกรอบจริงๆ ค่ะ จะเก็บรายละเอียดอีกครั้ง 555+

ตอนที่นางเอกร้องไห้ขึ้นมาเนี่ย เรานึกถึงตอนนานะน้ำตาไหลพรากเลย ดวงตาเธอนั้นแสดงอารมณ์ความรู้สึกได้ครบถ้วนจริงๆ ดูแล้วปวดใจมากๆ กับสิ่งที่เธอต้องผ่านมันไปให้ได้

ปกสวยมากเลยนะคะ ชอบๆ รูปเล่มก็จับถนัดมือดี แต่ก็มีสิ่งที่ขัดใจคือตัวหนังสือในเล่มใหญ่ไปหน่อยนะ แถมช่องว่างระหว่างบรรทัดก็มากเกินไปหน่อย เราคิดว่าถ้าหากลดขนาดตัวอักษรและช่องว่างระหว่างบรรทัดไปได้ คงไม่หนาเกือบ 300 หน้าได้ เพราะเราอ่านแปบๆ ก็ปาไป 70 กว่าหน้า อีกแปบก็เกือบสองร้อยหน้า อีกพักเดียวก็จบเล่มไปแบบไม่ทันตั้งตัว 555+

โดยรวมก็อยากแนะนำให้ได้อ่านกันค่ะ คนเขียนนี่สุดยอดจริงๆ ค่ะ คิดพล็อตได้ไงหว่า เล่นกับเรื่องเวลา ที่อาจจะมีคนเล่นมาเยอะแล้ว แต่เขาก็คิดในแง่มุมที่ต่างกับคนอื่นอยู่ดี และการนำเสนอก็ทำได้น่าสนใจจริงๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังสร้างความมึนงงสับสนเรื่องไทม์ไลน์ให้คนได้อย่างมากมาย กร๊ากกกกกกกกก

[สปอยล์]

แรกทีเดียวเราเข้าใจว่าเวลาของพระเอกเดินหน้าไป อายุของนางเอกจะลดน้อยลง ซึ่งจริงๆ ไม่ใช่เลย ความจริงแล้วคือเวลาของทั้งสองต่างเดินหน้า เพียงแต่เส้นเวลาในการเดินนั้นคือกลับทิศกัน เลยทำให้อดีตของพระเอกเป็นอนาคตของนางเอกนั่นเอง

สิ่งที่ทำให้ทั้งสองได้มาเจอกันก็คือถ้าเล่าจากมุมของนางเอกก็คือ ตอนนางเอก 5 ขวบ นางเอกมาเที่ยวโลกของพระเอก มากับพ่อแม่ ซึ่งเธอสามารถเที่ยวที่นี่ได้แค่ 40 วันเท่านั้น และสามารถมาโลกใบนี้ได้แค่ทุกๆ 5 ปี โดยมีสำนักงานเกี่ยวกับคนที่มาเที่ยวโลกนี้เป็นที่พัก (ห้ามใช้มือถือและอินเตอร์เน็ต) เธอเจอเหตุระเบิด มีพระเอกที่อายุ 35 ปีมาช่วยไว้ พระเอกแสดงสีหน้าเศร้าๆ พร้อมบอกว่าลาก่อนแบบอาลัยอาวรณ์ แม้จะบอกว่าจะได้เจอกันอีก (เพราะนี่คือการเจอนางเอกครั้งสุดท้ายของพระเอก)

ต่อมานางเอกอายุ 15 ปีหรือ 10 ขวบ ได้มาเจอพระเอกอายุ 30 ปี หรือ 25 ปี (เราจำไม่ได้ว่าช่วงอายุไหนกันแน่) ตอนนี้พระเอกยื่นสมุดบันทึกมาให้ ที่ได้มีการบันทึกอย่างคร่าวๆ เกี่ยวกับช่วงเวลา 40 วันระหว่างพระนางในตอนที่อายุ 20 ปี นางเอกก็เก็บเอาไว้ เพราะยังไงพระเอกก็เป็นรักแรกที่เธอประทับใจตั้งแต่ 5 ขวบ

และพอนางเอกอายุ 20 ปี ที่อายุเท่ากับพระเอกเลย ก็ได้มาเจอกันและรักกัน โดยทุกอย่างนั้นนางเอกรู้อยู่แล้วจากสมุดบันทึก ซึ่งจดไว้คร่าวๆ วันแรกของนางเอกคือวันสุดท้ายที่พระเอกจะได้เจอเธอ เธอก็เข้ามาเจอแบบแสดงท่าทีเหมือนเคยผ่านอดีตพระเอกมาก่อน แต่จริงๆ คือพอรู้จากสมุดบันทึกมาบ้าง ตอนนี้พระเอกก็รู้ความจริงไปแล้ว เลยยอมเล่าเรื่องเดตของเขากับเธอที่ผ่านมาอย่างละเอียด และเธอก็จดบันทึกลงในสมุดอีกเล่มไว้ครบถ้วน และใช้เป็นคู่มือในการดำเนินชีวิตเข้าหาอดีตของพระเอก

ในด้านพระเอกนั้นคือแรกเจอนางเอกก็ประทับใจมากๆ ขอเบอร์สาว สาวก็ไม่มีให้ นอกจากเบอร์บ้าน แต่สาวเจ้าก็โผล่มาหาทุกวัน เธอทำให้เขางงตอนเธอบอกว่ารูปยีราฟที่เขาวาดจะได้แปะหน้าห้อง ไหนจะตอนที่บอกว่านางเอกนิยายของเขาชื่อยูโกะ ทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้บอกเธอ

หลังจากเดตกัน คบหากัน เรียกชื่อแบบสนิทกัน ตอนเรียกชื่อเธอก็ร้องไห้ เพราะเป็นการเข้าหาความสัมพันธ์ที่เริ่มห่างเหินกันไปเรื่อยๆ ในฝั่งของนางเอก ตอนได้จับมือนางเอกก็ร้องไห้ เพราะนี่คือจับมือครั้งสุดท้ายของเธอ แล้วก็จูบกัน มีอะไรกัน

จนวันที่มีอะไรกันแล้ว นางเอกทิ้งสมุดไว้ให้พระเอกเจอ (ไม่รู้ว่าตั้งใจลืมหรือลืมจริง แต่เราว่าตั้งใจลืมนะ) พระเอกเปิดเจอคืองงมาก เพราะบันทึกเป็นการเขียนสิ่งที่อนาคตยังมาไม่ถึงแบบย่อๆ หมดเลย แถมนางเอกเขียนว่าวันที่ที่ยังไม่ถึงเป็นวันแรกของเธออีก

พอใกล้เที่ยงคืนเธอก็ติดต่อมา บอกว่าให้พบกันหน่อย จะอธิบายให้ฟัง ซึ่งทุกครั้งนางจะต้องขอกลับก่อนเที่ยงคืน เพราะว่าพอเข้าวันใหม่ ก็จะเป็นการไปยังวันก่อนของพระเอกนั่นเอง ถ้าเจอกันตรงหน้าก็จะหายตัวไปต่อหน้าต่อตา ซึ่งนางเอกก็พิสูจน์ให้ดู แล้วค่อยอธิบายในวันถัดไป

เธอให้เขาเอากล่องที่เคยได้จากคุณน้าตอนอายุ 10 ขวบมาด้วย แล้วพอเปิดกล่องก็สรุปว่าเป็นรูปเธอกับเขาในอนาคตที่ยังมาไม่ถึงของเขา และเธอบอกว่าคุณน้าใส่แว่นดำที่เคยซื้อทาโกะยากิกินกับเขาตอน 10 ขวบ ก็คือเธอนั่นเอง และได้ให้กล่องนี้ไว้ ส่วนตอน 5 ขวบที่เขาเจอเหตุแผ่นดินไหว ก็ได้เธอวิ่งไปช่วยออกมานั่นเอง

พระเอกทำใจไม่ได้ไปสักระยะ เพราะว่าเขารู้สึกว่าสิ่งที่เธอแสดงออกมานั้นคือทำตามบันทึกเฉยๆ แต่แท้จริงแล้วเธอปิ๊งเขาตั้งแต่เธอ 5 ขวบนะ (และถ้าพระเอกข้ามผ่านความทุกข์นี้ไปไม่ได้ ก็จะไม่ได้เจอกับนางเอกตอนอายุ 10 ปี และ 5 ขวบนะ) สุดท้ายพระเอกคิดได้ เพราะว่าสิ่งที่นางเอกเจอ อาจจะเจ็บปวดกว่าพระเอกก็ได้ เพราะวันต่อๆ มาของนางเอกก็คือความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ ห่างเหินกันมากขึ้นระหว่างเขากับเธอ เราจำได้เลยตอนเราดูหนัง เราแทบร้องไห้กับฉากจบที่นางเอกพยายามวิ่งเข้ารถไฟ เพื่อให้พระเอกเห็นแล้วปิ๊งเธอ และนั่นเธอก็แอบร้องไห้ด้วย แต่แสดงออกมาให้พระเอกรู้ไม่ได้ มันคือวันสุดท้ายที่เธอจะได้เจอกับเขานั่นเองในตอนที่อายุเท่ากัน

สิ่งที่ในหนังไม่มีก็คือ พระเอกเขียนนิยายด้วย โดยเขาแอบเขียนและไม่ได้บอกใครเลย นอกจากนางเอก ส่วนนางเอกก็ได้อ่านนิยายในช่วงที่พระเอกรู้ความจริงแล้วเกี่ยวกับเรื่องเวลาที่สวนทางกัน นางเอกเลยเขียนจดหมายแสดงความรู้สึกไว้ให้ไง ส่วนวิธีพิสูจน์เรื่องที่นางเอกบอกก็คือ ผมที่เคยตัดของนางเอก กลับมายาวเท่าเอวจนพระเอกตกใจ

เรื่องนี้แอบเศร้านะ เป็นความรักที่ได้เจอกันอยู่ด้วยกันและรักกันแค่ 40 วันเท่านั้น นอกนั้นคือเจอกันคนละช่วงอายุ และไม่ได้รู้ความจริงอะไรเลย นอกจากฝ่ายที่อายุมากกว่า ฮือออออ เศร้าตรงที่ไม่สามารถสร้างครอบครัวร่วมกันได้ นอกจากเก็บเป็นความทรงจำดีๆ ไว้

จริงๆ เราอยากรู้ว่าพอนางเอกหายตัวไป จากไปแล้ว พระเอกพูดถึงนางเอกยังไง ในตอนที่เพื่อนกับพ่อแม่ของเขาน่าจะถามถึง แต่ในหนังกับนิยายก็ไม่ได้บอกไว้เนอะ รู้แต่ว่าฮีก็ผ่านพ้นความทุกข์ใจไปได้ และก้าวเดินต่อไปเพื่อที่จะเจอนางเอกตอนอายุน้อยกว่าตัวเองไปอีก 3 ครั้ง

Start 7.24 น. Tue 1 Aug 2017
End 8.45 น. Wed 2 Aug 2017
Review Date 12.09 น. Wed 2 Aug 2017

[Wanrada | 丽达 · Rating 3 out of 5]

3.5/5 - ส่วนตัวเราค่อนข้างชอบพล็อตเรื่องมาก ๆ เป็นหนังสืออีกเล่มที่นำเอาความพิศวงของเวลามาเล่นและทำออกมาได้ดี หาคำตอบไม่ได้ว่าอะไรเกิดก่อนอะไรเหมือนเดินเป็นวงกลมไม่มีที่สิ้นสุด

ตัวเอกของเรื่องอายุ 20 ปี ซึ่งต้องยอมรับเลยว่าในช่วงแรกของหนังสือเราไม่ได้รู้สึกว่ากำลังอ่านเรื่องราวของเด็กมหาวิทยาลัย แต่รู้สึกเหมือนอ่านความรักของเด็กมัธยมต้นยังไงยังงั้น ตัวละครดูเขินดูโลกสีชมพูเว่อวังไปหมด 55555 แต่ครึ่งหลังของเรื่องต้องบอกเลยว่าวางไม่ลงจริง ๆ เรื่องราวน่าติดตามและเราก็อยากจะรู้ว่าปมต่าง ๆ มันจะถูกเฉลยออกมายังไง ซึ่งพอทุกอย่างเฉลยแล้วเราก็พอเข้าใจได้กับการกระทำของตัวละครในช่วงต้น ๆ

จุดที่เรารู้สึกว่าหนังสือเล่มนี้ยังขาดไปคือ การสร้างความสัมพันธ์กับคนอ่าน เราว่าเรื่องค่อนข้างสั้นไปทำให้คนอ่านยังไม่ได้มีเวลาพอที่จะรู้สึกผูกพันกับตัวละคร และในบางจุดเรารู้สึกว่าอารมณ์มันยังไปไม่ถึง เหมือนถ้าคนเขียนขยี้มากกว่านี้อีก ใส่ดีเทลด้านอารมณ์เข้าไปกว่านี้อีก เราก็อาจจะอินไปกับเรื่องราวมากกว่านี้ แต่โดยรวมเราก็ค่อนข้างชอบเล่มนี้นะ

[ไม้ไต่คู้ · Rating 5 out of 5]

ผมเป็นคนไม่ถูกโรคกับนิยายรักเท่าไหร่

เพราะโดยส่วนตัวผมไม่เชื่อเรื่องพรหมลิขิต, คนที่ใช่ หรือ Love at first sight อะไรทำนองนี้ (แต่โดยส่วนลึกแล้ว เชื่อเรื่อง Love at first "ไซร้")

ผมเชื่อว่าความรักจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อคนสองคนเข้าถึงตัวตนของกันและกัน ได้บ่มเพาะช่วงเวลาดีๆร่วมกัน ได้เจอด้านที่ไม่ดี หรือไม่ถูกใจเราของอีกฝ่าย และได้ผ่านกระบวนการปรับตัว เปลี่ยนแปลง เพื่อให้สามารถอยู่ร่วมกับคนที่เรารักได้ ผมเชื่อเรื่องการปรับตัวเข้าหากัน มากกว่าการตามหาคนที่ใช่ และไม่ยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อความรักเลย (ดูเป็นความคิดที่ไม่โรแมนติกเอาซะเลย)

ซึ่งกระบวนการเหล่านี้จำเป็นต้องใช้เวลา ฉะนั้นความรู้สึกใดๆก็ตามที่ไม่ผ่านการใช้เวลาร่วมกัน ผมจะไม่เชื่อว่ามันคือความรัก มันอาจเป็นความชอบ ความใคร่ ความอยากครอบครอง แล้วแต่จะเรียก แต่มันไม่ใช่ความรัก

ผมจึงรู้สึกจั๊กจี๊ทุกครั้งเวลาอ่านนิยายรักที่ความสัมพันธ์พระนางเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และพยายามนำเสนอว่าสิ่งนี้คือความรัก โดยบิ๊วท์ให้เราเชื่อผ่านความเศร้าของตัวละคร ราวกับว่าปริมาณน้ำตาสามารถใช้วัดปริมาณความรักได้ (ซึ่งโดยส่วนตัวคิดว่าไม่จริง คนเราสามารถร้องไห้หรือฟูมฟายอย่างหนักได้ โดยไม่ต้องรักคนๆนั้น)

นี่น่าจะเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ผมไม่ค่อยอินกับหนังรักหลายๆเรื่อง เพราะรู้สึกว่ามันไม่สามารถทำให้ผมเชื่อได้ว่าความสัมพันธ์ของพระนางมันคือความรัก โดยเฉพาะเรื่องที่พระนางเจอกันไม่กี่วัน แต่รักกันมาก จนยอมตายแทนกันได้ ผมจะรู้สึกในใจว่า "จ้าาาาาาาาาาาาา" (เสียงสูง)


แต่สิ่งนี้ไม่เกิดขึ้นเมื่อผมอ่าน "Tomorrow I Will Date with Yesterday's You" (เย้ เข้าเรื่องสักที)

จริงๆนิยายเรื่องนี้ควรจ���เป็นเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี๊ เพราะมันเป็นเรื่องของชายหนุ่มที่ "รู้สึกรัก" ผู้หญิงคนหนึ่งในทันทีที่เห็นหน้าและคิดว่า "คนนี้แหละใช่เลย" ระหว่างขึ้นรถไฟ

ถ้าเป็นหนังรักทั่วๆไปที่ดำเนินเรื่องบนพื้นฐานความจริง ผมคงรู้สึกว่ามันเพ้อเจ้อที่จะมาบรรยายเรื่องรักด้วยความรู้สึกรักแรกพบแบบนี้ แต่กับเรื่องนี้ที่ไม่ได้ใช้พลอตสมจริงและทำให้มันแฟนตาซีนิดๆ แบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกว่ามันเวิร์ค

ในช่วงแรกเราอาจจะคิดว่าตัวละครมันเพ้อเจ้อ แต่พอถึงจุดที่เฉลยที่มาที่ไปของเรื่องราว ผมรู้สึกว่าความรู้สึกรักแรกพบในเรื่องนี้มันเมคเซนส์ เพราะความรู้สึกรักแรกพบของตัวเอกมันไม่ได้เกิดขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ความรู้สึก "คนนี้แหละ" มันอาจเป็นความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดมาจากอีกเส้นเวลาหนึ่ง


มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้เกิดจากการใช้สมองคิด
ไม่ได้เกิดจากความทรงจำที่เราจำได้
ไม่ได้เกิดขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่มันเกิดขึ้นมานานมากแล้ว
เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่านับครั้งไม่ถ้วน จนหาจุดเริ่มต้นของมันไม่เจอด้วยซ้ำ
แต่ถึงจะจำไม่ได้เราก็ยังรู้สึกถึงมันได้ เพราะมันเป็นความรู้สึกของ 'ผม' คนพรุ่งนี้และ 'เธอ' คนเมื่อวาน

พอเป็นแบบนี้ผมเลยรู้สึกว่ามันเมคเซนส์ (ในขณะที่มันก็โรแมนติกด้วย) เพราะยิ่งเวลาผ่านไป มันก็ยิ่งเป็นการบ่มเพาะความรักให้ลึกซึ้งมากขึ้น (อย่างที่เกริ่นไปตอนแรกแล้วว่า ผมเชื่อโดยส่วนตัวว่า 'ความรัก' เป็นเรื่องที่ต้องใช้ 'เวลา')

ซึ่งสำหรับผมนี่ค่อนข้างเป็นอะไรที่พิเศษ เพราะหนังหรือนิยายรักหลายเรื่องมักจะวางตัวเองอยู่บนพื้นฐานของโลกความจริง ในขณะที่ก็พยายามจะนำเสนอเรื่องฟุ้งฝันอย่างรักแรกพบเข้าไปด้วย (ซึ่งเป็นส่วนผสมที่ไม่สู้จะเข้ากันนัก)

แต่กับ "Tomorrow I Will Date with Yesterday's You" ผมรู้สึกว่ามันเป็นส่วนผสมที่ลงตัว ความแฟนตาซีของพลอตเรื่อง มันทำให้เราสามารถซึมซับความโรแมนติกได้โดยที่ไม่รู้สึกตะขิดตะขวงในความรักนั้นแต่อย่างใด เหมือนเป็นนิยายโรแมนติคของคนไม่โรแมนติค

บางคนบอกอ่านแล้วเศร้า น้ำตาแตก แต่ส่วนตัวคิดว่ามันไม่ได้เศร้าขนาดนั้น ออกไปทางซึ้งมากกว่า (คือเรื่องมันเศร้าแหละ แต่มันเล่าเรื่องเศร้าให้แฮปปี้และงดงามได้ เลยรู้สึกว่าอ่านจบแล้วอิ่มเอิบใจมากกว่าจะอยากยิงตัวตาย)

[Manchulika · Rating 3 out of 5]

พล็อตเศร้าแบบหาทางออกอะไรไม่ได้ทั้งนั้น เขียนมาเพื่อความดราม่าเต็มพิกัด
ถ้าเข้าใจไทม์ไลน์ก่อนอ่าน (บางคนอ่านจากชื่อเรื่องก็รู้แล้ว เช่นเรา) ก็จะอ่านๆแล้วเฟลตั้งแต่ตอนแรกเลย แต่ถ้าใครไม่เข้าใจก็อาจอ่านแล้วงงๆหน่อย แนะนำให้ศึกษาไทม์ไลน์ก่อนอ่าน เพื่อความดราม่า!!
จริงๆเรื่องนี้ได้ดูหนังก่อนที่จะมาซื้อหนังสือ ส่วนตัวชอบหนังมากกว่า เพราะมีเพลงบิ้วท์ น้ำตาไหลออกมาทั้งที่ปกติไม่เคยร้องไห้ในโรงด้วย แง
พอมาอ่านหนังสือแล้วไม่ได้ร้องไห้เท่าไหร่ ภาษาบรรยายยังไม่ค่อยถูกจริตเรา มีบางคำแปลแปลกๆไม่เข้ากับบริบทภาษาของคนไทย แต่โดยรวมแล้วอ่านง่าย วันเดียวก็จบ (เว้นว่างไม่ได้อ่านนิยายนานมากเพราะสอบมิดเทอม)
ให้สี่ดาวเพราะพล็อตดีมากชอบบบ แนะนำให้ดูหนังเลยจริงๆ เพลงประกอบฟังแล้วเจ็บปวด (ถึงจะแปลไม่ออกก็ตาม) ปล.นานะ โคมัตสึ น่ารักมาก

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

เป็นพล็อตที่เข้าใจคิดดี
แต่การนำเสนอ มันดูเรื่อยๆ เกินไปหน่อย
แต่อาจเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้ เลยทำให้มันอ่านง่าย
เผลอแป๊บเดียวจบเล่มซะแล้ว

สำหรับเรา สนุกและน่าสนใจดี แต่ไม่พีคค่ะ
พอเรื่องเริ่มดำเนินไปได้ส่วนหนึ่ง เราก็พอจะเดาตอนจบได้แล้ว
เพียงแต่อยากเห็นว่าผู้เขียนจะจบมันยังไงเท่านั้นเอง

(อยากสปอยล์มากกว่านี้อีกนิด มีเพิ่มเติมที่บล็อกค่ะ)
http://www.sosotopia.com/%E0%B8%9E%E0...

คำเตือน คอมเมนท์ข้างล่างต่อจากนี้ สปอยล์หมดเปลือกเลยนะคะ

[Uminaka16 · Rating 3 out of 5]

ชื่อเรื่องสปอยล์ทุกสิ่ง

[Yoyovochka · Rating 4 out of 5]

Plot twist di buku ini menurut saya kelewat sadis dan nggak muat di otak saya yang mini. Awal-awal buku ini terbilang membosankan karena alurnya lambat dan berisi pertemuan-pertemuan kedua tokoh yang terkesan remeh. Tetapi di tengah-tengah saya tercengang dengan apa yang terjadi dan kemudian dibuat mikir keras, berusaha membayangkan dan bahkan sampai sekarang otak saya nggak nyampe ke sana. Tragiiiiis akhirnya...
Valentine valentine baca kisah cinta setragis ini bikin saya pengin mewek.

[Nattapan · Rating 5 out of 5]

Amazing!! Clever plot and very touching indeed.
A MUST read book before you go to see this movie in the beginning of February, 2017.

[Clairdenoon · Rating 4 out of 5]

#พรุ่งนี้ผมจะเดทกับเธอคนเมื่อวาน
#Takafumi Nanatsuki
#รีวิวแบบรายการDavinci เกมถอดรหัส...
---



+


+


แต่

...
...
...
...

(งงนิดหน่อยแต่ซึ้งมากกก)
------
บันทึกการอ่าน:
ตอนอ่านเราลองเรียงไทม์ไลน์🤔🤔 และเราก็นั่งจ้องชุดตัวเลขนี้อยู่นานนนน😅😅
40---0
------
35---5
------
30---10
------
25---15
------
20---20
------
15---25
------
10---30
------
5---35
------
0---40

จบทัชใจ♥️ แต่...ฮือออ... ไรว้าา😭😭
//////

[Utha · Rating 2 out of 5]

Premisnya menjanjikan, tapi aku kurang bisa menikmati novelnya. Tentang 2 pasang kekasih yang "pertama kali" bertemu di kereta bawah tanah. Namun, pertemuan pertama mereka ternyata bukan di situ.

Premis yang kubilang melekat erat di judul novelnya.

[Tiktok Thailand · Rating 4 out of 5]

In a political view, this is the book about the situation (the culture) that unconsciously coerce the woman (Japanese women) to sacrifice her happiness to the man (the state/ patriarchal society). At some levels, it seems to salute an act of sacrifice of the female protagonist, which is somehow we can link it to gender oppression in Japanese society.

In a romantic view, this is the book that makes readers want to re-read the first page again, once they reached the last.

[Sho Pim · Rating 4 out of 5]

Saat mulai membaca saya sudah mendapat gambaran kasar bagaimana ceritanya akan berakhir dan terus menunda. Akan tetapi akhirnya saya tetap membaca.

Novel ini sendiri sudah diadaptasi menjadi film pada tahun 2016 yang diperankan oleh Sota Fukushi dan Nana Komatsu. Sudah ada di wishlist tontonan saya sejak 2019.

Sebenarnya waktu awal membaca judulnya saya sempat kebingungan "maksudnya bagaimana?" kurang lebih seperti itu perasaan saya.

Bahkan ketika sampai di penjelasan tentang rahasia Emi, saya masih kebingungan. Bukan karena penulisan yang rumit, tapi memang saya yang sedang tidak mood untuk berpikir. Sehingga ketika mulai mendapatkan gambaran kasarnya saya memutuskan untuk melanjutkan sekalipun masih banyak pertanyaan yang berlompatan di kepala saya.

Menariknya novel ini adalah penulisnya menggunakan PoV laki-laki. Saya jarang membaca novel romance yang ditulis dari PoV laki-laki dan memang terasa berbeda sekali. Pengalaman baru menyenangkan yang tidak terduga sebelum menutup tahun ini.

Ceritanya terasa singkat, padat, menyentuh, dan mendewasakan. Saya setuju dengan "kisah manis getir tentang keberanian untuk mencintai begitu dalam, dan, pada akhirnya, akan membuat kita belajar untuk mencintai dengan dewasa" yang ada di blurb. Satu kalimat yang sangat baik menggambarkan novel ini.

Saya rekomendasikan buku ini untuk pembaca dewasa. Karena ada sedikit adegan dewasa yang walaupun tidak dijelaskan secara gamblang bagi saya tetap tidak baik untuk dibaca di kalangan remaja atau umur di bawahnya.

4 bintang karena ada penilaian preferensi pribadi. Tapi ceritanya sendiri (jika saya mengabaikan prinsip) ditulis dengan baik dan juga diterjemahkan dengan baik.

[Ayu Ratna Angela · Rating 4 out of 5]

Sebenarnya romance adalah genre yang seringkali saya hindari, karena takut bosan. Tapi karena dari blurbnya novel ini bukan hanya romance tapi ada unsur fantasinya juga, saya jadi tertarik untuk membacanya.

My Tomorror Your Yesterday bercerita tentang sepasang kekasih, Takatoshi dan Emi yang...

Karena inti misterinya di situ jadi sebaiknya tidak saya lanjutkan sinopsinya 😆

Kisah ini manis dan bagi saya membangkitkan banyak kenangan manis juga seperti kenangan akan kencan pertama seperti yang dilalui takatoshi dan emi. Ceritanya juga tidak membosankan dan sangat bisa dinikmati dan dibaca dengan cepat.

Hanya saja menurut saya kisahnya kurang rumit, inti ceritanya simple saja. Tapi ini juga bisa menjadi nilai plus bagi pembaca yang sedang ingin menikmati kisah yang ringan dan manis.

Buku ini diterjemahkan oleh Bu Ribeka Ota, jadi sudah bisa dipastikan terjemahannya sangat baik dan mengalir lancar, layout buku dan pemilihan fontnya nya pun menyenangkan, khas Penerbit Baca. Hanya saja otak saya yang tidak begitu cemerlang agak macet waktu mencoba membayangkan konflik waktu yang dialami Emi dan Takatoshi, rasanya membingungkan hahaha 🤣🤣🤣

[Miss Jan€Kim · Rating 5 out of 5]

พล๊อตเรื้องแปลกดี การนำเสนอและเรียบเรียงก็โอเค
ถ้าคนที่อ่านไม่จะ งง กับไทม์ไลน์ในเรื่องของช่วงเวลาของทั้งสองคน นิยายเรื่องนี้ถือว่าดีนะ มันแฝงข้อคิดในความรู้สึกของเรา.. เรื่องนี้ดูจบแล้วได้อะไรหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะเรื่องการอยากทำอะไรให้รีบทำ เพราะบางทีครั้งแรกของเรา อาจจะกลายเป็นวันสุดท้ายของอีกฝ่ายหนึ่งก็ได้

อ่านอ่านและเริ่มเข้าใจเรื่องเวลา หน้าคนอ่านก็จะนองไปคราบน้ำตา 🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭 แล้วอยากจะถามนักเขียนว่า.....แล้วจุดจบที่แบบว่า happy happy ของพระ-นางอ่ะมีไหม แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
= 5 ปี เจอกันได้หนึ่งครั้ง 30 วัน แต่อายุและความทรงจำสวนทางกันตลอด แงๆๆๆๆๆ ฮื้อๆๆๆๆๆๆๆ 😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥

ชอบตอนที่พระเอกเอารูปวาดในอนาคตของนางเอกไปให้นางเอกดู
=เอมิ 15 ปี , ทาคาโตชิ 25 ปี=
ช่วงอายุนี่เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญที่เลยค่ะ จู่ๆ ก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาบอกเด็กผู้หญิงอายุ 15 พร้อมกับถือรูปภาพตัวเองในอนาคตมา บอกว่าอีก 5 ปีเจอกันนะ เป็นใครก็ต้องสงสัยเนอะ ด้วยความอยากรู้ อีก 5 ปีต่อมา นางเอกของเราจึงเดินทางไปตามที่นัดพบ ซึ่งตรงจุดนี้เอง หากพระเอกไม่มาบอก เรื่องราวต่างๆ ตอนอายุ 20 ปี ก็คงไม่เกิดขึ้น
▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️
▪️...ชอบ ซึ้ง เศร้า สงสาร...▪️❤️
▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️

[Shanifiction · Rating 3 out of 5]

Ceritanya sebenernya menarik ya, tapi sayang terjemahannya kurang bagus. Jadi pas baca tuh ada beberapa hal yang bikin bingung.

[Seamonkey · Rating 4 out of 5]

ถ้ามีทั้งหนังและหนังสือ โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบดูหนังก่อนแล้วค่อยมาอ่านหนังสือ

เรื่องนี้ก็เช่นกัน ตอนดูหนังยังไม่ค่อยเก็ตเรื่องเวลาที่เดินสวนกันอยู่บ้าง แต่ก็พอจะมองๆ ข้ามและทำเป็นเข้าใจ (บ้างไม่เข้าใจบ้าง 555)

แต่พออ่านหนังสือแล้ว เก็ตเลย เพราะในหนังไม่ได้อธิบายตรงส่วนนี้ (หรืออธิบายแล้วแต่เราไม่เก็ตเองก็ไม่รู้)

• นี่คือคำอธิบายง่ายๆ •

เอมิเป็นมนุษย์ต่างดาว

จบ

ไม่สิ สั้นไป

เอมิมาจากต่างโลก โลกที่เหมือนโลกใบนี้นี่แหละ แต่เป็นโลกคนละใบ ก็คือเอมิเป็นมนุษย์ต่างดาวอย่างที่บอกนั่นแหละ

จินตนาการง่ายๆ ว่ามีดาวอีกดวงที่ทุกอย่างเหมือนกับโลกใบนี้ ยกเว้นผู้คน

ผู้คนบนดาวดวงนั้นสามารถเดินทางมายังดาวดวงนี้ได้ทุกๆ 5 ปี มาได้ครั้งละ 40 วัน

แต่เราไม่สามารถเดินทางไปยังโลกโน้นได้

คิดซะว่านี่เป็นเงื่อนไขทางฟิสิกส์ที่ถูกกำหนดไว้แล้ว หมายความว่ามันเปลี่ยนแปลงไม่ได้

เพราะฉะนั้น ยังไงก็ไม่มีทางที่เรื่องนี้จะจบแบบ happy ending ได้เลย

เวลาบนดาวดวงนั้นก็เดินไปข้างหน้าเหมือนเราเนี่ยแหละ เกิด แก่ เจ็บ แล้วก็ตาย เพียงแต่เดินสวนทางกับเรา

ตรงนี้แหละที่ต้องทำความเข้าใจ

สมมติว่าเวลาของเราเดินเป็นเส้นตรงจากซ้ายไปขวา

เวลาของดาวดวงนั้นก็เดินเป็นเส้นตรงเหมือนกัน แต่จากขวาไปซ้าย

เพราะฉะนั้น เอมินอกจากจะมาจากต่างโลกแล้ว ดาวดวงนั้นยังอยู่คนละมิติกับจักรวาลเราด้วย

อธิบายตามทฤษฎีพหุจักรวาลได้เช่นนี้

หนังสือได้กำหนดให้ทุกเที่ยงคืนจะมีการ "ปรับ" เพื่อให้เกิดความสอดคล้องของสองโลก (การไหลของเวลาคนละมิติ)

ทุกเที่ยงคืน (ของเวลาของเรา) เอมิจึงถูก "ระบบ" รีเซ็ตเป็นเอมิคนเมื่อวานนี้ เพื่อไม่ให้ความสอดคล้องของเวลาของเอมิกับโลกใบนั้นมีปัญหา (เพียงแต่ในมุมมองของตัวเอมิแล้ว เวลาของเธอก็ยังคงเดินไปข้างหน้าตามปกตินั่นแหละ)

คอนเซปต์ของหนังสือเล่มนี้อยู่ตรงนี้เอง ซึ่งคอนเซปต์มันน่าสนใจมากเลยนะ โคตรไซไฟเลย แต่เนื้อเรื่องมันยังเบาบางไปหน่อย เหมือนเขียนเพื่อให้ซึ้งอย่างเดียว
ทำให้ชอบเวอร์ชั่นหนังมากกว่า เพราะนางเอกน่ารักดี (ไม่เห็นเกี่ยว)

4 ดาวนี้ให้เพราะดูหนังประกอบด้วย ส่วนหนังสือเอาไป 3.5 ละกัน

เพราะฉะนั้นจริงๆ แล้วหนังสือควรมีชื่อว่า

"พรุ่งนี้ผมจะเดทกับเอเลี่ยนคนเมื่อวาน"

ใครจะไปตั้งชื่อแบบนั้นกันล่ะ

บ้า

[Kamons · Rating 4 out of 5]

เราห่างหายจากการอ่านนิยายรักจากฟากฝั่งญี่ปุ่นมาพอสมควร กลับมาอ่านอีกทีเล่มนี้ก็ชอบนะ ชอบวิธีการเลือกเล่าเรื่องด้วยบุคคลที่หนึ่ง ทำให้เข้าถึงความรู้สึกของตัวละคร มีความรู้สึกว่ามันโรแมนติก มันอบอุ่น ถึงจะมีนิดนึงในใจว่ามันคงไม่อบอุ่นแบบนี้ไปตลอดทั้งเล่มหรอก

ชอบบรรยากาศความรักของทั้งสองคน มันไม่ได้ดราม่ามาก ชอบก็คือชอบรักก็คือรัก และหลายๆ อย่างก็พอจะเดาได้ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ คงเพราะว่าโดยสปอยด์ตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้วมั้ง พออ่านจบก็เป็นความรู้สึกแบบหวานๆ ขมๆ ความรักก็แบบนี้แหละ โลกของความจริงมันก็แบบนี้แหละ

[readingdiary · Rating 3 out of 5]

สนุกนะแต่เราอ่านแล้วงงไทม์ไลน์อ่ะ5555555 คือมันสวนกันยังไงงงอ่า งงในงง แต่สนุกดีอ่านเพลินอ่ะแปปเดียวจบ

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 3 out of 5]

หลังอ่านเพิ่มเติม: https://wp.me/p6yYEv-2jK

[rita · Rating 2 out of 5]

"Tôi đã phải lòng em từ cái nhìn đầu tiên."
"Em đã phải lòng anh từ cái nhìn đầu tiên."
Dù cho xa vời cách trở, chỉ cần yêu nhau bằng cả trái tim, định mệnh vẫn sẽ dẫn lối con người đến với nhau. Cho dù em là người của thế giới khác, tôi vẫn sẽ yêu em.
Cuốn này thực sự nhẹ nhàng, dễ thương, là câu chuyện tình yêu ngọt ngào. Thực ra khi đọc, tôi không khó để nhận ra người phụ nữ đã gặp Takatoshi 10 năm trước là Emi, và lsy do tại sao Emi lại nói bức kí hoạ hươu cao cổ sẽ được treo trên phòng học,...nhưng việc mà Takatoshi đối mặt như thế nào với người mình yêu là người từ thế giới khác.
Cùng nhau, cả hai có những kỉ niệm thật đáng nhớ, cùng hẹn hò, đi uống trà, ra mắt bố mẹ cho đến những ngày cuối cùng còn có thể bên nhau. Khoảnh khắc em tan biến làm tôi khá buồn và xúc động, vì họ khó mà gặp lại nhau. Lời hẹn còn đó, nên dù xa bao nhiêu có lẽ có duyên thì vẫn sẽ gặp lại.
Dù Emi lại trở lại năm tuổi, mười lăm tuổi và Takatoshi lớn lên, cuối cùng Emi đã gặp lại anh, trên con tàu cả hai đã từng gặp nhau, từng yêu và sống vì nhau.
Đọc cuốn này,không hiểu sao tôi lại nhớ tới bộ phim Your Name và một câu nói trong Doraemon: " Cho dù có cho tớ bao nhiêu cơ hội, tớ vẫn muốn gặp lại cậu, bởi vì nơi cậu ở, chính là nơi tớ nên đến."
Tuy nhiên, motip truyện diễn biến thế này cũng là motip xuất hiện trong khá nhiều tiểu thuyết, chưa phải là chủ đề thực sự quá mới mẻ, độc đáo. Sự đột phá của tác giả là cách liên kết thời gian, không gian và lời kể đẹp, gợi hình.
Rate 2/5

[Silsuphaa Naomi · Rating 4 out of 5]

ยอมรับว่างงเรื่อง Timeline มาก กว่าจะเข้าใจ แต่ก็เข้าใจในแบบของตัวเองนะ

เนื้อเรื่องมีการเล่นกับเรื่องเวลา โลกคู่ขนาน เป็นความรักที่ทำให้รู้สึกว่านี้หละรักที่แบบรักจริงๆ แม้สุดท้ายคน 2 คนจะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตามที เป็นเรื่องราวความรักที่ชวนให้ยิ้มตลอดทั้งเรื่อง ช่วงแรกยิ้มให้กับน่าักของตัวละคร ตอนจีบกัน ช่วงท้ายถึงจะเศร้าแต่ก็ยังยิ้มได้อยู่หละ มันคือความรักที่แม้จะรู้สึกเจ็บปวด แต่ก็ยังคือความรักที่สวยงามมากๆ

[Thuy Duyen · Rating 3 out of 5]

Cuốn sách được mỗi cái bìa đẹp còn lại nội dung gây thất vọng quá

[Bila · Rating 3 out of 5]

3.25

Diawali dengan terlalu lancar sampai bikin bosan (butuh 120 halaman buat ke konfliknya! Duh hampir nyerah), lalu diikuti rasa bingung, diakhiri dengan...lega karena setidaknya mengerti garis besar keajaibannya.

Tadinya pas nulis ulasan ini aku mau menumpahkan hal yang bikin bingung, tapi setelah dipikir-pikir, oh ternyata demikian alasannya. Ya, ya. Baru ngerti kalau Emi merencanakan untuk ngasih kotak - kurang lebih begitu (ya awalnya aku bingung kok dia tau di masa depannya dia bakal ngasih kotak? Healah)

Oh iya, aku juga menemukan beberapa kalimat yang aneh dalam terjemahannya. Mungkin ada satu kalimat yang susunannya typo disana. Aku pun kurang suka dengan gaya tulis bagian dialog yang ga tek-tok tapi ga disebutin namanya (misal si A ngomong 2 kali tapi ga dikasih tau, aku akan ngerasa itu A dan B ngomongnya tek-tok)

Setengah - eh tunggu, sepertiga bagian terakhir buku ini menyentuh sekali. Ah.. 😭😭😭 setidaknya buku ini bisa kuberi 3 bintang.

[Pimsmmy Jitrawishwesh · Rating 5 out of 5]

โอ้โห มันสุดยอดเลยนะคะ พล็อตแปลกแหวกแนวมาก (หรืออาจเคยมีพล็อตแบบนี้ แต่เราพึ่งเคยอ่านแนวนี้ครั้งแรกค่ะ)

อ่านจบ โดยรวมซึ้งกับความรักที่คนทั้งสองมีให้กันเหมาะกับประโยค "เพราะรักจึงให้ เพื่อเติมเต็มซึ่งกันและกัน" โดยแท้

นิยายเรื่องนี้ไม่หวือหวา เหมือนเวลาเดินเล่นสวนสาธารณะรับลมเย็นไปเรื่อยๆ แต่มีช่วงที่นางเอกเฉลยความลับค่อยลุ้นตื่นเต้นหน่อย แล้วพออ่านจบเข้าใจอะไรเป็นอะไรรู้สึกกินใจนะ น่ารักชะมัด

หลังจากอ่านจบรอบแรก ก็พลิกไปอ่านบทสนทนาที่นางเอกพูดไว้ตั้งแต่ต้น เพราะอยากรู้ความรู้สึกนางเอกอีกครั้ง อย่างคำที่โปรยบนปกไว้จริงๆ

อาจมีบางประโยคที่ยังตีความไม่ออก เช่น พระเอกกล่าวว่า "โลกของเราไม่ได้สวนทางกัน แต่คือวงแหวนที่ต่อปลายทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน และเชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียว" ประโยคนี้ไม่เข้าใจค่ะ
หรืองงๆ เกี่ยวกับการไม่ต่อเนื่องของวันโกลเดนวีก


สรุป เข้าใจพล็อตโดยรวม ชอบการเล่าที่ผ่านมุมมองพระเอก ชอบบทสนทนาระหว่างตัวละคร และประทับใจกับเรื่องราวความรักแบบนี้ค่ะ

[Look A Breathe · Rating 5 out of 5]

#320 พรุ่งนี้ผมจะเดตกับเธอคนเมื่อวาน (3 O’CLOCK)

เราขอบอกว่า ทั้งภาพยนตร์และหนังสือเรื่อง "Tomorrow I will date with yesterday’s you" สุดแสนโรแมนติกมาก โดยเฉพาะคนเล่นเป็นทาคาโทชิ คือ โชตะ และเอมิ อย่างนานะ ที่เล่นได้สมบทบาท


โชตะดูอบอุ่น เป็นผู้ชายยิ้มสวย ขี้อาย โลกเต็มไปด้วยสีสันสดใส และขอบอกว่า โชตะน่ารักมาก ถ้าเราเป็นเอมิ อยากกอดโชตะ (ไม่ใช่สินะ ทาคาโทชิต่างหาก) ทุกวันเลย ฮ่าๆๆ


เราอยากเป็นคนมาจากโลกคู่ขนานบ้าง ถ้าได้คู่กับผู้ชายอย่างทาคาโทชิ ส่วนนานะเล่นได้น่ารักและซึ้งมาก (ถึงแม้ตอนนี้นานะจะแต่งงานกับสุดะ พระเอกที่ชอบเหมือนกันไปแล้วก็ตาม)


เรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นการเริ่มต้นในวันหนึ่ง และจบไปแล้วในอีกวันหนึ่งของอีกคนหนึ่ง เพราะว่า

“ทุกช่วงเวลามีค่า
เมื่อเราดำเนินไปกับคนที่มีค่าในช่วงชีวิตของเรา”

เรื่องย่อ (จากเราเอง)



รูปภาพนี้ แสดงถึงความเป็นมาของเรื่องราว
เมื่อเขาพบเธอครั้งแรกที่รถไฟ ทำให้เขามั่นใจว่า เธอคือคนที่เขาค้นหาตลอดเวลา ซึ่งเขาคือ ทาคาโทชิ และเธอคือ เอมิ


ทุกคนเคยคิดไหมว่า ถ้าวันหนึ่ง เราสามารถเดินทางผ่านข้ามเวลาไปยังโลกข้างๆที่เป็นโลกคู่ขนานกัน ชีวิตคงสนุกน่าดู เพราะคงมีคนรัก คนที่ตามหามานาน รอเราอยู่ในโลกนั้นก็ย่อมเป็นไปได้ดั่งเช่นเรื่องนี้

ช่วงอายุ 5 ขวบ

เอมิ อายุ 5 ขวบ เดินทางมาท่องเที่ยวยังโลกคู่ขนานกับพ่อแม่ ซึ่งครั้งแรก เอมิรู้สึกเบื่อ แต่เมื่อได้เดินเล่นในงานเทศกาลก็มีความสุขมากเลย และวันนั้น ได้มีเหตุการณ์ระเบิดเกิดขึ้น ซึ่งได้มีผู้ชายคนหนึ่งมาช่วยเอมิไว้ เมื่อเอมิเห็นผู้ชายคนนั้น ก็รู้สึกได้ว่า เธอตามหาเขามานาน และเขาบอกกับเอมิว่า เดี๋ยวเจอกันนะ

ทาคาโทชิ อายุ 5 ขวบผลัดตกลงไปในน้ำ และได้มีผู้หญิงคนหนึ่งมาช่วย ซึ่งทาคาโทชิรู้สึกผูกพันกับผู้หญิงคนนั้นอย่างบอกไม่ถูก


ช่วงอายุ 10 ขวบ

ทาคาโทชิ อายุ 10 ขวบ เจอผู้หญิงคนเดิมที่เคยช่วยตอนตกน้ำและผู้หญิงคนนั้นมอบกล่องใบหนึ่งให้ ก่อนบอกว่า เดี๋ยวถ้าเจอกันครั้งหน้ามาเปิดพร้อมกันนะ


ช่วงอายุ 20 ปี

เมื่อทาคาโทชิ อายุ 20 ปี ได้สบตาไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง นั้นคือ เอมิ อายุ 20 ปีเหมือนกัน และเกิดตกหลุมรักทันที แบบว่า ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ แล้วจะเป็นผู้หญิงคนไหนล่ะ ทาคาโทชิตัดสินใจไปบอกรักเอมิ

"เมื่อแรกเจอประสบพบพักตร์
พบรักแท้ที่ค้นหามานาน
ทั้งสองร่วมกันขับขาน
บทเพลงรักนานนิจจนนิรันดร์"

และหลังจากนั้น ทาคาโทชิได้ความช่วยเหลือจากเพื่อนคืออุเอยาม่าจนสามารถที่จะนัดเดตกับเอมิ ก่อนตัดสินใจเป็นแฟนกัน ซึ่งในระหว่างนัดเดต เราจะเห็นถึงความน่ารักของทาคาโทชิคือ การไปก่อน ไปตรวจสถานที่ เพื่อไม่ให้พาหลง และกินอาหารร้านอร่อย เพื่อให้เอมิซึ่งเป็นคนรักมากินด้วย


เอมิมีทักหลายอย่างที่ทาคาโทชิรู้สึกแปลกๆว่า เอมิรู้อนาคตได้อย่างไร และแล้ววันหนึ่ง ความลับก็ถูกเปิดเผย เมื่อวันที��ทั้งสองยอมเป็นของกันและกัน แล้วเอมิลืมสมุดไดอารี่ไว้ ทำให้เอมิต้องมาสารภาพกับทาคาโทชิว่า

เอมิคือคนที่มาจากโลกคู่ขนาน ซึ่งความเป็นจริงแล้ว เอมิคือผู้หญิงที่ช่วยทาคาโทชิตอนเด็ก และเอมิเอากุญแจมาไขกล่องที่ให้ทาคาโทชิเก็บ

(ซึ่งถ้าเป็นในภาพยนต์คือรูปภาพที่ถ่ายกับครอบครัวของทาคาโทชิ แต่ถ้าเป็นในหนังสือ คือ รูปภาพที่ทั้งสองถ่ายคู่กัน)


มันก็อึ้งปนซึ้งคนละแบบ แต่ทาคาโทชิยังไม่เข้าใจ ว่า ทำไม ในเมื่อได้อยู่ด้วยกันสั้นๆแล้ว พวกเขาทั้งสองต้องมาเล่นละครตามหนังสือที่จดไว้ด้วย

แต่สุดท้าย ทาคาโทชิเจอกับอุเอยาม่า เพื่อนรัก ที่พูดถึงเรื่องพระจันทร์ที่ห่างไกลจากโลก และทาคาโทชินึกขึ้นได้ว่า เอมิเคยพูดว่า

“ฉันเป็นคนน้ำตาไหลง่าย”


ทาคาโทชิเข้าใจทันทีว่า คนที่เจ็บปวดสุดคือเอมิ เพราะเอมิเจอทาคาโทชิในวันสุดท้าย ดังนั้น ทาคาโทชิยอมรับได้ เพราะปัจจุบันของทาคาโทชิคืออดีตของเอมิ ดังนั้น ทาคาโทชิตัดสินใจใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเอมิอย่างมีความสุขดีกว่า และการดำเนินตามเวลาในหนังสือ จะทำให้เวลาไม่คลาดเคลื่อนไปจากกันอีก และอนาคตจะไม่ถูกเปลี่ยนแปลง เพื่อทั้งสองจะได้รักกันในเพียงช่วงเวลาเดียวก็เพียงพอแล้ว

และก่อนจากกัน ทาคาโทชิได้จากกันด้วยการขอวาดภาพของเอมิและเอมิขอให้ทาคาโทชิเล่าเรื่องเส้นทางรักตั้งแต่ต้นให้ฟังอีกครั้ง เอมิจะได้จดลงไปในสมุดบันทึกอย่างละเอียด


ช่วงอายุ 25 ปี

ทาคาโทชิ อายุ 25 ปี ไปหาเอมิ อายุ 15 ปี และมอบภาพที่วาดนี้ให้กับเอมิ ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เอมิฟัง ซึ่งเอมิทั้งจดจำและคิดว่า อย่างไร ตัวของเธอจะตามทาคาโทชิให้เจอ

จบลงตรงที่เอมิได้ไปจับประตูที่เคยอยู่ด้วยกันกับทาคาโทชิและร้องไห้ ก่อนจะรีบไปยังรถไฟเพื่อจะเจอกับทาคาโทชิครั้งแรก และไปยืนพิงเพื่อให้ทาคาโทชิได้เห็นเธอ

“วันแรกที่เขาพบเธอ
แต่คือวันสุดท้ายที่เธอต้องลาจาก”



รูปภาพนี้ แสดงถึงความสำคัญของเวลา
———————————————




ถึงคราวต้องจาก

ชีวิตทั้งสองคนต้องจากกันไป ถึงแม้ว่า ทั้งสองจะรู้ว่า เส้นทางรักของทั้งสองไม่สามารถบรรจบกันได้เหมือนเส้นนาน แต่ขอเพียงแค่ไม่กี่วันนี้ ที่ความรักของทั้งสองบรรจบกัน ได้รักกัน ได้อยู่ด้วยกัน ถึงเป็นเวลาสั้น ทั้งสองก็ดีใจที่ได้เรียนรู้กันและรักกัน

“ถึงจะพราก อาจจะเจ็บและจบ แต่ก็สวยงาม”

———————————————




พลัดพรากจากกัน

หลายช่วงเวลาที่ทั้งสองคนต้องพลัดพรากกันไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนก็ตาม แต่ทั้งสองก็เลือกที่จะมีความสุขในชีวิตรักอย่างแท้จริง ถึงไม่มีใครเคียงข้าง ก็มีความทรงจำที่เคียงกัน

“ความรักที่พรากจากดูไม่สวยงาม
แต่ความจริงแล้วมันสวยงามในตัวของมันเองเสมอ”

———————————————



เวลาสองนั้น

เวลาทั้งสองจะสามารถมาบรรจบกันได้ในอายุ 20 ปี ที่ทั้งสองสามารถมาเจอกันได้ในช่วงเวลานี้เวลาเดียวเท่านั้น และทั้งสองคนได้ใช้ช่วงเวลานั้นให้คุ้มค่าที่สุด ถึงแม้จะต้องทำตามหนังสือ เพื่อไม่ให้เปลี่ยนอนาคต แต่สิ่งสำคัญสุดคือ ความสุขที่ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน เหมือนกับที่ เอมิถามทาคาโทชิว่า มีความสุขไหม แล้วทาคาโทชิตอบว่า มี


“ความสุขคือช่วงเวลาสั้นที่ทำร่วมกับคนที่เรารักและรู้คุณค่า”

———————————————



มาบรรจบกัน

เส้นขนานเส้นนี้ดูเหมือนจะไม่สามารถบรรจบกันได้แต่เส้นทางความรักของทั้งสองสามารถก้าวข้ามผ่านกาลเวลาทำให้ทั้งสองรักกันได้ในเวลาที่เหมาะสม ในโลกที่ใช่ และในช่วงชีวิตที่ควร

“ถึงแม้ รักจะเป็นเส้นขนาน แต่รักสองเราจะบรรจบกัน”

———————————————


เมื่อเราอ่านจบจะพบว่า ความรักของทั้งสองสวยงามในเส้นทางคู่ขนานนี้เสมอ และทำให้เราเชื่อมั่นในความรักของทั้งสองอย่างยิ่งว่าจะมาขนานกันในสักวันหนึ่ง


“โลกของเราไม่สวนทางกัน
แต่คือวงแหวนที่ต่อปลายทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน
และเชื่อมเป็นหนึ่งเดียวกัน”
Look a Breathe

[Ek Guevara · Rating 3 out of 5]

พล็อตเรื่องทำให้เราอึดอัด ประเด็นของมันมีไม่มากก็จริง แต่ผู้เขียนก็สามารถดึงให้เราไหลไปกับการดำเนินเรื่องของเขาได้ บางประเด็นน่าจะถูกขยายให้เด่นชัดขึ้นแต่เนื้อเรื่องก็ยังจับอยู่ที่ความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสองที่เป็นตัวหลักได้อย่างไม่ไข้วเขว อ่านมาถึงจุดไคลแมกซ์ของเรื่องแล้วถึงจะคิดได้ว่าทำไมตัวละครทั้งสองถึงคงความสัมพันธ์แบบนี้เอาไว้ได้ไม่แตกสลายไปเสียก่อน อยากจะให้สี่ดาวแต่รู้สึกว่ามันยังไปไม่ถึงทีใจเราต้องการ

[Phuong · Rating 3 out of 5]

Một câu chuyện tình yêu nhẹ nhàng và sự cố gắng giữa 2 nhân vật chính để có thể lưu giữ những khoảnh khắc đẹp trong tình yêu của họ. Câu chuyện tình yêu giữa 2 người thuộc không gian khác nhau và không có cơ hội được ở bên nhau trong một hành trình dài. Khoảng thời gian 2 người được bên cạnh nhau cho người đọc cảm giác ấm áp, nhẹ nhàng nhưng tổng thể câu chuyện không để lại nhiều ấn tượng đặc biệt đối với mình.

[Yenny · Rating 4 out of 5]

Setelah berbilang bulan tidak membaca, akhirnya menyelesaikan buku ini.
Jatuh cinta dengan latar ceritanya, pemilihan diksi yang kaya makna (dan ini dialihbahasakan dengan sangat baik oleh penterjemahnya), dan bagaimana Takafumi menceritakan kisah cinta yang pahit dengan sangat indah.

[Bilguun Bibi · Rating 2 out of 5]

映画化され、話題になった割には⭐️一つか二つくらいですね。途中ちょっと面白くなったところもあったけど、読み終わる頃にはさっさと終わらせたいと思いました。読みかけにしたくない気持ちで無理して頑張って読み終わった感！日本語の勉強にもなるというふうに考えてみれば時間の無駄とは言わないかなと思います。