Ανατομία κόρης

by Μαρία Φακίνου

Ό,τι θυμάμαι είναι ένα παλίμψηστο από Καθαρές Δευτέρες. Μισοτελειωμένα γεύματα, λεκιασμένα τραπεζομάντιλα, ακρωτηριασμοί μικρής κλίμακας.
Γεννηθήκαμε Αύγουστο. Σελήνη δεκατεσσάρων ημερών. Ο αδερφός μου κι εγώ.

80 pages, Paperback

First published March 24, 2017

Reviews

[Michael Kotsarinis]

Δεν ξέρω πως να βαθμολογήσω αυτό το λιλιπούτειο κείμενο αλλά δεν έχει καμία σημασία, θεωρώ πως αξίζει να το διαβάσετε καθώς καταφέρνει με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής, που προσωπικά μου θύμισε φωτογραφικά ενσταντανέ ή μικρά βιντεάκια, να κάνει μια ολόκληρη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη. Λίγες λέξεις που χτίζουν εικόνες και συναισθήματα. Υποψιάζομαι πως οι γυναίκες είναι πιο κοντά και θα ταυτιστούν καλύτερα με όσα περιγράφονται αλλά αυτό δεν μειώνει το ενδιαφέρον του. Δώστε του μια ευκαιρία!

[Nikos Tsentemeidis · Rating 3 out of 5]

Ενδιαφέρον!

[Tania · Rating 4 out of 5]

Ένα μικρό διαμάντι.

[Elina · Rating 3 out of 5]

Πολύ ενδιαφέρουσα γραφή αλλά ψυχοπλακώθηκα!

[Xenia Germeni · Rating 4 out of 5]

Και εμφανίζεται από το πουθενά στα ράφια ενός νέου βιβλιοπωλείου την παραμονή των γενεθλίων σου...Η ανατομία της κόρης είναι η ανατομία -σχεδόν- ενός κοριτσιού που το γνωρίζεις και μιας οικογένειας που επίσης τη γνωρίζεις και ξεφυλλίζεις ένα λευκωμα πολλών ετών...Και δεν είναι στιχάκια απλά, είναι προτάσεις που φτιάχνουν έναν ποίημα μια εικόνα, πολλές εικόνες και μέσα εκεί είσαι εσύ...Καλλιτεχνική σχεδίαση Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Η! Μπράβο στους Αντίποδες!

[Christos T. (book__yourself) · Rating 5 out of 5]

Ανατομία κόρης θα πει: η ζωή της κόρης (ως κόρης) στο μικρό κήπο της Εδέμ, κατακερματισμένη μπροστά στα μάτια μας ώστε να την εξετάσουμε. Ώστε να δούμε την ανατομία της.
Δεύτερο βιβλίο της Μαρίας Φακίνου που με αφήνει με το στόμα ανοιχτό (το πρώτο ήταν η κλίμακα Μπόγκαρτ).
Ένα έχω να πω· κρίμα που δεν έχω γράψει εγώ αυτό το βιβλίο! Διαμαντάκι από τα λίγα, πολλά μπράβο!

[Myrto · Rating 5 out of 5]

Πανέμορφο βιβλίο. Πολύ προσωπικό, στο μεταίχμιο ποίησης και πεζού. Και πράγματι παλίμψηστο είναι πάνω απ'όλα η πιο σωστή λέξη για να το περιγράψει κανείς' απλώς ως αναγνώστες έχουμε και ένα προτέρημα παραπάνω: έχουμε την ευκολία της εύκολης σύνδεσης, αφού όλα τα γεγονότα κι οι αναμνήσεις που συλλογικά σκιαγραφούν το παλίμψηστο της ύπαρξης της ομιλήτριας-συγγραφέα σε μας παρουσιάζονται διαδοχικά, το ένα πλάι στο άλλο, ταιριαστά.

[Irini 이리니 Thalassinou · Rating 4 out of 5]

3,5 *
Το πρώτο βιβλίο της Φακίνου που διαβάζω. Ιδιαίτερο ύφος, αλλά σαν κάτι απροσδιόριστο να μου έλειψε.

[Katia Petsali · Rating 4 out of 5]

«Φιλί-χαστούκι.»

[νίκη κωνσταντίνου-σγουρού · Rating 4 out of 5]

Θα σταθώ στις πολύ όμορφες «οικιακές» περιγραφές· κουζίνες, κήποι, σερβίτσια τσαγιού για κούκλες.

[ένα βιβλίο για τις κόρες, τις λέξεις και τους κήπους | «το βράδυ τρυπώνω στο κρεβάτι της μαμάς μου και κοιμάμαι στην αγκαλιά της. έχεις χώμα στα μαλλιά σου, λέει»]

[Konstantinos · Rating 4 out of 5]

4,5*

[Stavriana Astradeni · Rating 4 out of 5]

Ίσως το πιο ειλικρινές, σίγουρα το πιο καλό απο τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής της Μαρίας Φακίνου.

[Angie · Rating 4 out of 5]

Θεατρικός και εικονοπλαστικός λόγος σε ένα βιβλίο που όσο του λείπει σε έκταση το αναπληρώνει σε ένταση. Μικρά κεφάλαια που άλλες φορές νομίζεις πως πρόκειται για πεζό κείμενο και άλλες για ποίηση. Σκληρές, αρρωστημένες καταστάσεις, ειπωμένες σε πρώτο πρόσωπο από τη σκοπιά ενός μικρού κοριτσιού καθώς το παρατηρούμε να περνά από την παιδικότητα στην εφηβεία και έπειτα στην ενηλικίωσή του. Μια προβληματική από τα θεμέλιά της οικογένεια με σκηνές φαινομενικά "αθώες" που σου ανακατεύουν τα σωθικά. Γοητευτική και ιδιαίτερη η αποσπασματική γραφή της Φακίνου. Κάθε μικρό κεφάλαιο αυτού του βιβλίου θα μπορούσε να σταθεί και μόνο του ως σύντομο διήγημα. Πραγματικά δεν υπάρχουν πολλά λόγια για να το περιγράψω μιας και με άφησε κάπως μουδιασμένη. Αν το προτείνω; Σίγουρα ναι αλλά με μεγάλη επιφύλαξη ως προς τα trigger warnings.
3,5 /5

[George Spirakis · Rating 1 out of 5]

Κάπως αλλιώς ίσως, κάτι άλλο ίσως.
Όλα είναι προσπάθειες σεβαστές και με δίχως προσδοκίες πάντα για τους αναγνώστες μας.

[ιφιγένεια παπούλη · Rating 5 out of 5]

«Μέχρι σήμερα φαντάζομαι αυτή την εικόνα, των ορίων, σαν ένα αφρισμένο νερό που γίνεται χωμάτινο παρασύροντας στην πορεία του χαλίκια, συρματοπλέγματα, σχέσεις.»

[mar · Rating 3 out of 5]

«Ποιος αφήνει ένα παιδί δεκατριών χρονών να κάνει ό,τι θέλει; Πώς ζητάς από ένα παιδί να φροντίσει ένα άλλο παιδί;» Alexa play Class of 2013 by Mitski

[Vanessa · Rating 3 out of 5]

Η νουβέλα της Μαρίας Φακίνου, αφορά στην ιστορία μιας κοπέλας από την παιδική της ηλικία μέχρι την τα 25 περίπου χρόνια της.
Αποσπασματικη και πρώτοπρόσωπο αφήγηση, με μικρά κείμενα που μπορούν να σταθούν από μόνα τους αλλά όλα μαζί συνθέτουν μια εικόνα.

"Από νωρίς άφησα τα πράγματα να με διαλέξουν. Οι άνθρωποι, οι σκέψεις, οι συνθήκες. Υπήρχε, ωστόσο, μέσα μου ένας σκοτεινός τόπος που με τα χρόνια βάθαινε, ένας εσωτερικός μικρόκοσμος δαιδαλώδης, που δεν ήξερα ότι έτρεφα, μόνο με γέμιζε με μια απροσδιόριστη ανησυχία, και στο τέλος θα βρισκόμουν να γνωρίζω τον παραμικρό του παράδρομο, στενό και αδιέξοδο. Θα κατέφευγα σε αυτόν κάθε φορά που το έξω απειλούσε το μέσα."

Ένα βιβλίο για το οποίο άκουσα καλές κριτικές. Δύσκολο ανάγνωσμα, σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς για να καταλαβεις, δεν σου τα προσφέρει "μασημενα" και συνήθως προσωπικά απολαμβάνω τέτοιους είδους κειμενα.
Παρόλα αυτά δεν κατάφερε να με "πάρει" μαζί της. Ίσως πρέπει να το ξανά δοκιμάσω.

[lia · Rating 5 out of 5]

"Η αλαζονεία τ��ς ευτυχίας που πάντα πιστεύει ότι τίποτε, κανένα αιφνίδιο τώρα, δεν πρόκειται να την διαταράξει."

[Maria Stefani · Rating 5 out of 5]

4.5
ένα μικρό διαμάντι