Wat is de waarheid als alles wat je weet je door de vingers glipt? Dat is de vraag die rondwaart door het veelzijdige poëziedebuut van Joost Baars. Zeer persoonlijke gedichten over de dood en bijna-dood van dierbaren worden afgewisseld met even verstilde als broeierige mystiek, en met originele, humoristische en geëngageerde natuurlyriek. Wie veronderstelt dat denkende poëzie niet kan ontroeren, komt bij Baars voor verrassingen te staan. Baars' even bedachtzame als directe gedichten blinken uit in kwetsbaarheid en grijpen je naar de keel.
Binnenplaats werd bekroond met de VSB Poëzieprijs, en genomineerd voor de Herman de Coninckprijs en de C. Buddingh'-prijs.
Joost Baars (1975) is dichter en essayist. Zijn eerste bundel 'Binnenplaats' verscheen in 2017 bij Uitgeverij Van Oorschot, na enkele publicaties in tijdschriften en een chapbook ('iemand anders'). 'Binnenplaats' werd lovend ontvangen en bekroond met de VSB Poëzieprijs 2018. De bundel is inmiddels toe aan zijn vijfde druk.
Joost Baars (1975) is a poet and essayist from the Netherlands. His first full blown collection 'Binnenplaats' (Enclosure) was published, to great acclaim, by Uitgeverij Van Oorschot in 2017, and was awarded with the VSB Poetry Prize, the biggest poetry prize for a single collection in The Netherlands. The collection has been met with great acclaim from critics and the public alike, and has been reprinted four times. English translations by Astrid Alben can be found here: http://www.poetryinternationalweb.net...
Deze bundel was mede genomineerd voor de VSB 2018 (en won die ook). De jury was dit jaar duidelijk op het 'grote emo'-pad met ziektes (Marieke van Zonneveld), echtscheiding (Marije Langelaar) en de hartstilstand van een naaste (Joost, de hartstilstand betreft z'n partner). Ik kocht deze bundel voor wat dierbaren in mijn omgeving die ook een hartstilstand van een naaste doorleefden en las stiekem mee. Ik ken Joost (van Perdu) als een precies formulerend mens met veel kennis van zaken, in ieder geval waar het poëzie betreft. Dat zie je terug in zijn werk. De betekenisdichtheid van de teksten is groot, heel groot. Een enkele keer heb ik het gevoel dat het gedicht er bijna onder bezwijkt. Ik meen me te herinneren dat een recensent dat als 'barok' ervaren heeft. Als dat er mee bedoeld werd, dan begrijp ik dat wel. Dat gevoel van die enorme dichtheid van een tekst heb ik vaker ervaren, onder meer bij Hopkins (waarvan vertalingen zijn opgenomen), maar ook wel bij Rilke's 'Sonette an Orpheus'. Dat deze bundel van de 5 geselecteerden gewonnen heeft (ik las er 1 niet, die van Charlotte Van den Broeck) begrijp ik, gezien ook de keuze van de jury, eigenlijk wel.
helder thematisch onderzoek naar het zoeken, naar de grondslag, de neiging of noodzaak om te vinden. maar voor mij wel heel denkend, heel weinig associatief, liet mij weinig voelen en zette me ook niet echt aan het denken, omdat het al zoveel vroeg. dat vragen lag er ook wel een beetje dik bovenop en was wel heel repetitief. niet mijn ding. het openingsgedicht, de aanleiding voor het zoeken, vond ik dan wel weer mooi.
ook: "ik rook graag als ik bij Je ben ik weet niet of dat is uit doodsverlangen of verlangen om Jou eindelijk te laten leven."
(het hele boek leek ook de vragen te stellen van exodus 3:14 en een soort uitgebreide vraag en (zoeken naar? bijna vinden van? ik weet t niet) antwoord zoals deze: "Toen zeide Mozes tot God: 'Wat als de Israëlieten mij zeggen: Hoe is Gods naam? wat zal ik tot hen zeggen?' En God zeide tot Mozes: 'IK ZAL ZIJN wie ik ZIJN ZAL/IK BEN is mijn naam! Zeg de kinderen Israëls: IK BEN heeft mij gestuurd!'")
Lang geleden om zo'n uniek geluid te horen vibreren in mijn borstkas bij het lezen van pure poëzie. Joost Baars opent een persoonlijke BINNENPLAATS bij elke nederige lezer die zo deel wordt van een verhaal waar eenvoud verwordt tot een soort mystieke diepgang.
"het geritsel van bomen is niet het geritsel van bomen.