De schrijver Jacob van Herwijnen wint de Sebriko Literatuurprijs en wandelt na de uitreiking het Amstel Hotel uit, een zachte lentenacht in. Het is stil op straat. Hij slaat linksaf en steekt via de Hogesluis de Amstel over. Hij volgt het water in noordelijke richting. De volgende ochtend wordt zijn lichaam drijvend in de Amstel gevonden. Inspecteur Mudde buigt zich over deze zaak. Al hoopt hij dat dit een van zijn laatste is – hij heeft genoeg ellende gezien – tegelijk is elke moord een vraag waar hij het antwoord op wil vinden. Pas dan mag hij naar huis, naar zijn hond en moestuin. Op zoek naar een moordenaar wandelt Mudde de voor hem onbekende literaire wereld in. Nachtwandeling is een fraaie ontmoeting tussen een grote en een kleine wereld, tussen melancholie en daadkracht, rust en reuring.
Dutch author, born in 1981. Welagen volgde de kunstacademie in Den Bosch en studeerde kunstgeschiedenis in Utrecht. Zijn debuut Lipari (2006) werd bekroond met de Selexyz Debuutprijs en stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs. In 2008 verscheen zijn tweede boek Philippes middagen en in datzelfde jaar ontving hij het Charlotte Köhler Stipendium, een prijs voor veelbelovend schrijftalent. In 2009 verscheen Welagens derde roman Verre vrienden die voor de BNG Literatuurprijs werd genomineerd, gevolgd door Porta Romana in 2011. Zijn roman Het verdwijnen van Robbert uit 2013 werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2014. In goede handen, zijn zesde roman, verscheen in 2015. Welagen publiceerde verhalen in onder andere Hollands Maandblad en HP/De Tijd. Voor De Groene Amsterdammer schrijft hij over beeldende kunst en interviewde hij Françoise Hardy.
Fijn boek. Het verhaal is een recht-toe-recht-aan whodunnit, maar er zitten een paar mooie thema's in, zoals verschillen tussen de generaties, hoe mensen veranderen als ze ouder worden, en hoe verschillend hun ambities zijn. En, zoals vaker bij boeken die over schrijvers gaan, zit er een klein verhaal in een groter verhaal, waarbij in het kleine verhaal weer dezelfde thema's zitten als in het grote verhaal. Goed gedaan.
Gewoon fijn leesbaar verhaal over een moordonderzoek in Amsterdam. Alsof je een aflevering van een politieserie zit te kijken, zonder geweld maar met een rechercheur die zijn gezond verstand gebruikt (en nog graag leest ook).
Ik zocht voor het einde van mijn vakantie een ontspannend boek en dit bleek een voltreffer. Geen intimistische sfeervolle stilistische hoogvlieger zoals Antoinette of Raam, sleutel. Maar een spannend, heerlijk ontspannend weglezend verhaal met toch ook wat laagjes.
Welagen die een whodunit schrijft, dat is iets zoals Chopin die een schlager schrijft: niet zijn ding. De aanloop is traag, en de ontknoping zowel voorspelbaar als ongeloofwaardig. Je krijgt wel meer psychologie en sfeer dan in de meeste detectives, maar dat krijg je van Welagen nog veel meer in zijn andere romans...
Nachtwandeling is een prima, lekker weglezend, maar ook nogal standaard detective (inclusief de eeuwige oude maar wijze hoofddetective en zijn jeugdige, ambitieuze maar nog wat onhandige compagnon) in een setting waarin en passant nog een kleine, luchtige beschouwing van de staat van de literatuur kan worden gegeven.
Een lekker wegleesboek! Een beroemde schrijver wordt de dag nadat hij een grote literatuurprijs wint dood aangetroffen in de Amstel. Aan rechercheur Mudde en assistent Kramer de taak om deze zaak op te lossen.
Een aardige, sfeervolle politieroman die zich afspeelt in het literaire wereldje. Geen randje-van-de-stoel spanning maar meer een gedegen moordonderzoek door een politieman die wel van een puzzel houdt.
Sympathiek boek om te lezen. Mooi taalgebruik, op wat grove vloekwoorden na (jammer! is echt niet nodig). Houd je van de schrijver Baantjer, dan vind je deze ook het lezen waard.
Een populaire schrijver wordt vermoord na afloop van de uitreiking aan hem van een belangrijke literaire prijs. Inspecteur Simon Mudde gaat op onderzoek, met zijn tweede man Kramer. Na veel verwikkelingen (inbraak in het huis van de schrijver, camerabeelden, een ex en dier partner, een vakantie en een verdwijning veertig jaar eerder, een tweede moord) lost het tweetal de zaak op. Je denkt voortdurend aan Marten Beck, en aldoor valt de vergelijking verkeerd uit. Mudde denkt over het leven en over zijn werk, maar zo kan ik het ook. Bovendien zitten er nogal wat ongerijmdheden in de plot, en overbodigheden die niks toevoegen, die een strenge redacteur had opgemerkt. Heet motief van de dader is vergezocht en ongeloofwaardig, de pogingen de lezer op een verkeerd been te zetten weinig overtuigend.