Brief aan Cooper en de wereld

by Dalilla Hermans, Jirka De Preter (Illustrator), Tom De Cock (Foreword)

Ik wil je meenemen in mijn levensverhaal, zodat je je eigen verhaal beter
zult snappen en zult kunnen plaatsen. Ik wil met de wereld delen wat het
doet met een mens, opgroeien in een zee van wit als een wolkje bruin.
Ik schrijf deze verhalen voor jou en voor mezelf. Voor de samenleving en
voor mijn zoon.

Dalilla Hermans werd in 1986 in Rwanda geboren, op haar tweede werd
ze door haar Vlaamse ouders geadopteerd. Ze groeide op in een klein
dorpje in de Kempen, waar ze een van de eersten met een andere huidskleur
was. Dat bracht nogal wat uitdagingen met zich mee: Dalilla werd
betutteld door zogenaamd progressieve Vlamingen en uitgespuwd door
racistische Vlamingen. Maar ze was ook geliefd en werd gewaardeerd
door veel meer anderen.

Brief aan Cooper en de wereld is een doodeerlijke zoektocht naar de lessen
die ze haar opgroeiende zoon móét meegeven, als persoon met een
kleurtje in dit deel van de wereld. Een autobiografisch verhaal met een
scherp maatschappijkritisch randje. Een boek dat ons een geweten wil
schoppen en tegelijk hoopvol oplossingen aanreikt. Dalilla zou bovenal
zichzelf niet zijn als er af en toe niet gelachen mag worden.

Genres: Nonfiction, Autobiography, Belgium

183 pages, Paperback

First published May 1, 2017

About the author

Dalilla Hermans (1986) is een Vlaamse auteur, opiniemaker en columnist. Ze werd geboren in Rwanda en op tweejarige leeftijd geadopteerd door een Vlaams echtpaar, bij wie ze in Kempen opgroeide.
Hermans werd in 2014 bekend in België nadat ze een open brief schreef waarin ze racisme aankaartte. In de daarop volgende jaren was ze lijstduwer voor Groen bij de federale verkiezingen van 2014 en was ze te zien in meerdere televisieprogramma's.
Van Hermans' hand verscheen in 2017 de autobiografie Brief aan Cooper en de wereld. In 2018 droeg ze bij aan de bundel Zwart onder redactie van Vamba Sherif en Ebissé Rouw. Met ilustrator Fatinha Ramos maakte Hermans in 2018 het kinderboek Brown Girl Magic. In 2020 publiceerde ze Het laatste wat ik nog over racisme wil zeggen en stelt ze de bundel Afrolit samen met Ebissé Rouw.

Reviews

[Marcia · Rating 5 out of 5]

Wat een prachtig en belangrijk boek over racisme in Vlaanderen. Ontzettend knap hoe Dalilla Hermans in Brief aan Cooper en de wereld zo eerlijk en open over haar eigen leven durft te vertellen. Over haar aankomst in België en haar eerste Sinterklaasfeest. Over de liefde en haar carrière. En vooral: over de racistische opmerkingen die ze van kleins af aan naar zich toegesmeten kreeg, waar ze lang niemand over vertelde - zelfs haar ouders en beste vriendinnen niet. Dit boek getuigt van lef. Een aanrader!
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.

[Saar Steverlinck · Rating 4 out of 5]

Ik supporterde al voor haar in de slimste mens en nu nog meer!
Ik kan me niet inbeelden hoe moeilijk het moet zijn om heel je leven lang om te moeten gaan met (verdoken) racisme. Hoe vermoeiend het is om opmerkingen te moeten blijven horen. Hoe frustrerend ook wanneer alles wat je bent en doet toch telkens wordt herleid tot de kleur van je huid.
Ik geloof ook dat racisme nog steeds heel erg woekert in Vlaanderen. Ik ben ervan overtuigd dat ieder daarin een rol kan spelen - ten goede of ten kwade. Ik probeer het alvast ten goede te doen en ik wil het zo ook aan mijn kinderen leren.
Go go Dalila! Girl power!

[Morgane Brasseur · Rating 5 out of 5]

In 1 ruk uitgelezen. Zo meeslepend, confronterend en schrijnend, maar vooral van belang voor je eigen bewustwording, want wat voor een lelijke racistische samenleving kan Vlaanderen zijn.
Aanrader!!

[Eline · Rating 3 out of 5]

3,5 ⭐

[Katrien Van Wambeke · Rating 4 out of 5]

Dalilla; bedankt voor dit boek. Van een realty check gesproken! En ik hoop, uit de grond van mijn hart, dat mijn dochter (want ja, ze is ook een honingbruine parel) nooit zal moeten ervaren dat ze ‘anders’ is door de blikken & woorden van andere mensen.

[Joycka Verhaegen · Rating 5 out of 5]

Zou ideaal zijn voor de verplichte schoolliteratuur

[Cindy · Rating 4 out of 5]

Door Charlie Magazine ben ik Dalilla Hermans op Instagram beginnen volgen, maar dit is het eerste boek dat ik van haar lees.
Wat een ontroerend eerlijke brief, wat een openheid naar haar zoon en het lezerspubliek. En dat lezerspubliek mag zeker veel en veel groter worden, want wat ze schrijft is zo relevant en voor ons witte mensen onderschat en onbekend. En doet je stilstaan bij je eigen acties, of wat je juist. niet gedaan hebt.
Door het boek heb ik ook een ander beeld van Dalilla Hermans, zachter en kwetsbaarder vooral, hoe raar dit ook klinkt. Want ja, op mij kwam ze heel strijdbaar en sterk over, wat ze zeker is, maar ze is nog zoveel meer!
Zeer benieuwd naar haar andere boeken en hopelijk kan ik ook naar het toneelstuk gaan kijken dat ze ondertussen maakte.

[Marijne Van Boeckel · Rating 5 out of 5]

‘Het is heus mogelijk om met mensen van diverse pluimage, met uiteenlopende roots, interesses, geaardheden en culturen samen te leven. Maar het is niet mogelijk dat te doen met de lippen stijf op elkaar. Het is niet mogelijk dat te doen met de deuren dichtgesmeten en de muren hoger gemetseld.’ - Dalilla Hermans

In Dalilla’s debuut ‘Brief aan Cooper en de wereld’ schrijft ze haar levensverhaal uit. Over hoe ze geadopteerd werd uit Rwanda en in de Kempen terecht kwam. Hoe ze verscheurd was tussen twee werelden en wat die zoektocht naar haar identiteit voor haar en haar visie op de wereld heeft betekend.

Het voelt écht alsof je bij Dalilla in haar huiskamer zit en ze je haar levensverhaal op een avond vertelt. Dit boek gaat me ongetwijfeld nog lang bijblijven.

[Laura Toch · Rating 4 out of 5]

3.5
Knap omschreven inkijk in het huidige racisme in Vlaanderen, maar misschien toch net iets meer van verwacht?

[Delphine Van Belleghem · Rating 5 out of 5]

Een boek waarvan ik spijt had dat het zo snel uit was. Niet dat ik wou dat Dalilla nóg meer verhalen over racisme kon opsommen. Wat zij heeft meegemaakt in haar jeugd (en nu soms nog steeds) dat hou je niet voor mogelijk.
Ik denk dat het ook het “herkenbare moederschap” is, dat me aanspreekt in dit boek. De wil om je kind als zelfstandig maar ook empathisch en sterk persoon op te voeden. Terwijl hij toch ook eigenlijk zijn eigen weg moet zoeken.
Dalila hoopt dat Cooper niet dezelfde dingen moet ondergaan dan zij, en dat hoop ik met haar mee. Benieuwd om meer van Dalilla Hermans te lezen!

[Flore Vanoverberghe · Rating 4 out of 5]

Dalilla pent op een fantastisch mooie manier haar leven neer in een brief aan haar zoon.
Het boek is echt een aanrader, doet de handen voor je ogen verdwijnen. Laat je zien hoe ontzettend hard racisme nog leeft in ons kleine landje.
Het deed me nadenken over mijn eigen rol in de maatschappij, als mama, begeleidster van jonge kinderen.
Een vlot geschreven levensverhaal die ik zeker nog zal aanraden.

[Café aux Lettres · Rating 3 out of 5]

Wanneer je toe bent aan een reality check over hoe de samenleving denkt over 'anderen', lees dit boek. Het is een krachtig en vaak grappig relaas van een jonge vrouw die een brief schrijft aan haar kinderen in de hoop door haar ervaringen te vertellen de wereld een beetje duidelijk te maken. Maar het is meer dan dat, het is ook een hart onder de riem voor hen die het allemaal niet meer zo rooskleurig zien.

Opgebouwd uit tien hoofdstukken die als losse stukjes te lezen zijn. Ieder hoofdstuk start met een herinnering/ervaring die vaak niet zo positief zijn, waarna Dalilla het verhaal probeert te kaderen. Het taalgebruik is vlot en fris, met hier en daar een mooie zin. Haar positiviteit werkt aanstekelijk.

Doordat het verhaal vaak kort en vanuit meer dan een standpunt wordt bekeken, het taalgebruik niet moeilijk is kan het boek heel goed gelezen worden vanaf +/- 14 jaar, maar bezie het niet louter als een eenvoudige adolescentenroman. Zie het als een motiverende brief aan de wereld van een moeder die zich positief wil inzetten voor een warme maatschappij.

[Cynthia Peeters · Rating 5 out of 5]

Dit zou verplichte lectuur moeten zijn, zodat alle bekrompen mensen met oogkleppen eens beseffen wat een impact racisme kan hebben. Prachtig geschreven, it broke my heart.

[Haaike · Rating 4 out of 5]

Dat iedereen die staat te roepen "dat er in België toch geen racisme meer is" dit boek zou moeten lezen. Pijnlijk hard en tegelijk zo positief en hoopvol.

[Else Magnus · Rating 5 out of 5]

Een must-read voor iedereen die… nee gewoon voor iedereen.

[Marie Van Wynsberghe · Rating 5 out of 5]

Speakless. De manier waarop dit boek geschreven is vind ik fantastisch. Een brief geschreven door een moeder aan haar zoon. Ik denk dat dit een van de eerste boeken is dat mij emotioneel geraakt heeft en waarbij ik gehuild heb. Gehuild om wat de auteur verteld, maar ook omdat de manier waarop het geschreven is: als moeder gericht aan haar zoontje van drie.
Ik ga dit boek bestellen omdat ik dit nog eens wil lezen, een primeur.

[Sophie Mirgaux de Pina · Rating 4 out of 5]

Heerlijk eerlijk.

[Indira Olivier · Rating 5 out of 5]

Dalila Hermans schrijft in "Brief aan Cooper en de wereld" een aangrijpende en persoonlijke brief aan haar zoon Cooper. Het boek is meer dan alleen een boodschap van een moeder aan haar kind; het is een indringend pleidooi tegen racisme en een oproep tot bewustwording en verandering.

Hermans verweeft op meesterlijke wijze haar eigen ervaringen als vrouw van kleur met bredere maatschappelijke vraagstukken. Haar eerlijkheid en kwetsbaarheid maken het onmogelijk om onverschillig te blijven. Ze schrijft over de dagelijkse confrontaties met vooroordelen, micro-agressies en systemisch racisme, maar doet dat met een hoopvolle blik op de toekomst. De toon is liefdevol, maar ook strijdvaardig, waardoor je als lezer niet alleen wordt geraakt, maar ook wordt opgeroepen tot actie

[Ana Carolina Lemmens · Rating 5 out of 5]

Een leestip voor elke Vlaming.
Als buddy read heeft het veel discussie losgemaakt en diepe gesprekken uitgelokt. Om de paar hoofdstukken spraken we (virtueel) af om die te bespreken. Op deze manier open in gesprek gaan met elkaar was ongelooflijk waardevol.

Ik leerde Dalilla via Charlie kennen en dit boek stond al even op mijn to-read lijst. Ik was vooral erg benieuwd om te lezen over haar persoonlijke ervaring van hoe racisme zich in Vlaanderen uit.

Maar wat ik niet had verwacht was dat wat me het meest raakte iets anders was: het lezen over de zoektocht naar je achtergrond en het belang ervan, je identiteit claimen, het aanvaarden als een deel van jezelf. Zelf ben ik half Braziliaanse, half Belg en het was zo herkenbaar.

[Annelies · Rating 2 out of 5]

Over dit onderwerp zouden er meer boeken moeten zijn. En meer mensen zouden ze moeten lezen. Maar ik hield niet zo van het format en de schrijfstijl. Belangrijk verhaal, belangrijk dat dit boek er is, ben blij dat ik het gelezen heb, maar ik hoop vooral dat dit een aanzet is tot meer, ook van Dalilla.

[Dian · Rating 4 out of 5]

Milder en minder belerend dan Hallo witte mensen.
Minder leerzaam daardoor ok (Anousha Nzume gaf wat meer informatie over het debat welke woorden geprefereerd worden in het debat (wit, tot slaaf gemaakten etc.).
Dit was toegankelijker omdat het me minder wees op mijn eigen onwetendheid, maar alsnog wel nieuwe inzichten gaf.

[Julie Strubbe · Rating 4 out of 5]

Dalilla verdient een applaus voor de strijd die ze aangaat en zichzelf daarvoor kwetsbaar opstelt.

Het zou mooi zijn mocht dit boek verplichte lectuur zijn op school. Omdat je met dit boek een fractie meekrijgt van wat racisme met een mens doet en je ook leert en leest dat je als blanke echt misplaatst bent om meningen te hebben over wat wel of geen racisme is.

[Tina · Rating 3 out of 5]

Interessante lectuur. Goed geschreven. Het ‘brief’-element lag me echter minder. Maakt het persoonlijk (wat zeker de bedoeling is) maar voor mij minder ‘incontournable’. Tweede helft vond ik het beste.

[Sofie Van den Broeck · Rating 4 out of 5]

Een must read vind ik zelf. Als adoptiemama vond ik het inspirerend, confronterend, puur , mooi en kwetsbaar om te lezen. Hoe Dalilla haar verhaal ana haar zoontje vertelt, de wereld zoals hij voor haar is en was.

[Sigrid Decorte · Rating 5 out of 5]

Dalilla neemt je mee in haar leven en omschrijft zo heel concreet en toegankelijk hoe racisme op verschillende manieren in elke keer weer een rol speelt. Een ideaal boek om het gesprek hierover te openen, ik haal het alvast in huis om aan iedereen uit te kunnen lenen!

[Nadia · Rating 3 out of 5]

Deze inkijk in het leven van Dalilla Hermans zou verplichte lectuur moeten zijn op scholen, kwestie van iedereen bewust te maken van hoe anderen de wereld beleven. Ik heb een zeer groot rechtvaardigheidsgevoel en begrijp dus niet dat niemand heeft ingegrepen bij een dergelijke discriminatie.

[Marieke Cloet · Rating 5 out of 5]

Een boek die u aan het denken zet...

[Sjowil · Rating 4 out of 5]

inkijk in het dagdagelijkse racisme in België.

[Nina Vincx · Rating 4 out of 5]

Een boek uit 2017 dat nog steeds heel actueel is. Boeiend en confronterend. Met een mooi voorwoord van Tom De Cock.

[Heinz De Caluwe · Rating 5 out of 5]

Simply must read.