Είχε γεννηθεί καλλονή σ’ έναν τόπο άγριο και σκληρό μα με μεγάλες φυσικές ομορφιές, όπου λατρευόταν το κάλλος. Σ’ έναν κόσμο γεμάτο από ανώνυμα θύματα που υπέφεραν έναν αργό γολγοθά, χωρίς ποτέ να λυγίζουν ολοκληρωτικά κάτω από το βάρος του σταυρού τους. Οι άντρες, ορεσίβιοι και τραχείς, στα τραγούδια και στις μαντινάδες τους υμνούσαν τη γυναικεία ομορφιά αλλά και τον έρωτα εκείνο, τον μελαγχολικό και επίμονο, που γεννιέται πολλές φορές στις αδύναμες ψυχές. Κι εκείνη στα δεκαπέντε της είχε ακούσει από δύο χείλη γλυκά ότι σε μιαν άλλη εποχή, στην εποχή του Θησέα, οι αοιδοί θα είχαν πλέξει τραγούδια στην ομορφιά της... και είχε πιστέψει ότι για μια γυναικεία καρδιά υπάρχει μια στιγμή αξεδιάλυτη και παρθένα, όπου ένα κομπλιμέντο καλοειπωμένο κι ένα βλέμμα ακατανίκητο κάνουν ξαφνικά την όψη της ζωής χαρούμενη κι αποδιώχνουν κάθε αναστολή, παρασύροντάς σε να αφεθείς σε κάτι πρωτόγνωρο και μεθυστικό σαν το πιο γλυκό κρασί.
Μια συγκλονιστική ιστορία για τα αυστηρά ήθη της Κρήτης και για την ομορφιά μιας γυναίκας. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που προκαλεί τον αναγνώστη να αναρωτηθεί εάν μερικές φορές η αλήθεια είναι καλύτερα να παραμένει κρυφή.
Ένα δυνατό μυθιστόρημα με κινηματογραφική, σφιχτοδεμένη πλοκή. Ύμνος στις ομορφιές της Κρήτης και στην αγριάδα των Σφακίων. Ο δημιουργός, πάρα την εμφανώς τεράστια λατρεία του για τον τόπο αυτό, δε διστάζει να χώσει βαθιά το μαχαίρι σε σκληρά ήθη κι έθιμα, σε θέματα τιμής κ υπερηφάνειας ενός λαού που δεν έμαθε ποτέ να σκύβει το κεφάλι. Υπέροχος Γιώργος Πολυράκης! Συγκινητική, ζωντανή ντοπιολαλιά!
Ένα μυθιστόρημα για τον λαό της Κρήτης,τις ομορφιές της,τα ήθη και τα έθιμα της που δεν κατανοούμε αυτά που συμβαίνουν στον παρόν,γιατί δεν γνωρίζουμε αυτά που συνέβησαν στον παρελθόν.Σκληραγωγημένος λαός από τις δυσκολίες της ζωής και με αρχηγό τον πατέρα της οικογένειας που είναι υπεύθυνος για όλα και απαιτείται η έγκριση του ακόμη και για την μετέπειτα ζωή του καθενός και στην συγκεκριμένη περίπτωση του συγκεκριμένου βιβλίου η ζωή της όμορφης Δάφνης που παρ'όλο τα αυστηρά ήθη της εποχής χάραξε την δική της πορεία με την ανεξαρτησία της ελευθερίας και το σθένος που την διακατείχε,αλλά με ψυχικό κόστος κουβαλώντας μία κρυμμένη αλήθεια που την σημάδεψε.Μέσω μιας καλογραμμένης πλοκής και της γραφής του κ.Πολυράκη που μας μαγεύει πάντα ταξιδέψαμε στα μέρη της γενέτειράς του,διασχίζοντας χωριά,πόλεις.βουνά.Γνωρίσαμε τα ριζίτικα τραγούδια που είναι πρωτόγονο είδος μουσικής και παράδοσης και που καταφέρνουν να εκφράζουν και να σχολιάζουν τον τρόπο της πραγματικότητας.Διανύσαμε μαζί με τους ήρωες την περίοδο της Κατοχής του Β.Παγκοσμίου Πολέμου,την υπερηφάνεια των Κρητικών.την παλικαριά τους,αλλά και τον αγώνα,ακόμη και των γυναικών στην αντίσταση για μια Ελλάδα Ελεύθερη δίνοντας και την ζωή τους.Εισπράξαμε συναισθήματα,σκέψεις,ζωή ειδικά εκ μέρους της Δάφνης(παρ'όλο που ο συγγραφέας είναι άνδρας) και ανεπαίσθητα,θα ομολογήσω όμως εκ μέρους του Νικόλα που δεν μου έβγαλε έντονα.Ένα βιβλίο που θα το αγαπήσετε σίγουρα.
Αγαπημένος συγγραφέας λάτρης του τόπου του και του δικού μου Περιγράφει τα ήθη μιας άλλης εποχής που εμείς τα αντιμετωπίζουμε με δέος και σεβασμό αλλά και με μια κρυφή ικανοποίηση που δεν ζήσαμε αυτή την εποχή όπου το ελεύθερο πνεύμα ήταν φυλακισμένο στα ήθη μιας τέτοιας κοινωνίας
Επειδή η περίληψη στο οπισθόφυλλο είναι ελλιπής και το αδιεί , θα ήθελα να πω περιληπτικά την υπόθεση του βιβλίου. Η Δαφνη είναι η μοναχοκόρη μιας οικογένειας με εξι γιους. Την αρραβωνιάζουν μωρό, όμως στα 15 της ξεμυαλίζεται από τον Πειραιώτη δάσκαλο του χωριού. Μένει έγκυος, αλλά εξαιτίας της δικτατορίας του Μεταξά, ο δάσκαλος συλλαμβάνεται. Απελπισμένη η Δάφνη καταφεύγει σε ένα μοναστήρι, όπου γεννά. Κάτω από κάποιες συνθήκες το παιδί δίνεται για υιοθεσία, ενώ η Δαφνη βρίσκεται στην Αθήνα να προχωράει τη ζωή της. Εκεί γνωρίζει και παντρεύεται τον Παύλο. Στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής και οι δύο οργανώνονται στην Αντίσταση με τη Δαφνη να γίνεται κατάσκοπος. Το τρίτο μερος του βιβλίου αφορά περισσότερο στην εξέλιξη της ζωής του Νικόλα, του γιου της. Στις τελευταίες σελίδες γυρίζουμε πάλι στα μέρη από όπου ξεκίνησαν όλα μέχρι να φτάσουμε στην τελική κορύφωση. Αν κάποιος μπορέσει να περάσει τις 100 πρώτες σελίδες- γιατί είναι πιθανόν να κουραστεί από τις εκτενείς περιγραφές, οι οποίες διανθίζονται από καλολογικά στοιχεία και πληθώρα επιθέτων-θα συναντήσει το γνωστό ύφος του συγγραφέα, που είναι απλούστερο και ευκολοδιάβαστο. Όλο το βιβλίο αποτελεί ένα υμνολόγιο στην Κρήτη και τους ανθρώπους της. Τις φυσικές ομορφιές της και τον αδάμαστο χαρακτήρα τους. Η αλήθεια είναι πως με σόκαρε και με νευρίασε το πρώτο μερος, που διαδραματίζεται στην Κρήτη γιατί δε με βρίσκουν σύμφωνη οι αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας και την υποτιμητική στάση που τηρούσαν, καθώς και το γεγονός ότι δεν αναγνωριζόταν η συμβολή της στην οικογένεια. Πάντως,σίγουρα αξίζει να διαβαστεί!