Ο εραστής των νεκρών

by Michel Dansel, Αλέξανδρος Κακαβάς (Translator)

Οι νεκροφιλικές δραστηριότητες του λοχία Μπερτράν κατέχουν περίοπτη θέση στα χρονικά των μεγάλων διαστροφών.
Ανάμεσα στα έτη 1846 και 1849 ο νεαρός αυτός υπαξιωματικός, στη διάρκεια των περιπολιών του, έμπαινε τη νύχτα μέσα στα νεκροταφεία. Ξέθαβε τα πτώματα των γυναικών, επιδιδόταν σε ακατανόμαστες πράξεις και, στη συνέχεια, τα ακρωτηρίαζε με φρικτό τρόπο. Με αυτή του τη μοναδική δραστηριότητα, βύθισε τους πληθυσμούς των περιοχών στις οποίες δρούσε, στον τρόμο και τη φρίκη. Οι εφημερίδες της εποχής εκείνης έκαναν λόγο για βρικόλακα.
Μετά από τη σύλληψή του, ο ευγενικός αυτός άνδρας - τουλάχιστον στις σχέσεις του με τους ζωντανούς - πτυχιούχος της φιλοσοφίας και της θεολογίας, ομολόγησε τις πράξεις του. Περιγράφοντας με απόλυτη διαύγεια τα αισθήματα που ένιωθε, όταν επιδιδόταν στις δραστηριότητες αυτές με τις νεκρές, όπως και τα καταστροφικά του ένστικτα, πρόσφερε στη ψυχιατρική της εποχής του μια πολύτιμη μαρτυρία σχετικά με μια παθολογικά άκρως περιθωριακή!
Αυτός που δήλωσε στους δικαστές ότι "αγαπούσε τις γυναίκες μέχρι τρέλας" καταδικάστηκε μόνο σε ένα χρόνο φυλακή. Στη συνέχεια, κανείς δεν έμαθε τι ακριβώς απέγινε ο λοχίας Μπερτράν. Μετά από μια μακρόχρονη και λεπτομερή έρευνα, ο Μισέλ Ντανσέλ ξαναβρήκε τα ίχνη του. Μας διηγείται την παράδοξη ιστορία του μισότρελλου "μεγάλου νεκρόφιλου" και τη στάση του απέναντι στην Αιωνιότητα!

284 pages, Paperback

First published January 1, 1991

Reviews

[Παύλος · Rating 3 out of 5]

Περίμενα κάτι πολυ πιο άρρωστο και τελικά μου βγήκε μια ιστοριογραφία της Γαλλίας του 18ου αιώνα.

Η ιστορία: ο λοχίας Μπερτραν ειναι ένας ευγενής και χαμηλών τόνων νεαρός με σπουδές στη θεολογία και την φιλοσοφία. Υπηρετεί στο γαλλικό στρατό και δε προκαλεί ποτέ. Το μυστικό του ειναι ότι αρέσκεται σε ακρωτηριασμούς και βεβηλώσεις (διαφόρων τρόπων...) φρεσκοπεθαμενων γυναικών κυρίως. Όλα αυτά γίνονται μόνο στην ησυχία που προσφέρει το σκοτάδι της νύχτας. Σε κάποια απο τις εξορμήσεις του, πέφτει σε μια καλοστημένη παγίδα και τραυματίζεται και τελικά ανακαλύπτεται το πάθος του. Ακολούθως, διαβάζονται τα της δίκης του και τα όσα ακολούθησαν.

Απο τις 270 σελίδες καθαρού κειμένου, το πολυ οι 60 αναφέρονται αυτούσιες στην υπόθεση. Οι υπόλοιπες αναφέρονται σε αλλά παρόμοια με της υπόθεσης θέματα και αντίστοιχες περιπτώσεις. Αδιαμφισβήτητα ο συγγραφέας έκανε εκτεταμένη έρευνα αλλά νομίζω πως σε πολλα σημεία δημιουργείται μια βαρετή "κοιλιά" χωρίς ιδιαίτερο νόημα.

Δεν ειναι Aldapuerta ούτε Μαρκήσιος. Ειναι όμως αρκετά συμπαθητικό και παρουσιάζει πάμπολλα στοιχεία για την εποχή. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως ο λοχίας χαρακτηριζόταν ως βαμπίρ και όχι ως νεκροφιλος...