تا پیش از نمایشگاه امسال هیچ آشنایی با نشر خانه ادبیات نداشتم. امسال اما این سری کتابا با تصویرگریای جذابشون باعث شد سرکی بکشم به کتاباشون. این کتاب یکی از جذاب ترین داستانای کودکانی بود که توی سال گذشته خوندم. نه این که ماجرای خاصی داشته باشه، نه. بیشتر شبیه به فیلم کوتاه بود برای من. یه اتفاق ساده، کوتاه اما شیرین. انگار تعبیری جز شیرین براش نمی شه به کار برد. به خصوص که تصویرگری دلنشینش این شیرینی رو افزایش می ده. حتی گاهی خیلی سینمایی می شه و تصاویر به تنهایی داستانگو می شن.
پ.ن: شاید برای من این نوع تصویرگری با تغییر زوایای دید و تمرکز روی هر کدوم شخصیت ها سینمایی به نظر میان. نمی دونم توی تصویرگری دقیقا چی خطابشون می کنن.