What do you think?
Rate this book
Żniwiarz #1
Pusta noc
Pierwsza odsłona serii Żniwiarz!
Mówią, że demony, zabobony i czary odeszły już do przeszłości. Czy na pewno?
Na pierwszy rzut oka Magda jest zwykłą dwudziestolatką. Czas wypełnia jej praca w małej księgarni oraz obowiązki domowe. To jednak tylko pozory, gdyż w wolnych chwilach, zamiast spotykać się z rówieśnikami, Magda tropi upiory rodem ze słowiańskich wierzeń. Z krainy umarłych ucieka najpotężniejsza istota, z jaką żniwiarze kiedykolwiek musieli się zmierzyć. Tymczasem między Magdą a Mateuszem, tajemniczym chłopakiem, który niedawno wprowadził się do miasteczka, zawiązuje się nić sympatii. Dziewczyna pokazuje Mateuszowi świat słowiańskich wierzeń, nie mając pojęcia, że już wkrótce ona i jej przyjaciele znajdą się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.
Mówią, że demony, zabobony i czary odeszły już do przeszłości. Czy na pewno?
Na pierwszy rzut oka Magda jest zwykłą dwudziestolatką. Czas wypełnia jej praca w małej księgarni oraz obowiązki domowe. To jednak tylko pozory, gdyż w wolnych chwilach, zamiast spotykać się z rówieśnikami, Magda tropi upiory rodem ze słowiańskich wierzeń. Z krainy umarłych ucieka najpotężniejsza istota, z jaką żniwiarze kiedykolwiek musieli się zmierzyć. Tymczasem między Magdą a Mateuszem, tajemniczym chłopakiem, który niedawno wprowadził się do miasteczka, zawiązuje się nić sympatii. Dziewczyna pokazuje Mateuszowi świat słowiańskich wierzeń, nie mając pojęcia, że już wkrótce ona i jej przyjaciele znajdą się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.
431 pages, Paperback
First published May 24, 2017
256 people are currently reading
4175 people want to read
About the author
Paulina Hendel
21 books256 followersAbsolwentka filologii angielskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Od kilku lat pisze opowiadania do prasy kobiecej. Interesuje się polską literaturą fantastyczną i przygodową, a także twórczością Terry’ego Pratchetta. W czasie wolnym zajmuje się rekonstrukcją historyczną.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 772 reviews
June 19, 2017
RECENZJA FILMOWA - https://youtu.be/LaQ4n2b1PDE
Cztery z duży minusem.
Cztery, ponieważ:
- czyta się bardzo lekko, świetna pozycja na wakacje
- mitologia słowiańska tym razem w świecie współczesnym, przez co dla mnie bardzo przystępna, kiedy nie obracamy się w świecie chłopów i archaizmów ;)
- proste, aczkolwiek konsekwentne zasady świata/magii
- opisy upiorów, które mogą przerażać
- książka jest po prostu dobra w swoim gatunku
Z dużym minusem, ponieważ:
- połowy zwrotów akcji możemy się domyślić (zwłaszcza jeżeli czytamy na codzień gatunkową fantastykę - więc może to moja wina :x)
- zabrakło prawdziwego poczucia zagrożenia ze strony "mroku"
No i jeszcze to wydanie, proszę Was, przecież ono jest przepiękne :)
May 31, 2017
Polska demonologia ludowa w natarciu.
Mam wrażenie, że mamy drugi renesans motywu słowiańskiego w polskiej fantastyce. Jeszcze czasem się wzdrygam na wspomnienie pierwszego i te wszystkie Swarogi i Pirogi. W drugiej fali polską demonologię ludową przejęły autorki, więc mamy te nieszczęsne Dory Wilk, Żerce i teraz Żniwiarze. Hendel wypada na tym tle całkiem pozytywnie.
"Pusta noc" została pomyślana jako część większej całości, więc ten tom to przede wszystkim ekspozycja, przeprowadzona całkiem gładko. Poznajemy świat i bohaterów. Główna bohaterka, Magda, krewna Żniwiarza, widująca zmarłych ze względu na odziedziczony rodzinny talent, jest wiarygodnie przedstawiona i całkiem sympatyczna. Sfrustrowana, zdeterminowana i szczera w tym, co robi i co chce od życia. Feliks, czyli krewny Żniwiarz, wypada przy niej dość blado, zwłaszcza, że w połowie powieści zmienia mu się osobowość.
Z całej powieści najbardziej podobała mi się sama koncepcja Żniwiarzy, ale mam też wrażenie, że autorka z braku wyobraźni poszła po najmniejszej linii oporu, kiedy tłumaczyła, że dusza Żniwiarza zawsze szuka ciała tej samej płci. To jak piekło zmarnowanych możliwości. Jestem w stanie wyobrazić sobie, że do "Pustej nocy" można napisać fanfiki lepsze niż sama powieść.
Ponieważ to ekspozycja, więcej kwestii pozostaje niewyjaśnionych niż rozwiązanych. A największym problemem autorki jest to, że sama siebie spoileruje. Nie wiem, na ile to identity porn, które uprawia ma wprowadzać suspens, a na ile poczucie zagrożenia względem głównej bohaterki i wydaje mi się, że autorka też tego nie wiedziała. To jakby co jakiś czas sugerowała, że zagrożenie istnieje i nadciąga z tego właśnie kierunku, ale nie chciała powiedzieć za dużo, jednocześnie nieświadoma, że zdradza wszystko. Na 116 stronie dowiadujemy się zasadniczo wszystkiego. Potem autospoilery powtarzają się sukcesywnie co drugi rozdział, tak więc wielka rewelacja na samym końcu nie jest wielka rewelacją, ale narracja dalej traktuje to jak, jakby czytelnik miał być zaskoczony. Heh. Nie wyszło.
Główną zaletą powieści jest akcja. Krew leje się dużo i często, walka trwa niemal nieustannie. Ale początkowo sceny akcji były tak statycznie opisane, że łapałam się na tym, że nie obchodzi mnie, co się dzieje, byle się skończyło, bo dialogi wnosiły więcej do fabuły. Dopiero w połowie powieści albo przyzwyczaiłam się do stylu, w jakim jest pisana, albo to się poprawiło. Stawiam na to pierwsze.
Sięgnę po drugi tom, jeśli wpadnie mi w ręce, ale mała szansa, żebym go wyczekiwała. Chcę wiedzieć, co stanie się dalej i o co w tym tak naprawdę chodzi, ale nie wciągnęłam się na tyle, żeby fangirlować. W sumie przeczytałabym streszczenie na wikipedii zamiast drugiego tomu. I czekała na fanfiction.
A, można zagrać w kliszowe powieściowe bingo. Zaliczamy:
- samotną łzę spływającą po policzku,
- przedłużającą się przemowę Głównego Złego zdradzającą motywy postępowania
- ślepą na oczywiste wskazówki główną bohaterkę
Na pewno było tego więcej, ale te są najbardziej oczywiste i rzuciły mi się w oczy z siłą śnieżnej lawiny.
I duży plus za oddanie realiów pracy w księgarni. Kto myśli, że klient domagający się identyfikacji książki po źle opisanej okładce to przesada, ten nie zna życia. I niech mi znajdzie "tą słynną książkę o lataniu", której domaga się klient. Powodzenia.
Mam wrażenie, że mamy drugi renesans motywu słowiańskiego w polskiej fantastyce. Jeszcze czasem się wzdrygam na wspomnienie pierwszego i te wszystkie Swarogi i Pirogi. W drugiej fali polską demonologię ludową przejęły autorki, więc mamy te nieszczęsne Dory Wilk, Żerce i teraz Żniwiarze. Hendel wypada na tym tle całkiem pozytywnie.
"Pusta noc" została pomyślana jako część większej całości, więc ten tom to przede wszystkim ekspozycja, przeprowadzona całkiem gładko. Poznajemy świat i bohaterów. Główna bohaterka, Magda, krewna Żniwiarza, widująca zmarłych ze względu na odziedziczony rodzinny talent, jest wiarygodnie przedstawiona i całkiem sympatyczna. Sfrustrowana, zdeterminowana i szczera w tym, co robi i co chce od życia. Feliks, czyli krewny Żniwiarz, wypada przy niej dość blado, zwłaszcza, że w połowie powieści zmienia mu się osobowość.
Z całej powieści najbardziej podobała mi się sama koncepcja Żniwiarzy, ale mam też wrażenie, że autorka z braku wyobraźni poszła po najmniejszej linii oporu, kiedy tłumaczyła, że dusza Żniwiarza zawsze szuka ciała tej samej płci. To jak piekło zmarnowanych możliwości. Jestem w stanie wyobrazić sobie, że do "Pustej nocy" można napisać fanfiki lepsze niż sama powieść.
Ponieważ to ekspozycja, więcej kwestii pozostaje niewyjaśnionych niż rozwiązanych. A największym problemem autorki jest to, że sama siebie spoileruje. Nie wiem, na ile to identity porn, które uprawia ma wprowadzać suspens, a na ile poczucie zagrożenia względem głównej bohaterki i wydaje mi się, że autorka też tego nie wiedziała. To jakby co jakiś czas sugerowała, że zagrożenie istnieje i nadciąga z tego właśnie kierunku, ale nie chciała powiedzieć za dużo, jednocześnie nieświadoma, że zdradza wszystko. Na 116 stronie dowiadujemy się zasadniczo wszystkiego. Potem autospoilery powtarzają się sukcesywnie co drugi rozdział, tak więc wielka rewelacja na samym końcu nie jest wielka rewelacją, ale narracja dalej traktuje to jak, jakby czytelnik miał być zaskoczony. Heh. Nie wyszło.
Główną zaletą powieści jest akcja. Krew leje się dużo i często, walka trwa niemal nieustannie. Ale początkowo sceny akcji były tak statycznie opisane, że łapałam się na tym, że nie obchodzi mnie, co się dzieje, byle się skończyło, bo dialogi wnosiły więcej do fabuły. Dopiero w połowie powieści albo przyzwyczaiłam się do stylu, w jakim jest pisana, albo to się poprawiło. Stawiam na to pierwsze.
Sięgnę po drugi tom, jeśli wpadnie mi w ręce, ale mała szansa, żebym go wyczekiwała. Chcę wiedzieć, co stanie się dalej i o co w tym tak naprawdę chodzi, ale nie wciągnęłam się na tyle, żeby fangirlować. W sumie przeczytałabym streszczenie na wikipedii zamiast drugiego tomu. I czekała na fanfiction.
A, można zagrać w kliszowe powieściowe bingo. Zaliczamy:
- samotną łzę spływającą po policzku,
- przedłużającą się przemowę Głównego Złego zdradzającą motywy postępowania
- ślepą na oczywiste wskazówki główną bohaterkę
Na pewno było tego więcej, ale te są najbardziej oczywiste i rzuciły mi się w oczy z siłą śnieżnej lawiny.
I duży plus za oddanie realiów pracy w księgarni. Kto myśli, że klient domagający się identyfikacji książki po źle opisanej okładce to przesada, ten nie zna życia. I niech mi znajdzie "tą słynną książkę o lataniu", której domaga się klient. Powodzenia.
Read
April 26, 2020DNF 320/430
September 5, 2019
Zacznę od tego, że bardzo spodobała mi się tematyka książki, fajnie, że Hendel znalazła naprawdę ciekawy i oryginalny pomysł na fabułę. Kto by pomyślał, że nasze prastare słowiańskie wierzenia w zmory, duchy, zjawy, utopce mogą być tak fascynujące. Szczególnie, że bohaterowie je wyłapują, a tytułowy Żniwiarz zajmuje się tym, że tak powiem zawodowo.
Dawno też nie czytałam książki w której aż tak bardzo polubiłabym aż kilku bohaterów. Moją ulubioną postacią w Żniwiarzu jest Feliks, czyli wujek Magdy i Żniwiarz. Przede wszystkim ma świetne ironiczne poczucie humor, a Jego relacja z Magdą jest po prostu komiczna. Bardzo też polubiłam ciotkę bohaterki, miała bardzo ciekawą osobowość.
No a nasza Magda również jest fajna. Jest indywidualistką, szalona i bardzo pozytywna.
A tak w ogóle, to ratunku, podczas czytania tej książki miałam Wam tyle do powiedzenia, że myślałam, że cały esej stworzę, a teraz nie potrafię sensownej opinii o niej sklecić.
Na ogół nie lubię w książkach polskich imion, ale tutaj one pasują idealnie. Autorka dobrała takie imiona, że nie miałam tego dziwnego wrażenia, jakie mam przy innych polskich powieściach. Zresztą Żniwiarz jest sam w sobie stworzony na nasz klimat, więc zagraniczne imiona zepsułyby ten piękny efekt.
To co najbardziej podoba mi się okładce Pustej Nocy, to nie ten wycięty napis, ale kolor. Zakochałam się w tym kolorze. ♥
Podsumowując jest to Polska powieść młodzieżowa, która jest intrygująca, pełna ciekawych akcji i polowań, bogata w ciekawostki na temat słowiańskich duchów i wierzeń, z przeuroczymi bohaterami, których naprawdę nie da się nie polubić. Wiem, że ta recenzja jest bardzo kiepska, ale książkę naprawdę bardzo, ale to bardzo Wam polecam!
Dawno też nie czytałam książki w której aż tak bardzo polubiłabym aż kilku bohaterów. Moją ulubioną postacią w Żniwiarzu jest Feliks, czyli wujek Magdy i Żniwiarz. Przede wszystkim ma świetne ironiczne poczucie humor, a Jego relacja z Magdą jest po prostu komiczna. Bardzo też polubiłam ciotkę bohaterki, miała bardzo ciekawą osobowość.
No a nasza Magda również jest fajna. Jest indywidualistką, szalona i bardzo pozytywna.
A tak w ogóle, to ratunku, podczas czytania tej książki miałam Wam tyle do powiedzenia, że myślałam, że cały esej stworzę, a teraz nie potrafię sensownej opinii o niej sklecić.
Na ogół nie lubię w książkach polskich imion, ale tutaj one pasują idealnie. Autorka dobrała takie imiona, że nie miałam tego dziwnego wrażenia, jakie mam przy innych polskich powieściach. Zresztą Żniwiarz jest sam w sobie stworzony na nasz klimat, więc zagraniczne imiona zepsułyby ten piękny efekt.
To co najbardziej podoba mi się okładce Pustej Nocy, to nie ten wycięty napis, ale kolor. Zakochałam się w tym kolorze. ♥
Podsumowując jest to Polska powieść młodzieżowa, która jest intrygująca, pełna ciekawych akcji i polowań, bogata w ciekawostki na temat słowiańskich duchów i wierzeń, z przeuroczymi bohaterami, których naprawdę nie da się nie polubić. Wiem, że ta recenzja jest bardzo kiepska, ale książkę naprawdę bardzo, ale to bardzo Wam polecam!
August 9, 2017
Świetna książka na urlop. Nie wymaga dużo od czytelnik i bardzo przyjemnie się czyta. Jeden minus wydarzenia można przewidzieć będąc na 70 stronie 😑 Mimo wszystko bardzo polubiłam takie klimaty i bohaterów więc napewno sięgnę po drugą cześć.
September 26, 2017
Nie wiem, czy jest ktoś, kto nie zachwycił się okładkami do tej serii. Raz, że intrygujący szkic. Dwa, wycięte litery. MAGIA!
Nie będę kłamać - zaciekawił mnie temat, jaki poruszony został w Żniwiarzu, a jednocześnie obawiałam się, czy polska młoda autorka udźwignie ciężar, jakim było przedstawienie nastoletnim odbiorcom - zapewne - mało znanego im wątku domonologii słowiańskiej i ludowej.
Spoiler:
Właściwie ciężko jest jednoznacznie określić, o kim jest ta historia: o Feliksie, żniwiarzu od lat zajmującym się polowaniem na demony, upiory i zoomorficzne zwidy; o Magdzie, jego dwudziestoletniej kuzynce, która chciałaby pójść w ślady wujka, a jednocześnie widzi, jak ciężkie jest życie u boku kogoś parającego się takim zajęciem; a może o samych potępieńcach, ich historii, sposobie funkcjonowania i tworzenia sojuszników? Fabuła na każdej stronie przepełniona jest akcją i nagłymi zwrotami akcji, a nie zaszkodzi to, by między wierszami wyczytać różnorodne tradycje czy zabobony ludowe. Okazuje się, że to, co jest nam wyjaśnione nauką, medycyną czy psychologią, tak naprawdę powstaje przez czyhające na nas potwory. Zwyczajny sen i upadek ze schodów... To już nigdy nie będzie takie samo...
Być może niektóre dialogi są stuczne i czuć to coś, co wyczuwam zawsze podczas lektury książek polskich autorów. Za to jest to tytuł do przeczytania dla przyjemności, trochę guilty pleasure, przy którym naprawdę można się świetnie bawić. Romans nie gra pierwszych skrzypiec, jak w większości modnych aktualnie powieści, a jest dyskretny i delikatny. Natomiast akcja, ciągłe pościgi i walki nie pozwalają nam odłożyć powieści nawet na chwilę. No i czarny charakter, taki nasz Voldemort ze swoim szczurzym pomocnikiem ^^
Spoiler:
ZOBACZ MATERIAŁ VIDEO:
VIDEO
Nie będę kłamać - zaciekawił mnie temat, jaki poruszony został w Żniwiarzu, a jednocześnie obawiałam się, czy polska młoda autorka udźwignie ciężar, jakim było przedstawienie nastoletnim odbiorcom - zapewne - mało znanego im wątku domonologii słowiańskiej i ludowej.
Spoiler:
Właściwie ciężko jest jednoznacznie określić, o kim jest ta historia: o Feliksie, żniwiarzu od lat zajmującym się polowaniem na demony, upiory i zoomorficzne zwidy; o Magdzie, jego dwudziestoletniej kuzynce, która chciałaby pójść w ślady wujka, a jednocześnie widzi, jak ciężkie jest życie u boku kogoś parającego się takim zajęciem; a może o samych potępieńcach, ich historii, sposobie funkcjonowania i tworzenia sojuszników? Fabuła na każdej stronie przepełniona jest akcją i nagłymi zwrotami akcji, a nie zaszkodzi to, by między wierszami wyczytać różnorodne tradycje czy zabobony ludowe. Okazuje się, że to, co jest nam wyjaśnione nauką, medycyną czy psychologią, tak naprawdę powstaje przez czyhające na nas potwory. Zwyczajny sen i upadek ze schodów... To już nigdy nie będzie takie samo...
Być może niektóre dialogi są stuczne i czuć to coś, co wyczuwam zawsze podczas lektury książek polskich autorów. Za to jest to tytuł do przeczytania dla przyjemności, trochę guilty pleasure, przy którym naprawdę można się świetnie bawić. Romans nie gra pierwszych skrzypiec, jak w większości modnych aktualnie powieści, a jest dyskretny i delikatny. Natomiast akcja, ciągłe pościgi i walki nie pozwalają nam odłożyć powieści nawet na chwilę. No i czarny charakter, taki nasz Voldemort ze swoim szczurzym pomocnikiem ^^
Spoiler:
ZOBACZ MATERIAŁ VIDEO:
VIDEO
February 18, 2022
Niestety Żniwiarz okazał się dla mnie wielkim rozczarowaniem.
Nawiązanie do demologi słowiańskiej to ciekawy i raczej rzadko spotykany motyw.
Dobry pomysł na fabułę i na wątek żniwiarzy, który bardzo lubię. Bohaterowie dobrze wykreowani.
Momentami czytało się ją z lekkim przerażeniem i wielką ciekawością co będzie dalej.
Książka po jakimś czasie stawała się przewidywalna, można było zauważyć pewien schemat ukształtowany przez autorkę.
Początek był nudny ale za to druga połowa jest już bardzo wciągająca.
Na ten moment nie planuje czytać kolejnych tomów.
Niestety zakończenie książki łatwo przewidziałam więc nie było zaskoczenia.
Nawiązanie do demologi słowiańskiej to ciekawy i raczej rzadko spotykany motyw.
Dobry pomysł na fabułę i na wątek żniwiarzy, który bardzo lubię. Bohaterowie dobrze wykreowani.
Momentami czytało się ją z lekkim przerażeniem i wielką ciekawością co będzie dalej.
Książka po jakimś czasie stawała się przewidywalna, można było zauważyć pewien schemat ukształtowany przez autorkę.
Początek był nudny ale za to druga połowa jest już bardzo wciągająca.
Na ten moment nie planuje czytać kolejnych tomów.
Niestety zakończenie książki łatwo przewidziałam więc nie było zaskoczenia.
May 5, 2021
5 to było C U D O W N E kupuje niedlugo kolejną czesc i czytam jak dalej potoczą sie losy głównej bohaterki
December 26, 2020
Widząc oceny na LB i Goodreads wiedziałam, że nie jest to najlepszy tom w serii, ale nie sądziłam, że jest aż tak słabo. Są małe plusy, ale najpierw minusy.
Początek bardzo mi się podobał - żniwiarz zabijający w nocy na cmentarzu umarłego, który wstał z grobu. Myślałam, że takie klimaty zostaną na dłużej. Niestety, z rozdziału na rozdział było coraz mniej takiego mrocznego klimatu, którego oczekiwałam.
Druga sprawa to sami żniwiarze. Sam pomysł na wymyślenie takich postaci jest prima sort, jednak autorka mogła nieco lepiej określić ich zachowania i cechy. Bo z tego co zauważyłam, to nie ma dużej różnicy pomiędzy walkami ze stworami w wykonaniu Faliksa (żniwiarza) oraz Magdy (zwykłej dziewczyny). Niby żniwiarze mieli być super szybcy, zwinni i silni, a okazuje się, że zwykła osoba potrafi to samo.
Bohaterowie też tutaj kuleją. Początkowo uwielbiałam Feliksa, ale niestety po zmianie ciała jego charakter nieco się zmienił i momentami irytował. Magda też nie jest jakaś nad wyraz inteligentna i nawet poszlaki podane, przysłowiowo, na tacy, nic jej nie mówiły. Jest jeszcze ten lekarz, chyba Waldemar, ale on akurat jest całkiem nieźle wykreowany. Reszta to nuda, nuda i nuda bez wyraźniejszego charakteru. Łącznie z czarnymi charakterami, którzy byli chyba wymyślani na kolanie, bo tak nieudolnych postaci to jeszcze nie widziałam.
I ostatnia sprawa to końcowy plot twist, który autorka zaspoilerowała już około setnej strony, a potem co kilkadziesiąt stron jeszcze o nim przypominała. Kiedy już doszło do tego zakończenia to chciało mi się ziewać, bo dosłownie wszystko przewidziałam. Epilog trochę niepotrzebny, bo spoileruje drugi tom.
Jeśli chodzi o samą konstrukcję to dialogi są w porządku, chociaż czasami brzmią sztucznie i nienaturalnie.
Za to podobało mi się to, że czyta się szybko i momentami naprawdę wciąga.
I to w sumie tyle. Po kolejny tom sięgnę od razu, bo akurat wszystkie mam na półce. Gdyby nie to, to pewnie szybko bym do serii nie wróciła.
Początek bardzo mi się podobał - żniwiarz zabijający w nocy na cmentarzu umarłego, który wstał z grobu. Myślałam, że takie klimaty zostaną na dłużej. Niestety, z rozdziału na rozdział było coraz mniej takiego mrocznego klimatu, którego oczekiwałam.
Druga sprawa to sami żniwiarze. Sam pomysł na wymyślenie takich postaci jest prima sort, jednak autorka mogła nieco lepiej określić ich zachowania i cechy. Bo z tego co zauważyłam, to nie ma dużej różnicy pomiędzy walkami ze stworami w wykonaniu Faliksa (żniwiarza) oraz Magdy (zwykłej dziewczyny). Niby żniwiarze mieli być super szybcy, zwinni i silni, a okazuje się, że zwykła osoba potrafi to samo.
Bohaterowie też tutaj kuleją. Początkowo uwielbiałam Feliksa, ale niestety po zmianie ciała jego charakter nieco się zmienił i momentami irytował. Magda też nie jest jakaś nad wyraz inteligentna i nawet poszlaki podane, przysłowiowo, na tacy, nic jej nie mówiły. Jest jeszcze ten lekarz, chyba Waldemar, ale on akurat jest całkiem nieźle wykreowany. Reszta to nuda, nuda i nuda bez wyraźniejszego charakteru. Łącznie z czarnymi charakterami, którzy byli chyba wymyślani na kolanie, bo tak nieudolnych postaci to jeszcze nie widziałam.
I ostatnia sprawa to końcowy plot twist, który autorka zaspoilerowała już około setnej strony, a potem co kilkadziesiąt stron jeszcze o nim przypominała. Kiedy już doszło do tego zakończenia to chciało mi się ziewać, bo dosłownie wszystko przewidziałam. Epilog trochę niepotrzebny, bo spoileruje drugi tom.
Jeśli chodzi o samą konstrukcję to dialogi są w porządku, chociaż czasami brzmią sztucznie i nienaturalnie.
Za to podobało mi się to, że czyta się szybko i momentami naprawdę wciąga.
I to w sumie tyle. Po kolejny tom sięgnę od razu, bo akurat wszystkie mam na półce. Gdyby nie to, to pewnie szybko bym do serii nie wróciła.
August 27, 2021
2.5 dopiero ostatni rozdział mnie zaciekawił może przeczytam następne części ale na pewno nie w najbliższej przyszłości
January 10, 2021
Daję 3.5 gwiazdki gdyż wyższe oceny trzymam na kolejne tomy!
Bardzo obiecująca historia, mam przeczucie, że całość bardzo mi się spodoba. Klimat? Cudowny. Mroczny, mokry i słowiański. Czego można chcieć więcej?
Poza tym, myślę iż można się stąd wiele dowiedzieć na temat wierzeń naszych przodków, co już samo w sobie powinno zachęcać do przeczytania.
Bardzo obiecująca historia, mam przeczucie, że całość bardzo mi się spodoba. Klimat? Cudowny. Mroczny, mokry i słowiański. Czego można chcieć więcej?
Poza tym, myślę iż można się stąd wiele dowiedzieć na temat wierzeń naszych przodków, co już samo w sobie powinno zachęcać do przeczytania.
October 15, 2017
3,5 :)
"Żniwiarz" okazał się bardzo lekką młodzieżówką, która pozytywnie mnie zaskoczyła oryginalną fabułą,bohaterami,których da się polubić i zakończeniem,które wręcz zmusza nas do natychmiastowego sięgnięcia po 2 tom 😀
▫️Feliks-wujek Magdy,Żniwiarz,który zajmuje się polowaniem na duchy,demony,potwory to swietnie wykreowana postać ❤️
▫️Magda-20-letnia dziewczyna,która rzuciła studia,pracuje w księgarni..no i posiada rownież niezwykłe zdolności..naprawdę i ją dało się polubić :)
▫️Pojawia się wątek romantyczny,który był na szczęście tłem dla całej historii.Okazał się dosyć wyjątkowy,a zakończenie książki to jedno wielkie OMG 😅
▫️Akcja,która może nie pędzi na łeb na szyję,ale nie mamy też przydługich wątków
▫️Przecudne wydanie tej książki !
▫️Mitologia słowiańska to coś na co czekałam w młodzieżówkach ❤
-momentami jednak wolno czytało mi się tę książkę,może to kwestia długich rozdziałów,a może tego,że książka na początku nie wciąga.W tym przypadku jednak trzeba przetrwać i dać jej szansę,bo im dalej tym lepiej
-nie było czuć tutaj grozy,klimatu,który mógłby chociaż dać nam poczuć na własnej skórze to co czują bohaterowie
-wprawieni czytelnicy fantastyki mogą czuć niedosyt
"Żniwiarz" okazał się bardzo lekką młodzieżówką, która pozytywnie mnie zaskoczyła oryginalną fabułą,bohaterami,których da się polubić i zakończeniem,które wręcz zmusza nas do natychmiastowego sięgnięcia po 2 tom 😀
▫️Feliks-wujek Magdy,Żniwiarz,który zajmuje się polowaniem na duchy,demony,potwory to swietnie wykreowana postać ❤️
▫️Magda-20-letnia dziewczyna,która rzuciła studia,pracuje w księgarni..no i posiada rownież niezwykłe zdolności..naprawdę i ją dało się polubić :)
▫️Pojawia się wątek romantyczny,który był na szczęście tłem dla całej historii.Okazał się dosyć wyjątkowy,a zakończenie książki to jedno wielkie OMG 😅
▫️Akcja,która może nie pędzi na łeb na szyję,ale nie mamy też przydługich wątków
▫️Przecudne wydanie tej książki !
▫️Mitologia słowiańska to coś na co czekałam w młodzieżówkach ❤
-momentami jednak wolno czytało mi się tę książkę,może to kwestia długich rozdziałów,a może tego,że książka na początku nie wciąga.W tym przypadku jednak trzeba przetrwać i dać jej szansę,bo im dalej tym lepiej
-nie było czuć tutaj grozy,klimatu,który mógłby chociaż dać nam poczuć na własnej skórze to co czują bohaterowie
-wprawieni czytelnicy fantastyki mogą czuć niedosyt
October 11, 2017
3.75
Urzekła mnie małomiasteczkowość i lokalność powieści, to, że wszystkie wydarzenia rozgrywały się stosunkowo blisko siebie w małych wiejskich miejscowościach, gdzie każdy zna każdego. Takie lokacje idealnie pasują do ożywienia słowiańskich legend i wierzeń, dodają mistycyzmu całej historii. I to jest największym plusem pierwszej części serii Żniwiarz. Interesująca była także narracja Feliksa, Magda, mimo swoich dobrych momentów, przez większość czasu mnie nudziła i irytowała na zmianę, nie mogłam znieść jej zarozumiałości i dramatycznej pogoni za akceptacją. Jestem bardzo ciekawa, w którą stronę autorka pójdzie w kolejnym tomie.
Urzekła mnie małomiasteczkowość i lokalność powieści, to, że wszystkie wydarzenia rozgrywały się stosunkowo blisko siebie w małych wiejskich miejscowościach, gdzie każdy zna każdego. Takie lokacje idealnie pasują do ożywienia słowiańskich legend i wierzeń, dodają mistycyzmu całej historii. I to jest największym plusem pierwszej części serii Żniwiarz. Interesująca była także narracja Feliksa, Magda, mimo swoich dobrych momentów, przez większość czasu mnie nudziła i irytowała na zmianę, nie mogłam znieść jej zarozumiałości i dramatycznej pogoni za akceptacją. Jestem bardzo ciekawa, w którą stronę autorka pójdzie w kolejnym tomie.
August 9, 2022
zakonczenie potezne
April 26, 2021
Sam koncept i poruszenie słowiańskich wierzeń jest w punkt. Naprawdę jest to coś, co zdecydowanie zachęca do sięgnięcia po Żniwiarza i pewnie wielu czytelników właśnie z powodu tych tematów decyduje się sięgnąć po pierwszy tom Żniwiarza. Jednak samo wykonanie jest po prostu bardzo przeciętne.
Jest to debiut literacki i niestety bardzo to czuć. Zwłaszcza w dialogach (!), kreacji postaci, napisanym wątku romantycznym. Trochę naiwna ta opowieść i jednak przewidywalna. Trochę też chaotyczna i nie spodobał mi się wybór prowadzenia narracji i sposobu opowiadania historii. Podział na rozdziały i jakby takie podrozdziały oddzielone gwiazdką są bardzo skondensowane, chaotyczne i krótkie. Te przeskoki narracyjne bardzo mnie wybijały z czytania i momentami denerwowały.
I bardzo irytowało mnie, że chyba każdy bohater tej książki gada sam do siebie. Z początku myślałam, że to tylko Magda i pomyślałam, że okej, być może taka kreacja tej postaci, ale okazało się, że naprawdę każdy bohater gada sam do siebie. Dlaczego te wypowiedzi nie są ujęte w postaci myśli? Rozumiem, że 1 osoba na 10 faktycznie będzie mieć tendencję gadania do siebie, ale żeby wszyscy i to naprawdę co chwilę? To też bardzo mnie wybijało.
Sama Magda jako bohaterka jest do polubienia, choć jest trochę kliszowa. Ale jej naiwność, brak spostrzegawczości czy ostrożności, choć przecież powinna, była lekko denerwująca. Nie zliczę ile razy, podczas czytania zastanawiałam się "dlaczego to robisz?". Just tell me why.
Najciekawszy w tej książce jest wątek Żniwiarzy i to o tym chcę czytać. A najbardziej intrygującą postacią jest – o zgrozo – Feliks. Rozwińcie mi jeszcze Aleksa i będę szczęśliwa. Sam schemat świata przedstawionego jest naprawdę ciekawy, choć prosty, ale wciąż o tym właśnie chce się czytać. Bo właśnie jest coś w tej książce takiego, że mam ochotę sięgnąć po kolejne tomy i pochłonąć ten cykl. Jest tam mnóstwo akcji i opisów walk, więc czyta się względnie szybko, choć nie zawsze jest to na tyle wciągające, by faktycznie nie móc oderwać się od lektury. Mam wrażenie, że sama fabuła jest okej, tylko problem w sposobie podania tej powieści.
Finalne rozwiązanie jest w sumie na plus. Można to było przewidzieć – bo generalnie cała powieść jest przewidywalna – ale jestem usatysfakcjonowana. Odniosłam wrażenie, że rozwiązanie akcji, które wybrała autorka było lepsze niż potencjalna druga opcja. Choć oczywiście można było to rozegrać jeszcze lepiej, a sam finał jest taką krzywą Gaussa. Ale okej, byłam zadowolona... do momentu aż nie przeczytałam pierwszego rozdziału II tomu... Ale cii jak na razie.
Chciałam dać 3 gwiazdki, choć tak naprawdę byłoby to 2.7 gwiazdki. Doszłam jednak do wniosku, że 3 gwiazdki dostają u mnie książki, które lubię, z którymi mam miłe wspomnienia. A przy Żniwiarzu trochę się męczyłam, choć sama pozycja była okej. Dlatego nawet jeśli Żniwiarzowi bardzo blisko do oceny 2.5 to jednak dostanie na ten moment 2 gwiazdki.
Jest to debiut literacki i niestety bardzo to czuć. Zwłaszcza w dialogach (!), kreacji postaci, napisanym wątku romantycznym. Trochę naiwna ta opowieść i jednak przewidywalna. Trochę też chaotyczna i nie spodobał mi się wybór prowadzenia narracji i sposobu opowiadania historii. Podział na rozdziały i jakby takie podrozdziały oddzielone gwiazdką są bardzo skondensowane, chaotyczne i krótkie. Te przeskoki narracyjne bardzo mnie wybijały z czytania i momentami denerwowały.
I bardzo irytowało mnie, że chyba każdy bohater tej książki gada sam do siebie. Z początku myślałam, że to tylko Magda i pomyślałam, że okej, być może taka kreacja tej postaci, ale okazało się, że naprawdę każdy bohater gada sam do siebie. Dlaczego te wypowiedzi nie są ujęte w postaci myśli? Rozumiem, że 1 osoba na 10 faktycznie będzie mieć tendencję gadania do siebie, ale żeby wszyscy i to naprawdę co chwilę? To też bardzo mnie wybijało.
Sama Magda jako bohaterka jest do polubienia, choć jest trochę kliszowa. Ale jej naiwność, brak spostrzegawczości czy ostrożności, choć przecież powinna, była lekko denerwująca. Nie zliczę ile razy, podczas czytania zastanawiałam się "dlaczego to robisz?". Just tell me why.
Najciekawszy w tej książce jest wątek Żniwiarzy i to o tym chcę czytać. A najbardziej intrygującą postacią jest – o zgrozo – Feliks. Rozwińcie mi jeszcze Aleksa i będę szczęśliwa. Sam schemat świata przedstawionego jest naprawdę ciekawy, choć prosty, ale wciąż o tym właśnie chce się czytać. Bo właśnie jest coś w tej książce takiego, że mam ochotę sięgnąć po kolejne tomy i pochłonąć ten cykl. Jest tam mnóstwo akcji i opisów walk, więc czyta się względnie szybko, choć nie zawsze jest to na tyle wciągające, by faktycznie nie móc oderwać się od lektury. Mam wrażenie, że sama fabuła jest okej, tylko problem w sposobie podania tej powieści.
Finalne rozwiązanie jest w sumie na plus. Można to było przewidzieć – bo generalnie cała powieść jest przewidywalna – ale jestem usatysfakcjonowana. Odniosłam wrażenie, że rozwiązanie akcji, które wybrała autorka było lepsze niż potencjalna druga opcja. Choć oczywiście można było to rozegrać jeszcze lepiej, a sam finał jest taką krzywą Gaussa. Ale okej, byłam zadowolona... do momentu aż nie przeczytałam pierwszego rozdziału II tomu... Ale cii jak na razie.
Chciałam dać 3 gwiazdki, choć tak naprawdę byłoby to 2.7 gwiazdki. Doszłam jednak do wniosku, że 3 gwiazdki dostają u mnie książki, które lubię, z którymi mam miłe wspomnienia. A przy Żniwiarzu trochę się męczyłam, choć sama pozycja była okej. Dlatego nawet jeśli Żniwiarzowi bardzo blisko do oceny 2.5 to jednak dostanie na ten moment 2 gwiazdki.
October 30, 2023
czy jest to wybitna i ambitna książka? nie
czy dobrze się przy niej bawiłam? tak
czy sięgnę po kolejne tomy? pewnie tak
nie wiem, jakoś mega przyjemnie mi się słucha książek pauliny hendel pomimo tego, że to nie jest nic odkrywczego i wspaniałego. nim się zorientowałam przeleciała mi już prawie cała książka i wciągnęłam się w tę historię!
czy dobrze się przy niej bawiłam? tak
czy sięgnę po kolejne tomy? pewnie tak
nie wiem, jakoś mega przyjemnie mi się słucha książek pauliny hendel pomimo tego, że to nie jest nic odkrywczego i wspaniałego. nim się zorientowałam przeleciała mi już prawie cała książka i wciągnęłam się w tę historię!
June 29, 2020
Pierwsza myśl jaka przychodzi mi do głowy, to to, że widać, iż jest to debiut autorki. Najsłabszą częścią całej historii zdecydowanie są dialogi - wymuszone i nienaturalne bardzo przeszkadzają w odbiorze. O ile akcja toczy się w miarę szybko, a opisy są zręcznie napisane i dobrze dawkowane, rozmowy między bohaterami non stop wybijają z rytmu.
Poza tym książka momentami się nie klei, a poszczególne fragmenty nie do końca łączą się ze sobą w spójną całość. Akcja zmierza do punktu kulminacyjnego, który tak naprawdę jest tylko tłem dla codziennych rozterek głównych bohaterów. Dodatkowo historia mniej więcej od połowy robi się bardzo powtarzalna i wykorzystuje wciąż te same schematy.
Największym problemem okazała się dla mnie jednak kreacja głównego czarnego charakteru i motywów, które nim kierują. Cały wątek wygląda na dodany na siłę i potraktowany po łebkach. Odniosłam też wrażenie, że każda scena z udziałem tej postaci jest niedopracowana i powierzchownie opisana. W zamierzeniu wszystko miało być owiane tajemnicą i wzbudzić w czytelniku ciekawość, w praktyce wyszły zaś sztywne i całkowicie pozbawione emocji urywki. Ponadto sam bohater jest przedstawiony jako nieudolny szef przypadkowej bandy, który w moim odczuciu nie budzi ani respektu, ani szacunku. Dlatego też każda scena z jego udziałem była dla mnie ciężka do przetrawienia.
Doceniam nawiązania do słowiańskiej mitologii, ale nie ukrywam, że bardzo męczyłam się przy lekturze. Zdarzały się fragmenty, które czytałam z przyjemnością, ale niestety przeważały raczej obojętne lub negatywne odczucia.
1,5/5
Poza tym książka momentami się nie klei, a poszczególne fragmenty nie do końca łączą się ze sobą w spójną całość. Akcja zmierza do punktu kulminacyjnego, który tak naprawdę jest tylko tłem dla codziennych rozterek głównych bohaterów. Dodatkowo historia mniej więcej od połowy robi się bardzo powtarzalna i wykorzystuje wciąż te same schematy.
Największym problemem okazała się dla mnie jednak kreacja głównego czarnego charakteru i motywów, które nim kierują. Cały wątek wygląda na dodany na siłę i potraktowany po łebkach. Odniosłam też wrażenie, że każda scena z udziałem tej postaci jest niedopracowana i powierzchownie opisana. W zamierzeniu wszystko miało być owiane tajemnicą i wzbudzić w czytelniku ciekawość, w praktyce wyszły zaś sztywne i całkowicie pozbawione emocji urywki. Ponadto sam bohater jest przedstawiony jako nieudolny szef przypadkowej bandy, który w moim odczuciu nie budzi ani respektu, ani szacunku. Dlatego też każda scena z jego udziałem była dla mnie ciężka do przetrawienia.
Doceniam nawiązania do słowiańskiej mitologii, ale nie ukrywam, że bardzo męczyłam się przy lekturze. Zdarzały się fragmenty, które czytałam z przyjemnością, ale niestety przeważały raczej obojętne lub negatywne odczucia.
1,5/5
August 3, 2021
5 ⭐
Oczywiście, że jak największe noty! 🙌
Przeczytana po raz trzeci. Emocje nadal takie same, a nawet większe. Bardzo dobrze napisana historia z wykorzystaniem demonologii słowiańskiej. Polecam każdemu Polakowi! Warto znać swoją rodowitą mitologię ❤
Oczywiście, że jak największe noty! 🙌
Przeczytana po raz trzeci. Emocje nadal takie same, a nawet większe. Bardzo dobrze napisana historia z wykorzystaniem demonologii słowiańskiej. Polecam każdemu Polakowi! Warto znać swoją rodowitą mitologię ❤
July 9, 2022
Coś pięknego! Uwielbiam tą książkę. Nie spodziewałam się że słowiańskie klimaty tak przypadną mi do gustu. Zwykle książki bez wątku romantycznego na pierwszym planie mi nie podchodzą ale tą przeczytałam niemalże za jednym razem.
July 21, 2023
4.25⭐ Super się bawiłam, ogolnie o wiele lepsza niż początek serii Zapomniana księga tej samej autorki. Fajny klimat i bohaterowie, zakonczenie przewidywalne ale still bardzo spoko, lekka do poczytania w wakacje. Polecanko😇
February 2, 2025
Ciekawa tematyka i koncepcja żniwiarzy, choć myślałam, że bardziej mnie wciągnie to na pewno sięgnę po kolejne tomy, mam nadzieję, że się bardziej rozkręci.
August 18, 2022
3.5/5
feliks solos tbh
feliks solos tbh
May 5, 2021
✨2,45/5✨
May 10, 2024
dość przewidywalna książka, ale w miarę dobrze się przy niej bawiłam. raczej nie zostanie ze mną na długo.
January 11, 2023
Całkiem spoko rozrywka
July 17, 2020
Bardzo ciężko ocenić mi te książkę. Z jednej strony ciekawy pomysł na fabułę, z drugiej duża przewidywalność już od pierwszych stron. Sięgnę po drugi tom, ale jeszcze nie teraz
December 28, 2021
3.5🕊️🕊️
July 29, 2022
Waham się między 3,5 a 4.
Generalnie wow. Dawno nie czytałam nic polskiego, a tym bardziej niczego horrorowego. Było to ciekawe doświadczenie.
Spodobały mi się motywy ze słowiańskiej mitologii, aczkolwiek liczyłam, że będzie więcej o samej mitologii. Generalnie brakowało mi trochę opisów, ale może to moje przyzwyczajenie z fantastyki. Na szczęście ewentualne braki opisów nadrabia akcja, dużo akcji, już od początku cały czas się coś dzieje - bardzo mi się to spodobało.
Muszę przyznać, że jako osoba nie czytająca tego rodzaju powieści, a czytająca "Pustą noc" głównie wieczorami i przed snem, naprawdę czułam mroczny klimat i nawet lekki dreszczyk, kiedy miałam iść w ciemnościach do toalety, a byłam świeżo po jakiejś akcji z upiorem.
Niestety wielu rzeczy, szczególnie końcówki, łatwo można było się domyślić.
Książkę czyta się bardzo lekko i szybko. Naprawdę, nie wiem nawet, kiedy ją pochłonęłam, sama się przeczytała.
Generalnie wow. Dawno nie czytałam nic polskiego, a tym bardziej niczego horrorowego. Było to ciekawe doświadczenie.
Spodobały mi się motywy ze słowiańskiej mitologii, aczkolwiek liczyłam, że będzie więcej o samej mitologii. Generalnie brakowało mi trochę opisów, ale może to moje przyzwyczajenie z fantastyki. Na szczęście ewentualne braki opisów nadrabia akcja, dużo akcji, już od początku cały czas się coś dzieje - bardzo mi się to spodobało.
Muszę przyznać, że jako osoba nie czytająca tego rodzaju powieści, a czytająca "Pustą noc" głównie wieczorami i przed snem, naprawdę czułam mroczny klimat i nawet lekki dreszczyk, kiedy miałam iść w ciemnościach do toalety, a byłam świeżo po jakiejś akcji z upiorem.
Niestety wielu rzeczy, szczególnie końcówki, łatwo można było się domyślić.
Książkę czyta się bardzo lekko i szybko. Naprawdę, nie wiem nawet, kiedy ją pochłonęłam, sama się przeczytała.
Displaying 1 - 30 of 772 reviews