What do you think?
Rate this book
Άντερς Οικονομίδης #3
Ο χορός των νεκρών
Με φόντο μια Σκανδιναβία παγωμένη, ο επιθεωρητής Άντερς φτάνει στα ίχνη ενός πληρωμένου δολοφόνου, ο οποίος έχει επιστρέψει στο Έρεμπρο για να πάρει εκδίκηση. «Θα συνεπάρει τους αναγνώστες του Jo Nesbo και του Henning Mankell» - Δημήτρης Καραθάνος, ATHENS VOICE
Ένας άντρας επιστρέφει στο Έρεμπρο, σχεδόν τριάντα χρόνια αφότου έφυγε από τη γενέτειρά του, αποφασισμένος να φέρει εις πέρας μια τελευταία αποστολή. Μερικές ώρες αργότερα το κατακρεουργημένο σώμα ενός άλλου άντρα βρίσκεται στα παγωμένα νερά του ποταμού Σβαρτόν. Σύντομα η αστυνομία ανακαλύπτει όχι μόνο την ταυτότητα του θύματος, αλλά και το φρικιαστικό μυστικό που έκρυβε στο υπόγειο του σπιτιού του: ο συγκεκριμένος άντρας εμπλεκόταν σε ένα κύκλωμα παιδεραστών, ενώ το υπόγειό του είχε μετατραπεί στο κελί ενός αγοριού.
Ενός αγοριού που έχει εξαφανιστεί.
Σχεδόν μισό χρόνο μετά τα γεγονότα που παραλίγο να του κοστίσουν τη ζωή, ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης παλεύει να αποκαταστήσει τις ισορροπίες στην επαγγελματική και την προσωπική του ζωή. Η αποκάλυψη μιας σπείρας παιδεραστών και ενός δολοφόνου αποφασισμένου να σκοτώσει τα μέλη της ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να βρει μπροστά του.
Όταν θα έρθει αντιμέτωπος με τον μυστηριώδη άντρα με την κωδική ονομασία «Σαμαήλ», θα βρει απέναντί του έναν τρομακτικό εχθρό. Και θα ανακαλύψει μυστικά σχετικά με το παρελθόν της οικογένειάς του, μυστικά τα οποία θα ευχόταν να είχαν μείνει φυλακισμένα κάτω από τον πάγο της λήθης.
Ένας άντρας επιστρέφει στο Έρεμπρο, σχεδόν τριάντα χρόνια αφότου έφυγε από τη γενέτειρά του, αποφασισμένος να φέρει εις πέρας μια τελευταία αποστολή. Μερικές ώρες αργότερα το κατακρεουργημένο σώμα ενός άλλου άντρα βρίσκεται στα παγωμένα νερά του ποταμού Σβαρτόν. Σύντομα η αστυνομία ανακαλύπτει όχι μόνο την ταυτότητα του θύματος, αλλά και το φρικιαστικό μυστικό που έκρυβε στο υπόγειο του σπιτιού του: ο συγκεκριμένος άντρας εμπλεκόταν σε ένα κύκλωμα παιδεραστών, ενώ το υπόγειό του είχε μετατραπεί στο κελί ενός αγοριού.
Ενός αγοριού που έχει εξαφανιστεί.
Σχεδόν μισό χρόνο μετά τα γεγονότα που παραλίγο να του κοστίσουν τη ζωή, ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης παλεύει να αποκαταστήσει τις ισορροπίες στην επαγγελματική και την προσωπική του ζωή. Η αποκάλυψη μιας σπείρας παιδεραστών και ενός δολοφόνου αποφασισμένου να σκοτώσει τα μέλη της ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να βρει μπροστά του.
Όταν θα έρθει αντιμέτωπος με τον μυστηριώδη άντρα με την κωδική ονομασία «Σαμαήλ», θα βρει απέναντί του έναν τρομακτικό εχθρό. Και θα ανακαλύψει μυστικά σχετικά με το παρελθόν της οικογένειάς του, μυστικά τα οποία θα ευχόταν να είχαν μείνει φυλακισμένα κάτω από τον πάγο της λήθης.
312 pages, Paperback
First published April 26, 2017
2 people are currently reading
268 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 75 reviews
February 15, 2018
Ο Vagelis Giannisis στο 3ο του βιβλιο με τον επιθεωρητή Οικονομίδη, φέρνει στο προσκήνιο ένα θέμα δύσκολο, την παιδεραστία, αλλά το κάνει με λιτότητα και χωρίς περιττές φανφάρες εντυπωσιασμού, κάτι που εκτίμησα ιδιατέρως μιας και δεν χρησιμοποίησε καθόλου περιγραφικές σκηνές.
Όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι σωστά δομημένοι και βλέπουμε διάφορες πτυχές τους. Ο ίδιος ο επιθεωρητής είναι πιο γήινος, πιο ανθρώπινος.
Για να δούμε τι μέλλον επιφυλλάσει ο συγγραφέας για τον ήρωά του?
Όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι σωστά δομημένοι και βλέπουμε διάφορες πτυχές τους. Ο ίδιος ο επιθεωρητής είναι πιο γήινος, πιο ανθρώπινος.
Για να δούμε τι μέλλον επιφυλλάσει ο συγγραφέας για τον ήρωά του?
January 23, 2019
Βάζει κάτω πολλά αντίστοιχου τύπου αστυνομικά μυθιστορήματα και μάλιστα από αυτά που οι συγγραφείς τους ζουν στις πόλεις που περιγράφουν. Ένα δεμένο μυθιστόρημα, με μικρά προβήματα επιμέλειας αλλά με μια πολύ αξιοπρεπή πλοκή και μορφή. Προβλήματα υπάρχουν κατά τη γνώμη μου, όπως το γεγονός ότι το σενάριο δεν παρουσιάζει κάποια ιδαίτερη πρωτοτυπία, όμως οι χαρακτήρες είναι αληθοφανείς και οι πράξεις τους αιτιολογούνται επαρκώς.
Τα αστεράκια είναι 4 γιατί εκτιμώ την προσπάθεια του νέου συγγραφέα να παρουσιάσει μια δουλειά, αντάξια πολλών αντίστοιχων ξένων.
Μπράβο κύριε Γιαννίση!
Τα αστεράκια είναι 4 γιατί εκτιμώ την προσπάθεια του νέου συγγραφέα να παρουσιάσει μια δουλειά, αντάξια πολλών αντίστοιχων ξένων.
Μπράβο κύριε Γιαννίση!
February 26, 2018
readathon 17: 33 βιβλίο που πρωτοεκδόθηκε μέσα στο 2017
3,5*
3,5*
August 5, 2017
Γιαννίσης… Εγγύηση!
Αυτό που μ’ αρέσει πιο πολύ στα βιβλία του, είναι ο τρόπος που εκφράζεται.
Απλά, έξυπνα, με χιούμορ, σύγχρονα και to the point.
Όσο για το χορό των νεκρών:
Φανταστικό εξώφυλλο! Άλλα και για το περιεχόμενο πρέπει να πω ότι είναι ένα πολύ πολύ καλό βιβλίο! Συνεχίζει στο ίδιο στυλ με τα προηγούμενα και το εξελίσσει κιόλας. Η ιστορία δυνατή λόγω του θέματος που διάλεξε. Σε κάθε βιβλίο μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για τον Άντερς αλλά σ’ αυτό ξεπέρασε τη φαντασία μας. Το συνιστώ χωρίς 2η σκέψη αλλά ξεκινήστε απ' την αρχή τη σειρά.
Αυτό που θα ήθελα όμως είναι να είχε περισσότερη ανάλυση σε κάποια κομμάτια οπότε περισσότερες σελίδες. Anyway... We Love Anders!
Αυτό που μ’ αρέσει πιο πολύ στα βιβλία του, είναι ο τρόπος που εκφράζεται.
Απλά, έξυπνα, με χιούμορ, σύγχρονα και to the point.
Όσο για το χορό των νεκρών:
Φανταστικό εξώφυλλο! Άλλα και για το περιεχόμενο πρέπει να πω ότι είναι ένα πολύ πολύ καλό βιβλίο! Συνεχίζει στο ίδιο στυλ με τα προηγούμενα και το εξελίσσει κιόλας. Η ιστορία δυνατή λόγω του θέματος που διάλεξε. Σε κάθε βιβλίο μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για τον Άντερς αλλά σ’ αυτό ξεπέρασε τη φαντασία μας. Το συνιστώ χωρίς 2η σκέψη αλλά ξεκινήστε απ' την αρχή τη σειρά.
Αυτό που θα ήθελα όμως είναι να είχε περισσότερη ανάλυση σε κάποια κομμάτια οπότε περισσότερες σελίδες. Anyway... We Love Anders!
May 18, 2020
Με το τρίτο του βιβλίο με ήρωα τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη και τίτλο «Ο χορός των νεκρών», ο Βαγγέλης Γιαννίσης απέδειξε πανηγυρικά πως έχει έρθει στα λογοτεχνικά πράγματα για να μείνει.
Σε ό,τι αφορά την πλοκή, έχουν περάσει περίπου έξι μήνες από τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο προηγούμενο βιβλίο, το «Κάστρο». Ο Άντερς προσπαθεί να ξαναβρεί τις ισορροπίες του τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα εκείνος και η ομάδα του καλούνται να εξιχνιάσουν μία νέα, ιδιαίτερη υπόθεση. Ένας άντρας βρίσκεται δολοφονημένος, όμως το πιο αποτρόπαιο στοιχείο της υπόθεσης είναι το μυστικό που για χρόνια έκρυβε το θύμα: ο ίδιος ήταν μέλος μιας σπείρας παιδεραστών, ενώ το υπόγειο του σπιτιού του υπήρξε τόπος μαρτυρίου για τουλάχιστον ένα παιδί, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακαλύπτονται.
Ο Άντερς και οι συνεργάτες του έρχονται αντιμέτωποι, αυτή τη φορά, με έναν τύπο άκρως επικίνδυνο κι αποφασισμένο για όλα. Έχει επιστρέψει στη Σουηδία μετά από χρόνια με μοναδικό σκοπό να πάρει εκδίκηση. Ξεκινάει λοιπόν ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, ενώ εξίσου επικίνδυνος εχθρός για την αστυνομία είναι και ο χρόνος που κυλάει αντίστροφα. Κι ενώ έχει ήδη πολλά στο κεφάλι του και αρκετά μέτωπα ανοιχτά με τους γύρω του, ο Άντερς θα έρθει αντιμέτωπος με μια ακόμα αποκάλυψη· όταν ανακαλύψει την πραγματική ταυτότητα του περιβόητου ‘Σαμαήλ’, θα κληθεί να διαχειριστεί την σωρεία αποκαλύψεων σχετικά με το παρελθόν του και με όσα ως τώρα θεωρούσε δεδομένα στη ζωή του. Η τελική αναμέτρηση πλησιάζει κι όλα δείχνουν πως θα είναι ανάμεσα στους δυο τους – και θα είναι μια αναμέτρηση μέχρι θανάτου…
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης είχε δημιουργήσει εξ’ αρχής ένα εξαίρετα περίπλοκο και συναρπαστικό υπόβαθρο για τον ήρωά του, με την ιστορία του να κορυφώνεται σ’ αυτό το βιβλίο, το οποίο πραγματικά συγκλονίζει με τη γραφή του, τις περιγραφές του αλλά και το θέμα με το οποίο καταπιάνεται. Ένα θέμα σκληρό, δύσκολο, που όμως αποτελεί μία πραγματική, διαχρονική και αποτρόπαια μάστιγα: την παιδική σεξουαλική κακοποίηση. Ο συγγραφέας έχει διαχειριστεί με τρόπο εξαιρετικό το λεπτότατο αυτό θέμα· με την πρέπουσα ευαισθησία και σεβασμό προς τα θύματα, αλλά και τον απαιτούμενο ρεαλισμό που μαρτυρά τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του φαινομένου. Χωρίς υπερβολές και μεγάλα λόγια, με λιτές μα αρκετά δυνατές περιγραφές, δίνει το στίγμα της αρρωστημένης αυτής κατάστασης στα απολύτως απαιτούμενα πλαίσια.
Οι ήρωές του έχουν επίσης εξελιχθεί σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία. Μοιάζουν περισσότερο ώριμοι, έτοιμοι να αντεπεξέλθουν σε ό,τι τους περιμένει την επόμενη μέρα. Φαίνονται να ξέρουν πως πλησιάζουν σε ένα κομβικό σημείο για τη ζωή και την καριέρα τους, ενώ η υποβόσκουσα ένταση που επικρατεί στις σχέσεις τους είναι πλέον ανά πάσα στιγμή έτοιμη να ξεσπάσει. Τα θέλω κι οι επιθυμίες τους έρχονται πολλές φορές σε σύγκρουση με τη λογική και η διαρκής μάχη τους γι’ αυτό που τελικά θα επικρατήσει δίνει μια διαφορετική χροιά αγωνίας στην ανάγνωση. Καθένας απ’ αυτούς έχει βέβαια τον ρόλο του και βάζει την προσωπική του σφραγίδα στις εξελίξεις της πλοκής, ασχέτως με το αν συμμετέχει περισσότερο ή λιγότερο στα δρώμενα.
Στον «Χορό των νεκρών» τα θύματα του δολοφόνου μετατρέπονται, μέσα από την πένα του Γιαννίση, σε θύτες, των οποίων όμως ο θάνατος δεν προκαλεί καμία θλίψη στον αναγνώστη. Αντίθετα, αυτή μοιάζει να είναι μια απόλυτα δίκαιη τιμωρία για τις πράξεις τους, που προκάλεσαν τόσο κακό. Βέβαια, οι δύο αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι ο ‘Σαμαήλ’ και ο Άντερς· δύο άνθρωποι που συνδέονται με έναν τρόπο που φαντάζει απίστευτος. Δύο άνθρωποι που οι δρόμοι τους είναι έτοιμοι να συναντηθούν, έτσι ώστε να αποκαλυφθεί επιτέλους ένα για χρόνια καλά κρυμμένο μυστικό που αφορά και τους δυο τους. Οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες και, παρόλο που η κατάληξη μοιάζει αναπόφευκτα προδιαγεγραμμένη, ο αναγνώστης αγωνιά μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι ένας συγγραφέας που συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο τη σκανδιναβική σχολή γραφής με το αμιγώς ελληνικό λογοτεχνικό στοιχείο, κάτι που είναι φανερό σε όλα τα βιβλία του. Πραγματικά, αν δεν ξέρει κάποιος πως πρόκειται για Έλληνα συγγραφέα, θα μπορούσε άνετα να θεωρήσει τα βιβλία του λογοτεχνικά τέκνα κάποιου Σουηδού ομότεχνού του. Όπως και τα προηγούμενα βιβλία του, έτσι και ο καλογραμμένος και καλοδουλεμένος «Χορός των νεκρών» ισορροπεί με τρόπο ζηλευτό και εξαιρετικά δομημένο ανάμεσα στη ψυχρή σουηδική πραγματικότητα και στο θερμό ελληνικό ταμπεραμέντο, με γενναιόδωρες δόσεις ανθρωπιάς, μυστηρίου, αγωνίας, χιούμορ και ανατροπών. Πραγματικά, αξίζει τον χρόνο και την προσοχή σας!
Σε ό,τι αφορά την πλοκή, έχουν περάσει περίπου έξι μήνες από τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο προηγούμενο βιβλίο, το «Κάστρο». Ο Άντερς προσπαθεί να ξαναβρεί τις ισορροπίες του τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα εκείνος και η ομάδα του καλούνται να εξιχνιάσουν μία νέα, ιδιαίτερη υπόθεση. Ένας άντρας βρίσκεται δολοφονημένος, όμως το πιο αποτρόπαιο στοιχείο της υπόθεσης είναι το μυστικό που για χρόνια έκρυβε το θύμα: ο ίδιος ήταν μέλος μιας σπείρας παιδεραστών, ενώ το υπόγειο του σπιτιού του υπήρξε τόπος μαρτυρίου για τουλάχιστον ένα παιδί, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακαλύπτονται.
Ο Άντερς και οι συνεργάτες του έρχονται αντιμέτωποι, αυτή τη φορά, με έναν τύπο άκρως επικίνδυνο κι αποφασισμένο για όλα. Έχει επιστρέψει στη Σουηδία μετά από χρόνια με μοναδικό σκοπό να πάρει εκδίκηση. Ξεκινάει λοιπόν ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, ενώ εξίσου επικίνδυνος εχθρός για την αστυνομία είναι και ο χρόνος που κυλάει αντίστροφα. Κι ενώ έχει ήδη πολλά στο κεφάλι του και αρκετά μέτωπα ανοιχτά με τους γύρω του, ο Άντερς θα έρθει αντιμέτωπος με μια ακόμα αποκάλυψη· όταν ανακαλύψει την πραγματική ταυτότητα του περιβόητου ‘Σαμαήλ’, θα κληθεί να διαχειριστεί την σωρεία αποκαλύψεων σχετικά με το παρελθόν του και με όσα ως τώρα θεωρούσε δεδομένα στη ζωή του. Η τελική αναμέτρηση πλησιάζει κι όλα δείχνουν πως θα είναι ανάμεσα στους δυο τους – και θα είναι μια αναμέτρηση μέχρι θανάτου…
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης είχε δημιουργήσει εξ’ αρχής ένα εξαίρετα περίπλοκο και συναρπαστικό υπόβαθρο για τον ήρωά του, με την ιστορία του να κορυφώνεται σ’ αυτό το βιβλίο, το οποίο πραγματικά συγκλονίζει με τη γραφή του, τις περιγραφές του αλλά και το θέμα με το οποίο καταπιάνεται. Ένα θέμα σκληρό, δύσκολο, που όμως αποτελεί μία πραγματική, διαχρονική και αποτρόπαια μάστιγα: την παιδική σεξουαλική κακοποίηση. Ο συγγραφέας έχει διαχειριστεί με τρόπο εξαιρετικό το λεπτότατο αυτό θέμα· με την πρέπουσα ευαισθησία και σεβασμό προς τα θύματα, αλλά και τον απαιτούμενο ρεαλισμό που μαρτυρά τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του φαινομένου. Χωρίς υπερβολές και μεγάλα λόγια, με λιτές μα αρκετά δυνατές περιγραφές, δίνει το στίγμα της αρρωστημένης αυτής κατάστασης στα απολύτως απαιτούμενα πλαίσια.
Οι ήρωές του έχουν επίσης εξελιχθεί σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία. Μοιάζουν περισσότερο ώριμοι, έτοιμοι να αντεπεξέλθουν σε ό,τι τους περιμένει την επόμενη μέρα. Φαίνονται να ξέρουν πως πλησιάζουν σε ένα κομβικό σημείο για τη ζωή και την καριέρα τους, ενώ η υποβόσκουσα ένταση που επικρατεί στις σχέσεις τους είναι πλέον ανά πάσα στιγμή έτοιμη να ξεσπάσει. Τα θέλω κι οι επιθυμίες τους έρχονται πολλές φορές σε σύγκρουση με τη λογική και η διαρκής μάχη τους γι’ αυτό που τελικά θα επικρατήσει δίνει μια διαφορετική χροιά αγωνίας στην ανάγνωση. Καθένας απ’ αυτούς έχει βέβαια τον ρόλο του και βάζει την προσωπική του σφραγίδα στις εξελίξεις της πλοκής, ασχέτως με το αν συμμετέχει περισσότερο ή λιγότερο στα δρώμενα.
Στον «Χορό των νεκρών» τα θύματα του δολοφόνου μετατρέπονται, μέσα από την πένα του Γιαννίση, σε θύτες, των οποίων όμως ο θάνατος δεν προκαλεί καμία θλίψη στον αναγνώστη. Αντίθετα, αυτή μοιάζει να είναι μια απόλυτα δίκαιη τιμωρία για τις πράξεις τους, που προκάλεσαν τόσο κακό. Βέβαια, οι δύο αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι ο ‘Σαμαήλ’ και ο Άντερς· δύο άνθρωποι που συνδέονται με έναν τρόπο που φαντάζει απίστευτος. Δύο άνθρωποι που οι δρόμοι τους είναι έτοιμοι να συναντηθούν, έτσι ώστε να αποκαλυφθεί επιτέλους ένα για χρόνια καλά κρυμμένο μυστικό που αφορά και τους δυο τους. Οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες και, παρόλο που η κατάληξη μοιάζει αναπόφευκτα προδιαγεγραμμένη, ο αναγνώστης αγωνιά μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι ένας συγγραφέας που συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο τη σκανδιναβική σχολή γραφής με το αμιγώς ελληνικό λογοτεχνικό στοιχείο, κάτι που είναι φανερό σε όλα τα βιβλία του. Πραγματικά, αν δεν ξέρει κάποιος πως πρόκειται για Έλληνα συγγραφέα, θα μπορούσε άνετα να θεωρήσει τα βιβλία του λογοτεχνικά τέκνα κάποιου Σουηδού ομότεχνού του. Όπως και τα προηγούμενα βιβλία του, έτσι και ο καλογραμμένος και καλοδουλεμένος «Χορός των νεκρών» ισορροπεί με τρόπο ζηλευτό και εξαιρετικά δομημένο ανάμεσα στη ψυχρή σουηδική πραγματικότητα και στο θερμό ελληνικό ταμπεραμέντο, με γενναιόδωρες δόσεις ανθρωπιάς, μυστηρίου, αγωνίας, χιούμορ και ανατροπών. Πραγματικά, αξίζει τον χρόνο και την προσοχή σας!
September 21, 2017
Αυτό το βιβλίο το αγόρασα σχεδόν με το που κυκλοφόρησε, καθόσον μου είχαν αρέσει τα δύο πρώτα βιβλία του συγγραφέα και χωρίς να διαβάσω οποιαδήποτε κριτική για αυτό, το οποίο και σημαίνει ότι και οι απαιτήσεις μου από το βιβλίο ήταν μεγάλες.
Γενικά μιλάμε για ένα καλό , ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που διαβάζεται σε πολύ λίγο χρόνο. Έχουμε ακόμα μία περιπέτεια του Οικονομίδη. Ενώ και το εξώφυλλο του βιβλίου είναι φανταστικό. Όμως βρήκα κάποια αρνητικά τα οποία θα ήθελα επιγραμματικά να αναφέρω: πολύ μικρό μέγεθος (θεωρώ ότι σε πολλά σημεία θα μπορούσε να είχε γίνει εκτενέστερη περιγραφή- εμβάθυνση) , λίγο τραβηγμένη η σύμπτωση που προκύπτει σχετικά με τον δράστη, δεν υπάρχει η κορύφωση που περίμενα στο τέλος.
Σχετικά προς το τέλος του βιβλίου, υπάρχει μία σκηνή στην οποία συναντιούνται δύο από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου. Εκεί ο συγγραφέας κάνει ένα τρικ , πραγματικά πολύ ωραίο (για το οποίο βέβαια χάνει στην πορεία πόντους, καθόσον το αποκαλύπτει πολύ γρήγορα ) οπότε λέω ‘’πάμε για ένα συγκλονιστικό- απρόβλεπτο φινάλε’’, το οποίο όμως, κατά την γνώμη μου, δεν ήρθε.
Μου άφησε την αίσθηση ενός καλού βιβλίου, το οποίο όμως θα έλεγα ότι ταιριάζει περισσότερο για ντεμπούτο, παρά για τρίτη συνέχεια, ενός πρωταγωνιστή αστυνομικού.
Εννοείται ότι συνεχίζω να εκτιμώ τον συγγραφέα, να παρακολουθώ την δουλεία του και να του εύχομαι καλή συγγραφική συνέχεια.
Γενικά μιλάμε για ένα καλό , ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που διαβάζεται σε πολύ λίγο χρόνο. Έχουμε ακόμα μία περιπέτεια του Οικονομίδη. Ενώ και το εξώφυλλο του βιβλίου είναι φανταστικό. Όμως βρήκα κάποια αρνητικά τα οποία θα ήθελα επιγραμματικά να αναφέρω: πολύ μικρό μέγεθος (θεωρώ ότι σε πολλά σημεία θα μπορούσε να είχε γίνει εκτενέστερη περιγραφή- εμβάθυνση) , λίγο τραβηγμένη η σύμπτωση που προκύπτει σχετικά με τον δράστη, δεν υπάρχει η κορύφωση που περίμενα στο τέλος.
Σχετικά προς το τέλος του βιβλίου, υπάρχει μία σκηνή στην οποία συναντιούνται δύο από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου. Εκεί ο συγγραφέας κάνει ένα τρικ , πραγματικά πολύ ωραίο (για το οποίο βέβαια χάνει στην πορεία πόντους, καθόσον το αποκαλύπτει πολύ γρήγορα ) οπότε λέω ‘’πάμε για ένα συγκλονιστικό- απρόβλεπτο φινάλε’’, το οποίο όμως, κατά την γνώμη μου, δεν ήρθε.
Μου άφησε την αίσθηση ενός καλού βιβλίου, το οποίο όμως θα έλεγα ότι ταιριάζει περισσότερο για ντεμπούτο, παρά για τρίτη συνέχεια, ενός πρωταγωνιστή αστυνομικού.
Εννοείται ότι συνεχίζω να εκτιμώ τον συγγραφέα, να παρακολουθώ την δουλεία του και να του εύχομαι καλή συγγραφική συνέχεια.
July 29, 2017
Στο "Χορό των Νεκρών" βλέπουμε έναν Γιαννίση πιο ώριμο και πιο συγκροτημένο. Η υπόθεση που πρέπει να διαλευκανθεί είναι σκληρή και οι αλήθειες που βγαίνουν είναι σοκαριστικές...
Το βιβλίο θεωρώ είναι το καλύτερο της σειράς και ελπίζω να συνεχίσει στο ίδιο στυλ....
5/5 είναι λίγα πολύ λίγα.....
Το βιβλίο θεωρώ είναι το καλύτερο της σειράς και ελπίζω να συνεχίσει στο ίδιο στυλ....
5/5 είναι λίγα πολύ λίγα.....
June 24, 2017
''Ο χορός των νεκρών'' είναι ένα εξαιρετικό δείγμα σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας, που φανερώνει ότι η ελληνική σκηνή γίνεται όλο και πλουσιότερη. (Ενδεικτικά αναφέρω τους συγγραφείς Δημήτρη Σίμο και Έλενα Χουσνή, τα αστυνομικά βιβλία των οποίων επίσης με κέρδισαν και που πλέον τους ακολουθώ συστηματικά).
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης μάλιστα αρχίζει να μη θεωρείται καν καινούργιος, αφού αυτό είναι το τρίτο του βιβλίο. Ουσιαστικά, αρχίζει και γίνεται στυλοβάτης της σύγχρονης αστυνομικής σκηνής.
Και στα τρία του βιβλία ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος, ο Άντερς Οικονομίδης, ενώ η πλοκή εξελίσσεται στη Σουηδία. Δεν είχα κανένα πρόβλημα που καταπιάστηκα κατευθείαν με το τρίτο βιβλίο της σειράς, αφού όλα τους είναι αυτοτελή. Σίγουρα πάντως θα είναι απολαυστικότερο για τον αναγνώστη αν τα ακολουθήσει με τη σειρά, αφού θα βλέπει και πώς ρέει η ζωή του Άντερς.
Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται αυτή τη φορά είναι πολύ σκληρό και είναι η παιδεραστία. Κατά τη γνώμη μου, το απόδωσε πολύ καλά και υπήρχαν στιγμές που σφίχτηκα, βάζοντας στο μυαλό μου σκέψεις και προβληματισμούς που δε με είχαν απασχολήσει τόσο πολύ.
Το προτείνω σε όλους όσους ασχολούνται με το είδος!
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης μάλιστα αρχίζει να μη θεωρείται καν καινούργιος, αφού αυτό είναι το τρίτο του βιβλίο. Ουσιαστικά, αρχίζει και γίνεται στυλοβάτης της σύγχρονης αστυνομικής σκηνής.
Και στα τρία του βιβλία ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος, ο Άντερς Οικονομίδης, ενώ η πλοκή εξελίσσεται στη Σουηδία. Δεν είχα κανένα πρόβλημα που καταπιάστηκα κατευθείαν με το τρίτο βιβλίο της σειράς, αφού όλα τους είναι αυτοτελή. Σίγουρα πάντως θα είναι απολαυστικότερο για τον αναγνώστη αν τα ακολουθήσει με τη σειρά, αφού θα βλέπει και πώς ρέει η ζωή του Άντερς.
Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται αυτή τη φορά είναι πολύ σκληρό και είναι η παιδεραστία. Κατά τη γνώμη μου, το απόδωσε πολύ καλά και υπήρχαν στιγμές που σφίχτηκα, βάζοντας στο μυαλό μου σκέψεις και προβληματισμούς που δε με είχαν απασχολήσει τόσο πολύ.
Το προτείνω σε όλους όσους ασχολούνται με το είδος!
September 3, 2018
4,5/5
Το πτώμα ενός άνδρα βρίσκεται γδαρμένο. Μετά την ταυτοποίηση του και αφού γίνεται έρευνα στο σπίτι του, αποκαλύπτεται ότι ήταν παιδεραστής ο οποίος κρατούσε φυλακισμένο κάποιο παιδί που όμως αγνοήται. Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης καλείται να ανακαλύψει το δολοφόνο και πιθανό απαγωγό όπως και την ταυτότητα του ίδιου του παιδιού. Η έρευνά του θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρελθόν και θα τον οδηγήσει σε αποκαλύψεις.
Το ότι διάβασα το βιβλίο μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο πιστεύω λέει πολλά για το πόσο καλό είναι. Βρήκα την υπόθεση πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ' τις δύο προηγούμενες και οι αποκαλύψεις που αφορούν τον Άντερς νομίζω με εξέπληξαν περισσότερο απ' ότι τον ίδιο. Ο συγγραφέας καταπιάνεται για μια ακόμα φορά με πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως η παιδεραστία, το bullying και οι κρίσεις πανικού και δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση.
Αυτό που ένιωσα να μου λείπει, αλλά ίσως δούμε στο επόμενο βιβλίο, είναι η συναισθηματική αντίδραση του Άντερς σε σχέση με την απώλεια που βιώνει. (spoilers, δε λέω άλλα) Νιώθω ότι προσπεράστηκε πολύ γρήγορα και επιφανειακά.
Το πτώμα ενός άνδρα βρίσκεται γδαρμένο. Μετά την ταυτοποίηση του και αφού γίνεται έρευνα στο σπίτι του, αποκαλύπτεται ότι ήταν παιδεραστής ο οποίος κρατούσε φυλακισμένο κάποιο παιδί που όμως αγνοήται. Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης καλείται να ανακαλύψει το δολοφόνο και πιθανό απαγωγό όπως και την ταυτότητα του ίδιου του παιδιού. Η έρευνά του θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρελθόν και θα τον οδηγήσει σε αποκαλύψεις.
Το ότι διάβασα το βιβλίο μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο πιστεύω λέει πολλά για το πόσο καλό είναι. Βρήκα την υπόθεση πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ' τις δύο προηγούμενες και οι αποκαλύψεις που αφορούν τον Άντερς νομίζω με εξέπληξαν περισσότερο απ' ότι τον ίδιο. Ο συγγραφέας καταπιάνεται για μια ακόμα φορά με πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως η παιδεραστία, το bullying και οι κρίσεις πανικού και δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση.
Αυτό που ένιωσα να μου λείπει, αλλά ίσως δούμε στο επόμενο βιβλίο, είναι η συναισθηματική αντίδραση του Άντερς σε σχέση με την απώλεια που βιώνει. (spoilers, δε λέω άλλα) Νιώθω ότι προσπεράστηκε πολύ γρήγορα και επιφανειακά.
April 27, 2018
3.5/5
Παρά τις αρετές της γραφής του συγγραφέα και την ωραία πλοκή και το θέμα, θεωρώ πως σε αυτό το βιβλίο αφ' ενός μεν κάποια πράγματα είναι πολύ τραβηγμένα, αφ' ετέρου δε περίμενα μια πιο στιβαρή εξέλιξη πάνω στις γραμμές του προηγούμενου βιβλίου. Αισθάνθηκα ότι κάπου χάνεται "επιλεκτικά" η σύνδεση με τα προηγούμενα βιβλία.
Παρόλα αυτά παραμένει ένα πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο της σκανδιναβικής "σχολής" και ευελπιστώ πως το επόμενο θα επιστρέψει στα επίπεδα του πρώτου βιβλίου που παραμένει για μένα το καλύτερο της σειράς μέχρι τώρα.
Παρά τις αρετές της γραφής του συγγραφέα και την ωραία πλοκή και το θέμα, θεωρώ πως σε αυτό το βιβλίο αφ' ενός μεν κάποια πράγματα είναι πολύ τραβηγμένα, αφ' ετέρου δε περίμενα μια πιο στιβαρή εξέλιξη πάνω στις γραμμές του προηγούμενου βιβλίου. Αισθάνθηκα ότι κάπου χάνεται "επιλεκτικά" η σύνδεση με τα προηγούμενα βιβλία.
Παρόλα αυτά παραμένει ένα πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο της σκανδιναβικής "σχολής" και ευελπιστώ πως το επόμενο θα επιστρέψει στα επίπεδα του πρώτου βιβλίου που παραμένει για μένα το καλύτερο της σειράς μέχρι τώρα.
April 28, 2017
Από τον Γενάρη που ξεκίνησα τον μαραθώνιο ανάγνωσης ήξερα ότι το νέο βιβλίο του Άντερς θα μου "κάλυπτε" την κατηγορία
B.R.A.CE. 2017 ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2017
. Και το περίμενα με ανυπομονησία!
Θα εξηγήσω πρώτα αυτή την σχέση που έχω μαζί του:
Μάρτιο 2014, με "σύστησαν" στον Άντερς Οικονομίδη με Το Μίσος, ένας αστυνομικός που μου κίνησε το ενδιαφέρον και αποφάσισα πως ήθελα να "γνωριστούμε" καλύτερα. Μου άρεσε η οικειότητα που έδινε η Ελληνική καταγωγή του.
Φεβρουάριο 2017, ξαναβρεθήκαμε με τον Άντερς στο Κάστρο και τα "είπαμε" λίγο παραπάνω. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον κι άλλο και αποφάσισα πως σίγουρα θέλω να τα ξαναπούμε.
Απρίλιος 2017, βγήκαμε οι 2 μας και πήγαμε στον Χορό των Νεκρών! Όταν συμπαθείς έναν χαρακτήρα και φτάνεις να τον αγαπήσεις και να τον καταλάβεις λίγο παραπάνω. Να γελάσεις μαζί του, να αγωνιάς μαζί του, να αγχώνεσαι μαζί του και να λες "δεν θέλω να πάθει κάτι", "αχ κάνε να είναι καλά" κι άλλα παρόμοια.
Απόλαυσα τόσο τις σκηνές με τον γιο του που μου έδειξαν την ανθρώπινη πλευρά του. Με πλημμύρισε φόβος καθώς αναρωτιόμουν τι μου έκρυβαν οι επόμενες σελίδες. Ένα άκρως ευαίσθητο θέμα όπως η παιδεραστία που ο συγγραφέας το έφτασε τόσο όσο άντεχα να "αντιμετωπίσω".
Εναλλαγές στην ιστορία ώστε να βλέπεις τι γίνεται σε κάθε πλευρά (καλοί, κακοί, άσχημοι :P). Ανατροπές εκεί που και όπως έπρεπε για την εξέλιξη της υπόθεσης οι οποίες σου έφερναν πάνω κάτω ότι είχες υπολογίσει σε προηγούμενες σελίδες. Μέχρι την τελευταία σελίδα η αγωνία του τι θα γίνει.
Οι δεύτεροι χαρακτήρες που έχουμε ξαναδεί, με ιδιαίτερη αδυναμία στον Κρίστερ Μπγέρλινγκ, συμπληρώνονται σιγά σιγά σαν κομμάτια σε παζλ. Και ναι ανυπομονώ να δω τι θα προκύψει παρακάτω.
Το χαρούμενο της υπόθεσης; Δεν μπορεί, θα ακολουθήσει κι επόμενο! Και θα ξαναβρεθώ με τον Άντερς!
Ένα απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημα όπου φαίνεται η εξέλιξη και του χαρακτήρα και του συγγραφέα.
Θα εξηγήσω πρώτα αυτή την σχέση που έχω μαζί του:
Μάρτιο 2014, με "σύστησαν" στον Άντερς Οικονομίδη με Το Μίσος, ένας αστυνομικός που μου κίνησε το ενδιαφέρον και αποφάσισα πως ήθελα να "γνωριστούμε" καλύτερα. Μου άρεσε η οικειότητα που έδινε η Ελληνική καταγωγή του.
Φεβρουάριο 2017, ξαναβρεθήκαμε με τον Άντερς στο Κάστρο και τα "είπαμε" λίγο παραπάνω. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον κι άλλο και αποφάσισα πως σίγουρα θέλω να τα ξαναπούμε.
Απρίλιος 2017, βγήκαμε οι 2 μας και πήγαμε στον Χορό των Νεκρών! Όταν συμπαθείς έναν χαρακτήρα και φτάνεις να τον αγαπήσεις και να τον καταλάβεις λίγο παραπάνω. Να γελάσεις μαζί του, να αγωνιάς μαζί του, να αγχώνεσαι μαζί του και να λες "δεν θέλω να πάθει κάτι", "αχ κάνε να είναι καλά" κι άλλα παρόμοια.
Απόλαυσα τόσο τις σκηνές με τον γιο του που μου έδειξαν την ανθρώπινη πλευρά του. Με πλημμύρισε φόβος καθώς αναρωτιόμουν τι μου έκρυβαν οι επόμενες σελίδες. Ένα άκρως ευαίσθητο θέμα όπως η παιδεραστία που ο συγγραφέας το έφτασε τόσο όσο άντεχα να "αντιμετωπίσω".
Εναλλαγές στην ιστορία ώστε να βλέπεις τι γίνεται σε κάθε πλευρά (καλοί, κακοί, άσχημοι :P). Ανατροπές εκεί που και όπως έπρεπε για την εξέλιξη της υπόθεσης οι οποίες σου έφερναν πάνω κάτω ότι είχες υπολογίσει σε προηγούμενες σελίδες. Μέχρι την τελευταία σελίδα η αγωνία του τι θα γίνει.
Οι δεύτεροι χαρακτήρες που έχουμε ξαναδεί, με ιδιαίτερη αδυναμία στον Κρίστερ Μπγέρλινγκ, συμπληρώνονται σιγά σιγά σαν κομμάτια σε παζλ. Και ναι ανυπομονώ να δω τι θα προκύψει παρακάτω.
Το χαρούμενο της υπόθεσης; Δεν μπορεί, θα ακολουθήσει κι επόμενο! Και θα ξαναβρεθώ με τον Άντερς!
Ένα απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημα όπου φαίνεται η εξέλιξη και του χαρακτήρα και του συγγραφέα.
July 9, 2020
Ο «Χορός των Νεκρών»… ή μήπως ο σκοτεινός χορός μεταξύ ψυχών βρόμικων και διεστραμμένων, ψυχών που έχασαν την αυτοκυριαρχία τους πριν καν καταλήξουν στο χώμα..;;
Ναι, ο «Χορός των Νεκρών» του Βαγγέλη Γιαννίση, είναι αυτό ακριβώς και άλλα πολλά. Κι αν με ρωτούσατε πριν λίγο καιρό θα έλεγα πως, δεν γίνεται την ατμόσφαιρα των σκανδιναβικών αστυνομικών βιβλίων, να την αποτυπώσει επάξια κάποιος Έλληνας συγγραφέας. Ως τη μέρα που διάβασα το «Κάστρο» του. Μου άρεσε πολύ και διάβασα και τον «Χορό των Νεκρών» για να το επιβεβαιώσω και, σας λέω με σιγουριά πως, αν δεν ήταν ελληνικό το όνομα του συγγραφέα, θα ψάχναμε ανάμεσα στους σκανδιναβούς για το ποιος το έγραψε.
Στο Έρεμπρο τώρα και τα όσα συνέβησαν εκεί με έκαναν να θυμώσω. Ένα κύκλωμα παιδεραστίας αποκαλύπτεται έπειτα από την ανακάλυψη του πτώματος ενός άνδρα. Ένα πτώμα γδαρμένο σε βαθμό που να μην αναγνωρίζονται καν τα χαρακτηριστικά του. Ο άντρας ως μέλος του κυκλώματος, είχε μετατρέψει το υπόγειο του σπιτιού του σε κλουβί. Το κλουβί ενός παιδιού.. Υπήρχαν, μάλιστα, σημεία στο κείμενο που φοβόμουν να διαβάσω πιο κάτω αλλά, στην αμέσως επόμενη παράγραφο, ευχαριστούσα τον συγγραφέα για τον σεβασμό που έδειξε τόσο στην ευαίσθητη φύση του θέματος όσο και στον αναγνώστη. Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης και η ομάδα του ήρθαν αντιμέτωποι με κάτι που σίγουρα δεν προέβλεψαν..
Ούτε και εμένα πήγε ο νους μου κι εκεί που έλεγα πως η λύση πλησιάζει άρχιζα ξανά να μπερδεύομαι. Νέα πρόσωπα έκαναν την εμφάνισή τους και το θέμα έπαιρνε διαστάσεις.. σαν ένα χταπόδι που απλώνει τα πλοκάμια του. Αλλά, και πάλι, θα νομίζετε πως έχετε καταλάβει μέχρι να σας αποκαλυφθεί ο έξυπνος και διπλωματικός τρόπος με τον οποίο κάθε πρόσωπο και κάθε γεγονός έχει συνδεθεί με την υπόθεση. Η ανάλυση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική σε σημείο που σου έρχεται να αντιδράσεις αυθόρμητα στις εκάστοτε συμπεριφορές, γιατί πέρα από το έρεβος στην υπόθεση, υπάρχουν και οι σκοτεινές πλευρές των ανθρώπων…
Ο επιθεωρητής Άντερς, κινείται σαν το μαύρο πρόβατο τόσο στην υπηρεσία, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τις συμπεριφορές, όσο κ��ι στην οικογένειά του. Και το χειρότερο, ένας απρόσμενος και απρόσκλητος επισκέπτης…
Η ατμόσφαιρα όπως αρμόζει σε κάθε αστυνομικό μυθιστόρημα είναι παγωμένη τόσο στο περιβάλλον, όσο και στις συμπεριφορές πολλών πρωταγωνιστών. Λες και το ίδιο το περιβάλλον έχει κάνει τους ανθρώπους να μην αισθάνονται..
Ένα «μπράβο» από μένα στο συγγραφέα για αυτό που διάβασα και δηλώνω επίσημα πως αγαπώ ήδη τον επιθεωρητή Άντερς!!
Σημ.: Όχι, δεν με δυσκόλεψαν καθόλου τα ονόματα μιας και μιλάω καθημερινά την ολίγον τι ιδιόμορφη γερμανική..
Ναι, ο «Χορός των Νεκρών» του Βαγγέλη Γιαννίση, είναι αυτό ακριβώς και άλλα πολλά. Κι αν με ρωτούσατε πριν λίγο καιρό θα έλεγα πως, δεν γίνεται την ατμόσφαιρα των σκανδιναβικών αστυνομικών βιβλίων, να την αποτυπώσει επάξια κάποιος Έλληνας συγγραφέας. Ως τη μέρα που διάβασα το «Κάστρο» του. Μου άρεσε πολύ και διάβασα και τον «Χορό των Νεκρών» για να το επιβεβαιώσω και, σας λέω με σιγουριά πως, αν δεν ήταν ελληνικό το όνομα του συγγραφέα, θα ψάχναμε ανάμεσα στους σκανδιναβούς για το ποιος το έγραψε.
Στο Έρεμπρο τώρα και τα όσα συνέβησαν εκεί με έκαναν να θυμώσω. Ένα κύκλωμα παιδεραστίας αποκαλύπτεται έπειτα από την ανακάλυψη του πτώματος ενός άνδρα. Ένα πτώμα γδαρμένο σε βαθμό που να μην αναγνωρίζονται καν τα χαρακτηριστικά του. Ο άντρας ως μέλος του κυκλώματος, είχε μετατρέψει το υπόγειο του σπιτιού του σε κλουβί. Το κλουβί ενός παιδιού.. Υπήρχαν, μάλιστα, σημεία στο κείμενο που φοβόμουν να διαβάσω πιο κάτω αλλά, στην αμέσως επόμενη παράγραφο, ευχαριστούσα τον συγγραφέα για τον σεβασμό που έδειξε τόσο στην ευαίσθητη φύση του θέματος όσο και στον αναγνώστη. Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης και η ομάδα του ήρθαν αντιμέτωποι με κάτι που σίγουρα δεν προέβλεψαν..
Ούτε και εμένα πήγε ο νους μου κι εκεί που έλεγα πως η λύση πλησιάζει άρχιζα ξανά να μπερδεύομαι. Νέα πρόσωπα έκαναν την εμφάνισή τους και το θέμα έπαιρνε διαστάσεις.. σαν ένα χταπόδι που απλώνει τα πλοκάμια του. Αλλά, και πάλι, θα νομίζετε πως έχετε καταλάβει μέχρι να σας αποκαλυφθεί ο έξυπνος και διπλωματικός τρόπος με τον οποίο κάθε πρόσωπο και κάθε γεγονός έχει συνδεθεί με την υπόθεση. Η ανάλυση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική σε σημείο που σου έρχεται να αντιδράσεις αυθόρμητα στις εκάστοτε συμπεριφορές, γιατί πέρα από το έρεβος στην υπόθεση, υπάρχουν και οι σκοτεινές πλευρές των ανθρώπων…
Ο επιθεωρητής Άντερς, κινείται σαν το μαύρο πρόβατο τόσο στην υπηρεσία, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τις συμπεριφορές, όσο κ��ι στην οικογένειά του. Και το χειρότερο, ένας απρόσμενος και απρόσκλητος επισκέπτης…
Η ατμόσφαιρα όπως αρμόζει σε κάθε αστυνομικό μυθιστόρημα είναι παγωμένη τόσο στο περιβάλλον, όσο και στις συμπεριφορές πολλών πρωταγωνιστών. Λες και το ίδιο το περιβάλλον έχει κάνει τους ανθρώπους να μην αισθάνονται..
Ένα «μπράβο» από μένα στο συγγραφέα για αυτό που διάβασα και δηλώνω επίσημα πως αγαπώ ήδη τον επιθεωρητή Άντερς!!
Σημ.: Όχι, δεν με δυσκόλεψαν καθόλου τα ονόματα μιας και μιλάω καθημερινά την ολίγον τι ιδιόμορφη γερμανική..
September 29, 2017
Βαθμολογία: ★★★
Έχω απολαύσει ό,τι έχει γράψει ο Γιαννίσης μέχρι στιγμής, αλλά το συγκεκριμένο πιστεύω πως το μπούκωσε με δράση και παραμέλησε εντελώς την έρευνα. Θα ήθελα τα επόμενα να γίνουν λίγο περισσότερο διαδικαστικά. Η ιστορία πάντως δένει σωστά στο τέλος. Θεωρώ ότι τα τρία αστέρια είναι μια τίμια βαθμολογία για αυτά που προσφέρει. Θα διαβάσω σίγουρα και το επόμενο.
Έχω απολαύσει ό,τι έχει γράψει ο Γιαννίσης μέχρι στιγμής, αλλά το συγκεκριμένο πιστεύω πως το μπούκωσε με δράση και παραμέλησε εντελώς την έρευνα. Θα ήθελα τα επόμενα να γίνουν λίγο περισσότερο διαδικαστικά. Η ιστορία πάντως δένει σωστά στο τέλος. Θεωρώ ότι τα τρία αστέρια είναι μια τίμια βαθμολογία για αυτά που προσφέρει. Θα διαβάσω σίγουρα και το επόμενο.
June 21, 2019
4,5 αστεράκια. Ξεπερνώντας το ην κοιλιά που έκανε η 2η ιστορία του Άντερς στο Κάστρο,αυτό εδώ κατορθώνει,χωρίς να έχει την καταιγιστική πλοκή του Μίσους,να είναι το ίδιο εξίσου καλό. Ο Άντερς Οικονομίδης του Γιαννίση συναγωνίζεται επάξια τον Χάρυ Χολε του Νεσμπο,χωρίς να κουβαλάει τα κουσουρια του και την πολυλογια του Σκανδιναβού. Δηλώνω πλέον πολύ φανατική του Γιαννιση κ του τρόπου που χειρίζεται τους ήρωες του... Πάμε για το 4ο της σειράς, δεδομένου πως τελειώνει αφήνοντας μας με περισσή έγνοια για τον Άντερς.
September 11, 2018
Είμαι ανάμεσα στο να βάλω τρία ή τέσσερα αστεράκια. Θα βάλω τέσσερα και βλέπουμε.
Μου άρεσε, το διάβασα ευχάριστα πάρα το βαρύ θέμα. Είναι καλογραμμένο, έχει ενδιαφέρον και αγωνία, όλα καλά.
Θα ήθελα όμως να δω και κάτι άλλο. Κάτι άλλο πέρα από κατά συρροή δολοφόνους (πόσους πια έχει η Σουηδία;) και χτυπήματα της "μοίρας" στον συμπαθή κατά τα άλλα επιθεωρητή Οικονομίδη. Και ίσως το τέλος ήταν λιγάκι πιο απότομο από όσο θα το ήθελα. Ίσως... Μήπως να έβαζα τρία αστεράκια;
Μου άρεσε, το διάβασα ευχάριστα πάρα το βαρύ θέμα. Είναι καλογραμμένο, έχει ενδιαφέρον και αγωνία, όλα καλά.
Θα ήθελα όμως να δω και κάτι άλλο. Κάτι άλλο πέρα από κατά συρροή δολοφόνους (πόσους πια έχει η Σουηδία;) και χτυπήματα της "μοίρας" στον συμπαθή κατά τα άλλα επιθεωρητή Οικονομίδη. Και ίσως το τέλος ήταν λιγάκι πιο απότομο από όσο θα το ήθελα. Ίσως... Μήπως να έβαζα τρία αστεράκια;
June 7, 2017
Μια ιστορία του Άντερς που δεν μπορείς να ξεχάσεις...
June 18, 2017
Έχοντας ήδη εθιστεί στον Ελληνοσουηδό επιθεωρητή από το πρώτο βιβλίο της σειράς, δεν γινόταν να μην διαβάσω και την τρίτη του συνέχεια. Το έχω πει και το ξαναλέω κι εδώ. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από οποιονδήποτε Σκανδιναβό συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας. Είναι σαφώς επηρεασμένος από αυτούς (όσο διάβαζα, σε πολλά σημεία νόμιζα ότι διαβάζω Nesbo) αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι.
Ο Άντερς ξεπερνάει πολλούς, γνωστότερους πρωταγωνιστές άλλων σειρών και όλοι τους, ένας, ένας με τη σειρά του γίνονται άλλο ένα κομμάτι από το κεχριμπαρένιο κομπολόι του. Κοινώς, τους παίζει στα δάχτυλα!
Στο βιβλίο τώρα. Όπως και τα προηγούμενα, κινείται σε πολύ ψηλά επίπεδα τόσο συγγραφικά όσο και σε ιστορία. Καταπιάνεται με ένα πολύ «δύσκολο» θέμα, αυτό της παιδεραστίας αλλά ο Γιαννίσης καταφέρνει να βγει αντάξιος του ταλέντου του και να παρουσιάσει το θέμα χωρίς υπερβολές και όσο παραστατικά χρειάζεται για να βάλει τον αναγνώστη στο σκοτεινό αυτό κλίμα.
Ο λόγος που το βιβλίο χάνει τα 5 αστέρια είναι ότι δεν αναλύει πολύ ορισμένα θέματα και το υπόβαθρο των χαρακτήρων οπότε σε κάποια σημεία δεν σου επιτρέπει να συμπάσχεις με τις πράξεις των πρωταγωνιστών. Θα ήθελα να έχει 100-150 σελίδες ακόμα που να δίνει λίγες παραπάνω πληροφορίες για το παρελθόν. Αν το είχε αυτό, θα ήταν καθαρό 5αρι.
Και αφού τελείωσε και αυτό το βιβλίο περνάμε τώρα στη δύσκολη περίοδο της αναμονής μέχρι το επόμενο.
Keep it up Mr Giannisis!!!
Ο Άντερς ξεπερνάει πολλούς, γνωστότερους πρωταγωνιστές άλλων σειρών και όλοι τους, ένας, ένας με τη σειρά του γίνονται άλλο ένα κομμάτι από το κεχριμπαρένιο κομπολόι του. Κοινώς, τους παίζει στα δάχτυλα!
Στο βιβλίο τώρα. Όπως και τα προηγούμενα, κινείται σε πολύ ψηλά επίπεδα τόσο συγγραφικά όσο και σε ιστορία. Καταπιάνεται με ένα πολύ «δύσκολο» θέμα, αυτό της παιδεραστίας αλλά ο Γιαννίσης καταφέρνει να βγει αντάξιος του ταλέντου του και να παρουσιάσει το θέμα χωρίς υπερβολές και όσο παραστατικά χρειάζεται για να βάλει τον αναγνώστη στο σκοτεινό αυτό κλίμα.
Ο λόγος που το βιβλίο χάνει τα 5 αστέρια είναι ότι δεν αναλύει πολύ ορισμένα θέματα και το υπόβαθρο των χαρακτήρων οπότε σε κάποια σημεία δεν σου επιτρέπει να συμπάσχεις με τις πράξεις των πρωταγωνιστών. Θα ήθελα να έχει 100-150 σελίδες ακόμα που να δίνει λίγες παραπάνω πληροφορίες για το παρελθόν. Αν το είχε αυτό, θα ήταν καθαρό 5αρι.
Και αφού τελείωσε και αυτό το βιβλίο περνάμε τώρα στη δύσκολη περίοδο της αναμονής μέχρι το επόμενο.
Keep it up Mr Giannisis!!!
September 20, 2017
Το κείμενο μου για τα βιβλία του Βαγγέλη Γιαννίση:
http://amagi.gr/content/i-skoteini-pl...
http://amagi.gr/content/i-skoteini-pl...
April 10, 2020
Ένας άγγελος-τιμωρός εντοπίζει ένα δίκτυο παιδικής πορνογραφίας και παιδεραστίας και αρχίζει να παίρνει τον νόμο στα χέρια του, έχοντας βιώσει και ο ίδιος κάτι αντίστοιχο στη δική του παιδική ηλικία. Τι τον συνδέει όμως με τα θύματα και γιατί τα σκοτώνει; Ταυτόχρονα, ήρθε η ώρα για το πρώτο σκληρό test drive των φιλοδοξιών της Αρχηγού πλέον της αστυνομικής διεύθυνσης Μπερσλάγκεν Σέλμα Μοντίν εν όψει ενός σημαντικού πολιτικού συνεδρίου που θα φιλοξενηθεί στο Έρεμπρο. Θα τα καταφέρει; Ο Άντερς Οικονομίδης πόσο έτοιμος είναι να έρθει αντιμέτωπος με ένα οικογενειακό μυστικό που θα τον συνδέσει με την υπόθεση της παιδεραστίας που τον απασχολεί και θα τον φέρει ξανά αντιμέτωπο με τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του;
Πρόκειται για την πιο ανθρωποκεντρική ως τώρα περιπέτεια του Άντερς Οικονομίδη, μιας και δεν έχουμε μόνο κάποιες παράλληλες περιπέτειες με κίνδυνο, αγωνία και ανατροπές αλλά και σωστή καταγραφή της ψυχολογίας και της νοοτροπίας κάποιων χαρακτήρων, που αλλιώς ξεκινάνε και αλλιώς καταλήγουν. Τα ηθικά διλήμματα είναι πολλά, οι πειρασμοί ή και εκβιασμοί περισσότεροι και είναι καθαρά στο χέρι του καθενός για το πώς θα αντιδράσει και ποια θα είναι η επόμενη κίνησή του που με τη σειρά της θα επηρεάσει άλλους ανθρώπους ή ακόμη και γεγονότα. Κάποιοι γλυκαίνονται από τη γρήγορη άνοδο που τους προσφέρεται αν αξιολογήσουν αρνητικά συνάδελφό τους, κάποιοι άλλοι είναι πιόνια σε μια σκακιέρα της οποίας είχαν λανθασμένη οπτική και τώρα τους κινούν κάποια σκοτεινά κυκλώματα αλλά τι θα συμβεί αν σπάσουν αυτοβούλως αυτά τα δεσμά; Τελικά πόσο αυτοσκοπός μπορεί να γίνει η εκδίκηση και μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος προκειμένου να πάρει το αίμα του πίσω; Αυτά και πάμπολλα άλλα ερωτηματικά και γεγονότα καταγράφονται σ’ ένα φρενήρες μυθιστόρημα δράσης και αγωνίας που κατά βάση αφορά την εξάρθρωση ενός κυκλώματος παιδεραστίας και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται όσο ανεβαίνει κανείς πιο ψηλά στην ιεραρχία, είναι όμως και πολλά περισσότερα από αυτό. Η κλιμάκωση κόβει την ανάσα, οι εκπλήξεις είναι αναπάντεχες και κανείς δεν ακολουθεί μονήρη κατεύθυνση, όσο κι αν ο πανέξυπνος συγγραφέας δείχνει έτσι τα γεγονότα. Μόλις γεμίσω απογοήτευση, οργή και κατάφωρη αδικία, ο αστάθμητος ανθρώπινος παράγοντας και κάποιες γερές ηθικές βάσεις φέρνουν τα πάνω κάτω κι όλα οδηγούν σ’ ένα εκπληκτικό και λυτρωτικό φινάλε.
Ο συγγραφέας διαλέγει αυτήν τη φορά να ασχοληθεί μ’ ένα δύσκολο θέμα, την παιδεραστία, κι αποτυπώνει στο χαρτί με χειρουργική σχεδόν ακρίβεια τον ψυχισμό και τα συναισθήματα όχι μόνο του παιδιού που δέχεται ασέλγεια αλλά και του πλάσματος εκείνου, που μετά από τις ίδιες περιπέτειες, μεταμορφώνεται από άνθρωπο σε τιμωρό με εκείνες τις ανατριχιαστικές μικρές λεπτομέρειες που δείχνουν τη μεταμόρφωση μιας ψυχής σε διψασμένη κραυγή. Καταφέρνει έτσι ο Βαγγέλης Γιαννίσης να θέσει στον ίδιο τον αναγνώστη το ηθικό δίλημμα της αυτοδικίας γύρω από κάτι βδελυρό για το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού. Πόσο δίκιο λοιπόν να δώσεις σ’ ένα πρώην παιδί που μεταμορφώθηκε από θύμα σε δαίμονα και πόσο σε νοιάζει η σωφρονιστική ποινή των θυτών από ένα σύστημα που ακόμη χάσκει και δεν είναι δίκαιο για όλους; Σα να μη φτάναν όλα τ’ άλλα, ο συγγραφέας καταφέρνει να συνδυάσει σωστά και αρμονικά αυτήν τη σταυροφορία με την προσωπική ζωή του Άντερς ενώ ο δολοφόνος προβαίνει σε κάποιες αρχικά αδικαιολόγητες συμπεριφορές, οι οποίες όμως, σελίδα με τη σελίδα, κουμπώνουν και συγκροτούν έναν τρόπο σκέψης στον οποίο αναγκάζεσαι να δώσεις δίκιο για όλα όσα έχει περάσει!
Ας ξεκινήσουμε και πάλι με τον Επιθεωρητή της Αστυνομίας του Έρεμπρο Άντερς Οικονομίδη, που εκτός από τη νέα υπόθεση που έρχεται στα χέρια του, αντιμετωπίζει και ένα σοβαρό πρόβλημα σχολικού εκφοβισμού του δεκάχρονου πλέον γιου του, με αφορμή την άφιξη στο σχολείο ενός νέου συμμαθητή, του Μίκε Μάξε. Οι συζητήσεις με τον διευθυντή του σχολείου του παιδιού θύμισαν στον Άντερς τις δικές του σωματικές τιμωρίες από τον πατέρα του για την αντικοινωνική συμπεριφορά στην εφηβεία του. Κάποιες παρένθετες αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο δείχνουν ανάγλυφα τις δύσκολες συνθήκες στο σπιτικό του επιθεωρητή και τα πρώτα του βήματα στη Στοκχόλμη όταν το έσκασε τελικά. Το παρελθόν της οικογένειας που δημιούργησαν η Κάτια και ο Θανάσης Οικονομίδης βγαίνει στην επιφάνεια, εντείνοντας τις κρίσεις πανικού του επιθεωρητή και δυσχεραίνοντας την ήδη επισφαλή ψυχολογική του κατάσταση. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, αναγκάζεται να ταξιδέψει στην Ελευσίνα για να συναντήσει τη θεία του, Γεωργία Μουρίκη, και να κάνει βαθιά βουτιά στις παιδικές καλοκαιρινές του αναμνήσεις στο εξοχικό της. Κι όλα αυτά εξαιτίας ενός μυστικού που τον χτυπάει σαν κεραυνός και μιας αλήθειας που όχι μόνο δεν ήταν αναμενόμενη αλλά ούτε καν καλοδεχούμενη.
Ταυτόχρονα, μετά την παραλίγο θανάσιμη επίθεση που δέχτηκε στο τέλος του δεύτερου βιβλίου («Ο χορός των νεκρών») πέντε μήνες πριν και που του άφησε μόνιμες ουλές, αρχίζει να καταλαμβάνεται από ολοένα αυξανόμενες κρίσεις πανικού, ένδειξη Συνδρόμου Μετατραυματικού Στρες, κάτι που αν αποκαλυφθεί θα τον οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην τιμητική συνταξιοδότηση κι έτσι κάνει τα πάντα για να το κρύψει. «Ήταν άραγε τόσο εξαρτημένος από τη δουλειά του; Ήταν η ζωή του τόσο κενή που μονάχα ο θάνατος, η λύπη και η ανθρώπινη ασχήμια τον γέμιζαν;» (σελ. 42). Πόσο δύσκολο είναι να παραδεχτεί την αλήθεια στον εαυτό του και κυρίως να κάνει κάτι γι’ αυτό, όταν οι νεκροί και οι υποθέσεις που έχει αναλάβει ως τώρα τον κυνηγούν ακόμη; «Περνούσε τις μέρες του ανάμεσα σε νεκρούς, σκαλίζοντας τις ζωές τους, και στο τέλος ήταν εκείνος που έγραφε το τελευταίο τους κεφάλαιο, βάζοντας την τελευταία τελεία, προτού το σώμα τους κλειστεί σε ένα φέρετρο και καλυφθεί από χώμα ή αποτεφρωθεί. Δεν γινόταν έτσι μέρος της ζωής τους;» (σελ. 154). Και πάλι ο Βαγγέλης Γιαννίσης σκιαγραφεί ακριβοδίκαια έναν άνθρωπο που εξισορροπεί ανάμεσα στο καθήκον και την οικογένεια, που έχει καταλάβει πλέον για τα καλά πόσο κινδυνεύει η γυναίκα του και το παιδί του εξαιτίας της δουλειάς του και ταυτόχρονα η νέα υπόθεση και οι αποφάσεις που καλείται εκβιαστικά να πάρει δε θα τον αφήσουν να γαληνέψει ούτε στιγμή.
Γύρω του έχει συγκεντρωθεί μια αξιόλογη ομάδα ερευνών που έχουμε γνωρίσει και στα προηγούμενα βιβλία, μόνο που τώρα όλοι τους βγαίνουν στο προσκήνιο και συγκροτούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, καλούμενοι να αποφασίσουν ενώπιον ηθικών και επαγγελματικών διλημμάτων αν θα προδώσουν αξίες και σημαντικές έννοιες, όπως η συναδελφικότητα και η φιλία. Η αρχιφύλακας Μαρία Φρέντρικσεν, πνιγμένη από το ανδροκρατούμενο επάγγελμα που διάλεξε και από τη μισογύνικη συμπεριφορά των συναδέλφων της (κάποιοι ξεκάθαρα, κάποιοι συγκεκαλυμμένα ή αυθόρμητα) δέχεται σα σανίδα σωτηρίας μια πρόταση που της κάνει ο επιθεωρητής Μπόζινταρ Τζατζάνοβιτς κι αυτό είναι η αφορμή να τη γνωρίσουμε καλύτερα μέσω του παρελθόντος αλλά και του παρόντος της.
Ο βοσνιακής καταγωγής επιθεωρητής Μπόζινταρ Τζατζάνοβις λοιπόν, νέος επικεφαλής του Τμήματος Εγκλημάτων της Αστυνομίας του Έρεμπρο από τη στιγμή που η Σέλμα Μοντίν έγινε διευθύντρια της Αστυνομίας στο προηγούμενο βιβλίο («Το κάστρο»), παίρνει εντολές για αξιολογήσεις εν όψει συγχωνεύσεων αστυνομικών διευθύνσεων και βρίσκεται σε δυσάρεστη θέση, μιας και η Μοντίν θέλει να διώξουν τον Άντερς! Αρχίζει λοιπόν να «ψαρεύει» τη Φρεντρικσεν και αγωνίζεται να την κερδίσει για να αποκτήσει ένα όπλο σε αυτήν τη σταυροφορία. Δεν είναι όμως απλώς το πειθήνιο όργανο μιας προϊσταμένης, μιας και καταγράφονται και οι δικές του ανθρώπινες πτυχές. Απλώς ο χαρακτήρας του κυμαίνεται ανάμεσα στο γκρίζο και το μαύρο από μόνος του ενώ ο χειρισμός της περίπτωσής του ολοκληρώνεται όπως πάντα ανατρεπτικά και ανακουφιστικά, σ’ ένα μεστό και ευρηματικό φινάλε.
Η Σέλμα Μοντίν, αφού κατάφερε να αναρριχηθεί με δόλια μέσα στη θέση του Αρχηγού της Αστυνομικής Διεύθυνσης της περιφέρειας του Μπερσλάγκεν, αρχίζει τις ανακατατάξεις ενώ ταυτόχρονα βιώνει την πρώτη της επαγγελματική πρόκληση: το συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στο Έρεμπρο κι εκεί θα ανακοινωθούν τα ψηφοδέλτια, εκκινώντας έτσι την προεκλογική εκστρατεία του κόμματος! Αποτελεί επομένως τον κατάλληλο άνθρωπο που θα φροντίσει για την ευταξία των πόλεων της περιφέρειας που διοικεί, όμως το επερχόμενο συνέδριο θα τη φέρει αντιμέτωπη μ’ ένα κύκλωμα πολιτικών συμφερόντων που καλύτερα θα ήταν να μην είχε γνωρίσει. Εκβιασμοί και διλήμματα δίνουν την αφορμή για την καταγραφή άλλης μιας πολύπλευρης προσωπικότητας που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο γιατί δεν αφήνεται στη μοίρα της, κάποια στιγμή θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της και τότε…
Στο βιβλίο αυτό εμφανίζεται και ο επιθεωρητής Μίκαελ Άρβιντσον που έχει πλέον παραιτηθεί κι έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης, ο οποίος συνδέεται αναπάντεχα με την υπόθεση, δίνοντας τη δική του ανατρεπτική συμβολή ενώ ο ιατροδικαστής και επικεφαλής του Εγκληματολογικού Τμήματος της Αστυνομίας του Έρεμπρο Γιούσι Αλεξάντερσον συνεχίζει να δίνει τις πολύτιμες συμβουλές του. Τέλος, ο Κρίστερ Μπγέρλινγκ έχει κερδίσει τον αγώνα με τις φυσιοθεραπείες και τις επεμβάσεις, περπατά με πατερίτσες και επιστρέφει στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Με αφορμή τον δολοφόνο του πρώτου βιβλίου της σειράς «Το Μίσος», δίνει διαλέξεις για το κίνητρο και την ψυχολογία των δολοφόνων: «Πράγματι, η ζήλια μπορεί να είναι η σπίθα που θα προκαλέσει τη φωτιά, ωστόσο πρέπει να θυμάστε πως το προσάναμμα είναι συνήθως μια σειρά εύφλεκτων λόγων οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά να αναφλεγούν» (σελ. 18). Με εκπαίδευση στο FBI και ειδίκευση στους κατά συρροή δολοφόνους αποτελεί σημαντική βοήθεια στις έρευνες κι έτσι καλείται ξανά στο Έρεμπρο για τη νέα υπόθεση.
Η ποικιλία των χαρακτήρων, το σκοτεινό περιβάλλον στο οποίο κινούνται, το καθαυτό θέμα της παιδεραστίας είναι λες και έχουν φέρει αμηχανία στον συγγραφέα, μιας και η εξαιρετική λογοτεχνικότητά του είναι περιορισμένη συγκριτικά με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς: «Οι λύκοι αυτής της κοινωνίας κυκλοφορούν φορώντας την προβιά του συζύγου, του πατέρα, του συνεπούς εργαζόμενου, τόσο καλά μεταμφιεσμένοι, που ακόμα και το έμπειρο μάτι ενός αστυνομικού δεν μπορεί να δει τις ραφές και τα ξέφτια της φορεσιάς τους» (σελ. 28). Ακόμη και η Σουηδία ελάχιστα λοιδωρείται: «…ένα προτεσταντικό έθνος το οποίο, όσο κι αν διαφήμιζε την ανεξιθρησκία του, είχε βαθιά ριζωμένες μέσα του τις διδαχές του Λούθηρου…» (σελ. 140). Μετρημένες είναι οι παρομοιώσεις και μεταφορές: «Το φαγητό στο εστιατόριο του τμήματος παρήκμαζε γρηγορότερα κι από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετά την εισβολή των Βησιγότθων» (σελ. 96).
«Ο χορός των νεκρών» είναι ένα δυνατό ψυχογραφικό μυθιστόρημα γεμάτο ολοκληρωμένους χαρακτήρες και συναρπαστικές περιπέτειες. Ανατροπές και εκπλήξεις που προέρχονται από ρεαλιστικές περσόνες, πολιτικά παιχνίδια, σκευωρίες, εκτελεστικά όργανα της Μοσάντ, χαμένη παιδικότητα και πολλά άλλα με ξενύχτησαν, με γέμισαν αγωνία, σκεπτικισμό μα πάνω απ’ όλα με άφησαν απόλυτα ικανοποιημένο ως προς την ολοκλήρωση των συνεκτικών τους δεσμών.
Πρόκειται για την πιο ανθρωποκεντρική ως τώρα περιπέτεια του Άντερς Οικονομίδη, μιας και δεν έχουμε μόνο κάποιες παράλληλες περιπέτειες με κίνδυνο, αγωνία και ανατροπές αλλά και σωστή καταγραφή της ψυχολογίας και της νοοτροπίας κάποιων χαρακτήρων, που αλλιώς ξεκινάνε και αλλιώς καταλήγουν. Τα ηθικά διλήμματα είναι πολλά, οι πειρασμοί ή και εκβιασμοί περισσότεροι και είναι καθαρά στο χέρι του καθενός για το πώς θα αντιδράσει και ποια θα είναι η επόμενη κίνησή του που με τη σειρά της θα επηρεάσει άλλους ανθρώπους ή ακόμη και γεγονότα. Κάποιοι γλυκαίνονται από τη γρήγορη άνοδο που τους προσφέρεται αν αξιολογήσουν αρνητικά συνάδελφό τους, κάποιοι άλλοι είναι πιόνια σε μια σκακιέρα της οποίας είχαν λανθασμένη οπτική και τώρα τους κινούν κάποια σκοτεινά κυκλώματα αλλά τι θα συμβεί αν σπάσουν αυτοβούλως αυτά τα δεσμά; Τελικά πόσο αυτοσκοπός μπορεί να γίνει η εκδίκηση και μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος προκειμένου να πάρει το αίμα του πίσω; Αυτά και πάμπολλα άλλα ερωτηματικά και γεγονότα καταγράφονται σ’ ένα φρενήρες μυθιστόρημα δράσης και αγωνίας που κατά βάση αφορά την εξάρθρωση ενός κυκλώματος παιδεραστίας και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται όσο ανεβαίνει κανείς πιο ψηλά στην ιεραρχία, είναι όμως και πολλά περισσότερα από αυτό. Η κλιμάκωση κόβει την ανάσα, οι εκπλήξεις είναι αναπάντεχες και κανείς δεν ακολουθεί μονήρη κατεύθυνση, όσο κι αν ο πανέξυπνος συγγραφέας δείχνει έτσι τα γεγονότα. Μόλις γεμίσω απογοήτευση, οργή και κατάφωρη αδικία, ο αστάθμητος ανθρώπινος παράγοντας και κάποιες γερές ηθικές βάσεις φέρνουν τα πάνω κάτω κι όλα οδηγούν σ’ ένα εκπληκτικό και λυτρωτικό φινάλε.
Ο συγγραφέας διαλέγει αυτήν τη φορά να ασχοληθεί μ’ ένα δύσκολο θέμα, την παιδεραστία, κι αποτυπώνει στο χαρτί με χειρουργική σχεδόν ακρίβεια τον ψυχισμό και τα συναισθήματα όχι μόνο του παιδιού που δέχεται ασέλγεια αλλά και του πλάσματος εκείνου, που μετά από τις ίδιες περιπέτειες, μεταμορφώνεται από άνθρωπο σε τιμωρό με εκείνες τις ανατριχιαστικές μικρές λεπτομέρειες που δείχνουν τη μεταμόρφωση μιας ψυχής σε διψασμένη κραυγή. Καταφέρνει έτσι ο Βαγγέλης Γιαννίσης να θέσει στον ίδιο τον αναγνώστη το ηθικό δίλημμα της αυτοδικίας γύρω από κάτι βδελυρό για το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού. Πόσο δίκιο λοιπόν να δώσεις σ’ ένα πρώην παιδί που μεταμορφώθηκε από θύμα σε δαίμονα και πόσο σε νοιάζει η σωφρονιστική ποινή των θυτών από ένα σύστημα που ακόμη χάσκει και δεν είναι δίκαιο για όλους; Σα να μη φτάναν όλα τ’ άλλα, ο συγγραφέας καταφέρνει να συνδυάσει σωστά και αρμονικά αυτήν τη σταυροφορία με την προσωπική ζωή του Άντερς ενώ ο δολοφόνος προβαίνει σε κάποιες αρχικά αδικαιολόγητες συμπεριφορές, οι οποίες όμως, σελίδα με τη σελίδα, κουμπώνουν και συγκροτούν έναν τρόπο σκέψης στον οποίο αναγκάζεσαι να δώσεις δίκιο για όλα όσα έχει περάσει!
Ας ξεκινήσουμε και πάλι με τον Επιθεωρητή της Αστυνομίας του Έρεμπρο Άντερς Οικονομίδη, που εκτός από τη νέα υπόθεση που έρχεται στα χέρια του, αντιμετωπίζει και ένα σοβαρό πρόβλημα σχολικού εκφοβισμού του δεκάχρονου πλέον γιου του, με αφορμή την άφιξη στο σχολείο ενός νέου συμμαθητή, του Μίκε Μάξε. Οι συζητήσεις με τον διευθυντή του σχολείου του παιδιού θύμισαν στον Άντερς τις δικές του σωματικές τιμωρίες από τον πατέρα του για την αντικοινωνική συμπεριφορά στην εφηβεία του. Κάποιες παρένθετες αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο δείχνουν ανάγλυφα τις δύσκολες συνθήκες στο σπιτικό του επιθεωρητή και τα πρώτα του βήματα στη Στοκχόλμη όταν το έσκασε τελικά. Το παρελθόν της οικογένειας που δημιούργησαν η Κάτια και ο Θανάσης Οικονομίδης βγαίνει στην επιφάνεια, εντείνοντας τις κρίσεις πανικού του επιθεωρητή και δυσχεραίνοντας την ήδη επισφαλή ψυχολογική του κατάσταση. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, αναγκάζεται να ταξιδέψει στην Ελευσίνα για να συναντήσει τη θεία του, Γεωργία Μουρίκη, και να κάνει βαθιά βουτιά στις παιδικές καλοκαιρινές του αναμνήσεις στο εξοχικό της. Κι όλα αυτά εξαιτίας ενός μυστικού που τον χτυπάει σαν κεραυνός και μιας αλήθειας που όχι μόνο δεν ήταν αναμενόμενη αλλά ούτε καν καλοδεχούμενη.
Ταυτόχρονα, μετά την παραλίγο θανάσιμη επίθεση που δέχτηκε στο τέλος του δεύτερου βιβλίου («Ο χορός των νεκρών») πέντε μήνες πριν και που του άφησε μόνιμες ουλές, αρχίζει να καταλαμβάνεται από ολοένα αυξανόμενες κρίσεις πανικού, ένδειξη Συνδρόμου Μετατραυματικού Στρες, κάτι που αν αποκαλυφθεί θα τον οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην τιμητική συνταξιοδότηση κι έτσι κάνει τα πάντα για να το κρύψει. «Ήταν άραγε τόσο εξαρτημένος από τη δουλειά του; Ήταν η ζωή του τόσο κενή που μονάχα ο θάνατος, η λύπη και η ανθρώπινη ασχήμια τον γέμιζαν;» (σελ. 42). Πόσο δύσκολο είναι να παραδεχτεί την αλήθεια στον εαυτό του και κυρίως να κάνει κάτι γι’ αυτό, όταν οι νεκροί και οι υποθέσεις που έχει αναλάβει ως τώρα τον κυνηγούν ακόμη; «Περνούσε τις μέρες του ανάμεσα σε νεκρούς, σκαλίζοντας τις ζωές τους, και στο τέλος ήταν εκείνος που έγραφε το τελευταίο τους κεφάλαιο, βάζοντας την τελευταία τελεία, προτού το σώμα τους κλειστεί σε ένα φέρετρο και καλυφθεί από χώμα ή αποτεφρωθεί. Δεν γινόταν έτσι μέρος της ζωής τους;» (σελ. 154). Και πάλι ο Βαγγέλης Γιαννίσης σκιαγραφεί ακριβοδίκαια έναν άνθρωπο που εξισορροπεί ανάμεσα στο καθήκον και την οικογένεια, που έχει καταλάβει πλέον για τα καλά πόσο κινδυνεύει η γυναίκα του και το παιδί του εξαιτίας της δουλειάς του και ταυτόχρονα η νέα υπόθεση και οι αποφάσεις που καλείται εκβιαστικά να πάρει δε θα τον αφήσουν να γαληνέψει ούτε στιγμή.
Γύρω του έχει συγκεντρωθεί μια αξιόλογη ομάδα ερευνών που έχουμε γνωρίσει και στα προηγούμενα βιβλία, μόνο που τώρα όλοι τους βγαίνουν στο προσκήνιο και συγκροτούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, καλούμενοι να αποφασίσουν ενώπιον ηθικών και επαγγελματικών διλημμάτων αν θα προδώσουν αξίες και σημαντικές έννοιες, όπως η συναδελφικότητα και η φιλία. Η αρχιφύλακας Μαρία Φρέντρικσεν, πνιγμένη από το ανδροκρατούμενο επάγγελμα που διάλεξε και από τη μισογύνικη συμπεριφορά των συναδέλφων της (κάποιοι ξεκάθαρα, κάποιοι συγκεκαλυμμένα ή αυθόρμητα) δέχεται σα σανίδα σωτηρίας μια πρόταση που της κάνει ο επιθεωρητής Μπόζινταρ Τζατζάνοβιτς κι αυτό είναι η αφορμή να τη γνωρίσουμε καλύτερα μέσω του παρελθόντος αλλά και του παρόντος της.
Ο βοσνιακής καταγωγής επιθεωρητής Μπόζινταρ Τζατζάνοβις λοιπόν, νέος επικεφαλής του Τμήματος Εγκλημάτων της Αστυνομίας του Έρεμπρο από τη στιγμή που η Σέλμα Μοντίν έγινε διευθύντρια της Αστυνομίας στο προηγούμενο βιβλίο («Το κάστρο»), παίρνει εντολές για αξιολογήσεις εν όψει συγχωνεύσεων αστυνομικών διευθύνσεων και βρίσκεται σε δυσάρεστη θέση, μιας και η Μοντίν θέλει να διώξουν τον Άντερς! Αρχίζει λοιπόν να «ψαρεύει» τη Φρεντρικσεν και αγωνίζεται να την κερδίσει για να αποκτήσει ένα όπλο σε αυτήν τη σταυροφορία. Δεν είναι όμως απλώς το πειθήνιο όργανο μιας προϊσταμένης, μιας και καταγράφονται και οι δικές του ανθρώπινες πτυχές. Απλώς ο χαρακτήρας του κυμαίνεται ανάμεσα στο γκρίζο και το μαύρο από μόνος του ενώ ο χειρισμός της περίπτωσής του ολοκληρώνεται όπως πάντα ανατρεπτικά και ανακουφιστικά, σ’ ένα μεστό και ευρηματικό φινάλε.
Η Σέλμα Μοντίν, αφού κατάφερε να αναρριχηθεί με δόλια μέσα στη θέση του Αρχηγού της Αστυνομικής Διεύθυνσης της περιφέρειας του Μπερσλάγκεν, αρχίζει τις ανακατατάξεις ενώ ταυτόχρονα βιώνει την πρώτη της επαγγελματική πρόκληση: το συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στο Έρεμπρο κι εκεί θα ανακοινωθούν τα ψηφοδέλτια, εκκινώντας έτσι την προεκλογική εκστρατεία του κόμματος! Αποτελεί επομένως τον κατάλληλο άνθρωπο που θα φροντίσει για την ευταξία των πόλεων της περιφέρειας που διοικεί, όμως το επερχόμενο συνέδριο θα τη φέρει αντιμέτωπη μ’ ένα κύκλωμα πολιτικών συμφερόντων που καλύτερα θα ήταν να μην είχε γνωρίσει. Εκβιασμοί και διλήμματα δίνουν την αφορμή για την καταγραφή άλλης μιας πολύπλευρης προσωπικότητας που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο γιατί δεν αφήνεται στη μοίρα της, κάποια στιγμή θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της και τότε…
Στο βιβλίο αυτό εμφανίζεται και ο επιθεωρητής Μίκαελ Άρβιντσον που έχει πλέον παραιτηθεί κι έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης, ο οποίος συνδέεται αναπάντεχα με την υπόθεση, δίνοντας τη δική του ανατρεπτική συμβολή ενώ ο ιατροδικαστής και επικεφαλής του Εγκληματολογικού Τμήματος της Αστυνομίας του Έρεμπρο Γιούσι Αλεξάντερσον συνεχίζει να δίνει τις πολύτιμες συμβουλές του. Τέλος, ο Κρίστερ Μπγέρλινγκ έχει κερδίσει τον αγώνα με τις φυσιοθεραπείες και τις επεμβάσεις, περπατά με πατερίτσες και επιστρέφει στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Με αφορμή τον δολοφόνο του πρώτου βιβλίου της σειράς «Το Μίσος», δίνει διαλέξεις για το κίνητρο και την ψυχολογία των δολοφόνων: «Πράγματι, η ζήλια μπορεί να είναι η σπίθα που θα προκαλέσει τη φωτιά, ωστόσο πρέπει να θυμάστε πως το προσάναμμα είναι συνήθως μια σειρά εύφλεκτων λόγων οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά να αναφλεγούν» (σελ. 18). Με εκπαίδευση στο FBI και ειδίκευση στους κατά συρροή δολοφόνους αποτελεί σημαντική βοήθεια στις έρευνες κι έτσι καλείται ξανά στο Έρεμπρο για τη νέα υπόθεση.
Η ποικιλία των χαρακτήρων, το σκοτεινό περιβάλλον στο οποίο κινούνται, το καθαυτό θέμα της παιδεραστίας είναι λες και έχουν φέρει αμηχανία στον συγγραφέα, μιας και η εξαιρετική λογοτεχνικότητά του είναι περιορισμένη συγκριτικά με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς: «Οι λύκοι αυτής της κοινωνίας κυκλοφορούν φορώντας την προβιά του συζύγου, του πατέρα, του συνεπούς εργαζόμενου, τόσο καλά μεταμφιεσμένοι, που ακόμα και το έμπειρο μάτι ενός αστυνομικού δεν μπορεί να δει τις ραφές και τα ξέφτια της φορεσιάς τους» (σελ. 28). Ακόμη και η Σουηδία ελάχιστα λοιδωρείται: «…ένα προτεσταντικό έθνος το οποίο, όσο κι αν διαφήμιζε την ανεξιθρησκία του, είχε βαθιά ριζωμένες μέσα του τις διδαχές του Λούθηρου…» (σελ. 140). Μετρημένες είναι οι παρομοιώσεις και μεταφορές: «Το φαγητό στο εστιατόριο του τμήματος παρήκμαζε γρηγορότερα κι από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετά την εισβολή των Βησιγότθων» (σελ. 96).
«Ο χορός των νεκρών» είναι ένα δυνατό ψυχογραφικό μυθιστόρημα γεμάτο ολοκληρωμένους χαρακτήρες και συναρπαστικές περιπέτειες. Ανατροπές και εκπλήξεις που προέρχονται από ρεαλιστικές περσόνες, πολιτικά παιχνίδια, σκευωρίες, εκτελεστικά όργανα της Μοσάντ, χαμένη παιδικότητα και πολλά άλλα με ξενύχτησαν, με γέμισαν αγωνία, σκεπτικισμό μα πάνω απ’ όλα με άφησαν απόλυτα ικανοποιημένο ως προς την ολοκλήρωση των συνεκτικών τους δεσμών.
April 23, 2024
Τρίτη περιπέτεια του Άντερς Οικονομίδη που δεν μπόρεσα να αφήσω από τα χέρια μου. Οι ήρωες του Γιαννίση με τραβάνε, γιατί είναι ρεαλιστικοί. Ακροβατούν συνεχώς ανάμεσα στο καλό και στο κακό, όπως και η πραγματική ζωή.
October 28, 2019
Ένταση και αγωνία σε ένα σκοτεινό κι ανατριχιαστικό, ατμοσφαιρικά, βιβλίο. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα ξένα σκανδιναβικά και αμερικάνικα αστυνομικά μυθιστορήματα. Ένα βιβλίο που βγάζει στον αναγνώστη πολλά συναισθήματα, δεδομένου και του θέματος που καταπιάνεται ο συγγραφέας. Διαβάζεται εύκολα, χωρίς να κουράζει και συστήνεται σε όλους, κυρίως σε φαν του αστυνομικού αλλά και του Jo Nesbo, που σίγουρα θα το απολαύσουν.
December 30, 2019
Με δυσκολεψε λίγο το συγκεκριμένο, στο να γράψω την κριτική μου... Δεν είναι απλά το success story του Οικονομίδη που πιάνει τους κακούς του Έρεμπρο. Είναι κάτι πιο πέρα ακόμα. Οι δολοφονίες δεν είναι πολλές. Και τα θύματα δεν είναι αθώα. Εδώ δεν ξέρεις αν πρέπει να αγαπήσεις ή να μισήσεις τον κατά συρροή δολοφόνο -τον οποίο σημειωτέον, ο Γιαννίσης τον αφήνει να γίνει γνωστός, από την αρχή. Κι αυτό γιατί ο δολοφόνος εδώ, είναι ουσιαστικά Τιμωρός! Κι αυτοί που τιμωρεί είναι βρωμεροί παιδόφιλοι, που ξερνούν τα αρρωστημένα τους ένστικτα πάνω στα κορμάκια αθώων αγοριών.
Υπάρχουν σκηνές μέσα στο βιβλίο που είναι πραγματικά τραγικές και συνάμα σιχαμένες. Όπως κάπου στη μέση του βιβλίου η σκηνή με έναν γέρο. Πόσο δυνατή σκηνή ήταν αυτή. Πόσο δυνατή... Πόνεσε την ψυχή μου. Με έκανε να συμπάσχω. Να θέλω να βγάλω τα σωθικά μου. Κι όμως δε μπορούσα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Όσο κι αν με βασάνιζε στην παρούσα φάση.
Ο συγγραφέας, αν και καταπιάνεται με ένα θέμα ταμπού, το κάνει με τρόπο... Δεν προσβάλει και δεν ενοχλεί. Εμβαθύνει αρκετά στους χαρακτήρες του και μας ξεδιπλώνει τα σώψυχα τους, με τρόπο αληθοφανή και ουσιαστικό. Μιλάει για τα "Σ'αγαπώ" που βιάστηκαν ανελέητα από μιαρά στόματα. Μιλάει για τις ελπίδες που σκόρπισαν στο άκουσμα ενός κλειδιού που γυρνά στην πόρτα. Σου υπενθυμίζει με τον τρόπο του ότι αυτά που διαβάζεις τώρα δεν είναι μυθοπλασία.... Συμβαίνουν όντως κάπου στον κόσμο. Ίσως και στο διπλανό σου διαμέρισμα!!!
Αν και δύο σημεία (στα οποία δεν μπορώ να επεκταθώ, ξανά λόγω spoiler) προσωπικά θα τα ήθελα λίγο διαφορετικά, ο σίγουρο είναι ότι, με δύο ανατροπές που φέρνουν τα πάνω-κάτω, διαπιστώνεις πως αν μπεις σε αυτόν τον Χορό, δεν θα βγεις αλώβητος/η!
Θα πω κλείνοντας, ότι με αυτό το βιβλίο κατάταξα τον Βαγγέλη Γιαννίση, στους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς.
Υπάρχουν σκηνές μέσα στο βιβλίο που είναι πραγματικά τραγικές και συνάμα σιχαμένες. Όπως κάπου στη μέση του βιβλίου η σκηνή με έναν γέρο. Πόσο δυνατή σκηνή ήταν αυτή. Πόσο δυνατή... Πόνεσε την ψυχή μου. Με έκανε να συμπάσχω. Να θέλω να βγάλω τα σωθικά μου. Κι όμως δε μπορούσα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Όσο κι αν με βασάνιζε στην παρούσα φάση.
Ο συγγραφέας, αν και καταπιάνεται με ένα θέμα ταμπού, το κάνει με τρόπο... Δεν προσβάλει και δεν ενοχλεί. Εμβαθύνει αρκετά στους χαρακτήρες του και μας ξεδιπλώνει τα σώψυχα τους, με τρόπο αληθοφανή και ουσιαστικό. Μιλάει για τα "Σ'αγαπώ" που βιάστηκαν ανελέητα από μιαρά στόματα. Μιλάει για τις ελπίδες που σκόρπισαν στο άκουσμα ενός κλειδιού που γυρνά στην πόρτα. Σου υπενθυμίζει με τον τρόπο του ότι αυτά που διαβάζεις τώρα δεν είναι μυθοπλασία.... Συμβαίνουν όντως κάπου στον κόσμο. Ίσως και στο διπλανό σου διαμέρισμα!!!
Αν και δύο σημεία (στα οποία δεν μπορώ να επεκταθώ, ξανά λόγω spoiler) προσωπικά θα τα ήθελα λίγο διαφορετικά, ο σίγουρο είναι ότι, με δύο ανατροπές που φέρνουν τα πάνω-κάτω, διαπιστώνεις πως αν μπεις σε αυτόν τον Χορό, δεν θα βγεις αλώβητος/η!
Θα πω κλείνοντας, ότι με αυτό το βιβλίο κατάταξα τον Βαγγέλη Γιαννίση, στους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς.
May 18, 2018
Όταν το έπιασα στα χέρια μου είχα τις προσδοκίες που έχω σε οποιονδήποτε Έλληνα συγγραφέα (πείτε με
προκατειλημμένη ή όπως αλλιώς θέλετε) σχεδόν μηδαμινές. Να πω την αλήθεια με εξέπληξε.
Το βιβλίο ήταν καλογραμμένο και είχε αρκετές ωραίες περιγραφές. Οι χαρακτήρες είχαν βάθος, προϊστορία και εξέλιξη (λίγο περισσότερο από όσο θα έπρεπε). Ειδικά ο Άντερς έχω ακούσει ότι από το πρώτο βιβλίο έχει καταπληκτική εξέλιξη σαν χαρακτήρας. Εγώ διάβασα μόνο το τρίτο βιβλίο και έχω να πω ότι ακόμα και μέσα από αυτό το βιβλίο υπάρχει μια καταπληκτική εξέλιξη.
Αυτό που λίγο με χάλασε ήταν ότι ήταν αργό. Κάποιες φορές απλά κοπάναγα το κεφάλι μου στο βιβλίο παρακαλώντας το να πάει λίγο πιο γρήγορα και λίγο πιο γρήγορα και λίγο πιο γρήγορα. Δεν αντιλέγω όλα όσα έλεγε στα "αργά κομμάτια" ήταν σημαντικά αλλά για μένα θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο γρήγορος!
All in all ήταν ένα απολαυστικό ανάγνωσμα και μόλις πήρα στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο με τον Άντερς για να μπω λίγο πιο μέσα στο κόσμο του!
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!
προκατειλημμένη ή όπως αλλιώς θέλετε) σχεδόν μηδαμινές. Να πω την αλήθεια με εξέπληξε.
Το βιβλίο ήταν καλογραμμένο και είχε αρκετές ωραίες περιγραφές. Οι χαρακτήρες είχαν βάθος, προϊστορία και εξέλιξη (λίγο περισσότερο από όσο θα έπρεπε). Ειδικά ο Άντερς έχω ακούσει ότι από το πρώτο βιβλίο έχει καταπληκτική εξέλιξη σαν χαρακτήρας. Εγώ διάβασα μόνο το τρίτο βιβλίο και έχω να πω ότι ακόμα και μέσα από αυτό το βιβλίο υπάρχει μια καταπληκτική εξέλιξη.
Αυτό που λίγο με χάλασε ήταν ότι ήταν αργό. Κάποιες φορές απλά κοπάναγα το κεφάλι μου στο βιβλίο παρακαλώντας το να πάει λίγο πιο γρήγορα και λίγο πιο γρήγορα και λίγο πιο γρήγορα. Δεν αντιλέγω όλα όσα έλεγε στα "αργά κομμάτια" ήταν σημαντικά αλλά για μένα θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο γρήγορος!
All in all ήταν ένα απολαυστικό ανάγνωσμα και μόλις πήρα στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο με τον Άντερς για να μπω λίγο πιο μέσα στο κόσμο του!
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!
Read
October 4, 2020«Ο χορός των νεκρών»: Ο Άντερς Οικονομίδης είναι πάλι εδώ…
Ένα ακόμα βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση, μετά τα επιτυχημένα «Μίσος» και «Το κάστρο», με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Μία αστυνομική ιστορία, που εκτυλίσσεται στο σουηδικό Έρεμπρο, ένα αγοράκι εξαφανίζεται, μια σπείρα παιδεραστών με πλοκάμια σε όλη την κοινωνία και ένας μυστηριώδης άντρας ονόματι «Σαμαήλ» συνθέτουν το λογοτεχνικό κάδρο.
Οι περιγραφές του Γιαννίση, πάντα στοχευμένες, δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό, όπου οι ήρωες κινούνται και πράττουν.
Ο Οικονομίδης σ’ αυτό το βιβλίο ταλανίζεται και σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώντας να διαχειριστεί πέραν των επαγγελματικών ζητημάτων και εκείνα που προκύπτουν στην προσωπική του ζωή.
Αποκαλύψεις έρχονται να κλονίσουν την οικογενειακή του γαλήνη, αλλά και ν’ ανατρέψουν όσα ήξερε και πίστευε μέχρι τότε.
Λιτό ως προς τη γραφή, σίγουρα θα μπορούσε να τραβήξει λίγο περισσότερο ως προς την έκταση, ωστόσο ο συγγραφέας καταφέρνει μ’ αυτό τον τρόπο να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
«Οι πράξεις μας δεν επηρεάζουν μοναχά εμάς, αλλά και άτομα που δεν έχουν υπάρξει ακόμα. Ο παφλασμός που δημιουργείται από το βότσαλο που πέφτει στη λίμνη μπορεί απλώς να βρέξει την πλάτη μας. Ή, αν το βότσαλο είναι αρκετά μεγάλο, να δημιουργήσει το κύμα που θα μας πνίξει».
https://www.clevernews.gr/o-choros-to...
Ένα ακόμα βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση, μετά τα επιτυχημένα «Μίσος» και «Το κάστρο», με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Μία αστυνομική ιστορία, που εκτυλίσσεται στο σουηδικό Έρεμπρο, ένα αγοράκι εξαφανίζεται, μια σπείρα παιδεραστών με πλοκάμια σε όλη την κοινωνία και ένας μυστηριώδης άντρας ονόματι «Σαμαήλ» συνθέτουν το λογοτεχνικό κάδρο.
Οι περιγραφές του Γιαννίση, πάντα στοχευμένες, δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό, όπου οι ήρωες κινούνται και πράττουν.
Ο Οικονομίδης σ’ αυτό το βιβλίο ταλανίζεται και σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώντας να διαχειριστεί πέραν των επαγγελματικών ζητημάτων και εκείνα που προκύπτουν στην προσωπική του ζωή.
Αποκαλύψεις έρχονται να κλονίσουν την οικογενειακή του γαλήνη, αλλά και ν’ ανατρέψουν όσα ήξερε και πίστευε μέχρι τότε.
Λιτό ως προς τη γραφή, σίγουρα θα μπορούσε να τραβήξει λίγο περισσότερο ως προς την έκταση, ωστόσο ο συγγραφέας καταφέρνει μ’ αυτό τον τρόπο να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
«Οι πράξεις μας δεν επηρεάζουν μοναχά εμάς, αλλά και άτομα που δεν έχουν υπάρξει ακόμα. Ο παφλασμός που δημιουργείται από το βότσαλο που πέφτει στη λίμνη μπορεί απλώς να βρέξει την πλάτη μας. Ή, αν το βότσαλο είναι αρκετά μεγάλο, να δημιουργήσει το κύμα που θα μας πνίξει».
https://www.clevernews.gr/o-choros-to...
November 9, 2017
Βρίσκω τον εαυτό μου ιδιαίτερα ανυπόμονο να διαβάσει τις περιπέτειες του Άντερς Οικονομίδη κάθε φόρα και το συγκεκριμένο βιβλίο, το τρίτο στη σειρά, δεν αποτελεί φυσικά εξαίρεση. Υπέροχη γραφή, καταιγιστική δράση και αγωνία για την εξέλιξη τόσο της εκάστοτε υπόθεσης όσο και για την τύχη των βασικών χαρακτήρων είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά του μυθιστορήματος αυτού. Το μόνο μου παράπονο είναι πως σε κάποια σημεία η πλοκή μου φάνηκε πως έτρεχε με ταχύτητα φωτός και οι λύσεις δίνονταν πολύ γρήγορα, ενώ θα ήθελα λίγο μπλα μπλα ακόμα. Αλλά μάλλον έχω καιρό να διαβάσω αστυνομικό και ξεσυνήθισα.
April 20, 2020
Κάθε περιπέτεια του Άντερς Οικονομίδης είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Για μια ακόμη φορά όμως θα συστήσω σε όσους δεν έχουν αρχίσει ακόμα να διαβάζουν τον Γιαννίση, να πάρουν τα βιβλία (αυτά που αφορούν τις περιπέτειες του Ελληνοσουηδού επιθεωρητή) με τη σειρά. Και για μια ακόμη φορά θα πω ότι δεν μπορείς με τίποτα να φανταστείς ότι αυτά τα βιβλία είναι γραμμένα στα ελληνικά και όχι στα σουηδικά.
May 17, 2017
Ο χορός των νεκρών είναι ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι. Το θέμα του είναι από τα πιο δύσκολα που ένας συγγραφέας μπορεί να αγγίξει. Οι εικόνες που παρουσιάζει το δωμάτιο των παιδιών, που βιάζονται ψυχή και σώμα, σου προκαλουν όλα τα άσχημα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος. Δεν μένει όμως μόνο εκεί. Έχει δημιουργήσει ένα εκπληκτικό ψυχογράφημα για κάθε ήρωα του βιβλίο. Αν και είναι το τρίτο του και έχουμε συναντήσει ήδη τον Άντερς άλλες δυο φορές, και τον γνωρίζουμε, αυτήν την φορά μας παρουσιάζει την πλευρά του πατέρα. Το πώς θέλει να το προστατέψει. Πώς θα μπορούσε κάποιος να κάνει κακό σε ένα παιδί 9 χρονών; Ή το κυριότερο γιατί ένας ενήλικας δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και να ελέγξει το αρρωστημένο πάθος του.
Η ροή της ιστορίας κυλάει αβίαστα. Δεν θέλεις να αφήσεις το βιβλίο, παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές το κλείνεις γιατί σε ταράζουν τα όσα διαβάζεις. Οι εντάσεις άλλες μικρές, άλλες μεγάλες είναι σε όλο το βιβλίο. Ακόμα και στο τέλος,εκεί που λες ότι όλα έχουν τελειώσει, αναφέρει μια μικρή λεπτομέρεια και σε κάνει να απορείς για το ανθρώπινο είδος.
Συγχαρητήρια στην Βαγγέλη που ανέβασε ψηλά τον πήχη στην Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία.
Η ροή της ιστορίας κυλάει αβίαστα. Δεν θέλεις να αφήσεις το βιβλίο, παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές το κλείνεις γιατί σε ταράζουν τα όσα διαβάζεις. Οι εντάσεις άλλες μικρές, άλλες μεγάλες είναι σε όλο το βιβλίο. Ακόμα και στο τέλος,εκεί που λες ότι όλα έχουν τελειώσει, αναφέρει μια μικρή λεπτομέρεια και σε κάνει να απορείς για το ανθρώπινο είδος.
Συγχαρητήρια στην Βαγγέλη που ανέβασε ψηλά τον πήχη στην Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία.
October 26, 2023
Έλλειψη πρωτοτυπίας και ταυτότητας στα ματια μου . Διαβάζεται με ενδιαφέρον . Δεν έχει πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο. Ανώτερο ελληνικών αστυνομικών καθώς τουλάχιστον έχει μια πλοκή και μια ιστορία που εξελίσσεται στη σειρά αλλά αρκετά κατώτερο για την διεθνή σκηνή . Αλλά ως ένα ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα διαβάζεται ευχάριστα και απνευστί .
February 3, 2020
Έχοντας διαβάσει το πρώτο βιβλίο της σειράς είχα περισσότερες απαιτήσεις....
September 30, 2020
Είχα κάνα δυο χρόνια να μάθω νέα του Άντερς Οικονομιδη,συνεχίζει να ταλαιπωρείται ο φουκαράς αλλά για δίκη μας αναγνωστική ευχαρίστηση.
Displaying 1 - 30 of 75 reviews