Als Emma net een relatie heeft met Joost, blijkt tot haar grote schrik dat ze zwanger van hem is. Zij en Joost besluiten het kind toch te laten komen en er samen voor te gaan zorgen. Als Tom negen maanden later ter wereld komt, huilt hij maandenlang. Dag en nacht. Emma voelt al snel instinctief aan dat er “iets” met Tom aan de hand is. Haar vermoeden wordt bevestigd als bij Tom op vijfjarige leeftijd de diagnose Syndroom van Asperger wordt gesteld. In de autobiografie Tom beschrijft Emma hoe het is om te leven met een kind met een stoornis in het autistisch spectrum. Hoe Tom als geen ander bij haar het bloed onder de nagels vandaan kan halen, en haar tegelijkertijd als geen ander kan vertederen. Hoe hij haar tot in het diepst van haar ziel kan kwetsen, en haar op andere momenten zo vreselijk kan laten lachen door zijn letterlijke interpretaties van teksten. Hoeveel zorgen ze zich over Tom maakt, en hoe trots ze op hem is. Tom doet haar keer op keer versteld staan, gewoon door zichzelf te zijn.
Interessant om te lezen over de zoektocht van deze moeder naar wat er met haar zoon aan de hand is. Ik vond het echter moeilijk veel sympathie op te brengen voor de schrijfster.
Emma de Boer heeft een heel meeslepend boek geschreven. Vanaf begin af aan leest het makkelijk weg. Ze neemt je mee in haar verhaal. Al met al is het boek dus makkelijk uit te lezen.
Wat mij echter tegenstond was dat het boek grotendeels over Emma zelf gaat. Het wordt verteld vanuit het oogpunt van Emma en hoe ze haar dagen beleeft en dan vooral met de focus op Tom. Helaas leek het alsof ze enkel koos om te schrijven over de dingen die tegen zaten in haar leven.
In het begin kon ik nog heel erg meeleven met Emma. Maar naar mate je verder in het boek komt zijn stukken veel minder gedetailleerd en begint het langzaam aan meer op een opsomming van tragische gebeurtenissen uit het leven van Emma te worden. vandaar 3/5 sterren
Ik had het boek een stuk leuker gevonden als het niet alleen gericht was op de tragische gebeurtenissen. Ze schrijft per hoofdstuk een leeftijd tm Tom 14 jaar is. Sommige hoofdstukken zijn erg kort. Alsof het lijkt of dat jaar wel een stuk leuker was, dus er minder tragedie te schrijven viel.
Al met al ben ik niet alleen maar ontevreden over het boek. Het leest makkelijk weg. Het blijft wel interessant en ik leef toch met haar mee.