Ο Raiden, ένας νεαρός σαμουράι και η Marisha, ένα κορίτσι της ιαπωνικής επαρχίας, συναντιούνται τυχαία στη γιορτή Obon. Πολύ γρήγορα ανακαλύπτουν το κοινό τους πεπρωμένο και το μυστικό που δένει τη μοίρα τους. Έτσι ξεκινά η αναζήτηση για τη λύση του μυστηρίου και ένα περιπετειώδες παραμύθι γεμάτο αγωνία και ανατροπές...
Περιγραφή που σε ταξιδεύει στη μακρινή Ιαπωνία. Πάρα πολύ κάλο λεξιλόγιο. Τίποτα τυχαίο όλα διατυπωμένα και εξακριβωμένα .Συγχαρητήρια για αυτή την επαγγελματική δουλειά.
Το ντεμπούτο της Καλλιόπης Βελόνια αποδεικνύεται πολλά υποσχόμενο για τη λογοτεχνική της πορεία. Αρχικά, η επιλογή του θέματος είναι κάτι που σπάνια θα επέλεγα στο είδος του fantasy(ωστόσο ακριβώς επειδή δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι παρόμοιο ήθελα τόσο να το πάρω στα χέρια μου) και αυτό δεν είναι άλλο παρά ένα παραμύθι βασισμένο στην ιαπωνική κουλτούρα. Η έρευνα της συγγραφέως αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από επαρκής, μιας και το βιβλίο διδάσκει πτυχές της συγκεκριμένης κουλτούρας και οι διδαχές αυτές εξυπηρετούν λειτουργικά την πλοκή, χωρίς να κουράζουν.
Η υπόθεση με δύο λόγια: Ο Raiden εκπαιδεύεται για να γίνει samurai και η Marisha ακολουθεί τα χνάρια της μητέρας της στην τέχνη της ραπτικής σε ένα χρονικό πλαίσιο παρελθοντικό, που δεν προσδιορίζεται. Όταν γεγονότα αναπάντεχα ταράζουν τις ζωές και των δύο νέων, εμφανίζεται στο διάβα τους μια προφητεία, η οποία αποτελεί και τον λόγο που θα έρθουν κοντά. Ποιο είναι το μυστικό πίσω από την προφητεία, ποιες οι εξωπραγματικές ικανότητες των δύο νέων θα τους βοηθήσουν να πολεμήσουν τους δαίμονες στον δρόμο τους, να λύσουν τους δύσκολους γρίφους και να φτάσουν μαζί στην εκπλήρωση της προφητείας;
Οι ήρωες, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ δεκτικοί αρχικά στο να αναλάβουν την αποστολή που τους ανατίθεται(ίσως λόγω των πρόσφατων συμβάντων στις ζωές τους ή ίσως γιατί η δύναμη της προφητείας τους έλκει ανεπανόρθωτα), δεν αμφισβητούν την ορθότητα της ή τους σκοπούς εκείνων που τους προτρέπουν να την ακολουθήσουν, αλλά και η έκβαση της προφητείας είναι κάτι που αφορά μόνο εκείνους. Στην πορεία αυτό φυσικά αλλάζει και είναι και λογικό.
Η γλώσσα είναι απλή, ρέουσα, περιγραφική σε μεγάλο βαθμό και στον σωστό βαθμό συναισθηματική.
Ωστόσο το τέλος του βιβλίου δεν απογοητεύει, δεν είναι το κλασσικό τέλος που περιμένει ο αναγνώστης. Δίδεται περιθώριο ερμηνείας στον αναγνώστη και εκεί είναι που κερδίζεται το παιχνίδι. Υπάρχει το για πάντα; Τι αξίζει τελικά περισσότερο σε αυτή τη ζωή; Επίσης γίνεται παραλληλισμός και με ένα άλλο short story που δίνει ακόμα περισσότερο βάθος στο παραμύθι της Marisha και του Raiden. Κάθε παραμύθι άλλωστε πλάθεται με σκοπό να τέρψει, να διδάξει και να δείξει πτυχές της πραγματικής ζωής με μια άλλη "φανταστική" οπτική.
Θεοί, τι ανιαρό βιβλίο. Είχε πολλές κλασικές ιδέες για να γίνει ένα σεβαστό επικό φαντασίας αλλά η συγγραφέας δεν είχε ταλέντο για να το αποδώσει όπως του αρμόζει. Ο χαρακτηρισμός «γιαπωνέζικο παραμύθι» δε κολλάει, γιατί δεν είναι ευχάριστο στα παιδιά. Όχι μόνο δεν έχει πολύ φαντασία, έχει ένα σωρό ίντριγκες, πάρα πολλές σκηνές βίας, και ένα σωρό περίπλοκες λέξεις, πολλές γραμμένες στην αγγλική τους απόδοση από τα Ιαπωνικά. Μπορείτε να μου πείτε ποιο παιδάκι θα καταφέρει να τα διαβάσει, και να τα καταλάβει χωρίς να πάθει κάνα ψυχολογικό από τα επανωτά αιματοκυλίσματα;
Ούτε καν ευχάριστο ανάγνωσμα για μεγάλους είναι, γιατί η γραφή είναι άγαρμπη. Σχεδόν όλα περιγράφονται σαν αφήγηση αντί με διάλογο και εσωτερικό μονόλογο, κάνοντάς τα μια βαρετή και απόμακρη περιγραφή μιας φυλετικής διαμάχης. Η πλοκή προχωράει πάρα πολύ γρήγορα χωρίς να αφήνει χώρο στον αναγνώστη να δεθεί με τους χαρακτήρες ή να τους θεωρήσει κάτι παραπάνω από χαρτόκουτα. Δεν υπάρχει ένταση ή σθένος ή καν ενδιαφέρον γραφή για να σε κρατάει.
Το αποκορύφωμα είναι το τελευταίο κεφάλαιο που στο άσχετο η ιστορία μεταφέρεται από την Ιαπωνία του μεσαίωνα στην Ελλάδα του παρόντος. Η συγγραφέας μπαίνει κυριολεκτικά στην ιστορία, και βγάζει τα απωθημένα της λέγοντας ότι έγραψε το βιβλίο επειδή βαριόταν την Ελλάδα και είχε λόξα με την Ιαπωνική κουλτούρα. Fan fiction με τα όλα του δηλαδή.
Μα πόσο πια υποτιμάει τον αναγνώστη τούτη η Καλλιόπη; Είχε δει πολύ Ναρούτο και είπε «Δε γράφω μια παρόμοια ιστορία;» Ούτε καν έχει σωστή κατανόηση αυτού που γουστάρει γιατί παρουσιάζει την ιδεολογία των Σαμουράι και του Μπουσίντο με λανθασμένο τρόπο. Όχι μόνο με έκανε να περάσω πόσες ώρες χωμένο στη βαρεμάρα, μετά μου το παίζει και γνώστης μιας κουλτούρας που νομίζει ότι κατανόησε βλέποντας χολιγουντιανές ταινίες.
Καλλιόπη, γράψε ότι ξέρεις καλά και μη μας το παίζει καμπόσα. Πας να μου βάλεις τρία καρπούζια κάτω από την μασχάλη του ίδιου νάνου. Δεν είχες τη γνώση ή το ταλέντο για μια τέτοια ιστορία. Γράψε κάτι πολύ πιο απλό την επόμενη φορά. Και προς θεού, σταμάτα να πετάγεσαι μέσα στην ίδια σου την ιστορία. Κλωτσάς έξω τον αναγνώστη που πάσχιζε να μπει επί πόσες σελίδες.
Ξεκινώντας το βιβλίο της Καλλιόπης Βελόνια είσαι σίγουρη για ένα πράγμα. Πως είναι ένα βιβλίο ιδιαίτερο τοποθετημένο στην Ιαπωνία με δυο νέα παιδιά που θα ανακαλύψουν πως έχουν κάποια χαρίσματα και πως είναι ήρωες μιας προφητείας που τους θέλει μαζί για ένα σκοπό.Εκείνος είναι σαμουράι. Εκείνη ένα κορίτσι της Ιαπωνικής επαρχίας. Μαζί θα κάνουν ένα ταξίδι για να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Και σε αυτό το ταξίδι η συγγραφέας θα μας γνωρίσει τα ιδανικά της Αγάπης, της Τιμής, του Θάρρους. Ιδανικά που πια δεν τα συναντάμε στην πραγματική ζωή αλλά στα παραμύθια. Το βιβλίο της Καλλιόπης Βελόνια είναι γεμάτο με ολοζώντανες εικόνες και περιγραφές τοπίων, λουλουδιών, χρωμάτων της φύσης και αρωμάτων. Πρώτη φορά διαβάζω ένα τέτοιο βιβλίο που με έβαλε μέσα στην ιστορία των δυο ηρώων και ζούσα την κάθε τους στιγμή καθώς την διάβαζα. Όλες οι εικόνες του βιβλίου είναι τόσο άρτια περιγραφικές, που ζούσα τα δρώμενα η ίδια. Ξυπνούσα το πρωί καθώς κοιμόμουν δίπλα στη φωτιά που είχαν ανάψει οι δυο ήρωες. Έτρωγα καθώς πεινούσα από το ριζόψωμο. Έπινα δροσερό νερό από το ποτάμι, κρύωνα απο την υγρασία του δάσους. Και άκουγα τα σπαθιά του RAIDEN και της MARISHA να ηχούν στα αυτιά μου. Η συγγραφέας έχει κάνει μεγάλη έρευνα σε ότι αφορά την Ιαπωνία , τα ήθη και τα έθιμα της , τον τρόπο σκέψης και τις συνήθειες της. Και αυτό αποτελεί ένα από τα δεκάδες γοητευτικά χαρακτηριστικά αυτού του πανέμορφου βιβλίου. Ενός ξεχωριστού μυθιστορήματος σπάνιας ομορφιάς, εικόνων, συναισθημάτων, δράσης και μαγείας. Ένα παραμύθι που μας ταξιδεύει στο χθες με αναφορές στο σήμερα , για να μας διδάξει πως αν δεν μεγαλώσουμε με ιδανικά. Αν δεν αγαπήσουμε , δεν παλέψουμε, δεν αντισταθούμε τότε ποιο το νόημα να λεγόμαστε ανθρώπινα όντα; Ξεκινήστε το ταξίδι γιατί το ταξίδι έχει σημασία τελικά και όχι ο κάθε αυτός προορισμός.
Το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά της συγγραφέως.Είναι ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά.Μιλάει για την Ιαπωνία την εποχή των Σαμουράι.Είναι η ιστορία δύο εφήβων που γεννήθηκαν για να φέρουν σε πέρας μια αποστολή και να ολοκληρώσουν μια προφητεία.Τα δυο παιδιά γεννήθηκαν με χαρίσματα που θα τους βοηθούσαν να ολοκληρώσουν την προφητεία και να κερδίσουν την Αθανασία!Στο δρόμο τους θα βρουν πολλά εμπόδια.Πόσο δυνατή είναι η πίστη τους και η θέληση τους;Πόσο εμπιστοσύνη έχουν στις δυνάμεις τους;Ο έρωτας που θα γεννηθεί ανάμεσα τους είναι αρκετός;Είναι ικανοί να διαχειριστούν ένα τόσο μεγάλο δώρο; Ήταν ένα αρκετά καλό βιβλίο που είχε έρωτα,δράση,μυστήριο,νεραίδες,δαίμονες και θεούς.Μου κράτησε καλή παρέα!!Ίσως η αρχή είναι πολύ ήρεμη για κάποιους,η συνέχεια όμως είναι αρκετά δυνατή!Περιμένω το επόμενο βιβλίο της συγγραφέως!!
Τίμια προσπάθεια, γραμμένη με αγάπη, αλλά αδύναμο αποτέλεσμα. Με λίγες λέξεις:
α) Η γραφή είναι απλοϊκή, χωρίς σοβαρά προβλήματα, χωρίς όμως να κάνει και αίσθηση. Προσωπικό κόλλημα, η επιλογή να γράφονται τα ονόματα των ανθρώπων με λατινικούς χαρακτήρες με ενοχλεί πάρα πολύ. β) Οι χαρακτήρες είναι επιφανειακοί, τα κίνητρά τους τυπικά. Πολλές φορές οι αντιδράσεις τους είναι σπασμωδικές ή υπερβολικές, γιατί έτσι εξυπηρετείται καλύτερα η πλοκή. γ) Η οποία πλοκή είναι αρκετά απλή, αν εξαιρέσεις το ότι παρουσιάζεται μέσω μεγάλων και κουραστικών (και πολλές φορές εκτός ατμόσφαιρας) φλασμπάκ. δ) Χωρίς να είμαι γνώστης, μένω με την εντύπωση ότι η εμβάθυνση στην ιαπωνική κουλτούρα είναι μάλλον ρηχή.
Ίσως προσπαθήσω να το τελειώσω κάποια άλλη στιγμή, προς το παρόν δεν έχω αυτή τη δυνατότητα.
ΥΓ. Το βιβλίο το είχα κερδίσει σε διαγωνισμό στο facebook.
Ενα αναπάντεχο ταξίδι στην Ιαπωνία με δυο παιδιά που εχουν διαλεχτει να εκπληρώσουν μια προφητεία. Ενα αγόρι και ενα κοριτσι που θα φύγουν απο το σπίτι τους με σκοπο να εκπληρώσουν τον στόχο τους. Θα ταξιδέψουν μακριά αψηφώντας τους κινδύνους με οπλο μονο τις μαγικές δυνάμεις τους. Θα ερωτευτούν, θα παλέψουν με τέρατα, δαίμονες και θεότητες. Η μελετη της συγγραφέως για τα ήθη και έθιμα της Ιαπωνίας φαίνεται ξεκάθαρα με τη πενα της ενω η γραφή της -αν και ειναι το πρωτο της βιβλιο- θεωρώ ότι ειναι ηδη σε πολυ καλο στάδιο. Διαβαστε τη προφητεία της Καλλιόπης Βελονια και να είστε σίγουροι ότι θα ευωδιαστειτε απο τα αρώματα της Ιαπωνίας και δε θα κλείσετε το βιβλίο μέχρι να φτάσετε στη τελευταία σελίδα του.