Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα

by Pascal Bruckner, Γιάννης Στρίγκος (translator)

Πώς µπορεί να ξεφύγει κανείς από τη µονοτονία σε µια µακροχρόνια σχέση; Αυτό είναι στην ουσία το ερώτηµα που θέτουν οι ήρωες του εµβληµατικού µυθιστορήµατος του Πασκάλ Μπρυκνέρ, πάνω στο πλοίο που θα τους οδηγήσει από τη Μασσαλία στην Κωνσταντινούπολη. O Φραντς αφηγείται στον συνταξιδιώτη του Ντιντιέ το χρονικό του ακραίου έρωτά του µε τη γοητευτική και µυστηριώδη Ρεβέκκα, αφήγηση που δε θα αφήσει ανέγγιχτη τη σχέση του Ντιντιέ µε τη δική του σύντροφο, την Μπεατρίς…

Διπλή ιστορία έρωτα και προδοσίας, κεκλεισµένων των θυρών, τα Μαύρα φεγγάρια του έρωτα είναι ένα µεγάλο µυθιστόρηµα για τα όρια αλλά και για τα αδιέξοδα της ιδιωτικής ζωής, όταν εκείνη συντρίβεται υπό το κράτος της ίδιας της ελαφρότητάς της.


"Μία τυχαία συνάντηση που ξεκινάει µε τη δύναµη και την ορµή του πάθους περνάει από όλες τις διαδροµές της λαγνείαςκαι της σαρκικής εξάρτησης... Οι ήρωες του Μπρυκνέρ, ανασφαλείς και παντοδύναµοι ταυτόχρονα, παρασύρουν και άλλους στο προκληκτικό και άγριο παιχνίδι τους, θέτοντας µπροστά στα µάτια τους την επιθυµία ως πειρασµό, την αγάπη ως κακόγουστο παιχνίδι και τη συνύπαρξη δύο ανθρώπων ως µία κατάσταση που δεν πρέπει να είναι γαλήνια και στατική. Μήπως χωρίς τη σκοτεινή πλευρά δεν υπάρχει ερωτικό πάθος;"
Το κουτί της Πανδώρας

Genres: Fiction, France, French Literature, Literature, Classics, Novels, Contemporary

336 pages, Paperback

First published January 1, 1981

About the author

Pascal Bruckner est un romancier et essayiste français, d'origine suisse protestante, né à Paris le 15 décembre 1948. Après des études au Lycée Henri IV à Paris, à l'université de Paris I et de Paris VII, et à l'Ecole pratique des hautes études, Pascal Bruckner devient professeur invité à l'Université d'Etat de San Diego en Californie et à la New York University de 1986 à 1995. Maître de conférences à l'Institut d'études politiques de Paris de 1990 à 1994, il collabore également au Monde et au Nouvel Observateur. Romancier prolifique, on lui doit Lunes de fiel - adapté à l'écran par Roman Polanski - Les Voleurs de beauté - prix Renaudot en 1997 - et plus récemment L'Amour du prochain (2005).

Pascal Bruckner is a French writer, one of the "New Philosophers" who came to prominence in the 1970s and 1980s. Much of his work has been devoted to critiques of French society and culture. He is the author of many books including The Tyranny of Guilt, Perpetual Euphoria and The Paradox of Love. He writes regularly for Le Nouvel Observateur.

Reviews

[°°°·.°·..·°¯°·._.· ʜᴇʟᴇɴ Ροζουλί Εωσφόρος ·._.·°¯°·.·° .·°°° ★·.·´¯`·.·★ Ⓥⓔⓡⓝⓤⓢ Ⓟⓞⓡⓣⓘⓣⓞⓡ Ⓐⓡⓒⓐⓝⓤⓢ Ταμετούρο Αμ · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο αυτό είναι τόσο άγριο,τόσο εξοργιστικό,τόσο σκοτεινό και αποκρουστικό που γίνεται συναρπαστικό.
Είναι σαν ένα τραγικό περιστατικό που εκτυλίσσεται μπροστά σου ξαφνικά και ενώ σε τρομάζει και σε σοκάρει δεν μπορείς να μην το κοιτάς.

Δεν είναι σε καμία περίπτωση ιστορία αγάπης ή μίσους. Ξεπερνάει και τα όρια της διαταραχής και τα σκοτάδια του ερωτικού πάθους της ανθρώπινης φύσης-παραφύσης.

Είναι ο εκφυλισμός και η καταρράκωση της ανθρώπινης ιδεολογίας σε σχέση με τον "ανάπηρο" ψυχικά και συναισθηματικά (απ)άνθρωπο που χωρίς αξίες και ιδεώδη ψάχνει την ηδονή και την ευτυχία σε ζωώδη ένστικτα,ανεξέλεγκτα,πρωτόγονα,καταστρεπτικά και μη διαχειρίσιμα.

Ο έρωτας,ο απόλυτος έρωτας,αυτός ο θεός που μας κυριεύει και μας ταξιδεύει σε παράδεισο και κόλαση με απόλυτη ευδαιμονία,ματώνει.
Αυτός,ο χιλιοτραγουδισμένος έρωτας,η αποθέωση του ανθρώπου και η πηγή ζωής και ονείρων,πεθαίνει.
Η μέθεξη ψυχών και η ένωση υπάρξεων που τόσο αριστουργηματικά εκθειάζεται στους βωμούς της ηδονής και της τέχνης γίνεται στο βιβλίο αυτό οδύνη, αρρώστια,βίτσιο,κυνική τελετουργεία πόνου,ανάγκη εκδίκησης και απύθμενου εκφυλισμού.

Μια ατελείωτη χυδαιότητα,μια κακόμοιρη προστυχιά που αποτυπωμένη με διαρκείς ανατροπές, τρομερά λυρικές περιγραφές και ακραίες καταστάσεις με απίστευτα βάθη στην άβυσσο της ψυχικής ανισορροπίας του σύγχρονου ανθρώπου,μας φανερώνει πόσο δυστυχής,αιμοβόρος και απόλυτα μόνος, καταντάει όσο εξελίσσεται πνευματικά και πολιτιστικά.

Ο συγγραφέας καταφέρνει να μας περιγράψει επιεικώς αριστουργηματικά των εκμηδενισμό της προσωπικότητας,της αξιοπρέπειας και της ανοχής εντός της απόλυτης σεξουαλικής υποταγής ως καθαρά εγκεφαλική, νοητή διάσταση. Το πως και το γιατί,το συναίσθημα,η σωματική επαφή, η αρμονία, ο πυρήνας συνύπαρξης ανάμεσα στο ζευγάρι δεν υπάρχουν.

Αποτυπώνονται όλα τόσο σαρκικά αποκτηνωμένα και αποχαλινομένα με παράλογους κτηνώδεις κανόνες που οδηγούν μόνο στην εξουσία. Η μάχη της εξουσίας και της επιβολής σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης κοινωνίας δίνονται εδώ απολύτως στοχευμένα με μόνη αφορμή το σεξ.
Ο άρρωστος ψυχισμός δένει εκπληκτικά με την αφηγηματική πλοκή του βιβλίου. Πόσο συνηθισμένη ιστορία ερωτικού τριγώνου και συζυγικής απάτης θα μπορούσε να είναι. Δυο ζευγάρια συναντούνται τυχαία σε ενα ταξίδι με πλοίο και χάρη στη μονοτονία τους μπλέκονται σε μια ερωτική περιπέτεια που θα καταλήξει σε απρόσμενες αλλά κοινές καταστάσεις.

Εδώ όμως έχουμε το απαύγασμα της αγριότητας. Οι ρόλοι επιβολής θύτη και θύματος αποκτούν τραγικές εναλλαγές. Η ορμή και η δύναμη του πάθους καταλήγουν σε εκδίκηση και μίσος. Ένα κακόγουστο παιχνίδι, φρικιαστικό και αποτρόπαιο που καταλήγει σε εξάρτηση χωρίς επιστροφή.

"Χωρίς τη σκοτεινή πλευρά δεν υπάρχει ερωτικό πάθος" υποστηρίζει ο Μπρυκνέρ.

Τα πάντα όμως συντρίβονται απο το αξεπέραστο βάρος της...



Καλή ανάγνωση.
Διαβάστε το. Μπορεί να νικήσουμε την επιβολή βίας και εξουσίας πιο εύκολα αν την εχουμε ήδη εντοπίσει.

Πολλούς ασπασμούς!

[Ian D · Rating 5 out of 5]

Πώς να κάνεις το Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου να μοιάζει με τα στρουμφάκια και τον Kundera με τον Coelho; Enter Pascal Bruckner.

Θα το χαρακτήριζα το λογοτεχνικό αντίστοιχο της γάτας του Schrödinger: ταυτόχρονα απωθητικό και ακαταμάχητα ελκυστικό, ωμό αλλά με έναν διεστραμμένο τρόπο ποιητικό, άγριο και συγκλονιστικά τρυφερό. Ποτέ όμως χυδαίο. Ίσως γιατί, όσο ακραίο κι αν είναι, μοιάζει αληθοφανές. Το αν θα το αντέξετε εξαρτάται από το θάρρος σας να βουτήξετε στο σκοτάδι του. Και χρειάζεται πολύ. Όχι μόνο επειδή ο Bruckner υπερβαίνει τα όρια σε σημείο που γίνεται αποκρουστικός (δεν με εκπλήσσει που πολλοί το παρατούν στη μέση), αλλά κυρίως γιατί φωτίζει τη σκοτεινή πλευρά του πόθου. Εκείνη που μας κάνει να καταστρέφουμε ό,τι λατρεύουμε, μόνο και μόνο για τη σαδιστική ηδονή να το δούμε να πέφτει από το βάθρο όπου προηγουμένως το είχαμε ανεβάσει.

Αν ξεπεράσει κανείς το σκόπελο της λεπτομερούς απεικόνισης της αρρωστημένης εξάρτησης και βιαιότητας που χαρακτήριζε όλη τη σχέση του Φραντς με τη Ρεβέκκα (σοβαρά, υπήρξαν στιγμές που φώναξα "TOO MUCH INFORMATION!"), o Bruckner αποζημιώνει τον αναγνώστη με μια υπέροχη γραφή και μερικές από τις βαθύτερες φιλοσοφικές σκέψεις πάνω στην έλξη, την υποταγή, το μίσος, την άνοδο και την πτώση μιας σχέσης. Και φυσικά τον έρωτα. Που δεν είναι βαμμένος ροζ αλλά κόκκινος και μαύρος όπως η ανθρώπινη καρδιά που δεν είναι άλλο από μια γροθιά βουτηγμένη στο αίμα.

Διαβάστε υπεύθυνα. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα αλλά αξίζει τον κόπο. Μετά απ' αυτό κάτι θα έχει αλλάξει μέσα σας. Μπορεί και για πάντα.
4.5* όχι τόσο για τα σημεία όπου ο συγγραφέας το χέζει (pun not intended) αλλά κυρίως γιατί μου ήταν δύσκολο να διαχειριστώ τους ευφάνταστους, απεγνωσμένους κι αυτοκαταστροφικούς τρόπους με τους οποίους οι ήρωες έκαναν κακό ο ένας στον άλλον, αδιαφορώντας για το τίμημα που τις περισσότερες φορές ισοπέδωνε πρωτίστως τους ίδιους. Αντ' αυτού, παραθέτω το απόσπασμα που νομίζω περικλείει μέσα του το όλο νόημα του έργου:

Κάθε μορφή έρωτα, όσο αρμονική κι αν είναι, φέρει μέσα της σε λανθάνουσα μορφή ένα δράμα ή μια κωμωδία.

[Takisx · Rating 5 out of 5]

Είμαστε στο πεδίο της βίας. Της ερωτικής βίας, του απόλυτου έρωτα, του απόλυτου κενου,βρισκόμαστε δηλαδή σε ενα αγριο μυθιστόρημά που έχει γραφτεί εδω και 40 χρόνια, από ενα λογοτέχνη που παιζει τα ερωτικά αισθήματα και τερτίπια στα πονεμένα δάχτυλακια του. Είναι να χεις το ταλέντο. Είναι και να σε θελουν:η γυμνότητα είναι ενα είδος αγιότητας, ο χερ μάστερ, όπως μας λέει πως, δεν έχουν ολοι πρόσβαση στις ηδονές, συνεπώς ούτε και στον ίδιο τον έρωτα.

Το λεγε επίσης αυτο και μια Σοφή Δασκάλα αλλά με άλλα λόγια, αλλά ο τρόπος ήταν ο ίδιος :καλύτερα να είσαι με κάποιον που είναι όπως τον θες και σε παρατάει, παρά να είσαι κάποιον που μένει μαζί σου επειδή δεν έχει που να παει.

Σοφή η δασκάλα, αλλά στον έρωτα δεν σηκώνει σοφιστειες. Όπως και συμπόνια. Ακατάλληλο συναίσθημα η συμπόνια, δεν λειτουργεί με τίποτα. Ο έρωτας θελει ταχύτητα. Ειναι κι ενας μικρός κανίβαλος που αρέσκεται όμως να τρώει και σε ρεστοράν πολυτέλειας. Και δεν θα χορτάσει αν δεν φάει και τη τελευταία του μπουκιά. Απο κει και πέρα, δεύτε τελευταίον ασπασμο.

Οι εραστές αν είναι σοφοί, που δεν είναι, θα πρέπει να αποχωρησουν, για άλλη μέρη, σε αλλη γη.Γιατί ο έρωτας έχει αυτα τα διαολεμένα πρόσωπα:ενός που υποφέρει και του άλλου που ενοχλείται.

Για να μαστε ομως πιο σαφείς, ο Μπρυκνερ περιγράφει ενα πολύ επικίνδυνο παιχνιδι απόλυτου δοσιματος, εσχατολογικου περιεχομένου, συχνά δε, και σκατολογικου, επηρεασμένος σοφά απο τον Πλάτωνα, αλλά κι από τον Μπαταιγ, και μας παρασέρνει σε ενα γαϊτανάκι μύθου. ακραία γοητευτικού, που κάνει ακόμη και τον πιο δύσπιστο αναγνώστη να παρασυρθεί και να αναφωνησει: αλληλούια, θελω κι εγώ.

Είναι μεγάλη η δύναμη που μάς ασκει με τις λέξεις του, και το μόνο που μπορούμε, να κάνουμε ειναι να παρακαμψουμε τις όποιες αντιρρήσεις μας και να βυθιστουμε σε αυτό το σπάνια βαθύτητας έργο, με την ελπίδα να μας βρει, αν οχι ενας τετοιας σφοδροτητας έρωτας τουλάχιστον ένας παραπλήσιος.

[Jenny · Rating 5 out of 5]

Δεν ξέρω πώς ακριβώς να περιγράψω αυτό το βιβλίο! Πρόκειται για μια σκοτεινή ιστορία δύο ζευγαριών και τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Τα σκοτεινά και άρρωστα παιχνίδια σώματος και μυαλού είναι σε πρώτο πλάνο, και η καταστροφική δύναμη της εμμονής μπορούν να τρομάξουν τον αναγνώστη.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για μια μελέτη συναισθημάτων και ψυχολογίας του ζευγαριού. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε όσους αηδιάζουν εύκολα με γραφικές περιγραφές ακραίων σεξουαλικών παιχνιδιών (δεν έχει πορνογραφικό περιεχόμενο, αλλά σίγουρα "ασυνήθιστες" δραστηριότητες, για να το θέσω διακριτικά).

Να προσθέσω ότι όλα αυτά τα παιχνίδια με το μυαλό και η χειραγώγηση μου θύμισαν λίγο το The Magus ,αλλά στο πολύ εξυπνότερο και πολύ πιο αρρωστημένο!

Μου άρεσε πολύ, το βρήκα πανέξυπνο και βαθιά φιλοσοφημένο. Απόλαυσα την ανάγνωση, όσο κι αν ορισμένες φορές το περιεχόμενο μου έπεσε βαρύ! Είναι ένα βιβλίο που σίγουρα θα ξαναπιάσω στα χέρια μου και σίγουρα το προτείνω ανεπιφύλακτα.

[Chris_P · Rating 4 out of 5]

The more than symbolic journey of a young European couple to Asia takes a strange turn towards disaster in Bitter Moon. Bruckner effortlessly twists not only the reader’s mind but their very soul with his painfully real depiction of what people can do to each other under the veil of relationship. Reading it, I felt I could do nothing but watch scenes which I found surprisingly familiar (you don’t have to be a fetishist in order to relate to the story, trust me) and watch the fates of the protagonists lead them to degradation and, ultimately, (self)destruction. Through extreme sexual acts which he cleverly correlates with the casual every-day dysfunctionalities, Bruckner tells the sad, eternal story of man against woman. A story that reminded me of Gerald Scarfe’s unforgettable animation for Empty Spaces in The Wall. And just like Pink Floyd’s epic album, Bitter Moon is likely to lead you into strange paths that won’t leave you unchanged.

[Natalie · Rating 5 out of 5]

Από την αρχή είχα την αίσθηση ότι θα με επηρεάσει το συγκεκριμένο βιβλίο απλά δε μπορούσα να φανταστώ πόσο....!!! Αυτό που κλείνεις το βιβλίο και κάνεις μερικά δευτερόλεπτα να επανέλθεις στην πραγματικότητα...!!! Ο Bruckner μεγάλος "τεχνίτης", σε οδηγεί εκεί που θέλει χωρίς να το πάρεις πρέφα και αφήνει τη "βόμβα" να σκάσει στα χέρια σου και να μην ξέρεις από πού σου ήρθε...!!! Διαβάστε το!!!

[philosophie · Rating 3 out of 5]

Ο Bruckner διερευνά τα όρια ψυχολογικής και σεξουαλικής επιβολής στα στενά πλαίσια ενός ζευγαριού, με έμφαση στη λεπτομέρεια, χωρίς να αποφεύγει να καταδείξει τη σκληρότητα και την έμφυτη ροπή του κάθε ανθρώπου προς το κακό. Χαρακτήρες κάθε άλλο παρά συμπαθείς, καταστάσεις εξωφρενικές, οδυνηρές, που παίζουν με τη διαστροφή και το μαζοχισμό. Ένα έργο που ισορροπεί μεταξύ της πραγματικότητας και του φανταστικού.

[Danis · Rating 3 out of 5]

Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο σκηνοθέτης,Ρόμαν Πολάνσκι,μετέφερε αυτό το βιβλίο στην μεγάλη οθόνη!Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να το κάνει με τόση επιτυχία! Δεν το συνιστώ για τους αθεράπευτα ερωτευμένους,εκτός κι αν θέλουν να δουν την πραγματική εικόνα των ζευγαριών, μετά το ξεφούσκωμα του ενθουσιασμού και την καθημερινή ρουτίνα που έρχεται θέλοντας και μη.Σαρκαστικό,βρώμικο,σατιρικό,αηδιαστικό αλλά πολύ αληθινό,στο τέλος μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα και ερωτηματικά :Τι είναι ο έρωτας? και γιατί μας ταλαιπωρεί τόσο?Γιατί χαίρομαι με τον σαδισμό που βγάζει? Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα θα έχουν πάντα δύο όψεις,τη σκοτεινή όψη(αυτή που καταλήγει στην ανάγκη του να μένεις με τον άλλον)και την φωτεινή όψη(αυτή που οδηγεί στην αγάπη)! Καλή ανάγνωση.

[Ovidiu Sky · Rating 5 out of 5]

I remember that somebody told me that this book is hard to digest. I would say that this is the best description of this Drama/Love Story. It's incredible how powerful minds can be. Pascal Bruckner says at the beginning of the book, I quote "Be careful not to lose yourself in man or woman personality, even a book"
Maybe some of you can't read all those sexual detailed descriptions, I only can say that: "those paragraphs are very well written" - gave me the sensation that anyone can turn this way. So be careful, as Pascal worn you.

[Maria Thomarey · Rating 4 out of 5]

4,5 . Εξαιρετική αίσθηση και γοητεία . Τόσο μαύρο και τόσο φωτεινό όσο χρειάζεται ,για να σαγηνεύσει τον οποιονδήποτε

[Έλσα · Rating 4 out of 5]

Είναι από τις φορές που χαίρομαι όταν έχω αρχική λανθασμένη εικόνα για ένα βιβλίο.

Πόσα συναισθήματα μου ξύπνησε αυτό το ανάγνωσμα! Σε ευχαριστώ Μπρυκνέρ!

Προσκυνώ μπροστά στην ωμή γραφή - ρεαλιστικότητα του συγγραφέα.
Παρ’ όλες τις ερωτικές περιγραφές που μου προκάλεσαν σε ορισμένα σημεία μια απέχθεια, η δομή και ο τρόπος γραφής με κράτησαν προσηλωμένη.

Προδοσία, ψέμα, έρωτας, μίσος, εκδίκηση, ανασφάλεια, πλεκτάνη, ψυχολογική και σωματική βία κυριαρχούν στις σελίδες αυτού του μικρού αλλά τόσο ουσιαστικού κ διδακτικού μυθιστορήματος.

Ο άνθρωπος αφήνεται στο συναίσθημα, ερεθίζεται από το καινούργιο, ενθουσιάζεται με το παράνομο και βυθίζεται σε μια ερωτική δίνη που τον τραβάει όλο και περισσότερο, όλο και πιο βαθιά.

[Μπάμπης M. · Rating 4 out of 5]

Ενας παράλυτος Γάλλος αφηγείται σ' έναν συνεπιβάτη του σε κρουαζιερόπλοιο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, πώς το παράφορο ερωτικό πάθος για τη γυναίκα του τον οδήγησε στη τωρινή του κατάσταση. Επέλεξα να διαβάσω το βιβλιο του Pascal Bruckner (Lunes de fiel 1981) γιατί είμαι μεγάλός φαν των ταινιών του Ρόμαν Πολάνσκι (Bitter Moon 1991). Το βιβλίο φυσικά λέει πολλά περισσότερα για την ιστορία όπου ουσιαστικά έχουμε μια έντεχνη μετατροπή ενός συνηθισμένου love story σε μια βαθύτατα επώδυνη και αμείλικτη ιστορία. Η αναγνωση ταίριαξε ακούγοντας το σαουντρακ της ομώνυμης ταινίας από τον μεγάλο Βαγγέλης Παπαθανασίου (Vangelis).

[Aggeliki · Rating 3 out of 5]

Με το βιβλίο αυτό, επιβεβαιώνεται επακριβώς το ρητό: Το μεν πνεύμα πρόθυμον (και γοητευμένο από τη γραφή του Bruckner) η δε σαρξ ασθενής (συγκεκριμένα το στομάχι που ανακατεύτηκε συχνά πυκνά κατά την ανάγνωση).
Όλη η σκοτεινή παθογένεια των ανθρώπινων σχέσεων και δη των ερωτικών, είναι συμπυκνωμένη εδώ. Τόσο που κάθε τόσο γουρλώνεις το μάτι, αδυνατώντας να πιστέψεις ότι όντως διάβασες αυτό που νόμισες πως διάβασες. Οι ακρότητες στις οποίες επιδίδεται το ένα ζευγάρι της ιστορίας, κινούνται ανάμεσα στα λεπτά όρια του σαδισμού, της επιβολής-υποταγής, της βίας που προέρχεται από το μίσος, της διαστροφής, του εμμονικού και καταστροφικού πάθους. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Είναι από τα βιβλία που θα κάνουν το κεφάλι σου να δουλέψει. Που σε τραβάει από τον τρόπο γραφής και που ταυτόχρονα τον σιχαίνεσαι για τις εικόνες που σου δημιούργησε. Που σε εξοργίζει για την κακία, την παθητικότητα και την εθελοτυφλία των χαρακτήρων καθώς θέτουν νέα όρια, μόνο και μόνο για να τα ξεπεράσουν αρρωστημένα.
Αδυνατώ να καταλήξω αν τελικά το ευχαριστήθηκα ή το σιχάθηκα. Ή αν βρίσκομαι κάπου ενδιάμεσα. Όπως πάνω κάτω συμβαίνει με ό,τι σχετίζεται τελικά η ανθρώπινη φύση.

[Mada · Rating 5 out of 5]

This is a book about love; but also a book far from being ordinary. The story follows, on one hand, the lives of two couples during their boat trip from France to India and, on the other hand, The story of one of the couples - Franz and Rebecca - from the beginning to the boat trip's present. Franz and Rebecca's story is told by Franz to Didier during the trip and it has such an impact on his view upon his lover, Beatrice, that eventually it has an irremediable influence.

The characters' psychology is analyzed deeply and the author's way of describing even the smallest details of the couples' evolution brings a special note to the book. Franz and Rebecca's story goes from the realms of passion to the depths of despair, and Didier, though in a more conventional and routine relationship, is following closely through the tale Franz is sharing every night.

It is very interesting to see what a thin line there is between passionate love and ravishing hate, going down a path of despair, co-dependence and thriving will for revenge. The people who once thought their love couldn't be outreached by any others' and who felt like being them against a world of conventions became the worst enemies, taking turns at doing their best to show the most of their malice and destructive powers.

[ioannis. anst · Rating 5 out of 5]

..Μέσω μιας ακραίας, διαστροφικής και καταστροφικής ερωτικής σχέσης ενός ζευγαριού κ η διήγηση της με ακριβή λεπτομέρεια σε έναν δύσμοιρο άνδρα ενός πιο συμβατικού ζευγαριού , ο Πασκαλ Μπρυκνερ περιγράφει με χειμαρρώδη λόγο κ ευφυή στοχασμό όχι μόνο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των προσωπικών και ερωτικών σχέσεων αλλά και το προφίλ του συγχρόνου Δυτικού ανθρώπου, ακραία ματαιόδοξου, ακραία εγωιστή οπου οι πράξεις του οδηγούν στην ματαιωση της ευτυχιας, στην ατομική διαφθορά κ στην προσωπική ανυπαρξία

..Ο Φραντς και η Ρεββεκα αποτελούν τον έναν πόλο αυτού του μυθιστορήματος, μια ακραία εκδοχή ζευγαριού όπου ο κεραυνοβόλος έρωτας , η έντονη φιληδονία, η διαστροφή, η παρακμή, η εκδίκηση χαρακτηρίζουν ένα ιδιότυπο κ αέναο, καταστροφικό ερωτικό κύκλο ..ο Ντιντιε και η Μπεατρις από την άλλη αποτελούν ένα περισσότερο οικείο, καθημερινό ζευγάρι όπου βασιλεύει η ασφάλεια, τα κοινά ενδιαφέροντα , η κοινή πορεία , μια σιωπηρή συμφωνία της καρδιάς κ του μυαλού ..ή μήπως όχι?..Μήπως όταν αναφερομαστε στους ανθρώπους κ στις ανθρώπινες σχέ��εις θα έπρεπε να αφήνουμε τους αγγέλους απέξω?..Άλλωστε και ένας βράχος στο πέρασμα του χρόνου δεν φθείρεται από τις αδυσώπητες δυνάμεις της θάλασσας, του Ήλιου κ των ανέμων?

..Δυο φαινομενικά αντίθετα ζευγάρια όπου οι περιστάσεις και τα γεγονότα που τυγχάνουν με ρυθμο κινηματογραφικου ερωτικου θριλερ πάνω σε ένα πλοίο -σε ένα τετραημερο ταξίδι από την Μασσαλία στην Κωνσταντινούπολη- τους φέρνουν πιο κοντά, αφυπνίζοντας καλα κρυμμενα συναισθήματα, εσώτερες επιθυμίες, ζωώδεις συμπεριφορές

..Μπροστά στην κυνική κ εύγλωττη πένα του Μπρυκνερ οι ξεπεσμένοι συγχρονοι αντιήρωες είναι αδύναμοι, απογυμνώνονται από κάθε ηθικό φραγμό, ειναι κυριευμένοι κ αλυσοδεμένοι από τα πάθη και το μίσος τους που πηγάζουν οχι μονο από την πλησμονή ή την έλλειψη ικανοποίησης των επιθυμιών τους αλλα και απο τις επιλογες, τις εμμονες, τα λαθη κ τις συνεχεις γκαφες τους, αυτες που οριζουν τελικα και την μοιρα τους ή καλυτερα την τραγωδια τους.

[Eirini Proikaki · Rating 1 out of 5]

Και εκνευρίστηκα, και σιχάθηκα, και βαρέθηκα,και απορώ πώς το τελείωσα.Πολύ άρρωστο για μένα.

[Ioana Crețu · Rating 4 out of 5]

„Trăiserăm puţin şi totuşi mult dar prin procură, prin intermediul sutelor de cărţi pe care le citiserăm. Cuplul nostru era o bibliotecă, infolio-urile ne ţineau loc de copil şi de călătorii.

Adevăratele întâlniri ne aruncă în afara noastră, ne pun în stare de transă, de creaţie permanentă.

Găsisem o fiinţă care prin tuşe succesive răspundea aşteptării mele depăşind-o şi ale cărei afinităţi şi diferenţe făceau din ea simultan o parte din mine însumi şi o parte exterioară.

Mă leg mai ales de fiinţele care n-au nevoie de mine şi pe care deodată le înlănţui prin cea mai puternică legătură. Sunt gata să dau totul cui nu cere nimic, dar nu vreau să cedez nimic cui aşteaptă totul de la celălalt.

Despărţirea este o anticipare a rupturii pentru că ne obişnuieşte cu ideea că poţi trăi fără celălalt.

A iubi înseamnă să-i dau celuilalt, cu propriul meu consimţământ, o putere infinită asupra mea.

Dragostea înseamnă evident două solitudini care se împerechează ca să creeze o neînţelegere.

Oamenii se mângâie cu nefericirea exprimată, lucru ce îi scuteşte de suferinţă şi îi fereşte de nefericirea trăită.

Fidelitatea faţă de o persoană este un preţ prea scump plătit ca să nu fie compensată printr-o excitaţie egală: fiinţa căreia i se adresează o preferinţă exclusivă are sarcina zdrobitoare de a-i înlocui pe toţi bărbaţii, pe toate femeile pe care prezenţa sa îi exclude. Sarcină imposibilă: nimeni nu este divers şi multiplu precum e lumea.

Ea-mi spunea caracterul meu, egoismul meu, maniile mele, eu îi răspundeam cu fatalitatea cuplului, cu eşecul inevitabil al vieţii conjugale;

Altădată cea mai magnifică sursă de dragoste era chiar pericolul dragostei. Imprudenţa aprindea pasiuni pe care epoca noastră de siguranţă nu le va cunoaşte niciodată: fericite vremuri, nu atât de îndepărtate, în care a iubi era sinonim cu a risca. Astăzi, iubirile noastre, fior de saţietate înainte chiar de a fi cunoscut foamea. Iată de ce amanţii sunt atât de trişti: ştiu că n-au alt duşman decât pe ei înşişi, că sunt în acelaşi timp izvorul şi secătuirea uniriilor. Pe cine să acuzi, vai, dacă nu „pe noi doi” şi ce amărăciune e mai mare decât să-l ucizi pe cel pe care-l adori prin simplul fapt de a fi împreună?

*Înţeleagă cine poate.*

Dorinţa mea de ruptură era la fel de arbitrară ca dragostea la prima vedere pentru ea cu doi ani înainte.

Păianjen celibatar, ţesând mii de fire întretăiate, ştiam că am capacitatea de a crea peste tot mici societăţi mişcătoare, versatile, pe când cuplul mă cufunda într-o singurătate iremediabilă şi ca să spun aşa metafizică: mai singur în doi decât solitar.

Şi pe urmă, anumite răni sunt semnul unei slăbiciuni sufleteşti mult mai grave. Toate lucrurile de care mă temusem în spaimele mele de copil se întâmplau acum: accidentul confirma un eşec înscris în mine dintotdeauna. Eram învins cu mult înainte de a mă fi zdrobit de carelajul acelei camere de spital. În fond, nu visam eu oare la înfrângere, de la origine?

După abjecţia călăului o cunoşteam pe cea a victimei aşa încât nici un aspect al experienţei omeneşti să nu-mi scape.

Pun în actele simple mult mai mult decât majoritatea oamenilor;

Astăzi, tragedia nu se mai abate asupra oamenilor din blestem, ea se naşte din stângăcia lor.

În politică precum şi în dragoste, singura poziţie justă este să te pui de partea celor ce pierd.”

[Skorofido Skorofido · Rating 3 out of 5]

«Υπάρχουν νίκες που οδηγούν σε αδιέξοδο, όπως υπάρχουν και ήττες που ανοίγουν νέους δρόμους…» Αυτή η φράση ήταν αρκετή για να αγαπήσω το βιβλίο και να βάλω στην άκρη τα κεφάλαια που με έκαναν να ξεράσω (και μιλάω κυριολεκτικά και ουχί μεταφορικά…)
Ο Μπρυκνέρ δεν είναι ένας απλός και μόνος συγγραφέας είναι ένας φιλόσοφος με ντοκτορά παρακαλώ και «Τα μαύρα φεγγάρια του…» πρωτοκυκλοφόρησαν στο μακρινό 1981, όταν στην ευρωπαϊκή σεξουαλική ζωή υπήρχαν τα απόνερα του Μάη του ’68 και το AIDS δεν είχε σκάσει ακόμα μύτη στις απανταχού ερωτικές φωλιές…
Δυο ζευγάρια ταξιδεύουν στη Μεσόγειο σ’ένα παλιό πλοίο προς Κωνσταντινούπολη… το ένα γύρω στα τριάντα αποφασίζει να βρει τον πνευματικό δρόμο στην Ανατολή και το άλλο δεν είναι και το πιο συνηθισμένο , ο άντρας – τώρα είναι γέρος ή δεν είναι γέρος, θα σας γελάσω γιατί με μπέρδεψε ο συγγραφεύς, σε αναπηρική καρέκλα πάντως είναι σίγουρα – και η γυναίκα, είναι μια γυναίκα κόλαση.
Με αφορμή αυτά τα δυο ετερόκλητα ζευγάρια και τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο αντρών, φιλία πάντως δεν την λες, παρουσιάζεται η κρίση στις σχέσεις των ζευγαριών, που σταματάει ο έρωτας και που αρχίζει ο συμβιβασμός, πόσο στα άκρα μπορεί να φτάσει ένα ζευγάρι για να διατηρήσει τη σχέση του, σεξουαλική απελευθέρωση και αλλαξοκωλιές που πολύ ήταν της μοδός εκεί στα τέλη του ’70, αρχές του ’80, που όλοι οι διανοούμενοι το έπαιζαν και ειδικοί επί της πολιτικής και είχαν πάει και με το μισό Παρίσι, τη μισή Ρώμη και τη μισή Αθήνα…
Η αφήγηση παίζει σε διπλό ταμπλώ… στο πρώτο είναι μια classic αφήγηση όπου σε γραμμική μορφή παρουσιάζεται η υπόθεση και στο δεύτερο είναι οι μονόλογοι του Φραντς (του άντρα στο καροτσάκι) που αφηγείται στον Ντιντιέ (τον έτερο Καππαδόκη) τις ερωτικές περιπτύξεις με τη γυναίκα του και όχι μόνο…
Κι έτσι μαζί με το ψυχολογικό – κοινωνιολογικό υπόβαθρο, έρχεται και το ερωτικό και ο Μπρυκνέρ ακολουθεί τα χνάρια του Ντε Σαντ και του δικού μας Εμπειρίκου, που εντάξει μπορεί η γλώσσα να είναι λογοτεχνική, όμως η ουρολαγνεία και η κοπρολαγνεία που τόσο παραστατικά παρουσιάζονται μόνο εμετό μου προκάλεσε…
Το βιβλίο έχει γυριστεί και σε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκυ με τον Χιου Γκραντ πριν γίνει φίρμα με το «Νότινγκ Χιλ» (μη ζητάτε τη γνώμη μου δεν την έχω δει…)
Το βιβλίο σαφώς κι έχει να σας δώσει πράγματα και να σας κάνει να σκεφτείτε για τις σχέσεις των ζευγαριών, υπάρχουν όμως πολλές αηδιαστικές σκηνές (καλού κακού μια σακουλίτσα δίπλα κατά την ανάγνωση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν) και σε κάποιο σημείο η λογοδιάρροια του Φραντς καταντάει εμμονική και βαρετή…
Ανατρεπτικόν τέλος, να τα λέμε κι αυτά…
Βαθμολογία: 7/10 (γιατί έχει κομμάτια που λάτρεψα αλλά έχει και κομμάτια που ξερνούσα…)
Υ.Γ. Με ενόχλησε πολύ η συνεχής αναφορά στο Φραντς, με τα επίθετα, ο σακάτης και ο ανάπηρος… το είπες μια, το είπες δυο, αλλά όταν η λέξη σακάτης επαναλαμβάνεται τρεις – τέσσερις φορές στην ίδια παράγραφο, το βρίσκω ενοχλητικό και υπερβολικό. Εντάξει, το μακρινό ’81 δεν ήταν ακόμα η εποχή της πολιτικής ορθότητας και προφανώς ήταν ένας
τρόπος του Μπρυκνέρ για να κάνει στον αναγνώστη τον Φραντς ακόμα πιο αηδιαστικό και μισητό, αλλά υπάρχουν και κάποιες αποστάσεις που πρέπει να κρατάμε… λέω εγώ τώρα τα δικά μου…

http://skorofido.blogspot.gr/2017/12/...

[Raluca · Rating 5 out of 5]

"Astăzi, tragedia nu se mai abate asupra oamenilor din blestem, ea se naște din stângăcia lor."

Aceasta fraza descrie foarte bine cartea.
Cine e de condamnat? Răutatea? Iubirea? Gelozia? Obsesia? Soarta?

Interesanta abordare a subiectului. Te cam întoarce pe toate părțile iar finalul îți dă lovitura de grație.

[Satyr · Rating 5 out of 5]

if you skip the disgusting sexual parts it's a good psychological book analyzing the decaying relationship between a man and a woman

[Patricia Nedelea · Rating 4 out of 5]

Guess I shouldn't have seen the movie before reading it.

[Dana-Adriana B. · Rating 1 out of 5]

No comment.

[qwerty · Rating 2 out of 5]

Τι να πρωτοσχολιάσεις??? Την τύπισσα, η οποία είναι υπερβολικά κουκλάρα, υπερβολικά μοιραία γκόμενα που την γουστάρουν Όλοι, τον τύπο, ο οποίος είναι υπερβολικά έξυπνος, υπερβολικά πανούργος, υπερβολικά μάγκας και καταφερτζής, τον άλλον τυπά, ο οποίος πιάστηκε υπερβολικά λακαμάς, που έκατσε σαν γίδι να ακούει τις παπάτζες του άλλου περί υπερβολικά παθιασμένης σχέσης και μοιραίου έρωτα, περί σκατών και κάτουρων, περί έρωτος και αγάπης κ μίσους και τα τέτοια μας κουνιούνται??? Σοβαρά Τώρα?? Δεν έβλεπα καμία χολιγουντιανή αμερικανιά καλύτερα??

Επιτέλους συγγραφέα Μου, γράψε επειδή έχεις ανάγκη να γράψεις, Όχι για να εντυπωσιάσεις- σοκάρεις-πουλήσεις!!

Από τα ελάχιστα θετικά του βιβλίου, κάποιες σημαντικές αλήθειες περί σχέσεων.

[Irou Li Cherry · Rating 4 out of 5]

Βαρύ σαν μολύβι. Σου ανακατεύει τα σωθικά και στα κερνάει. Τραγικός δεν είναι ο συναισθηματικός αλληλοσπαραγμός των ανθρώπων. Είναι η βαλίτσα των δυσλειτουργικών που κουβαλάνε στο ταξίδι της ζωής τους προς την Ανατολή - προς το φως. Τα φορτία αυτά μπορούν να μετατρέψουν τον κάθε έναν σε τέρας. Και πραγματικά ως το τέλος δεν γνωρίζεις ποιος τελικά θα επιβιώσει και ποιος θα μείνει με την ψευδαίσθηση ότι επιβίωσε.

[Sofía (Софья) · Rating 5 out of 5]

Reflexiones sobre la carne

"Luna amarga" es mi medicina contra los libros malos y aburridos. Pascal Bruckner es un  filósofo serio (¡lean su biografía y la bibliografía!), y este libro es su mirada profesional a la relación entre el hombre y la mujer. 

Dos parejas (Rebecca y Franz, Beatrice y Didier) se conocen en un crucero que se dirige a Turquía. Beatrice y Didier son los representantes típicos de la clase media, de la clase burguesa, son de aquellos que "por lo visto tienen todo pero algo les falta". Y en la búsqueda de este "algo", es decir la espiritualidad, salen hacia la India. Rebecca y Franz, una hermosa joven y su marido-paralítico, captan la atención de Didier y lo involucran en un extraño juego: Didier debe escuchar el relato del inválido sobre su mujer y como premio podrá jodersela. Técnicamente la novela representa dos líneas de narración que se alternan: el relato sobre el pasado y los acontecimientos en el barco en el presente.

En este libro el filósofo francés demuele definitivamente el mito del amor que nos inculcan desde la infancia: un bello príncipe se enamora de una joven no menos bella y virtuosa, se casa con ella (es obligatoria la torta de boda con muchos pisos y los muñequitos de los novios) y son felices toda la vida. "Ajá", - dijo maléficamente Bruckner frotándose las manos, saboreando el deleite parecido a aquel que siente un niño malo desarmando los castillos de arena construidos por los niños buenos en la playa; se sentó y escribió este libro.

Los temas que trata el autor son la sexualidad, la violencia, la crueldad refinada, el egoísmo, la hipocresía. "Luna amarga" es la mirada a través del microscopio de la gota de sangre infectada, es la estampa de la enciclopedia médica con la imagen del cuerpo corroído por la sífilis; es la concentración de todos aquellos problemas que pueden surgir en la pareja. Los personajes de Bruckner son falsos, soberbios, presumidos, tontos snobs solamente preocupados por sí mismos. El respeto hacia el otro no existe, el amor solo el propio.

¡Qué débiles y lamentables se vuelven las personas apoderadas por sus deseos diabólicos que duermen hasta cierto punto esperando su hora! La moraleja de esta obra es tan antigua como el mundo pero sigue siendo actual: la carne es limitada, lo espiritual es eterno; la persecución de lo primero lo llevará a un callejón sin salida, el desarrollo del segundo lo levantará sobre la absurdidad de la existencia.

Quiero remarcar el lenguaje de la narración: es bonito y metafórico, el relato captura desde el principio y no deja ir. Por la extrema honestidad emocional y sentimental la novela puede resultar "d'épate", pero para mí es su irrefutable virtud: pocos autores se atreven a la conversación franca con el lector. Es una de las mejores novelas que analizan la relación de pareja y, a mí parecer, será interesante para todos.

[Ivana · Rating 3 out of 5]

As a great admirer of Roman Polanski's work, now more than a decade ago,I went to see the movie and instantly felt in love with it...
The book ( I read it many years later ,when it was finally published in croatian),was the ''naturalistic observation''of the romantic,love affair at the very beginning to develop into sadomasochism and painful experience of protagonists at the end.. Even it is hard to read some pages, reader becomes aware of fragile human mind and soul... Yes, most readers may think that ''normal'' people would never reach this point of madness which I would rather name as the certain state of mind. In my opinion it is more realistic than it seems.... Aren't we all go to some extremes sometimes when we are loved or hated?

[Arax Miltiadous · Rating 4 out of 5]

αν θεωρείται ότι ο Πολάνσκι κατάφερε να μεταφέρει αισθητικότητα και ερωτισμό μέσα από την ταινία τότε, αναλογιστείτε πως αιχμαλώτισε μόνο το 20% από τον ερωτισμό που αποπνεει το βιβλίο.
ακόμη θυμάμαι σαν χτες εικόνες που δημιούργησα με την φαντασία μου όταν διάβαζα το βιβλίο στην Αρτα 10 χρόνια πριν.
νομίζω πως είναι το καλύτερο του Μπρυκνερ !

[Oana · Rating 4 out of 5]

I have mixed feelings.
On one side, the story is unique.
On the other side, I hated the translation and this killed some of the pleasure of reading.
And the story of the relationships developing between Franz, Didier, Beatrice and Rebecca is sooooooooooooo sick.
Love, psychology, manipulation, (extreme) sex, destruction, revenge.
I am still not sure if I liked it or not.

[Eu și cărțile · Rating 1 out of 5]

Am uitat de Popa și am dat de dracu....😬. Ei cum naiba să te exciți căcîndu-te în gura bărbatului? Cartea asta m-a nenorocit... Și eu care o găseam prin postări de genul " Cele mai bune zece sau o sută de cărți citite într-o viață". Nu știu de unde atîta fantezie să ai a scrie acest gen de carte... Cred că și scriitorul era sub doza ierburilor cînd a scriso, ca și personajele principale...🤔

[Dorin · Rating 5 out of 5]

A very explicit and powerful book. Very realisticaly written with a unexpected end. Great book, kept me connected the whole time. Makes you thing of quite a few things...love, trust in people.