Enpresan mailaz eta soldataz igotzea, herentzia bat jasotzea, etxe bat erosi ahal izatea, lagun ugari edukitzea… Arrakastaren laukitxo guztiak beteak ditu Jezabelek, argi du zer nahi duen bizitzan eta zirt-zart hartu ohi ditu erabakiak. Halako batean, ordea, txikikeria batekin paralizaturik geratuko da. Emakume gazte baten nora eza darabil Kattalin Minerrek gure gizarteko hainbat gai giltzarri jorratzeko: familia eta bikote ereduak, heteroaraua, harreman batean bilatzen duguna… Nortasunez beteriko lehenengo eleberri bat, irakurlearen gogoa astindu eta zer pentsatua emango diona.
Aukerei buruzko hausnarketa arina, tentsio eta erakargarri askorik gabe.
"Pentsarazten zidan, kabroiki batzuetan, nire bizitza hain perfektu baina alternatiboaren atzean, ba ote nekien nik neuk nola heldu nintzen honaino, edo ez ote nintzen ari nire neurri eta mailara eraikitako arrainontzian bizirauten." "Eta ikasi dugu gainera, bakoitzak bere buruaren jabe izan nahi badu behintzat, norberak uxatu behar duela lainoa, putz erabakigarria egin, behingoz eta urrun alde egin dezan."
Heldutasun unea ez dakizu noiz iristen den, baina iristen da. Horretaz hitz egiten du liburu honek. Protagonistak zenbait gauza aukeratu behar du, heldua delako, baina ez dago prest, edo ez du nahi horretarako izan. Zalantza lelo batzuk sortzen zaizkio eta, horregatik etengabe galdetzen dio bere buruari : Nola heldu naiz ni honaino? Edozeinek berdintsua pentsa dezake.
abiapuntua ona da: heldutasuna, aukerak, erantzukizuna, derrigorrezko heterosexualitatea, norma... baina protagonista jasangaitza egin zait eta istorioa, orokorrean, nahiko aspergarria. Amaiera oso txarra eta Aneren kontua... erabat aurreikusten zen. Lastima.