What do you think?
Rate this book
Kwiat paproci #3
Żerca
Gosi udało się przeżyć Noc Kupały, ale kłopoty się nie skończyły. Młoda szeptucha zaciągnęła u Swarożyca dług, którego spłata z pewnością nie będzie przyjemna. W dodatku Mieszko przepadł bez śladu, a w wiosce pojawił się nowy, młody żerca, który chętnie pocieszyłby tęskniącą za ukochanym Gosię... Gdy wydaje się, że gorzej być nie może, w okolicy pojawia się tajemniczy myśliwy, który poluje na istoty nadprzyrodzone, a rusałka Sława, przyjaciółka Gosi, znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Tego już za wiele! Mimo że szeptucha zawiodła się na Sławie, żaden mężczyzna nie będzie mieszał się w babską przyjaźń! Gosława pokaże mu, gdzie raki zimują. Choćby miała zginąć (ale wolałaby jednak nie).
14 pages, Audiobook
First published May 10, 2017
30 people are currently reading
474 people want to read
About the author
Katarzyna Berenika Miszczuk
48 books347 followersLekarka, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Debiutancką powieść Wilk napisała w wieku piętnastu lat, a wydała trzy lata później (2006). W 2009 roku ukazała się kontynuacja tej książki - Wilczyca. Autorka została za nią nominowana do nagrody Nautilus, przyznawanej przez czytelników w corocznym plebiscycie na najlepszy polski utwór literacki z gatunku fantastyki. Wilczyca zdobyła w nim piąte miejsce. W Wydawnictwie W.A.B. pisarka opublikowała trylogię, na którą składają się powieści: Ja, diablica (2010), Ja, anielica (2011) oraz Ja, potępiona (2012).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 199 reviews
July 13, 2024
Jakie to jest wciągające!!!!
January 23, 2025
Ech, znów mam mieszane uczucia po kolejnej części. Znów było kilka rzeczy, które mnie irytowały: wieczne miłosne perypetie bohaterki, ciągle przeżywanie tych samych rzeczy w głowie, przewidywalność, żarciki, które mnie nie bawiły np. z gwałtu, nieciekawe rozmowy o chłopach. Aż szkoda , że z takiego bogactwa motywów słowiańskich do czerpania dostajemy miodowe rytuały i kąpiele w stawie. Z drugiej strony ciągle mnie interesuje co ci bogowie słowiańscy knują, sam świat mi się podoba i nie wiem czy kontynuowac :(
May 25, 2017
Kiedy ja się nauczę, żeby nie zaczynać cyklu, który jeszcze nie jest ukończony? Nie jest to żadna wykwintna literatura, ale nadal bardzo dobrze i szybo się czyta, nadal nie mogę się doczekać kolejnej części, nadal przycoąga mnie wykreowany przez autorkę świat...
March 10, 2018
Nie mogę uwierzyć, że przez tyle lat unikałam książek polskich autorów. Gdy sięgam po takie książki, jak np. seria „Kwiat paproci” Katarzyny Bereniki Miszczuk, nie mogę pojąć dlaczego tak długo szerokim łukiem omijałam tak dobrą literaturę. A zapewniam Was, że seria o sympatycznej uczennicy szeptuchy jest naprawdę dobra.
Tom pierwszy przeczytałam jednym tchem. Następnie niecierpliwe czekałam na kontynuację i wreszcie nadeszła pora na lekturę „Żercy”, który pozostawił po sobie jeszcze większy niedosyt i pobudził ciekawość bardziej, niż poprzednie części serii „Kwiat paproci”.
Humor, wielka historia w tle i cała masa ciekawostek o słowiańskich wierzeniach to główne elementy, które sprawiają, że nie sposób oderwać się od tej książki. Gdy to tego dorzucimy sympatyczną dziewczynę, która ujmuje swoją niezdarnością i próbując unikać kłopotów, coraz bardziej w nie wpada, nasuwa się nam obraz uroczej Bridget Jones, odwiecznie walczącej ze zbędnymi kilogramami i próbującej zwrócić na siebie uwagę pana Darcyego, z tą różnicą, że tu mamy do czynienia z nieśmiertelnym legendarnym władcą Polan, a nie z poważanym prawnikiem. Chociaż, gdyby wziąć pod uwagę poważne i zrównoważone usposobienie obu bohaterów, tak naprawdę niewiele się od siebie różnią pod tym względem. Tym razem jednak do gry wkracza nowy bohater. Żerca Witek przybywa do Brzezin w zastępstwie Mszczuja, którego historia zakończyła się w poprzednim tomie. Nowy kapłan, mimo iż nie podziela wiary wiejskiego społeczeństwa w pomniejsze bóstwa, bardzo poważnie traktuje swoje obowiązki, opiekuje się wiernymi, przeprowadza remont chaty żercy, wprowadza nowe udogodnienia, planuje budowę nowej świątyni i… zaprzyjaźnia się z Gosią
Dla Gosi to będzie gorące lato. Robota dosłownie pali jej się w rękach. Szeptucha jedzie na wak… pielgrzymkę, bogowie nie dają dziewczynie spokoju i na dodatek w okolicy pojawia się myśliwy, który poluje na istoty nadprzyrodzone. Gdy Sławie, przyjaciółce Gosi zaczyna grozić niebezpieczeństwo, a wszelkie podejrzenia padają na młodą uczennicę szeptuchy, postanawia ona odkryć tożsamość tajemniczego zabójcy. Ale jak tu skupić się na pracy, gdy do Bielin wraca Mieszko?
Bohaterowie nie stracili nic ze swojego uroku i nadal bardzo miło spędza się z nimi czas. Humor to nieodłączny element tej historii i nie zabrakło go i tym razem. Niezdarna Gosia i jej robiące we wsi „furorę” różowe adidasy, rozmowy z Babą Jagą, odczynianie uroków i wizyta mamy, to tylko niektóre z zabawnych wątków tej historii.
Podobnie, jak w przypadku poprzednich części, decydując się na lekturę „Żercy” możemy liczyć na solidną dawkę rozrywki. Niezaprzeczalnie największym atutem książki są wszelkie wzmianki i szczegółowe opisy słowiańskich wierzeń i zwyczajów. Lato to czas żniw, więc weźmiemy udział w Święcie Plonów, a także pomożemy Gosi w przygotowaniu wieczoru panieńskiego i przeprowadzeniu wszelkich koniecznych obrzędów związanych z płodnością i szczęśliwym małżeństwem.
Ponadto czekają nas pościgi, szantaże, wyznania, ale będzie też czas na plotki, odrobinę rozrywki i wieczorny jogging. Będzie wino, ogniska, halucynacje i podstępy. Przeniesiemy się również w przeszłość, około 1000 lat wstecz, by przyjrzeć się bliżej związkowi Mieszka i Ote.
A na zakończenie szeroko otworzymy oczy z zaskoczenia i nie będziemy mogli doczekać się kolejnej części.
Tom pierwszy przeczytałam jednym tchem. Następnie niecierpliwe czekałam na kontynuację i wreszcie nadeszła pora na lekturę „Żercy”, który pozostawił po sobie jeszcze większy niedosyt i pobudził ciekawość bardziej, niż poprzednie części serii „Kwiat paproci”.
Humor, wielka historia w tle i cała masa ciekawostek o słowiańskich wierzeniach to główne elementy, które sprawiają, że nie sposób oderwać się od tej książki. Gdy to tego dorzucimy sympatyczną dziewczynę, która ujmuje swoją niezdarnością i próbując unikać kłopotów, coraz bardziej w nie wpada, nasuwa się nam obraz uroczej Bridget Jones, odwiecznie walczącej ze zbędnymi kilogramami i próbującej zwrócić na siebie uwagę pana Darcyego, z tą różnicą, że tu mamy do czynienia z nieśmiertelnym legendarnym władcą Polan, a nie z poważanym prawnikiem. Chociaż, gdyby wziąć pod uwagę poważne i zrównoważone usposobienie obu bohaterów, tak naprawdę niewiele się od siebie różnią pod tym względem. Tym razem jednak do gry wkracza nowy bohater. Żerca Witek przybywa do Brzezin w zastępstwie Mszczuja, którego historia zakończyła się w poprzednim tomie. Nowy kapłan, mimo iż nie podziela wiary wiejskiego społeczeństwa w pomniejsze bóstwa, bardzo poważnie traktuje swoje obowiązki, opiekuje się wiernymi, przeprowadza remont chaty żercy, wprowadza nowe udogodnienia, planuje budowę nowej świątyni i… zaprzyjaźnia się z Gosią
Dla Gosi to będzie gorące lato. Robota dosłownie pali jej się w rękach. Szeptucha jedzie na wak… pielgrzymkę, bogowie nie dają dziewczynie spokoju i na dodatek w okolicy pojawia się myśliwy, który poluje na istoty nadprzyrodzone. Gdy Sławie, przyjaciółce Gosi zaczyna grozić niebezpieczeństwo, a wszelkie podejrzenia padają na młodą uczennicę szeptuchy, postanawia ona odkryć tożsamość tajemniczego zabójcy. Ale jak tu skupić się na pracy, gdy do Bielin wraca Mieszko?
Bohaterowie nie stracili nic ze swojego uroku i nadal bardzo miło spędza się z nimi czas. Humor to nieodłączny element tej historii i nie zabrakło go i tym razem. Niezdarna Gosia i jej robiące we wsi „furorę” różowe adidasy, rozmowy z Babą Jagą, odczynianie uroków i wizyta mamy, to tylko niektóre z zabawnych wątków tej historii.
Podobnie, jak w przypadku poprzednich części, decydując się na lekturę „Żercy” możemy liczyć na solidną dawkę rozrywki. Niezaprzeczalnie największym atutem książki są wszelkie wzmianki i szczegółowe opisy słowiańskich wierzeń i zwyczajów. Lato to czas żniw, więc weźmiemy udział w Święcie Plonów, a także pomożemy Gosi w przygotowaniu wieczoru panieńskiego i przeprowadzeniu wszelkich koniecznych obrzędów związanych z płodnością i szczęśliwym małżeństwem.
Ponadto czekają nas pościgi, szantaże, wyznania, ale będzie też czas na plotki, odrobinę rozrywki i wieczorny jogging. Będzie wino, ogniska, halucynacje i podstępy. Przeniesiemy się również w przeszłość, około 1000 lat wstecz, by przyjrzeć się bliżej związkowi Mieszka i Ote.
A na zakończenie szeroko otworzymy oczy z zaskoczenia i nie będziemy mogli doczekać się kolejnej części.
December 12, 2018
Ugh.
Nie jestem w stanie zrozumieć jak ktoś tak dobrze wykształcony jak pani Miszczuk (w końcu nie każdy jest w stanie skończyć medycynę) może umieszczać w swojej książce takie "perełki" jak komentarz głównej bohaterki na widok swojej koleżanki w kusej sukience. "Nie zgwałcili cię przy okazji?"
UGH.
Przyznaję, że po tym fragmencie zupełnie odechciało mi się czytać. Książkę skończyłam, ale nie wiem czy mam ochotę sięgać po ostatni tom, choć chciałabym się dowiedzieć jak kończy się ta, bądź co bądź, głupiutka historia.
Nie jestem w stanie zrozumieć jak ktoś tak dobrze wykształcony jak pani Miszczuk (w końcu nie każdy jest w stanie skończyć medycynę) może umieszczać w swojej książce takie "perełki" jak komentarz głównej bohaterki na widok swojej koleżanki w kusej sukience. "Nie zgwałcili cię przy okazji?"
UGH.
Przyznaję, że po tym fragmencie zupełnie odechciało mi się czytać. Książkę skończyłam, ale nie wiem czy mam ochotę sięgać po ostatni tom, choć chciałabym się dowiedzieć jak kończy się ta, bądź co bądź, głupiutka historia.
May 24, 2017
ojej było super!! chociaż końcówka łamie serce!! 😢😢
Omgggg!! jestem wymieniona w posłowiu!! 😱😱😱😱 mega uczucie!
Omgggg!! jestem wymieniona w posłowiu!! 😱😱😱😱 mega uczucie!
July 13, 2023
Trzeci Tom cyklu utrzymuje dobry poziom całej serii. Mam jednak wrażenie, że jak dotąd był najnudniejszy i było nieco przestojów w akcji, dla mnie nużące były retrospekcje, bo zdecydowanie bardziej jestem zaangażowana w główny wątek. Nie rozumiem też co kierowało autorką, że dała akurat taki tytuł, jest bardzo sugestywny w stosunku do treści książki,nie miałam zupełnie satysfakcji z zakończenia...chyba, że to był celowy zabieg i właśnie o to chodziło - żeby wiedzieć więcej niż bohaterowie :P W każdym razie to była dobra rozrywka.
October 27, 2022
Dobra jak za każdym razem, zwłaszcza na poprawę nastroju przy słabszych dniach.
November 26, 2018
Główna bohaterka dalej irytuje i jest najsłabszym ogniwem tych czytadeł. Poza tym akcja tak się rozkręca pod koniec, no że trzeba z czystej ciekawości sięgnąć po ostatnią część. Słowiańskie guilty pleasure, nad którym można się pastwić (kusiło mnie oj kusiło), albo po prostu spędzić przyjemnie czas w komunikacji miejskiej (co uczyniłam). W domu czeka ciężka cegła "Małe życie", nad którą trzeba się skupić, popłakać i dobić emocjonalnie, a w ZTM w drodze "do" i "z" pracy mało wymagający intelektualnie świat pani Miszczuk, z którym miło spędza się czas.
P.S. No tak 2,5. Byłoby 3, gdyby nie bezmyślny komentarz Gosławy, która widząc swoją przyjaciółkę w kusej sukience, spytała ją, czy jej nikt po drodze nie zgwałcił. To było wyjątkowo żałosne.
P.S. No tak 2,5. Byłoby 3, gdyby nie bezmyślny komentarz Gosławy, która widząc swoją przyjaciółkę w kusej sukience, spytała ją, czy jej nikt po drodze nie zgwałcił. To było wyjątkowo żałosne.
June 26, 2017
Jak można w takim momencie zakończyć książkę?! No jak?!
October 25, 2018
Katarzyna Berenika Miszczuk jest moim strzałem w ciemno na zły humor. Parę lat temu zaserwowała mi wiele przyjemnych i uśmiechniętych chwil swoją serią o Wiktorii i jej perypetiach tak w piekle jak i w niebie, a teraz rozpogadza mi ponure chwile historią Gosławy uwikłanej z nieczyste potyczki słowiańskich bogów.
Pierwsze dwa tomy czytałam już jakiś czas temu i miałam lekką obawę, czy aby na pewno wszystko będę pamiętać. I faktycznie, momentami musiałam się mocno namyślić (kim była ta Żywia!?), ale ogólny sens historii mi nie uciekł, zatem pozostałe części musiały sprawić mi sporo przyjemności, bo nie wyrzuciłam ich z pamięci.
W trzeciej części Gosia powoli staje się "swoją" w Bielinach i coraz żadziej myśli o powrocie do Warszawy. Po tragicznej śmierci Mszczuja czuje w sobie wiele zwątpienia, niezgody i wciąż obwinia się o to, co się wydarzyło. Na dodatek jej chłopak (no właśnie, chłopak?) zniknął gdzieś z ciałem swojej byłej, a do wioski przyjeżdża nowy młodzieniec, który szybko wpada w oko wszystkim dziewczętom w okolicy. Jakby tego było mało obok wciąż kręci się Swarożyc, który ewidentnie czegoś od Gosi chce, ale jakoś nie chce powiedzieć czego - faceci!
Książka ma prawie pół tysiąca stron i niestety nie cała jest wypełniona wartką akcją. Zwłaszcza na początku wszystko się bardzo rozłazi i skupia na przydługich dialogach. Gdzieś od połowy wszystko nabiera rozpędu. Powraca Mieszko, wokół zaczyna krążyć groźny dla pomniejszych demonów Myśliwy (którego tożsamości domyśliłam się zaraz po tym, gdy się pojawił - szkoda), a Gosia zostaje rzucona na głęboką wodę w swojej pracy, bo Baba Jaga wyjeżdża na waka...pielgrzymkę.
Parę zagadek z poprzednich tomów uzyskuje tu swoje odpowiedzi, ale na ich miejsce od razu pojawiają się kolejne i to naprawdę sporego kalibru. Swarożyc w końcu mówi, co Gosia będzie musiała dla niego zrobić i jest to szalenie trudne zadanie. Co więcej, jej Matka sygnalizuje, że będą musiały p o w a ż n i e p o r o z m a w i a ć, a ten zwrot nigdy nie zwiastuje niczego dobrego.
I właśnie dlatego cieszę się, że zwlekałam z lekturą tej książki tak długo. Bo gdybym musiała teraz czekać na finałowy tom przez dłuższy okres czasu to jak nic zaczęłabym świrować, ot co!
Czy jest to książka zasługująca na miano "Najlepszej książki 2017", jaki to tytuł zdobyła ona na portalu LubimyCzytać? Hm, średnio. Jest przyjemna, lekka i zabawna, ale zdecydowanie nie jest to powieść wybitna. Co więcej, mam wrażenie, że pierwszy tom był nawet ocipinkę lepszy od tego.
Ale! Teraz pora na lekturę IV tomu. Liczę na fajerwerki!
Pierwsze dwa tomy czytałam już jakiś czas temu i miałam lekką obawę, czy aby na pewno wszystko będę pamiętać. I faktycznie, momentami musiałam się mocno namyślić (kim była ta Żywia!?), ale ogólny sens historii mi nie uciekł, zatem pozostałe części musiały sprawić mi sporo przyjemności, bo nie wyrzuciłam ich z pamięci.
W trzeciej części Gosia powoli staje się "swoją" w Bielinach i coraz żadziej myśli o powrocie do Warszawy. Po tragicznej śmierci Mszczuja czuje w sobie wiele zwątpienia, niezgody i wciąż obwinia się o to, co się wydarzyło. Na dodatek jej chłopak (no właśnie, chłopak?) zniknął gdzieś z ciałem swojej byłej, a do wioski przyjeżdża nowy młodzieniec, który szybko wpada w oko wszystkim dziewczętom w okolicy. Jakby tego było mało obok wciąż kręci się Swarożyc, który ewidentnie czegoś od Gosi chce, ale jakoś nie chce powiedzieć czego - faceci!
Książka ma prawie pół tysiąca stron i niestety nie cała jest wypełniona wartką akcją. Zwłaszcza na początku wszystko się bardzo rozłazi i skupia na przydługich dialogach. Gdzieś od połowy wszystko nabiera rozpędu. Powraca Mieszko, wokół zaczyna krążyć groźny dla pomniejszych demonów Myśliwy (którego tożsamości domyśliłam się zaraz po tym, gdy się pojawił - szkoda), a Gosia zostaje rzucona na głęboką wodę w swojej pracy, bo Baba Jaga wyjeżdża na waka...pielgrzymkę.
Parę zagadek z poprzednich tomów uzyskuje tu swoje odpowiedzi, ale na ich miejsce od razu pojawiają się kolejne i to naprawdę sporego kalibru. Swarożyc w końcu mówi, co Gosia będzie musiała dla niego zrobić i jest to szalenie trudne zadanie. Co więcej, jej Matka sygnalizuje, że będą musiały p o w a ż n i e p o r o z m a w i a ć, a ten zwrot nigdy nie zwiastuje niczego dobrego.
I właśnie dlatego cieszę się, że zwlekałam z lekturą tej książki tak długo. Bo gdybym musiała teraz czekać na finałowy tom przez dłuższy okres czasu to jak nic zaczęłabym świrować, ot co!
Czy jest to książka zasługująca na miano "Najlepszej książki 2017", jaki to tytuł zdobyła ona na portalu LubimyCzytać? Hm, średnio. Jest przyjemna, lekka i zabawna, ale zdecydowanie nie jest to powieść wybitna. Co więcej, mam wrażenie, że pierwszy tom był nawet ocipinkę lepszy od tego.
Ale! Teraz pora na lekturę IV tomu. Liczę na fajerwerki!
March 25, 2018
Jedna z moich ulubionych polskich serii. Świat pełen wierzeń w bogów, demonów i bogiń jest wspaniały. Poczucie humoru autorki bardzo mi odpowiada, już czekam na kolejną część.
July 3, 2019
Ta seria jest niestety jedną z rodzaju gdzie każdy tom jest nieco gorszy od poprzedniego, tak że czytelnik w pewnym momencie nie może doczekać się na zakończenie. A bardzo szkoda, bo tematyka i bohaterowie mieli ogromny potencjał, zaczęło się naprawdę interesująco i śmiesznie w taki miły sposób. W trzecim tomie wydaje się, że autorce zabrakło trochę pomysłów i skupiła się na najpłytszych elementach, przedstawiając relacje dorosłych ludzi w bardzo dziecinny sposób i jakoś tak nieporadnie wplatając w to wątek fantastyczny jakim nadal są bóstwa i wszelkie ich pochodne ze słowiańskiej rodziny.
Tym razem zaginął nam gdzieś Mieszko, a wokół Gosi zaczął kręcić się nowy dżentelmen. Jej reakcje na oba te zdarzenia są co najmniej dziwne, brak większych emocji z tym związanych i przemyśleń jest bardzo zastanawiający, sprawia że bohaterka wydaje mi się płaska i bez wyrazu jak w niektórych bardziej znanych seriach romansideł. Jej życie po prostu się dzieje, a ona z nim płynie tylko po to żeby czasami trochę powierzgać i pokazać że jednak jest silną jednostką. Co po standardowej konfrontacji z wielkim, przystojnym i silnym mężczyzną, który zawsze ratuje ją oczywiście ze wszystkich tarapatów czyni całą fabułę popkulturową papką, jaką karmi się czytelników już zbyt długo. Bardzo mi było przykro, że tak się potoczyły losy tej książki bo miałam wobec niej pewne oczekiwania po pierwszym tomie, przy którym naprawdę dobrze się bawiłam. Kończąc trzeci już widziałam że gdzieś to czytałam albo oglądałam w telewizji i to niejeden raz. Schemat miłości aż po grób po miesiącu od poznania, niebezpieczeństw i wrogów, otoczenia bohaterki to utarty i nudny już schemat. Dialogi stały się też już mało atrakcyjne i nieśmieszne, ponownie miałam wrażenie deja vu. Gosia zdaje się być też osobą, która nie uczy się na błędach albo po prostu ma dla siebie mało szacunku bo wciąż popełnia te same, więc tak jak z początku myślałam że seria będzie przeznaczona dla dorosłych, tak teraz nie jestem pewna kto powinien być odbiorcą.
Ubolewam trochę nad tą książką, mam nadzieję że ostatnia część nie będzie jeszcze gorsza. Aczkolwiek niestety patrząc na schemat, którym podąża autorka już chyba wiem czego mogę się spodziewać i nie napawa mnie to zbytnią radością ani chęcią do czytania. Jeśli zatem jesteście na tym etapie czytania serii co ja, to polecam ją spokojnie zakończyć biorąc się za kolejny tom, jeśli jednak szukacie inspiracji do przeczytania dobrej serii fantasy to nie niestety ale nie znajdziecie tej cechy w “Kwiecie paproci”.
Tym razem zaginął nam gdzieś Mieszko, a wokół Gosi zaczął kręcić się nowy dżentelmen. Jej reakcje na oba te zdarzenia są co najmniej dziwne, brak większych emocji z tym związanych i przemyśleń jest bardzo zastanawiający, sprawia że bohaterka wydaje mi się płaska i bez wyrazu jak w niektórych bardziej znanych seriach romansideł. Jej życie po prostu się dzieje, a ona z nim płynie tylko po to żeby czasami trochę powierzgać i pokazać że jednak jest silną jednostką. Co po standardowej konfrontacji z wielkim, przystojnym i silnym mężczyzną, który zawsze ratuje ją oczywiście ze wszystkich tarapatów czyni całą fabułę popkulturową papką, jaką karmi się czytelników już zbyt długo. Bardzo mi było przykro, że tak się potoczyły losy tej książki bo miałam wobec niej pewne oczekiwania po pierwszym tomie, przy którym naprawdę dobrze się bawiłam. Kończąc trzeci już widziałam że gdzieś to czytałam albo oglądałam w telewizji i to niejeden raz. Schemat miłości aż po grób po miesiącu od poznania, niebezpieczeństw i wrogów, otoczenia bohaterki to utarty i nudny już schemat. Dialogi stały się też już mało atrakcyjne i nieśmieszne, ponownie miałam wrażenie deja vu. Gosia zdaje się być też osobą, która nie uczy się na błędach albo po prostu ma dla siebie mało szacunku bo wciąż popełnia te same, więc tak jak z początku myślałam że seria będzie przeznaczona dla dorosłych, tak teraz nie jestem pewna kto powinien być odbiorcą.
Ubolewam trochę nad tą książką, mam nadzieję że ostatnia część nie będzie jeszcze gorsza. Aczkolwiek niestety patrząc na schemat, którym podąża autorka już chyba wiem czego mogę się spodziewać i nie napawa mnie to zbytnią radością ani chęcią do czytania. Jeśli zatem jesteście na tym etapie czytania serii co ja, to polecam ją spokojnie zakończyć biorąc się za kolejny tom, jeśli jednak szukacie inspiracji do przeczytania dobrej serii fantasy to nie niestety ale nie znajdziecie tej cechy w “Kwiecie paproci”.
November 19, 2019
"Otworzył je jednym szarpnięcie. W żadnym razie nie spodziewał się, że po drugiej stronie zobaczy Gosię,na bosaka, w wianku na głowie, przekopującą jego próg. (...)
Drgnęła przestraszona, gdy odchrząknął.
- Oj - powiedziała tylko."
W tym momencie zrozumiałam dlaczego czytam tę książkę. Absurdalne sytuacje opisane z dużą dawką humoru podczas których zachodzisz się śmiechem niezależnie czy czytasz w domu, czy też w autobusie. Główna bohaterka pod wpływem upojenia miodem i odprawionym rytuałem płodności po powrocie do domu stwierdza, że musi ratować Mieszka przed klątwą Jagi, właśnie tak jak stoi.
Żerca, trzecia część cyklu Kwiat Paproci opowiada dalsze losy byłej hipochondryczki Gosi (Ci co również mieli dość przewrażliwionej, zamkniętej na wszystko i mało rozgarniętej Gosi mogą spokojnie odetchnąć). Stan psychiczny bohaterki po wydarzeniach w noc kupały, wraz ze śmiercią żercy i zniknięciem Mieszka, jest w nie najlepszej kondycji, zaś koszmary zesłane przez nocnice i wizje widzącej nie pomagają. Za to może pomóc wymarzony kawaler i następca żercy Witek, ideał sam w sobie... ale czy istnieją ideały? I jeszcze Ci bogowie... ledwie noc kupały przeminęła, a oni już mają kolejne plany wobec Gosi. Gdzie w tym wszystkim odnaleźć miejsce na rozstrojone ciążą hormony? Jaga znalazła sposób, wyjechała na trzytygodniowe waka... no tak pielgrzymkę do SPA (ale blisko sanktuarium żeby nie było!).
Drgnęła przestraszona, gdy odchrząknął.
- Oj - powiedziała tylko."
W tym momencie zrozumiałam dlaczego czytam tę książkę. Absurdalne sytuacje opisane z dużą dawką humoru podczas których zachodzisz się śmiechem niezależnie czy czytasz w domu, czy też w autobusie. Główna bohaterka pod wpływem upojenia miodem i odprawionym rytuałem płodności po powrocie do domu stwierdza, że musi ratować Mieszka przed klątwą Jagi, właśnie tak jak stoi.
Żerca, trzecia część cyklu Kwiat Paproci opowiada dalsze losy byłej hipochondryczki Gosi (Ci co również mieli dość przewrażliwionej, zamkniętej na wszystko i mało rozgarniętej Gosi mogą spokojnie odetchnąć). Stan psychiczny bohaterki po wydarzeniach w noc kupały, wraz ze śmiercią żercy i zniknięciem Mieszka, jest w nie najlepszej kondycji, zaś koszmary zesłane przez nocnice i wizje widzącej nie pomagają. Za to może pomóc wymarzony kawaler i następca żercy Witek, ideał sam w sobie... ale czy istnieją ideały? I jeszcze Ci bogowie... ledwie noc kupały przeminęła, a oni już mają kolejne plany wobec Gosi. Gdzie w tym wszystkim odnaleźć miejsce na rozstrojone ciążą hormony? Jaga znalazła sposób, wyjechała na trzytygodniowe waka... no tak pielgrzymkę do SPA (ale blisko sanktuarium żeby nie było!).
February 27, 2020
Jeśli przy pierwszym tomie widać było więcej komentarzy na nie, to widzę ze z tych na nie jestem jedną z niewielu które mimo wszystko kontynuują. No bo ja tak mam, ze kończę serie jak już zacznę. Żebym wiedziała ze Szeptucha już mi nie podejdzie, nie tknęłabym kijem...
A tu nadal muszę się męczyć, na dodatek ‚trojkat’ od razu prowadził do jednego, w 1/4 skapnelam się na czym będą polegały ‚plot twisty’, a na dodatek jeszcze jedna w porzo bohaterka czyli Jaga wyjechała.
I czy możemy porozmawiać o irytującej matce głównej bohaterki? Chociaż...jaka mać taka nać, czego ja się spodziewałam bo matce tam irytującej bohaterki jak Gosława.
Tfu, Gosia taki ładny skrót od mojego imienia Małgorzata, tak zepsute taką idiotką.
A tu nadal muszę się męczyć, na dodatek ‚trojkat’ od razu prowadził do jednego, w 1/4 skapnelam się na czym będą polegały ‚plot twisty’, a na dodatek jeszcze jedna w porzo bohaterka czyli Jaga wyjechała.
I czy możemy porozmawiać o irytującej matce głównej bohaterki? Chociaż...jaka mać taka nać, czego ja się spodziewałam bo matce tam irytującej bohaterki jak Gosława.
Tfu, Gosia taki ładny skrót od mojego imienia Małgorzata, tak zepsute taką idiotką.
July 8, 2017
Jak już ktoś polubił "Szeptuchę" i "Noc Kupały", to i "Żerca" pewnie go nie rozczaruje. Chociaż dla mnie jest to zdecydowanie najsłabsza część cyklu. Przez pierwsze 200 stron wieje nudą, potem akcja nieco się rozkręca, wszystko jest jednak dość przewidywalne i niezbyt zaskakujące. Pomimo tych "niedociągnięć" książkę czyta się bardzo szybko - świetna lekka lektura na wakacje.
August 21, 2019
Trzecia część serii okazała się być o wiele lepszą od poprzednich. Głowna bohaterka, Gosława, nie jest już taką skończoną idiotka, a nawet zaczęła sobie zdawać sprawę z tego, że niektóre z jej zachowań (większość!) są po prostu pozbawione sensu. Widać, że jako postać trochę ewoluowała. Dodatkowo, akcja zaczyna się zagęszczać i wreszcie poczułam, że jednak przeczytałam coś bardziej mięsistego niż poprzednie części.
W dalszym jednak ciągu, seria ta jest absolutnie przewidywalna, ale jak na letnią, niewymagającą lekturę jest całkiem przyzwoita.
Irytował mnie jednak jeden szczegół - autorka bardzo często używa takiego jakby zestawu dwóch zdań, które znaczą dokładnie to samo dla zaakcentowania czegoś. Np. coś w stylu: Koszula była sucha. Jego ubranie zdążyło wyschnąć. Detal, ale jednak z kolejnymi przeczytanymi stronami zaczęłam go coraz bardziej zauważać (wiem, czepiam się).
Ale Mokosz spoczko.
W dalszym jednak ciągu, seria ta jest absolutnie przewidywalna, ale jak na letnią, niewymagającą lekturę jest całkiem przyzwoita.
Irytował mnie jednak jeden szczegół - autorka bardzo często używa takiego jakby zestawu dwóch zdań, które znaczą dokładnie to samo dla zaakcentowania czegoś. Np. coś w stylu: Koszula była sucha. Jego ubranie zdążyło wyschnąć. Detal, ale jednak z kolejnymi przeczytanymi stronami zaczęłam go coraz bardziej zauważać (wiem, czepiam się).
Ale Mokosz spoczko.
May 28, 2017
No nie! Książek się nie kończy w ten sposób, ja już chcę kolejną część! 😭😭
April 20, 2023
Ej, ta końcówka to mnie niesamowicie wciągnęła! Niczym rodem z sensacji. Teraz będę grzecznie czekać aż Mięta ogarnie audiobooka 'Przesilenia' i lecim z tym koksem!
August 3, 2023
zasłużone 5 ⭐
najlepsza część, skończyła się w takim momencie, że szczęka opada
najlepsza część, skończyła się w takim momencie, że szczęka opada
April 26, 2018
"Żerca" to część, która w dalszym ciągu utrzymuje bardzo wysoki poziom, jaki postawiły jej poprzedni tomy serii. Książka naprawdę bardzo mi się podobała do tego stopnia, że nie mam się do czego w niej przyczepić. Ilość akcji i emocji, które w niej buzowały była czymś wspaniałym. Nowe wątki odnośnie matki i żercy zaintrygowały mnie do tego stopnia, że jeszcze podczas lektury zamówiłam kolejny tom, czego na pewno nie pożałuję zważywszy na to, jak skończył się ten tom. Tylko dlaczego muszę na niego czekać aż 2 tyg.?! Ja tu umieram z niecierpliwości!
April 23, 2023
Przez książki z cyklu Kwiat Paproci "mknie się" w tempie zawrotnym. Miłośnikom słowiańskich klimatów pewnie i ten tom przypadnie do gustu. Lekka i przyjemna lektura, idealna na weekend.
Read
January 27, 2023To... była dziwna książka.
Nie czytałam poprzednich części cyklu i, o dziwo, mam wrażenie, że wyszło to na korzyść - poprzednie wydarzenia były wspominane w taki sposób, że bezboleśnie tworzyły ciekawe tło, a także - wydarzenia, na tle których rozwój bohaterki i jej decyzje miały sens. Inna sprawa, że końcówka książki była nagła i nie czuło się podbudowania - czyli skalowanie napięcia działa na poziomie poszczególnych scen (weselne nocnice!), może działa na przestrzeni całej serii, ale na pewno nie na poziomie pojedynczej powieści.
Świat przedstawiony jest dość chaotyczny pod kątem tego, które elementy "naszego świata" pozostają niezmienione w przedstawionej historii alternatywnej. Informacja w posłowie, że przynajmniej częściowo wynikało to z interdyscyplinarnej współpracy sporo wyjaśniła. Reszta tworzy miłe smaczki, okazje do infodumpu, ale całościowo staje się nieważna. Dobrze to działa w ramach romansu - nie odwraca uwagi od wydarzeń i relacji - ale jako fantastyka wydaje się dość powierzchowne. A mimo to urzekło mnie przedstawienie duchowości pogańskiej w skali 1 do 1 z polskim katolicyzmem - dopełnianie obrzędów połączone ze sceptyzmem czy nawet niewiarą w jakichś bogów, demony, szmery-bajery. Obyczajowość także jest konserwatyzmem z twistem; aż ciekawe, czy w którejkolwiek z części pojawia się ktoś odstający od tej heteronormatywnej sztancy.
Językowo-stylistycznie też jest sytuacja złożona - język jest bardzo prosty, dość przezroczysty pomijając zgrabną stylizację przy obrzędach, ale jednocześnie: ileż tu jest paplania przy okazyjnym niewypaplaniu o czymś. Ileż informacji ujawnionych po fakcie czy sytuacji znikąd (kilka razy sprawdziłam, czy nie wcięło mi ostatnich 3 minut audiobooka). Zarzut ten jednak stosuje się do wątków pobocznych - w głównym wątku wszystko ładnie się składa, tylko ta wata dookoła, by nie iść z punktu do punktu i wypełnić bohaterce kilka miesięcy życia, miejscami odpada od szkieletu.
Czy jestem ciekawa, co dalej? Tak. Czy wystarczająco, by sięgnąć po książkę zamiast poczekać, aż wpadnie mi w ręce audiobook? Nie. Czy będę szukać poprzednich części? Też nie. Ale cieszę się, że zyskałam pojęcie o tej serii.
Nie czytałam poprzednich części cyklu i, o dziwo, mam wrażenie, że wyszło to na korzyść - poprzednie wydarzenia były wspominane w taki sposób, że bezboleśnie tworzyły ciekawe tło, a także - wydarzenia, na tle których rozwój bohaterki i jej decyzje miały sens. Inna sprawa, że końcówka książki była nagła i nie czuło się podbudowania - czyli skalowanie napięcia działa na poziomie poszczególnych scen (weselne nocnice!), może działa na przestrzeni całej serii, ale na pewno nie na poziomie pojedynczej powieści.
Świat przedstawiony jest dość chaotyczny pod kątem tego, które elementy "naszego świata" pozostają niezmienione w przedstawionej historii alternatywnej. Informacja w posłowie, że przynajmniej częściowo wynikało to z interdyscyplinarnej współpracy sporo wyjaśniła. Reszta tworzy miłe smaczki, okazje do infodumpu, ale całościowo staje się nieważna. Dobrze to działa w ramach romansu - nie odwraca uwagi od wydarzeń i relacji - ale jako fantastyka wydaje się dość powierzchowne. A mimo to urzekło mnie przedstawienie duchowości pogańskiej w skali 1 do 1 z polskim katolicyzmem - dopełnianie obrzędów połączone ze sceptyzmem czy nawet niewiarą w jakichś bogów, demony, szmery-bajery. Obyczajowość także jest konserwatyzmem z twistem; aż ciekawe, czy w którejkolwiek z części pojawia się ktoś odstający od tej heteronormatywnej sztancy.
Językowo-stylistycznie też jest sytuacja złożona - język jest bardzo prosty, dość przezroczysty pomijając zgrabną stylizację przy obrzędach, ale jednocześnie: ileż tu jest paplania przy okazyjnym niewypaplaniu o czymś. Ileż informacji ujawnionych po fakcie czy sytuacji znikąd (kilka razy sprawdziłam, czy nie wcięło mi ostatnich 3 minut audiobooka). Zarzut ten jednak stosuje się do wątków pobocznych - w głównym wątku wszystko ładnie się składa, tylko ta wata dookoła, by nie iść z punktu do punktu i wypełnić bohaterce kilka miesięcy życia, miejscami odpada od szkieletu.
Czy jestem ciekawa, co dalej? Tak. Czy wystarczająco, by sięgnąć po książkę zamiast poczekać, aż wpadnie mi w ręce audiobook? Nie. Czy będę szukać poprzednich części? Też nie. Ale cieszę się, że zyskałam pojęcie o tej serii.
July 12, 2022
Wiele już o serii napisano, warsztat niby coraz lepszy, ale wciąż nierówny, korekta jak z worda, ale błąd ortograficzny i tak się znalazł, czyta się to szybko, klimat wsi przyjemny, od literatury „pociągowej” niby nie wymaga się wiele, ale też nie spodziewa takiego stężenia komunału, stereotypów i… normalizowania przemocy. I nie chodzi o brutalność scen walk, chodzi o codzienną przemoc, również seksualną, podawaną przez autorkę jak coś najnormalniejszego na świecie. Przez to i masę szkodliwych płciowych banałów seria jest zwyczajnie niebezpieczna dla nastolatków w wieku formatywnym na przykład. Zdecydowanie warto mieć to na uwadze przy wyborze wakacyjnej, niezobowiązującej lektury.
August 2, 2018
⭐️ 3.5/5 ⭐️
Ok, może zacznę od rzeczy, które mi się podobały: opis swaćby i wszystkiego, co ją poprzedzało był dla mnie niesamowicie ciekawy. Wzbogacenie świata o kolejne mityczne stworzenia też oczywiście jak najbardziej na plus. Doceniam również rozwój głównej bohaterki, która wreszcie przestaje zgrywać damę w opresji. 💪🏻
Niestety, zakończenie po raz kolejny było mocno przewidywalne. 😞
Póki co "Noc Kupały" pozostaje moim ulubionym tomem serii, ale wszystko może się jeszcze zmienić, bo przede mną "Przesilenie"... 😉
Ok, może zacznę od rzeczy, które mi się podobały: opis swaćby i wszystkiego, co ją poprzedzało był dla mnie niesamowicie ciekawy. Wzbogacenie świata o kolejne mityczne stworzenia też oczywiście jak najbardziej na plus. Doceniam również rozwój głównej bohaterki, która wreszcie przestaje zgrywać damę w opresji. 💪🏻
Niestety, zakończenie po raz kolejny było mocno przewidywalne. 😞
Póki co "Noc Kupały" pozostaje moim ulubionym tomem serii, ale wszystko może się jeszcze zmienić, bo przede mną "Przesilenie"... 😉
March 26, 2020
Trzecia część cyklu "Kwiat Paproci" - moim zdaniem najnudniejsza, mega się wymęczyłam żeby to dokończyć. Strasznie mi się dłużyła.
W tej części na główny tor wszedł oczywiście romans Mieszka i Gosi. Nie dowiadujemy się nic na temat nowych słowiańskich demonów oprócz kilku nowości, głównie na tematy o obrzędy słowiańskie i poznanie nowego Żercy.
Akcja bardzo wolno się rozwija. Przewidująca końcówka już w połowie książki.
W tej części na główny tor wszedł oczywiście romans Mieszka i Gosi. Nie dowiadujemy się nic na temat nowych słowiańskich demonów oprócz kilku nowości, głównie na tematy o obrzędy słowiańskie i poznanie nowego Żercy.
Akcja bardzo wolno się rozwija. Przewidująca końcówka już w połowie książki.
December 24, 2022
Z jednej strony świetny klimat, dzięki któremu dobrze czyta się tę książkę. Z drugiej zaś na minus (jak dla mnie) głupota głównej bohaterki 😅. No czasami aż załamywałam ręce XD Pod koniec akcja bardzo przyspiesza co też jest na plus. No i jeszcze moim zdaniem trochę za dużo romansu. Ale będę na pewno kontynuować serię, bo jestem mimo wszystko ciekawa co będzie dalej.
August 14, 2019
Za cholerę tego nie skończę, bodyshaming, rape joke i do wkurwiająca główna bohaterka, ja mam dość. Mnie tutaj tylko bogowie słowiańscy interesują jfc. Nawet dla Swarożyca nie skończe czytać tej książki a co dopiero serii całej,,,,
Displaying 1 - 30 of 199 reviews