Քարակերտ երազներ

by Əkrəm Əylisli, Աքրամ Այլիսլի

75-ամյա Աքրամ Այլիսլին Ադրբեջանի ժողովրդական գրող է, արվեստի վաստակավոր գործիչ: Նրա ստեղծագործությունները ժամանակին թարգմանվել են Խորհրդային Միության և արևելաեվրոպական բոլոր լեզուներով, նաև անգլերեն. ֆրանսերեն, գերմաներեն, իսպաներեն: «Քարակերտ երազներ» վեպ-ռեքվիեմը հեղինակային թարգմանությամբ հրապարակվել է «Դրուժբա նարոդով» ամսագրում: Վեպը մեծ աղմուկ է հանել Ադրբեջանում, հեղինակը զրկվել է պետական պարգևներից ու կոչումներից, ենթարկվել հալածանքների ու սպառնալիքների:

Վեպը գրված է գեղարվեստական բարձր մակարդակով, արծարծում է հայ ընթերցողին հուզող բազում հարցեր, ընթերցվում է մեծ հետաքրքրությամբ և լուրջ մտորումների տեղիք է տալիս: Ընթերցողին տեղեկացնենք, որ Այլիսին ծնունդով Ագուլիսից է, գրական կեղծանունը՝ Այլիսի՝ Ագուլիս տեղանվան ադրբեջանական ձևն է, վեպի երազատեսիլ գործողությունները կատարվում են Ագուլիսում, իսկ հիշատակվող Լյուսիկ անունով աղջիկը Լուսիկ Ագուլեցին է:
«Էդիթ Պրինտ» hրատարակչությունը հանձն է առնում գրքի շահույթի 10 տոկոսը իբրև բարեգործություն նվիրաբերել Ադրբեջանից և Հայաստանից բռնահանված փախստականների օգնության ֆոնդերին:

Genres: Fiction, Historical Fiction, Historical, Book Club, Asia, Literary Fiction, Russia

160 pages, Paperback

First published January 1, 2012

About the author

Better known by his pen name Akram Aylisli, is an Azerbaijani writer, playwright, novelist and former member of parliament. His works have been translated from his native Azerbaijani into a number of languages in the former Soviet Unionand around the world. He was decorated by the President of Azerbaijan with the prestigious "Istiglal" (2002) and "Shokhrat" orders. In 2013, after the publication of Aylisli's Stone Dreams novella, which depicted the pogroms carried out by Azerbaijanis against the Armenians in Sumgait and Baku and presented Armenians in sympathetic light, President Aliyev signed a presidential decree that stripped Aylisli of the title of "People's Writer" and the presidential pension. His books were burnt by Azerbaijani intelligentsia and compatriots in his hometown, his son and wife were fired from their jobs and a "bounty" of some $13,000 was promised for cutting the writer's ear off. In March 2014, a formal request was made by various public figures throughout the world to nominate Aylisli for the Nobel Peace Prize.

Reviews

[Emma · Rating 3 out of 5]

3.5

[Adam Carman · Rating 5 out of 5]

Read this with Emma's club for around the world as an exemplar of writing from Azerbaijan. I was intrigued by the premise as well as the fact that publication of this novel has resulted in the author being placed under constant house arrest for the last eight years. In it, we follow an Azerbaijani writer with sympathies for the Armenian minority, who is beaten into a coma by politically motivated thugs.

In addition to a gripping, disturbing reality, the deeper meaning is that Americans have always been able to think of nations like Azerbaijan as "chaos banana republics" out in the middle of nowhere, ridicule them for their pathetic strong man governments and look down on them for the way they comport themselves. But in the dawning days of a new Trump era in the United States, the words from this brave man carry special resonance. As a Philistine of epic proportions tries to assert his control not just of the government and economy but over all forms of expression, will there be artists like Akram Aylisli who will stand up and defy him?

"I'm convinced that only supremely untalented people could so talentlessly ruin the country. Do you really not see there's no clear thinking in any one of their actions? And all of their perestroika is nothing more than a new weapon in the struggle for power. The people are in complete confusion, and nobody believes he is master of his own fate. Everything's going to pieces and being ruined. The country's becoming a stinking swamp."

God help us all.

[Dató · Rating 5 out of 5]

Եթե յուրաքանչյուր նահատակված հայի համար ընդամենը մեկ մոմ վառեին, այդ մոմերի ցոլքերը Լուսնի լույսից ավելի պայծառ կլինեին։
―
Երկար ժամանակ ռիսկ չէի անում գիրքը կարդալ։ Պատճառը հստակ ասել չեմ կարող, որովհետև ինքս էլ չգիտեմ։ Գիտեի, որ գրքում անդարդարձ է կատարվում հայերին, Բաքվի և Սումգայիթի ջարդերին։ Իսկ դրանից առաջ ես արդեն տեղեկացված էի այդ իրադարձություններին, քանզի տատիիս կողմը 1988 թվականին Բաքվից գաղթել է Երևան և հաստատվել այստեղ։ Թե ինչ են հայերի հետ 80-ականների վերջերին, գիտեի, պատմել էին, ու շատ մանրամասն։ Ծանր էի տանում։
―
Ես համոզված եմ, որ հեղինակը գիտեր, թե ինչ է սպասվում գիրքը հրատարակվելուց հետո։ Ու ամենաշատը հարգում եմ նրա համար, որ քաջ գիտակցելով հետագա խնդիրները, ճշմարտությունն է ներկայացրել։

Մի խոսքով, կարդացեք։ Իրոք լավ ստեղծագործություն է։

[Nicole Bergen · Rating 4 out of 5]

In not sure what to make of this novel-requiem. It is a bit like a dream and I’m very glad I read it. The introduction was just as interesting as the book—the author is still basically under house arrest by the Azerbaijan authorities for writing Armenians in something other than a negative light. I always love it when people can look past the easy stereotypes and write characters of, supposedly, the enemy’s ethnicity as real people. We need more of that in the world.

[Ilze Paegle-Mkrtčjana · Rating 5 out of 5]

Romāns fantasmagorija, romāns feerija, kurā realitāte un sapnis, ikdienas dzīve un iztēles pasaule, absurds un veselā saprāta balss reizēm tik cieši savijas, ka jebkādas robežas, šķiet, izzūd pilnīgi un galīgi. Ideāls paņēmiens, lai pētītu kā autokrātisma dzimšanu, tā arī autokrāta, konformista un nonkonformista personības veidošanās līkločus šādas sistēmas ietvaros - un autors savu uzdevumu veic perfekti. Šajā romānā būs pagrūti atrast "pozītīvo varoni", kuru kādreiz tik izmisīgi meklēja padomju socreālisma apoloģēti, toties visa veida negatīvo vai daļēji negatīvo varoņu gan ir papilnam - visvarenais Raīss, kura tēlā manāmas gaužām labi atpazīstama personāža iezīmes, novecojušais un nu jau nevajadzīgais Raisa pakalpiņš Elbejs, kurš apskaidrības brīžos neprātīgi un pilnīgi veltīgi ilgojas pēc kaut kā tīra un nesamaitāta sen zudušajā bērnības pasaulē, bijušais augstskolas rektors Sefali, kuru pat visskaistākās atmiņas un sapņi nespēj paglābt no draudīgās realitātes... Un tā tālāk, un tā tālāk, uzskaitījumu var turpināt ļoti ilgi, līdz aptverti praktiski visi romāna varoņi. Pat aktieris Sadajs Sadigli no Eilisas, neapšaubāmi pievilcīgākais un morāli spēcīgākais šajā varas apsvilināto plejādē, galu galā piedzīvo neizbēgamu sakāvi - simbolisku, taču tādēļ ne mazāk skaudru. Un tomēr, par spīti autora pamatotajam un ārkārtīgi pesimistiskajam skatījumam uz diktatūras reālijām, šo romānu laiku pa laikam caurstrāvo gaisma - zeltaini sārta kā Sadigli dzimtajā Eilisā. Iespējams, to var dēvēt par cerību...
Noslēgumā gribētos piesaukt kādu nesenu diskusiju FB "Grāmatnieku" grupā un piebilst, ka šis nu reiz ir tas gadījums, kad autora personība nolasāma teju katrā romāna teikumā. Ļoti pievilcīga, spēcīga un nesaudzīgi godīga cilvēka personība...

[Marat M. Yavrumyan · Rating 4 out of 5]

Ռուսերեն տարբերակն եմ նայել, հենց հրապարակեցին, մի երկու տարի առաջ պիտի որ լիներ։ Շատ չեմ հիշում տրամադրությունը, որը մնաց գրքից հետո, ինչ որ հակասական էր, հետաքրքիր էր հենց ժամանակակից ադրբեջանցի հեղինակ կարդալու հանգամանքը, ու տեսնելու, ինչպես են նրանք նայում այս ամենին։ Ամեն դեպքում, անկախ ամենից, որպես զուտ գեղարվեստական գործ, արժեր երևի կարդալը։ Հայերեն թարգմանությունները չգիտեմ, հետաքրքիր կլիներ հենց բնագրից, ոչ միջնորդավորված ռուսերենից ։ Այս հրատարակությունից զատ, մեկ այլ թարգմանություն էլ կար ժամանակին, Արման Նավասարդյանը, դեսպան։ Տեսնես մինչև վերջ հասցրե՞ց գործը։

[Riccardo Mazzocchio · Rating 2 out of 5]

L'autore e la sua famiglia sono stati messi al bando nel proprio paese (Azerbaigian) per via di questo libro e delle sue vedute sul rapporto conflittuale con gli Armeni. Tuttavia, da un punto di vista strettamente letterario, ho trovato la scrittura non sempre adeguata alla storia e alle vicende narrate.

[İlhamə · Rating 5 out of 5]

Qazandığı hər şeyi riskə atıb belə bir əsər yazma cəsarəti göstərdiyinə görə yazıçını sadəcə alqışlamaq olar. Bir çoxlarına görə, bəlkə də, o bu əsərlə öz yaradıcılığını məhv etdi. Mənə görə isə, Əkrəm Əylisli məhz bu əsərlə özünü unudulmaz etdi.

[Tatevik (KiVeTaTKa) · Rating 5 out of 5]

Դժվար ու միևնույն ժամանակ շատ արագ ընթերցվող գիրք էր, որը դարերի խորքից ու ակունքներց եկող հային, իր բախտով ու առօրյայով բերում հասցնում էր առ այսօր։ Լուսիկ Ագուլեցուն գրքում գտնելը յուրահատուկ տաքուկ զգացում էր, հիանալի բացահայտում։ Հայի կորսված Ագուլիսը․․․․
Գիրքը մանրամասն ներկայացնում է կիրթ, մարդ մարդու տանջանքները իր ազգի վայրենացման, մարդկության և գթության կորստի գիտակցման համար, անարդարության համար, փուլ եկող, գլուխն ի վար շուռ եկող աշխարհի համար։
Նկարագրությունները շատ գունեղ էին, իսկ դեղնավարդագույն ժպիտն այնքան պատկերավոր, որ աննկատ տեղափոխվում էիր Ագուլիս, անցնում էիր նեղլիկ փողոցներոով, տեսնում էիր Վանքը, Վարդակերտի եկեղեցին Ագուլիսի ամենաբարձր կետում, ժայռերի դիմաց, ժայռերին ձուլված եկեղեցիները։

[Táňa Sedláková · Rating 4 out of 5]

zastať sa nevinného človeka bez ohľadu na čokoľvek prvoplánové. to je linka deja, ktorá sa - v tejto knihe - odohráva na prelome 80/90rokov v Azerbajdžane počas opäť vyeskalovaných kontliktov medzi domácimi azerbajdžáncami a domácimi arménmi. linka románu, pre ktorý autor aj jeho rodina trpeli. román autora, ktorý bol v 2014 nominovaný na Nobelovú cenu za mier. so zatajeným dychom.

[Zuzana Reveszova · Rating 5 out of 5]

Výborná útla kniha s dejinným, zemepisným a morálnym presahom. Postavy-figúrky s rozhodnutiami v mlynčeku etnických konfliktov.

[Madara · Rating 5 out of 5]

Pilnīgi jauns kosmoss.
Un Eilisa....

[Evelyn Shaw · Rating 3 out of 5]

Aylisli continues to be travel banned, state persecuted and subject to campaign harassment for writing this.

[Denisa Ballová · Rating 3 out of 5]

Toto nie je kniha na jar. Toto nie je ani kniha na leto. Toto je kniha na sivé večery, keď je človeku ťažko. Toto je kniha na zimné večery, keď je vonku rýchlo tma. Pretože táto kniha sa nečíta ľahko. Toto je kniha, ktorá pre prečítanie potrebuje jeden dych. Čitateľa, čo sa sústredí od začiatku do konca, ktorý si pamätám mená, vzťahy aj historické súvislosti. Čitateľa, ktorý vie čo-to o konflikte medzi Arménmi a Azerbajdžanmi, ktorý vie, čo sa stalo a nemalo sa stať.

Kniha Akrama Ajlisliho je aj o ľuďoch, o tom, ako sa menia a ako zrazu nenávidia susedov a mlátia svojich hrdinov. Je však aj o tých druhých, ktorí nikdy nebudú tvrdiť, že biela je čierna. O tých, ktorí vedia, že tí prví len zastrašujú ľudí a udržujú ich v strachu, aby sami mohli bez strachu žiť.

"V krajine nezostala jediná duchovná autorita, človek, ktorý by bez strachu o svoj vlastný krk mohol povedať ľuďom pravdu. Kam sa podel náš humánny národ? Kde je naša slávna inteligencia?"

Je aj o ťažkých časoch, ktoré sa tak veľmi podobajú na tie dnešné, kedy je tak jednoduché kúpiť si druhého a navyše mu vziať jeho dôstojnosť. Bez hanby, bez ničoho. Jednoducho. Len tak.

"Teraz sa na nich chystáte zvaliť všetku vinu za vlastnú otrockú poslušnosť, aby ste z toho blata sami vyšli bez poškvrny. Túžite púšťať žilou a strašne sa pri tom ponáhľate, pretože by ste chceli mať všetko hneď, aby toho bolo čo najviac a hlavne - čo je najdôležitejšie - bez námahy a veľkého premýšľania. Zato on sa dostal na vrchol vďaka svojmu dôvtipu. Poháňaný vrodenou túžbou po moci. Áno, skladal hymny otroctvu, ale či ste to neboli práve vy, kto ich potom najhlasnejšie spieval? Pritom teraz, keď predajnosť v ľudí kypí najviac, keď v ľuďoch nezostal kúsok hanby alebo svedomia, keď sa všetci dusia ukrivdenosťou a zlosťou, keď klamú toľko, že človek len ťažko hľadá orientačný bod, vy ste v sebe našli odvahu..."

Kniha Kamenné sny je dôležitá, najmä v dnešných časoch, pri dnešnom rozmýšľaní ľudí. A je tak neuveriteľne podobná tomu, čo žijeme. Dnes. Teraz. Nie tam ďaleko. Ale tu v Európe.

[Annamariah · Rating 3 out of 5]

Like many of the books I have read for my "around the world" challenge, this is not one of those books you read for the exciting plot but one you read in order to learn more about the world. Akram Aylisli's Stone Dreams is a novella which tells about the conflict between Azerbaijan and Armenia. The book was not well received in Azerbaijan because of it's sympathetic view of Armenians, though the author's intention was to help bring peace between the nations. I learned a lot while reading this book (mostly because I was compelled to google extra information about Azerbaijan's history, but also because of the numerous footnotes by the author).

[Sofi Hakobyan · Rating 5 out of 5]

Моя оценка не связана с тем, что книга говорит про армян и про Карабах, а с тем, что она написана честно, красиво, от души и с такой душераздирающей откровенностью, что я даже завидую ему и спрашиваю себе, сделала бы я то же самое на его месте? Не знаю. Он храбрый человек, но больше всего, он на стороне правды и добра, не важно в чьей стране эта правда и это добро. Он - универсальная правда. Таких, как он везде мало, а то эта бессмысленная война закончилась бы давно.

[Henrika]

Tälle on vaikea antaa tähtiä. Itselle konteksti ja kaikki viittaukset eivät aivan auenneet, mutta on helppo ymmärtää, miksi tämä on ilmestyessään aiheuttanut hälyä.

[Ming’s shelfcontrol · Rating 3 out of 5]

3.5 probably. I really appreciate the educational aspect of this book. It’s the first time I learned anything about Azerbaijan and its history. It’s such tragic, heavy, depressing, and heartbreaking history. It feels more like the author’s monologue/essay/diary than a fiction story. So it reads a bit dry, it’s more of a telling, rather than showing. Basically minimal to no character depiction, I am very character and plot driven person. So probably also why I didn’t find this as effective as I hope it would.

[CK · Rating 4 out of 5]

Such an important book to read right now for many different reasons. The author's circumstances of false imprisonment for writing this book are eeriely similar to the way our own government is treating Mahmoud Khalil. The conflict between Azerbaijan and Armenia share similarities with Palestine and Israel, especially how media propaganda and brainwashing citizens through religion and money come into effect. This book heartbreakingly describes how hopelessness one can feel when you don't recognize the physical place you are from and the people who claim to be yours anymore.

[Christophe Vincent · Rating 3 out of 5]

#ChallengeLecture100Pays
69/100 Azerbaïdjan 🇦🇿

Une condamnation des persécutions à l'encontre des Arméniens,une nostalgie du vivre ensemble et une critique du pouvoir qui auront valu a cet auteur Azéri d'être déchu de sa nationalité et assigné à résidence.

[Arybo ✨ · Rating 3 out of 5]

«Questi arrivano e uccidono, poi arrivano quelli e uccidono. Se si accendesse almeno una candela per ogni armeno ucciso violentemente, la luce di queste candele sarebbe più viva di quella della luna.»

Romanzo spiraliforme, dalle tempistiche sfaccettate, chiaro nella prosa e poetico nei ricordi d’infanzia a Ajlis. Triste e scioccamente attuale. Sapevo poco del rapporto armeni-azeri e quello poco che sapevo dipendeva dalle ripercussioni sugli edifici sacri del Nagorno-Karabakh (sì, ho studiato arte medievale armena).

«Questo popolo, continuamente sfruttato e tormentato dagli oppressori, non ha mai smesso di costruire chiese, scrivere libri e, alzando le mani al cielo, invocare il proprio Dio».

Questo libro ha aperto un piccolo spiraglio sulla nebbia delle mie conoscenze e mi spinge a informarmi di più.

Non riusciva a capire perché, in un’epoca in cui sembrava che nessuno temesse niente, lui dovesse vivere nella paura. Perché in ogni parola letta sui giornali, ascoltata alla radio, alla televisione, dalle labbra degli oratori nelle piazze, delle donne nelle strade, sentiva l'annuncio di una tragedia? Perché s'incupiva nel vedere le donne incinte o le coppiette che passeggiavano nei parchi, nei viali: possibile che solo a lui toccasse temere per il futuro di tutti? Quale antica paura aveva dentro di sé, da essere ora così terrorizzato al solo pensiero che l'urlo di strade e piazze, prima o poi, avrebbe portato al potere un nuovo Padrone? Perché proprio lui, Sadaj Sadygly, era destinato a provare fin d'ora dolore, a soffrire per l'inevitabile spargimento di sangue?

[Mikko Saari · Rating 3 out of 5]

Maailmallista sivistystä, eli harvinaislaatuinen suomennettu azerbaidžanilainen kirja. Eipä näitä kovin paljon taida olla; olisiko tämä edelleen ainoa?

Paikoin tämä on vähän vaikeasti aukeava kirja, kulttuurilliset viittaukset menevät ohi vasemmalta ja oikealta. Mutta siinähän sitä sivistyy. Armenialaisten ja azerien välinen vihanpito on sen verran universaalia, että sen ymmärtää kyllä, ja näin puolueettomana asian suhteen on helppo ymmärtää kirjailijan humaania kantaa armenialaisia kohtaan.

Mielenkiintoinen kirja siis ja lukemisen arvoinen.

[Fuad · Rating 1 out of 5]

Overrated and cheap copycat of Orhan Pamuk's style. It's just preaching hatred of your own people. Not every repentance, but hatred, permeates every page of this opus of the writer, who all these years considered himself an unrecognized and underrated author.

[Diana · Rating 3 out of 5]

This was a unique read but the writing style was really not my cup of tea. Maybe it was all about the translation (Slovak). I repetitively found myself lost because of the characters. There were just too many of them in my opinion.

[Igor · Rating 2 out of 5]

Откровенно слабая проза, скучно, смазано и вяло.

[Aurelia · Rating 3 out of 5]

Akram Aylisli’s Stone Dreams is a controversial novella that delves into the complexities of memory, identity, and ethnic conflict in Azerbaijan. Originally published in Russian in 2012, the book sparked intense backlash in Azerbaijan, leading to Aylisli being stripped of his titles and even having his books publicly burned. It’s a bold, painful story that confronts past violence—particularly the anti-Armenian pogroms of the late 20th century—but also raises questions about how history is remembered (or erased).

The story follows Sadykh Sadykhly, an aging Azerbaijani actor, who is found unconscious and beaten on a street in Baku. As he drifts in and out of consciousness in a hospital bed, his mind takes him through his past—his childhood in the village of Aylis, his career, and, most importantly, his personal reckoning with the ethnic violence that has plagued Azerbaijan. Through Sadykh’s recollections, Aylisli confronts the anti-Armenian pogroms of Baku and Sumgait, depicting the brutality inflicted upon Armenian communities and the erasure of their history from the region, both physically and in collective memory.

Stone Dreams made me want to understand what came before and seek out more information about the region’s history. I had always been aware of the recent conflicts in the region, but they existed in the background for me—I never looked into the details. More than that, I wasn’t very familiar with the region’s history before the 20th century. After some research, I found myself frustrated by the book's one-sidedness. Aylisli paints a vivid picture of the horrors committed against the Armenian population but does not explore the violence experienced by Azerbaijanis with the same depth. Given that cycles of violence rarely exist in isolation, this omission felt like a lost opportunity for a fuller, more complex narrative.

Stone Dreams reminded me of Some Desperate Glory by Emily Tesh, which I read recently. While vastly different in setting and genre, both books touch on the inescapable cycles of violence, the moral weight of history, and the difficulty of true reconciliation. The tragedy of Stone Dreams isn’t just in its portrayal of past horrors but in how familiar they feel—how history repeats itself, how neighbors turn against neighbors, and how pain, when left unexamined, begets more pain.

Aylisli’s prose is evocative and introspective, blending realism with a dreamlike sense of memories steeped in regret and reflection. His depiction of violence is neither gratuitous nor sensationalized; rather, it is a lament for what has been lost—not just lives, but a shared history, erased by nationalism and war. Despite its flaws, Stone Dreams remains a powerful book, forcing its readers to confront uncomfortable truths. It is a story of guilt, silence, and, perhaps most tragically, the impossibility of true reconciliation in a world where wounds remain unhealed.

[Julie · Rating 4 out of 5]

Because of this book, the author, Akram Aylisli, has lost his right to leave his country or even his city. He has been under virtual house arrest for 12 years. He lost his state pension. His wife and sons lost their jobs. This book and all of his prior books were removed from the shelves, burned and banned. There have been protests outside his apartment building calling for his death. His “crime” was showing sympathy to Armenian victims of ethnic cleansing while failing to mention Armenian crimes against Azerbaijan.

This is a book that deserves to be read for these reasons alone.

It’s a short story of just over 100 pages, but it took me two weeks to read it. The writing is dense, and a lot of the cultural references were unfamiliar to me, so I chose to stop to research them.

The concept behind the story – seeing the dreams of a man in a coma – was an interesting stylistic choice. Because of the dreamlike state of Sadai, the story does occasionally have a feeling of being disjointed as he jumps about through his memories. Ultimately, the reader is never really meant to care about Sadai, but the reader is meant to care about ethnic cleansing and corruption. The stories about the 1919 slaughter are powerful.

The author’s love for his hometown is evident in the writing. He paints a beautiful picture of the region.

[isabell ☮︎︎ · Rating 3 out of 5]

3.5 stars

devastating. thats all i can say.

the fact that using his voice has cost Akram Aylisli his freedom – that his books were burned, that he has been under house arrest since 2013, that he has been declared a banned author in his own country –unthinkable. and yet, his words persist. the fact that this work has been translated into english is so important; voices like Aylisli must not be forgotten.

huge thanks to Katherine E. Young for her translation, ensuring that Stone Dreams reaches readers beyond its suppression. this is not a political pamphlet–it is literature, written by a man with a 50-year literary career. to deny its importance would be to deny the power of storytelling itself.

while the literary quality of Stone Dreams itself didn’t astound me, its impact is undeniable.

[Avani Ghosh · Rating 3 out of 5]

Basically an Azerbaijani actor goes to a hospital after protecting an Armenian man from being hate crimed and is described as being very Don Quixote esque / idealistic about their war w Armenia and is basically very much sympathetic to the Armenian people. As a result the author has been jailed and the book is banned in Azerbaijan I think.

Honestly I really hyped this up and really wanted to like it but everything is so one-note. I don’t think it's the author's responsibility to contextualize especially bout events in their country when writing about them but it felt like too much was missing here 6/10

[Lilly H · Rating 4 out of 5]

3.5⭐️

This book is beautiful, yet heartbreaking. I had no idea about the Armenian-Azerbaijani conflict. The story of Aylis and her devastation was touchingly told through the point of view of a man who loved all the people from his homeland, regardless of their origin or religion, because they were first and foremost, Aylis's people. The messages in this book are relevant to so much going on in the world right now. I learned so much, and I think this is an incredibly important book for everyone to read!