กรงอำพราง

by ชลนิล

ธรรมชาติของมนุษย์ร่ำร้องให้ดิ้นเพื่อแสวงหาซึ่งอิสรภาพ
แม้ได้มาเพียงเวลาสั้นๆ ก็มีคุณค่าใกญ่หลวงสำหรับผู้ถูกจองจำ
ไม่ว่าจะอยู่ในกรงเหล็ก หรือกรงอำพราง

ความผิดพลาดในอดีตอาจเป็นด้วยพลั้งเผลอ หรือเจตนา
แต่ก็ทำให้พวกเขามาอยู่รวมกันที่นี่ ที่ซึ่งทุกสิ่งมองเห็น ได้สัมผัส
อาจเป็นเพียงภาพลวงตา กลลวงใจ ให้รู้สึกราวกับว่า เป็นดินแดนแห่งอิสรภาพ
แต่พวกเขารู้ดี มันไม่เป็นอย่างที่เห็น
มันมีกรงขนาดใหญ่และแข็งแรงคุมขังไว้ ไม่อาจเห็นด้วยตา สัมผัสเจ็บลึกด้วยใจ

ทุกขณะจิต ขอเพียงมีชีวิตที่อิสระ

448 pages, Paperback

Expected publication October 1, 2546

About the author

Associated Names:
* ชลนิล
* ฉิกกง

ที่มา....ของนามปากกา "ชลนิล"

ที่มาของชื่อ "ชลนิล" จริง ๆฟังแล้วดูปัญญาอ่อนมากนะ ตอนม.2 ผมเขียนนิยายเรื่องแรกชื่อ "ใต้เงามันดาเร"
(เห็นมั้ย ชอบเขียนแนวลึกลับตั้งแต่เด็ก) เรื่องนั้นพระเอกชื่อ ภุชงค์ นางเอกชื่อ อินทนิล (ดอกตะแบก - อินทนิล สีม่วง เป็นดอกไม้ที่ผมชอบมากตอนเด็ก)

พอเขียนจบก็นึกเล่น ๆ ว่าถ้าเขียนภาคสอง ลูกของ ภุชงค์ กับ อินทนิล จะมีชื่อว่าอะไร
ตอนนั้นก็คิดชื่อ ชลนิล - อินทชล ออกมาได้ (เปลี่ยนคำว่าชงค์ เป็น ชล)
พอคิดสองชื่อนี้ได้ก็เกิดอาการชอบมาก อย่าใช้เป็นชื่อตัวละครเลย
เอามาเป็นนามปากกาของเราดีกว่า ! (ตอนเขียน ใต้เงามันดาเร ใช้นามปากกา ตรี อินทนิล)

นามปากกาหลังจากนั้นจึงเป็น "ชลนิล อินทชล" (ลิเกมั้ย)
ใช้เขียนเรื่องสั้นส่งตามนิตยสารต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
โชคดีอย่างยิ่ง ที่ไม่มีนิตยสารเล่มไหนรับเรื่องสั้นผมไปพิมพ์
(เด็กอายุ 14-15 เขียนเรื่องสั้นแบบไหน ใครๆก็น่าเดาออกว่า มันคงไม่ได้เรื่อง)

ตอนม.ปลาย ผมบ้าการ์ตูนญี่ปุ่น ช่วงปิดเทอมเคยไปช่วยทำงานที่สำนักพิมพ์การ์ตูนแห่งหนึ่ง รู้จักพวกบรรณาธิการ ทีมงานการ์ตูนหลายคน เขาถามผมว่าชื่อ "ชลนิล" แปลว่าอะไร? ตอนนั้นผมก็พยายามเล่าที่มา ที่ไป พร้อมคิดคำแปลอย่างสวยงาม
(ตามประสาเด็กนั่นแหละ)

เขาฟังแล้วบอกคำเดียวเลยว่า... "ชลนิล" = "น้ำเน่า" ชล=น้ำ / นิล = สีดำ
น้ำสีดำ มันก็คือน้ำเน่านั่นแหละ ผมได้ยินอย่างนั้นแล้วชอบทันที...เออ...แปลว่า น้ำเน่าก็เข้าท่าดี ไหน ๆ เราก็ชอบเขียนนิยายอยู่แล้ว สมัยนั้น พอเพื่อน ๆ รู้ว่าเราเขียนนิยาย ก็ชอบถามเหมือนกัน "เขียนนิยายน้ำเน่าเหรอ?" เราตั้งนามปากกาแปลว่า น้ำเน่า ไปเลยดีกว่า แทนคำตอบพวกมันไปเลย แถมยังเท่ดี ไม่เหมือนใครด้วย

ทั้งหมดนี้เป็นความคิดสมัยผมเรียนอยู่มัธยม อายุแค่ 15-16 เองมั้ง

พอเรียนจบ มาทำงานอยู่ที่อุดรฯ
มีอยู่วันหนึ่ง เข้าเวร นึกครึ้มอกครึ้มใจ อยากเขียนเรื่องสั้นเล่น ๆ
อาศัยความรู้ที่ได้อ่านจากหนังสือเกี่ยวกับการเขียนเรื่องสั้น
ในห้องสมุดของวิทยาลัยครูอุดร มาเป็นแนวทาง
ลองเขียนตามที่หนังสือเขาสอน-แนะนำ

ผลก็คือ...ได้เรื่องสั้นมาเรื่องหนึ่ง เรื่องสั้นเรื่องนั้นชื่อ "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
เขียนจบ ผมฝากเพื่อนให้เอาเรื่องสั้นนี้ไปให้อาจารย์ภาษาไทย(ในวิทยาลัยครู)
ช่วยวิจารณ์ - แนะนำ พออาจารย์ท่านนั้นอ่านจบ ก็ฝากเพื่อนผมมาบอกว่า...
"ให้เขาส่งเรื่องนี้ไปที่ นิตยสาร สตรีสาร"

นิตยสาร "สตรีสาร" สมัยนั้น ถือเป็นสนามนักเขียนที่มีมาตรฐานสูง
จนผมไม่เคยกล้าส่งงานตัวเองไปให้เขาพิจารณาเลย
พออาจารย์ภาษาไทยท่านนั้นแนะนำอย่างนี้
ผมเลยทำใจกล้า ส่งเรื่องสั้นไปที่ สตรีสาร โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" เฉย ๆ
ตัดคำว่า "อินทชล" ออก เพราะรู้สึกว่ามันเยิ่นเย้อ ลิเกพิกล
(ตอนนั้นโตพอจะรู้แล้วว่า ความคิดสมัยเด็กของตัวเองมันเพี้ยนๆ)

ผลคือได้ลงในนิตยสารสตรีสาร ภายในเวลาเดือนสองเดือน
ความดีใจครั้งนั้น ยิ่งกว่าคนเอ็นทร้านซ์ติดเสียอีก
เพราะนี่เป็นนิตยสารมาตรฐานฉบับแรก ที่ผมได้ลงเรื่องสั้น
แถมเป็นนิตยสารมีชื่อ ที่นักเขียนดัง ๆ หลายคนแจ้งเกิดที่นี่
ไม่ว่าจะเป็น "โบตั๋น" "ประภัสสร เสวิกุล" ฯลฯ

หลังจากนั้นผมก็มีไฟ เขียนเรื่องสั้นส่งสตรีสารอีกหลายเรื่อง
โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" มาตลอด
แต่ก็ไม่มีเรื่องสั้นได้ลงอีกนาน จนผมนำเรื่องสั้นที่เขียนส่ง "สตรีสาร" (แล้วไม่ได้ลง)
มารวมทั้งเรื่องสั้น "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
แล้วส่งไปให้สำนักพิมพ์สนุกอ่านพิจารณา
...โดยไม่คิดว่า...
นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของรวมเรื่องสั้นเล่มแรกในชีวิต "ละครภูต"
และเป็นการใช้นามปากกา "ชลนิล" บนแผงหนังสือครั้งแรกเช่นกัน

ชลนิล
20 ธ.ค. 56


ผลงาน

1. ต่างเวลา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
2. ม่านมนตรา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
3. พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
4. รอยสาป (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
5. กรงอำพราง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
6. เพลิงนาคา (พิมพ์ครั้งที่ 4 สำนักพิมพ์วันดี)
7. เรือนเวลา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
8. กรงไฟ (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
9. เถ้าน้ำค้าง (สำนักพิมพ์วันดี)
10. อาคม (สำนักพิมพ์คำต่อคำ)

รวมเรื่องสั้น
1. ละครภูต (สำนักพิมพ์สนุกอ่่าน)
2. ผู้ถูกล่า (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน) (พิมพ์ครั้งที่1 ใช้ชื่อว่า "ในเงาสนธยา")
3. ลางมายา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก) (รวมจากสองเล่มเล็ก"ลางสังหารกับสีสันสยอง")

ผลงานเขียนอื่นๆ
1. ลมหายใจของสายลม (สนพ.สนานคิด) ประเภทบทกวี
2. ที่สุดปลายกระบี่ (สนพ.สนานคิด) รวบรวมถ้อยคำปรัชญาอันแหลมคมจากนวนิยายหลายเล่มของโก้วเล้ง
3. นิทานโทสะ (สนพ.วันดี) รวมบทความที่เขี

Reviews

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

ชื่อเรื่อง – กรงอำพราง
ผู้แต่ง – ชลนิล


ตัวละคร
ขนุน อายุ 12 ปี
ศัสตรา (วุธ)
ลุง
มะลิ (เจ๊ลิ)
เคน
เฒ่าเจ
ไดน่า
ยายซุน


รีวิวหลังอ่าน

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คุณชลนิลเคยเขียนไว้เมื่อ 14 ปีก่อน ทำให้ฉบับนี้เป็นฉบับปรับปรุงใหม่เพื่อให้เข้ากับเทคโนโลยีที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วได้มากยิ่งขึ้น

ถึงแม้จะผ่านไป 14 ปีแล้วก็ตาม เรื่องราวที่ได้อ่านนั้นสนุกมาก และไม่รู้สึกถึงความหลงยุคของเนื้อเรื่องเลย เรื่องราวมีความแฟนตาซีมากๆ แล้วก็ให้ข้อคิดดีๆ มากมายกับเรา ชื่อเรื่องได้บ่งบอกอะไรหลายๆ อย่างไว้อยู่แล้ว และจะเข้าใจมากขึ้นถ้าได้อ่านจนจบ

เรารู้สึกอ่านแล้วเกือบจะหยุดอ่านไม่ได้เลยในช่วงแรกๆ เพราะเรื่องลุ้นหนักมาก ไม่รู้ว่าจะลงเอยยังไง แล้วก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วตัวละครทั้งหลายจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ก็พบว่าสนุกแหละ แต่ความลุ้นไม่มากเท่าตอนช่วงแรกๆ ที่อ่านสักเท่าไร ส่วนตอนจบเราก็โอเคนะ ชอบพอควร แม้จะคิดว่าแอบโลกสวยไปนิด 555+

อ่านแล้วแอร๊ยยยยกับพี่เคน 555+ ตัวละครตัวนี้น่ารัก อบอุ่น อ่านไปอยากจะมีคนทำขนมอร่อยๆ แบบนี้ให้กินจังเลยน้าาาา คงอ้วนกลมนอนกลิ้งได้เลย (ทำอย่างกับว่าไม่มีคนทำให้กินแล้วจะไม่อ้วน 555+)

รู้สึกทึ่งจริงๆ นะคะ ที่สามารถสร้างกรุงเทพอีกกรุงเทพหนึ่งขึ้นมาให้เราเห็นว่า ในความเหมือนก็มีความแตกต่าง และในขณะที่แอบรู้สึกอิจฉาชีวิตที่เหมือนว่าจะกินดีอยู่ดีของอีกโลกหนึ่ง อ่านๆ ไป ก็จะเห็นอีกแง่มุมซ่อนไว้ ว่าแท้จริงแล้วอิสระที่เหมือนว่าจะมีนั้น จริงๆ อาจจะไม่มีอยู่จริง และไม่ได้โลกสวยอย่างที่เห็นจริงๆ

โดยรวมแล้วเรายังสนุกกับการอ่านนิยายของคุณชลนิลค่ะ ติดตามมาตั้งแต่เรื่องอาคม ตอนนี้ก็ยังตามอ่านต่อๆ ไป ว่าจะตามอ่านให้ครบในเร็ววัน ใครยังไม่ได้อ่านเล่มนี้ ก็อยากจะแนะให้ได้อ่านนะคะ แง่คิดดีๆ แฝงอยู่ในเรื่องมากมายค่ะ อ่านจบไปอย่างน้อยก็ได้อะไรๆ ดีๆ กลับไปนอนคิดเล่นๆ กันว่าถ้าเราเจอแบบนั้น เราจะทำเช่นไรกันบ้างนะ 555+

[สปอยล์]

ขนุนมีพลังจิต ขนุนกับลุงหนีขึ้นรถไฟมา เพราะขนุนโกรธที่พ่อตัวเองจะมีแม่ใหม่คือแม่อร แล้วมีลูกชายด้วย โกรธจนพลั้งเผลอใช้พลังจิตเผาบ้านตัวเองไป ลุงเป็นผู้ชายที่รักแม่มากๆ แต่แม่รักพ่อ ก็เลยยอมตัดใจไป ลุงรักและผูกพันกับขนุนมาก

ศัสตราหนีขึ้นรถไฟ เพราะว่าเขาแอบหลงรักอิงดาว เพื่อนสนิท แต่แล้วอิงดาวจะแต่งงานกับพี่ชายเขา แต่พอใกล้วันแต่งงาน กลับบอกว่าจะแต่งกับอีกคน พี่ชายเขาอกหักหนักมาก เขาเลยลักพาตัวอิงดาว แล้วเหมือนท้าให้โดดจากรถ อิงดาวโดดจริงในช่วงจังหวะรถเสียหลัก เลยทำให้ตายจากไป ญาติฝ่ายเจ้าบ่าวตามเอาเรื่องศัสตราจนถึงที่สุด ศัสตราเองนั้นเสียใจจนขอหนีไปก่อน

ขนุนรู้ว่าจะมีระเบิด เลยบอกกับลุง แล้วกำลังกำหนดจิตจะหนีกันไป แต่แล้วจู่ๆ ศัสตราก็โผล่มาในจังหวะนั้น เลยทำให้เป้าหมายที่ไปเปลี่ยนไปได้ สุดท้ายขนุนก็โผล่มาในเมืองที่เหมือนกรุงเทพ แล้วก็เจอบ้านพี่เคนที่ทำขนมหวานขาย พี่เคนให้การต้อนรับอย่างดี เลี้ยงด้วยขนม แล้วก็ให้ที่พักอาศัย โดยไม่ได้ถามอะไรเลย

ศัสตราโผล่ไปเจอเฒ่าเจ เฒ่าเจเลยชวนทำงานกับเจ๊ลิ เข้าของร้านดอกไม้ สาวจอมดุที่แอบโหดมากมาย ศัสตราเหมือนจะเอาตัวรอดในเมืองนี้ได้ แม้จะงงๆ ว่าทำไมเหมือนกรุงเทพ เพียงแต่ไม่มีรถไฟฟ้า แถมมลพิษแทบไม่มี รถไม่ติดด้วย แดนเนรมิตก็ยังอยู่ (ซึ่งปิดไปเมื่อปี 2546)

ต่อมาศัสตราไปส่งดอกไม้กับเจ๊ลิ แล้วผ่านเครื่องตรวจ มีสิ่งผิดปกติ เลยทำให้ถูกตามจับ เขาหนีรอดออกมาได้ แล้วเจ๊ลิก็พาเข้าห้องในคอนโด ต้องหลบคุยในห้องน้ำที่ๆ เป็นมุมอับสัญญาณ เพื่อบอกว่าจริงๆ ที่นี่คือคุก นักโทษทั้งหลายในนี้ล้วนเป็นนักโทษคดีหนักๆ ที่คงไม่ได้ออกจากที่นี่อีกแล้ว ทุกคนมีชิปติดตัว แบบที่มีข้อมูลรายงาน และถ้าหนีไป ชิปจะทำลายตัวเองจนผู้ที่หนีไปตายไปด้วยเลย สรุปก็คือหนีไม่ได้ ทุกคนทำงานเหมือนแค่แก้เซ็งกันไปวันๆ ไรงี้ แต่ไม่ต้องหวังรวยอะไรเลย เหมือนมีอิสระ แต่ก็ไม่มีหรอก

มีคนแอบพาขนุนไปหลายรอบ น่าจะเป็นคนของยายซุน ที่เปิดอู่ซ่อมรถ ไดน่าชอบมาร้านของพี่เคน แล้วชวนไปเที่ยวข้างนอก พี่เคนเลยชวนขนุนไปด้วยไรงี้ ไดน่าเจอกับยายซุนทีไรก็จะแขวะกันทุกที ขนุนรอดทุกครั้ง เพราะพลังจิตของตัวเองทำให้รู้ล่วงหน้า แต่ครั้งสุดท้ายที่ยายซุนจะพาตัวไป (โดยเอาลุงมาล่อให้ออกมา) ศัสตราเห็นเลยช่วยไว้ก่อน

ศัสตรากับขนุนเจอกัน ขนุนพูดจาไม่ค่อยดีใส่ แบบว่าหมั่นไส้ แล้วก็เป็นคุณหนูเอาแต่ใจอ่ะนะ ขนุนบอกว่าจะต้องหาลุงให้เจอ เพราะจะกลับบ้านกับลุง โดยไม่ได้สนใจศัสตราสักเท่าไร

ต่อมาเจ๊ลิโดนจับขังไว้เพราะให้ความช่วยเหลือศัสตรา แล้วก็ติดต่อกันจนแอนดรอยด์เห็น ตอนที่พาขนุนที่ตัวร้อนจัดไปหาไดน่าที่เป็นหมอและเป็นเพื่อนกับเจ๊ลิแหละมั้ง ศัสตราเลยต้องหาทางช่วยเจ๊ลิออกมาให้ได้

ศัสตราเจอเฒ่าเจจับตัวที่แดนเนรมิต เฒ่าเจสอนคอมทุกอย่างให้กับเขา มีหลุดปากด้วยว่าที่ไทยจะเกิดสึนามิในปี 2547 สอนจนเขาแทบจะเป็นเมพด้านโปรแกรมเมอร์เลยทีเดียว เพื่อให้เขาเข้าไปปลดล็อกชิปให้ทุกคน เนื่องจากเขาเป็นมนุษย์ไร้ชิปในเมืองนี้นั่นเอง

แต่ด้วยพรรคพวกของเฒ่าเจใจร้อน เลยให้ศัสตราไปปลดชิปให้ก่อน แล้วก็เอาเจ๊ลิมาเป็นตัวยื่นข้อเสนอแหละนะ ศัสตราเข้าไปได้เจอกับข้อมูลว่าจริงๆ เฒ่าเจคือศาสตราจารย์เจตนัย เป็นรัฐมนตรีหลายสมัย ได้รับโทษคดีฉ้อโกงนี่แหละ ส่วนเจ๊ลิฆ่าคนรักตาย เพราะโดนคนรักหลอกใช้ให้ทำเรื่องผิดกฎหมาย ศัสตราปลดล็อกให้เจ๊ลิ แต่ไม่ได้ปลดล็อกให้คนอื่น

ต่อมาเจ๊ลิเหมือนจะรอด แต่แล้วกลับโดนพิษจ้าาาา เพราะถ้าปลดล็อก ชิปจะออกพิษทันที จะทำให้ตายภายในสองวัน ในตอนที่กำลังจะหมดหวัง ลุงก็โผล่มา บอกว่าสามารถช่วยได้โดยใช้เจลแช่แข็ง 7 วัน แล้วให้ศัสตราเข้าไปปลดล็อกให้ถูกวิธี (จะต้องมีรหัสจากหัวหน้าผู้คุมด้วย)

ขนุนได้เจอลุง ด้วยแรงส่งของพลังจิต ตกใจที่ลุงนั่งรถเข็นและแก่ขึ้นมาก ลุงมาถึงที่นี่คนละเวลากับขนุน และผ่านความลำบากมามาก กว่าจะแข็งแกร่งอย่างทุกวันนี้ เอาตัวรอดได้ด้วยพลังจิตที่มี แล้วก็เป็นนายของยายซุนนั่นเอง ลุงพูดหลายๆ ครั้งเหมือนว่าจะไม่กลับโลกของตัวเองจริงๆ แต่ขนุนไม่ได้สังเกตเห็น

ไดน่าเป็นเลสเบี้ยนที่โดนพวกผู้ชายข่มขืนพร้อมคู่รักเธอ เลยแค้นจนตามฆ่าพวกคนที่ข่มขืนทั้งหมด ส่วนยายซุนโดนจับขังที่นี่ตั้งแต่ยังสาว สมัยที่มีกบฏอะไรสักอย่าง ทั้งหมดนี้ได้มารวมตัวกัน โดยยายซุนได้พาไดน่าไปที่เรือที่ยายซุนเตรียมสร้างไว้เพื่อจะใช้หนีกันไป

ศัสตราเข้าไปอีกครั้ง โดยได้ขนุนไปด้วย เพราะลุงส่งมาให้ช่วยศัสตรา ศั���ตราทำเป็นรับข้อเสนอของเฒ่าเจ เพื่อช่วยเจ๊ลิออกมา เลยทำให้เจอกับพี่เคน สรุปว่าพี่เคนเป็นอดีตตำรวจที่โดนระเบิดจนเกือบตาย สุดท้ายรอดเพราะได้ร่างแอนดรอยด์เข้ามาในร่าง เลยทำให้เป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งแอนดรอยด์ เคยมีน้องสาว เลยรักขนุนเหมือนน้องสาวเลย

เฒ่าเจก็ถกกับพี่เคนไป แล้วเฒ่าเจก็เหมือนจะยอมฆ่าคนของตัวเอง เพื่อเอาตัวรอด คนของเฒ่าเจเลยเอามีดแทงเฒ่าเจจนบาดเจ็บ ต่อมาพี่เคนยอมที่จะให้รหัส เพื่อแลกกับระบบป้องกันภัยธรรมชาติที่เฒ่าเจแอบไปปลดล็อกออกมา ขนุนส่งพลังจิตให้ทำเป็นแสดงว่าปลดล็อกแต่เฒ่าเจ แต่จริงๆ ศัสตราปลดล็อกให้กับเฒ่าเจ เจ๊ลิ (ต้องใส่ชิปเข้าไปใหม่ แล้วปลดให้ถูกวิธี) ไดน่า ยายซุน และพรรคพวกยายซุนอีกหลายคน โดยทำด้วยความรวดเร็ว สุดท้ายก็สำเร็จ

เฒ่าเจวาดฝันไว้เยอะถึงอำนาจที่จะได้ บาดเจ็บหนักมาก จนสุดท้ายก็ไร้สติ แล้วก็ตายไปป่ะหว่า (ลืม 555+) ส่วนพี่เคนก็บอกว่าจะช่วยอพยพผู้คนในนี้ เพราะสึนามิกำลังจะมานั่นเอง ศัสตรากับเจ๊ลิรู้ใจกันแล้ว ก็บอกรักกัน จูบกัน และอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ช่วยกันหาทางแก้ระบบป้องกันภัยของเฒ่าเจ อุตส่าห์ปลดล็อกได้ด้วยรูปเฒ่าเจแล้ว แต่เจอไวรัส จนแก้ได้ไม่สำเร็จ

พอถึงเวลาเกิดเหตุจริงๆ (เกิดก่อนที่คาดเดาไว้) คนอื่นๆ ก็ไปกับเรือยายซุน ศัสตรากับขนุนอยู่ในอีกจุด ลุงส่งพลังจิตตัวเองช่วยขนุนยันสึนามิได้สำเร็จ แล้วขนุนกับศัสตราก็หายไป กลับโลกตัวเองไป ลุงก็ตายจากไป เจ๊ลิได้แต่ทำใจที่ต้องจากความรักครั้งนี้ไปแล้ว แม้ว่าระยะจะสั้น แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่คิดถึง ก็ตามไปที่เรือที่พวกยายซุนจะหนีออกจากเกาะนี้กัน

สิบปีต่อมาขนุนเป็นเด็กสาวมหาลัย มีผู้ชายตามจีบ แล้วศัสตราก็โผล่มารับ ศัสตรากลับเข้าโลกของเขา ก็สารภาพผิด ขนุนให้พ่อช่วยทำให้ญาติฝ่ายเจ้าบ่าวอิงดาวไม่เอาเรื่องล่ะ เลยแค่รอลงอาญาเท่านั้น ศัสตรานำความรู้ด้านคอมไปเปิดบริษัทไอทีจนร่ำรวย แต่ยังไม่ได้แต่งงาน สนิทสนมกับขนุนมากๆ ขนุนเองก็พูดว่าถ้าเจอผู้ชายแบบพี่เคนจะยอมเป็นแฟนเลย ฮ่าๆ ศัสตราเลยบอกว่าถ้าเจอคนที่ใช่เมื่อไรจะรู้เอง

ศัสตราแกล้งทำเป็นอยากซื้อกาแฟ ให้ขนุนแวะซื้อ ขนุนลงไปเจอคนหน้าคล้ายพี่เคน เลยเข้าไปสั่งข้าวไข่เจียว 555+ แล้วก็ไม่ได้ออกมาอีกเลย ส่วนศัสตราขับรถไปเจอหญิงสาวคนหนึ่งหน้าคล้ายเจ๊ลิเลย ยิ้มแล้วก็คิดว่าได้เจอคนที่ใช่สักที จบแค่นี้แหละ 555+

ศัสตราเสียใจที่ลืมเรื่องสึนามิไป พอเกิดเหตุก็บ่นถึง ขนุนเลยได้แต่ปลอบใจ แล้วบอกว่าถ้าบอกไปใครจะเชื่อ หาว่าบ้ามากกว่าอ่ะสิ

จบโลกสวยไปนิด กร๊ากๆๆ แต่ๆๆ เราก็สงสัยนะว่า เจอคนหน้าคล้ายๆ เนี่ย หลังจากเหตุการณ์นั้นจบลง พวกแกงค์โลกอนาคตอ่ะ เขายังไงกันต่อหว่า 555+ ส่วนเรื่องพี่เคนที่เป็นหัวหน้าผู้คุม เราพอเดาได้ก็ตอนที่พี่เคนบทเหมือนจะหายไป 555+ แล้วก็โผล่มานี่แหละ

Start 20.49 น. Mon 18 Dec 2017
End 18.16 น. Tue 19 Dec 2017
Review Date 14.48 น. Wed 20 Dec 2017

[Mirai · Rating 4 out of 5]

"มันคือ 'กรงเทพ' ไม่ใช่ 'กรุงเทพ' อย่างที่พวกเรารู้จัก.."

นิยายของคุณชลนิลไม่เคยทำให้เราผิดหวังจริงๆ ค่ะ เรื่องนี้สนุกมาก มีความแฟนตาซีไซไฟสูง แต่ก็ไม่ได้ฝรั่งจ๋าจนเกินไป อาจจะเป็นเพราะฉากหลังของเรื่องนี้เป็น "กรุงเทพฯ" และเรื่องนี้ตั้งอยู่บนความเป็น "วิทยาศาสตร์" มากกว่าความเป็น "ไสยศาสตร์" ด้วย ทำให้อ่านแล้วรู้สึกไม่เว่อวังแบบแฟนตาซีไทยๆ อีกทั้งความแฟนตาซีของเรื่องยังมีความสมเหตุสมผลในตัวของมัน

เนื้อเรื่องส่วนมากจะเล่าผ่านมุมมองของตัวละครหลักสองตัวสลับไปมา ก็คือ "ศัสตรา" หนุ่มที่อดีตมืดมนและหนีความผิดอะไรบางอย่าง กับ "ขนุน" เด็กหญิงพลังจิตที่ทรงพลัง มีการตัดฉากไปเล่าในมุมตัวละครอื่นบ้างเล็กน้อย แต่อ่านแล้วไม่สับสน การเดินเรื่องค่อนข้างเร็ว มีความกระชับ และเต็มไปด้วยปริศนาที่ทำให้เราอยากค้นหาตลอดว่าสถานที่ที่ตัวละครหลักอยู่นั้นคือ "กรุงเทพ" จริงๆ รึเปล่า แถมยังมีตัวละครตัวหลอกตัวล่อตัวลึกลับให้เราระแวงเล่นตลอดว่า ใครคือมิตร ใครคือศัตรูกันแน่

โดยรวมแล้ว เรื่องนี้สนุก ตื่นเต้น และลุ้นตลอดทั้งเรื่อง รีวิวมากไม่ได้ค่ะ กลัวจะกลายเป็นสปอยล์ไป 55555

สรุปแล้ว สำหรับเรา เรื่องนี้เป็นแฟนตาซีอีกเรื่องที่ค่อนข้างแหวกแนวสำหรับเรา ชอบการเล่นคำของผู้เขียน โดยเฉพาะคำว่า "กรงเทพ - กรุงเทพ" ชอบการ "สำนึกผิด" ของตัวละครในเรื่อง และชอบประเด็นทางสังคมที่ผู้เขียนแอบสอดแทรกเอาไว้ให้ชวนคิด แต่แอบเคืองนิดหน่อยที่เรื่องนี้เดินเรื่องเร็วไป เลยไม่ค่อยเต็มอิ่มกับบางประเด็นบางฉาก โดยเฉพาะฉากสวีทของนายศัสตราและเจ๊ลิ เหมือนรีบสวีท โอ้ยยย เศร้าใจ 555555
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
**คำเตือน**
ใครไม่อยากอ่านสปอยล์ โปรดข้ามไปค่ะ

เสน่ห์ของเรื่องนี้คือ "กรุงเทพ(กรงเทพ)" นั่นแหละ

ตัวละครหลักทั้งสามตัวถูกห้วงเวลาดูดเข้าไปยังเมืองจำลองที่หน้าตาเหมือนกรุงเทพยุคอดีตของเรา แต่ความจริงแล้วมันคือ "คุก" ในโลกอนาคต มันเป็นคุกขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนเกาะกลางทะเล มีการจำลองสถานที่สำคัญต่างๆ ของกรุงเทพมาตั้งไว้ ผู้คนในเมืองก็คือ "นักโทษ" ที่ได้รับโทษให้ถูกจองจำในคุกแห่งนี้ตลอดกาล มีผู้คุมนักโทษเป็น "แอนดรอย" ที่หน้าตาเหมือนคนทุกอย่างและแฝงตัวเข้าปะปนใช้ชีวิตเหมือนนักโทษทั่วไปจนแทบแยกไม่ออกว่าใครคือนักโทษ ใครคือผู้คุม ที่นี่มีแต่เทคโนโลยีที่ทันสมัย ผู้คนมีระเบียบเรียบร้อย การคุ้มกันและระบบรักษาความปลอดภัยค่อนข้างแน่นหนา ยากแก่คนนอกจะหลุดเข้ามา และยากที่คนในจะหลบหนีออกไปสู่โลกภายนอกได้

แต่ถึงโลกในกรงเทพแห่งนี้จะสวยงามราวกับฝันแค่ไหน คุกยังไงก็คือคุก มันคือสถานที่จองจำ สถานที่ตัดรอนความเป็นอิสระ ซึ่งบางทีมันก็ไม่ได้ทำให้นักโทษ "สำนึกผิด" เพราะความมืดมนทั้งจากอดีตและจากจิตใจมันไม่ใช่สิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงกันได้ง่ายๆ แม้จะมีกฎระเบียบที่เข้มงวด และนักโทษทุกคนก็ปฏิบัติตามแต่โดยดีมาช้านาน แต่ใช่ว่าจะไม่มีคนที่คิดจะ "แหกคุก" ซะหน่อย!

สามารถติดตามอีกช่องทางการรีวิวของเราได้ที่ https://www.facebook.com/Rookabead

[Auraprang Pornpermpoon · Rating 5 out of 5]

เป็นเรื่องที่ทำให้รู้จักชลนิล แล้วก็ตามอ่านมาเรื่อยๆเลยค่ะ รักมากๆ

[Nam.Reading · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องแรกของคุณชลนิลที่เคยอ่านเลยค่ะ ช่วงแรกอ่านเพลินมาก พล็อตแนวไซไฟ ล้ำสมัยมาก เดาทางเรื่องไม่ถูกเลย ชอบไอเดียที่เอาเมืองกรุงเทพในอดีตมาใช้ในอนาคตค่ะ แต่เป็นกรุงเทพในฝันเลยค่ะ ไม่มีขยะ รถไม่ติด ไ��่มีอาชญากรรม อ่านแล้วจินตนาการตามง่าย ใช้ศัพท์ สำนวนไม่ยากมาก รู้สึกช่วงหลังๆไม่ค่อยลุ้นเท่าช่วงแรก แต่ก็สนุกดีค่ะ