Κριτική του γευστικού λόγου

by Επίκουρος

Η "επικούρειος" κριτική του γευστικού λόγου παραπέμπει σκωπτικά στην καντιανή κριτική του καθαρού λόγου, θέλοντας να δείξει ότι το φαγητό, που είναι κατεξοχήν συνυφασμένο με την ύλη, ενέχει πνεύμα φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό. Ότι, πέρα από νοστιμιά, συντροφιά και ευζωία, το φαγητό προσφέρει επίσης πεδίο λαμπρό για ασκήσεις στοχασμού, αισθητικής διανόησης και ενίοτε ιλαρού πνεύματος. Ως εκ τούτου, το βιβλίο αυτό δεν περιέχει συνταγές για αρνάκι καπαμά ή συμβουλές για το πώς να πετύχει η μαγιονέζα, αλλά συνταγές για το πώς μπορούμε να κουβεντιάσουμε για το φαγητό (ενδεχομένως γύρω από ένα καλό φαγητό) με όρους τέτοιους που να μη χρειαστεί να αναγάγουμε τη συζήτηση στη μόνιμη επωδό της άνοστης πλέον κολοκυθόπιτας και του περί ορέξεως. Μερικά από τα ερωτήματα με τα οποία ασχολείται το βιβλίο είναι αν η γεύση έχει γούστο, αν ο μουσακάς έχει μουσική, πόσο μεταφυσική είναι η μαγειρική και ποια είναι η σχέση ανάμεσα στον Μπαχ, στην Εφορία και σε μια σπανακόπιτα... Το βιβλίο διαβάζεται ενόσω τρώτε, αλλά δεν τρώγεται με τίποτα, ακόμη κι αν το διαβάσετε...

Paperback

Published January 1, 2006

About the author

Ο Επίκουρος (αρχ. Ἐπίκουρος 341 π.Χ. - 270 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή, με το όνομα Κήπος του Επίκουρου, η οποία θεωρείται από τις πιο γνωστές σχολές της ελληνικής φιλοσοφίας.
Ήταν Αθηναίος πολίτης, γιος του Νεοκλή και της Χαιρεστράτης. Ο πατέρας του, Αθηναίος πολίτης από τον δήμο Γαργηττού με καταγωγή από το παλιό επιφανές Αθηναϊκό γένος των Φιλαϊδών, συμμετείχε στον αποικισμό της Σάμου, όπου ο Επίκουρος ανατράφηκε ("Επίκουρος Νεοκλέους και Χαιρεστράτης, Αθηναίος, των δήμων Γαργήττιος, γένους του των Φιλαϊδών... κληρουχησάντων Αθηναίων την Σάμον εκείθι τραφήναι" - Διογένης Λαέρτιος 10,1). Ο Επίκουρος άρχισε να έρχεται από νωρίς σε έντονη επαφή με τη φιλοσοφία του Ναυσιφάνη στο γειτονικό νησί Τέως, γεγονός που τον απομάκρυνε από κάθε πλατωνική δοξασία και τον έστρεψε στις θεωρίες του Δημόκριτου. Σε ηλικία 18 ετών μετέβη στην Αθήνα για την στρατιωτική και πολιτική του θητεία μαζί με τον κωμικό Μένανδρο. Για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια της ζωής του δεν έχουν διασωθεί αρκετές πληροφορίες. Αργότερα, δημιούργησε το δικό του Φιλοσοφικό Κύκλο στη Μυτιλήνη και μετά στη Λάμψακο. Επέστρεψε στην Αθήνα το 307/6 π.Χ. σε ηλικία 34 ετών και αγόρασε μια έκταση στην Αθήνα ανάμεσα στο Δύπιλον και την Ακαδημία , όπου στέγασε τη φιλοσοφική του σχολή - τον Κήπο του Επίκουρου.Δίδαξε για 35 χρόνια ακολουθώντας ήσυχη και λιτή ζωή. Περιστοιχίζονταν από άνδρες, γυναίκες, εταίρες και δούλους, που μετείχαν ισάξια στον επικούρειο Κήπο. Ο Επίκουρος πέθανε το 270 π.Χ., σε ηλικία 72 χρόνων.