On Being Nice: This guidebook explores the key themes of 'being nice' and how we can achieve this often overlooked accolade.

by The School of Life, Alain de Botton (Series Editor)

A practical guide to being nice.

Much of today's media tells us to be thinner, richer, and more successful. This book tells us how to be nicer. Niceness may not have the immediate allure of money or fame, but we can all benefit from practical advice on how to be more patient, better at listening, less irritable, and less defensive.

This is a guidebook to the uncharted landscape of niceness, gently exploring the key themes of this often overlooked quality. We learn how to be charitable, how to forgive, how to be natural, and how to reassure. We learn that, rather than indicating naivety, kindness and empathy are in fact unique strengths-and deserve to be rediscovered as the greatest of all human achievements.

Genres: Nonfiction, Philosophy, Psychology, Self Help, Personal Development, Relationships, Social Science

128 pages, Hardcover

First published May 1, 2017

About the author

The School of Life is a global organisation helping people lead more fulfilled lives.

We believe that the journey to finding fulfilment begins with self-knowledge. It is only when we have a sense of who we really are that we can make reliable decisions, particularly around love and work.

Sadly, tools and techniques for developing self-knowledge and finding fulfilment are hard to find – they’re not taught in schools, in universities, or in workplaces. Too many of us go through life without ever really understanding what’s going on in the recesses of our minds.

That’s why we created The School of Life; a resource for helping us understand ourselves, for improving our relationships, our careers and our social lives - as well as for helping us find calm and get more out of our leisure hours. We do this through films, workshops, books and gifts - as well as through a warm and supportive community.

Reviews

[Nariman · Rating 5 out of 5]

خواندنی بود و دوست‌داشتنی. با وجود زبان ساده و بیان مختصرش، بر برخی از بنیادی‌ترین خصیصه‌های رفتار آدم انگشت می‌گذاره، سعی می‌کنه تا ما رو مجددا با خودمون مواجه کنه و در نهایت هم احتمالا با خودمون میگیم که حرف جدید و خاصی نزد، ولی یادآوری و تلنگر خوبی بود.

زبان کتاب اونقدر روان هست که ممکنه خواننده به دام سریع‌خواندن و چند ساعته تمام کردنش بیفته. پیشنهاد می‌کنم که خواندنش رو کند کنیم، هر چند قسمتی که خواندیم، یکی‌دو روز صبر کنیم، دوباره بخوانیم و سعی کنیم برای خودمان توضیح دهیم که چی گفت.
وگرنه، بعید است فهمیدنی رخ دهد، احتمالا تنها چیزهایی به‌ خاطر سپرده‌ایم تا به‌سرعت فراموش شوند.

[Saeedeh Safinoor · Rating 5 out of 5]

اگر تا به حال از خوندن کتاب‌های دو باتن لذت می‌بردم، «دربارهٔ خوب بودن» باعث شد ارادتم به این فیلسوف دوست‌داشتنی هزار برابر بیشتر بشه.
این کتاب مثل راهنمایی می‌مونه که پله‌پله وجوه مختلف خوب بودن رو بررسی می‌کنه و بهت دید خوبی میده تا بتونی ترکیب متعادلی از خوب‌ترین صفات شخصیتی بسازی. این که میگم متعادل به این دلیله که طبق گفته کتاب «خوبِ محض» وجود نداره و همه ما ترکیبی از نقاط ضعف و قدرت هستیم و انتخاب ماست که گاهی وقت‌ها تصمیم می‌گیریم نقاط قوتمون رو به بقیه نشون بدیم.
بخش اول کتاب، ریشه‌های خوب بودنِ ناسالم رو توضیح میده. میگه خوب بودن‌هایی که به «ضعیف بودن»، «ملال‌آور بودن»، «ورشکسته بودن» یا «بی‌بخار بودن» تعبیر میشن میراث و نتیجه «مسیحیت»، «رومانتیسیسم»، «سرمایه‌داری» و «تن‌کام‌خواهی» هستن.
دو بخش بعدی هم دو مفهوم «مهربانی» و «دلنشینی» رو بسط میده و ابعاد اون‌هارو توضیح میده‌.
ترجمه کتاب یه سری ایرادات نگارشی داره که اگر رفع میشد، قطعا راحت‌تر خونده میشد. اما در کل، ترجمه «عطا حشمتی» ترجمه روانی هست.

پ.ن: این کتاب رو مجدد خواهم خوند.

[Satar Mahmoudi · Rating 3 out of 5]

الن دو باتن حرف بدیعی در این کتاب ندارد نه رازی از رازهای جهان را می‌گشاید نه رازی بر رازهایش می‌افزاید. کتاب تلاشی است در دفاع از خوب بودن؛ چرا که دنیا به آدم های خوب نیاز دارد. چرا که زندگی در جمع خوب ‌ها آرامش بیشتری دارد.

[Mojhde Alipoor · Rating 5 out of 5]

کتاب کوچولویی که ازش انتظار نداری اینقدر خوب و عمیق باشه.. نگاهی فلسفی به اینکه خوب بودن چه خوبی هایی داره! خیلی جذاب و دوست داشتنیه

[radioparesh · Rating 5 out of 5]

کتابی که واقعا خوب بودن رو تعریف میکنه، چیزی که خیلی از ماها یادمون رفته.
با زبان ساده و گیرای آلن دوباتن که همیشه حرف هایی میزنه که با همه ی وجود حسشون کردیم و درکشون میکنیم،فقط از یاد برده بودیمشون.
اگر می تونستم این کتاب رو به همه ی آدم ها هدیه میدادم.
این کتاب جز کتاب هایی هست که حتما حتما هرکسی باید بخونه.

[Mohy_p · Rating 3 out of 5]

اولین کتابی بود که الن دوباتن میخونم
نثر ساده ای داشت
ولی خوب انتظار بیشتری داشتم ازش
ولی خب به زودی یکی دو کتاب دیگهم میخونم از الن دوباتن تا بدونم دوس دارم قلمش رو یا نه
کلا با کتاب الکترونیک ارتباط برقرار نمیکنم شاید اگه چاپی میخوندم بیشتر دوستش میداشتم

[Saeed Ramazany · Rating 5 out of 5]

کتاب خیلی خوبی بود.
در مورد وجوه مختلف خوب بودن (being nice) مثل ادب، مهربانی، دوستی، صداقت و موارد مشابه حرفای کوتاه و خوبی داره که دید معمول جامعه رو به چالش میکشه و نگاهی رو بهت میده که «ائه، پس بابت اینه که من این حس رو دارم»

۱۰۴ صفحه‌س و ترجمه‌ش هم اوکی بود. به نسبت وقتی که میگیره ارزش داره

[Tara · Rating 2 out of 5]

For the most part, I really enjoyed this book and thought it made a lot of good points about the merits of being nice in a society where it is frequently looked down on. But I did get thrown off on the sections about Lying and Being Open-Minded. In Lying, he uses the example that someone can cheat and lie about it and that's nice because they're protecting the feelings of their partner as their partner would most certainly assume that they didn't love them and subsequently end the relationship. While it's true that you can sleep with someone else casually and still love your partner, I found this to be very problematic as it seems to almost put the blame on the partner for the fact that they would feel hurt and they would end the relationship, suggesting that those are unnecessary and the partner is just not as smart or open-minded for being unable to understand that their cheating partner could still love them (the same way it would be difficult for your theoritcal aunt to understand that you didn't like her cake but did love her). But if you would consider this cheating, then you are in a relationship where you have defined boundaries and have therefore disrespected those boundaries. And so if your bigger truth was that you cared about your partner and wanted the best for them, not only would you probably never have sacrificed those boundaries for temporary pleasure, but you would also recognize that they might not be being ridiculous to want to be in a relationship with someone who will respect those boundaries in the future and that might be better for them than being in a relationship with you. Now everyone makes mistakes and you and your partner might be able to work through this or they may see things exactly as you do and not care, but by lying you are really protecting yourself more than your partner and justifying it in an entitled way where you believe your philosophical understanding of love is more developed and self-realized than theirs is. The point being, yes, it is okay to make mistakes and okay to lie occasionally, but it's not okay to decide someone else's boundaries are silly and that you know better than they do what will make them happy.

[Fatemeh · Rating 4 out of 5]

کتاب کوتاه خوبی بود. برخی نکات خیلی مهم رو یادآور می‌شه به آدم. ولی در باره‌ی بعضی از نکاتی که می‌گه مطمئن نیستم. نمی‌فهمم واقعا چقدر مثلا باید بدی کردن یک فرد رو به رنجی که کشیده ربط داد و از سر تقصیرش گذشت :)) شاید بابت همین نکته‌هایی که خیلی قانعم نمی‌کرد نمره‌ی ۳.۵ بهتر باشه براش.

[Nils · Rating 4 out of 5]

A wise if ultimately slight book. The advice is all sound: flirt more, rant less, be vulnerable, don’t be shy, listen more to others, don’t talk too much about yourself. All good advice that most people will happily acknowledge in principle. The book is more philosophical than self-help: long on what the good life looks like, short on how to actually live that life in the face of life’s daily insults and the proverbial missiles of outrageous fortune.

Perhaps the only slightly controversial suggestion is that lying is not always bad — so long as it is done to protect the sensibilities of those we lie to. But even here, I wonder whether this is such an insight: is there anyone who really doubts that an occasional white lie or small hypocrisy isn’t necessary? Vaclav Havel’s call to “live in truth” was a political stance appropriate for dealing with an authoritarian regime bent on systematically distorting reality. But in the everyday lifeworld, one would have to be autistic to believe that the unvarnished truth is always and everywhere the only appropriate communicative act. The practical question we face is when it is appropriate to tell such lies, especially given that there is almost always a mixed motive.

[Hoda · Rating 4 out of 5]

کتابی به‌شدت عالی با ترجمه‌ای افتضاح!
کاش کتاب‌سرای نیک دست‌کم یک ویراستار برای کتاب در نظر می‌گرفت.
اما بریم سراغ کتاب. کتابی‌ست که حتماً در طول عمرتان باید بخوانید، باحوصله و آهسته تا قدم‌قدم به بهبود خویشتن‌تان کمک کند.
از محتوای کتاب لذت بردم. شاید بعدها نیز دوباره بازخوانی‌اش کردم.

[Jawahir the Bookworm · Rating 3 out of 5]

Summary description: Light analysis on the concept of niceness and kindness on an individual level and on a historical/cultural level.

Score: 3/5

This book was a light heartened read, with some crucial and enlightening points regarding humans' psychology and sociology. It fell short for me in that I saw this as more of a philosophical lecture than a "self-help" book. It would be nice to have some exercise or follow through examples a person can actually try out. There are two major points I must disagree with:

1. Shyness is not necessarily as deep as the book made it to be and is not necessarily tied with the comparison between oneself and the other person. Shyness can be a self-coping mechanism to the person himself/herself, it based more so on their self confidence. They might be aware of the common grounds and quirks they share with another person but are not entirely comfortable with themselves to socialize and open up. Also, I don't think shy minds are pessimists, more like just plain awkward and uncomfortable at certain situations or with certain people.

2. The second lying example, I'm not entirely sure I stand behind on. Lying to your aunt about her baking skills and saying the cake was delicious is entirely different than cheating on your partner with another colleague during an international business trip (even if you didn't have sex). The book talks about concerns of well being, in this case though you ought to revisit the relationship and sincerely analyze it again. There must be an underlying reason.

I loved how they incorporated cultural and historical context into the book, it really opens your eyes about how much Western culture and media has influenced us (I'm not a Westerner so this was all the more intriguing). Though I think it would be cool to have some other form of cultural context other than the West. I think it would be a great comparing and contrast analysis.

Do I recommend? I don't think it's a must to add to your book shelf, but it's a cute breeze through if you have the time.

[Mohammad Roufarshbaf · Rating 3 out of 5]

در مجموع نکات آموزنده دارد، اما ایراداتی هم دارد از جمله:
*تاکید بیش از حد بر تعدادی از مطالب. مثلا اینکه ما برای دوست پیدا کردن نباید خود را وادار به عادی جلوه دادن خود کنیم با بیان‌های مختلف در چند فصل کتاب تکرار شده.
* فهم بعضی جملات سخت است‌ و فهمیدن آن جملات با خواندن دوباره‌ی جملات برای من میسر نشد. احتمال می‌دهم این مشکل به‌دلیل ترجمه باشد‌‌.
* شواهد و مثال‌های بعضی از فصول به‌خوبی و با جزئیات بیان شده، اما بعضی فصول مثال‌های کافی ندارد.

در مجموع شاید خوب بودن دغدغه‌ی من به‌عنوان یک انسان باشد، اما لزوما به دنبال نوعی از خوبی که آلن دوباتن تعریف می‌کند به طور تمام و کمال نیستم. بعضی از آنچه می‌گوید را قبول دارم و به دنبال پیاده‌سازی‌‌اش هستم ولی موافق برخی از مطالب مطرح شده نیستم.

[Britt · Rating 4 out of 5]

Succinct and accessible; a homage to the best of us that makes us even better

Favorites:
• “The Weakness of Strength”
• “Suffering and Meanness”
• “What is the Purpose of Friendship?”
• “Why Affectionate Teasing is Kind and Necessary”
• “Why Flirting Matters”

Personally attacked by:
• “Politeness”

[Amy Jane · Rating 5 out of 5]

I love The School of Life. Their books are easy to read and short yet full of wisdom and thought-provoking.

[Mohammad Hossein Kamali Nezhad · Rating 2 out of 5]

برخی مطالب داخل کتاب جالب بود. کتاب در کل برای من جذاب نبود. استفاده زیادی نتونستم از مطالب کتاب ببرم.

[Naele]

شنونده ی خوب قضاوت اخلاقی نمی کند. این قبیل افراد انقدر ذهن خود را خوب می شناسند که از عجیب و غریب بودن کسی یا چیزی غافلگیر نمی شوند. آنها می دانند که همه ما تا چه حد دیوانه وار هستیم. به همین خاطر دیگران از اینکه پیش آنها صحبت کنند احساس راحتی می کنند. آنها این احساس را منتقل می کنند که حماقت هایمان را پذیرفته و به رسمیت می شناسند. آنها به ما این قوت قلب را می دهند که قرار نیست شرافتمان را جریحه دار کنند.
**
کسی که عادی به نظر می رسد صرفا کسی است که احتمالا هنوز به خوبی با او آشنا نشده اند.
**
آدم های از خود راضی می کوشند که این تاثیر حساس اما انحرافی را بر ما بگذارند که ما به خاطر موفقیتشان دوستشان خواهیم داشت. آنها به زندگی اجتماعی شان مدلی از رابطه میان محبوب بودن و موفق بودن را اعمال می کنند. اما تنها در برخی زمینه های خاص حواب می دهد نظیر وقتی که می خواهیم پدر و مادرمان را خوشحال کنیم. اما بقیه اوقات همانطور که لافزن ها یادشان می رود، زیادی سخن گفتن از موفقیت خود به مشکل بزرگی تبدیل می شود. آن هنه به خودمان زحمت دهیم تا بکوشیم برای سایرین قوی به نظر بیاییم، به نظر رقت انگیز می آید.
کتاب درباره خوب بودن آلن دوباتن ترجمه عطا حشمتی

پ.ن: دقیقا مثل رفتاری که الان داره تو جامعه ایران می شه با القا کردن این حرفاشون تو شبکه های اجتماعی به همدیگر: اینکه من بانوی موفقم کار می کنم پول در میارم پس خاصم اما تو ضعیفی، معمولی هستی، تو پشگلی تو دختر اویزونی. یا اون پسرا و دخترایی که جیم میرن و با یه فیسی زیر عکساشون می نویسن ما قوی هستیم برا ادمای ضعیف وقت نمی ذاریم می خوان به بقیه حس ناکافی بودن بدن و جوان ایرانی در تنهاییش بیشتر افسرده شه. آخه اینکه از صبح تا شب کار کنید زندگی سگی تون چه ارزش و لذتی داره برا بقیه؟ خوب خودت تو تنهایی برا خودت حس موفقیت داشته باش نمی تونی نه؟ برا همین می خوای این لذت نداشتن رو با تزریق حس تحقیر به بقیه بدست بیاری.
https://t.me/nellynevesht/5477

[Simona Oancea · Rating 4 out of 5]

A short but comprehensive book on what it really means to be nice. I especially liked the fact that they debunked deep rooted myths like: nice but weak or nice but boring. In order to understand different concepts, they've come up with really entertaining examples from real life. This book reminds you that we should not be short on charity of interpretation and that most of the times we are at the mercy of others when it comes to niceness. It also teaches you that we should all be regarded as small children and we should react accordingly. Really good read.

[Reymelshemirani · Rating 4 out of 5]

کتاب در مورد روتین‌های زندگی‌ همه‌مون صحبت می‌کنه و به صورت کاربردی به ما یاد میده که چه‌طور می‌تونیم توی زندگی بهتر عمل کنیم. اینکه هر بخش رو جدا کرده، تیتر بندی کرده و هر بحث رو کامل توضیح داده خیلی بهت کمک می‌کنه. آلن دوباتن به نکته‌های خیلی خوبی توی این کتاب اشاره کرده.

[Zahra Zarrinfar · Rating 4 out of 5]

شاید بشه گفت این کتاب یه کتاب تو حوزه‌ی اخلاقه. بدون این که بخواد
فلسفه بگه یا بخواد رویکردها اخلاقی رو معرفی کنه و... مثل همیشه خیلی ساده و خواندنی از ویژگی آدم‌ها خوب و تأثیرشون رو بقیه می‌گه و وقتی هر فصل رو می‌خونی با خودت تکرار چه خوب می‌شه اگه همه اینا رو بدونیم و عمل کنیم اون وقت دیگه خیلی از رنج‌هایی که بهمون تحمیل می‌شه کمتر می‌شد.
هر چه قدر ما بیشتر با نقاط ضعف و تاریک و عجیب غریب درونمان عجین‌تر باشیم و بدونیم که بقیه‌ هم مثل ما انسانند با نقاط ضعف و تاریک و عجیب غریب خودشون و همین طور متوجه باشیم که حرف‌ها و رفتارهای ما چه تاثیرات خوب و بدی رو بقیه می‌تونه بذاره قدم بزرگی به سمت خوب بودن برمی‌داریم.
من خودم تعدادیش رو سعی می‌کردم رعایت کنم و خوب بعضیاش رو هم باید تمرین کنم. ولی یک سوال خیلی مهم برام ایجاد می‌شه چند درصد از آدم‌هایی که جزء تعریف‌های آدم خوب این کتاب نیستند سراغ همچین کتابی میان؟ بیشتر به نظر میاد آدم‌هایی که درصدی ازین خوب بودن رو دارن سراغ این کتاب میان تا بهتر بشن ولی کاش دغدغه‌ی خوب بودن در آدمای بیشتری ایجاد بشه.
کتاب‌های مدرسه زندگی بهترین کتابایی هستند که می‌تونید به کسایی معرفی کنید که علاقه‌ای به بحث‌های خیلی پیچیده و عمیق و طولانی ندارند ولی با این حال چیزای خوبی یاد بگیرند.

[Amy McGrath · Rating 3 out of 5]

A quick and straightforward self-help book that focuses on the benefits of being nice, rather than becoming richer or more attractive. Each section is short, thus making it easier to bookmark and underline if parts need revisiting. I especially loved what it said about being nice without being boring and how to sympathetically and politely debunk people who rant a lot.

It lost one star for its hypotheses about lying. Casually lying to protect people's feelings is very hard to keep up and can often backfire; the example given about a one-night stand was a little far-fetched; and a little too serious for a casual lie.

Overall, a great read and definitely a book I can see myself revisiting in the future.

[Jjpoor · Rating 3 out of 5]

بعضیا آلن‌دوباتن (و مدرسه زندگی) رو متهم به کتابسازی و استفاده از داستان‌ها و حرفای تکراری در مضامین و کتابهای مختلف میکنن. که هم درسته و هم اشتباه.
به هر روی، کتاب سبک و خوش‌خوانیه. خیلی خلاصه بهمون میگه چجوری با آدما خوب باشیم. خوب بودنی که این روزا جامعه هیچ ارزشی (در کوتاه‌مدت) براش قایل نیست.

[Elis · Rating 4 out of 5]

If every human could read this book perhaps the world would be a little better and kind.

[Lenka · Rating 4 out of 5]

I didn't agree with everything, but it was easy to read and it definitely made me think about (my) politeness, shyness and other characteristics a lot.
I also felt personally attacked 😅

[Fateme Sadeghi]

علی رغم حجم کتاب که میشه یک روزه اونو خوند اما انگار دلم نیومد سریع تمومش کنم.
باید آروم آروم، جرعه جرعه جملات کتاب رو خوند و بهش فکر کرد.

●متوجه می‌شیم همه آدم‌ها ضعف و کاستی دارن و اگر کسی هست که بی نقص به نظر می‌رسه به این دلیله که هنوز کامل باش آشنا نشدیم.
●مهربون بودن واقعی آدم‌ها رو در برخورد با کسانی که بهشون نیاز ندارن میشه سنجید.

[Micky · Rating 4 out of 5]

Some great stuff here, although bits and pieces are repeated in other School of Life texts.
The chapters of talking and listening were remarkably helpful, as I read them on the plane after a social weekend meeting new people and attempting conversations. For example: how is it that person X is wonderful to talk to and yet person Y just kills conversations? It might not, after all, be me. Perhaps their fears prevent vulnerability and open-minded ideas etc.

[Parna hsn · Rating 4 out of 5]

نکات جالب و حقایقی درباره خوب بودن و ویژگی های واقعی انسانی داشت و به نظرم مثل نکات کلیشه ای و تاکید بر خوب بودن کورکورانه و خیلی متن های تکراری نبود و به دلم نشست.
و مثل همیشه آلن دوباتن نگاه فلسفی و زیباشو نشون داد

[Elly Tarahimofrad · Rating 3 out of 5]

کتاب درباره خوب بودن بیشتر یادآوری بود تا آموزش.
با “نقطه ضعف قدرت” یادم افتادم که محاله نقطه قوت‌هایی داشته باشیم بدون اینکه تو یه جاهایی ضعیف باشیم و اگر یادمون باشه کمک می‌کنه تا تو لحظه‌های بحرانی آروم بگیریم.
با “بازنده‌ها و قهرمانان تراژیک” یادم افتاد که تو می‌تونی خوب باشی و در عین حال شکست بخوری .شبیه قهرمانان نمایش تراژیک،باید بدونی آدم‌های خوب چجوری می‌تونن به وضعیت‌های فاجعه‌بار برسن،درست مقابل تصاویر اغراق‌آمیز روزنامه‌ها و رسانه‌های اجتماعی.
با “انگیزه‌ها” یادم افتاد که تو حوادثی که بهمون آسیب می‌زنن باید خیلی حواسم جمع باشه تا نیت‌خوانی درستی انجام بدم.فقط کافیه رگ خواب آدم‌ها رو بگردم. رگ خواب یعنی به دنبال منشأ رنجی باشم که فرد رو تحریک می‌کنه تا یه رفتار منزجرکننده رو انجام بده.
با “رنج کشیدن و میان‌مایگی” یادم افتاد یه متلک کوچیک، یه شوخی، یه نظر با نیش و کنایه چقدر می‌تونه آسیب‌زننده باشه. شوخی‌های زننده و نامطبوع میتونه نشون‌دهنده این باشه که اون آدم چقدر داره در درون خودش رنج می‌کشه که بخاطرش نیاز داره به دیگری هم رنج رو تحمیل کنه.
با “مودب بودن” یادم افتاد که مرز باریکی بین با ادب بودن و رک بودن هست و باید حواسم باشه روان آدم‌ها به سستی تارهای عنکبوته و هر آن در معرض فروپاشیه.
با “دلنشینی” یادم افتاد که ما در یک جهان وسیع، موجودات کوچک و شکننده‌ای هستیم، شرایط بشری پر از وحشته و باز در معرض بی‌مهری و خشم آدم‌ها هم قرار می‌گیریم، فشارهای زندگی طاقت‌فرسا و گاهی خطرناک می‌شه و بیشتر وقتا عصبانی هستیم ولی نمی‌دونیم چرا. تو این شرایط ما نیاز داریم یه وقتایی با کسایی باشیم که در نظرشون احمق جلوه کنیم، شوخ و شنگ باشیم و دلقک بشیم.
با “مشکل محبت بیش از حد” یادم افتاد که موافقت کردن با همه چیز و تعریف و تمجید از هر آدمی چقدر می‌تونه فاجعه باشه. افراد واقعا دلچسب می‌دونن که باید از خیلی چیزها با احتیاط در سکوت عبور کنن.
با “چگونه بر شرم فائق آئیم” یادم افتاد که ما بیشتر مواقع بی‌جهت هزینه‌ای گزاف برای احتیاطمون درباره کسایی می‌دیم که تنها اگر می‌دونستیم چجوری نوع دوستی‌مون رو نشون بدیم شاید رابطه‌های مفید و تازه‌ای شکل می‌گرفت.
با “سربه سر گذاشتن‌های محبت‌آمیز” یادم افتاد که همه‌مون گاهی تعادلمون رو از دست می‌دیم، بسیار جدی، بسیار غمزده و بسیار شوخ می‌شیم و نیاز داریم دوستی که عدم توازن‌هامون رو می‌شناسه سربه‌سرمون بذاره.
خوبه که آگاه باشم که هر غریبه‌ای موجودی شدیدا نیازمند، شکننده، مغشوش، پراشتها و حساسه چرا که فراموش نکنم خودم هم همچین موجودی هستم.

[Esther · Rating 5 out of 5]

A solid outlook on being a decent human being

[Mary]

Some good points, still not nice tho