อันธการ

by ทมยันตี

วันนี้…และนับจากวินาทีนี้… ฉันจะใช้ชื่อ “อันธการ” เพราะมันแปลตรงกับความเป็นไปของฉันอย่างที่สุด ชีวิตของฉันเริ่มต้นจาก “อันธการ” คือความมืดมนในประวัติ “แม่ทิ้งฉันไว้ให้โรงพยาบาล” ฉันไม่โกรธแม่ ฉันไม่เกลียดแม่ เพราะ… ขณะที่ฉันนั่งเขียนหนังสืออยู่นี่ ฉันเองก็เป็นแม่คนแล้ว ฉันจึงเข้าใจหัวอกของ “ความเป็นแม่” ได้ดี ในวัยสาว… ใครเลยจะฝันว่าจะเป็น “สอง” ของใคร ในความฝัน… ทุกสิ่งทุกอย่างมักจะสวยงามเสมอ แต่… ในความจริง มักจะตรงข้ามกับความฝันเป็นนิตย์ และคนฝันนั่นแหละ มักจะบอกตนเองอย่างขมขื่นว่า “… อย่าฝันเลยให้เขาเยาะหัวเราะกัน อย่าฝันเลยคนในฝันนั้นเขาลวง…” ชีวิตของฉันเริ่มต้นจาก “อันธการ” คือความมืดมนในประวัติและจนบัดนี้… ฉันก็ยังอยู่ในความทึกอับอันหาทางออกมิได้ “เรื่องนี้มีเค้าจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ณ ที่ใดที่หนึ่ง ซึ่งผู้เขียนเปิดเผยไม่ได้ และผู้เขียนเองก็ให้คำตอบไม่ได้ จึงภาวนาว่า อาจจะมีใครสักคนที่ให้คำตอบแก่ “อันธการ” ในเรื่องนี้ได้บ้าง ใคร… ใครจะเป็นผู้ให้คำตอบนั้น” บางทีคุณเองก็ให้คำตอบกับอันธการไม่ได้ นอกจากยืนในความรู้สึกว่า “ลมหายใจของลูก คือรักและลมหายใจของแม่” แต่สำหรับ “อันธการ” นั้น เสมือนรอ… “กรรมอันเป็นที่สิ้นสุด!”

204 pages, Paperback

Published March 1, 2004

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[Clairdenoon · Rating 4 out of 5]

#คหสต
อ่านจบ
อยากทำแบบนี้...


...เฮ้อ....ชีวิตนางเอกนี่..🦎.. สมคำร่ำลือเลย ......

...........ในที่สุดก็ได้อ่านนิยายสุดหน่วง สุดดาร์คในตำนาน ...Must Read! และอ่านอย่างจริงจังจนจบ....
มิชชั่นคอมพลีท!!!
จากคนที่อ่าน จนตรอก ของชาติ กอบจิตติ แล้ว ฉันจึงเลือกเอาความตาย ของนิรนาม นิรันดร ก็อ่านแล้ว
ยกให้เรื่องนี้เป็น เดอะเบสท์ออฟชีวิตบัดซบเลยค่ะ
เหตุก็เพราะ...สองเรื่องแรกที่ได้อ่าน อย่างน้อยก็เยียวยา ด้วยความ ตายตอนจบ R.I.Pกันไป...แต่เรื่องนี้มีแววว่าจะวนลูปบัดซบอับจนหนทางกันต่อไปและต่อๆไปซ้ำๆย้ำๆ จนกว่าชีวิตจะหาไม่
...แม้แต่ความตาย...เพื่อจบสิ้นความระยำอัปปรีย์ทุกอย่าง..คุณทมยันตีก็ยังไม่หยิบยื่นให้นางเอกของเราเลยอ่ะค่ะ...สุดยอดไปเลย!!!
.......มีใครให้ได้มากกว่านี้!!!?!!!!

ดีใจที่อ่านจบและพ้นไปจากตรงนี้
ดีใจที่ได้รู้ได้เห็น สปอยล์มาบ้างเลยทำใจมานานหลายเดือน อ่านจริงเลยยังระริกระรี้ได้อยู่ และมีแรงผลักดัน มีพลังให้อยากไปอ่านอะไรๆอีกเยอะเลย
ดีใจที่รอดชีวิตมาได้ และมานั่งพิมพ์รีวิวนี้
ในขณะที่นางเอกของเรื่องยังต้องเผชิญชะตากรรมกับชีวิตบัดซบที่ดูจะไร้จุดจบนั้นต่อไป...
.....
(อ้อ....ในส่วนของซีนที่กล่าวขวัญ ลูกxxxxแม่ตัวเองนั้นบรรยายแบบตัดเข้าโคมไฟ....ซึ่งเราถือเป็นความปรานีของไรท์เตอร์เลย...😣😣😣🙇‍♂️🙇‍♂️🙇‍♂️)
....
....ถ้าอันธการมาอยู่ในยุค2018 หรือ2019ล่ะก็....อ่านจบนี่จะแจ้งคุณปวีณาหรือพี่บุ๋มปนัดดาให้เลย...หรือตั้งแต่รู้ตัวว่าท้อง แล้วไม่รู้จะปรึกษาใครจริงๆ ถ้าอันธการโทรปรึกษาพุธทอล์คพุธโทร หรือพี่ฉ้อยพี่ออด อะไรๆคงดีกว่านี้/////

ปี2019ตั้งใจจะหาข้อคิดดีๆ1ข้อ/1เล่ม:ในส่วนของเรื่องนี้น่าจะเป็นอุธาหรณ์สอนใจมากกว่า~ เรื่องเลวร้ายต่างๆของอันธการ มีทั้งที่ควบคุมได้ และควบคุมไม่ได้ ///ในส่วนที่ควบคุมได้ป้องกันได้ก็ ทำให้คิดถึงวลีในตำนานของสไปร์ท ฮอร์โมน“อารมณ์ชั้นก็มี แต่ถ้าไม่มีถุงยางก็อดเว้ย!! " ประเด็นนางเอกท้องสำหรับเราคิดว่ามันคือจุดพลิกผันอันยิ่งใหญ่ของเรื่องเลย/////นอกนั้นก็อึ้งๆตื้อๆคิดอะไรไม่ออก///

จบ

จบดื้อๆอย่างนี้เลย😩😩😆😆

ปล.ใครอยากสัมผัสความชีวิตบัดซบหดหู่ของอันธการแบบฟรีๆ ก็เชิญไปตำได้ที่หอสมุดกลางจุฬานะคะ ทั้งหอฯมีเล่มเดียว(อ่านจบแล้วเผาไม่ได้!😄) อันธการรอคุณอย่างสงบเยือกเย็นอยู่ที่ชั้น4 พิกัด895.913ท121อธ ค่ะ....🖤

ไปแล้ววววๆๆๆๆ

////////เพิ่มเติม//////

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า...
อาการหลังจากอ่านจบไป1คืน...


1.ฝันร้าย 😑😑😑ตื่นมาขมุกขมัวแบบอากาศกรุงเทพเลย
2.อยากไปสปาาาา💆‍♀️ รู้สึกชราภาพมากๆ
3.ได้ข้อคิดเพิ่มมา1 เรื่องหลักประกันสุขภาพและสวัสดิการผู้สูงอายุ ...ของตัวเอง😑
4.คิดถึงหนังของKim Ki-dukเรื่อง Beautiful แบบว่าความสวยไม่ช่วยไรเลย😑
5.ประมวลภาพความบัดซบของนางเอก...ในหัว
-พ่อแม่ทิ้งขว้างเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
-อายุ12มีลุงป้าคอนเซอร์เวทีฟสไตล์ก็มารับไปอุปการะ
-ชีวิตเติบโตมาแบบโบๆ ขาดๆเกินๆ และถูกปลูกฝังด้วยความคิดแบบอนุรักษ์นิยมของคนที่บ้าน ไม่ค่อยรู้จักโลกภายนอกบ้าน
-แม่เลี้ยงตาย บ้านก็คล้ายไร้หางเสือ
-สวย แต่ พัง ไม่ปัง แถมยังแป้ก 😑
-เป็นเมียน้อยโดยไม่รู้ตัวเพราะโดนผู้ชายเห็นแก่ตัวหลอก
-เท่านั้นไม่พอท้องจ้าาาาา
-พีคไปอีก ที่พ่อของลูกตาย
-พีคไปอีกตรงต้องให้พ่อเลี้ยงมารับเป็นพ่อให้เด็กที่จะเกิดมา
-พีคไปอีกตรงพ่อเลี้ยงตาย
-ต้องต่อสู้ในชั้นศาล เพื่อบ้านโทรมๆ1หลัง ซึ่งได้มาก็ขายมายาไส้
-พีคอีกคือมีลูกพัฒนาการทางสมองช้าช่วยเหลือตัวเองบ่ได้
-พีคไปอีกคือโดนกระทำชำเราต่อหน้าลูก แล้วลูกจำ
-พีคอีกคือไอ้คนชั่วลอยนวล ส่วนเหยื่อก็อับอายไม่กล้าแจ้งความ
-และพีคไปอีกของไปอีกคือลูกชายสุดที่รักจำเหตุการณ์ที่คนร้ายกระทำกับแม่...แล้วมาทำกับแม่ตัวเอง
-และพีคในพีคในพีคในพีคคือ...จบแบบไม่มีใครตายแต่ทิ้งท้ายแบบว่าเหตุการณ์บัดซบนี้ไม่จบ แล้วมันจะเกิดขึ้นอีก

////////โอเคคคคคค/////////
จบ

[kunaom · Rating 3 out of 5]

ก็มืดมนหม่นหมองสมชื่อนั่นแหละ ทีแรกเดาพล็อตโครงเรื่องไว้อีกทาง เมื่อจบจริงเป็นอีกอย่าง ก็ยังมืดมัวอยู่ดีนั่นแล ไม่รู้เป็นเพราะตัวเธอดันตั้งชื่อตัวเองว่า อันธการตั้งแต่เกิดหรือไม่ ถึงดึงดูดเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเธอนั้นตั้งใจและไม่ตั้งใจ (ส่วนใหญ่จะไม่ตั้งใจ) ดึงเอาความมืดมิดเข้าหาตัวตลอดชีวิตของเธอเอง

แต่สิ่งที่สัมผัสได้อย่างนึงนอกจากความมืดมัวเหล่านั้น ก็ยังดีที่ตัวเธอยังมีคนรอบข้างเธอบ้าง และได้ใจหายเมื่อคนเหล่านั้นได้ทยอยตายจาก จนผู้หญิงคนนึงผู้มีจุดกำเนิดจากความมืดบอด ก็ยังติดอยู่ในความมืดมิดนั้นตลอดไป... เป็นอันธการ

[Miki · Rating 3 out of 5]

อ่านจบแล้วมันเป็นความหดหู่ จริงๆจะโทษชะตาชีวิตก็ไม่ได้
แต่หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นเพราะตัวเอง ไม่กล้าลุก ไม่กล้านู้นไม่กล้านี่
ทั้งๆที่ชีวิตหลายๆช่วงดูเป็นคนกล้าซะด้วยซ้ำ

[Tanyanee Iamsriurai · Rating 4 out of 5]

เนื้อเรื่องเป็นการบันทึกเล่าของตัวเอก ที่ในชีวิตพลิกผัน เจอทั้งสิ่งดีและสิ่งร้าย แต่เรื่องร้ายๆมากกว่า ตอนจบจบแบบปลายเปิด ไม่มีบทสรุปเด่นชัด เป็นแนวดาร์ก มืดมน
ถ้าชอบเรื่องโรแมนติกใสๆไม่ควรอ่าน

[KK]

Read it

[Tothemoonandback · Rating 5 out of 5]

ไม่มีอะไรจะมืดมนไปกว่านี้อีกแล้ว 😨

[Jaruna Charusreni · Rating 5 out of 5]

โศกนาฏกรรมทางอารมณ์

[Nannalin · Rating 5 out of 5]

read it

[Yokefah Sunisa]

.

[Ketsinee Panwan]

ดีมาก

[รุ่งนภา ทิพย์วริช]

https://www.goodreads.com/review/list...

[Knat Desember]

ดี