Τρία κείμενα από τα Γραπτά δημοσιεύονται το 1940 και το 1945 στο περιοδικό Νέα Γράμματα και το 1947 στο Τετράδιο. Το "Ρωμύλος και Ρώμος ή Άνθρωποι εν πλω εις μητρικήν αγκάλην" τυπώνεται εκτός εμπορίου, επίσης το 1947, από το περ. Τετράδιο. Το "Nerone" μεταφράστηκε το 1959 από τον Μάριο Βίττι και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Il caffe της Ρώμης. Στο σύνολό της η συλλογή αυτή των πεζών που γράφτηκαν από το 1936 ώς το 1946, τυπώνεται το 1960 από τις εκδόσεις Δίφρος. Τα Γραπτά ανοίγει εν είδει προλόγου το κείμενο του 1939 "Αμούρ-Αμούρ", κείμενο-μανιφέστο για την ποίηση του Εμπειρίκου και κείμενο-ποταμός για τις παιδικές κι εφηβικές του αναμνήσεις από τη Ρωσσία. Ακολουθούν εν είδει αφηγήματος 10 πεζά υπό τον γενικό τίτλο Μυθιστορίαι, 8 υπό τον γενικό τίτλο Τα Γεγονότα και εγώ, και 5 υπό τον γενικό τίτλο Πρόσωπα και Έπη..
Andreas Embirikos was a Greek surrealist poet and the first Greek psychoanalyst.
Embirikos came from a wealthy family as his father was an important ship-owner. He was born in Brăila, Romania, but his family soon moved to Ermoupolis in Syros, Greece. When Embirikos was only seven years old they moved to Athens. While he was still a teenager his parents divorced; he started studying at the Faculty of Philosophy of the National and Capodistrian University of Athens, but he decided to move to Lausanne to stay with his mother.
The following years Embirikos studied a variety of subjects both in France and in the United Kingdom where he studies at King's College London.
However it was in Paris where he decided to study psychanalysis together with René Laforgue.
His poetry can be defined by two major tendencies. On the one hand, he was one of the major representatives of surrealism in Greece. His first poetic collection, "Ipsikaminos", was a heretic book, characterized by the lack of the punctuation and the peculiarity of the language. As the poet himself admitted it was precisely the originality and extravagance of his work that contributed to his relative commercial success.
On the other hand, together with Yorgos Seferis, Embirikos was the most important representative of the generation of the 1930s. He contributed greatly to the introduction of modernism in Greek letters and he helped change once and for all the poetic atmosphere of Greece.
Arguably, the most significant and influential work by Embirikos is "Megas Anatolikos". The poet dedicated many years of work to this particularly long novel, that consists of more than one hundred chapters. In this work, Embirikos narrates the first trip of the ocean liner Great Eastern (Μέγας Ἀνατολικός) from England to America. Embirikos describes the Great Eastern as a hedonic vessel, where the multitude of the passengers enjoy love without and beyond limits. During the ten-day trip (an allusion to the Decameron) they discover a new form of happiness and innocence. For this work, Odysseas Elytis called Embirikos "a visionary and a prophet".
Embirikos also wrote articles of literary criticism; at least two of them are worth-mentioning. The first is "The hidden necrophilia in the works of Edgar Allan Poe"; the second, "Nikos Engonopoulos or the miracle of Elbassan and Bosphorus".
"Και έτσι, ένας νέος κόσμος ανοίχθηκε μπροστά μου, σαν ξαφνικό λουλούδισμα θαυμάτων ανεξαντλήτων. Ένας κόσμος γύρω μου και εντός μου, ατελεύτητος και ακαταμέτρητος, ένας κόσμος αλήθεια μαγευτικός, του οποίου ο υπερρεαλισμός μάς έδωσε μια για πάντα τα ολοφάνερα κλειδιά.
Και ιδού που μία φράσις γίνεται κορβέττα και με ούριον άνεμο αρμενίζει, καθώς νεφέλη που την προωθεί μαϊστράλι ή τραμουντάνα. Μία ανταύγεια ηχεί, μία σταγόνα πλημμυρίζει και μία φωνή ανθεί. Ένα παιδί στέκει ορθό σε ξέφωτο άλσους σιωπηλού και ακαριαίως μεγαλώνει μπροστα σε μια γυναίκα. 'Ένα φουστάνι γίνεται σέλας φωτεινό. Μία φωτογραφία ζει, έχει ολόκληρη δική της δράσι, συνυφασμένη με την ζωή του θεατή, όπως ένα φλουρί, ένα κρύσταλλο, ή ένα γάντι. Ιδού και μία εφημερίς, που γίνεται δάσος μυροβόλον, ή και υψίπεδον με χιονοσκεπείς κορδιλιέρες. Η ποίησις μεταγγίζεται στη ζωή· και η ζωή στην ποίησι. Η συμμετοχή μας σε οιονδήποτε φαινόμενον ή γεγονός, δεν αποκλείεται πια καθόλου. Ένα συναίσθημα, μία παρόρμησις, μία λέξις, μπορούν να γίνουν χειροπιαστές οντότητες, στιλπνά αντικείμενα με ζωή παλλόμενη και μορφή δική τους." http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/sh...
Τα περισσότερα διηγήματα/ποιήματα που περιέχονται στον τόμο δεν θα έλεγα ότι μου άρεσαν ιδιαίτερα. Η γλώσσα του Εμπειρίκου σίγουρα είναι μοναδική, όμως μόνο αυτό δεν φτάνει. Το θέμα των περισσότερων κειμένων είναι ο έρωτας κάποιου άνδρα με μια νεαρή κοπέλα (στην καλύτερη περίπτωση, στην χειρότερη μικρού κοριτσιού). Κάποιες φορές γίνονται πολύ αμήχανα όσα διαβάζεις, αφού εκτός των προηγουμένων υπάρχουν και περιγραφές σκέψεων βιασμού (όπως στο αφήγημα "Μανταλένα").
Παρά αυτό το γεγονός ορισμένα "ονειρικά" αφηγήματα παρουσιάζουν ενδιαφέρον και μου άρεσαν περισσότερο. Ξεχώρισα τα "Κείμενα", όπου κυριαρχεί η μορφή ενός ποδηλάτη που είναι συνηφασμένος με την τύχη μιας πόλεως, το "Nerone", στο ο αφηγητής συνειδητοποιεί στο τέλος ότι είναι ο ίδιος ο Νέρωνας και το "Jungfrau", όπου κυριαρχεί το δίλημμα βουνά ή πεδιάδες για να δώσει τελικά η ηχώ τη λύση.