Jump to ratings and reviews
Rate this book

Inteligencja kwiatów

Rate this book
Historia nauki dowodzi, że wiek XIX był czasem chemii, XX fizyki, a XXI prawdopodobnie będzie wiekiem biologii. Nauki biologiczne należą do tych, które w coraz szybszym tempie spektakularnie wyjaśniają skomplikowane mechanizmy rządzące między innymi światem roślin.

W świetle dzisiejszej wiedzy śmiało możemy mówić o inteligentnych zachowaniach roślin. Lektura książki Maurice’a Maeterlincka – belgijskiego dramaturga i poety, laureata nagrody Nobla, a również znakomitego przyrodnika – pozwoli czytelnikom tej książki z zachwytem podziwiać świat roślin, opisany z głęboką wiedzą wyjątkowo pięknym językiem.

192 pages, Hardcover

First published January 1, 1907

144 people are currently reading
2975 people want to read

About the author

Maurice Maeterlinck

1,254 books296 followers
Maurice Polydore Marie Bernard Maeterlinck (also called Count Maeterlinck from 1932) was a Belgian playwright, poet, and essayist who was a Fleming, but wrote in French.

He was awarded the Nobel Prize in Literature in 1911 "in appreciation of his many-sided literary activities, and especially of his dramatic works, which are distinguished by a wealth of imagination and by a poetic fancy, which reveals, sometimes in the guise of a fairy tale, a deep inspiration, while in a mysterious way they appeal to the readers' own feelings and stimulate their imaginations".

The main themes in his work are death and the meaning of life. His plays form an important part of the Symbolist movement.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
270 (27%)
4 stars
375 (38%)
3 stars
243 (24%)
2 stars
76 (7%)
1 star
17 (1%)
Displaying 1 - 30 of 153 reviews
Profile Image for julieta.
1,331 reviews42.4k followers
September 26, 2021
Una belleza de libro, que te hace ver de una manera nueva al mundo vegetal. Las plantas, los tallos, las flores, las raíces, el néctar, la inteligencia que tienen, el ensayo y error que hacen para sobrevivir y reproducirse. Me encanta que se refiera a la humildad de las plantas, como se su humilde trabajo. Lo compara mucho con la vida humana, y los paralelos que hace, las metáforas que utiliza, se me quedan muy presentes. Ahora cuando camino y veo vegetación, me detengo a ver las flores, sus pistilos, sus pétalos, sus tallos. Lo amé.
Profile Image for AiK.
726 reviews269 followers
November 27, 2023
Как написал сам Метерлинк в своем маленьком изящном эссе, что он не совершил никакого открытия и приводит факты, известные каждому ботанику. Но для неботаника эти факты будят любопытство и совершенно очаровывают. Он считает, что нет ни одного растения, лишенного «мудрости и находчивости» в их стремлении к свету и продолжению рода, преумножая «до бесконечности их форму бытия». Метерлинк восхищен многообразием хитростей, уловок, к устройству снарядов и силков, «которые в отношении механики, баллистики, воздухоплавания и наблюдений за насекомыми, часто превосходят изобретения и знания людей.» при том, что растение обречено на неподвижность наличием корня, накрепко привязывающего его к земле (или к питающему его другому растению). Не может не очаровывать идея об энергии, идущей из «мрака корней» к цветку и преодолеть неподвижность, раздвигая свои границы и пределы, изобретая крылья, приманивая насекомых и животных.
Перечень чудес, скрытых в растительном мире неисчислим, и просто удивительно, сколько интересных фактов приводит Метерлинк. Он сравнивает изобретательность растительного мира с процессом человеческого изобретательства, и, надо отметить, примеры действительно удивительные.
« гений земли, который, вероятно, есть гений всего мира, поступает в жизненной борьбе совершенно так же, как поступал бы человек. Он пользуется теми же методами, той же логикой. Он достигает цели при помощи средств, которые и мы употребляли бы, он ищет ощупью, колеблется, много раз принимается за дело, одно прибавляет, другое устраняет, сознает и исправляет свои ошибки, как мы бы сделали на его месте. Он пускается на хитрости, изобретает мучительно, с трудом, мало-помалу, по примеру рабочих и инженеров наших мастерских. Он борется, как и мы, с тяжелой, огромной и темной массой своего существа. Подобно нам, он не знает точно, куда идет, он ищет и медленно открывает. Идеал его часто смутен, но в нем тем не менее различаешь крупные черты, устремленные к жизни более пылкой, более сложной, более одухотворенной. Материально он располагает средствами неисчерпаемыми. Он обладает тайной чудесных сил, нам неизвестных, но духовно он, кажется, живет строго в нашей сфере, и до сих пор мы не замечали, чтобы он ее переступил. А так как он ничего не заимствует из потустороннего мира, то не можем ли мы заключить, что вне нашей сферы ничего и нет? Не можем ли мы заключить, что методы человеческого разума единственно возможные, что человек не ошибся, что он не является ни исключением, ни уродом, но существом, через которое проходит, в котором наиболее напряженно обнаруживается великая воля, великие желания вселенной?»

Ценность этого эссе, конечно же, не в бесчисленных ботанических примерах, которые вызывают восхищение широким кругозором автора, его наблюдательностью и знаниями. Это эссе ценно, в первую очередь, именно в литературном отношении, потому что красоте языка, дарящему эстетическое наслаждение, не устаешь дивиться – а ведь это эссе на вполне научную тему, пусть и недоказанную. И все же это эссе не столько про цветы, сколько о том, сколько всему человек должен научиться у природы не только в части поразительности «изобретательности» растений, но и их «характера».

«цветок дает человеку удивительный пример непокорности, мужества, неутомимости и находчивости. Если бы мы в борьбе с подавляющими нас нуждами, например, в борьбе со страданиями, со старостью или со смертью, употребили половину той энергии, которую развивает любой маленький цветок в нашем саду, то позволительно думать, что наша судьба во многом отличалась бы от того, чем она пребывает теперь.»
Profile Image for Olga.
446 reviews155 followers
June 26, 2022
This time the author compares the "psychology" of flowers with the psychology of people, especially in terms of survival skills.

'... And the energy of its fixed idea, mounting from the darkness of the roots to become organized and full-blown in the light of the flower, is an incomparable spectacle. It exerts itself wholly with one object : to escape above from the fatal ity below, to evade, to transgress the heavy and sombre law, to set itself free, to shatter the narrow sphere, to invent or invoke wings, to escape as far as it can, to conquer the space in which destiny encloses it, to approach another kingdom, to penetrate into a moving and active world.'

'We shall see that the flower sets man a prodigious example of insubmission, courage, perseverance and ingenuity. If we had applied to the removal of various necessities that crush us, such as pain, old age and death, one half of the energy displayed by any little flower in our gardens, we may well believe that our lot would be very different from what it is.'
Profile Image for Mark.
Author 5 books58 followers
December 15, 2009
A poetic celebration of the "genius" of flowers. Maeterlinck wants to break down the high ridge that separates the animal and plant kingdoms and argues convincingly for a different understanding of intelligence than argument and reason. After reading this book, your own body feels mulchier and more vegetal.
Profile Image for Wayfarer.
42 reviews1 follower
August 29, 2016
The parallels between flowers and humankind are what enrich this book, already very layman-friendly and interesting.
Profile Image for Alexis Benitez.
100 reviews91 followers
April 10, 2017
Mis propias palabras no le harían justicia a este trabajo. Por tal razón considero que para ahorrar tiempo a todo aquel interesado, es mejor mostrar un fragmento de cada uno de los textos que componen esta recopilación :)


La inteligencia de las flores
Yo no imagino paraíso, ni vida de ultratumba por espléndida que sea, en que no estuviesen en su sitio tal magnífica haya de la Sainrencia o de una humilde ermita vecina de mi casa que ofrecen al transeúnte el modelo de todos los grandes movimientos de resistencia necesaria, de valor tranquilo, de empuje, de gravedad, de victoria silenciosa y de perseverancia.



Los perfumes
Los perfumes son del todo inútiles a nuestra vida física. Demasiado violentos, demasiado permanentes, hasta pueden ser hostiles. Sin embargo, poseemos una facultad que se regocija en ellos y de ellos nos trae la buena noticia con tanto entusiasmo y convicción como si se tratase del descubrimiento de un fruto o de un brebaje delicioso. Esa inutilidad merece nuestra atención. Debe ocultar un buen secreto. He aquí la única ocasión en que la naturaleza nos procura un placer gratuito, una satisfacción que no adorna un lazo de la necesidad. El olfato es el único sentido de lujo que la naturaleza nos ha dado; por esto parece ajeno a nuestro organismo.



La medida de las horas
El cuadrante solar es el único digno de medir el esplendor de los meses verdes y dorados. Como la dicha profunda, no habla. Sobre él, el tiempo marcha en silencio; pero la iglesia de la aldea vecina le presta por momentos su voz de bronce, y nada hay tan armonioso como el sonido de la campa que concuerda con el gesto mudo de su sombra marcando el mediodía en el océano del azul celeste. Da un centro y nombre sucesivos a la beatitud desparramada y anónima. Toda la poesía, todas las delicias de los alrededores, todos los misterios del firmamento, todos los pensamientos confusos de la olmeda que guarda la frescura que la noche le confió como un tesoro sagrada, toda la intensidad feliz y dolorosa de los campos , de las llanuras, de las colinas entregadas sin defensa a la devorante magnificencia de la luz, toda la indolencia del arroto que se desliza entres sus tiernas riberas, y el sueño del estanque que se cubre de las gotas de sudor que forman las lentejas de agua, y la satisfacción de la casa que abre en su fachada blanca sus ventanas ávidas de aspirar el horizonte, y el perfume de las flores que se apresuras a termina un día de ardiente belleza, los pájaros que cantan según el orden de las horas para tejerles guirnaldas de alegría en el cielo, todo esto, con millares de rosas y millares de vida que no son visibles, se da cita, y se junta, y toma conciencia de su duración en torno de ese espejo del tiempo en que el sol, que no es más que una de las ruedas de la inmensa máquina que en vano subdivide la eternidad, viene a marcar con un radio complaciente el trayecto que la tierra, y todo lo que ésta sustenta realiza cada día en la ruta de las estrellas.



El Homero de los insectos
Consagra su vida a sorprender sus secretos más minuciosos: les prepara en su pensamientos y en los nuestros el espacio necesario para sus evoluciones. Eleva a su altura la conciencia de su ignorancia y enseña a comprender más profundamente que son incomprensibles.



Elogio al boxeo
Cuanto más desarmados nos sentimos en presencia de la ofensa, más nos atormenta el deseo de manifestar a los demás y de persuadirnos a nosotros mismo de que nadie nos ofende impunemente.
El valor es tanto más susceptible, tanto más intratable, cuanto más el instinto asustado, agazapado en el fondo del cuerpo que recibirá los golpes se pregunta con angustiosa ansiedad de qué manera acabará la algarada.
¿Qué harpa ese pobre instinto prudente, si la crisis toma mal giro? Con él se cuenta, a la hora del peligro. Destinados le están los cuidados del ataque y de la defensa.
Pero en la vida cotidiana se le alejó tantas veces de los negocios y del consejo supremo, que al llamamiento de su nombre sale de su retiro como un cautivo envejecido, súbitamente deslumbrado por la luz del día.
¿Qué resolución tomará? ¿Dónde habrá que dar? ¿En los ojos, en el vientre, en la nariz, en las sienes, en el cuello? ¿Y qué arma escoger? ¿El pie, los dientes, la mano, el codo o las uñas?
No sabe: vacila en su pobre morada que van a deteriorar, y mientras se atolondra y las tira de la manga, el valor, el orgullo, la vanidad, la altivez, el amor propio, todos los grandes señores magníficos, pero irresponsables, enconan la querella recalcitrante, que para en fin, después de innumerables y grotescos rodeos, en el inhábil cambio de porrazos chillones, ciegos, híbridos y llorones, lastimosos y pueriles e indefinidamente impotentes.
Por el contrario, el que conoce la fuente de justicia que posee en ambas manos cerradas no tiene nada de qué persuadirse. Una vez para siempre sabe lo que sabe hacer.
La longanimidad, como una flor apacible, emana de su victoria ideal pero segura.
El más grosero insulto no puede alterar su sonrisa indulgente. Espera, pacífico, las primeras violencias, y puede decir con calma a todo el que lo ofende: «No pasaréis de ahí»



A propósito del Rey Lear
Por otra parte, si se la quiere comprar con Hamlet, es probable que el pensamiento es el él menos activo, menos agudo, menos profundo, menos vibrante, menos profético. En cambio, ¡cómo la acción de la obra parece más enérgica, más consistente y más irresistible! Ciertos penachos, ciertos hilos de luz sobre la explanada del Elsinor alcanzan e iluminan un instante, como resplandores de ultratumba, más inaccesibles tinieblas; pero aquí la columna de humo y de llamas ilumina de una manera permanente y uniforme todo un lienzo de la noche. El asunto es más sencillo, más general y más normalmente humano; el color más monótono, pero más majestuosamente y más armoniosamente grandioso; la intensidad más constante y más extensa; el lirismo más continuo, más rebosante y más alucinador, y sin embargo más natural, más próximo a la realidades cotidianas, más familiarmente conmovedor, porque no emana del pensamiento, sino de la pasión; porque envuelve una situación que , a pesar de ser excepcional, es universalmente posible: porque no necesita un héroe metafísico como Hamlet, sino que toca inmediatamente el alma primitiva y casi invariable del hombre.



Los dioses de la guerra
A medida que aprende, a medida que conoce, la oleada de los desconocido invade su dominio. En la proporción en que los ejércitos se organizan y se extienden, en que las armas se perfeccionan, en que la ciencia progresa y domina fuerzas naturales, la suerte de la batalla escapa al capitán para obedecer al grupo de leyes indescifrables a que se da los nombres de ventura, azar, destino.



El perdón de las injurias
Nos es imposible olvidar el mal que se nos hizo, porque el más profundo de nuestros instintos, el de la conversación, está directamente interesado en ese recuerdo.



El accidente
Sin embargo, diríase que hay algo más. En igualdad de peligros y azares, hechas las partes correspondientes a la inteligencia y al instinto más hábil y más seguro, resulta que la naturaleza parece tener miedo del hombre. Evita religiosamente el tocar a ese cuerpo tan frágil; lo rodea de una especie de respeto manifiesto e inexplicable y, cuando, por nuestra culpa imperiosa, la obligamos a que nos hiera, nos hace el menos mal posible.



Nuestro deber social
Convendría preguntarse si no es más ventajoso obrar lo más pronto posible; si en resumidas cuentas, los sufrimientos silenciosos de los que esperan en la injusticia no son más graves que los que padecerían durante algunas semanas o algunos meses los privilegiados de hoy. Fácilmente se olvida que los verdugos de la miseria son menos ruidosos, menos escénicos, pero infinitamente más numerosos, más crueles, más activos que los de las revoluciones más terribles.



El silencio
En este caso prefiero no revelar nada, es mejor que lo descubran por ustedes mismos.


De las mujeres
Y si creéis inducirla al error, sabed que tiene razón contra vosotros mismos y que sólo vosotros erráis, porque sois más realmente lo que sois a sus ojos de lo que creéis ser en vuestra alma.



La tragedia cotidiana
Hay en la vida cotidiana algo de trágico, mucho más real, mucho más profundo y mucho más conforme con nuestro ser verdadero que lo trágico de las grandes aventuras[...] ¿No es la tranquilidad la que es terrible cuando se reflexiona sobre ella y los astros la vigilan? Y el sentido de la vida ¿Se desarrolla en el tumulto o en el silencio?



El despertar del alma
¿Hemos dado, como dice Saint-Martin, el gran «Filósofo desconocido», hemos dado un «paso más en el camino instructivo y luminoso de la sencillez de los seres»? Esperemos en silencio; quizá vamos a percibir en breve «el murmullo de los dioses».



La bondad invisible
He hecho sufrir también, porque los mejores y los más tiernos necesitan a veces buscar no sé qué parte de sí mismos en el dolor ajeno. Hay semillas que no germinan en nuestra alma sino bajo la lluvia de las lágrimas que se vierten a causa de nosotros y, sin embargo, esas semillas producen buenas flores y saludables frutos.



Inquietudes filosóficas
Los que aseguran que los ideales morales debe desaparecer a la vez que las religiones desaparezcan se equivocan de un modo extraño. No fueron las religiones las que formaron esos ideales, sino que ellos dieron origen a las religiones. Debilitadas o desaparecidas éstas, subsisten sus fuentes que buscan otro curso.



Los avisados
Se apartaban: nosotros cambiábamos una mirada, nos apartábamos sin despegar los labios y lo comprendíamos todo sin saber nada.



La vida profunda
¿Y si no amas o no eres amado, y sin embargo puedes ver con cierta fuerza que mil cosas son bellas, que el alma es grande y que la vida es grave casi indeciblemente, ¿no vale tanto como si te amasen o como si amases?



La belleza interior
Una cosa bella no muere sin haber purificado algo. No hay belleza que se pierda. No debe asustar el sembrarlas por los caminos. Allí permanecerán durante semanas, durante años; pero no se disuelven, como no se disuelve el diamante, y alguien acabará por pasar que las verá brillar, que las recogerá y se marchará contento.
Profile Image for Maria.
216 reviews49 followers
February 1, 2023
Si ya antes miraba la naturaleza con curiosidad, ahora voy a hacerlo además con mayor asombro y algo de envidia. Que bonito ha sido adentrarme en esta propuesta de Maeterlinck gracias a la preciosa edición de Gallo Nero. Porque si, a veces dejarse llevar por una portada, es un acto inteligente.

La inteligencia de las flores debe leerse despacio. Porque aquí no solo se trata de leer sino de observar y combatir la curiosidad en Google. Aquí una se enredaba cada ciertas líneas buscando imágenes de plantas o términos botánicos y no porque resultan imprescindibles para disfrutar de la lectura.

Maeterlinck consigue que la lectura no sea solo interesante, sino también bella. Con qué pasión escribe, que bonita forma de narrar tiene y que poéticas son sus descripciones. Me ha encantado el paralelismo que establece entre nuestro lenguaje y nuestra forma de relacionarnos y el de las flores, porque sin necesidad de saber de botánica te permite entender cada proceso.

Es imposible no contagiarse del entusiasmo del autor y ese sentimiento de humildad que traslada. Porque si, las plantas ya lo tenían todo inventado.
Profile Image for Ebtihal Salman.
Author 1 book388 followers
March 8, 2023
كتاب علمي باسلوب أدبي، يشرح الوسائل المبتكرة التي تقاوم الأزهار بها واقع التصاقها بالأرض، لنقل رحيقها من أجل التكاثر والانتشار.
الترجمة ممتازة.
Profile Image for El Bibliófilo.
322 reviews63 followers
May 6, 2021
https://youtu.be/2X5CDHnTNio
Del año 1907. Un libro profundo que se mueve desde la literatura por la divulgación científica y filosófica. Nos presenta una narrativa evocadora e inspiradora que nos abre una nueva perspectiva para entender la naturaleza y nuestra inteligencia a través de las flores.
Profile Image for G. Munckel.
Author 12 books117 followers
June 13, 2022
Un pequeño libro para quienes miran la naturaleza con curiosidad y asombro.

Aunque es un ensayo, aquí ciencia y poesía van de la mano. El aporte de Maeterlinck quizás no sea el de un descubrimiento en botánica —lo dice en sus primeras páginas—, pero sí es un acercamiento a esta ciencia a través del lenguaje y de la belleza que encuentra su mirada atenta, siempre dispuesta a maravillarse.

Es uno de esos libros que cada pocas páginas invita a cerrarlo y mirar afuera, mirar mejor.

* * *

Si bien me encanta el diseño de esta colección de Interzona, creo que el texto se beneficiaría muchísimo con ilustraciones. Así que escribo esto como un pedido al viento, con la esperanza de que llegue a cualquier editorial que trabaje con libros ilustrados. Sé que lo releería con gusto.
Profile Image for Hon Lady Selene.
579 reviews85 followers
November 27, 2021
"I shall content myself by recalling the delightful terrors of that sensitive plant we all know, the shrinking mimosa. This small leguminous plant, originally from Bengal but often grown in our hothouses, performs a kind of nonstop, intricate dance in honour of the light. Its leaves divide themselves into three leaflets, one broad and terminal, the other two narrow and planted at the base of the first. Each of these leaflets has its own different movement. They live in incessant, rhythmical, and almost chronometrical agitation. They are so sensitive to light that their dance slows down or speeds up according to whether the clouds hide or reveal the chink of sky they face.

What human eye will
ever capture these silent dramas,
too long-lasting for our
brief lives?
"

Goethe, whose botanical studies began in 1775 shortly after his move to Weimar, became the key figure in the development of a philosophical-scientific study of plant life, and it was he who coined the term morphology. In works such as The Metamorphosis of Plants (1790) based on discussions with Friedrich Schiller, and especially Italian Journey (undertaken 1786–1788), Goethe searched among plants for an archetype (Urpflanze) and for evidence of a divine force at work in nature. Writing to Johann Gottfried von Herder from Naples in May 1787, he spoke excitedly of being “very close to the secret of the reproduction and organization of plants,” to proof of their “inner necessity and truth” according to a law that “will be applicable to all other living organisms.”

“The Intelligence of Flowers” is a detailed record of a philosophical naturalist at work. It integrates several topics: science, literature, philosophy, and (rather paradoxically) an earthy mysticism, all skilfully sutured by Maeterlinck’s commanding style of language. Deriving many ideas from Schopenhauer’s On The Will In Nature (1836), Maeterlinck states that flowers possess thought without knowledge, a capacity that nonetheless, as in bees, constitutes a form of intelligence.

Unlike Goethe though, Maeterlinck was a practical, reasonable man of the world. He would only go so far down a mystical road. He showed little inclination to true mystical detachment from the material world. His essay is erudite and eloquent, highly pleasant to read.
Profile Image for El Bibliófilo.
322 reviews63 followers
January 15, 2021

En el video expongo unos comentarios.
https://youtu.be/2X5CDHnTNio

Del año 1907. Un libro profundo que se mueve desde la literatura por la divulgación científica y filosófica. Nos presenta una narrativa evocadora e inspiradora que nos abre una nueva perspectiva para entender la naturaleza y nuestra inteligencia a través de las flores.
Profile Image for Marwa Eletriby.
Author 5 books3,028 followers
January 14, 2023
ربما تكون الإشارات التي أعطانا إياها عالم الزهـور هي مجرد إشارات طفيفة عابرة إذا ما قورِنتْ بالإشارات التي يمكن أن تهبنا إيانا الجبال والبحار والنجوم، لو أننا أصغينا إلى أسرار حياتها.
برغم ذلك فهذه الإشارات الطفيفة تدفعنا للاعتقاد بثقةٍ أكبر أن الروح المحرّكة لكل الأشياء في الكون، أو الروح التي انبثقتْ منها كل الأشياء في الكون، هي نفسها الروح التي تحرّك أجسادنا.
/
كتاب لطيف جدًا ومختلف
Profile Image for Eli Entrenebras.
Author 4 books72 followers
June 8, 2025
Se hace rarísimo leer un libro tan profundamente idealista y jubiloso en una época tan cínica como la actual, pero supongo que raro para bien.
Profile Image for Layla ライラ.
335 reviews46 followers
June 11, 2023
يقوم الكاتب بأخذنا إلى رحلة تثقيفيّة تعليميّة مبسّطة وخفيفة، نثرّية أكثر مما هي علميّة، لنتعرّف على ذكاء الأزهار في عالم الطبيعة.
ومن ثم يقول بأخذنا إلى مجال أوسع لنتعرّف على أنواع مختلفة من الزهور وكيف تتخّذ بذكاء من أشكالها الفائدة أثناء التكاثر والتغذيّة.
وبالتأكيد، النحلة لها حضورها الفخم والخاص في عالم الأزهار. فهنا يقوم بربط بعض المعلومات عن الزهور مع النحل.
ويركّز أيضاً الكاتب عن مدى تشابه الزهور فينا نحن البشر، وأيضاً كيف أن عالم النباتات يشابه كثيراً عالمنا نحن. وهنا أيضاً يقوم بطرح معلومات تنبيهيّة بأننا نستطيع أن نتعلّم من عالم النباتات في حالات نحتاجها في عالمنا.
في الجزء الثاني والأخير في الكتاب، يطرح تساؤلات تشّد الانتباه: ما الفائدة من مملكة الهواء، وما الفائدة من عبير الزهور، وما الفائدة التي تجنيها الزهور من الروائح، ولماذا حاسة الشم لدينا ذات أهميّة كغيرها من الحواس.
وفي النهاية، يصوّر لنا بطريقة تراجيدية كيفية تعذيبنا للزهور لاستخلاص العطور والكحول.

الكتاب جمّيل ويبّث نسمة من الجمال.
لكن تمنّيت لو تم تزويدنا بصور للزهور المذكورة؛ لم استطع استقبال المعلومات من دونها. وشعرت أن هذه المعلومات التي يمكننا أن نطلق عليها "المبسّطة" ثقيلة وصعب استساغتها.

في خلال هذه الـ ١٠٩ صفحة، يمكنني أن أرى بكل وضوح بأن الكاتب أبدع في تبسيط كل معلومة، وكيف أيضاً وضع كل معلومة في مجالها الصحيح.
برأيي، جمال المعلومات الثقافية العامة طغت على معلومات التكاثر وأمثلتها، مما جعل هذا الكتاب أكثر جمالية. مع أن الهدف الأساسي لاقتنائي لهذا الكتاب أنني أردت أن أتعلّم من هذه المعلومات العلمية، إلّا أنني اصبت بخيبة الأمل لعدم استطاعتي بذلك من دون صور.

هذا الكتاب ليس بعلمي بشكل كامل، فقط الوسط منه قد تمركز حول المعلومات العلمية في الإحياء، بينما باقي الأجزاء من الكتاب لا تمس بالعلم ولكن استحضر اضطرارياً ببعض المعلومات العلمية بشكل ضئيل جداً في بعض قليل جداً من السطور في هذه الأجزاء.

ممتنة جداً لوجود هذا الكتاب.
نحتاج المزيد من هكذا كتب.
Profile Image for Tatiana Gutierrez.
57 reviews10 followers
October 17, 2020
Maerterlinck, el poeta de la botánica. En éste libro encontré no sólo bellísimas descripciones dignas de un grandioso poeta hacía un mundo que ignoramos todo el tiempo, aunque esté ahí siempre, sino una reflexión que vale la pena compartir en la reseña porque me hizo ver la naturaleza desde una perspectiva menos...humana.

"(...) Porque no es seguro que hayamos inventado una belleza que nos sea propia. Todos nuestros motivos arquitectónicos y musicales, todas nuestras armonías de color y de luz, etc., son directamente
tomadas de la naturaleza. Sin evocar el mar, la montaña, los cielos, la noche, los crepúsculos, ¿Qué no podría decirse, por ejemplo, de la belleza de los árboles? Hablo no solamente del árbol considerado en el bosque (...) sino del árbol en sí, del árbol solitario, cuya verde vejez está cargada de un millar de estaciones."

Además, la edición de Taller Rocca es bellísima.
Profile Image for Old Man JP.
1,183 reviews76 followers
June 21, 2022
Maeterlinck essay's combine two of the things I love most, nature and elegant poetic prose. His "Life of Bees" is one of my favorite books of essay and this is almost as good. In the "Intelligence of Flowers" he describes the behavior of flowers and what he perceives to be their apparent intelligence. The book was written in 1906 and so he can be excused for some of his conclusions because there is an incredible amount of scientific knowledge that has been gained since then. Most of what he saw as willful intent can be easily explained by evolutionary adaptation. Never the less, this is an absolutely beautiful book of prose and well worth the read.
Profile Image for Quân Khuê.
370 reviews890 followers
May 15, 2017
Một nhà thực vật học, một nhà thơ và một triết gia cùng nhau viết cuốn sách mỏng mà nặng này.

Profile Image for Carolina Álvarez Valencia.
144 reviews14 followers
July 22, 2022
Hermosa lectura.
Me hizo pensar en el monismo spinoziano, sobre esa inteligencia (espíritu) que está en todo.
Profile Image for Uryun.
194 reviews2 followers
November 23, 2023
La conclusión a la que se llega es muy bonita y super interesante, pero el proceso para llegar ahí... aburridísimo. Le habrían venido bien unas cuantas fotos o dibujos para ilustrar tanto la anatomía de las flores que describe con tanto detalle como los procesos que estas llevan a cabo para atraer a los insectos.
Profile Image for Jose Cobos.
313 reviews12 followers
April 23, 2021
Hermoso libro sobre la posibilidad de ver la providencia convertida en poesía y darle espacio —no importa el nombre— en las ideas que tenemos sobre una parte de nuestra hermana Natura.
Profile Image for Emilia.
103 reviews3 followers
August 4, 2022
2,5 🌟
O mój Boże co to było 😶‍🌫️
Tłumaczenie jest okropne moim zdaniem… ale książka sama w sobie jest ciekawa.
Profile Image for Alexandra Zapata.
159 reviews10 followers
May 13, 2025
Esperaba encontrarme con un libro de divulgación científica de 1907 y me topé con un tratado atemporal de poesía, contemplación y presencia.

Necesitaba este bálsamo para mi corazoncito literario aporreado y sé que partir de hoy veré las flores con mis nuevos ojos, un poco más panteístas que ayer. 🌺

Algún día me devoraré todo lo que haya salido de las manos de Maurice Maeterlinck.
244 reviews11 followers
September 8, 2025


For en måneds tid siden opdagede jeg den tilsyneladende fuldstændig glemte belgiske Nobelpristager Maurice Maeterlinck – og hvilke fantastisk gammel(ny)opdagelse!

Maeterlinck skriver levende, impressionistisk næsten erotisk om blomsternes og deres liv. Om Ålegræsset og dets vanskelige parrinsceremoni, om salvieblomsternes støvdragere, om roser - og alting gennemsyres af en stærk panpsykistisk tese om alting forbundethed, verdensintelligensens kræfter – menneskets ydmyge plads blandt tusinder af livsformer med egne komplekse sindrige systemer og oplevelser!

Og så er det næsten 100 år gammelt og fri for senere tænkeres konceptualisering af biodiversitetskrisen - så hvis man vil læse essays om blomsters indre liv, men er lidt overmæt af ord som antropocænitet, becoming with, etc. så er Maeterlinck en gylden anbefaling herfra!
Profile Image for Camilo Castaño Quinchía.
79 reviews14 followers
December 16, 2019
Aunque a veces agobiante por la densidad de su escritura y la especificidad de sus lecciones científicas (tres veces abandoné su lectura), el libro está poblado de belleza y de metáfora, de hecho es, como anuncia su introducción, un tratado de ciencia y poesía. Hacia el final, a manera de conclusiones, encontré los mejores párrafos. Recomendado (con Internet a la mano para ver fotografías de las flores y plantas que menciona el autor).
Profile Image for Charles  Beauregard.
62 reviews63 followers
March 28, 2017
One of Borges' favorite books and one can see why. It gives reminisenses of Melville's naturalist musings in Moby-Dick and has the strong philosophical discussion to provide support.
Profile Image for Rita Rodrigues.
20 reviews
May 22, 2023
Este livro foi uma surpresa mas uma que gostei muito. Apesar de a primeira edição ser datada de 1907 ainda se encontra bastante atual. Passa por uma observação do mundo das flores e compreender (com vários exemplos específicos das mais variadas) através do que as compõe, as suas maneiras de sobrevivência ao longo das décadas, comparativamente à evolução da humanidade. Questiona temas como quanto tempo será necessário para afirmar uma nova mentalidade tanto pessoal como comunal; o quanto mais e mais se deixa de recorrer a uma religião para existência comum, e em vez de ocorrer uma nova, a perceção de como estas se basearam no compasso moral do Homem, e consequentemente, em como as próprias religiões talvez se comecem a extinguir por já não serem necessárias; o quanto a própria pessoa manifesta a sua realidade através do seu consciente, subconsciente e inconsciente para a sua sobrevivência diária; e em como se passa entre gerações, cada vez mais, uma maior consciência coletiva das maneiras de vivência no passado e como estas vão progredindo a cada dia que passa por via da tentativa e erro, como as próprias flores o têm vindo a fazer mas com a inteligência de não terem memória do sucedido e se servirem dos próprios instintos para se adaptarem ao seu ambiente.

"Não é curioso vêr reunidas naquele pequenino aparelho imemorial algumas das mais fecundas e mais recentes invenções humanas - o jôgo das válvulas, a pressão dos líquidos e do ar, o princípio de Arquimedes, estudado e utilizado? (...) Num mundo que nós julgavamos inconsciente e desprovido de inteligência, sempre imaginamos que a menór das nossas ideias produz novas combinações e aplicações novas."

"Se a natureza soubesse tudo, se não se enganasse nunca, se, por toda a parte, em todas as suas empresas, se mostrasse, de improviso, perfeita e infalível, se revelasse em todas as coisas uma inteligência superior à nossa, então é que haveria que temer, então é que nos poderia faltar a coragem. Sentir-nos-íamos vítima e presa de um poder estranho, que jamais poderíamos conhecer ou avaliar."

"Tudo o que observamos em nós próprios, é com razão, suspeito; somos ao mesmo tempo juiz e parte, e temos o máior interesse em povoar o nosso mundo de ilusões e de esperanças magníficas. Mas nem por isso o menór indício exterior deve deixar de nos sêr querido e precioso."

"Antes de tudo, é preciso compreendê-los; e compreender, como nós o entendemos, é, frequentemente, o comêço da vida de uma ideia. (...) É que ele (o Homem) compreendeu mais profundamente; pois nos não podemos lisonjear de têr compreendido uma verdade, senão quando nos é impossível deixar de conformar com ela a nossa vida."
Profile Image for sfera literacka.
80 reviews4 followers
September 29, 2021
Lektura traktująca o przyrodzie, w szczególności kwiatach, ich złożoności, trudach z jakimi muszą walczyć aby przetrwać i o tytułowej inteligencji, którą posiadają. Nie jest to jednak książka, w której czytelnik znajdzie jedynie słownikowe opisy przyrodnicze. Wręcz przeciwnie, Maurice posługuje się tutaj pięknym, niemalże poetyckim językiem, przy okazji dzieląc się głęboką wiedzą, jaką posiada, aby przybliżyć nam tajemnicze zakątki życia roślin. Owa pozycja to także filozoficzne myśli o tym, jak blisko człowiekowi do natury, choć wypieramy się tego z przekonaniem, że stanowimy gatunek lepszy, inteligentniejszy, bardziej innowacyjny. Jednak aby subtelnie uwieńczyć myśl tej lektury, przytoczę tu na koniec pewien fragment:
,,Informacje, jakie ofiarowują nam kwiaty, są minimalne w stosunku do danych, jakie zaczerpnąć moglibyśmy od gór, morza i gwiazd w razie podchwycenia zagadki ich życia. Mimo to jednak dają nam one prawo przypuszczania z niejaką otuchą, że duch ożywiający wszystko lub odszczepiający się od tego co żyje, w istocie swej jest tym samym duchem, który ożywia ciało nasze."
Displaying 1 - 30 of 153 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.