เสน่ห์แม่หญิง

by จันทร์ ธันวา

"คุณพี่เจ้าคะ หากว่าบัวออกเรือนไปแล้ว การฝันถึงคุณพี่จักผิดกระไรหรือไม่เจ้าคะ..."

คุณบัว แม่หญิงยุคต้นกรุงรัตนโกสินทร์ผู้มีเสน่ห์ปลายจวักจนเป็นที่เลื่องลือ เธอฝันซ้ำ ๆ ทุกคืนถึงชายลึกลับซึ่งเธอเรียกว่า คุณพี่

ภาพฝันนั้นแจ่มชัดจนทำให้เขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต แต่แล้วบางสิ่งก็นำพาให้เธอหลุดมิติแห่งกาลเวลาข้ามมาในยุคปัจจุบัน

ที่นี่เธอได้รับความช่วยเหลือจาก กวินภพ มาเฟียหนุ่มผู้เงียบขรึมและมีศัตรูมากมาย ให้มาเป็นแม่ครัวในกาสิโนบนเกาะแห่งหนึ่งที่เขาเป็นเจ้าของ
นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหาคำตอบแห่งโชคชะตาด้วยเสน่ห์ปลายจวัก

เมื่อความจริงกับความฝันถูกขีดคั่นด้วยปริศนาแห่งกาลเวลา บทสรุปของหัวใจจะลงเอยเช่นไร

Genres: Romance, Time Travel

330 pages, Paperback

Published February 1, 2017

Reviews

[Sweet💗💗 · Rating 2 out of 5]

หากใครชอบนิยายหวานเย็น มีความละเมียดละไม แนวนางเอกเป็นกุลสตรีไทย แม่ศรีเรือน มีเสน่ห์ปลายจวัก เก่งงานบ้านงานเรือน น่าจะชอบนิยายเรื่อง 'เสน่ห์แม่หญิง' เพราะในนิยายคนเขียนบรรยายบุคลิกบัวได้อย่างน่ารัก อีกทั้งยังสอดแทรกเรื่องการทำขนมไทยโบราณ หรือแม้กระทั้งอาหารคาวที่หาทานได้ยากอย่างเต็มเปี่ยม ซึ่งตรงนี้นับถือความทุ่มเทของคุณนักเขียน

พล็อตนิยายเรื่องนี้ดีมากๆ คาแรคเตอร์ของบัว กับคุณภพก็ดี ซึ่งนิยายเน้นไปที่ความเป็นแม่ศรีเรือนของบัว ตามลักษณะกุลสตรีไทยที่ดีตามแต่โบราณ ตอนอ่านแรกๆ สนุกมากกับการที่#แม่หญิงบัว สาวจากอดีตสมัยยุคต้นรัตนโกสินทร์เดินทางข้ามเวลามาอยู่ในสมัยปัจจุบัน ตอนอ่านประทับใจ และตื่นตาตื่นใจกับฝีมือการทำอาหารของบัว ซึ่งนักเขียนบรรยายละเอียดมาก (ถามว่าน่าเบื่อไหมกับการบรรยายหลายหน้ากระดาษ สำหรับเราไม่เลยค่ะ อ่านเพลิน ยิ่งอ่านยิ่งหิว 😆😆)

แต่พอเนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ นิยายกลับดำเนินเรื่องได้ไม่ดีเท่าทีควร จนทำให้ความสนุกลงน้อยลงอย่างน่าเสียดาย (เปรียบเทียบก็คงเป็นเหมือนแม่ครัวที่มีวัตถุดิบทำอาหารที่ดี แต่กลับปรุงรสชาติอาหารได้ไม่อร่อย ไม่กลมกล่อม) เพราะเนื้อหาออกทะเลไปไกลมาก 😰😰 จนเรารู้สึกไม่จำเป็นต้องมีฉากพวกนี้ก็ได้นะ (ทำนองมีมาทำไม?) อีกทั้งการเปลี่ยนฉาก เปลี่ยนสถานการณ์นั้นรวดเร็วมาก จนตามไม่ค่อยทัน บางช่วงอ่านได้แค่สิบกว่าบรรทัด อ้าวเปลี่ยนภพอดีต-ปัจจุบันซะแล้ว จึงทำให้ในส่วนของการดำเนินเรื่องราวในนิยายมันขาดความต่อเนื่องกันอย่างร้ายแรง 😔😔 จนทำให้ไม่อิน ไม่ฟิน ไม่ซึ้งกับความรักของบัวกับคุณภพเท่าที่ควร ทั้งๆที่พล็อตเรื่อง ปมเหตุการณ์ต่างๆที่บัวกับคุณภพเจอมานั้น จริงๆสามารถบิวอารมณ์ ขยี้อารมณ์คนอ่านให้รู้สึกตามได้มากกว่านี้ แต่นี้เหมือนแค่บรรยายไว้เฉยๆ ว่าเป็นอย่างนี้ พวกเขาผ่านอะไรมาแบบนี้นะ เหมือนสรุปผ่านๆ 😩😩 มันเลยยิ่งทำให้การดำเนินเรื่องในนิยายไม่เป็นธรรมชาติเอาซะเลย 😰😰

ตอนแรกจะให้ 3 ดาวนะคะ คือไม่ได้รู้สึกดีหรือแย่อะไร แต่ขอเป็น 2.5 ดาวแล้วกัน เพราะตอนอ่านนิยายสำหรับเรามันฝืดจริงๆค่ะ ทั้งหมดข้างต้นเป็นเหตุผลส่วนตัวนะคะ คนอื่นอาจจะชอบก็ได้ค่ะ

[Polyj · Rating 3 out of 5]

พล็อตใช้ได้ สำนวนผ่าน ความน่ารักของนางเอกดีเยี่ยม
ทำอาหารเยอะมาก บรรยายส่วนผสมและขั้นตอนการทำละเอียดจนแทบจะทำตามได้เลยทีเดียว ... ส่วนนี้ถ้าคนที่ชอบและสนใจก็น่าจะพอใจเรื่องนี้ค่ะ ...​แต่เราไม่อะ อ่านเจอทำอาหารทีไรต้องข้าม มันมายาวเป็นหน้าสองหน้าเลยนะบางเมนู
ช่วงท้ายเล่มถึงได้รู้สึกว่าอ่านได้ลื่นไหลดี น่าสนใจ (เพราะไม่ค่อยทำอาหารแล้ว กร๊ากกก)

[Lily 百合花 · Rating 3 out of 5]

ชื่อเรื่อง – เสน่ห์แม่หญิง
ผู้แต่ง – จันทร์ ธันวา


ตัวละคร
บัว
กวินภพ (ภพ), หม่อมราชวงศ์กวินภพภาณุ วงศานุประพัทธ์


รีวิวหลังอ่าน

เรื่องนี้จะว่าสนุกก็สนุก จะว่าแปลกๆ ก็แปลกๆ 555+ บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ช่วงแรกๆ อ่านเพลินสนุกดี และไปอย่างรวดเร็ว ช่วงหลังๆ เราว่าออกทะเลไปไกล และยิ่งไปถึงตอนพิเศษ อยากจะบอกว่าออกไปถึงมหาสมุทรแล้วจ้าา

สำนวนภาษาก็เหมือนจะลื่นไหลดี แต่ก็มีจุดติดขัดในส่วนของการบรรยาย ตรงที่เพราะมันเป็นการบรรยาย ทำไมต้องใช้ภาษาโบราณด้วยนะ จนตอนอ่านเราก็คิดว่าเป็นคำพูดของ “บัว” นางเอกที่มาจากเมื่อ 200 ปีก่อน ตลอดเลยอ่ะ คือมันชวนให้เข้าใจผิดสุดๆ

ส่วนเรื่องการบรรยายเกี่ยวกับการทำอาหารนั้น ก็สมกับชื่อเรื่อง “เสน่ห์แม่หญิง” จริงๆ มีเมนูมากมาย ที่ทำให้อ่านไปหิวไปนั่นเอง

การเจอกันของพระนาง เหมือนจะชวนฟิน แต่เราว่าอ่านไปก็ยังมีจุดที่เราติดและสงสัยก็คือว่า ตกลงว่าครั้งที่ทำให้บัวมาในยุคปัจจุบันเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับกวินภพกันนะ คืองง เพราะการเล่าเรื่องที่ไม่ได้เน้นจุดนี้สักเท่าไร แค่สรุปสั้นๆ เราก็จะงงๆ นั่นเอง

แค่อ่านเลยไปไม่กี่บรรทัดในย่อหน้าเดียวกัน เราก็จะงงขึ้นมาทันทีว่าเฮ้ยยยย เกิดอะไรขึ้น คือฉากเปลี่ยนเร็วมาก 555+ ตามไม่ทัน จนต้องย้อนกลับไปอ่านอีกทีจริงๆ คือทำไมแค่ผ่านไปไม่กี่บรรทัด ฉากเปลี่ยนแล้ว ฉันตั้งตัวไม่ทัน ฉันงง ฉันสับสน

อีกจุดที่โคตรสงสัย 555+ คือคนในเรื่องเนี่ย แกไม่งงไม่สงสัยบ้างเหรอฟระ ว่าบัวมาจากไหน ทำไมพูดภาษาโบราณแบบนี้ ทำไมตื่นเต้นกับเทคโนโลยีใหม่ๆ พวกลิฟต์ ตู้เย็น เตาอบไรงี้ด้วย แล้วก็ไม่รู้จักโทรศัพท์เลย ทำไมไม่มีใครสงสัยและงงจริงจังบ้างนะ (ยกเว้นคนที่รู้ความจริงอ่ะนะ) เป็นฉันคงสงสัยหนักมาก

แล้วตัวบัวเองนั้น ก็ดูจะไม่ค่อยมีท่าทีแตกตื่นตกใจว่า เฮ้ยยยย ตรูมาอยู่ที่ไหนกัน ทำไมมันแปลกไปเช่นนี้ ทำไมทุกอย่างรอบตัวไม่เหมือนเคย

ยังไงโดยรวมก็สนุกดีค่ะ เพลินๆ กันไป แม้จะมีจุดที่ติดๆ และขัดใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้แย่อะไรค่ะ

[สปอยล์]

บัวอยู่ในยุคอดีตกับพ่อ วันหนึ่งถูกโจรขึ้นบ้าน พ่อถูกฆ่าตาย บัวกำลังโดนไล่ล่า ก็ได้ยินเสียงคุณพี่ที่เธอฝันถึงบ่อยๆ เรียกไว้ แล้วเธอก็โผล่มาในยุคปัจจุบัน

ตอนแรกกวินภพเห็นบัวแวบๆ แต่คิดว่าตาฝาด บัวได้รับการช่วยเหลือจากพี่ดาว พี่ดาวเลยได้กินดีอยู่ดี เพราะบัวเก่งในด้านการทำอาหารมากๆ เลยพาไปทำงานที่โรงแรมในกาสิโนของกวินภพ

ฝีมือของบัวเก่งมาก มากจนกวินภพยอมกินแต่อาหารของบัว แล้วทุกคนก็ชื่นชมบัวสุดๆ ต่อมาบัวโดนดนัย (หรือเปล่าหว่า) ส่งคนไปทำร้าย แต่คนทำร้ายเห็นใจ เลยไม่มัดเชือก ก็ปล่อยลงน้ำไปเฉยๆ บัวเลยติดอยู่เกาะพยอม เจอป้าแจ่ม เลยช่วยป้าแจ่มทำขนมขาย ขายดิบขายดี เมื่อดาวกับป้าสุภาซื้อขนมกลับไป ก็เลยทำให้ตามเจอบัว

กวินภพมาตามกลับ แต่บัวไม่กลับ เพราะเป็นห่วงงานที่ทำค้างไว้กับป้าแจ่ม กวินภพเลยมาสร้างเรือนให้บัวสำหรับทำงานโดยเฉพาะ ต่อมากวินภพหายไป บัวเลยไปตามกวินภพกับป้าสุภาที่กรุงเทพ

มีย้อนไปว่า กวินภพประสบอุบัติเหตุรถตกเหวพร้อมแม่ แม่ปล่อยมือจากเขา ทำให้ตายจากไป เขาย้อนกลับไปเจอบัวที่เกิดชาติแรก เป็นลูกของพระราชภักดี บัวช่วยเขาไว้ ต่อมาบัวโดนทำร้าย เขาเลยช่วยไว้ แต่พ่อเธอเข้าใจผิด เลยเอาหวายมาตี ต่อมาจับบัวแต่งงาน บัวเลยหนีไปกับกวินภพ แต่ดันเจอคนร้ายทำร้ายกวินภพเกือบตาย บัวคิดว่าไม่รอดแน่ เลยฆ่าตัวตาย พ่อมาเจอทีหลังช่วยลูกไม่ทัน เลยเอาแหวนที่กวินภพมอบให้บัวสลักชื่อ “ราชภักดี” ไว้ และสาบานว่าจะช่วยเหลือให้ทั้งสองสมหวังกันให้ได้ (เป็นช่วงที่กวินภพหายจากปัจจุบันไป 1 ปี)

บัวเกิดใหม่ กวินภพได้โผล่ในความฝัน คอยจูงมือบัวบ่อยๆ ในยามที่บัวยังเด็ก บัวมีคุณพี่อยู่ในใจเสมอ พอเจอโจรขึ้นบ้าน กวินภพก็ช่วยไว้ (ช่วยไงหว่า งงตรงนี้แหละ) บัวเลยโผล่มาปัจจุบัน

ดนัยรู้ว่ากวินภพเป็นใครก็ตกใจ เพราะเป็นถึงหม่อมราชวงศ์ อารมณ์ว่าเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนที่ไม่รู้ประวัติที่แท้จริงของเขา

กวินภพหายไป เพราะเกิดอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล บัวตามจนเจอ ก็ได้พบกับหม่อมย่า หม่อมย่ารักใคร่บัวเป็นอย่างดี และต่อมาก็ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากกวินภพที่ฟื้นขึ้นมา กวินภพพยายามโน้มน้าวให้หม่อมย่ายอมให้เขาแต่งงานไวๆ แต่หม่อมย่าบอกให้รอ เขาก็เลยพยายามสร้างเรื่องให้เข้าใจว่าข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้ว

มีลูกหม่อมอีกบ้านเล็งกวินภพไว้ เลยฝากบัวให้ช่วยส่อง โดยหารู้ไม่ว่าบัวคือคู่หมาย ฮ่าๆ หม่อมย่าส่งบัวไปหาหม่อมย่าใหญ่ เพื่อรับเป็นลูกบุตรธรรม หม่อมย่าใหญ่ทำไร่อยู่เชียงราย และจุดที่กวินภพกับแม่ตกเหวนั้นก็อยู่ใกล้ๆ กันตรงนั้น

คนที่ทำก็คือ อติรุจ ลูกพี่ลูกน้องของกวินภพ หลานของเสด็จปู่ใหญ่ โดยคนที่เป็นเบื้องหลังจริงๆ คือเสด็จปู่ใหญ่ เพราะต้องการหุ้นของบริษัทที่กวินภพดูแลทั้งหมด เพราะคิดว่าน้องชายปู่เป็นคนแย่งเอาทุกอย่างไป กวินภพรู้ทัน ก็ทำเป็นหลงบัวหนักมาก จะแต่งงาน โดยไม่สนใจว่าหุ้นตกไรงี้ แต่แท้จริงแล้วไปจัดการช้อนซื้อกลับมาหมดแล้ว และได้บริษัทดังๆ จากต่างประเทศมาร่วมหุ้นด้วย

เสด็จปู่ใหญ่กับอติรุจเลยเงิบ โดยเสด็จปู่ใหญ่โดนกวินภพจับส่งไปอยู่ต่างประเทศ ส่วนอติรุจก็โดนให้ไปคุมกาสิโนของกวินภพ โดยมีเอก (น้องของเข้ม เข้มคือคนสนิทของกวินภพ ส่วนเอกนั้นไปแฝงตัวอยู่ข้างกายอติรุจตลอด) เป็นคนคุมอติรุจอีกที และสุดท้ายอติรุจก็ปรับตัวเองให้ดีขึ้นมาได้

ส่วนสาเหตุที่แท้จริง มาจากหม่อมย่าปฏิเสธปู่ใหญ่ แล้วแต่งกับปู่เล็ก เลยทำให้ปู่ใหญ่โกรธและแค้นมายาวนาน และที่แม่ตกเหวไปนั้น กวินภพคิดว่าเพราะตัวเองคิดว่าเอาตัวรอดหนีคนร้ายได้สบายๆ เลยแหย่คนร้ายจนทำให้เกิดเหตุขึ้นมา

เมื่อกวินภพแต่งงานกับบัวแล้ว ก็มีลูกแฝด ซึ่งตรวจพบตอนที่ทุกคนอยู่กาสิโนกันสามเดือน หม่อมย่ากับหม่อมย่าใหญ่ชอบที่นั่นมาก เลยไม่ยอมกลับสักที พอกวินภพรู้ว่ามีลูก ก็เร่งให้กลับโดยไม่ทันเก็บเสื้อผ้าเลย

บัวคลอดลูกด้วยความยากลำบาก ได้ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ชื่อใบข้าวกับใบตอง โดยทั้งสองโตขึ้นก็แข็งแรงดี ใบตองคล้ายแม่ พูดจาใช้คำโบราณเหมือนแม่ ส่วนใบข้าวก็คล้ายพ่อ แต่ก็ไม่ค่อยอยากจะเจอพ่อตัวเอง เพราะพ่อเอาแต่หวงแม่

ตอนพิเศษก็จะเป็นตอนของใบข้าว ที่ฝันร้ายสองคืนติด ซึ่งแท้จริงแล้วอาจจะเป็นน้องพลอย คนที่ใบข้าวแกล้ง บ้านน้องพลอยโดนฆ่าตายยกบ้าน แต่พลอยรอด เพราะคนสนิทของพ่อพาตัวไปต่างประเทศแล้ว โดยใบข้าวหวังว่าโตขึ้นจะได้เจอพลอยอีกครั้ง ซึ่งตอนแรกนั้นใบข้าวไม่ชอบที่พลอยชอบตามตื๊อ แต่พอมีคนอื่นแกล้ง ก็ต่อยอีกฝ่ายจนน่วมเลย (ก็ไม่รู้ว่าจะมีภาคต่อไหม) ตอนที่ใบข้าวฝันร้ายสองคืนติดนั้น เป็นคืนที่กวินภพตั้งใจ… กับบัว แต่ก็โดนลูกชายขัดตลอด แถมลากน้องสาวเข้ามานอนด้วยอีกคน มาอ้อนแม่เพราะฝันร้ายไรงี้

ส่วนตอนพิเศษอีกตอนนั้น เป็นตอนของใบตอง โดนลักพาตัวจนชิน (แล้วทำไมทุกคนไม่เดือดร้อนฟระ) ทุกครั้งใบตองจะโดนพร้อมใบข้าว แต่คราวนี้โดนคนเดียว ก็หนีออกไปโดยปีนต้นไม้ สุดท้ายก็ได้รับการช่วยเหลือทัน โดยคนร้ายโดนหนักเลย ส่วนคนร้ายอีกคนที่แอบช่วยก็ได้ใบตองช่วยพูดให้ว่า ให้เขามาทำงานกับเราเถอะไรงี้ เพราะเขาช่วยใบตองไว้ (นี่ไง เราถึงได้บอกว่าเรื่องมันออกมหาสมุทรไปไกลมากแล้ว)

Start 17.47 น. Mon 25 Sep 2017
End 19.55 น. Tue 26 Sep 2017
Review Date 16.45 น. Wed 27 Sep 2017

[Wanyiwa · Rating 3 out of 5]

สร้างพล็อตได้แปลกดีค่ะ นางเอกเป็นสาวยุคต้นรัตนโกสินทร์ที่ถูกส่งมายังยุคปัจจุบัน ก็เลยทำให้ได้เห็นเสน่ห์ปลายจวักกับสำนวนโบราณแปลกแยกไปจากปัจจุบันของเธอ โครงเรื่องที่เป็นไทม์ไลน์ระหว่างคู่พระนางก็วางไว้ได้น่าสนใจ แต่คาแร็คเตอร์ตัวนางเอกดูประหลาดผิดยุคสาวต้นรัตนโกสินทร์ไปหน่อย ดูปรับตัวได้ไวและใจกล้าในเรื่องความรักแบบไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะเดียวกันกลับยังคงสำนวนพูดแบบเดิมๆของตัวเองไว้จนดูแปลกแยกแบบบอกไม่ถูก

ด้วยความที่เป็นถึงผู้ช่วยกำกับเครื่องใหญ่ในโรงวิเสทต้นในยุคสองร้อยกว่าปีที่แล้ว นางเอกก็เลยต้องมีการแสดงความสามารถทางด้านอาหารการกินเยอะเป็นพิเศษ ซึ่งนักเขียนก็ทำการบ้านมาหนักมาก บรรยายรายละเอียดจนบางทีก็ทำให้การเล่าดูยืดเยื้อไปมาก และสำนวนการเล่าที่แรกๆก็มาแบบสำนวนยุคโบราณตามแบบนางเอก เหมือนอยากให้เป็นมุมมองจากนางเอกเอง แต่ช่วงหลังๆกลับกลายเป็นสำนวนปัจจุบันไปซะงั้น ทั้งๆที่ตัวนางเอกเองยังไม่ยอมเปลี่ยนสำนวนการพูดของตัวเองเลย มันก็เลยทำให้ขาดความต่อเนื่องในเรื่องสำนวนการเล่าไปหน่อยค่ะ ส่วนฉากบู๊ในส่วนของพระเอก ก็ดูจะจัดเพื่อชูโรงให้เห็นความสามารถของนางเอกอยู่ดี เลยรู้สึกว่าโครงเรื่องในส่วนที่เกี่ยวกับความรักและบทรักระหว่างคู่พระนางนั้น นักเขียนทำได้ดีกว่าโครงเรื่องในส่วนของฉากแอ๊คชั่นค่ะ

[Or_O · Rating 2 out of 5]

เป็นเรื่องของหญิงสาวในยุคสมัยต้นรัตนโกสินทร์ ชื่อ บัว ที่ได้ข้ามมิติเวลามาสู่ยุคปัจจุบัน และได้เจอ กวินภพ เจ้าของกาสิโนบนเกาะส่วนตัว

กวินภพนั้นหน้าตาเหมือน 'คุณพี่' ผู้ชายในฝันของบัวมาก แต่ในฝันเขาไม่ได้ดูเย็นชาและไว้ตัวอย่างนี้

วิชาที่บัวมีคือเสน่ห์รสมือที่ทำให้ไม่ว่าใครที่ได้ลิ้มลองก็ต้องเอ่ยปากชม ไม่นานเธอจึงได้รับการบรรจุเข้าทำงานในห้องอาหารของกาสิโน และได้รับมอบหมายให้ทำอาหารส่งกวินภพ คนที่ได้ชื่อว่าหาอาหารถูกปากยากเหลือเกิน

แม้ชีวิตจะต้องเปลี่ยนไป แม้จะมีสิ่งแปลกตามากมายเข้ามา แต่บัวก็ไม่เคยคิดว่านี่เป็นอุปสรรค เธอเพียงแต่ทำทุกวันให้ดีที่สุดเท่านั้น

ส่วนคุณกวินภพ ไม่ว่าด้วยเหตุผลเพราะเขาเหมือน 'คุณพี่' ของเธอ หรือเหตุผลใดก็แล้วแต่ บัวปรารถนาเพียงทำให้เขามีความสุข

และความปรารถนาของบัวก็ไม่เสียเปล่า


+++

อ่านจบแล้วจะนึกที่มาของชื่อเรื่องออก

เสน่ห์แม่หญิง ไม่ใช่แค่กิริยามารยาทเรียบร้อย หรือทำอาหารเก่ง แต่หมายรวมถึงการรู้จักใช้จริตในเวลาที่เหมาะสม เคารพผู้ใหญ่ ใส่ใจผู้มีพระคุณ รู้จักหน้าที่ มีกาลเทศะ เป็นคนรักที่ดี คือรู้จักไว้เนื้อเชื่อใจ เป็นคู่ครองที่ดี คือเป็นที่พึ่งพิงได้ยามยาก เป็นคู่ทุกข์คู่ยากไม่ทิ้้งกัน

บัว เป็นตัวละครที่ผู้เขียนหมายถึง หรืออีกแง่ก็คือเป็นตัวแทนของเ���น่ห์แม่หญิงที่ผู้เขียนต้องการสื่อ

เธอจึงมีด้านที่เป็นแม่หญิงไทยเรียบร้อย น้ำใจงาม และมีด้านที่เข้มแข็ง อดทน พึ่งพิงได้

และการทำอาหารเก่งเป็นการแสดงออกถึงรูปธรรม ผู้เขียนใช้จุดนี้เป็นจุดหลักในการเล่าเรื่อง จึงมีการอธิบายวิธีการทำและขั้นตอนค่อนข้างละเอียด มีชื่อขนม หรืออาหารโบราณเข้ามาเป็นส่วนประกอบหลัก

นึกถึงการทำอาหาร นึกถึงบัว นึกถึงเสน่ห์แม่หญิง

ข้างบนที่พูดคือสารที่ผู้เขียนต้องการสื่อ แล้วโอก็ชอบแนวคิดนะคะ

แต่โอไม่ชอบวิธีการ มีอะไรหลายอย่างที่รู้สึกขัด

อย่างแรกเลยคือความไม่เป็นธรรมชาติ ของทั้งตัวละครและเหตุการณ์ เหมือนผู้เขียนล็อกเป้าไว้เลยว่าเป็นอย่างนี้ๆ แล้วทำตามขั้นตอนหนึ่งสองสาม แต่จริงๆ มัันไม่ใช่ สิ่งที่สำคัญในนิยายคือคุณต้องรู้สึกร่วมไปทุกๆ อย่างที่อยู่ในเรื่อง


ยกตัวอย่าง หน้า 88

"บัวลองโทร.เข้าไปให้เขามารับดีรึเปล่า" ป้าแจ่มลองให้ความคิดเห็น
"โทร.อันใดหรือเจ้าคะ บัวมิรู้จัก" หญิงสาวหันกลับมามองหน้า แววตางงงวย
"อืมมม...เป็นเครื่องที่กดเบอร์แล้วสามารถคุยกันได้ แต่ถ้าไม่รู้จักก็คงไม่มีเบอร์อยู่ดี บัวไปอยู่ที่ไหนมาลูก ถึงไม่รู้จักของพวกนี้"

อย่างแรก ตามธรรมชาติของคนยุคปัจจุบันที่ทุกคนรู้จักโทรศัพท์ เขาจะนึกไม่ออก ไม่เข้าใจคนที่ไม่รู้จัก และจะไม่เข้าใจคำถาม โดยอาจจะต้องถามซ้ำ หรือตีความไปอีกทาง

อย่างในบทสนทนาด้านบน ป้าแจ่มอาจจะตีความคำตอบบัวไปในทางว่า บัวไม่รู้จักเบอร์โทร. หรืออาจจะต้องถามซ้ำว่าเบอร์โทร.อะไร เป็นไปแทบไม่ได้เลยที่จะอธิบายลักษณะโทรศัพท์ให้ในคำตอบเดียว มันเป็นรูปแบบขัดธรรมชาติ

แต่ในประโยคที่ผู้ถามเผื่อใจไว้ว่าผู้ฟังจะไม่เข้าใจ การให้คำตอบในครั้งเดียวจึงเป็นเรื่องเข้าใจได้

หรือจากลักษณะการพูดของบัวที่ไม่ปกติเหมือนคนทั่วไปก็ตาม ต้องมีทั้งคนที่สงสัยแล้วถาม สงสัยแต่ไม่ถาม และคนที่ไม่สงสัย มีทั้งคนที่เข้าใจ และไม่เข้าใจ นี่คือธรรมชาติ ไม่ใช่ทุกคนฟังรู้เรื่องครบถ้วนทุกกระบวนความและพร้อมเข้าใจหมด มันเป็นไปไม่ได้


อย่างที่สอง จากลักษณะการเล่าแบบล็อกเป้า โอรู้สึกว่าผู้เขียนกังวลว่าจะเขียนไม่ได้ตามแผน เลยทำให้มัวแต่กังวลเหตุการณ์ข้างหน้า กลายเป็นว่าเหตุการณ์ปัจจุบันเลยรีบลนเล่าให้ผ่านไป ไม่อยู่กับปัจจุบัน

การเล่าของผู้เขียนจะให้น้ำหนักเท่ากันทั้งเรื่อง เว้นแต่ช่วงบรรยายวิธีการทำอาหาร คราวนี้เลยกลายเป็นว่า ไม่ว่าเหตุการณ์นั้นจะสำคัญหรือไม่ ก็เล่าให้สำคัญเท่ากันหมด

หลายครั้งโอพบว่า อ่านข้ามไปบรรทัดเดียว งงทันที เพราะเหตุการณ์เปลี่ยน สถานที่เปลี่ยน อารมณ์เปลี่ยน เวลาเปลี่ยน

เช่นถ้าต้องการเน้นเรื่องความสัมพันธ์ของบัวกับคุณภพ เหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความสัมพันธ์ต้องชัด ลึกซึ้ง ผู้อ่านถึงจะเข้าใจและรับรู้ถึงความรักของทั้งคู่

หรือถ้าต้องการบอกว่าอุบัติเหตุในอดีตของคุณภพสร้างแผลในใจเขาไว้มาก เขาก็ต้องมีเวลาระลึกถึง ตรอมตรม หรือเก็บกด หรือย้อนภาพ มันต้องมีอะไรที่สื่อว่าเขารู้สึก

และโอสังเกตว่าบางครั้งเปลี่ยนเวลา เปลี่ยนสถานที่แล้ว แต่ย่อหน้ายังจัดเหมือนเดิม การเว้นระยะห่างช่วยได้ค่ะ (บางเรื่องใช้ตัวขั้น แต่ก็ไม่จำเป็นเสมอไปนะ) ผู้อ่านจะได้รู้ว่า เราไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วนะ เราย้ายกองแล้วนะ เขาจะได้ตามทัน

โดยรวมโอรู้สึกว่าจังหวะมันประหลาด ไม่สมจริง และไม่คล้อยตามกัน บางทีเหตุการณ์มา แต่อารมณ์ไม่มา บางทีก็บอกอารมณ์ตัวละครก็จริงแต่เป็นบทสวม ไม่ใช่ตัวละครรู้สึกจริง อย่านึกแทนตัวละครสิ เราต้องรู้สึก บทถึงจะน่าเชื่อถือ

โอลังเลระหว่าง 3 กับ 2.5 เรารู้สึกว่าผู้เขียนตั้งใจและมีสิ่งที่ต้องการเล่า มีความคิดในการนำเสนอ แต่พออ่านตอนพิเศษท้ายเล่มแล้วขอกด 2.5 ดาวให้นะคะ ตอนพิเศษไม่สื่อถึงเรื่องหลัก ออกทะเล และไม่สมบูรณ์

[Muchi Muchima · Rating 3 out of 5]

พลอตเรื่องโอเคนะ แลดูสร้างสรร ในภพอดีต และปัจจุบัน

แต่เนื้อหายังเบา ๆ และแปลก ๆ แลดูนางเอกจะไม่ตื่นเต้น ตกใจที่นางทะลุมิติมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ที่วิถีชีวิตต่างจากบ้านของนางอย่างสิ้นเชิง

อีกทั้งคนรอบ ๆ ตัวนาง ก็แลดูจะไม่สงสัย แปลกใจ ในที่ไปที่มาและกิริยาที่ผิดแปลกไปของนาง

ความรักของพระ-นางก็ไม่ได้ซาบซึ้งเท่าที่ควร เหมื่อที่ไปที่มาไม่ชัดเจน

[Rada Chalapipat · Rating 5 out of 5]

....คุณพี่เจ้าคะครั้งนี้บัวคงไม่อาจรอดชีวิตแน่แล้วแต่หากว่าบุญยังพอมีเหลือบัวสัญญาเจ้าค่ะว่าจักหัดว่ายน้ำโดยพลัน

#บัว สาวไทยร่างเล็กผิวขาวผมยาววัย 20ปีบุตรีคนเดียวของพระยาภักดีบดินทร์ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ถูกส่งตัวเข้าวังตั้งแต่เด็กจึงเพียบพร้อมด้วยมารยาทและวิชาการเรือนฉบับชาววังโดยเฉพาะฝีมือการทำอาหารที่เป็นผู้ช่วยห้องเครื่องสมัยเจ้าฟ้าบุญรอด บัวจะฝันถึงคุณพี่ร่างใหญ่หน้าเข้มตั้งแต่จำความได้เสมือนคุณพี่เป็นเทพคุ้มครองที่ให้กำลังใจและคอยดูแลมาแต่เล็กแต่น้อย แม้กระทั่งคืนที่โจรร้ายลงอาคมบุกปล้นหากมิได้คุณพี่บัวคงสิ้นบุญไปแน่แล้ว

เรื่องนี้นางเอกน่ารักเต็มสิบ เป็นสาวโบราณที่มีความซื่อใสเหมือนเด็กๆ อยากรู้อยากเห็นและพร้อมจะเรียนรู้ นางเอกตกน้ำข้ามเวลามายุคปัจจุบันโดยถูกชาวเลที่เกาะของพระเอกช่วยไว้ บัวเป็นคนอ่อนน้อม ขยัน มองโลกแง่บวกสุดๆแทนที่จะมัวเศร้าเสียใจกลับเดินหน้าปรับตัวจนใครๆก็เอ็นดู แต่ในอีกด้านนางเอกถูกแม่สอนความเป็นช้างเท้าหลังที่ต้องเข้มแข็ง เวลาที่พระเอกเกิดเรื่องหรือมีผู้หญิงมาติดพันบัวเลยไม่ฟูมฟายแต่มีวิธีจัดการในแบบฉบับของตัวเอง เรื่องนี้นางเอกเป็นตัวหลักโดยเฉพาะช่วงแรกที่ชอบแอบนินทาพระเอกในใจที่เผลอทำให้เธอหน้าแดงจนรู้สึกผิดกับคุณพี่ในฝัน

เป็นนิยายที่ถ่ายทอดศิลปะการทำอาหารไทยทั้งคาวหวานได้ชวนกินและมีจังหวะจะโคนที่ดีตลอดทั้งเรื่อง นางเอกยังเก่งทั้งเรื่องแกะสลัก ร้อยมาลัย ชอบปลูกผักและมีแนวคิดเหมือนสาวยุคใหม่ที่เน้นหลักประหยัด และต้องการหาเงินเลี้ยงดูตัวเองได้ เรื่องราวต่อๆมาจึงเป็นสารพันเหตุการณ์ทั้งดีและร้ายที่ทำให้บัวได้ตอบแทนผู้มีพระคุณจนเปิดร้านขนมขายหลายแห่งทั้งเกาะในฝั่งอันดามัน เชียงรายและกรุงเทพซ้ำยังทำให้พระเอกและเหล่าผู้สนับสนุนสูงวัยที่เกี่ยวข้องรู้จักกัน

#กวินภพ หนุ่มร่างใหญ่วัยย่างเข้า 30ปีเจ้าของเกาะกาสิโนฝั่งอันดามันที่ก่อตั้งขึ้นมาเพียง 5ปีก็โด่งดังทั้งชื่อเสียง เงินทองและความเด็ดขาดในการกำจัดศัตรู พระเอกเป็นที่รักของทุกคนในเกาะเพราะใจดี แต่เป็นขาโหดที่มีศัตรูเยอะ ช่วงแรกดูเหมือนพระเอกจะไม่สนใจนางเอกเอาซะเลยซ้ำยังดุที่นางเอกเคยรุกล้ำพื้นที่พักผ่อนส่วนตัวใกล้น้ำตก คู่นี้เริ่มต้นจากบทบาทของเด็กดื้อที่ไปขโมยดินจะมาปลูกผักแล้วทำให้พระเอกตกหลุมจนขาแพลงเลยแอบไถ่โทษด้วยการส่งของว่างพร้อมดอกไม้หรือมาลัยกลิ่นหอมวางไว้หน้าห้อง ถูกใจที่เรื่องนี้ที่เน้นความสามัคคีของลูกจ้างด้วยหลักการปกครองที่ดีของพระเอกทำให้เหล่าพ่อครัวแม่ครัวต่างกลุ้มใจในความกินยากของคุณภพจนมาพบว่ามีแต่ฝีมือของนางเอกที่นอกจากทำให้แขกตะลึงจนครัวไทยโด่งดังแล้วคุณภพยังกินเกลี้ยงไม่เคยเหลือ

สมชื่อเรื่องเสน่ห์แม่หญิงเพร���ะพระเอกและคุณหญิงย่าต่างหลงใหลความใสซือเรียบร้อยของนางเอก ติดใจรสมือ ฉากที่พระเอกนอนหนุนตักนางเอกระหว่างร้อยมาลัยจึงเป็นภาพติดตาของทุกคน แต่แค่นั้นไม่พอเพราะคู่นี้เค้าผูกพันกันถึงสามชาติภพ พระเอกเคยได้รับการช่วยชีวิตจากนางเอกและถูกตอแยด้วยความเป็นห่วงจนต้องจากกันด้วยความใจเด็ดของนางเอกที่ชิงฆ่าตัวตายเพื่อรักษาเกียรติ

#คุณหญิงย่า เข้ามามีบทบาทตั้งแต่กลางเรื่อง เป็นคุณหญิงยุคใหม่นักบริหารที่ภายนอกดูเหมือนจะดุไม่ต่างจากหลานชาย แต่คู่ย่าหลานฝั่งพระเอกน่ารักเป็นทำนองชอบลับฝีปากประลองปัญญาโดยเฉพาะเรื่องนางเอกที่ฝั่งย่าก็มองการณ์ไกลเรื่องชื่อเสียงและกลัวหลานชายตัวดีเอาเปรียบเด็กน้อย ครึ่งหลังเปลี่ยนบรรยากาศจากเกาะทางใต้มายังกรุงเทพกับคุณหญิงย่า และไร่ชาที่เชียงรายกับคุณหญิงย่าใหญ่คนพี่ที่ล้วนเป็นผู้หญิงเก่ง และผูกทุกเรื่องเข้าไว้ด้วยกันจากอดีตของแหวนพลอยแดงสลักชื่อ #ราชภักดี และศึกสายเลือดในแวดวงธุรกิจระหว่างคุณพี่ชายภพกับ #คุณชายอติรุจ

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วชอบวิธีการเล่าเรื่องและการวางคาแรกเตอร์ตัวละครอย่างมาก ให้บรรยากาศละมุนแบบไทยๆ แสดงถึงความผูกพันระหว่างพระนางและตัวละครร่วมที่ไม่ว่าจะมาดีหรือร้ายแต่ถูกแก้ปัญหาในเชิงบวกมากกว่าที่คิดจะแก้แค้นเอาคืน ฉากหวานพระนางเริ่มจากรุกเนิบๆ แต่ความที่เค้ารอกันมาสองชาติคุณหญิงย่าจะให้รออีกสองปีนั้นคุณพี่ไม่ยินดี แผนคุณพี่ภพเลยทำให้ได้เมียภายในสองสัปดาห์ ฉากพันผ้าแทบว่าน่ารักแล้วเจอฉากเข้าหอที่ยุคนี้คงไม่มีใครทำยิ่งควรให้พระเอกขึ้นชื่อว่าหวงเมียมากกว่าลูก

บทท้ายช่วงฮันนีมูน ช่วงนางเอกท้องและช่วงลูกสองแฝดแสดงถึงความเจ้าเล่ห์และห่วงเมียของพระเอกที่ต่อยอดมาถึงลูกสาวจนอยากให้มีภาคต่อของน้องใบตองและใบข้าว

[Miki · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายที่อ่านแล้วชวนหิวมาก
การหยิบมาอ่านในตอนก่อนนอนหรือท้องหิวเป็นอะไรที่ทรมานใจมาก
ในเรื่องก็จะผสมผสานระหว่างโบราณกับปัจจุบัน
อาจแปร่งๆอยู่บ้าง
ทั้งทางด้านภาษา บุคลิกของตัวละคร แต่ไม่ได้ทำให้สะดุดจนเกินไป
จุดเด่นของเล่มนี้คืออาหาร บรรยายวิธีทำซะจนมิกิต้องไปเสิร์ชภาพประกอบยั่วน้ำลายตนเอง >\\\<

[Patrawan Dear]

#เสน่ห์แม่หญิง/จันทร์ ธันวา

เปิดเรื่องมาน่ารักดีค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป เอ็นดูแม่ครัวสาวที่ข้ามสมัยมาจากยุคต้นกรุงรัตนโกสินทร์ มาเจอมาเฟียหนุ่มเจ้าของกาสิโนบนเกาะส่วนตัว ผู้มีใบหน้าเป็นพิมพ์เดียวกันกับ "คุณพี่" ที่เธอฝันถึงอยู่เสมอ...

พล็อตอมตะแบบนี้ยังคงน่าสนใจนะคะ ทำให้เราอยากรู้ว่าทั้งสองเกี่ยวข้องกันมาอย่างไร แต่ในส่วนของสำนวนการเล่าเรื่องนั้น...เราว่าออกแนวก้ำกึ่ง คือ ใช้สำนวนโบราณเล่าปนกับสำนวนปัจจุบัน ก็เลยดูแปลกๆอยู่บ้าง และเราแอบงงเล็กๆกับภาษาพูดของนางเอกที่ดูจะไม่ค่อยเป็นที่แปลกใจของใครๆมากนักด้วยค่ะ

ถึงบอกไม่ถูกว่าชอบหรือไม่ แต่ก็ยังคงอ่านได้ไม่สะดุดแรงๆนะคะ บางช่วงบางตอนให้อารมณ์แบบอ่านการ์ตูนตาหวานเหนือจริง บางตอนก็เรื่อยๆ นิ่งๆ มีไม่ค่อยเคลียร์ในบางจุด และถ้ามองข้ามราชาศัพท์ที่เราเองก็ไม่ค่อยแม่นนักไป อ่านเอาเนื้อเรื่อง ไม่ได้อ่านไปสอบ ก็พอไหวอยู่

...เป็นงานที่ไม่ได้จี๊ดจ๊าด แต่ก็จัดได้ว่าไม่จำเจค่ะ :)

[Pika Cruz · Rating 3 out of 5]

2.8 ⭐️

[Ulipop · Rating 3 out of 5]

เรื่องนี้อ่านผ่าน ebook ซึ่งตอนอ่านตัวอย่างก่อนซื้อ รู้สึกสนุกมาก ดูมีอะไรให้ลุ้น ติดตามหลังจากนั้น แต่ปรากฎว่า..พอเรื่องยิ่งเดินไปเรื่อย เนื้อเรื่องเริ่มราบเรียบขึ้น จนเหมือนกับว่า อยากหยุดตอนไหนก็หยุด อยากอ่านตอนไหนก็ค่อยๆหยิบขึ้นมาอ่าน เสียดายความน่ารักของพระนาง น่าจะมีจุดพีค จุดลุ้นมากกว่านี้

[Anya · Rating 4 out of 5]

ชื่อเรื่อง 'เสน่ห์แม่หญิง' ก็สมชื่อเลย บัว สาวน้อยชาววัง(น่าจะ)จากสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ต้อนต้น มีเสน่ห์ครบเครื่องทั้งมารยามงดงาม ทำอาหารคาวหวานได้อร่อย งานประดิษฐ์ประดอยรอยมาลัย แกะสลักก็งดงามอย่างหาที่ติไม่ได้ ปลูกผักทำสวนก็ได้ งามอย่างไทยจริงๆ

ส่วนเรื่องราวนักเขียนก็ผูกเรื่องข้ามมาสามภพสามชาติ งงนิดหน่อยที่นางเอกชื่อบัวทั้งสามชาติ ค่อยๆอ่านก็พอเข้าใจได้ ผูกเรื่องสนุกดี ถึงจะเหตุการณ์ที่น่าแปลกไปบ้าง เช่น คนไม่สงสัยเหรอว่าบัวดูแปลกๆ แต่นักเขียนก็อธิบายไว้คร่าวๆว่าคนใต้มีคนหลายภาษาหลายวัฒนธรรมมาอยู่รวมกัน จนคนไม่ได้มองว่าบัวแปลก และอาจเป็นด้วยนิสัยง่ายๆของคนตจว.ด้วยมั้งที่สนใจแค่นิสัยใจคอ มากกว่าความเป็นมาของคน ทุกคนจึงรักบัวอย่างไม่เคลือบแคลง อ่านเพลินๆ เน้นเสน่ห์ปลายจวักของบัวเป็นหลัก อ่านแล้วก็หิว อยากกินอาหารชาววังบ้างเลย

เรื่องนี้เป็นส่วนผสมของความอ่านสบาย เวลาที่เราอยู่กับบัว นั่งดูบัวทำอาหาร ทำขนม ร้อยมาลัยเพลินๆ แต่พอมาอยู่กับคุณภพก็ต้องบู๊ล้างผลาญ ตามล่าหาคนร้ายที่คิดทำร้ายเขาและครอบครัวจนแม่เขาต้องเสียชีวิตจากเหตุการณ์ลอบฆ่า ครบทุกอารมณ์จริงๆ ชอบๆ

SPOILERS
ชาติแรกรักกันแต่ไม่สมหวังในรัก เพราะโดนขัดขวางความรักจากพระยาราชภักดี พ่อของบัวในชาติที่1 กวินภพ (ซึ่งเกิดอุบัติเหตุตกเขาพร้อมมารดาในชาติที่3 หลุดไปในช่วงเวลาของชาติที่1 พบเจอจมน้ำอยู่แถวเรือนพระยาราชภักดี มีคนช่วยไว้ เขาเลยกลายมาเป็นทาสในเรือน พอรักกับคุณหนูบัว ลูกสาวเจ้าพระยา เลยถูกกีดกัน) รักกัมเช่นนั้นเลยชิงฆ่าตัวตาย เพราะไม่อยากมีราคี กวินภพเห็นบัวตายก็กัดฟันสู้จนโจรตายหมด แล้วฆ่าตัวตายตาม พระยาราชภักดีตามมาเห็นทีหลัง เลยสาบานว่าชาติภพถัดไป จะช่วยให้ทั้งคู่ครองรักกัน

ชาติที่2 บัวมาเกิดเป็นลูกของพระยาภักดีบดินทร์และคุณหญิงวาด เกิดมาเจ็บป่วยตลอดและก็ร้องไห้งอแงไม่หยุดจนพ่อแม่เป็นกังวล จวบจนมีเงารางๆของชายคนหนึ่งที่บัวเรียกว่าคุณพี่ คอยตามดูแล บัวก็เลยเลิกร้องไห้งอแง (ซึ่งก็คือกวินภพในชาติที่3 หลงไปอยู่ในภพที่2 หลังจากโดนลอบทำร้ายจนสลบไป แฝงตัวไปเป็นเงาคอยตามบัวตั้งแต่แบเบาะ จนเป็นสาว จนเกิดเหตุที่บ้านพระยาภักดีบดินทร์ถูกฆ่ายกครัว กวินภพก็ช่วยปลุกบัวให้ตื่น รอดตายจากการถูกฆ่า และหนีคนร้ายจนตกน���ำ วิญญานหลุดไปในภพปัจจุบัน)

ชาติปัจจุบัน บัวจำเรื่องราวในชาติที่2 ได้ทุกอย่าง รวมถึงความรักที่มีต่อคุณพี่ พอมาในภพปัจจุบัน เจอคุณกวินภพที่เป็นเจ้าของกาสิโนส่วนตัวบนเกาะ ก็นึกรักทันที ส่วนกวินภพก็นึกถูกชะตาชอบพอบัวตั้งแต่แรกเห็น และเขาตั้งใจว่าชาตินี้จะไม่ยอมคลาดแคล้วกับบัวอีกแล้ว ด้วยความน่ารักน่าเอ็นดูของบัว และความช่วยเหลือจากท่านหญิงพรรณเพ็ญแข หม่อมย่าของคุณชายกวินภพ ชาตินี้ทั้งคู่จึงได้แต่งงานครองรักกันจริงๆเสียที

ชาติภพกลับไปกลับมากว่าจะต่อจิ๊กซอว์ของนักเขียนได้ ก็งงอยู่ หวังว่าจะเข้าใจไม่ผิดนะ

[Chompoo Choti · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้ให้ถูกต้องมันจะต้องมี #คำเตือนนะเจ้าคะ #ก่อนอ่านต้องอิ่มก่อน หรือว่าไม่ก็ #ไม่ควรอ่านเมื่อมีแผนจะกินอาหารมื้อน้อย เพราะว่าอ่านเรื่องนี้แล้วมันจะพบว่าทรมานร่างกายมากมายเพราะจะชวนให้ท้องไส้ทำงานหนักเพราะอาการหิวเป็นเหตุก็ดูอาหารแต่ละอย่างแต่ละเมนูคาวหวานในเรื่องนี้ล้วนทำให้คนที่ถูกล่อลวงด้วยของกินง่ายเพี้ยนตลอดทั้งเล่มค่ะ

เสน่ห์แม่หญิงเป็นเรืองราวที่รวมๆ แล้วอ่านสบายๆ ค่ะ แล้วพล็อตก็แหวกแนวจากปกติที่จะมีย้อนเวลาจากปัจจุบันไปยังอดีต แต่เรื่องนี้กลับชักนำให้คนในอดีตต้นรัตนโกสินทร์อย่างนางเอกค้าโผล่มาปัจจุบันแถมมาแล้วก็ยังได้เจอกับพระเอกหรือคุณพี่ผู้ชายที่นางเอกเค้าฝันถึงตลอดเวลาแม้ว่าหน้าตาจะเหมือนกันแต่กลับมีบางอย่างที่ดูแตกต่าง นางเอกเมื่ออยู่ในอดีตก็มีความสามารถในเรื่องของการบ้านการเรือนดีเพราะถูกส่งเข้าวังตั้งแต่เด็ก เรื่องอาหารการกินไม่บกพร่อง การดูแลบ้านเรือนไม่มีพลาด การเย็บปักการแกะสลักขอให้บอกทำได้หมด เพราะฉะนั้นเมื่อหลุดจากอดีตมาสู่ปัจจุบันความสามาถเหล่านี้ก็มีติดตัวด้วยเลยทำให้ใช้วิชาเหล่านี้ในการทำงานในโรงแรมของพระเอกซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมและกาสิโน แถมความสามารถนี้เองยังทำให้พระเอกผู้กินยากของเราหันกลับมาเป็นหนุ่มที่บริโภคง่ายขึ้นแต่ก็ด้วยฝีมือของนางเอกเค้านี่ล่ะค่ะ

เนื้อเรื่องของพล็อตนี้อ่านไปแล้วมันเพลินนะคะ พระนางเรียกว่าหนึ่งเหมือนห้าวๆ แต่ว่านางเอกก็กลับมาทำให้เกิดความสมดุลเพราะนางจะเย็นๆ เรียบร้อยเป็นแม่บ้านแม่เรือนซึ่งถูกใจคนห้าวอย่างพระเอกเค้าเลย ปมเรื่องของคุณพี่ซึ่งเป็นชายหนุ่มที่นางเอกฝันถึงนั้นก็เป็นอะไรที่ผูกเอาไว้แบบมีหลักมีเลื่อนเพราะไม่ใช่ฝ่ายเดียวที่ฝันถึงเพราะตัวพระเอกเองนั้นเขาก็มีปมฝั่งเขาเหมือนกันเรื่องราวก็เลยเติมเติมกันได้คล้ายๆ หนึ่งบวกหนึ่งเป็นสองถ้าอ่านแ.

สำหรับสำนวนในเรื่องนี้มีอยู่นิดเดียวที่เราอ่านแล้วจะติดใจตรงที่ว่านางเอกเค้ายังใช้สำนวนของอดีต “เจ้าคะ” ตลอดเวลา ในเรื่องมีคนตั้งข้อสงสัยเหมือนกันว่าทำไมพูดจาแปลกๆ แต่แล้วก็ปล่อยผ่านและนางก็ใช้สำนวนนี้ทั้งเรื่องซึ่งตรงนี้ตัวเองก็ถามตัวเองล่ะค่ะว่าถ้าเป็นเราก็คงสงสัยเหมือนกันนะมันเลยเหมือนจะขัดอยู่นิดหน่อยแต่ว่าจะมาปล่อยผ่านเอาเมื่อตอนที่ไปเจอกับคุณย่าของพระเอกซึ่งเป็นตระกูลเจ้าการพูดจาของนางเอกมันก็เลยกลืนไปเสียเพราะใช้พูดได้กับหม่อมย่าและคนอื่นๆ ได้เลยกลายเป็นความไม่มีเคอะเขินไปเสียตรงนี้เลยถือว่าภาษาของนางเอกก็กลืนไปกับคนที่ใช้ไปได้

โดยรวมแล้วถือเป็นงานถูกใจอ่านไม่สะดุดและไม่พีคค่ะ อ่านเอาเพลินนี่ถือว่าตอบโจทย์ได้เลยค่ะ เพราะว่าคุณพี่ภพเป็นหนุ่มรักเมีย หวงเมียค่อนข้างมากเลย แถมตอนท้ายๆ มีตอนพิเศษยังมีลูกแฝดโผล่มาอีก เพราะฉะนั้นคิดว่าคงมีงานตามมาอีกแน่นอน รออ่านงานต่อไปค่ะ

[林雅君 · Rating 3 out of 5]

เนื้อเรื่องเบาๆเรียบง่าย ไม่มีอะไรให้ลุ้นมาก จุดเด่นคือนางเอกที่มาสายหวานจ๋า น่ารักเรียบร้อยเป็นกุลสตรีไทย พระเอกก็ดีงาม แต่ตัวร้ายนิสัยแบบในละครไทยไปหน่อย ตอนทำอาหารมีอ่านข้ามๆไปบ้างเพราะบรรยายละเอียดเกิ๊นนน เนื้อเรื่องไม่สมเหตุสมผลหลายจุด นางเอกข้ามเวลามา พูดภาษาโบราณตลอดเวลา แต่คนรอบข้างไม่มีใครสงสัยอะไรเลย!?? สำนวนภาษาสละสลวยสวยงาม อ่านเอาแค่ความน่ารักฟินๆก็พอได้อยู่

[Natt · Rating 4 out of 5]

เรื่องราวสนุกสนาน ชอบเสน่ห์ปลายจวักของคุณบัว ชอบความเคร่งขรึมแกมกรุ่มกริ่มของคุณภพ และความเป็นผู้ใหญ่ที่เท่าทันหลานชายของ 'ท่านหญิงย่า' บทรักหวานละมุนละไม มีหักเหลี่ยมเฉือนคมบ้าง ..นอกจากนี้ยังชวนให้เราอยากกินขนมไทย...ช่างบรรยายได้เห็นภาพ จนอยากทำตามเลยทีเดียว

[Nattida K · Rating 3 out of 5]

พล็อตดีค่ะ น่าสนใจ สำนวนสวยงามแบบโบราณหน่อยๆ จะมีการบรรยายการปรุงอาหารของนางเอกเป็นเสน่ห์ของเรื่องค่ะ แต่หลังๆ มันดูยืดเยื้อไปหน่อยกลับไปกลับมา หากันไม่เจอ การแสดงออกความรักระหว่างพระนาง นักเขียนบรรยายออกมาได้ดีค่ะ อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจมาก โดยรวมเรื่องนี้ถือว่าน่าสนใจ และมีเสน่ห์มาก

[Peacher · Rating 3 out of 5]

เรื่องสนุกดี แต่ขัดใจตรงช่วงอธิบายอาหารซะเยอะแยะประหนึ่งตำราอาหาร