Себастиян Бергман се изправя пред най-големия си страх
Жителите на Туршбю са шокирани. Семейство Карлстен е убито в дома си. Повикан е Националният отдел за разследване на убийства. Скоро те откриват, че десетгодишната племенница на семейството - Никол, е свидетел на престъплението. Нейните следи водят до гората. Шансовете й за оцеляване намаляват с всеки изминал час. Случаят става още по-сложен, когато основният заподозрян е открит убит със същото оръжие.
Себастиян Бергман се изправя пред най-големия си страх. Никол му напомня за дъщерята, която е загубил. Да открие момиченцето е единственият начин да запази разума си. А Никол се изплъзва както на полицията, така и на убиеца. Засега... Защото някой иска на всяка цена момичето да запази мълчание.
„Момичето, което запази мълчание“ е четвърти роман с участието на психолога Себастиан Бергман. Динамична, богата на плътни колоритни образи и със силни социални послания, поредицата на Юрт и Русенфелт разчупва клишетата в жанра и постига внушителен международен успех. А главният герой – един от най-оригиналните образи в скандинавската литература, бързо се превърна в любимец на читателите по света. Юрт и Русенфелт са сценаристи на минисериала „Себастиан Бергман”, както и на популярния сериал „Мостът”.
Michael Hjorth is one of the owners and founders of the succesful production company Tre vänner, creating films for both TV and screen. Apart from screen writing he has also acted as executive producer for several films.
The Sebastian Bergman series, which Hjorth has co-written together with Hans Rosenfeldt, has been a huge success in several countries and was also made into a TV series, aired by Swedish Television.
La trama es algo aburrida. Los personajes tampoco son muy interesantes. Las típicas relaciones complicadas de siempre. Los típicos traumas de la vida. Lo típico.
Ni siquiera el misterio de la resolución del caso genera un poco de tensión porqué se intuye todo de forma meridiana.
Es bonito el paseo por Suecia que nos describen los autores.
It hasn't helped me much.
The plot is somewhat boring. The characters are not very interesting either. The usual complicated relationships. The typical traumas of life. The typical.
Not even the mystery of the resolution of the case generates a little tension because everything is intuited in an obvious way.
The walk through Sweden described by the authors is nice.
short review for busy readers: Not the best of the series. A disappointingly bland mystery which is more a comment on an ecological-social problem in Sweden than an exciting police procedural. The series plot surrounding Bergman and his problems with family makes great leaps forward, however. A real mixed bag.
In detail: Not as good as episodes 3 and 5, if I'm honest. The mystery which surrounds the murder of a family is rather ho-hum, with the 'twist' being fairly unbelievable. As if the authors thought, "wait, that's not enough; we should decorate the cake more. "
With that said, the ecological-social issue they're discussing is rather important. I just think they could have found a better way to get at the issue from about the 40% mark than they did.
The series plot moves along much better than in episode 3, however! Sebastian gets some real healing time for his family issues and we see Billy, the tech guy of the team, giving in way too early to his pressuring girlfriend and allowing himself to be dragged to the altar. (Raise your hand if you don't like My and think the marriage has no longevity. 🙋♂️)
Definitely NOT the one to start the series with. (I started at episode 5 and that one, along with episode 1, I still think is the best.)
"Het stille meisje is opnieuw een goed deel in de befaamde Bergmankronieken en zeker de allerlaatste pagina’s zijn spannend om te volgen. Er gebeuren heel wat dingen, die in de volgende boeken zeker nog hun nasleep zullen hebben. Ik ben fan en blijf fan van deze reeks." https://elinevandm.wordpress.com/2020...
¿Era necesario? El primer segmento del libro es una actualización de todos los libros anteriores. OK. Reconozco que había detalles que no recordaba, pero me quejo igual 😏 Se supone que nadie, en su sano juicio lector, comienza por el cuarto libro de una saga (¿O sí?)
Y ahí aparece Sebastian que sigue áspero y border. Pero todo cambia cuando una niña le recuerda a la hija que ya no está. Y sobre esta proyección de Sebastian gira la trama, porque la niña en cuestión es la única testigo de un brutal crimen familiar ¿Primer problema? El asesino va, muy resuelto, tras ella ¿Segundo problema? La nena se ha encerrado en un mutismo absoluto ¿Lo bueno? Parece que la pibita es la reencarnación de Edward Hopper con memoria fotográfica. Su talento para el dibujo es un recurso conveniente y ventajoso.
Los autores mantienen esa feliz habilidad cinematográfica para crear escenarios. La narración fluida y los capítulos breves ayudan a terminar una historia muy flojita de papeles en la que, excepto por algún giro adicional, no es muy difícil detectar al culpable. Lo más interesante, probablemente, sea la historia que los autores van desarrollando en el fondo. La de Sebastian, Vanja y Billy, quien ha tomado un protagonismo inesperado. En definitiva, no me ha entusiasmado tanto como los anteriores pero ¿Quién puede decirle que no al irritante Sebastian Bergman? Que pase el que sigue.
Aqui sim, voltei a ficar agarrada. O caso tem peso emocional e a equipa está no ponto: investigação sólida por fora, drama pessoal suculento por dentro (é isto que me vicia nesta série). O Bergman continua aquele intragável irresistível, dá vontade de lhe bater e de o seguir ao mesmo tempo.
Sem spoilar: há desenvolvimentos que mexem com o grupo e deixam terreno fértil para o próximo. Não é o meu favorito absoluto da saga, mas confirma porque ponho esta dupla acima de muito thriller sueco por aí.
Una familia brutalmente asesinada en su casa, una niña desaparecida y una explotación minera de dudosas prácticas legales.
Cuando encuentran los cadáveres de una familia al completo, asesinada en su propia casa, la Unidad de Homicidios de Torkel Hölgrund toma las riendas del caso en una investigación contrarreloj. Nicole, sobrina de la familia, que puede haber sido testigo de la masacre, se encuentra desaparecida y podría ser la clave hacia el asesino, cuyo único error está dispuesto a subsanar matando también a la niña.
Cuarta entrega que Hans Rosenfeldt y Michael Hjorth escriben de la serie Bergman, continuación de "Secretos imperfectos", "Crímenes duplicados" y "Muertos prescindibles". Una novela repleta de secretos, intrigas y medias verdades. Una historia que se adentra en temas como el dinero, el poder, el engaño, la familia, la enfermedad, el chantaje y el amor.
✔️ Puntos fuertes: lectura adictiva y amena a través de capítulos breves, diálogos cortos, lenguaje claro y sencillo, tensión e intriga, los giros inesperados, el gancho de la trama principal y de las subtramas personales de los protagonistas, la evolución de los personajes, especialmente la de Sebastien Bergman en su lado más personal, el sorprendente giro final que invita a seguir leyendo, laposibilidad de continuar la serie con las siguientes entregas.
❤ Te gustará si: buscas una novela negra/intriga/policíaca, si te gustan las sagas y las historias nórdicas y/o si te han gustado las anteriores entregas de esta serie.
Юрт и Русенфелт просто цепят мрака <3 Няма Несбьо, няма Манкел, според мен този тандем е най-добрият в съвременната скандинавска крими вълна към момента :)
Leído por primera vez hace mucho. Releído el 11 de mayo. Se mantiene aún altamente adictivo gracias, sobre todo, al poderoso interés que generan sus personajes, capaces de hacerse odiar antes que querer, pero también de crear una especie de intrigante dependencia. Ascienden en protagonismo personajes hasta entonces secundarios entrañables, que dejan de ser ambas cosas (secundarios y entrañables) pero ganando en interés enormenente con ello. El final de Bergman entrando en esa habitación, momento intensísimo donde los haya, cerrando el libro sin mostrarte lo que sucede en la habitación, lo hace terminar en pleno climax, conteniendo la respiración (me recuerda al "Hola mamá" que finaliza el primer libro de esta misma saga, dejándote sin aliento).
Gostei muito da forma como o caso e principalmente como a ligação da pequena Maria e de Sebastian foi feita. Permitiu-nos ver como era Sebastian antes do desastre familiar que lhe mudou a vida. Como consequência disso ainda fomos vendo como todo esse envolvimento mexia com a parte psicológica de Sebastian. É, sem dúvida, uma grande personagem, cheio de defeitos, mas também algumas virtudes. Acima de tudo é uma personagem completa que nos faz adorá-lo e odiá-lo no mesmo capítulo! Outra grande qualidade destes dois autores é o tempo que dedicaram a desenvolver as personagens secundárias com as quais ao fim destes livros todos já estamos familiarizados, mas aqui ainda destacava a evolução de Billy e como esta personagem foi crescendo ao longo desta série e que parece cada vez mais uma das personagens que mais queremos acompanhar. Gostei do ritmo do caso, dos desenhos, das reviravoltas e da forma como esta dupla nos consegue deixar sempre pendurados a ansiar pelo próximo livro. Até no livro anterior, que foi para mim o mais fraco de todos, acabou de tal forma pendurado que me deixou a desejar que todo o livro tivesse sido assim. Voltando à “A Menina Silenciosa”, foi uma história muito boa e teve muito perto de levar as 5 estrelas, se calhar até é injusto da minha parte, porque embora tenha sido muito bom, não conseguiu chegar ao patamar altíssimo dos dois primeiros livros da série, principalmente “O Discípulo” que continua a ser o meu favorito. Assim foram 4 estrelas,que na realidade são mais um 4,5. Recomendo, vamos ao próximo 😊✨
This entire review has been hidden because of spoilers.
Va decayendo esta serie haciendo uso de dramas humanos como causa criminal, y de lo inverosímil para hacer giros. Soy generosa con tres estrellas, pero es que me apena…pero es que me gustaba, me estaba entreteniendo
Hjorth e Rosenfeldt têm que ficar com a última palavra deixando-nos sem folgo no final de cada livro!
«Sou um seguidor acérrimo da série #Sebastian Bergman.
Mais uma vez tenho que manifestar o meu apreço pela capa do livro, segue a linha dos anteriores e cimenta uma imagem cuidada na apresentação do livro e na ponte que faz com o próprio conteúdo. Devo reconhecer que tenho uma predilecção pela capa do primeiro e do segundo livros.
As capas da série têm uma imagem de um animal diferente: Veado, Lobo, Cavalo e agora Mocho, pela respectiva ordem. O cenário dos três primeiros livros são edifícios em ruinas e neste último, o quarto, tem o que julgo ser a janela de um barco em deterioração. Há aqui uma interessante analogia com a história.
A oposição de dois conceitos fortes o selvagem, a pureza e a nobreza de um animal selvagem e a deteorização das estruturas edificadas pelo homem.
O puro sobre o corrompido.
Fazendo uma análise muito pessoal faz-me reflectir que nós temos um pouco de ambos...
Mergulhando no livro ...
Uma família é dilacerada! Um crime bárbaro onde não foram poupadas sequer as crianças! Um acto de violência extrema que requer a equipa de Riksmord! Mas os elementos da equipa não se encontram na melhor forma, cada um com o seu drama, todos lidam com um problema pessoal! Estarão eles à altura?
No livro anterior os autores deixaram-me em estado de choque! Um evento (que não vou divulgar) deixou-me perplexo com a audácia e coragem de Hjorth e Rosenfedt. Como podem eles terminar um livro assim! Deixar-nos no auge de um acontecimento dramático ?
(levantando a ponta do véu deste livro : Gostaram tanto da técnica que repetiram a proeza neste livro... rrrrrr) :)
Quando recebi o livro não via a altura de poder começar. Este é aquele tipo de livro que apesar das 564 páginas receamos chegar ao fim num ápice. Os autores são exímios escritores, já o referi várias vezes.
Neste livro continuamos a ver a cavalgada de Sebastian para se aproximar da sua filha. Os escrúpulos e o que os outros pensam nunca foi factor de ponderação por parte de Sebastian. Mas neste livro vemos um evento interessante! Sebastian vai ter que lidar com algo mais profundo … um reflexo do seu passado ...
O seu despreendimento do que o sexo oposto quer (...)
“A Menina Silenciosa” é o quarto volume da série Sebastian Bergman e, na minha opinião, o melhor livro da série até agora. Esta história é intensa e bem construída, agarra e convence! A equipa da Riksmord, a polícia de investigação sueca, mantém-se. Estes livros têm a particularidade de acompanhar o dia a dia de cada um dos elementos da equipa (vida pessoal incluída) e esse é um ponto forte desta série.
Muchas veces queremos tener el dominio de la situación, decidir nosotros, pero otras es agradable que alguien lo haga en nuestro lugar, para poder relajarnos y decir que no nos ha quedado más remedio. Así es más fácil, sobre todo cuando ambas opciones son aceptables. O inaceptables.
“Muchas veces queremos tener el dominio de la situación, decidir nosotros, pero otras es agradable que alguien lo haga en nuestro lugar, para poder relajarnos y decir que no nos ha quedado más remedio”.
“Silencios inconfesables” es el cuarto libro de la serie Bergman… un particular personaje, odiado y amado a partes iguales… y es que no puedo desengancharme de esta serie. Los autores han sabido crear un personaje que encadene desde su inicio a los lectores, algo difícil con tantos thrillers disponibles. Les recuerdo para quienes no la hayan leído la serie o mis reseñas anteriores, Sebastian Bergman es un famoso psiquiatra criminalista, seductor de mujeres, un tanto ególatra, bastante narcisista, completamente borde y egoísta… “una completa joya”... pero una joya difícil de olvidar.
En esta entrega, nos vamos a la localidad sueca de Torsby, en donde se produce el crimen de una familia. Nuestra conocida Unidad de Homicidios, liderada por Torkel Hölgrund, se desplaza a la zona para hacerse cargo de la investigación. Pero, el principal sospechoso aparece muerto y el caso comienza a complicarse. Hay una testigo… de la que inicialmente no se habían percatado… y su búsqueda será la prioridad número uno. Por tanto, se presenta una trama doble, donde el equipo debe identificar las claves para averiguar quién podía tener motivos suficientes para una masacre de este tipo… claves que le permiten al lector identificar fácilmente al asesino. Y por otra parte, tendremos la búsqueda y protección de la testigo de los hechos, en donde Bergman toma un especial protagonismo, mostrándonos una cara diferente de su personalidad.
Pero el resto del equipo comienza a tomar mucho más protagonismo, veremos como Torkel afronta la pérdida de un miembro valioso de su equipo, tanto a nivel personal como profesional; como Vanja va superando los sucesos de la novela anterior… pero lo más relevante es que vamos a conocer un poco más de la relación de Billy y My… Ummmm… Billy, Billy… con este personaje se empieza a construir una nueva trama que seguro los autores explotaran en los siguentes libros. Definitivamente, Hjorth y Rosenfeldt tienen una capacidad natural para causar impacto en los lectores, desde las descripciones de las escenas y escenarios, hasta las intrincadas relaciones y telarañas que va tejiendo entre los personajes con cada nueva entrega… evidenciando el éxito que han tenido como guionistas de series televisivas. Pero a diferencia de otros autores que escriben guiones, este par no sobrevuela personajes, escenas o historias, las desarrollan extrayendo todo su potencial, para brindarnos una buena historia.
El final, como siempre, nos deja la puerta abierta para el siguiente libro… no se si querer por esto a los autores… u odiarlos un poquito…
En definitiva, Sebastian sigue sin defraudarme y en este libro nos muestra una nueva faceta y una evolución muy interesante, y no solo de él, sino del resto del equipo… hay que ir por el quinto “Castigos justificables”.
“El alcohol no te da ideas nuevas, sólo te ayuda a soltar lo que ya tienes en la cabeza, las cosas que tienes la sensatez de callarte cuando estás sobrio”.
Me encanta esta serie. Como siempre un caso policial bien resuelto. En cuanto a los personajes, nos encontramos a un Sebastian más humano, pero que mantiene su esencia, y que con cada libro nos conquista un poquito más.
Una vez más he disfrutado con las peripecias de Sebastian Bergman, uno personaje de lo más egocéntrico, impertinente, soberbio..., pero a pesar de todo, entrañable; que he conocido en los últimos tiempos. Al ir avanzando en la serie vemos como, en el fondo, también tiene su corazoncito; aunque sigue intentando engañar a quién haga falta con tal de conseguir sus objetivos, saliendo el tiro por la culata en más de una ocasión. El resto de personajes también van evolucionando libro tras libro, adquiriendo su propia personalidad. Como en los anteriores, la trama policial es un poco rebuscada, con muchas posibles soluciones y un final, al menos para mí, en parte inesperado. Recomiendo la serie a los amantes de la novela negra!!!
*3'5* Después de la tortura lectora que sufrí con el anterior libro este me gustó mucho, la trama me resultó más interesante y a pesar de sospechar del culpable hubo un giro al final que no me lo esperaba para nada.
Set in Sweden we revisit the National Homicide Unit based in Stockholm and known as Riksmord, for whom Sebastian Bergman is the psychologist and criminal profiler.
When two small children and their parents are savagely murdered with a shotgun in the small town of Torsby, Riksmord is called in to oversee the hunt for the murderer. There is, however, a witness to this heinous crime, a young girl who saw it happen, and both police and perpetrator are on the hunt for her. What looks like an act of seemingly mindless violence eventually turns out to be much more complicated, with more twists and turns than a rollercoaster.
This is a classic thriller by Hjorth – who has written episodes of ‘Wallander’ – and Rosenfeldt – the creator of ‘The Bridge’. Need I say more?
The characters are big, bold and believable and the plot moves so quickly that you barely have time to breathe. And just when you think you’ve come to the end, there is yet another twist in the tale! And again, another one right at the very end!
As well as being a great police procedural novel, we again come face-to-face with the totally amoral Sebastian Bergman, whose motto seems to be “If it looks female, be it!” He is, however, very good at his job and he needs all his skills to help crack the case. We are also permitted to see Sebastian’s ‘human’ side with his interactions with the young witness to the horrific murders.
To fans of ‘Nordic Noir’ like the TV series ‘Borgen’ and ‘The Legacy’, and who also, like me, have relished the books of Henning Mankel, Stieg Larsson and Jo Nesbo, this book is a MUST. To those of you who have not partaken of these Scandinavian delicacies, this book is a MUST.
Sméagol
Breakaway Reviewers received a copy of this book to review