In De schone slaper daalt Allard Schröder diep af in het onderbewuste van een succesvolle zakenvrouw, die een gevangene van haar verdrongen sadistische verlangens is. Ze raakt in de ban van een veel jongere neef die tijdelijk bij haar in huis komt wonen. In dezelfde periode ontmoet ze de raadselachtige Justine, die haar aan een vrij leven laat ruiken.
Schröder schrijft zeer mooi, echt ongelooflijk mooie zinnen. Zeer zintuiglijk. Maar zo donker, zo verschrikkelijk donker, dat er echt heel erg triest van werd. Wat op zich ook wel impressionant is, dat een boek dit kan.
Citaat : Toen ik eenmaal de top van van het Concern had bereikt, heb ik daar zonder veel moeite mijn positie gehandhaafd; mijn aangeboren ijzigheid en het gezag van mijn functie hebben altijd voor meer dan gewicht gezorgd. Ik lieg niet als ik zeg dat ik het onvoorwaardelijk ontzag van mijn ondergeschikten had en ik zal onmiddellijk toegeven dat ik ervan genoot dat ze voor me beefden. Review : Allard Schröder (Haren, 14 juni 1946) is een gelauwerd Nederlands schrijver. Hij schrijft romans, korte verhalen en hoorspelen. Ook zat hij 2001 tot en met 2009 in de redactie van het literaire tijdschrift De Revisor. Schröder debuteerde in 1989 met de novelle De gave van Luxuria. In 1996 werd zijn toenmalige oeuvre bekroond met de Halewijnprijs. In 2002 ontving hij de AKO-Literatuurprijs voor zijn roman De hydrograaf, waarin hij de geschiedenis vertelt van de hydrograaf Franz von Karsch, die in het voorjaar van 1913 scheep gaat in Hamburg om de diepten van de zee te peilen. De wetenschappelijke doelstelling van zijn onderneming kan echter niet verhullen dat zijn leven in een impasse is geraakt. Via diverse verwikkelingen komt de hoofdpersoon uiteindelijk tot een beter inzicht in zijn eigen leven. Hoofdpersonen in Allard Schröders romans worden nogal eens verscheurd door tegenstrijdige emoties, zoekend naar waarheid en macht, worden ze soms meegesleept door hun onderbuikgevoelens. In Schröders jongste roman, ‘De schone slaper’, overkomt het ook Sélène Richter, bijgenaamd ‘De Haai’, CEO van een groot concern en daarmee het prototype van een powerwoman, maar naarmate ze ouder en machtiger wordt steeds wanhopiger hunkerend naar liefde en genegenheid. Een gewone vrouw is Sélène beslist niet; niet alleen geeft ze leiding aan een groot bedrijf, maar ze koestert ook sadistische fantasieën, houdt ervan haar ondergeschikten te vernederen en probeert zichzelf als een godin te zien. Intussen is ze de veertig gepasseerd en zet de aftakeling langzaam in. Als haar achterneef Endy bij haar komt inwonen, raakt ze verliefd op de jeugdige schoonheid van de student. Tegelijkertijd leert ze Justine kennen, een vrije, ongebonden vrouw die zich van zeden en maatschappelijke verwachtingen niks aantrekt en als een ongehoorzame engel door de wereld trekt. Twee verleiders die met hun onbedorvenheid en vrijheid Sélène ten slotte naar de ondergang voeren. Met De schone slaper laaft Allard Schröder zich gulzig aan een decadente traditie. Schröder is dol op duistere geschiedenissen die uitpuilen van het geësthetiseerd verval. Deze donkere fabel over de onverbiddelijke zakenvrouw Sélène en haar nakende ontsporing mist zijn effect niet. Deze roman mag dan geënt zijn op de mythe van de Griekse maangodin Selene die de jongeling Endymion in zijn slaap kust, De schone slaper is wel degelijk hedendaags.
'De schone slaper' van Allard Schröder gaat over een vrouw die - onder andere door een liefdeloze jeugd - meedogenloos naar macht streeft en een bliksemcarrière maakt, maar halverwege haar leven erachter komt dat ze min of meer gevangen is in het steeds negeren en verbergen van haar zwakheden en verlangens. Met als steeds terugkerend metafoor: een schilderij waarin de maangodin van een afstand kijkt naar een slapende jongeling die bedekt is met klimop. Het boek start bij het noodlottige eind, en langzamerhand ontvouwt zich de voorgeschiedenis, dat maakt het boek heel beklemmend. Bijzonder goed geschreven!
Een enigszins bizar verhaal waarin de hoofdpersoon vanuit een innerlijke dwang in alles de beste moet zijn. Meedogenloos gaat ze om met de collega,s en maakt op die manier een snelle carrière in de financiële wereld. Ze laat geen emoties toe want daarin zit het gevaar dat ze geen controle meer heeft op de ander. Wanneer een neef bij haar komt wonen doet ze er alles aan om niet verliefd te worden, ondertussen fantaseert ze er op los hoe het zou zijn als ze hem zou verleiden. Ze verliest zich in wilde fantasieën waarin ze zich vrij voelt iets wat ze niet kan toestaan in de echte wereld. Ze maakt kennis met een neef en met een wildvreemde vrouw Justine en langzamerhand brokkelt het zelfvertrouwen en koelbloedigheid af en weet ze niet meer wie ze is.
Gebrek aan liefde maakt liefdeloos maar zonder liefde kan niemand leven wat resteert is een surrogaat leven dat draait om macht, eigenliefde, lust en drift. Schrõder weet dit gegeven uit te werken in mooie zinnen. In een reeks van anekdotische gebeurtenissen wordt er steeds weer een stapje gezet naar het besef dat surrogaat niet goed genoeg is. Dat totale vrijheid niets betekent zonder liefde. Narcisme wordt pijnlijk als je de figuur in de waterspiegel niet mooi mee vind.
Deze auteur leren kennen via de podcast Boeken FM (https://www.groene.nl/podcasts/boeken-fm) Met een meesterlijke pen geschreven, mooi beeldend taalgebruik. Gebaseerd op de Grieks mythologie van Selene en Endymion.
Ik heb veel moeit moeten doen om het boek uit te lezen. Je wordt meegetrokken in de donkere ziekelijke wereld van Sélène (Selene is in de Griekse mythologie een maangodin). Wetende dat jezelf bewust gekozen hebt om al lezend mee af te dalen in dit ziekelijk brein. Hoe kan je als schrijver zo diep gaan? Moet toch pijn doen? Ach de mens ... .
"... Het moest uitgerekend de maan zijn, het meest heidense van alle hemellichamen die oceanen kon bewegen en de mensen hun verstand kan laten verliezen, die hier door het dakraam scheen en de armetierigheid van de schilderij aan het licht bracht."
"Ten slotte stapte ik uit het bad. Het is iets waar ik de tijd voor neem. Omhoogkomend uit het water, dat strelend van je lichaam stroomt, neem je afscheid van de ene wereld, waar je weinig gewicht hebt, en treed je de andere binnen waar je zwaar en log bent. Eigenlijk was het surrogaatwedergeboorte, maar ik hield ervan"