What do you think?
Rate this book
ฆาตกรรมบนเนิน D
ยอดนักสืบอาเคจิ โคโกะโร ซีรีส์ชื่อดังจากปลายปากกาของ เอโดะงาวะ รัมโป บิดาแห่งนวนิยายสืบสวนสยองขวัญของญี่ปุ่น ที่มาพร้อมกับการสืบสวนคดีอันน่าระทึก ความรู้สึกขนพองสยองเกล้า และรสชาติของความอีโรติกที่ปลายลิ้น
ฆาตกรรมบนเนิน D เรื่องสั้นเปิดตัว อาเคจิ โคโกะโร จุดเริ่มต้นของยอดนักสืบผู้เปี่ยมด้วยความประหลาดในนิสัยส่วนตัว แต่มีไหวพริบปฏิภาณในการวิเคราะห์คดีอันแหลมคม จนไขปริศนาคดีฆาตกรรมที่ตัวเขาเองก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัย
ภายในเล่มยังรวบรวมอีกสองคดี คือ วิญญาณหลอน และ นักเดินเล่นใต้หลังคา ผลงานอันลือลั่น จนกลายเป็นงานเขียนชิ้นโบแดงของ เอโดะงาวะ รัมโป เล่าถึงปมและวิธีฆาตกรรมในห้องปิดตายอันพิสดารพันลึกที่ท้าทายให้อาเคจิขบคิด
ฆาตกรรมบนเนิน D เรื่องสั้นเปิดตัว อาเคจิ โคโกะโร จุดเริ่มต้นของยอดนักสืบผู้เปี่ยมด้วยความประหลาดในนิสัยส่วนตัว แต่มีไหวพริบปฏิภาณในการวิเคราะห์คดีอันแหลมคม จนไขปริศนาคดีฆาตกรรมที่ตัวเขาเองก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัย
ภายในเล่มยังรวบรวมอีกสองคดี คือ วิญญาณหลอน และ นักเดินเล่นใต้หลังคา ผลงานอันลือลั่น จนกลายเป็นงานเขียนชิ้นโบแดงของ เอโดะงาวะ รัมโป เล่าถึงปมและวิธีฆาตกรรมในห้องปิดตายอันพิสดารพันลึกที่ท้าทายให้อาเคจิขบคิด
200 pages, Paperback
First published January 1, 1925
4 people are currently reading
47 people want to read
About the author
Edogawa Rampo
915 books1,050 followersHirai Tarō (平井 太郎), better known by the pseudonym Rampo Edogawa ( 江戸川 乱歩), sometimes romanized as "Ranpo Edogawa", was a Japanese author and critic who played a major role in the development of Japanese mystery fiction.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
July 17, 2019
ฆาตกรรมบนเนิน D เป็นเรื่องสั้นเปิดตัวนักสืบอาเคจิ โคโกโร่ โดยในเล่มนอกจากเรื่องเนิน D เเล้วยังประกอบไปด้วยอีก 2 เรื่องสั้นในยุคต้นๆของอาเคจิอีกด้วย
เล่มนี้ถ้าอ่านโดยตั้งความหวังว่ามันจะเทพ อาจจะเซ็งเบาๆที่มันไม่ได้เทพขนาดนั้น เมื่อเรามาอ่านในยุคนี่จะพบว่าคดีไม่ได้ซับซ้อน รายละเอียดไม่มาก ตัวร้ายไม่ได้เทพอะไร ออกจะง่อยๆด้วยซ้ำ เเต่เมื่อมองย้อนไปว่ามันเขียนในช่วงต้น 1900 เเละน่าจะเป็นการเขียนเเนวรหัสคดีเรื่องเเรกๆของญี่ปุ่น ก็เเอบทึ่งในมันสมองของรัมโปไม่น้อยเลย เพราะองค์ประกอบหลายๆอย่างเเม้ในรหัสคดีของญี่ปุ่นปัจจุบันก็ยังคงนำมาใช้ เเละเห็นเลยว่าอิทธิพลของรัมโปนั้นยิ่งใหญ่จริงๆ
เล่มนี้ถ้าอ่านโดยตั้งความหวังว่ามันจะเทพ อาจจะเซ็งเบาๆที่มันไม่ได้เทพขนาดนั้น เมื่อเรามาอ่านในยุคนี่จะพบว่าคดีไม่ได้ซับซ้อน รายละเอียดไม่มาก ตัวร้ายไม่ได้เทพอะไร ออกจะง่อยๆด้วยซ้ำ เเต่เมื่อมองย้อนไปว่ามันเขียนในช่วงต้น 1900 เเละน่าจะเป็นการเขียนเเนวรหัสคดีเรื่องเเรกๆของญี่ปุ่น ก็เเอบทึ่งในมันสมองของรัมโปไม่น้อยเลย เพราะองค์ประกอบหลายๆอย่างเเม้ในรหัสคดีของญี่ปุ่นปัจจุบันก็ยังคงนำมาใช้ เเละเห็นเลยว่าอิทธิพลของรัมโปนั้นยิ่งใหญ่จริงๆ
April 15, 2017
ซื้อเพราะปกแจ๊คเกตล่อลวงสาย Y เพราะปกติสะกดตัวเองว่าไม่อ่านหนังสือนักสืบแล้ว เนื่องจากสมัยเด็กอ่านโฮล์มกับปัวโรห์หลายครั้งมากจนติดสไตล์ว่านิยายนักสืบต้องแบบนั้น กลายเป็นอคติตัวเองทำให้ต่อมาเลยอ่านเรื่องอื่นแล้วเฉยๆ
รัมโปนี่คนสนใจวัฒนธรรมญี่ปุ่นไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ย่อมเคยได้ยินชื่อ แม้ไม่เคยอ่านมาก่อนก็ย่อมหวังสูงมาก...ถึงมากที่สุด ทำให้พอมาอ่านจริงเกิดไม่ได้ดังหวังขนาดนั้น แต่ตอน 'นักเดินเล่นบนหลังคา' สนุกโอเคเลยทีเดียวนะ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ขัดใจนิดหน่อยเวลาอ่านคือมันเดาทางได้ตั้งแต่เปิดเรื่อง และที่บอกว่าออกแนวสะท้อนความมืดของใจมนุษย์ก็ยังไม่ได้ไปถึงขนาดนั้น...หรือบางทีควรหวังว่ามันจะก้าวไปถึงจุดนั้นในเล่มถัดๆไป?
สำหรับคำนิยม 'อันลือลั่น' อ่านแล้วก็ไม่เลวร้าย แต่ไม่รู้จะใส่มาทำไม ยิ่งเมื่อทียบกับเนื้อเรื่อง เชิงอรรถ และประวัติคนเขียน (ที่ทำให้อยากไปหางานนักเขียนญี่ปุ่นที่ปรากฏชื่อมาลองอ่าน) ที่เรียบเรียงกันมาอย่างพิถีพิถัน ก็รู้สึกเหมือนหลายๆเสียงผู้อ่านในเน็ตว่ามันทำให้ความตั้งใจเสนองานเขียนของทีมทำหนังสือเล่มนี้ลดลงมาก มันไม่เลวร้ายนะ แต่เหมาะไว้เขี่ยๆเล่นในบล็อกส่วนตัวมากกว่า
รัมโปนี่คนสนใจวัฒนธรรมญี่ปุ่นไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ย่อมเคยได้ยินชื่อ แม้ไม่เคยอ่านมาก่อนก็ย่อมหวังสูงมาก...ถึงมากที่สุด ทำให้พอมาอ่านจริงเกิดไม่ได้ดังหวังขนาดนั้น แต่ตอน 'นักเดินเล่นบนหลังคา' สนุกโอเคเลยทีเดียวนะ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ขัดใจนิดหน่อยเวลาอ่านคือมันเดาทางได้ตั้งแต่เปิดเรื่อง และที่บอกว่าออกแนวสะท้อนความมืดของใจมนุษย์ก็ยังไม่ได้ไปถึงขนาดนั้น...หรือบางทีควรหวังว่ามันจะก้าวไปถึงจุดนั้นในเล่มถัดๆไป?
สำหรับคำนิยม 'อันลือลั่น' อ่านแล้วก็ไม่เลวร้าย แต่ไม่รู้จะใส่มาทำไม ยิ่งเมื่อทียบกับเนื้อเรื่อง เชิงอรรถ และประวัติคนเขียน (ที่ทำให้อยากไปหางานนักเขียนญี่ปุ่นที่ปรากฏชื่อมาลองอ่าน) ที่เรียบเรียงกันมาอย่างพิถีพิถัน ก็รู้สึกเหมือนหลายๆเสียงผู้อ่านในเน็ตว่ามันทำให้ความตั้งใจเสนองานเขียนของทีมทำหนังสือเล่มนี้ลดลงมาก มันไม่เลวร้ายนะ แต่เหมาะไว้เขี่ยๆเล่นในบล็อกส่วนตัวมากกว่า
April 13, 2017
ชอบสองเรื่องหลัง โดยเฉพาะเรื่องท้าย รู้สึกเข้าใจซาบุโร่ คือมนุษย์ต้องมีโมเมนต์ที่อยากฆ่าคนเล่นๆ บ้างแหละ แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วน จะรู้ตัวได้เองว่าควรหรือไม่ ซาบุโร่นั้นคือเคสตัวอย่างของคนที่ถอนตัวไม่ทัน งานเขียนรวมถึงงานแปลสื่อให้เห็นถึงอัจฉริยภาพทางภาษาที่สามารถสร้างบรรยากาศหลอนลึกลับ แต่อวลกลิ่นอีโรติกที่ปลายลิ้น (เหมือนที่โฆษณาไว้เป๊ะ) โดยเฉพาะฉากที่เอ็นโดเสียชีวิตนั่น บรรยายได้ชวนประหวั่นพรั่นพรึง เราจะไม่มีวันรู้หรอกชั่วขณะที่เหยื่อใกล้ดับดิ้นนั้นจะอยู่กับเราไปอีกจนกาลไหน ฉากนี้เองที่ทำให้รู้ตัวว่าตนคงเป็นมนุษย์ที่ไม่สามารถฆ่ามนุษย์ด้วยกันเองได้ ไม่ต้องพูดถึงการฆ่าตัวตายเลย
ประการหนึ่ง เราว่าสำนักพิมพ์ เจลิท มาถูกทางแล้ว ปกพิเศษเรียกแขกวัยรุ่น (โดยเฉพาะชาววาย) ปกในคลาสสิค แค่เห็นก็รู้สึกอย่างสวมยูกาตะลายทางนั่งอ่านวรรณกรรมยามค่ำร่ำสุรา นี่ไม่รวมถึงการเอางานรัมโปมาแปล เราว่าน่าจะเรียกแฟนๆ ทั่วไปได้อีกเยอะ เนื่องจากอ่านง่ายทั้งยังให้รสชาติที่แตกต่างจากวรรณกรรมคลาสสิคอื่นๆ แต่นี่ก็ไม่ใช่ว่าเล่มก่อนๆ หน้าจืดชืดย่อยยากอะไร เราเพียงว่ารัมโปจะเป็นเหมือนบันไดให้คนอ่านไล่อ่านงานอื่นของดะไซ (ที่ไม่ใช่แค่นินเง็นฯ) หรือนัทสึเมะต่ออีกที ซึ่งเป็นจุดที่ดีมาก มีไม่ดีแค่อย่างเดียว คือ นานทีออกเล่มใหม่เนี่ยแหละครับ เจลิท ผมขาดตอนมาก
ประการหนึ่ง เราว่าสำนักพิมพ์ เจลิท มาถูกทางแล้ว ปกพิเศษเรียกแขกวัยรุ่น (โดยเฉพาะชาววาย) ปกในคลาสสิค แค่เห็นก็รู้สึกอย่างสวมยูกาตะลายทางนั่งอ่านวรรณกรรมยามค่ำร่ำสุรา นี่ไม่รวมถึงการเอางานรัมโปมาแปล เราว่าน่าจะเรียกแฟนๆ ทั่วไปได้อีกเยอะ เนื่องจากอ่านง่ายทั้งยังให้รสชาติที่แตกต่างจากวรรณกรรมคลาสสิคอื่นๆ แต่นี่ก็ไม่ใช่ว่าเล่มก่อนๆ หน้าจืดชืดย่อยยากอะไร เราเพียงว่ารัมโปจะเป็นเหมือนบันไดให้คนอ่านไล่อ่านงานอื่นของดะไซ (ที่ไม่ใช่แค่นินเง็นฯ) หรือนัทสึเมะต่ออีกที ซึ่งเป็นจุดที่ดีมาก มีไม่ดีแค่อย่างเดียว คือ นานทีออกเล่มใหม่เนี่ยแหละครับ เจลิท ผมขาดตอนมาก
May 28, 2018
ชอบลักษณะนิสัยของตัวเอกอย่าง อาเคจิ หรือ การเล่าเรื่องผ่านมุมมองของ ซาบุโร ในตอน วิญญาณหลอน ทำให้เห็นภาวะจิตใจของผู้กระทำ
จริงๆ แล้วเราอาจจะสามารถฆ่าคนอื่นได้ง่ายๆ
และเราเองก็ตายได้ง่ายๆ เช่นกัน
จริงๆ แล้วเราอาจจะสามารถฆ่าคนอื่นได้ง่ายๆ
และเราเองก็ตายได้ง่ายๆ เช่นกัน
May 19, 2019
เป็นเล่มแรกในซีรี่ส์ อาเคจิ โคโกโร่ แล้วเป็นนิยายเล่มแรกของรัมโปที่เราได้อ่าน
ซึ่งก็ต้องพูดตรงๆว่าเล่มนี้ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ ด้วยที่ว่ามีลักษณะเป็นแค่ตอนสั้นๆ ซึ่งมี 3 ตอน
อย่างตอนที่เป็นชื่อของเล่มซึ่งก็คือ ฆาตกรรมบนเนิน D
ตอนนี้ค่อนข้างเฉยๆ อะไรๆก็ดูรวบรัด ดูเรียบง่ายไปหมด จู่ๆก็ดำเนินเรื่อง จู่ๆก็ให้พระเอกของเรามาเฉลยฆาตกร
และตอนที่สองอย่างวิญญาณหลอน
สำหรับตอนนี้ก็เฉยๆเหมือนกัน ดำเนินเรื่องไปแปีป อาเคจิโผล่มาอธิบายอะไรนิดหน่อย แล้วก็จบ
ตอนสุดท้ายคือ นักเดินเล่นใต้หลังคา
ก็ในเมื่อมันมีแค่ 3 ตอน จะไม่ชอทั้งสามเลยมันก็ดูใจร้ายไป ในเล่มนี้ ชอบตอนนี้ที่สุดละ
ดูแหวกแนว ดูแปลกจากที่เคยอ่าน แต่มองในแง่นิยายสืบสวน มันก็ยังเรียบง่ายและเป็นเส้นตรงจนเกินไป
และที่รู้สึกอีกหนึ่งอย่างเลยคือ เราไม่มีอารมณ์ร่วมกับตัวอาเคจิเลย แม้จะอ่านจบทั้ง 3 ตอน แต่ก็รู้สึกว่าเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวตนของอาเคจิเลย ทั้งๆที่เป็นตอนเปิดตัว หรืออาจจะเป็นเพราะว่ามันเป็นตอนสั้นก็ได้ แต่ยืนยันคำเดิมว่าในเล่มนี้ไม่มีจุดที่ทำให้เราอิน หรือมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวอาเคจิเลย ต่างจากคินดะอิจิตอนแรก ที่อยู่ในเล่ม 9 ของบ้านเรา นั่นก็เป็นตอนสั้นๆเหมือนกัน แต่เราก็เข้าถึงตัวคินดะอิจิได้
สรุปแล้ว เล่มนี้ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ จะเอาไปเทียบกับคินดะอิจิก็คงไมไ่ด้ เพราะเรื่องนี้เขียนมาก่อนนานมาก เป็นต้นแบบให้นิยายสืบสวนในยุคหลังๆก็ว่าได้
แต่ก็ด้วยที่มันเขียนมานานแล้ว เกือบร้อยปี มันเลยมีหลายจุดที่ 'เรา' คนในยุคร้อยปีให้หลังรู้สึกไม่อิน และไม่ประทับใจในหลายๆจุดเพราะเราล้วนผ่านตากับทริก, พล้อตเรื่อง, และอะไรหลายๆอย่างผ่านผลงานขแงนักเขียนในยุคหลังๆ ที่อ้างอิงและต่อยอดมาจากผลงานของรัมโป
จะให้สรุปอีกครั้งก็คงให้ควงามยุติธรรมกับผลงานเรื่องนี้ด้วย นั้นคือ เล่มนี้มีความโดดเด่นและแปลกใหม่มากๆ ใน 'ยุค' นั้น
การที่เรามาดูถูก มาบ่นว่าเรื่องนี้มันเชย มันไม่มีอะไรน่าดึงดูด มันก็ย่อมไม่ถูกต้องนัก
นิยายแล่มนี้ทำหน้าที่ของมันได้ดีเยี่ยม ถ้ามามาตราหน้าว่ามันเชย มันธรรมดา มันไม่น่าจดจำ อันนี้คิดว่าน่าจะเกิดจากคนอ่านมากกว่า อย่างที่บอกไปข้างต้นว่า เราอยู่ในยุคร้อยปีให้หลัง ในร้อยปีที่ผ่านมาเราย่อมเคยเห็น และคุ้นชินกับอะไรหลายๆที่มันแปลกและแหวกแนวสำหรับยุคอดีต
หาทางลงยังไงดีหละ เปิดประเด็นอะไรก็ไม่รู้ 5555 เอาเป็นว่า ส่วนตัวเฉยๆกับเล่มนี้ แต่จะไม่บอกว่ามันห่วยหรือมันไม่สนุกนะ
ผิดที่เราเองแหละที่มาอ่านในยุคนี้
ซึ่งก็ต้องพูดตรงๆว่าเล่มนี้ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ ด้วยที่ว่ามีลักษณะเป็นแค่ตอนสั้นๆ ซึ่งมี 3 ตอน
อย่างตอนที่เป็นชื่อของเล่มซึ่งก็คือ ฆาตกรรมบนเนิน D
ตอนนี้ค่อนข้างเฉยๆ อะไรๆก็ดูรวบรัด ดูเรียบง่ายไปหมด จู่ๆก็ดำเนินเรื่อง จู่ๆก็ให้พระเอกของเรามาเฉลยฆาตกร
และตอนที่สองอย่างวิญญาณหลอน
สำหรับตอนนี้ก็เฉยๆเหมือนกัน ดำเนินเรื่องไปแปีป อาเคจิโผล่มาอธิบายอะไรนิดหน่อย แล้วก็จบ
ตอนสุดท้ายคือ นักเดินเล่นใต้หลังคา
ก็ในเมื่อมันมีแค่ 3 ตอน จะไม่ชอทั้งสามเลยมันก็ดูใจร้ายไป ในเล่มนี้ ชอบตอนนี้ที่สุดละ
ดูแหวกแนว ดูแปลกจากที่เคยอ่าน แต่มองในแง่นิยายสืบสวน มันก็ยังเรียบง่ายและเป็นเส้นตรงจนเกินไป
และที่รู้สึกอีกหนึ่งอย่างเลยคือ เราไม่มีอารมณ์ร่วมกับตัวอาเคจิเลย แม้จะอ่านจบทั้ง 3 ตอน แต่ก็รู้สึกว่าเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวตนของอาเคจิเลย ทั้งๆที่เป็นตอนเปิดตัว หรืออาจจะเป็นเพราะว่ามันเป็นตอนสั้นก็ได้ แต่ยืนยันคำเดิมว่าในเล่มนี้ไม่มีจุดที่ทำให้เราอิน หรือมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวอาเคจิเลย ต่างจากคินดะอิจิตอนแรก ที่อยู่ในเล่ม 9 ของบ้านเรา นั่นก็เป็นตอนสั้นๆเหมือนกัน แต่เราก็เข้าถึงตัวคินดะอิจิได้
สรุปแล้ว เล่มนี้ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ จะเอาไปเทียบกับคินดะอิจิก็คงไมไ่ด้ เพราะเรื่องนี้เขียนมาก่อนนานมาก เป็นต้นแบบให้นิยายสืบสวนในยุคหลังๆก็ว่าได้
แต่ก็ด้วยที่มันเขียนมานานแล้ว เกือบร้อยปี มันเลยมีหลายจุดที่ 'เรา' คนในยุคร้อยปีให้หลังรู้สึกไม่อิน และไม่ประทับใจในหลายๆจุดเพราะเราล้วนผ่านตากับทริก, พล้อตเรื่อง, และอะไรหลายๆอย่างผ่านผลงานขแงนักเขียนในยุคหลังๆ ที่อ้างอิงและต่อยอดมาจากผลงานของรัมโป
จะให้สรุปอีกครั้งก็คงให้ควงามยุติธรรมกับผลงานเรื่องนี้ด้วย นั้นคือ เล่มนี้มีความโดดเด่นและแปลกใหม่มากๆ ใน 'ยุค' นั้น
การที่เรามาดูถูก มาบ่นว่าเรื่องนี้มันเชย มันไม่มีอะไรน่าดึงดูด มันก็ย่อมไม่ถูกต้องนัก
นิยายแล่มนี้ทำหน้าที่ของมันได้ดีเยี่ยม ถ้ามามาตราหน้าว่ามันเชย มันธรรมดา มันไม่น่าจดจำ อันนี้คิดว่าน่าจะเกิดจากคนอ่านมากกว่า อย่างที่บอกไปข้างต้นว่า เราอยู่ในยุคร้อยปีให้หลัง ในร้อยปีที่ผ่านมาเราย่อมเคยเห็น และคุ้นชินกับอะไรหลายๆที่มันแปลกและแหวกแนวสำหรับยุคอดีต
หาทางลงยังไงดีหละ เปิดประเด็นอะไรก็ไม่รู้ 5555 เอาเป็นว่า ส่วนตัวเฉยๆกับเล่มนี้ แต่จะไม่บอกว่ามันห่วยหรือมันไม่สนุกนะ
ผิดที่เราเองแหละที่มาอ่านในยุคนี้
May 9, 2017
เฉยๆ
อ่านแล้วเฉยๆ กับทุกสิ่งทุกอย่างในเล่มนี้ จริงๆ แล้วเราเข้าใจว่าไม่ควรเปรียบเทียบวรรณกรรมของ 2 ยุคด้วยกัน แต่ถ้าอ่านแค่คำโปรยปกหลังและคำโฆษณาจากสำนักพิมพ์ ผู้อ่านอาจจะคาดหวังและความคาดหวังนี้แหละที่จะทำให้ผิดหวังกับเล่มนี้และพาลหาว่ามันไม่สนุก
จริงๆ แล้วถ้าเทียบกับวรรณกรรมสมัยใหม่ฆาตกรรมบนเนิน D ย่อมด้อยกว่า เราสามารถหาอ่านเรื่องที่สนุกกว่า ตัวละครมีเสน่ห์กว่า และทริกที่ฉลาดแยบยลกว่าได้มากมาย แต่อย่างไรก็ตามเรายังคงยกย่องและชืนชมวรรณกรรมยุคก่อนในฐานะที่เป็นต้นแบบต่อวรรรกรรมสมัยใหม่ทั้งหลาย
อ่านแล้วเฉยๆ กับทุกสิ่งทุกอย่างในเล่มนี้ จริงๆ แล้วเราเข้าใจว่าไม่ควรเปรียบเทียบวรรณกรรมของ 2 ยุคด้วยกัน แต่ถ้าอ่านแค่คำโปรยปกหลังและคำโฆษณาจากสำนักพิมพ์ ผู้อ่านอาจจะคาดหวังและความคาดหวังนี้แหละที่จะทำให้ผิดหวังกับเล่มนี้และพาลหาว่ามันไม่สนุก
จริงๆ แล้วถ้าเทียบกับวรรณกรรมสมัยใหม่ฆาตกรรมบนเนิน D ย่อมด้อยกว่า เราสามารถหาอ่านเรื่องที่สนุกกว่า ตัวละครมีเสน่ห์กว่า และทริกที่ฉลาดแยบยลกว่าได้มากมาย แต่อย่างไรก็ตามเรายังคงยกย่องและชืนชมวรรณกรรมยุคก่อนในฐานะที่เป็นต้นแบบต่อวรรรกรรมสมัยใหม่ทั้งหลาย
July 16, 2017
โดยภาพรวมหากเทียบกับนิยายนักสืบรุ่นลายครามด้วยกัน
ความซับซ้อนและการไขปริศนาในเล่มนี้อาจจะดูง่ายกว่า
แต่ท้าทายนักอ่านด้วยคาแร็คเตอร์นักสืบที่เดาทางยาก แปลก
มีความโหดและซาดิสกว่า
อิสระของเรื่องก็มีมากว่าเช่นกัน
หากใครเป็นนักอ่านสืบสวนแบบเรียลๆ เน้นหลักฐานแบบสมัยใหม่ๆ อิงซีรี่ย์นิดอาจไม่ชอบและบั่นคะแนนนิยมทิ้ง
แต่ใครชอบอะไรแหวกๆ สะพรึงๆ คลาสสิคๆ ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
ความซับซ้อนและการไขปริศนาในเล่มนี้อาจจะดูง่ายกว่า
แต่ท้าทายนักอ่านด้วยคาแร็คเตอร์นักสืบที่เดาทางยาก แปลก
มีความโหดและซาดิสกว่า
อิสระของเรื่องก็มีมากว่าเช่นกัน
หากใครเป็นนักอ่านสืบสวนแบบเรียลๆ เน้นหลักฐานแบบสมัยใหม่ๆ อิงซีรี่ย์นิดอาจไม่ชอบและบั่นคะแนนนิยมทิ้ง
แต่ใครชอบอะไรแหวกๆ สะพรึงๆ คลาสสิคๆ ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
November 9, 2018
เพิ่งเคยอ่านงานของรัมโปเป็นเล่มแรก เล่มนี้เฉยๆ อาจจะเพราะว่าเนื้อหามันเขียนขึ้นนานมากแล้ว พวกทริกคดีเลยผ่านตามาบ้าง มาอ่านสมัยนี้คนอ่านก็เดาทางได้หมดแล้ว อีกอย่างด้วยความที่เป็นเรื่องสั้น เนื้อหาเลยไม่ค่อยซับซ้อนมากนัก เดี๋ยวจะลองอ่านเล่มอื่นๆ ที่เป็นเรื่องยาวดูบ้าง
October 21, 2017
เนื้อเรื่องค่อนข้างโอเค ตัวละครนักสืบไม่น่ารำคาญ แต่บรรยายโดยอ้าง ref ถึงคดีอื่นๆ นิยาย นักเขียนอื่นๆ เยอะไปหน่อย
February 12, 2020
เป็นเรื่องสั้นที่หักมุมมาก ในแง่มูลเหตุจูงใจ
ถือเป็นการเปิดตัวพระเอกได้ดีมาก
เรื่องที่เหลือในเล่มก็สนุกมาก
เอกลักษณ์ของรัมโบจะอยู่ที่การบรรยายความคิดฝุ่งซ้านของมนุษย์ได้ดีมาก
ถือเป็นการเปิดตัวพระเอกได้ดีมาก
เรื่องที่เหลือในเล่มก็สนุกมาก
เอกลักษณ์ของรัมโบจะอยู่ที่การบรรยายความคิดฝุ่งซ้านของมนุษย์ได้ดีมาก
July 31, 2017
เอาจริงเล่มนี้แอบผิดหวัง เห็นเขาบอกว่ามันเป็นเรื่องเปิดตัวนักสืบอาเคจิ โคโกะโร เลยคิดเองเออเองว่า มันต้องว้าว แต่พออ่านไปแล้วแบบ อ้าว จบแล้วหรอ เรื่อง "วิญญาณหลอน" ก็เฉยๆ ส่วน "นักเดินเล่นใต้หลังคา" ช่วงแรกคืออ่านแล้วหลับ แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ก็ใจเต้นระทึกดี
จริงๆ ให้สามดาวอาจดูใจร้ายไปนิดเมื่อพิจารณาว่า เราอ่านงานเล่มนี้ของรัมโปะในยุคนี้ซึ่งมีงานเขียนแนวสืบสวน/ฆาตกรรมออกมาเยอะแยะมากมาย เราจึงพอจะเดาทางออกได้บ้างไม่มากก็น้อย แต่ในยุคของรัมโปะแล้ว มันคงเป็นอะไรที่แปลกใหม่และน่าตื่นเต้นมากเลย
สรุปคือสนุก แต่เทียบกับความรู้สึกตอนเราอ่าน สยองขวัญ ของรัมโปะสมัยที่เรายังเด็กไม่ได้เลย
จริงๆ ให้สามดาวอาจดูใจร้ายไปนิดเมื่อพิจารณาว่า เราอ่านงานเล่มนี้ของรัมโปะในยุคนี้ซึ่งมีงานเขียนแนวสืบสวน/ฆาตกรรมออกมาเยอะแยะมากมาย เราจึงพอจะเดาทางออกได้บ้างไม่มากก็น้อย แต่ในยุคของรัมโปะแล้ว มันคงเป็นอะไรที่แปลกใหม่และน่าตื่นเต้นมากเลย
สรุปคือสนุก แต่เทียบกับความรู้สึกตอนเราอ่าน สยองขวัญ ของรัมโปะสมัยที่เรายังเด็กไม่ได้เลย
March 4, 2023
สำหรับปัจจุบันที่เราเสพงานแนวสืบสวน ซ่อนศพ หลบหนี กันมามากมาย อาจจะเดา ฆาตกร และวิธีฆาตกรรมได้ไม่ยากนัก แต่ถ้านึกย้อนไปในสมัยที่เล่มนี้ออกสู่สายตาชาวโลก(นักอ่าน) ครั้งแรก จะน่าขนลุกขนาดไหน นิยายที่ไม่มีนางเอกพระเอก มีแต่นักสืบกับฆาตกร ต้องเป็นนักเขียนที่มีคนวิพากษ์วิจารณ์หนักหน่วงพอดู ขณะกำลังอ่านอยู่ตอนนี้เรายังรู้สึกขนลุกโดยเฉพาะเรื่อง นักเดินเล่นใต้หลังคา ที่ถ่ายทอดความคิดของชายโรคจิตออกมาได้น่าเชื่อแถมวิธีการของนักสืบยังน่าเชื่อยิ่งกว่า สุดยอดเลย
November 30, 2022
เหย เล่มนี้สนุกนา เพลินแบบอ่านทีเดียวจบวางไม่ลง คุณตารัมโปแกก็เจ๋งจริงในเรื่องจินตนาการ ถึงแม้บางเล่มจะสุดขอบโลกจนไร้เหตุผลไป แต่เล่มนี้สนุกเลยละ ความเก๋คือ คุณตาเค้าเขียนมาจะ 100 ปีแล้วนะ เนื้อหายังร่วมสมัยอยู่เลย
May 17, 2019
3.5/5
Read
September 19, 2023แปลดี๊ดี :)
January 31, 2024
สนุก อ่านง่าย ชอบเรื่องสุดท้ายเรื่อง นักเดินเล่นใต้หลังคา กว่าเรื่องหลักอีก ตื่นเต้นดี
October 2, 2025
「地獄の道化師」がおもしろかった。
October 20, 2025
อาจจะไม่ค่อยชอบความเป็นเรื่องสั้นเท่าไหร่ ชอบเรื่องใต้หลังคามาก อ่านแล้วขนลุก จินตนาการตามแล้วแอบๆกลัว แต่เรื่องอื่นยังเฉยๆ
April 14, 2017
ใช้เวลาอ่านเล่มนี้จบไม่นาน เพราะว่าหนังสือเล่มเล็กเป็นขนาดบุงโกะ แล้วก็ตัวหนังสือก็ค่อนข้างจะใหญ่ (เมื่อเทียบไซส์ของฟ้อนท์ตัวอักษรกับขนาดเล่มน่ะนะ)
ถามว่าสนุกไหม... ก็เรียกว่าธรรมดาอะ
ไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดี
ด้วยความที่เรื่องมันโบราณ คนเขียนก็อยู่ในยุคที่โบราณกว่านี้ มันก็ดีสุดได้เท่านี้ คนอ่านอย่างเราจะรู้สึกว่าเรื่องมันเชยก็ไม่แปลก...
เเต่เเอบมีขัดใจตรงที่อยู่ ๆ คนเขียนนึกอยากจะเฉลยปม/สาเหตุ ก็เฉลยคำตอบขึ้นมาเลย แล้วก็ตัดจบมันซะดื้อ ๆ งั้น
ทั้งที่ตอนแรกเล่าโน่นนี่เยอะเเยะ อ้อมไปอ้อมมา อารัมภบทน้ำท่วมทุ่งอยู่เสียนาน...
แต่เหนือสิ่งอื่นใด... อ.รัมโปสามารถบรรยายคาแรกเตอร์ของพระเอกหรืออาเคจิในเรื่องออกมาได้อย่างมีเสน่ห์มากจริง ๆ
อนึ่ง... ปกเเจ็กเเก็ตสวยมากกกกกกกก /ชื่นชม
ถามว่าสนุกไหม... ก็เรียกว่าธรรมดาอะ
ไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดี
ด้วยความที่เรื่องมันโบราณ คนเขียนก็อยู่ในยุคที่โบราณกว่านี้ มันก็ดีสุดได้เท่านี้ คนอ่านอย่างเราจะรู้สึกว่าเรื่องมันเชยก็ไม่แปลก...
เเต่เเอบมีขัดใจตรงที่อยู่ ๆ คนเขียนนึกอยากจะเฉลยปม/สาเหตุ ก็เฉลยคำตอบขึ้นมาเลย แล้วก็ตัดจบมันซะดื้อ ๆ งั้น
ทั้งที่ตอนแรกเล่าโน่นนี่เยอะเเยะ อ้อมไปอ้อมมา อารัมภบทน้ำท่วมทุ่งอยู่เสียนาน...
แต่เหนือสิ่งอื่นใด... อ.รัมโปสามารถบรรยายคาแรกเตอร์ของพระเอกหรืออาเคจิในเรื่องออกมาได้อย่างมีเสน่ห์มากจริง ๆ
อนึ่ง... ปกเเจ็กเเก็ตสวยมากกกกกกกก /ชื่นชม
May 1, 2017
- รีบสั่งมาเพราะอยากได้ปกแจ็กเกตมังงะ คราวก่อนนกปกแจ็กเกตสูญสิ้นความเป็นคน
- ในเล่มเป็นคดีย่อยๆ 3 คดี
- ชอบเรื่องสุดท้าย คือ นักเดินเล่นใต้หลังคา เป็นการเล่าเรื่องผ่านมุมมองฆาตกร
- เรื่องมันก็ไม่ได้วิปริตน่ากลัวอะไรขนาดนั้น แต่โอเคงานมันเก่ามากแล้ว
- ได้อ่านคำนิยมที่มีคนบ่น รู้สึกว่าเหมาะกับการเขียนในรีวิวส่วนตัวมากว่า และก็ไม่เห็นจะจิ้นอะไรอย่างที่โปรยมา เล่มดวงดาวแห่งเงามืดยังมีซะกว่า ( แต่เรายังอ่านไม่จบ )
- ในเล่มเป็นคดีย่อยๆ 3 คดี
- ชอบเรื่องสุดท้าย คือ นักเดินเล่นใต้หลังคา เป็นการเล่าเรื่องผ่านมุมมองฆาตกร
- เรื่องมันก็ไม่ได้วิปริตน่ากลัวอะไรขนาดนั้น แต่โอเคงานมันเก่ามากแล้ว
- ได้อ่านคำนิยมที่มีคนบ่น รู้สึกว่าเหมาะกับการเขียนในรีวิวส่วนตัวมากว่า และก็ไม่เห็นจะจิ้นอะไรอย่างที่โปรยมา เล่มดวงดาวแห่งเงามืดยังมีซะกว่า ( แต่เรายังอ่านไม่จบ )
Displaying 1 - 20 of 20 reviews