რომანი „სტაფილოსფერი ბაბუაწვერას ქარბუქი“ 2015-ში დაიწერა. ამ წიგნში ორი გმირია: კულტურის ძვალ-რბილში გამჯდარი პატრიარქია და სიცოცხლის უპირობო მშვენიერება. დანარჩენები სულიერების ფერუმარილისგან სილაღის დაცვას ცდილობენ.
ოთხი მხოლოდ იმიტომ, რომ პირველი “მატერიკონი” წავიკითხე და ალბათ, ვერ გადაფარა. აქ ბევრად გაშლილი და უკეთესი ქვიარ პერსონაჟებია, ამბებიც ლამაზად ებმის ერთმანეთს, მაგრამ თითქოს “მატერიკონისებური” ტრიუმფი დამაკლდა, არ ვიცი. ბოლო მოთხრობა თუ ბოლო თავი ყველაზე ემოციურად დამრჩა, სათაურად კარგად შეიკრა. Highly recommended მოკლედ, განსაკუთრებით, თუ “მატერიკონი” მოგეწონათ <3